elifdrnk

[elifdrnk]

ben bana ulaşamadım. günlerce, aylarca, yıllarca. biliyor musun, bazen kendimi çok özlüyorum. bazen de sen onu hiç tanımadın ki diyorum. sorular soruyorum kendime, neyi severdim diye? ne yapmaktan hoşlanırdım ben, ne mutlu ederdi beni? son zamanlarda o kadar tutunamıyorum ki. ellerimden kayıp giden zaman mı yoksa ben miyim? bilmiyorum. o kadar bilmiyorum ki her şeyi. sanki yüreğimdeki bazı duygular ve heybemde taşıdığım yaralar olmasa, kamburum çıkmasa yüklerimin izi olan kamburlarım olmasa, hiç yaşamamışım gibi hissedeceğim. öyle hissediyorum. belki de yaşadıklarıma değer biçemiyorum. “işte şu an, her şeye değer.” diyemiyorum. iyiyim diyorum, geçiştiriyorum. kötüyüm, diyorum. uzun uzun yazılar yazıyorum ama hiç birinin mürekkebi yok yüreğimde. sahi kimi kandırıyorum ben. kim kanıyor ki zaten. kim var ki etrafında? zoraki ve seyrek tebessümlerim bile yorar oldu artık. balçığa batmışsam yok olup gideyim tamamıyla diyorum, o da olmuyor. suratım asık asık tepeliyorum sokakları. sanki zihnimde yürüyormuşum gibi. her sokak çıkmaz, her biri sonsuz bir boşluğa açılıyor sanki. tosluyorum. her yer duvar. ha, evet. insanlara ördüğüm tüm duvarlar üstüme yığılıveriyor.

teşekkür ediyorum, kendime. bir sen kalmıştın bana zarar vermeyen.

en çok zararı veren sendin aslında. neyse, neyse, öyle işte.

[elifdrnk]

Annesinin kaderi kız çocuklarına geçer diye bir cümle duymuştum geçenlerde o zaman biraz anlamamıştım ama şuan anlıyorum ki hakikat öyleymiş beceremiyorum kimse bana değer vermiyor  kendimden çok herkese değer veriyorum kendimi hiçe sayarak değer verdiğim insanlar aman incinmesin aman ağlamasın üzülmesin Peki ya ben önemsediğim kimse beni benim onları önemsediğim kadar önemsemedi bunu iliklerime kadar hissettiğim bir günde döküyorum bu satırlara herkes kendi kırıldığını dile getiriyor bu çağda Peki ya ben taş mıyım eşya mıyım hislerim duygularım hayal kırıklıklarım yok mu ?

Elbette var ama ben bu çağın insanı değilim sevginin hala bir şeyleri iyileştireceğini zannediyordum insanmışım yanılmışım..

[elifdrnk]

Herşeyin bir hikayesi vardır tıpkı dudağımı saran sigara gibi .

[elifdrnk]

Her sigara küle her sevgi nefrete her dost düşmana dönebilir olur öyle şeyler normaldir.

[elifdrnk]

Bir kelebeğin ölmeden önceki konduğu son çiçek gibisin bir o kadar güzel bir o kadar da ölünesi...

[elifdrnk]

Herkes gider mi sorusunun cevabı her dilde aynıdır evet herkes gider en güvendiğin bile

[elifdrnk]

“dedem duvar örerdi, babam duvar örerdi, ben duvar örüyorum. peki neden hâlâ bir evimiz yok.”

[elifdrnk]

Nasılsa koymuşsun kafana, kimbilir ne kadar oldu kafanda bitireli. Aklından neler geçti, neler düşündün bilmiyorum. Ama vardır senin bir bildiğin... Kimse kimseyi sonsuza dek sevmek zorunda değildi elbet. Ama dürüst olmaya mecburuz. İki kişinin yaşadığı bir sevdayı tek bir kişinin bitirmesi adil değil. Gözlerinin içine baka baka 'seviyorum seni' derken, içten içe terketmek hiç adil değildi. Senin yaptığını tırnak yapmaz ya ete, Her neyse... Dedim ya vardır elbette bir bildiğin, Ya da kim bilir, belki de başka bir sevdiğin... Vardır işte bir şeyler. Seni değiştiren, beni sana yok saydıran bir şeyler vardır elbette. Yoksa o kadar yaşanmışlık ve onca şey boşuna olamazdı. Ben yanındayken aklın bende değilse, sen de durma zaten yanımda. Beni daha fazla alıştırmadığın iyi de oldu, daha çok sevdirmediğin de iyi oldu. Ama şunu da aklından hiç çıkarma. Herkesin yüreğini bilen Allah, Kimsenin ahını bırakmaz hiç kimsenin yanına.

[elifdrnk]

benim adıma endişelenmeyin, canımdan çok daha değerli şeyler kaybettim

[elifdrnk]

Öyle acizdim ki bitti derken bile devam edelim istedim. Son konuşmamızı yaparken öyle sarılmak istedim ki, hem ondan kaçıp kurtulmak hem de deli gibi sarılıp öylece kalmak istedim. Her şey bitti derken bile lütfen hiçbir şey bitmemiş olsun dedim içimden. O öylece soğuk, yere bakarken ve bana olan aidiyetini tamamen kaybetmişken bile öpmek istedim onu. O gün kendimi nasıl zor tuttuğumu, bugün hâlâ tüm hücrelerimle hatırlıyorum. Ağladım o gün ve istedim ki gözyaşlarımı silsin her şey geçti desin. O kadar zor ki bir insandan nefret ederken her zerrenle onu istemek. Hadi ben gidiyorum derken, acaba kolumdan tutar mı diye düşünmek o kadar acizce ki... Hem canını deli gibi yakan hem de seni iyileştirebilecek tek insanın "o" olduğunu bilmek ve bunu reddetmeye çalışmak o kadar yorucu ki... Onu bir daha görmek bile istemiyorsun ama bi sarılsa öpse her şeye tamam diyeceksin. Olmuyor tabii. Kalpsiz olan buz gibi otururken o gün giden gitti ve defalarca arkasına dönüp bakarak,bir ümit o da bakıyor mu diyerek... Ama orda oturan asla dönüp bakmadı. Seni sonsuza dek sevebilirdim, şimdi gidiyorum...

[elifdrnk]

[elifdrnk]

Beni çaresiz bırakıp hayatına öyle devam edişini görünce vazgeçtim

[elifdrnk]

Kimseye güvenipte yaslamadığım sırtım senin bıçak izlerinle dolu

[elifdrnk]

Enkaza dönmüş birini daha fazla yıkamazsınız

[elifdrnk]

Affet baba bugün de sözümde duramadım

[elifdrnk]

Seninle aynı ortamda nefes alıp verebilmenin mükafatı cennetten büyük olacak. Cehennem yedi katsa, sekizinci katı yokluğun olacak. Şu an nasıl bir cehennemin içindeyim diye düşünme. Bir elimde kazma bir elimde kürek, cehenneme kaçak kat inmek için ter döküyorum. Yanımda aldığın her nefes cennetin sekizinci katı olacak. Ve dokuzuncu. Ve onuncu. Sonu gelmeyecek bu tırmanışların. Ta ki nefesimin nefesine değen yerlerinden jiletle keser gibi kestiklerini an. Kulak diplerine nefesimin değeceği her an nefes nefese kalacaksın, ve her bir nefesimde nefsine yenik düşeceksin. Sen sen olmaktan çıktığın an kokun ciğerlerime nüfus edecek, ve ben cenneti diri diri gören ilk insan olacağım. Nefesinin yettiği yere kadar yardım edecek gözlerim bu güzelliğe. Ve ben seni avuç içlerime hapsedeceğim. İki avuç kadar gülüşlerinden ilave edeceğim, ve üzeri için bir tutam gözyaşı, mutluluktan

[elifdrnk]

Burada kaldıkça parçalanıyorum. Nefesim bile beni terk ediyor her defasında. Her gece kendimle konuşmaya çalışıyorum. "Yara izi olmayanın yarası yokmudur." Diye. Görmüyor insanoğlu, bilmiyor, hissetmiyor. Ben iyi değilim baba sana yalan söyledim. Beceremedim, yapamadım, hiçbir şey yolunda gitmedi. Geçtiğim yollarda ayak izlerime rastlanır ama bana rastlayan olmaz artık.