dualiger

[dualiger]

Κύκλωσέ με-ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΟΥΜΑΝΙΔΟΥ

Τα όνειρά μου

σε αδράνεια παντοτινή

χρόνιζαν.

Χειμέριος,άληκτος ύπνος.

Η έλευσή σου τα ζωντάνεψε.

Με τα δυο μου χέρια

"ξέθαψα" το χαμόγελό μου

και ξαναγεννήθηκα,

σπόρος του καλού,

στο τώρα σαν

από πάντα.

Ξύπνησες όλες τις αισθήσεις μου

δίχως διαχωριστικές γραμμές

και περιθώρια

σ'αγγίζω.

Ανάμεσά μας και γύρω μας

σε κύκλους κυλά η ζωή

σε κύκλους μεταμφιεσμένους

αγκαλιές τρισδιάστατες.

Γόνιμες αγκαλιές.

Κοίτα με

κύκλωσέ με.

Απ'τον πυρήνα της καρδιάς σου

νιώθω το χάδι σου

κι ο κύκλος απλώνεται...

Ξαναγεννήθηκα!

[dualiger]

Λένε πως όταν έρχεται,

Τον αισθάνεσαι σαν να τον ξέρεις από χρονια.

Λένε πως όταν έρχεται,

Όλα τα τραγούδια,

Και τα ποιήματα,

Ξαφνικά βγάζουν νόημα στον νου σου .

Λένε πως όταν έρχεται,

Δεν φοβάσαι πια,

Και νιώθεις ο πιο δυνατός και ικανός άνθρωπος στον κόσμο.

Μια ανεξέλεγκτη δύναμη που πηγάζει από μέσα σου ,

Και αποκτάς κίνητρα για να πας παρακάτω.

Μα λένε πως σαν φύγει,

Βλέπεις την καρδιά σου να γίνεται θρυψαλλα μπροστά στα μάτια σου και το σώμα σου να παρασύρετε από τον άνεμο σαν να ναι άυλο.

Πως καταλαβαίνεις ξαφνικά τα λόγια των τρελών, εκείνων που βλέπεις στο δρόμο και αλλάζεις την φορά της ματιάς σου για να μην σου πιάσουν την κουβέντα.

Πως αρχίζεις και συνειδητοποιείς γιατί οι ναρκομανείς συνεχίζουν και επιστρέφουν σε ότι τους σκοτώνει.Ξανα και ξανά,χωρίς να σκέφτονται τις επιπτώσεις.

Έτσι νιώθεις και λένε πως διώχνεις από κοντά σου όσους δεν μοιάζουν με εκείνον.

Λένε πως έρχεται μόνο μια φορά στην ζωή και είναι απίθανο να βρεις κατι όμοιο του ξανά.

Αυτός είναι ο έρωτας λοιπόν.

Που για χάρη του γράφτηκαν εκατομμύρια ποιήματα και τραγούδια.

Που κατάφερε να επιβιώσει στους πιο δύσκολους καιρούς.

Που τρελαίνει τους ανθρώπους,τους αλλάζει,η τους δίνει ζωή.

Αυτός είναι ο έρωτας.

[dualiger]

Ας σταθούμε στο πλευρό ετούτης της μικρής

φωτογραφίας

που είναι ακόμα στον ανθό του μέλλοντός της:

νέοι ανώφελα λιγάκι αγκαλιασμένοι

ενώπιον ανωνύμως ευθυμούσης παραλίας.

Ναύπλιο Εύβοια Σκόπελος;

Θα πεις

και πού δεν ήταν τότε θάλασσα.

Κονιάκ μηδέν αστέρων

Κική Δημουλά

[dualiger]

Φαίνεται να κοιμάται.

Σα να ονειρεύεται μαρμαρωμένα δάση, μνημειώδεις δρυάδες, πέτρινα φύλλα, πέτρινα κλαδιά,

Ή το σύντροφο που ποτέ δε θα γνωρίσει.

Αυτόν που θα τη κοιτάξει κατάματα και θα ζήσει.

Ντάριλ Χάιν

[dualiger]

Πήραμε απόφαση να αλλάξουμε, όταν νιώσαμε τριγύρω μας μονάχα εγκατάλειψη, έστω κι αν ξέραμε πως μέσα μας φέρναμε το δαίμονα μιας νέας φυγής.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

[dualiger]

Άνοιξε τη θήκη του βιολιού του και άρχισε να παίζει μια παράξενη μουσική.

Σα να 'θελε να μας πείσει ότι όλα είναι δυνατά και ότι δεν τελειώνει πουθενά ο κόσμος.

"Ο μουσικός με το φαρδύ καπέλο"

Τάσος Λειβαδίτης

[dualiger]

Θα 'θελα να 'μαι χαρούμενη -λέει

Όλη μέρα ψάχνω να βρώ κάτι για να χαρώ.

Συχνά δε βρίσκω.

Τότε τα ρούχα μου πέφτουν από πάνω μου,

μένω πιασμένη μαλακά μες στο κενό,

περιμένοντας κάποιος να με αγαπήσει

και να υπάρξω.

Πριν φυσήσει ελάχιστη αύρα την αισθάνομαι να τρέμει στα νύχια των ποδιών μου.

Κι άξαφνα, ένα μονάχα νήμα αράχνης αιωρούμενο μου σκίζει από πάνω εως κάτω το μάγουλο.

Γιάννης Ρίτσος, Μικρή εξομολόγηση

[dualiger]

“Το ιδανικό μου θα ήταν οχτώ μήνες ταξίδι και τέσσερις μήνες μοναξιά.”

— Νίκος Καζαντζάκης

[dualiger]

One Sings, the Other Doesn’t (1977)

[dualiger]

Το δικαίωμα μου να σ'αγαπώ

μέχρι τα τρίσβαθα της ψυχής,

δεν μπορεί να μου το αμφισβητήσει

και να μου το αφαιρέσει κανείς.

Νίκος Εγγονόπουλος

[dualiger]

Ένας άνεμος σιγανός φυσούσε μέσα της

κι έπαιζε μ' ένα μόνο φύλλο - το χαμόγελό της.

Όλοι αγαπήσαν το χαμόγελό της.

Εκείνη δεν αγάπησε κανέναν.

Έμεινε μόνη με τον άφαντο άνεμό της

χάνοντας και το μόνο εκείνο φύλλο. «Το άπειρο, είπε,

είναι ο τέταρτος τοίχος της μοναξιάς μας, όχι η στέγη.»

Έμεινε ανύπαντρη, γέρασε, δεν έγινε ούτε άγαλμα.

Σχολαστική στην καθαριότητα, απ' το χαράματα,

χειμώνα καλοκαίρι, σκούπιζε ως πέρα το πεζοδρόμιο.

Μια μέρα μάλιστα φωτογραφήθηκε έτσι με τη σκούπα της

στο δρόμο εκεί, μπρος σε μια ξένη πόρτα. Κι αυτή

η φωτογραφία της

απόμεινε όλο όλο από κείνον τον άνεμο και το

χαμόγελό της.

Γιάννης Ρίτσος

[dualiger]

“Καπνίζω λίγο παραπάνω τώρα που σε γνώρισα, τα χείλη μου σε ζητάνε.”

— Ζ.Τ.

[dualiger]

Αν σε είχα θα είχε άλλο χρώμα η Κυριακή,

το μέσα μου δε θα ‘ταν μαύρο.

- Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης -

[dualiger]

...δεν θα αντέξει.

Γιατί το χέρι μου απόψε, ως τα νύχια μου πονάει

και νιώθω την καρδιά μου, ν'αγωνίζεται να πάψει να χτυπάει.

- Κόρε Ύδρο. Άλλη μια νύχτα σύγχυσης και γέλιου

[dualiger]

“All of a sudden two decades have passed and you still have not kissed anyone with tongue, or kissed anyone at all for that matter, or had a 3 AM conversation with someone who would rather look into your eyes for ten minutes straight than talk. You have never worn a lover’s sweater or “forgotten” it at home in your bedroom just so you would have an excuse to see them again. You have never even stood face-to-face with someone who makes your hands shake so hard it feels like they’re both having a separate anxiety attack. This causes you much guilt and self-blame and sadness but above all, an overwhelming curiosity. Are you really that ugly, that unwanted, that uninteresting, that boring, that no one, absolutely no one, has ever looked at you like the only thing on earth? The answer is no. The better answer is that someone out there, somewhere in the world, is “wondering what it’s like to meet someone like you,” and they have two decades worth of love stored in their veins like a shoot-‘em-up drug, and they’re just about ready to inject it into someone else’s bloodstream. All you have to do is roll up your sleeves and wait for it to happen. At times you felt so lonely you could stand at the edge of a cliff with nothing beneath you but air and grass and a long, long way down, and you’d still feel emptier than that canyon itself. Maybe you even danced with yourself alone in your room a few times, arms outstretched around a ghost, pretending someone else’s hands were on your waist, someone else’s eyes boring into yours. Or maybe you fell temporarily in love with strangers on public transportation, fell in love with anybody who so much as accidentally brushed your hand on the way past. For you, falling in love with dozens of people a day was a coping mechanism for not having anyone to love you in return. But people are not eggs and falling in love with a dozen of them does not mean your shell will remain uncracked. One day you’re going to hit the point where you’re so desperate for human contact that you’re going to snap in half and all your love will bleed out like egg yolk. But someone out there is eating a bowl of Ramen noodles right now, or putting on slippers, or settling into bed. They are doing all the normal things that you’ve done in your own life. They are just like you. They have cellulite and extra fat in all the wrong places and goals and fears and doubts and bad handwriting. The truth is that they are just like you, and being just like you, they’re looking for a lover too. They’re what you might call a soulmate. They think they’re all alone in feeling the way they do, but you’re really both two halves of a whole. And one day you’ll meet them, bump into them on the street, and your two halves will be put together, and you’ll make one.”

— Writings For Winter - For Twenty Year-Olds who have never been loved  (via beepboopboopbeep)

[dualiger]

Μια μέρα θα ξαναβρεθούμε.

Θ'αγοράσουμε τότε κ'εμείς ένα δικό μας γραμμόφωνο και θα το βάζουμε να παίζει όλην την ώρα.

Ναι, αγάπη μου

Θα κάτσουμε κιόλας στο παράθυρο, κοντά-κοντά.

Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα.

Και τότε όλα τα βράδια και όλα τ'άστρα κι όλα τα τραγούδια θα ναι δικά μας.

Τάσος Λειβαδίτης

[dualiger]

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας

κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,

έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας,

ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,

κοκκινίσατε άραγε για τη τόση ευτυχία σας,

έστω και μια φορά;

Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή

για τους απε��νωσμένους;

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ