coffeebreakswithjo

[coffeebreakswithjo]

Procrastination is een gevoel

Een totale flight reactie, een totale verlamming van je hersenen. Je wil het eigenlijk niet zien. Je bent aan het vooruitschuiven omdat je het niet voor je ziet. Er is iets anders wat aandacht vraagt en dit ben je zo erg aan het begraven dat er geen energie meer overblijft om te doen wat je echt hoort te doen. En then again, wij mensen zijn niet bedoeld voor de productielijn, voor het staren naar een scherm om thuis te staren naar een scherm en de gehele tussenpozen ook te staren naar een scherm. Misschien ben je diep van binnen wel een jager, een jager die je nu aan het negeren bent. De jager wil jagen, wil doen en wil rennen en zit jou nu te porren om naar buiten te gaan, maar dat kan niet. Eerst nog even 'dit'. En dat 'dit' dat gaan we natuurlijk helemaal uit de weg.

Procastination is als een moeras, een soort drijfzand, het begint met ontwijken, uren verstrijken en dan is de dag 'verloren', het heeft geen zin en dan maar weer iets leuks doen en dan morgen weer verder.

De volgende dingen zijn aan de hand:

je moet druk voelen anders doe je het niet, maar wanneer je druk voelt voel je zoveel stress dat je er bijna fysieke klachten van hebt en doe je het wel maar denk je steeds 'dit nooit weer' en zo gaat het door tot de volgende sessie.

hetgeen je moet doen is iets wat je totaal niet leuk vindt, een 'moetje', je bent er niet goed in, het is saai maar moet gebeuren. Geen zin in vooraf, niet tijdens en ook niet erna.

De volgende dingen kunnen helpen;

praat met jezelf over wat je dwars zit, als je iets moet doen wat niet leuk is, zeg het tegen jezelf of schrijf het op. Je hoeft iets niet leuk te vinden om het te doen, sterker nog, voer de taak uit met een superchagerijnijg gezicht. Prima, af is af.

maak er een challenge van, zo snel mogelijk afmaken in 30min en dan een beloning (tv/lekkere koffie/wandeling/water/ iets wat je wel leuk vindt)

muziek tijdens het werken

visualiseren en uitdenken hoe mooi het resultaat is. De mooiste BTW aangifte ooit.

superfocus door clean desk, stilteruimte, geen telefoon in de buurt, zet een timer, eindproduct visualiseren en gaan.

maak de taak zo klein mogelijk, al is het openen van word of openen van de aangifte en neem dan een pauze.

methode 3 - in koud water springen - maak word open en begin die blog te schrijven zo snel mogelijk en laat het dan los. Neem een pauze en ga je dag erna weer verder. Stap 2 - geef jezelf complimenten. Stap 3. elke keer als je hersenen iets anders zeggen of willen, luister je maar ga je er niet op in en ga je verder met wat je aan het doen was.

[coffeebreakswithjo]

Hoe je niet moet coachen

Als je naar een coach gaat, dan ben je vaak op zoek naar een oplossing voor een vraagstuk waar je mee worstelt. Zo ging ik dus naar een coach voor mijn zwangerschap, ik heb haar specifiek gevraagd om begrip en empathie. Ze heeft een medische achtergrond dus dit scheelt uitleggen. Vervelend genoeg ging het medisch slechter en hadden we hier contact over. En hier begon het. Het "helpen".

Echt goed bedoeld hoor, maar er werd, let op volledig ongevraagd, een medische voorspelling gegeven die echter deels correct was.

En dit viel bij mij totaal verkeerd. Waarom ga je ongevraagd medisch advies geven aan iemand die al is opgenomen en net een uitvoerig gesprek heeft gehad met artsen. Het is overkill aan informatie, de informatie is incorrect en nog belangrijker niet om gevraagd. In mijn ogen is hier de plank volledig misgeslagen en totaal niet ingegaan op de behoefte.

Dat brengt me op het allerbelangrijkste, vragen naar de behoefte van je coachee. In tijden van stress of slecht nieuws hebben verschillende mensen verschillende dingen nodig zoals:

- empathie

- gewoon luisteren

- woorden van vertrouwen en moed

- advies (dit hebben mensen eigenlijk nooit nodig)

Als je er echt wil zijn voor iemand of echt iemand wil helpen, begin dan met vragen wat iemand nodig heeft of gewoon luisteren naar her verhaal.

[coffeebreakswithjo]

Dag 1 - het nieuws

Het slechte nieuws is daar. Eigenlijk zag ik het al aan mijn voeten. De medicatie slaat niet aan de bloeddruk te hoog. Weer teleurstelling en angst. De geschiedenis herhaalt zich. Feit dat we dit al hebben meegemaakt is een voordeel want we weten hoe het gaat maar ook een nadeel want we weten hoe het gaat. Het meest lastig is dat ik niet met mijn gezin ben. Mijn mooie lieve baby en mijn man. Ik hou zoveel van ze. Vorige keer waren we elke stap samen en nu hebben we beide een eigen weg te gaan. Een nieuwe uitdaging. Ik heb angst voor wat er op het spel staat. Het is tijd voor meditatie en de kracht van positief denken. Heb vertrouwen

[coffeebreakswithjo]

Op de golf van angst surfen

Is het wel of geen serieus probleem. Moet je er wel of niet iets mee doen? Misschien stel je je wel aan. Maar je stelt je niet aan want je hebt dit eerder meegemaakt. Zou je dan niet beter moeten weten, waar is je leercurve. Heb ik er wel van geleerd, doe ik het dan nu weer niet goed? Ow nee ik weet het niet, stel ik me nu aan of moet ik er iets mee doen. Ja hoor, de gedachtenplatenspeler staat weer op repeat. Ow nee ik raak in paniek, help ik weet het niet meer. Wie kan me helpen? Ademhaling versneld. Tranen dringen aan vanachter mijn ogen. De golf van paniek en angst slaat over me heen. Help, ik heb hulp nodig, niemand begrijpt me. Ik voel me alleen en onbegrepen en ik kan dit niet. Ik loop verder door, een beetje doelloos voor me uit te kijken. De gedachten lopen over elkaar heen en het begint steeds zwaarder aan te voelen. Een vriendin vraagt via app hoe het gaat. Ow wat fijn, ik wil mijn hele datadump aan gedachten kwijt in de hoop dat ik me dan beter en lichter voel, maar ik antwoord "alles gaat goed, dankjewel".

Ik ga even zitten en wat drinken en laat de golven paniek over mij heen komen. Hoe minder weerstand ik biedt, hoe meer ik me overgeef hoe meer de golven wegebben. Na een tijdje zijn mijn gedachten weer helder en probeer ik de angst er te laten zijn maar vooral ook positieve gedachten te vormen en deze vanuit rust vast te houden. Alles komt goed, heb vertrouwen.

[coffeebreakswithjo]

Hoop doet leven

Tuurlijk moet je kalm blijven maar als een soort van pavlov reactie krijg ik meteen stress als ik daar weer ben. Ik kan het nu beter maskeren, ik adem rustig door. Ik luister nog even naar kalmerende zen muziek, iets wat vroeger echt op mijn zenuwen zou werken, ben geen zweefbrigadetype. Maar nu is vertragen, mentale en fysieke rust het enige pad naar een gezonde uitkomst. Toch denk ik dat wij, vooral in de westerse wereld, meer getraind zijn op actieve actie. Zodra iemand zegt rust houden is er een soort error message...wat betekent dit in actiegerichte termen.

Ik ga naar binnen en bloeddruk is hoog, vanwege schrik, ik doe mijn ogen dicht en haal adem de bloeddruk zakt 10 punten, alles is goed.

Ik vraag aan de arts of ze ook goede verhalen heeft, ze kijkt me aan met ogen van je weet dat ik je geen hoop kan geven, toch zegt ze ja hoor er zijn ook goede verhalen en bevallingen.

Ik hou me daaraan vast.

[coffeebreakswithjo]

Meer weten is soms niet beter

Alles komt terug dat ik een magnesiumkuur moest ondergaan, ik dacht omwille van de bloeddruk. Maar dit is dus vanwege hersenbeschadiging tegen te gaan. Hoe meer kennis hoe meer angst ik krijg. Nu ik dit weer meemaak merk ik hoe erg het is, wat er is gebeurd. Hoe het direct een leven of dood situatie was en de angst die ermee gepaard gaat.

Waarom je pas wanneer je angst in de ogen aankijkt gaat kiezen voor jezelf. Jezelf op de 1e plaats zet.

De angst die we voelen of de baby het haalt en in welke hoedanigheid. Dat is onbeschrijfelijk en eigenlijk ondraaglijk. Je kan niet anders dan positieve ankers creëren en je daaraan vasthouden.

[coffeebreakswithjo]

Wie houdt je hand vast na weer een diep dal

Nieuwe auto, lastige wegen en te laat bij de gyno. De gyno zat me al op te wachten en keek me boos aan. Ik ging naar binnen en moest het verhaal weer doen, dit wilde ik eigenlijk niet omdat ik er niet over wil praten. Baby ging prima, amper aandacht voor helaas maar ik heb haar weer gezien. Bloeddruk gemeten en was hoog, moest aan apparaat 30min en bloeddruk was weer laag. Het hele gevoel riedeltje van stress angst werd weer afgespeeld net een oude cassette plaat. Het liefst wil je schreeuwen en roepen om hulp of iemand die zegt het niet zo is. Maar het is onvermijdelijk en je gaat het aan.

Wie kan je dan bellen? Genoeg mensen om je heen maar wie kan die positiviteit en optimisme goed overbrengen, dat je niet jezelf en straks de ander ook aan het troosten ben en samen aan het huilen ben. En je wil niemand belasten. En misschien wil je ook niet dat mensen je zo zien, die intensiteit van angst, die ogen die de afgrond in staren.

Ik zoek mijn toevlucht in meditatie, ik geef me er helemaal aan over. De woeste paniekgolf gaat liggen en vormt zich langzaam tot een prachtig rustig spiegelend helderblauw meer.

Treed naar binnen, sluit je ogen, haal diep adem, voel hoe je met elke adem ontspant. Voel hoe het is als alles goedkomt. Voel die golf van vertrouwen, haal diep adem haal positiviteit uit de aarde, de lucht, de sterren, de maan, de zon het heelal. Het is er allemaal voor jou. Op dit moment, dit enige moment wat we nu hebben is en komt alles goed.

Kracht is aangaan en het risico nemen.

[coffeebreakswithjo]

De echt reden achter jouw onrust

De wereld is oneerlijk, dat is bekend. We worden allemaal geboren zonder enige verwachting van de wereld en van onszelf. Gaande weg wordt duidelijk hoe de verhoudingen liggen en waar jij zit in het grote geheel en misschien nog belangrijker welke kansen je tot je beschikking hebt om ervan vrij te breken. Dit is aan de westerse wereld onvoorstelbaar anders dan aan de niet-westerse wereld. Dit weet je, iedereen weet het maar niemand doet er echt iets aan dan wel de ongelijkheden zijn zo diep geworteld dat een oplossing nog niet in zicht is. En hier komt jouw onrust vandaan. Zeker als je hsp bent, of als je die term niet kan plaatsen, zorgzaam, gevoel van rechtvaardigheid, maatschappelijk betrokken dan voel je dit. Dan voel je de trillingen en het verdriet van diegene die het hard nodig hebben. Het gaat niet om hoe je schoonmoeder doet, hoe je collega doet of hoe je vriendin de energievreter doet. Het gaat erom dat juist jij, met je gouden hart, intelligentie en in al jouw kracht wordt geroepen om iets te doen. Een heel leven onrecht negeren of doen alsof het er niet is, is tegen natuurlijk. Dat immer aanwezig zoemend gevoel, die beelden op het nieuws die je snel wegklikt die wetenschap dat onrecht leeft durf dat aan te kijken. Voel je je geroepen schrijf dan in bij vrijwilligerswerk, al is het maar 1x in de maand.

Minimalisme en een betere prijs voor producten kan echt een bijdrage leveren.

[coffeebreakswithjo]

Maak er wat van

Binnen de parameters die gesteld zijn, maak er wat van. Een periode van bezinning, reflectie en rust. Jarenlang geprobeerd work life balance dit is de kans om te onderzoeken hoe, jarenlang te druk dit is de tijd om te kijken wat er anders mag, jarenlang geen richting dit is de tijd om te ontdekken en onderzoeken.

Een ding wordt duidelijk de grootste giften zijn die, die gratis zijn, tijd met onze dierbaren en in vrijheid om te leven. Beide heb je nog steeds maar wel op een andere manier en dit is wennen. De wereld zal altijd in beweging zijn, open staan voor verandering en creatief zijn om nieuwe methoden en rituelen te creëren. Het is een tijd van 1 voor allen en allen voor 1.

[coffeebreakswithjo]

Laag in je energie

Soms kan je er echt niet aan ontsnappen, het lage zware stroperige gevoel dat je helemaal naar beneden trekt. De stroming is te zwaar en het vechten ertegen lukt niet. Tuurlijk zijn er talloze tips om neerslachtigheid te bestrijden en je beter te voelen. Echter dit is slechts symptoom bestrijding en gaat met name om je tijdelijk beter te voelen. Wil je dieper tot de kern komen dan zijn er eigenlijk de volgende vragen die je misschien kunnen helpen:

1. Pak pen en papier en schrijf voor de komende 30 minuten alles wat je in je hebt van je af, ookal ben je boos en heb je lelijke dingen te zeggen, schrijf ze van je af. Als je klaar bent, de volgende dag spreek je je vergiffenis uit, zodat de emotie geen vergif wordt maar vrijgelaten wordt.

2. Geef je zelf toestemming om even een off day te hebben, voel je dat je eigenlijk deze dag niet meteen wil afschrijven. Mooi, doe dan 1 activiteit liefst heel klein zodat het niet demotiveert maar wel een gevoel van "accomplishment" geeft.

Zorg goed voor jezelf en wees lief voor jezelf.

[coffeebreakswithjo]

De 2e ronde

Het 1e kindje is net pas en er wordt alweer de vraag gesteld of ik een nieuwe baby wil. Een 2e kindje. Waarschijnlijk een goed bedoelde vraag maar hier even wat punten die deze vraag eigenlijk erg destructief maken.

1. Een 2e kindje is een hartewens, echter de vraag wordt vaak gesteld alsof dit een norm is waar men aan moet voldoen.

2. Afhankelijk van de toon kan het insinueren alsof er iets mis is met 1 kindje en hierbij te laten.

3. Je weet niet wat een vrouw meemaakt, misschien al zwanger of net een miskraam of ellenlang proberen zonder succes. Vooral achter dit punt kunnen gevoelens van verdriet en teleurstelling staan, hou daar rekening mee.

4. Een 2e kindje mag na een keizersnee pas na een jaar, dit toelichten of hierop ingaan kan misschien nare herinneringen met zich meebrengen.

Wees lief voor elkaar en hou een beetje rekening met elkaars situatie. De wereld is geen disney film waar alles altijd maar maakbaar is. We geen trein die steeds zegt...i think i can i think i can. We zijn vergeten dat veel dingen niet maakbaar is en tuurlijk doe je je best maar een garantie op een uitkomst is er niet. En soms is dat ok. Anno 2020 hoop ik dat we de normatieve druk op elkaars leven verlichten en proberen open te staan voor echt vrije keuzes. Laten we creatiever zijn en nieuwe manieren van leven creeren waar ieder mag zijn, wordt opgevangen vanuit liefde en mag stralen. Als je een 2e kindje wil, alle geluk, succes en gezondheid. Wil je geen 2e kindje, no worries je bent goed zoals je bent. Geniet van je wonder en geniet van je leven. Staycreative.

[coffeebreakswithjo]

Mijn missie is om connectie, verbondenheid, plezier en meer zachtheid te brengen. Als we allemaal net iets liever tegen elkaar zijn dan kunnen we zoveel meer geluk creeren voor onszelf en voor elkaar.

[coffeebreakswithjo]

Your people are waiting for you with loving arms

Ergens ben je een keer buiten de groep gevallen. Mensen vonden je raar of vreemd of begrepen je niet, het leek of jij de enige was die zulke keuzes maaktte de andere deden hele andere dingen. Je wilde graag bij de groep horen en gezien worden, maar dit kreeg je niet en je hoorde er niet bij. Dit deed pijn en heeft een grote indruk achtergelaten.

Vervolgens ben je je anders gaan gedragen, in een trant van "dit wil ik niet nog een keer meemaken". De gevolgen hiervan gaan veel verder dan je denkt.

Zo lijkt de sterkste verbinder of motivator eigenlijk toch altijd "de ander". Die oergevoelens van, willen horen bij de groep en vervolgens zelfs nog dieper "aardig of aanzien" hebben van de groep en dan als laatste "domineren van de groep" en "beschermen van eigen groep" zijn onmiskenbaar sterke drijfveren.

Misschien ben je toen wel een pleaser geworden. Je dacht als ik maar meedoe met de groep of de sterkste dan heb ik een grotere kans dat ik bij de groep hoor. Omdat je niet werd geaccepteerd doe je extra hard je best bij de nieuwe groep mensen. Lang werpt dit zijn vruchten af, immers gepleasden krijgen wat ze willen. Voor jou heeft het misschien even het gewenste effect, maar door de jaren heen loop je eigenlijk jezelf voorbij en drijf je verder af van de dingen die jou echt gelukkig maken.

Dit is niet je beste leven, leven. Het is tijd om los te laten door te kijken naar de groep en jezelf. Is het nog dezelfde groep? Pas je gedrag toe die hoort in de ene groep maar misschien niet in de andere groep? Zijn er ook andere manieren om bij de groep te horen dan pleasen en ja zeggen?

En uiteindelijk de belangrijkste vraag, is dit echt de beste groep voor jou? Is het niet tijd om op zoek te gaan naar je eigen groep?

Denk niet, nee ik vind geen mensen meer. jij bestaat dus je jouw groep bestaat ook. Tenzij je 1 van 7 miljardste bent die alleen is. In dat geval gefeliciteerd je bent echt uniek en misschien is dat je superkracht!

[coffeebreakswithjo]

Je plicht om je dromen waar te maken.

Je hebt allemaal plannen maar wie hou je nou voor de gek. Laten we eerlijk zijn het gaat niks worden. En zo gaat het steeds in je hoofd, net zolang tot je het gelooft en er inderdaad mee stopt. De tijd gaat steeds sneller en je plannen zijn geen plannen meer maar vluchtige dromen die vervagen. Een gevoel van teleurstelling overvalt je en het begint eigenlijk langzaam en stiekem een klein stukje van je zelfvertrouwen weg te schuren. Zo klein dat je het niet merkt, geen probleem ook, immers je hebt zat ideen. Tot het de zoveelste keer is dat het niet uitkomt en je zelfvertrouwen weer heeft moeten incasseren. Je omgeving neemt het al niet meer serieus, maar erger nog je begint nu echt niet meer te geloven in jezelf. Dit straal je uit en de volgende ideen/dromen/doelen zijn nog moeilijker te realiseren. De vicieuze cirkel is rond en begint weer voor af aan. Hoe kom je hier nu uit?

1. Onthou elke dag is een nieuwe start met nieuwe mogelijkheden

2. Schrijf je idee op en maak deze zo concreet mogelijk, wie wat waar en hoe.

3. Succesen uit het verleden bieden geen garantie, maar "mislukkingen" ook niet. Zeker niet als je deze evalueert ervan leert en nieuwe manieren zoekt om iets te realiseren.

4. Je hoeft het niet alleen te doen. Zoek een coach, vriend, buddy met wie je samen kan werken.

5. Bedenk de 1e stap, en als dat niet lukt, bedenk dan de leukste stap.

Ben je van de zakelijke aanpak dan zijn getting things done, tony robbins en mel robbins 5 sec rule interessante startpunten.

De spirituele lezing gaat dieper en zegt dat ideen tot je komen vanuit een energiebron ookwel bekend als het universum, God, intuïtie, je greater self, je gids, je zielenmissie. Het is je plicht om de ideen uit te werken, wie weet hoever de inspiratie reikt of misschien leer je ervan om uit je comfort zone te stappen. Twijfel is niet nodig. Hoor je idee aan, adem de creatieve flow in en volg de energiebron naar realisatie. Je kan dit!

[coffeebreakswithjo]

Mindfull werken

Elke keer weer heb ik een giga periode van stress. Althanks een giga stress beleving. Op dat moment voelt het alsof ik totaal geen overzicht heb, geen controle en het eigenlijk niet aankan. In rap tempo stapelen de negatieve gedachten zich op. Je kan het niet. Het gaat je niet lukken. Dit doe je altijd het zal nooit goed komen met jou. Het gewicht van de negatieve gedachten verhogen de druk en zo wordt het zwaarder en zwaarder. Snoeihard werken en volledige focus op de taak/het doel is het enige antwoord. Whatever it takes doen om door te gaan, zelfoppering geen probleem want ik ga me 100% inzetten om deze taak af te ronden. Ik zal niet rusten tot het af is, dat is de enige enkele strategie om hierdoor heen te komen. Na ploeteren mezelf geen lucht gunnen en me continue gespannen voelen, haal ik de deadline. Daarna valt er een last van me af en voelt het alsof ik weer voor het eerst kan ademhalen. Ik voel me lichter en luchtiger en ben weer gelukkug. Daarvoor was ik niet alleen gestrest maar ook voor mijn omgeving niet te genieten. Mijn wederhelft noemt onze ruzies hormonale aanvaringen. Hoe oneerbiedig ook, helaas kan ik het wel plaatsen. Wanneer ik de deadline is geweest kijk ik terug en denk ik elke keer weer nou het valt toch wel mee. Snel vergeet ik de pijn van de stress tot het de volgende keer weer opnieuwe begint.

Tegen de 40 was ik het zat en wilde ik het anders. Ik ging op onderzoek en kwam de volgende dingen tegen;

- mindfull werken. Zet je intentie klaar voor die dag.

- plan moeilijke momenten wanneer het jou energietechnisch uitkomt. Sochtends voor de ochtendmensen en savonds voor de avondmensen.

- neem pauze. Hoe hoog de druk ook is. Neem pauze. Dit hoeft niet stipt om 1230 als je ergens middenin zit. Maar kan ook om 1330. Zolang je die pauze neemt. Dit helpt je om weer helder te denken.

- schrijf alles waar je tegenaan loopt kort op. Op deze manier is het uit je hoofd en hoef je er niet over te piekeren. Op een rustig moment kan je bedenken hoe ermee om te gaan

- ventileer je gevoel bij een collega/familie/vriend maar wel bij iemand die kan relativeren. Dus geen negatieve datadump maar kort je gevoel uitten en kijken hoe nu verder.

- focus op het belangrijkste, dit kan betekenen dat je een andere volgorde aanhoudt.

- wees lief voor jezelf. Ga niet jezelf naar beneden halen, hoe zeer je je ook inadequaat en verantwoordelijk voelt. Blijf positief over jezelf.

- beloon jezelf voor subtaken

- maak je werkomgeving een fijne omgeving. Zet er iets neer waar je meteen blij van wordt.

[coffeebreakswithjo]

Assertiviteit

Mijn beste leermeester leert me meer in 1 dag dan ik had durven dromen. Ik heb een jurk met knopen. Mijn jonge baby vindt de glimmende knopen erg interessant en grijpt ernaar, probeert het te bijten eraan te trekken om het te bemachtigen. Lief spreek ik toe dat het niet kan. Hij gaat door tot hij zijn doel heeft bereikt en laat zich niet weerhouden.

[coffeebreakswithjo]

Mijn oude bekende vriend

Elke keer neem ik afscheid van je en ben ik blij dat ik je nooit meer zie. Vanaf nu zal het goedkomen. Ik zal goede dingen doen. Ik zal goed zijn. En dan, dan blijf jij weg zoals afgesproken, toch? Het leven gaat door en je houdt je aan je afspraak. Ik voel me goed, gegroeid en alles is weer mogelijk. Maar dan regen in aantocht. Donkere wolken aan de horizon. Weer een hij die weggaat. Weer een teleurstelling. Een nieuwe bubbel kapot. En door de duisternis van mijn tranen loop ik alleen. Vervolgens voel ik daar in mijn handpalm en verder trekkend naar mijn lijf, jij mijn oude bekende vriend. Pijn noemen vele jou maar voor ben jij vertrouwd. Altijd terugkerend met open armen vang je me op. Ik ken jou. Hoe diep je ook snijdt, je bent vertrouwd.