de-lapluie - Tumblr blog

[de-lapluie]

[de-lapluie]

Τον μεγαλύτερο πόνο μου τον πρόσφεραν απλόχερα πρόσωπα κοντινά μου, δικά μου.

[de-lapluie]

Σε ψάχνω ακόμα μέσα σε άλλους ανθρώπους, να βρω έστω ένα κομμάτι απο σένα.

[de-lapluie]

Τα γράφω γιατί δεν βρήκα το θάρρος να έρθω να σου τα πω

[de-lapluie]

Τα λόγια σου έχουν αφήσει σημάδια και δεν φεύγουν

[de-lapluie]

Είναι μέρες μελαγχολικές που βυθίζομαι στις σκέψεις μου και όλα μου φαίνονται μουντά, και ας έχει έξω Λιακάδα, και ας χαμογελάνε όλοι γύρω μου.

[de-lapluie]

Κάθε φορά που βρέχει κάθομαι και κοιτάζω την βροχή και σκέφτομαι πως εμείς οι άνθρωποι της μοιάζουμε αρκετά.

Πολλές φορές είμαστε κρύοι σαν τις χειμερινές ψιχάλες ή βίαιοι όπως οι καταιγίδες μα όπως η βροχή δίνει ζωή στην φύση, έτσι και οι άνθρωποι ακόμα και αν πολλές φορές πληγώνουμε τους γύρω μας, στην πραγματικότητα δεν είχαμε ποτέ αυτό τον σκοπό, και αυτό είναι ότι πιο όμορφο μπορεί να συνειδητοποιήσει κανείς. 

[de-lapluie]

Υποθέτω πως εδώ έπρεπε να καταλήξουμε.

[de-lapluie]

Ίσως μια μερα ο πόνος που μου προκάλεσες γυρίσει και σε χτυπήσει τόσο δυνατά, που θα σταματήσεις να πληγώνεις ανθρώπους που σε νοιάζονται

[de-lapluie]

Έκρυψα την στεναχώρια μου για να σε βλέπω να χαμογελάς

[de-lapluie]

Αγάπησα την βροχή περισσότερο από τον εαυτό μου

[de-lapluie]

Πες μου πως είσαι εδώ τις στιγμές που δεν αντέχω τον εαυτό μου

[de-lapluie]

Και αν η ζωή μας είναι παραμύθι, εμείς είμαστε οι ήρωες ή αυτοί που το γράψανε;

-Αντικλείδι

[de-lapluie]

Θα γυρνούσα πίσω σε εσένα ξανά και ξανά και αυτό είναι το πρόβλημα

[de-lapluie]

Η ψυχή μου μοιάζει με εκείνους που τρελάθηκαν από την λύπη και αρχίζουν να γελούν

Ν. Καζαντζάκης

[de-lapluie]

Ο άνθρωπος πάντα νόμιζε πως μόνο οι τρελοί χορεύουν κάτω από τα σύννεφα