cokcokyorgunum - Tumblr blog

[cokcokyorgunum]

altı ya da yedi gün önce, bu aralar gün kavramı çok karışıyor bende sanki dün yaptığım bir şeyin üzerinden 2 saat geçmiş gibi belki geceleri uyumadığım içindir bilemiyorum. Neyse, en başa dönecek olursak altı-yedi gün önce arabayla anneme gözlük almaya gittik ilk defa numaralı gözlük takacağı için heyecanlıydı. Sonra babamın telefonu çaldı bir süre çaldı duyduğu halde açmadı, biz söyleyince çıkardı telefonunu. Bir süredir güzeldi hayatımız- her ne kadar hayatımızda fazladan birileri de olsa güzeldi-. Düşündüğüm kişiydi arayan annem gördüğü anda gözlerini görmeniz lazımdı çünkü ben göremedim, kafamı kaldırıp bakamadım. Annemin bütün heyecanı gitti gözlükçüden çıktığımızda sokağın ortasında bağırmaya başladı. O an farkettim ki artık buna dayanmak istemiyor. Belki de onu bu hayata biz mecbur bırakıyoruz. Akşam babam eve geldiğinde yine devam etti kavgaları tamam dedim bu sefer tamam, bitti. Aşağı indiler, ben yazı yazar gibi yapıyordum ama kulağım onlardaydı. Sonra annem dedi ki: çocuklar babanız size bir şey söylemek istiyor. Hareket edemedim. Biliyorum cesaretsiz biriyim-zaten biraz cesaretim olsaydı böyle bi hayatımız olmazdı-ama o an çok farklıydı yıllardır istediğim bu değil miydi zaten? O an tek düşünebildiğim acaba klasik bi amerikan filminde miydik, ayrılcaklarını böyle mi açıklayacaklardı yani? Ki zaten açıklayamadılar. Çünkü bildiğim bir şey varsa bu cesaretsizliğimi ikisinden de aldığım. Babam da annemin cümlesinin üzerine, madem bu kadar istiyorsun sen açıkla,dedi. Daha sonra terasa çıkıp bi tur daha tartıştılar ve mutlu mesut aşağıya indiler. Bu muydu yani, bu muydu yıllardır yaşadıklarımızın sonucu. Gerçi buna bi sonuç demek sonuçlara ayıp olur. Çünkü bu böyle devam edecek yıllarca daha kavga edecekler, yıllarca daha ayrılmayı düşünecekler ama cesaret edemeyecekler. Hep böyle olmadı mı zaten. Bunu kimsenin okuduğunu düşünmüyorum ama eğer okuyorsan umarım kendini hiçbir zaman benim kadar umutsuz, cesaretsiz ve değersiz hissetmezsin. Ne kadar yüzünü göremesem de, sesini duyamasam da kendini yalnız hissetme olur mu çünkü bir kişiye kadar var yalnızlık.

270421

[cokcokyorgunum]

sanırım yüzümün güzel olması ve benim bu kadar içine kapanık biri olmam çelişkisi benim sınavlarımdan biri. çünkü bi ortama girdigimde farmedilmeme sebep oluyor ve bu kadar çok utangaçken bunun pek bi faydası olmuyor. hatta zorlugu bile oluyor. zaten normalde üzerimde sürekli birinin gözü varmış gibi hissediyorum ve buda işimi daha da zora sokuyor. bunu okuyan oldugunu sanmiyorum ama biri okuyorsa da içinden derdini s.. dedigine eminim. haksızda sayılmazsın ama napabilirim ki disariya bile cikmaya korkan ben, birileri tarafindan farkedilmek istemeyen ben birisi cok guzelsin dediginde nasil korkuyorum bir bilsen.

221220

[cokcokyorgunum]

geçmişi düşünmekten geleceğime zaman kalmıyor

51220

[cokcokyorgunum]

bu aralar kafama çok takılıyor, biz niye yasıyoruz? Ben niye yaşıyorum? günlerim bomboş sıkılarak geçsin diye mi bu ruh bu bedene konmus. her gün geriye dönüp baktığımda bugün ne yaptım diye düşündüğün ve aslında o gün kendine faydalı hiçbir sey yapmış olmamanı farkettigin an var ya... işte sanki o günün içinde sıkışıp kalmışım her günüm aynı , her ânım aynı. peki ne yapmam gerekiyor? soruyorum sana napıyım ben? yeni dil mi öğrenmeye çalışayım, yeni hobiler mi edineyim. ah belki de yüzmeye başlamalıyım. hı napıyım söyle lütfen. çünkü artık çok sıkıldım, bunaldım, yoruldum, bitkin düştüm.

191120

[cokcokyorgunum]

kimseyle arkadaş olamıyorum, kimseyle samimi olamıyorum. birisi bana ne zaman yaklaşmaya çalışsa geri çekiyorum kendimi. yapamıyorum işte olamıyorum yaşıtlarım gibi. ben miyim suçlusu? nefret ediyorum kendimden nefret. artık dışarı çıkmak için kendimi bu kadar hazırlamaktan nefret ediyorum. dışarıdan korkmaktan herkes gibi olamamaktan dışarı çıkmak için bile içimde kendimi ikna etmeye çalışmaktan, dışarda sanki biri beni izliyormuş gibi hissetmekten en çokta korkmaktan nefret ediyorum. korkularımın hiçbirini yenemedim. yendim diye suyun altına ittirdiklerim içlerindeki hava sayesinde tekrar yüzeye çıkıyor. patlatamıyorum onları sonsuz bi şekilde dibe göndermek için. yaşıtlarım gibi olamıyorum mesela oysa ki herkese göre en güzel yaşlarımda değil miyim? nedensizce aptal bi ergen gibi istediklerimi yapmam gerekmez mi ? kendimi küçük yaşta büyümek zorunda kalmış gibi hissediyorum korkularım yüzünden çünkü izin vermiyorlar hiçbir şeye. izin vermiyolar ki ilk konserime en sevdiğim gruba gideyim, ilk prcingeimi taktırayım , saçımı aynı amaçsız bi ergen gibi maviye boyayayım ,arkadaşlarımla akşama kadar sonumu düşünmeden eğleneyim ama olmuyor. ben sorunlarımı düşündükçe artıyorlar sanki. hiç kimseyi haketmiyorum ben çünkü yanımda olanların bile yanında olamıyorum. onlar yanımda diye ben deonların yanındayım sanıyorum. ama yanılıyorum.

[cokcokyorgunum]

artık rüyalarım bile bu gerçeği kabullenmiş ona göre düzenliyor kendini. Hoş, annem bile kabullenmişken rüyalarım kabullenmiş çok mu.

[cokcokyorgunum]

son yazdığım cümleyi düzeltmek istiyorum eger ki hayatınızda sırtınızda yüklerle devam etmezseniz başka biri çıkıp kendi yüklerini de sizin sırtınıza koymaya çalışır. Ama eğer sırtınızda yükünüz olursa koyacak yer bulamazlar . o yüzden aslında sırtınızdaki yükler her ne kadar sizi kambur yapsa da başkalarından korur, kollar. Yüklerinizi sevin dermişim :d

geçen gün bir kutu anımı attım çöpe. bazen hevesle biriktirdiğiniz anılar sonrasında saçma gelir. çıkarıp atmak istersiniz ama sırf kıyamadığınız için atmazsınız amaa ben attım. anılara bağlı kalmak geçmişe zincirlermiş insanı. şuan özgür mü olmam lazım çünkü hiç öyle hissetmiyorum sadece bir kaç gereksiz şeyi attım o kadar. ben ki ilkokulda müze bahçesinde taş çalıpta hala saklayan biriyim. iyi geldi ama yine de . sanki sırtındaki bir sürü yükten küçük bir tanesini fırlatıp atmışsın gibi. bir gün o yüklerin kamburluğunun gitmesi dileğiyle...

[cokcokyorgunum]

ben artık yaşamak istiyorum

[cokcokyorgunum]

eskiden hastaneye gitmek için ca atıyodum şimdi işim bitsede gitsem diye bekliyorum.

[cokcokyorgunum]

içimde garip bu ürperme hissi var. tam kalbimde. çünkü bugün sevdiğim insanların sevgime dahi layık olmadığını net bir şekilde anladım. benim en çok değer verdiğim kişiyi üzen birini nasıl sevebilirim ki. o benim canımdan can yahu. onun bir gözyaşı benim yüreğimi dağlıyor ki biliyorum ki her gece üzüntüsünden uyuyamıyor, sayısız gözyaşı döküyor. üzülme olur mu annem bu günlerde gececek. bi daha asla üzülmediğin hatta bu günleri acı bir tebessümle hatırladığın zamanlarımız olacak inşallah

[cokcokyorgunum]

geçen gün bir kutu anımı attım çöpe. bazen hevesle biriktirdiğiniz anılar sonrasında saçma gelir. çıkarıp atmak istersiniz ama sırf kıyamadığınız için atmazsınız amaa ben attım. anılara bağlı kalmak geçmişe zincirlermiş insanı. şuan özgür mü olmam lazım çünkü hiç öyle hissetmiyorum sadece bir kaç gereksiz şeyi attım o kadar. ben ki ilkokulda müze bahçesinde taş çalıpta hala saklayan biriyim. iyi geldi ama yine de . sanki sırtındaki bir sürü yükten küçük bir tanesini fırlatıp atmışsın gibi. bir gün o yüklerin kamburluğunun gitmesi dileğiyle...

[cokcokyorgunum]

en ufak şeye bile mutlu olan insanlar aslında en ufak şeylere bile kırılan insanlardır.

[cokcokyorgunum]

çok kabayım elimde değil aslında sevmek isterken bile karşımdakini incitiyorum. kendi içimde bazı şeyleri aslında esprisine yaptığımı düşünürken kaba konuşuyormuşum. o onu terslediğimi düşünürken bile ben onu seviyorum. beni böyle kabul edebilir misin çünkü ben sana ne kadar değişicem desem de insan ne kadar özünü değiştirebilir kii

[cokcokyorgunum]

artık herkesi memnun etmeye çalışmaktan yoruldum. sabrım kalmadı artık bana her karışana öyle yapma şöyle yap diyene patlıyorum. zaten insanlar beni oldugum gibi sevmiyorlarsa ben olmanın ne anlamı var ki... az konuşuyorsun ebrar biraz daha konuş, çok somurtuyosun gülümse, neden sürekli böylesin biraz canlan vesaire... yoruldum diyorum ulan yoruldum inanmıyo musunuz!!!!???

[cokcokyorgunum]

hasiktir kalbim midemde atıyor neydi bu kelebek miydi¿

[cokcokyorgunum]

insanlar sürekli birbirine iyi ki varsın diyor. Birkaç saat konuştuğum biri, derdini dinledigim biri hatta hiç muhabbetim olmadığı halde doğum günümü 'iyi ki doğdun iyi ki varsıın' diye kutlayan biri...

gerçekten iyi ki var mıyım? bence hayır ben olmadan da hayatınız gayet iyi giderdi. Yine derdinizi, anılarınızı dinleyecek içinizi dökebileceğiniz birilerini bulabilirdiniz. Bağzı insanlara bunlar iyi hissettirebilir ama artık beni iyi hissettirmiyor. -Dedim ya işte hissizleştim diye .- Hatta üstüne üstlük yapmacık-samimiyetsiz- geliyor.

Ben iyi ki varsın kalıbını aynı diğer anlamlı sözler- can'ım vb - gibi herkesin diline düşen bi süre sonra kıymetini yitiren bi cümle olmasını istemiyorum

[cokcokyorgunum]

o kadar çok yoruldum ki sanki artık yaşamasam da olurmuş gibi hiçbir seyden zevk almaz oldum, artık mutlu degilim ,neşeli de değilim hatta kızgın da değilim sadece yorgunum. Biraz dinlensem geçer mi ?