eftelyalar

[eftelyalar]

mesela balkon,

o evin bir parçası ama

sokakta ve soğukta.

kendimi sana başka türlü anlatamıyorum.

[eftelyalar]

bir lades tutuşsak seninle mesela

“nesine?” desen,

“sesine…” derim.

bilirsin,

yüzün aklımdadır hep,

ben sesini özlerim.

[eftelyalar]

olgunlaşmak ve yaşamın anlamını öğrenebilmek için bazen büyük kayıplar yaşamamız gerekir. öğrenmenin bedeli yitirmektir. bu yitirişlerin ardından derin ve ince bir sızı kalır, zaman zaman o sızı çok ağrır; işte bu da insan olmanın diğer adıdır.

~ Yaşanmayacak Kadar Güzel

[eftelyalar]

gece midir insanı hüzünlendiren,

yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen?

gece midir seni bana düşündüren,

yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen?

~ Özdemir Asaf

[eftelyalar]

yine gece, yine hüzün

ve yine içimde sen

ve yine biliyor musun

içimde sen olunca

hüzün de güzel.

~Ahmet Hamdi T.

[eftelyalar]

“ne bileyim Füsun.

şimdi aramıza duvar örsen,

yine kalkıp senin sevdiğin renge boyarım.”

~Didem Madak

[eftelyalar]

“gözlerindeki acıyı görmeyen,

yüreğindeki sevgiyi nasıl görsün?”

[eftelyalar]

''ifade edilmemiş duygular asla ölmez,

sadece diri diri gömülür ve sonradan

daha korkunç şekillerde tezahür ederler.''

-Freud

[eftelyalar]

''kısacık bir ziyaret için burdasın.

acele etme, telaş etme, kaygılanma

ve çiçekleri koklamayı unutma.''

-Walter Hagen

[eftelyalar]

ben deniz olsam da

sen Ankara’sın

[eftelyalar]

beni koysan bi’ sandığa

sadece sen açabilsen

[eftelyalar]

[eftelyalar]

[eftelyalar]

son günlerde başımdan geçenleri düşünmeye başladım. sonra düşünmekten vazgeçtim. hayat insanı müthiş yıpratıyordu. “ belki yarın daha iyi bir gün olur.” dedim içimden.

-Charles Bukowski

[eftelyalar]

“zamanını kelebekleri kovalamakla geçirirsen senden kaçarlar ama oturup bir bahçe ekersen kelebekler sana gelir. ama oldu da gelmedi, en azından elinde güzel bir bahçen olur.”

[eftelyalar]

“yıkılmak binaya mahsus bir şey değil ki, Züleyha.

bir insanın, bir cümle ile yıkıldığını gördüm ben.”

-Cahit Zarifoğlu

[eftelyalar]

ne istediğimi kendim de bilmiyordum; hayattan korkuyordum, hayattan kaçıp uzaklaşmak istiyordum, ama yine de hayattan bir şeyler bekliyordum.

-Tolstoy