demhanem

[demhanem]

[demhanem]

[demhanem]

[demhanem]

ey tabiat çok yalnızsın değil mi ben de yalnızım al sana kahve

[demhanem]

Yüreğinde bir ağaç gürültüyle devrilirken, yine de denkleştirip gidiyorsun hayatı. Fakat kendinden başka herkesi dinliyorsun. Sadece pencereden bakıp; oyalandın, umutlandın, az okudun, hiç uyumadın... Çok şey öğrendin sonra. Narin bir kadifeye kapladın acılarını. Sadece bir buluta bakıp uzaklara gittin, kaybolmayı istedin. Ruhunu gömeceğin yeri belirledin.

Gemilere bin, trenlere atla. Artık ne hala duruyorsun? Kaldır şu gereksiz tanıklığı ortadan...

[demhanem]

İnsan yaşamında eksik olanı en önemli şey olduğunu düşünüyor.  Biriktirdiği paranın miktarı arttıkça ‘artık güçlüyüm, hiçbir ihtiyacım kalmadı.’ Diye düşünür. Akılsızın, ne kadar biriktirdikçe o ölçüde hayatın zevklerini tatmadığının ve kendisini ölüme götürdüğünün farkında değildir. Elde ettiği parayla her şeyi edinebileceğini zanneder. Oysa varını yoğunu bırakıp, rütbe kazanmak yerine, ruhunu ortaya koyan insanlara bakın! Hayatta kutsal şeyleri lekelemeyen tek akıllılar.

[demhanem]

Hani bazı şeylerin farkında olup da “aman, sakın başımıza bir şey gelmesin” diyenler vardır bildiniz mi? Sonra “ düzenimiz bozulmasın” diyerek eklerler. Kısacası cesareti çalınanlar, güneşe barikat çekenler… Yanlarına gidip iki kelime ettiğinizde kabuklarının içindeki çürümüşlüğün kokusunu alırsınız. Kaldırımdan yürürken bile boş bir insan olmaktan ürken birilerini görmek istedim. Yani var olmak için bir nedeni olanları. Bir çulsuza göre, harika zevkleri olan insanları.

[demhanem]

Buradaki çıplaklık insanın üstü başıyla ilgili değil, ruhuyla ilgili. Kıyafetimi, iki öğünümü, eşyamı eksik tutarım ruhuma kalsın diye. Şu başıma buyruk hayatımda, tanıdığımı sandığım bana daha yakınım artık.  

[demhanem]

Bugün oturdum ölümü düşündüm. Kilometrelerce bisiklet binemeden, daha çok toprağa basmadan, yağmur altında ıslanmadan, çocukların incili gülüşlerini görmeden, bir hayalin dağıtıcısı olmadan ölmeyi düşündüm. Bir şeylerin değerini 2 metrelik çukura girince anlamaya ne gerek var ?

[demhanem]

Turuncu kent. Beyaz bir bisiklet. İnanır mısın? Ne kadar kaçarsam zamandan o kadar içinde eriyorum. Tanrıya hedef olmamak için zamanla ve ölümle savaşmıyorum.

Beni anlama, ben bir ölümden kaç şiir çıkar anlamadıkça. Yukarı bak, çünkü sana son kez gösteriyorum. Tanrı yine sulu boya yapmış göğe, gökyüzü mor.

[demhanem]

[demhanem]

Hayatımızda hepimiz zor seçimler yapıyoruz. Fakat asıl zor olan, onlarla yaşamayı öğrenmek. Yaşamı istediğin yere taşımak, yaşlandıkça daha zor geliyor.

Tutkularımın içinde kaldığımda, geceleri teslim olmamı kolaylaştırıyor. Yoksa neye yarardı sabahları gururlanmak?

[demhanem]

Bir şeyler başlıyor bitmek için.

[demhanem]

Sanrılar ne çok.Başarılı olmak mesela,kendin olmaktan değil,zengin olmaktan geçiyor artık.Rahat etmek ise,huzurlu olmak değil,merkezi ısıtma sistemli bir evde yaşamak ya da bedelini yıllarca ödediğiniz bir araç ile trafiğe dalmak oluyor.

[demhanem]

[demhanem]

[demhanem]

Yeni takipçileriniz için kendinizi tanıtır mısınız onlardan biriyim

Kıyıda köşede birikip üstüme üstüme gelen gerçeklerim var. O nedenle dağa, taşa, kuşa, edebiyata vuran biriyim. Bazen yapayalnızım. Etrafımdaki herkes yalnız. Hayatı küçümseyip, yaşamı nasıl kullanmayı bilemeyeceğimden korkuyorum. Mevsimlerin birbirini kovalamasını oturup deli gibi izlerim. Bağımlılığım onlar.