#bindingsangst

[paardencoach]

Mini familieopstelling

Dit keer gaat het over een mini familieopstelling voor mijzelf. Weer eens wat anders! 

Ik heb een verloren tweelingzus. Ik heb het al eens eerder over haar gehad: ik ben me onbewust wel altijd bewust geweest dat zij er is, maar nooit echt tijd en energie in ons gestoken. En toen ik er bewust van was, heb ik dat ook nooit echt gedaan. Zelfs niet toen een paar jaar geleden zij via een goede vriendin liet weten dat ze graag wilde dat ik haar een naam gaf. En ik wist precies wat ze bedoelde: die naam had ik haar al gegeven, maar daarmee nog niet de echte ‘erkenning’ van haar bestaan.

Heel recent werd ik erop gewezen dat mijn bindingsangst gekoppeld is aan mijn verlatingsangst. Ik wist niet eens dat ik verlatingsangst had, maar het kwartje was gevallen: In die eerste weken van ons bestaan, is mijn tweelingzus ‘verdwenen’ en ik heb dat ervaren als dat ik in de steek ben gelaten. De afspraak was dat we dit leven samen zouden doen, en toen was ze ineens weg! Ik wilde dit leven niet doen, zeker niet alleen! het maakte me onzeker en onrustig.

Toen ik vrij recent een goede vriendin dit vertelde en ze aanbood om me hiermee te helpen, had ik meteen het gevoel dat een opstelling mij (en mijn tweelingzus) zou kunnen helpen. Een mini familieopstelling, want ik had alleen twee representanten nodig, één voor mezelf en één voor mijn zus. Ik wist meteen wie ik wilde vragen. En natuurlijk de paarden. En zo geschiedde: datum geprikt, paarden gevraagd, contact met mijn spirituele team: mijn overleden bff/soulmate, mijn overleden vader en Tinky. Ze zouden er allemaal zijn.

En iedereen was er ook! Een bijzondere gewaarwording om mijn representant te horen vertellen wat ik voel en denk, hoe ik in het leven sta en hoe ik de relatie met mijn zus ervaar. De angst voor afwijzing, en waarschijnlijk daarom ook niet per se de behoefte om contact te hebben met mijn zus. En een zus die zo graag dat contact wel wilde. 

En de paarden: Ik wist meteen: Mo is mijn bff, Pascal is mijn vader. En dan was Faluka de hond er ook. Bij hem moest ik even zoeken/voelen, maar hij stond voor de belemmering om het contact echt aan te gaan met mijn zus. Van hem heb ik misschien nog wel de belangrijkste inzichten gekregen: mijn belemmering is ‘taai’, hardnekkig. Hij kon soms ineens heel aanwezig zijn. En als hij te dichtbij kwam, werd hij weggejaagd door Mo. En dan was hij ook echt weg! Maar ikzelf zocht hem dan toch en voelde me een soort opgelucht als hij weer terugkwam. Dat patroon herhaalde zich een paar keer. Nu, achteraf, realiseer ik me dat voor mij die belemmering niet echt weg hoeft. Net zoals mijn representant aangaf de verbinding met mijn zus best aan te willen gaan, maar dat dat vooral voor háár is en niet voor mij. 

De afgelopen dagen heb ik er veel over nagedacht: is het nodig dat mijn belemmering echt weg gaat? Als ja, hoe dan? Als nee, waarom niet? Wat zegt dat over mij en hoe ik in het leven sta? In hoeverre belemmert het mij om relaties aan te gaan en verhindert het mij om mijn bindingsangst los te laten? Ik weet het niet, ik heb nog geen antwoorden. Er is duidelijk werk aan de winkel. Maar ik voel wel een soort opluchting want het zien, voelen en weten helpt al.

[michiv1974]

Ik heb geen bindingsangst.

Maar wel verlatingsangst.

[cgoy]

Ik voel me goed als ik met jou ben

Nou, zeg me wat je vindt ervan

Kan ik je boeien, heb je bindingsangst

Als ik niet probeer dan maak ik minder kans

Never dat ik mezelf dan vergeef

'K Weet zeker dat je aan bent

Wel wil, maar ook een beetje bang bent

Misschien omdat je iets te veel nadenkt

[anonieme-puber-moeder]

Na een week zijn we er nog niet helemaal uit. Is het nu wel of geen verkering of relatie. Volgens onze dochter is het geen relatie. Als we het Tim vragen verwijst hij ons terug naar onze dochter: ‘Vraag maar wat zij vind dat het is.’ En zo worden we maar niks wijzer. Tot onze zoon zijn zus het vuur aan de schenen legt en zij de rest van de dag van kwaadheid niet meer met hem praat. Zijn conclusie: ‘Ze heeft gewoon bindingsangst!’

Gelukkig krijgt mijn man nog wat nieuwe termen via een collega voor een relatie die geen relatie is. Want is het nu een kwarrell (kwalitatieve scharrel die uit kan groeien tot een relatie) een Prela (periode voor de relatie waarin je uitzoekt of je wel echt verliefd bent) of een ignorela? 

Mijn conclusie… onze pittige dochter met wat bindingsangst heeft een ignorela. Ze hebben een relatie, iedereen weet het, zij zelf ook, maar toch noemt ze het niet zo.

[leefschreef]

geschreven door Vita Godts, @leefschreef (IG) 

[gedichtenoverdingen]

[chaosmetsuiker]

54

ik geef je ruimte, zei je met je armen tegen

de muur gestrekt met mij in het midden

ik geef je ruimte, ga maar waar je heen wilt,

zei je toen je me tegen de muur aan duwde

doe dan, riep je toen ik weg wilde kruipen

we komen hier samen uit, riep je, ik probeerde

echt in mijn eentje uit je armen te vechten

je kunt dit niet alleen, fluisterde je in mijn oor en

ik voelde je adem op de donsharen in mijn nek

ga maar, schat, ik wacht hier nog altijd op je

[hetbeginvanik]

Bindings(dr)angst

[insenzo]

Skriebels kijken anders: liefde die pijn doet

https://insenzo.blogspot.com/2021/04/skriebels-kijken-anders-25-liefde-die.html

[loodzwaar]

Ik wou dat ik een reiziger was

En overal nieuwe mensen zag

Niet binden , niet verliezen

Niet tussen mensen hoeven te kiezen.

Met jou de wereld rond en niemand anders erbij alleen af en toe een vreemde die ons leert over de stadskledij , de geschiedenis van het land. Gewoon een vreemde zoals een straatmuzikant. Ja met jou wil ik de wereld rond , met niemand anders erbij. Want laten we  eerlijk zijn de leukste dat ben jij.

( nooit meer bang om te  binden en verliezen bij jou heb ik de veiligheid wel kunnen vinden )

[madeliefkrans]

ik belde hem op, want de podcast zat me dwars. hij begon met sorry. het verbaast me hoe goed hij soms kan zijn, na mijn ex ben ik echt niet meer gewend dat mensen gewoon fouten kunnen toegeven. we praatten over hoe hij erin staat, hoe ik erin sta. ik ben niet op zoek naar een relatie, maar ik bouw wel graag een band op met iemand als ik aan het daten ben. tuurlijk, alles is tijdelijk, maar zonder connectie vind ik daten maar niks. ik ben niet op zoek naar een relatie, maar ik sta er wel voor open. hij begon over zijn bindingsangst, dat hij op dit moment niet in staat is om een band met iemand op te bouwen, dat hij twee jaar lang een relatie had met zijn ex, maar voor zijn gevoel zich nooit volledig heeft laten zien. dat zijn gebrek aan initiatief kwam doordat het dagelijks appen, wat we hiervoor deden, eigenlijk niet was wat hij wilde, en dat het elkaar wekelijks of vaker zien ook te veel was. ik moest een beetje lachen, waarom zei je dat dan niet? conflictvermijdend gedrag, gaf hij toe. ik vroeg wat hij dan wel fijn vond, maar daar had hij geen antwoord op, het is voor hem de eerste keer dat hij langer datet met iemand. 

ik dacht: wat nu? hij kan en wil nu geen band opbouwen met iemand, terwijl dat is wat ik wil. het was oké geweest als ik had gezegd: laten we het hierbij laten, maar dat heb ik niet gedaan. hij zei dat hij het echt leuk vond als we afspraken en dat vind ik ook. ik heb gezegd dat ik verder ga kijken, maar dat ik prima nog wil afspreken als hij daar ook zin in heeft. wellicht dat het gaat doodbloeden, maar dat is prima. ik ga in ieder geval overmorgen voor een week naar mijn ouders, daarna zie ik wel of ik nog zin heb om hem te zien. 

het was fijn om uit te spreken hoe ik erin sta, en om van hem te horen wat zijn verwachtingen zijn. het is jammer dat we niet op een lijn zitten, maar dat is prima. als hij meer ruimte nodig heeft, dan geef ik hem dat met liefde. ik ga door met mijn leven. 

[maryamgantois-blog]

Er was gierigheid

Optie-behandeling

Bindingsangst-syndroom, aantrekken afstoten

Manipulatie/gaslighting

Na alle mooie praatjes, dromen en beloftes

Maar hij beweerde dat hij niemand beter dan mij kon vinden

En liet mij niet gaan

Hoe vaak ik ook wegliep, rende, verdween, isoleerde, blokkeerde

En het trieste is dat ik ook sinds lange tijd enkel met hem een beetje geluk kende

Trieste waarheden met happy endings •1

[woordenstormx]

Als mensen veranderen in huizen

als een mens verandert in een huis en je wilt wonen in iemand anders lichaam weet je dat het niet meer een kwestie is van de mogelijkheid van het misgaan, maar dat de vraag eerder luidt wanneer als je thuis begint te komen in iemand anders woorden en dromen en mondhoeken en het suizen van een hart schreeuwt alles in je dat het niet zo is, maar weet je fluisterzacht dat dit het begin van een einde is want dat is het schrijnende van gelukkig zijn; weten dat het ooit weer over gaat en als geluk overgaat is er niets erger dan weten hoe het was want je kunt niet iets verliezen dat je nooit vast hebt gehad en als ik lig, in bed, verstrengeld met jou doet het me fysiek pijn om te beseffen dat het begrip ‘verliezen’ ons ‘liefhebben’ ooit gaat veranderen in ‘lief hebben gehad’

[anoniemus]

Bindingsangst maar zo’n ontzettend groot verlangen naar iemand om mee te praten, iemand om me vast te houden, iemand om dingen mee te delen.

[verdronken-in-woorden]

De woorden stromen door mijn hoofd

Ik zou zoveel willen zeggen 

Hoeveel ik om je geef 

Hoe mooi ik jouw ogen vind in het zonlicht 

Hoe fijn ik het vind om in jouw armen te liggen 

Hoe jij mij weer in de liefde helpt geloven 

Maar ik klap dicht 

-Bindingsangst 

[hetbeginvanik]

Ik wil niet meer alleen, maar met z’n twee is het teveel.

Ik