esundararaj

[esundararaj]

ADHERENCE TO RIGHTEOUSNESS IS ESSENTIAL தமிழ்

Flowers, in all their diverse forms and fragrances, share a universal yearning:

to rest at the Lord's feet. This supreme fortune, however, eludes many.

■ The steadfastness of will finds powerful illustration in ancient epics.

● When Ravana abducted Sita, Jatayu valiantly intervened. Though grievously wounded, he defied Death, proclaiming, "Do not touch me until I tell Lord Rama about Sita!" Death could not claim him until his task was complete.

● Likewise, Bhishma Pitamaha, in the Mahabharata, chose the moment of his demise, waiting fifty-eight days for Lord Krishna before accepting death.

■ Their fervent prayer echoed as one:

a final glimpse of the Divine at life's end. And for both Jatayu and Bhishma, the Lord heard.

● Jatayu's departure was graced with unparalleled tenderness. Resting in the Lord's lap, he welcomed death with an ethereal smile, a poignant moment that brought tears of profound gratitude to the Lord's own eyes.

● Bhishma, however, faced his end amidst tears, prostrate on his bed of arrows. Yet, a subtle smile played on the Lord's lips.

■ How could two such devoted souls, sharing the same ultimate wish, experience such divergent final moments?

The answer, etched in the very fabric of existence, lies in their accumulated karma – the good and the ill, shaping the very nature of their liberation.

● The Weight of Silence and the Price of Virtue

When Draupadi was publicly disrobed, Bhishma, a revered scholar of Dharma, remained a silent spectator. His inaction, despite Draupadi's desperate pleas, emboldened Dushasana and empowered Duryodhana. He simply bowed his head, making no attempt to intervene. This silence, a profound dereliction of duty, ultimately led to his inglorious end, dying burdened by the sins he witnessed but did not prevent.

● Contrast this with Jatayu, who, without a moment's hesitation, risked and sacrificed his life to protect Sita. For this ultimate act of devotion and courage, he found his final resting place in the lap of Lord Rama himself.

■ The divine does not demand grandiose gestures; true devotion lies in the purity of intent. Even a single basil leaf offered with a sincere heart is immeasurable in its value.

We often fret about perceived punishments for unintentional wrongs, but we should truly fear the lasting consequences of our deliberate misdeeds.

Good deeds may offer solace in this life, but the repercussions of our sins, however small, can echo through eternity.

Therefore, before uttering "no" to a plea for help or remaining silent in the face of injustice, we must consult our conscience. Our choices, especially in moments of moral crisis, carry immense weight.

ADHERENCE TO RIGHTEOUSNESS IS ESSENTIAL.

நீதியைப் பின்பற்றுவது அவசியம்

மலர்கள், அவற்றின் பல்வேறு வடிவங்களிலும், நறுமணங்களிலும், ஒரு உலகளாவிய ஏக்கத்தைப் பகிர்ந்து கொள்கின்றன:

இறைவனின் பாதத்தில் ஓய்வெடுக்க. இருப்பினும், இந்த உயர்ந்த அதிர்ஷ்டம் பலரைத் தவிர்க்கிறது.

■ மன உறுதி பண்டைய காவியங்களில் சக்திவாய்ந்த விளக்கத்தைக் காண்கிறது.

● ராவணன் சீதையைக் கடத்தியபோது, ​​ஜடாயு துணிச்சலுடன் தலையிட்டார். கடுமையாக காயமடைந்திருந்தாலும், அவர் மரணத்தை எதிர்த்து, "நான் ராமரிடம் சீதையைப் பற்றிச் சொல்லும் வரை என்னைத் தொடாதே!" என்று அறிவித்தார். அவரது பணி முடியும் வரை மரணம் அவரைக் கோர முடியாது.

● அதேபோல், மகாபாரதத்தில் பீஷ்மர் பிதாமஹர், தனது மறைவின் தருணத்தைத் தேர்ந்தெடுத்தார், மரணத்தை ஏற்றுக்கொள்வதற்கு முன் ஐம்பத்தெட்டு நாட்கள் கிருஷ்ணருக்காகக் காத்திருந்தார்.

■ அவர்களின் தீவிர பிரார்த்தனை ஒன்றாக எதிரொலித்தது:

வாழ்க்கையின் முடிவில் தெய்வீகத்தின் இறுதிப் பார்வை. ஜடாயு மற்றும் பீஷ்மர் இருவருக்கும், இறைவன் கேட்டார்.

● ஜடாயுவின் புறப்பாடு இணையற்ற மென்மையால் அலங்கரிக்கப்பட்டது. இறைவனின் மடியில் ஓய்வெடுத்து, மரணத்தை ஒரு அமானுஷ்ய புன்னகையுடன் வரவேற்றார், இறைவனின் கண்களில் ஆழ்ந்த நன்றியுணர்வின் கண்ணீரை வரவழைத்த ஒரு துயரமான தருணம்.

● பீஷ்மர், கண்ணீருக்கு மத்தியில் தனது முடிவை எதிர்கொண்டு, தனது அம்புப் படுக்கையில் சாஷ்டாங்கமாக நின்றார். ஆனாலும், இறைவனின் உதடுகளில் ஒரு நுட்பமான புன்னகை விளையாடியது.

■ ஒரே இறுதி விருப்பத்தைப் பகிர்ந்து கொள்ளும் இரண்டு அர்ப்பணிப்புள்ள ஆன்மாக்கள், இவ்வளவு மாறுபட்ட இறுதி தருணங்களை எவ்வாறு அனுபவிக்க முடி��ும்?

இருப்பின் துணியில் பதிந்துள்ள பதில், அவர்களின் திரட்டப்பட்ட கர்மாவில் உள்ளது - நல்லவர்கள் மற்றும் தீயவர்கள், அவர்களின் விடுதலையின் இயல்பை வடிவமைக்கிறார்கள்.

● மௌனத்தின் எடை மற்றும் நல்லொழுக்கத்தின் விலை

திரௌபதி பகிரங்கமாக ஆடைகளை களைந்தபோது, ​​தர்மத்தின் மதிப்பிற்குரிய அறிஞரான பீஷ்மர் ஒரு அமைதியான பார்வையாளராக இருந்தார். திரௌபதியின் அவநம்பிக்கையான வேண்டுகோள்களுக்கு மத்தியிலும், அவரது செயலற்ற தன்மை, துச்சாசனனை தைரியப்படுத்தியது மற்றும் துரியோதனனுக்கு அதிகாரம் அளித்தது. அவர் தலையிட எந்த முயற்சியும் செய்யாமல் தலை குனிந்தார். இந்த மௌனம், கடமையிலிருந்து ஆழ்ந்த தவறுதல், இறுதியில் அவரது இழிவான முடிவுக்கு வழிவகுத்தது, அவர் கண்ட பாவங்களால் சுமையாக இறந்து இறந்தார், ஆனால் தடுக்கவில்லை.

● ஒரு கணம் கூட தயக்கமின்றி, சீதையைப் பாதுகாக்க தனது உயிரைப் பணயம் வைத்து தியாகம் செய்த ஜடாயுவுடன் இதை வேறுபடுத்திப் பாருங்கள். பக்தி மற்றும் தைரியத்தின் இந்த இறுதிச் செயலுக்கு, அவர் ராமரின் மடியில் தனது இறுதி இளைப்பாறும் இடத்தைக் கண்டார்.

■ தெய்வீகம் ஆடம்பரமான சைகைகளைக் கோருவதில்லை; உண்மையான பக்தி நோக்கத்தின் தூய்மையில் உள்ளது. நேர்மையான இதயத்துடன் வழங்கப்படும் ஒரு துளசி இலை கூட அதன் மதிப்பில் அளவிட முடியாதது.

தற்செயலான தவறுகளுக்கு உணரப்படும் தண்டனைகளைப் பற்றி நாம் அடிக்கடி கவலைப்படுகிறோம், ஆனால் நாம் வேண்டுமென்றே செய்யும் தவறுகளின் நீடித்த விளைவுகளைப் பற்றி நாம் உண்மையிலேயே பயப்பட வேண்டும்.

இந்த வாழ்க்கையில் நல்ல செயல்கள் ஆறுதலை அளிக்கலாம், ஆனால் நமது பாவங்களின் விளைவுகள், எவ்வளவு சிறியதாக இருந்தாலும், நித்தியம் முழுவதும் எதிரொலிக்கும்.

எனவே, உதவிக்கான வேண்டுகோளுக்கு "இல்லை" என்று கூறுவதற்கு முன் அல்லது அநீதியை எதிர்கொண்டு அமைதியாக இருப்பதற்கு முன், நாம் நமது மனசாட்சியை அணுக வேண்டும். நமது தேர்வுகள், குறிப்பாக ஒழுக்க நெருக்கடியின் தருணங்களில், மிகப்பெரிய எடையைக் கொண்டுள்ளன.

நீதியைப் பின்பற்றுவது அவசியம்.

[esundararaj]

UDDHAVA GITA தமிழில்

Chapter 3

Krishna continued:

Seeing a wise young Avadhuta wandering fearlessly, Yadu approached him and asked,

"How have you attained such profound wisdom, allowing you to roam freely like an innocent child? You make no effort for personal gain, yet remain untouched by the fires of lust and greed. Tell me, how do you find delight within your own Self?"

The noble Brahmin replied: "Listen, and I will tell you about my teachers. I have learned from twenty-four sources: the earth, air, ether, water, fire, the moon, the sun, the pigeon, the python, the sea, the moth, the elephant, the bee, the honey-gatherer, the deer, the fish, the courtesan Pingala, the osprey, the child, the maiden, the arrow-maker, the snake, the spider, and an insect known as the Vramara-kita. Each has taught me invaluable lessons, from which I have drawn my wisdom.

A man of steady wisdom should never swerve from truth, nor lose his inner poise. The truly wise remain quiet and composed, having realized their oneness with Brahman. They purify all who seek their presence and venerate their insight. Birth and death are attributes of the body—they do not belong to the Self. The Atman remains untouched by bodily change.

The one who lacks inner balance is tossed about by life's currents and suffers through attachments. But the wise remain calm and unaffected. Those ensnared by lust fall into their own trap. Like the bee that extracts nectar from many flowers, the wise gather the essence from diverse Scriptures.

One must not indulge in sensual pleasures, such as lustful music.

Consider the courtesan Pingala. One evening, she stood at her doorway as usual, awaiting a wealthy lover who might bestow riches upon her. She waited long into the night, growing weary and disillusioned. Then, a clear insight dawned within her: “I have been foolish to seek happiness from men. I have courted those who cannot fulfill my desires and who bring misery, fear, and disease. I have sought wealth and pleasure by selling myself to those who are themselves enslaved by lust. Only the unchanging Reality can truly satisfy the heart—He is the Self in all living beings.”

With this realization, Pingala renounced her vain hopes and attained true tranquillity.

Take joy in contemplation of the Self. The wise are carefree and joyful like children, but unlike children, they are joyous through knowledge.

Where many people gather, there is noise, conflict, and gossip. Peace arises in a heart free from desires.

The sage rarely speaks, but when he does, his words are of true benefit. This body, in time, withers and falls away. Truth can be learned from many teachers, if one is open to seeing the divine in all.

அத்தியாயம் 3

கிருஷ்ணர் தொடர்ந்து பேசுகிறார்:

ஒரு ஞானி, இளமையான அவதூதர், அச்சமின்றி சுதந்திரமாக சுற்றிச் செல்வதைக் கண்டு, யது அவரிடம் கேட்கிறார்: "இந்த அளவிலான ஞானத்தை நீங்கள் எவ்வாறு பெற்றீர்கள்? எதற்கும் அஞ்சாமல், ஒரு குழந்தை போல் சுதந்திரமாகச் சுற்றுகிறீர்கள். உங்களுடைய நலனுக்காக சிறிதும் முயற்சி செய்யவில்லை. ஆசை மற்றும் பேராசையின் வெப்பம் உங்களைத் தொட்டதில்லை. உங்களுக்கு உங்களின் ஆன்மாவை நோக்கி எப்படி இவ்வளவு மகிழ்ச்சி வருகிறது என்பதைக் கூறுங்கள்."

அந்த புனித பிராமணர் பதிலளிக்கிறார்: "இங்கே எனது ஆசிரியர்களைப் பாருங்கள் – பூமி, காற்று, ஆகாயம், நீர், நெருப்பு, சந்திரன், சூரியன், புறா, பாம்பு, கடல், தீப்பொறி பறவைகள், யானை, தேன் சேகரிக்கும் தேனீ, தேன் சேகரிப்பவர், மான், மீன், வெறுமனே விருப்பத்துக்காக உடலை விற்ற பெண் பிங்களா, ஒஸ்ப்ரே, ஒரு குழந்தை, ஒரு கன்னி, அம்புத் தயாரிப்பவர், பாம்பு, சிலந்தி மற்றும் வ்ரமர-கீடம் எனப்படும் ஒரு சிறிய பூச்சி — இவர்கள் எனக்கு 24 ஆசிரியர்கள். இவர்கள் ஒவ்வொருவரிடமிருந்தும் மிகப் பெரிய பாடங்களை நான் கற்றுக் கொண்டேன்."

நிதானமான ஞானம் உடைய ஒருவர் எப்போதும் சத்தியத்திலிருந்து விலகக் கூடாது; அவருடைய சமநிலையையும் இழக்கக் கூடாது. ஒரு உண்மையான ஞானி அமைதியாகவும் நிலைத்த மனத்துடனும் இருப்பார். அவர், அவரிடம் வரும் அனைவரையும் தூய்மையாக்குகிறார். பிறப்பு மற்றும் இறப்பு என்பது உடம்புக்கு உரியது; ஆன்மாவுக்கு இல்லை. இந்த மாற்றங்கள் உடம்பைச் சார்ந்தவை, ஆன்மாவை எவ்விதமான பாதிப்பும் ஏற்படுத்தாது.

சமநிலை இல்லாதவர் வாழ்க்கையின் அலைகளால் சிக்கிக் குழம்பிக் கிடப்பார்; பாசத்தினால் துயரத்தைச் சந்திக்க நேரும். ஆனால் ஞானி அமைதியுடனும் நிலைத்த நிலைமையுடனும் இருப்பார். வாசனைக்கேட்டவனாக இருப்பவர் தம்மால் உருவாக்கப்பட்ட வலையில் சிக்கிக் கொள்வார். தேனீ பல மலர்களிலிருந்து தேனை சேகரிப்பது போல, ஞானி பல்வேறு வேதங்களின் சாரத்தை எடுத்துக் கொள்வார்.

ஞானி காம ஆசையை தூண்டும் இசையை விலக்க வேண்டும்.

பிங்கலா என்ற ஒரு விபச்சாரி ஒரு இரவில் பணக்கார காதலர் யாராவது வந்து தன்னை நாடுவாரென்று எதிர்பார்த்து வாசலில் காத்திருந்தாள். அரை இரவு ஆகியும் யாரும் வரவில்லை. கடைசியாக அவள் மனதில் ஒரு உணர்வு தோன்றியது: "நான் என்ன முட்டாள்! ஆண்களிடமிருந்து சந்தோஷத்தை எதிர்பார்த்தேன். அவர்கள் என்னை சந்தோஷமாக்க முடியாதவர்கள்; அவர்கள் பயம், நோய், துன்பம் கொண்டவர்கள். நான் ஆசையுடன் உடலை விற்றேன், ஆனால் அவர்கள் ஆசையின் அடிமைகள். உண்மையான ஆனந்தம் ஒரே ஒருவரில் தான் இருக்கிறது – அவர் தான் நித்யமான, மாறாத பரம்பொருள். அவர் அனைத்து ஜீவராசிகளிலும் உள்ள ஆன்மா."

இந்த உண்மையை உணர்ந்த பிங்கலா, தனது முட்டாள்தனமான எதிர்பார்ப்புகளை விட்டுவிட்டு அமைதியை அடைந்தாள்.

அந்த ஞானத்தைத் தேடுங்கள், அது ஆன்ம சிந்தனையில் மகிழ்ச்சி தரும். ஞானி ஒரு குழந்தை போல் கவலையின்றி மகிழ்ச்சியுடன் இருப்பார். ஆனால் குழந்தையைப் போல் அறியாமை காரணமாக அல்ல – ஞானத்தினால் மகிழ்ச்சி அடைவார். பலர் வாழும் இடங்களில் சச்சரவுகள், பிதற்றல்கள் இருக்கலாம். ஆனா��் ஆசைகள் விலகிய மனதில் அமைதி பிறக்கிறது.

ஞானி, அதிகமாக பேச மாட்டார்; ஆனால் பேசும்போது, அந்த வார்த்தைகள் பயனுள்ளவை. இந்த உடல் காலப்போக்கில் சிதைந்து விழும். உண்மை என்னும் ஞானத்தை பல ஆசிரியர்களிடமிருந்தும் கற்கலாம் — ஆன்மாவைக் கண்ட மனிதன், அனைத்திலும் தெய்வீகத்தைக் காண்கிறான்.

[esundararaj]

UDDHAVA GITA தமிழில்

Chapter 4: Krishna's Teaching on Renunciation and Self-Knowledge

Theme: The Path to Liberation (Moksha) through Detachment and Virtue

Krishna explains to Uddhava that the world perceived through the senses is illusory, like a dream (revery). While it appears real, it is temporary, ever-changing, and deceptive. Thus, attachment to the material world leads only to suffering.

Key Teachings:

1.Practice Virtues:

▪️Ahimsa (non-injury)

▪️Satya (truthfulness)

▪️Aparigraha (non-covetousness)

▪️Brahmacharya (chastity or disciplined control of desires)

▪️Shaucha (cleanliness, both inner and outer)

▪️Santosha (contentment)

▪️Swadhyaya (study of scriptures and self-reflection)

▪️Guru-bhakti (devotion and service to a realized teacher)

2.Detachment: Krishna advises dispassion toward family, wealth, and worldly life—not by abandoning responsibility, but by not being emotionally or egoistically bound to them.

3.Seek Truth Intelligently: Use the power of discrimination (viveka) to discern the Real (Self) from the Unreal (world). This includes freedom from envy and emotional reactivity.

4.Self-Knowledge: Realize that the Self is:

▪️Pure (free from taint)

▪️Free (not limited by the body-mind)

▪️Divine (a spark of the Absolute)

▪️Absolute (unchanging, eternal)

In essence, Krishna guides Uddhava to rise above maya (illusion) and realize the Self as identical with Brahman (the Infinite Consciousness).

உத்தவ கீதை

அத்தியாயம் 4:துறவு மற்றும் சுய அறிவு பற்றிய கிருஷ்ணரின் போதனை

கருப்பொருள்: பற்றின்மை மற்றும் நல்லொழுக்கம் மூலம் விடுதலை (மோட்சம்)க்கான பாதை

புலன்கள் மூலம் உணர���்படும் உலகம் ஒரு கனவு (மரியாதை) போல மாயையானது என்று கிருஷ்ணர் உத்தவருக்கு விளக்குகிறார். அது உண்மையானதாகத் தோன்றினாலும், அது தற்காலிகமானது, எப்போதும் மாறிக்கொண்டே இருப்பது மற்றும் ஏமாற்றும் தன்மை கொண்டது. எனவே, பொருள் உலகத்தின் மீதான பற்று துன்பத்திற்கு மட்டுமே வழிவகுக்கிறது.

முக்கிய போதனைகள்:

1.நல்லொழுக்கங்களைப் பயிற்சி செய்யுங்கள்:

▪️அஹிம்சை (காயம் செய்யாதது)

▪️சத்ய (உண்மை)

▪️அபரிகிரகம் (பேராசை இல்லாதது)

▪️பிரம்மச்சரியா (கற்பு அல்லது ஆசைகளை ஒழுக்கமாக கட்டுப்படுத்துதல்)

▪️சௌச்ச (சுத்தம், உள் மற்றும் வெளிப்புற இரண்டும்)

▪️சந்தோஷம் (திருப்தி)

▪️ஸ்வாத்யாயா (வேதங்களைப் படிப்பது மற்றும் சுய பிரதிபலிப்பு)

▪️குரு-பக்தி (உணர்ந்த ஆசிரியருக்கு பக்தி மற்றும் சேவை)

2.பற்றின்மை: கிருஷ்ணர் குடும்பம், செல்வம் மற்றும் உலக வாழ்க்கை மீதான பற்றின்மையை அறிவுறுத்துகிறார் - பொறுப்பைக் கைவிடுவதன் மூலம் அல்ல, மாறாக உணர்ச்சி ரீதியாகவோ அல்லது அகங்காரமாகவோ அவற்றுக்குக் கட்டுப்படாமல் இருப்பதன் மூலம்.

3.புத்திசாலித்தனமாக உண்மையைத் தேடுங்கள்: பாகுபாட்டின் சக்தியை (விவேகம்) பயன்படுத்தி உண்மையற்ற (உலக) இலிருந்து உண்மையான (சுயத்தை) பகுத்தறிவு செய்யுங்கள். இதில் பொறாமையிலிருந்து விடுதலை மற்றும் உணர்ச்சி ரீதியான எதிர்வினை ஆகியவை அடங்கும்.

4.சுய அறிவு: சுயம் என்பதை உணருங்கள்:

▪️தூய்மையானது (கறை இல்லாதது)

▪️சுதந்திரமானது (உடல்-மனதால் வரையறுக்கப்படவில்லை)

▪️தெய்வீகமானது (முழுமையானது)

▪️முழுமையானது (மாறாதது, நித்தியமானது)

சாராம்சத்தில், கிருஷ்ணர் உத்தவரை மாயைக்கு (மாயை) மேலே உயர்த்தி, பிரம்மத்துடன் (எல்லையற்ற உணர்வு) ஒத்ததாக உணர வழிகாட்டுகிறார்.

[esundararaj]

Isha Upanishad – Verse 1 தமிழில்

ईशा वास्यमिदं सर्वं यत्किञ्च जगत्यां जगत्।

तेन त्यक्तेन भुञ्जीथा मा गृधः कस्यस्विद्धनम्॥

Transliteration:

Īśā vāsyam idaṁ sarvaṁ yat kiñca jagatyāṁ jagat

tena tyaktena bhuñjīthā mā gṛdhaḥ kasya svid dhanam

Translation:

"All this—whatever exists in this changing universe—is pervaded by the Lord. Protect the Self through detachment. Do not covet anyone’s wealth."

Explanation:

This verse emphasizes that the Divine pervades everything. Therefore, live with a spirit of renunciation, using only what you need without greed or attachment. It's a call to spiritual discipline and ethical living.

Example:

A person living in alignment with this teaching would practice simplicity, share resources, and avoid exploitation of others or nature.

Outcome:

Such a lifestyle leads to inner peace, social harmony, and alignment with the cosmic order (Ṛta).

மொழிபெயர்ப்பு:

"இவை அனைத்தும்-இந்த மாறிவரும் பிரபஞ்சத்தில் உள்ளவை அனைத்தும்-இறைவனால் வியாபித்துள்ளன. பற்றின்மையின் மூலம் தன்னைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளுங்கள். யாருடைய செல்வத்திற்கும் ஆசைப்படாதீர்கள்."

விளக்கம்:

இந்த வசனம் தெய்வீகம் எல்லாவற்றிலும் வியாபித்திருக்கிறது என்பதை வலியுறுத்துகிறது. எனவே, பேராசை அல்லது பற்று இல்லாமல் உங்களுக்குத் தேவையானதை மட்டுமே பயன்படுத்தி, துறவு மனப்பான்மையுடன் வாழுங்கள். இது ஆன்மீக ஒழுக்கம் மற்றும் நெறிமுறை வாழ்க்கைக்கான அழைப்பு.

எடுத்துக்காட்டு:

இந்த போதனையுடன் இணக்கமாக வாழும் ஒருவர் எளிமையைக் கடைப்பிடிப்பார், வளங்களைப் பகிர்ந்து கொள்வார், மற்றவர்களையோ அல்லது இயற்கையையோ சுரண்டுவதைத் தவிர்ப்பார்.

விளைவு:

அத்தகைய வாழ்க்கை முறை உள் அமைதி, சமூக நல்லிணக்கம் மற்றும் பிரபஞ்ச ஒழுங்குடன் (Ṛta) இணக்கத்திற்கு வழிவகுக்கிறது.

[esundararaj]

UDDHAVA GITA தமிழில்

Chapter 5

Krishna:

My maya has within itself the power to bind as well as the power to liberate. The latter, Vidya maya, banishes ignorance; and then the soul knows itself to be free.

There are two birds of beautiful, golden plumage. They look alike and are inseparable companions. And they have built their nests, of their free will, on the same tree. One of them eats the sweet and bitter fruits of the tree, yet the other, which does not taste of its fruits at all, is greater in strength and glory. For it knows the Self.

The wise man looks upon himself as the unchangeable reality. He remains pure and unaffected, like the clear sky above. He delight in the blissful Self.

Sources of misery: a cow that no longer yields milk, an unfaithful wife, physical slavery to another, a wicked son, wealth in the hands of the undeserving, and words which do not express solid truth.

Unsullied by desires, enlightened himself, a sage can convey the Truth to others.

Trumpet not your own good deeds. Shun hankering for name or fame.

Give knowers of Truth hospitality and service.

EXPLANATION

1."My maya has within itself the power to bind as well as the power to liberate..."

Explanation:

Krishna tells Uddhava that maya (divine illusion) has two aspects:

Avidya Maya: Binds the soul to the material world by creating delusion, attachment, ego, etc.

Vidya Maya: Liberates the soul by leading it toward self-knowledge and truth.

When one is guided by Vidya Maya, they become aware of their true, eternal nature and attain freedom (moksha).

2.The two golden birds on the same tree...

Explanation:

This is a metaphor from the Upanishads.

The two birds:

One bird eats the sweet and bitter fruits (symbolizing experiences, pleasures, and sufferings).

The other bird watches silently, without eating. It is unaffected, serene.

Symbolism:

The bird eating the fruits = the individual self (jiva), entangled in worldly actions and consequences.

The silent bird = the Supreme Self (Paramatma), the witnessing consciousness, unchanging and blissful.

Lesson: Realizing the Self is about moving from the "eating" bird to becoming the "witnessing" bird.

3."The wise man looks upon himself as the unchangeable reality..."

Explanation:

A truly enlightened person identifies not with the body or emotions, but with the unchanging Self – pure consciousness.

Just as the sky remains untouched by clouds, so does the sage remain pure and unaffected by worldly experiences. He delights in the inner bliss (Ananda).

4.Sources of misery:

A cow that no longer yields milk: Loss of utility leads to frustration.

An unfaithful wife: Breaks emotional trust.

Slavery to another: Loss of personal freedom.

A wicked son: Causes shame or sorrow.

Wealth in the hands of the undeserving: Brings misuse and harm.

Words that don’t express truth: Mislead and create confusion.

Lesson: These examples show how attachments and wrong associations cause suffering.

5."Unsullied by desires, enlightened himself, a sage can convey the Truth to others."

Explanation:

Only a sage who has conquered his own desires and attained Self-knowledge can authentically teach or guide others. Such a person becomes a beacon of truth.

6."Trumpet not your own good deeds. Shun hankering for name or fame."

Explanation:

True virtue lies in humility. Boasting about one’s good acts negates their spiritual value. Desire for fame binds the ego more tightly to the world.

7."Give knowers of Truth hospitality and service."

Explanation:

Those who have realized the Truth (Self-realized souls) should be honored, served, and respected. Serving them leads to purification of one’s own mind and spiritual advancement.

Overall Message:

This chapter guides us to:

Understand the dual nature of maya.

Seek the higher Self through detachment and awareness.

Avoid worldly traps of ego, false speech, and attachment.

Follow humility, service, and inner purity as the path to liberation.

உத்தவ கீதை

அத்தியாயம் 5

கிருஷ்ணா:

என் மாயைக்கு பிணைக்கும் சக்தியும் விடுதலை அளிக்கும் சக்தியும் உண்டு. பிந்தையது, வித்யா மாயா, அறியாமையை விரட்டுகிறது; பின்னர் ஆன்மா தன்னை சுதந்திரமாக அறிந்திருக்கிறது.

அழகான, தங்க இறகுகள் கொண்ட இரண்டு பறவைகள் உள்ளன. அவை ஒரே மாதிரியாகத் தெரிகின்றன, பிரிக்க முடியாத தோழர்கள். மேலும் அவை தங்கள் விருப்பப்படி, ஒரே மரத்தில் தங்கள் கூடுகளைக் கட்டியுள்ளன. அவற்றில் ஒன்று மரத்தின் இனிப்பு மற்றும் கசப்பான பழங்களை உண்கிறது, ஆனால் அதன் பழங்களைச் சுவைக்காத மற்றொன்று, வலிமையிலும் மகிமையிலும் பெரியது. ஏனென்றால் அது சுயத்தை அறிவது.

ஞானி தன்னை மாற்ற முடியாத யதார்த்தமாகப் பார்க்கிறான். மேலே உள்ள தெளிவான வானத்தைப் போல அவன் தூய்மையாகவும் பாதிக்கப்படாமலும் இருக்கிறான். அவன் பேரின்ப சுயத்தில் மகிழ்ச்சியடைகிறான்.

துன்பத்தின் ஆதாரங்கள்: இனி பால் கொடுக்காத ஒரு பசு, துரோக மனைவி, இன்னொருவருக்கு உடல் அ��ிமைத்தனம், ஒரு பொல்லாத மகன், தகுதியற்றவர்களின் கைகளில் செல்வம், மற்றும் திடமான உண்மையை வெளிப்படுத்தாத வார்த்தைகள்.

ஆசைகளால் கறைபடாமல், தன்னைத்தானே ஞானம் பெற்ற ஒரு முனிவர், மற்றவர்களுக்கு உண்மையைப் பரப்ப முடியும்.

உங்கள் சொந்த நல்ல செயல்களை எக்காளம் ஊதாதீர்கள். பெயர் அல்லது புகழுக்கான ஏக்கத்தைத் தவிர்க்கவும்.

உண்மையை அறிந்தவர்களுக்கு விருந்தோம்பல் மற்றும் சேவையை வழங்குங்கள்.

விளக்கம்

1."என் மாயைக்கு பிணைக்கும் சக்தியும் விடுதலை அளிக்கும் சக்தியும் உண்டு..."

விளக்கம்:

மாயை (தெய்வீக மாயை) இரண்டு அம்சங்களைக் கொண்டுள்ளது என்று கிருஷ்ணர் உத்தவரிடம் கூறுகிறார்:

அவித்யா மாயா: மாயை, பற்று, ஈகோ போன்றவற்றை உருவாக்குவதன் மூலம் ஆன்மாவை ஜட உலகத்துடன் பிணைக்கிறது.

வித்யா மாயா: சுய அறிவு மற்றும் உண்மைக்கு இட்டுச் செல்வதன் மூலம் ஆன்மாவை விடுவிக்கிறது.

வித்யா மாயாவால் ஒருவர் வழிநடத்தப்படும்போது, ​​அவர்கள் தங்கள் உண்மையான, நித்திய இயல்பை உணர்ந்து சுதந்திரத்தை (மோட்சம்) அடைகிறார்கள்.

2.ஒரே மரத்தில் உள்ள இரண்டு தங்கப் பறவைகள்...

விளக்கம்:

இது உபநிடதங்களிலிருந்து ஒரு உருவகம்.

இரண்டு பறவைகள்:

ஒரு பறவை இனிப்பு மற்றும் கசப்பான பழங்களை சாப்பிடுகிறது (அனுபவங்கள், இன்பங்கள் மற்றும் துன்பங்களைக் குறிக்கிறது).

மற்றொரு பறவை சாப்பிடாமல் அமைதியாகப் பார்க்கிறது. அது பாதிக்கப்படாதது, அமைதியானது.

குறியீடு:

பழங்களை உண்ணும் பறவை = உலக செயல்களிலும் விளைவுகளிலும் சிக்கிய தனிப்பட்ட சுயம் (ஜீவா).

மௌனப் பறவை = உயர்ந்த சுயம் (பரமாத்மா), சாட்சி உணர்வு, மாறாதது மற்றும் பேரின்பமானது.

பாடம்: சுயத்தை உணர்ந்துகொள்வது என்பது "உண்ணும்" பறவையிலிருந்து "சாட்சி கூறும்" பறவையாக மாறுவது பற்றியது.

3."ஞானி தன்னை மாறாத யதார்த்தமாகப் பார்க்கிறான்..."

விளக்கம்:

உண்மையிலேயே ஞானம் பெற்ற ஒருவர் உடல் அல்லது உணர்ச்சிகளுடன் அல்ல, மாறாத சுயத்துடன் - தூய நனவுடன் அடையாளம் காண்கிறார்.

வானம் மேகங்களால் தொடப்படாமல் இருப்பது போல, ஞானி தூய்மையாகவும் உலக அனுபவங்களால் பாதிக்கப்படாமலும் இருக்கிறார். அவர் உள் பேரின்பத்தில் (ஆனந்தா) மகிழ்ச்சியடைகிறார்.

4.துயரத்தின் ஆதாரங்கள்:

பால் தராத பசு: பயன் இழப்பு விரக்திக்கு வழிவகுக்கிறது.

துரோக மனைவி: உணர்ச்சிபூர்வமான நம்பிக்கையை உடைக்கிறது.

இன்னொருவருக்கு அடிமைத்தனம்: தனிப்பட்ட சுதந்திரத்தை இழத்தல்.

ஒரு பொல்லாத மகன்: அவமானம் அல்லது துக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது.

தகுதியற்றவர்களின் கைகளில் செல்வம்: தவறாகப் பயன்படுத்துதல் மற்றும் தீங்கு விளைவித்தல்.

உண்மையை வெளிப்படுத்தாத வார்த்தைகள்: தவறாக வழிநடத்துதல் மற்றும் குழப்பத்தை உருவாக்குதல்.

பாடம்: பற்றுகளும் தவறான தொடர்புகளும் எவ்வாறு துன்பத்தை ஏற்படுத்துகின்றன என்பதை இந்த எடுத்துக்காட்டுகள் காட்டுகின்றன.

5."ஆசைகளால் கறைபடாமல், தன்னைத்தானே ஞானம் பெற்ற ஒரு முனிவர் மற்றவர்களுக்கு உண்மையைத் தெரிவிக்க முடியும்."

விளக்கம்:

தனது சொந்த ஆசைகளை வெ��்று சுய அறிவை அடைந்த ஒரு முனிவர் மட்டுமே மற்றவர்களுக்கு உண்மையாக கற்பிக்கவோ அல்லது வழிநடத்தவோ முடியும். அத்தகைய நபர் சத்தியத்தின் கலங்கரை விளக்கமாக மாறுகிறார்.

6."உங்கள் சொந்த நல்ல செயல்களை எக்காளம் ஊதாதீர்கள். பெயர் அல்லது புகழுக்காக ஏங்குவதைத் தவிர்க்கவும்."

விளக்கம்:

உண்மையான நல்லொழுக்கம் மனத்தாழ்மையில் உள்ளது. ஒருவரின் நல்ல செயல்களைப் பற்றி பெருமை பேசுவது அவற்றின் ஆன்மீக மதிப்பை மறுக்கிறது. புகழுக்கான ஆசை, ஈகோவை உலகத்துடன் இன்னும் இறுக்கமாகப் பிணைக்கிறது.

7."சத்தியத்தை அறிந்தவர்களுக்கு விருந்தோம்பல் மற்றும் சேவையை வழங்குங்கள்."

விளக்கம்:

சத்தியத்தை உணர்ந்தவர்களை (சுய-உணர்ந்த ஆன்மாக்கள்) கௌரவிக்க வேண்டும், சேவை செய்ய வேண்டும், மதிக்க வேண்டும். அவர்களுக்கு சேவை செய்வது ஒருவரின் சொந்த மனதைத் தூய்மைப்படுத்தவும் ஆன்மீக முன்னேற்றத்திற்கும் வழிவகுக்கிறது.

ஒட்டுமொத்த செய்தி:

இந்த அத்தியாயம் நமக்கு வழிகாட்டுகிறது:

மாயாவின் இரட்டை இயல்பைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள்.

பற்���ின்மை மற்றும் விழிப்புணர்வு மூலம் உயர்ந்த சுயத்தைத் தேடுங்கள்.

ஈகோ, பொய்யான பேச்சு மற்றும் பற்று ஆகியவற்றின் உலகப் பொறிகளைத் தவிர்க்கவும்.

விடுதலைக்கான பாதையாக பணிவு, சேவை மற்றும் உள் தூய்மையைப் பின்பற்றுங்கள்.

[esundararaj]

Chapter 2

1.Uddhava's Inquiry:

> "Krishna's disciple Uddhava stood nearby and heard all this..."

Uddhava, a close devotee and disciple of Krishna, hears the divine plan and responds not with alarm, but with a deep, spiritual question. His response reveals his maturity—not clinging to the physical form of Krishna, but seeking eternal truth.

2.“Can we live apart from our very Self?” This is a profound metaphysical question. “Self” here refers to the Atman—the eternal soul, or inner essence. Uddhava asks: How can one be separated from the true Self? It reflects a yearning for non-dual understanding, where the seeker sees the divine and self as one.

3.Krishna’s Reply – The Nature of Reality:

> "The perceived world is a projection of consciousness. It is transitory."

Krishna brings in a core teaching of Vedanta and Sankhya philosophy—the world is a mental projection, a play of Maya (illusion). What we see and experience is not ultimately real. This insight leads the seeker away from worldly attachments and towards inner awakening.

4.Realization and Liberation:

> "When you know the Self and find delight in the Self, then you are free."

Here Krishna points to Self-realization as the path to moksha (liberation). True freedom is not political or physical—it is freedom from ignorance, desire, and ego. When joy arises from within, not from the world, you are truly liberated.

5.Uddhava’s Humility:

> "Teach me."

In these two simple words lies the heart of the spiritual path: humility and openness. Uddhava surrenders not just to Krishna, but to the process of learning and inner transformation.

6.Krishna’s Inner Teaching:

> "Your Self is your true teacher."

This echoes the Upanishadic wisdom: the Self is both the seeker and the sought. No external guru can give enlightenment unless one is prepared to look inward. The divine is not elsewhere—it dwells within.

7.Divine Immanence:

> "I exist in all beings, but the human heart is my favorite dwelling place."

This is a deeply devotional line. Krishna confirms his presence in all of creation—but emphasizes that the human heart, capable of love, compassion, and devotion, is his most cherished abode. It’s a poetic way to say: Divinity is closest to those who love and seek sincerely.

பகுதி 2

1.உத்தவனின் விசாரணை:

> "கிருஷ்ணாவின் சீடனான உத்தவன் அருகில் நின்று இதையெல்லாம் கேட்டான்..."

உத்தவன், பகவான் கிருஷ்ணாவின் நெருங்கிய பக்தரும், அறிவின் ஆசையோடும் ஆழமான பாசத்தோடும் நிறைந்தவராக சித்தரிக்கப்படுகிறார். அவர், கிருஷ்ணாவைப் பின் தொடர்ந்தும், தன்னைத்தானே உணர்வது என்பது என்னவென்று கேட்கிறார்.

2.“நாம் நம்மை விட்டு வாழ முடியுமா?”

> "Can we live apart from our very Self?"

இது ஒரு ஆழமான ஆன்மீகக் கேள்வி. "Self" (ஆத்மா) என்பது வேதாந்த பாரம்பரியத்தில் மெய்ப்பொருள், சாட்சீ, அல்லது பரமாத்மா எனப் பார்க்கப்படுகிறது. உத்தவனின் கேள்வி, ஆத்மாவை விட்டு பிரிந்து வாழ இயலுமா? என்று கேட்கிறார் — இது அபிரமம் அல்லது மாயையின் தன்மையை சுட்டிக்காட்டும்.

3.கிருஷ்ணாவின் பதில்:

> "The perceived world is a projection of consciousness. It is transitory."

கிருஷ்ணன் இங்கு மாயா சித்தாந்தத்தை முன்வைக்கிறார் — இந்த உலகம் நாம் உணர்கிற அறிவின் பிரதிபலிப்பு, அது நிலையற்றது. எதுவும் நிரந்தரம் அல்ல; உண்மையான��ு ஒரே ஒன்றே — அது தன்னையே அறிவது (சுயானுபூதி).

4.சுயத்தை உணர்தல்:

> "When you know the Self and find delight in the Self, then you are free..."

இது, மோட்ச சித்தாந்தத்தின் அடிப்படை. ஒருவர் தம்முள் உள்ள ஆத்மாவை உணர்ந்தால், அவர் வெளி உலகத்தின் பிணைப்புகளிலிருந்து விடுபடுகிறார். இங்கு "freedom" என்பது பந்தனங்கள் இல்லாத ஆன்மீக விடுதலையை குறிக்கிறது.

5.உத்தவனின் வேண்டுகோள்:

> "Teach me."

இது ஒரு உண்மையான சிஷ்யரின் பணிவான கோரிக்கை. இந்த ஒரு வார்த்தை ஜ்ஞானத்தின் தேடலுக்கு கதவாக அமைகிறது.

6.கிருஷ்ணா கூறுகிறான்:

> "Your Self is your true teacher..."

இது மிகவும் ஆழமான ஆன்மீகப் போதனை. உண்மையான குரு என்பது உள்ளுள்ள ஆத்மாதான். வெளி உலகில் வரும் அறிவும், வழிகாட்டுதலும், இறுதியில் தன்னைத்தானே காணும் பயணத்திற்கு வழிகாட்டுவனே ஆகும்.

7.இறுதிக் கூறு:

> "I exist in all beings, but the human heart is my favorite dwelling place."

இங்கு கிருஷ்ணன் அந்தர்யாமி தத்துவத்தை விளக்குகிறார்—அவர் எல்லா உயிர்களிலும் உள்ளார். ஆனால், மனித மனது—அதில் பாசம், பக்தி, எண்ணம், உணர்வு இருப்பதால், அது தெய்வத்தின் சிறந்த வீடாக இருக்கிறது. இது ஒரு பக்தி மற்றும் அகச்சிந்தனையின் புனிதமான விளக்கம்.

[esundararaj]

𝗨𝗗𝗗𝗛𝗔𝗩𝗔 𝗚𝗜𝗧𝗔

(The Uddhava Gita is a dialogue between Krishna and his friend Uddhava, found in the 11th canto of the Srimad Bhagavatam)

𝗖𝗛𝗔𝗣𝗧𝗘𝗥 𝟭

1.Praise and Devotion:

> "We praise you, Your inscrutable divine prowess has brought forth this universe..."

The chapter opens in a tone of reverence and cosmic awe. The speaker recognizes the divine being—implicitly Krishna—as the creator and sustainer of the universe. The divine's power is described as "inscrutable," suggesting a mystery beyond human comprehension. The phrase "His soul melts in joy" portrays the emotional surrender and bliss that comes from divine contemplation, emphasizing a bhakti (devotional) tradition.

2.Feet as Symbol:

> "Those who seek union, worship your feet..."

Feet, in Indian spiritual metaphor, symbolize humility, grounding, and surrender. To worship someone's feet is to acknowledge their supreme authority. The plea "may your feet give that which is good [and not step on me]" contains both devotion and fear—a paradoxical recognition of the deity's capacity for both benevolence and destruction.

3.The Divine as All-Encompassing:

> "This universe has its being in you..."

Here, the text mirrors Advaita (non-dual) Vedantic philosophy, proclaiming that all differentiated forms arise from the undifferentiated divine reality. The divine is not just a ruler above all intelligence but the very essence of intelligence itself—both immanent and transcendent.

4.Krishna's Response:

> "After listening to these song praises, Krishna said, 'I have determined to leave the earth...'"

Krishna, upon receiving this exalted praise, makes a sober and surprising declaration. Despite his divine stature and the establishment of his kingdom (possibly referring to the dharma-restoring rule post-Mahabharata), he chooses to withdraw from the world, signaling impermanence even in divinely-ordained systems.

5.Annihilation of Descendants:

> "He also saw it best to have all his descendants killed first..."

This passage is stark and unsettling. It likely references the Yadava massacre (from the Mausala Parva of the Mahabharata), where Krishna orchestrates the downfall of his own clan. This deliberate destruction is often interpreted as a cosmic reset—a divine decision to cleanse the world of arrogance, excess, or imbalance, even among the god's own people.

Thematic Reflection:

Chapter 1 intertwines worship and detachment, creation and destruction, devotion and divine judgment. It offers a view of divinity not as merely benevolent but as sovereign beyond morality, emphasizing that even the blessed must face dissolution. Krishna’s dual role as protector and destroyer serves as a stark reminder that divine will transcends human expectations of justice and permanence.

பகுதி 1ன் விளக்கம்

1.பாராட்டும் மற்றும் பக்தி:

> "நாம் உங்களைப் போற்றுகிறோம், உங்கள் அளவிடமுடியாத தெய்வீக சக்தி இந்த பிரபஞ்சத்தை உருவாக்கியது..."

இந்த பகுதி ஒரு பரம்பொருள் மற்றும் கோ��்மிகமான பாட்டினைத் தொடங்குகிறது. பேச்சாளர் தெய்வமாக (இங்கூட கிருஷ்ணா எனக் கருதப்படுகிறது) பிரபஞ்சத்தின் உருவாக்கி மற்றும் பரிபாலகர் என அடையாளப்படுத்துகிறார். இந்த சக்தி "அளவிடமுடியாத" என்று விவரிக்கப்பட்டுள்ளது, இது மனிதரின் புரிதலுக்குப் பொருந்தாத மYSTியமான சக்தியைக் குறிக்கின்றது. "அவன் ஆத்மா மகிழ்ச்சியில் இரே" என்ற வரி, தெய்வீக சிந்தனை மூலம் வரும் ஆன்மிக அந்தரங்கம் மற்றும் ஆனந்தத்தை காட்டுகிறது, இது பக்தி (இறையன்பு) பாரம்பரியத்தின் முக்கிய அம்சமாகும்.

2.பாதங்களின் சிறப்பம்சம்:

> "ஒரு கூட்டமைப்பை நாடுவோர் உங்கள் பாதங்களைப் போற்றி..."

இந்த பகுதியில் பாதங்கள், இந்திய ஆன்மிகக் கோட்பாடில், நிமிர்ச்சியுடனும், நிலைத்தன்மையுடனும், பற்றுதலுடன் தொடர்புடைய சித்திரமாக உள்ளன. ஒரு தெய்வத்தின் பாதங்களை போற்றுவது அந்த தெய்வத்தின் உச்ச அதிகாரத்தை ஏற்கவும், அதை எளிமையாகத் தொளிவாக பார்க்கும் செயலாகும். "உங்கள் பாதங்கள் நன்மை தரக்கூடியதாக இருக்கட்டும் [எனக்கு பதுங்க வேண்டாம்]" என்ற வேண்டுகோள் அங்கு பக்தியும் பயமும் பரபரப்பாக சேர்க்கப்படுகின்றன—ஒரு மாறுபட்ட பாசம், ஏனெனில் தெய்வத்திற்கு நல்லையும், அழிவையும் தரும் சக்தி இருக்கிறது.

3.தெய்வீகத்தை அனைத்து இடங்களில் காணுதல்:

> "இந்த பிரபஞ்சம் உங்களிலே இருக்கிறது..."

இந்த வரியில், அத்வைதா வேதாந்தம் (அகண்ட தெய்வீக பரிபூரண கோட்பாடு) புனிதமாக உருகுகிறது, பிரபஞ்சத்தின் அனைத்து வேறுபாடுகளும் அந்த முழுமையான தெய்வீக சத்தியத்தில் இருந்து உருவாகின்றன. தெய்வம் வெறும் ஆட்சியாளராக மட்டும் இல்லை, அல்லது அறிவின் எல்லா படைகளின் பகுதியா இல்லை, அது அறிவின் அச்சமயமான மூலாதாரமாகவும் இருக்கும்—அது பூரணமாக மற்றும் உருவாகியிருக்கும் பரம்பொருளாக உள்ளது.

4.கிருஷ்ணாவின் பதில்:

> "இந்த பாடல்களை கேட்ட பின், கிருஷ்ணா கூறினார், 'நான் பூமியை விட்டு செல்ல முடிவு செய்துள்ளேன்...'"

இந்த வரியில், கிருஷ்ணா, அவரின் உயர்ந்த பாராட்டுக்களைப் பெற்ற பின், ஒரு சீரான மற்றும் ஆச்சரியமான அறிவிப்பை செய்கிறார். அவன் தெய்வீக நிலையின் காரணமாக தனது ஆண்டாளத்தையும், மஹாபாரதத்தில் ஆற்றிய சாசனையும் நிறைவேற்றியுள்ள நிலையில், அதிர்ச்சியளிக்கும் வகையில் அவன் பூமியை விட்டு செல்ல முடிவு செய்கிறார். இது அழிவுக்கான நேர்மறை மற்றும் நீதி என்பதை நினைவூட்டுகிறது.

5.அவரின் சந்ததியினரின் அழிவு:

> "அவர் தன் சந்ததியினரை முதல் முனையில் கொல்ல வேண்டும் என்று பார்த்தார்..."

இந்த பகுதி திடமானது மற்றும் உறுதியாக இருக்கிறது. இது யாதவக் கொள்கை (மவுசல பார்வையின் யாதவ மண்டலம்) ஐ குறிக்கிறது, அதில் கிருஷ்ணா தன் நமோபேக��ன உயர்நிலை மன்னன் குலத்தினரையும் அழிக்கின்றார். இந்த நாகரிகத்தை கோஷ்மிக ரீசெட்டாகவும், பரம ஆதாரமாகவும் பாராயமாக உணர முடியும்—ஒரு தெய்வீக முடிவானது அதேவேளை அழிவு மற்றும் சீரமைப்பின் கடைசி கட்டம் எனக் கொள்ளப்படலாம்.

பரிகற்பக பரிசீலனை:

இந்த பகுதி பக்தி மற்றும் விலகல், உருவாக்கம் மற்றும் அழிவு, பக்தி மற்றும் தெய்வீக நீதியினை ஒன்றாக இணைக்கின்றது. இங்கு தெய்வீகமும் இறுதி நபராக உள்ளது, அதே சமயத்தில், படையிலுள்ள மன்னர்கள் கூட அழிவிற்கு குறிவைத்திருக்கின்றனர். கிருஷ்ணாவின் இரட்டை நிலையை நாம் பார்க்கின்றோம்—அவன் ஒரு பாதுகாவலராகவும், அழிவாகவும் இருக்கின்றான். இது இறையீக தேசங்களில் பகவானின் விரிவான இறுதியை நினைவூட்டுகின்றது.

[esundararaj]

Principles of Spending in Hinduism

Hinduism emphasizes that wealth (Artha) should be spent wisely, ethically, and for the welfare of self and society. The scriptures, including the Vedas, Upanishads, Bhagavad Gita, and Smritis, lay down guidelines on how to manage and spend wealth responsibly.

1. Dharma-Guided Spending

Spending should align with Dharma (righteousness).

Money should not be wasted on immoral activities like gambling, addiction, or luxury beyond one’s means.

2. Chaturvidha Vibhajana (Fourfold Division of Wealth)

Hinduism advises that one’s income should be divided into four parts:

Daily needs (Bhoga) – Food, shelter, clothing, and health.

Savings (Nidhi) – Future security and emergencies.

Charity (Dana) – Helping the poor, education, and religious activities.

Investment (Vṛddhi) – Business, agriculture, and sustainable wealth growth.

3. Dana (Charity and Giving Back to Society)

Wealth is a divine gift, and a portion should be shared with others.

Bhagavad Gita (17.20) states that true charity is given selflessly and at the right time.

Types of Dana: Anna Dana – Donating food. Vidya Dana – Supporting education. Aushadha Dana – Providing healthcare. Go-Dana – Supporting cows and agriculture.

4. Avoidance of Rina (Debts and Unnecessary Loans)

Hindu scriptures warn against living beyond one's means and accumulating unnecessary debt.

Debt (Rina) should be repaid as soon as possible to maintain financial and spiritual well-being.

5. Simplicity and Moderation (Aparigraha – Non-Greediness)

Spending should be balanced; one should not be overly materialistic.

Bhagavad Gita (6.16-17) advises moderation in eating, sleeping, and spending.

6. Supporting Dharma and Religious Activities

Spending on temple maintenance, festivals, and Vedic rituals is encouraged.

Helping in the construction of schools, hospitals, and social institutions is considered highly meritorious.

7. Taking Care of Family and Dependents

Providing for family members, elderly parents, and those dependent on you is a sacred duty (Grihastha Dharma).

Scriptures stress that a person who does not care for their family is not fulfilling their Dharma.

8. Investing in Self-Improvement and Spiritual Growth

Spending on learning, self-development, and spiritual education is highly valued.

Supporting Gurus, teachers, and scholars is an act of merit.

9. Avoidance of Lavish and Wasteful Expenditure

Hinduism discourages unnecessary extravagance and ostentation.

Money should not be wasted on excessive luxury, gambling, or meaningless celebrations.

Conclusion

Hinduism teaches a balanced, dharmic approach to spending—where wealth is used wisely for personal well-being, family welfare, charity, and spiritual progress. Following these principles ensures both material prosperity and inner peace.

இந்துத்துவத்தில் செலவு செய்யும் முக்கியக் கொள்கைகள்

இந்துத்துவம் செல்வத்தை (அர்த்தம்) மிக நிதானமாக, தர்மபாதையில், மற்றும் சமுதாய நலன் கருதி செலவிட வேண்டும் எனக் கூறுகிறது. வேதங்கள், உபநிடதங்கள், பகவத் கீதை, மனுஸ்மிருதி போன்ற நூல்களில் பணத்தை முறையான முறையில் செலவிட வேண்டிய முறைகள் விளக்கப்பட்டுள்ளன.

1. தர்மத்தின் அடிப்படையில் செலவு செய்ய வேண்டும்

செலவு ��ப்போதும் தர்மம் (நீதி, ஒழுக்கம்) வழியே இருக்க வேண்டும்.

சூதாட்டம், போதைப் பொருட்கள், மற்றும் மிகைப்படியான வீண்செலவுகள் தவிர்க்கப்பட வேண்டும்.

2. நான்கு விதமான செலவின முறை (Chaturvidha Vibhajana)

இந்துத்துவம் ஒரு மனிதன் சம்பாதிக்கும் பணத்தை நான்கு பகுதிகளாக பிரிக்க வேண்டும் எனக் கூறுகிறது:

பயன்பாடு (Bhoga) – உணவு, உடை, வீடு, மருத்துவம் போன்ற அத்தியாவசிய தேவைகள்.

சேமிப்பு (Nidhi) – எதிர்காலத்திற்கான பாதுகாப்பு.

தானம் (Dana) – ஏழை, கல்வி, மருத்துவம் போன்ற சேவைகளுக்காக வழங்குவது.

முதலீடு (Vṛddhi) – விவசாயம், வணிகம் போன்ற வளம் பெருக்கம் செய்யும் நடவடிக்கைகள்.

3. தானம் (Dana) – பிறருக்கு உதவுதல்

செல்வம் இறைவனின் கொடையாக கருதப்படும்; அதில் ஒரு பகுதி பிறர் நலனுக்காக பயன்படுத்தப்பட வேண்டும்.

பகவத் கீதையில் (17.20) கூறுவதுபோல், நேர்மையான முறையில், நேர்மையான இடத்தில் தானம் செய்ய வேண்டும்.

முக்கிய தானங்கள்: அன்ன தானம் – உணவளிக்கல். வித்யா தானம் – கல்விக்கான உதவி. ஔஷத தானம் – மருத்துவ உதவி. கோ தானம் – பசுக்களை பாதுகாத்தல்.

4. கடனில் விழிவதை தவிர்க்க வேண்டும் (Rina – Debt)

தேவையில்லாத கடன்களை வாங்குவதை இந்துத்துவம் கண்டிக்கிறது.

கடன் வாங்கினால் விரைவில் திருப்பிச் செலுத்த வேண்டும், இல்லையெனில் அது வாழ்க்கையையும் ஆன்மிகத்தையும் பாதிக்கும்.

5. எளிமையான வாழ்க்கை, மோசடியற்ற செலவு (Aparigraha – ஆசைமற்ற நிலை)

செலவில் சமநிலையுடன் இருக்க வேண்டும்; பொருட்களின் மீது அதிக ஆசை கொள்ளக்கூடாது.

பகவத் கீதை (6.16-17) கூறுவது போல, உணவு, உறக்கம், செலவு – எல்லாவற்றிலும் மிதமான அணுகுமுறையுடன் இருக்க வேண்டும்.

6. தர்மம், மதநிலையங்கள், மற்றும் சமுதாய சேவைக்கு செலவு செய்ய வேண்டும்

கோயில்கள், கல்வி நிறுவனங்கள், மருத்துவமனைகள் போன்றவை கட்டுவதற்கு உதவ வேண்டும்.

வேதங்கள், குருக்களுக்கு உதவி செய்வதும் ஒரு புண்ணிய செயலாக கருதப்படுகிறது.

7. குடும்ப பொறுப்புகளை கவனிக்க வேண்டும்

குடும்பம், பெற்றோர், மற்றும் பொறுப்பான உறவுகளைப் பேணுவதும் ஒரு முக்கிய கடமை.

ஒருவர் தன் குடும்பத்திற்குத் தேவையான செலவுகளைச் செய்யாவிட்டால் அவர் தர்மத்தைக் காப்பாற்றும் மனிதன் அல்ல என நூல்கள் கூறுகின்றன.

8. தன்னிலை மேம்பாட்டு செலவுகள் (Self-Improvement and Spiritual Growth)

கல்வி, புத்தகங்கள், ஆன்மீக பயிற்சிகள் போன்றவற்றில் செலவிடுவது மேலான செயல்.

குருக்கள், ஆசான்கள், மற்றும் நல்ல அறிவாளிகளை ஆதரிப்பது தர்மமாகக் கருதப்படுகிறது.

9. வீண்செலவு மற்றும் பகட்டுக் கொள்கை தவிர்க்கவேண்டும்

அதிகபட்சமாக செலவழித்தல், தன்னம்பிக்க��யில்லாத போட்டி செலவுகள், மற்றும் தகுதியில்லாத விஷயங்களில் பணம் வீணாக்குவது தவிர்க்கப்பட வேண்டும்.

முடிவுரை

இந்துத்துவம் நிதானமான, தர்மபூர்வமான செலவினம் செய்ய முக்கியத்துவம் கொடுக்கிறது. செல்வம் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை நலனுக்காகவும், குடும்ப வளர்ச்சிக்காகவும், தர்மநல்ல செயல்களுக்காகவும், மற்றும் ஆன்மிக முன்னேற்றத்திற்காகவும் பயன்படுத்த வேண்டும்.

[esundararaj]

PRINCIPLES OF EARNING IN HINDUISM

தமிழில்

Hinduism emphasizes ethical and righteous ways of earning wealth, aligning with Dharma (duty and righteousness). The principles of earning in Hinduism are deeply rooted in scriptures like the Vedas, Upanishads, Bhagavad Gita, and Manusmriti.

Some key principles include:

1.Dharma (Righteousness) Over Artha (Wealth)

▪️Earning should always align with Dharma (moral and ethical values).

▪️Wealth (Artha) is necessary, but it should not be acquired through Adharma (unethical means).

2.Karma Yoga (Selfless Work and Duty)

▪️Wealth should be earned through hard work, honesty, and dedication.

The Bhagavad Gita (2.47) emphasizes performing duties without attachment to results.

3.Sva-Dharma (Right Livelihood)

▪️Everyone should earn wealth through their rightful profession (as per their skills and duties).

▪️Engaging in deceitful or exploitative means of earning is discouraged.

4.Wealth as a Means, Not an End

▪️Hinduism views wealth as a tool for sustaining life and fulfilling responsibilities, not as a source of greed.

▪️Lakshmi (goddess of wealth) blesses those who use wealth wisely and righteously.

5. Charity and Dana (Giving Back)

▪️A portion of wealth must be used for charity (Dana), helping the needy, and supporting society.

▪️Hindu texts recommend donating 10% of one’s earnings (Dasvandh).

6. Avoidance of Usury and Exploitation

▪️Wealth should not be earned by exploiting others, charging excessive interest, or engaging in dishonest trade.

▪️Fair wages and ethical business practices are encouraged.

7. Simple Living, High Thinking

▪️While earning is important, materialism should not overpower spiritual growth.

▪️The focus should be on contentment (Santosh) and gratitude rather than greed.

8. Balance Between Artha and Moksha

▪️Hindu philosophy encourages balancing material success (Artha) with spiritual liberation (Moksha).

▪️Wealth should be used to support family, society, and personal spiritual growth.

இந்துத்துவத்தில் வருமானம்

சம்பாதிக்கும் முறைகள் தர்மத்துடன் (நீதி, நேர்மை) இணைந்திருக்க வேண்டும். வேதங்கள், உபநிடதங்கள், பகவத் கீதை மற்றும் மனுஸ்மிருதி போன்ற நூல்களில் இதற்கான முக்கியக் கொள்கைகள் கூறப்பட்டுள்ளன.

1.தர்மம் முன்பும், அர்த்தம் (செல்வம்) பின்பும்

▪️செல்வம் சம்பாதிக்க வேண்டும், ஆனால் அதர்மமான (நேர்மையற்ற) வழிகளில் அல்ல.

▪️பணத்தை தர்மபாதையில் மட்டுமே சம்பாதிக்க வேண்டும்.

2.கர்ம யோகா (தொழில், கடமை, உழைப்பு)

▪️கடின உழைப்பும், நேர்மையும், பகுத்தறிவும் உள்ள வழியில் பணம் சம்பாதிக்க வேண்டும்.

பகவத் கீதையில் (2.47) கூறுவதுபோல், கடமையை செய்து அதன் பலனை பற்றிக்கொள்ள வேண்டாம்.

3. ஸ்வ-தர்மம் (சரியான தொழில் முறையில் வருமானம்)

▪️ஒருவர் சொந்த திறமைக்கு ஏற்ப தொழில் செய்தே பணம் சம்பாதிக்க வேண்டும்.

▪️தவறான, மோசடியான வழிகளில் பணம் சம்பாதிப்பது பக்தியையும் தர்மத்தையும் கெடுக்கும்.

4. செல்வம் ஒரு சாதனம், இலக்கு அல்ல

▪️பணம் வாழ்வின் முக்கிய அம்சமாக இருந்தாலும், அதற்காக அதிக ஆசை, பேராசை கொள்வது தவறாகும்.

▪️லக்ஷ்மி தேவியின் அருள் பெற, செல்வத்தை தர்மசாரமாக உபயோகிக்க வேண்டும்.

5. தானம் (பரிபாலனை, பிறருக்கு உதவி)

▪️சம்பாதிப்பதில் ஒரு பகுதி தானமாக (தசவந்தம் – வருமானத்தின் 10%) வழங்க வேண்டும்.

▪️ஏழை எளியவர்களுக்கு உதவுவது நன்மை தரும்.

6. சூதாட்டம், அதிக வட்டி, ஏமாற்றும் தொழில்கள் தவிர்க்கவேண்டும்

▪️பொய்மையால், மோசடி வழியால், பிறரை ஏமாற்றி பணம் சம்பாதிக்க கூடாது.

▪️தொழில் முறையில் நேர்மையாக இருக்க வேண்டும்.

7. எளிமையான வாழ்க்கை, உயர்ந்த சிந்தனை

பணத்துக்காக வாழ்வின் சாந்தி மற்றும் ஆன்மிக வளர்ச்சியை இழக்கக்கூடாது.

பணம் வாழ்வில் ஒரு கருவியாகவே இருக்க வேண்டும், அதன் அடிமையாக அல்ல.

8. அர்த்தமும் (செல்வம்), மோக்ஷமும் (முக்கியம்)

▪️பொருளாதார வளர்ச்சியும் ஆன்மிக முன்னேற்றமும் சமமாக இருக்க வேண்டும்.

▪️பணம் குடும்பத்திற்கும் சமுதாயத்திற்கும் நன்மை பயக்க பயன்படுத்த வேண்டும்.

இந்த கொள்கைகள் தமிழ் மரபில், திருமந்திரம், திருக்குறள் போன்ற நூல்களிலும் கூறப்பட்டுள்ளன.

[esundararaj]

Yoga Vashistha of Valmiki

Chapter VIII - Dasaratha’s reply to Viswamitra:

Valmiki added:

On hearing these words of Viswamitra, the tiger among kings remained speechless for a moment, and then besought him in the lowliness of his spirit.

"Rama, my lotus-eyed boy, is only fifteen years of age. I do not see him as a match for the Rakshasas.

Here is a full akshauhini legion of my soldiers; of whom, Oh my Lord, I am the sole commander. Surrounded by them, I will offer battle to the Rakshasas cannibals.

Here are my brave generals who are well-disciplined in warfare; I will be their leader in the height of war with my bow in hand.

Accompanied by these, I can offer a fight to the enemies of the gods, and to the great Indra himself, in the same manner as the lion withstands the wild elephants.

Rama is but a boy who has no knowledge of the strength of our forces, and whose experience has scarcely stretched to the battlefield beyond the inner apartments of the house.

He is not well trained in arms, nor is he skilled in warfare. He does not know how to fight with a foe, arrayed in the order of battle.

He only knows how to walk about in the gardens of this city and amidst the arbours and pleasant groves.

He only knows how to play with his brother princes, in the flowery parks set apart for his play within the precincts of the palace.

Nowadays, Oh Brahman, he has become by a sad reverse of my fortune, as lean and pale as the withering lotus under the dews.

He has no taste for his food, nor can he walk from one room to another, but remains ever silent and slow, brooding over his inward grief and melancholy.

In my great anxiety about him, O chief of sages, I have been, with my family and dependants, deprived of the gist of our bodies, and become as empty clouds of autumn.

Can my boy, so young as he is, and thus subjected to distemper, be fit to fight at all, and again with those marauders who rove about at nights?

Oh thou high-minded sage, it is one’s affection for his son that affords him far greater pleasure than his possession of a kingdom, or his connection with beauteous females, or even his relish for the juice of nectar.

It is from paternal affection that good people engage to perform the hardest duties and austerities of religion, and anything which is painful in the three worlds.

Men are even prepared under certain circumstances to sacrifice their own lives, riches, and wives; but they can never sacrifice their children: this is the nature with all living beings.

The Rakshasas are very cruel in their actions and fight deceitful warfares: so that Rama should fight them is an idea which is very painful to me.

I, that have a desire to live, cannot dare to live for a moment in separation from Rama; therefore thou shouldst not take him away from me.

I have, O Kausika, passed nine thousand rains in my lifetime, ere these four boys were born to me after much austerity.

The lotus-eyed Rama is the eldest of these, without whom the three others can hardly bear to live.

This Rama is going to be conveyed by thee against the Rakshasas; but when I am deprived of that son, know me certainly for dead.

Of my four sons, he is the one in whom rests my greatest love. Therefore, do not take away Rama—my eldest and most virtuous son—from me."

Valmiki added:

"If thy intention, Oh sage, is to destroy the force of night wanderers, take me there accompanied by the four kinds (elephants, horses, chariots, and foot soldiers) of my army.

Describe to me clearly what these Rakshasas are, how strong they are, whose sons they be, and what their size and figure are.

Tell me the way in which the Rakshasas are to be destroyed by Rama, my boys, or myself, when they are known to be treacherous in warfare.

Tell me all these, Oh great sage, that I can calculate the possibility of our making a stand against the fiercely disposed Rakshasas in the open field, when they are certainly so very powerful.

The Rakshasa named Ravana is heard as being very powerful. He is the brother of Kuvera himself and the son of the sage Visravas.

If it is he, the evil-minded Ravana, that stands in the way of thy rites, we are unable to contend with that pest.

Power and prosperity in all their flourish come within the reach of the living at times, but they disappear at others.

Nowadays, we are no match for such foes as Ravana and some others. Such is the decree of destiny.

Therefore, O thou, that art acquainted with law, do this favor to my son (as not to take him away); unlucky as I am, it is thou that art the arbiter of my fate.

The gods, Asuras, Gandharvas, and Yakshas, the huge beasts, birds, and serpents are unable to fight with Ravana: what are we human beings in arms to him?

That Rakshasa holds the prowess of the most powerful. We cannot afford to fight with him, nor even with his children.

This is a peculiar age in which good people are made powerless; I am moreover disabled by old age and lack the spirit (that I was expected to possess) derived as I am from (the most powerful) race of the Raghus.

Tell me, O Brahmana, if it is Lavan, the son of Madhu (the notorious Asura), that disturbs the sacrificial rites; in that case also, I will not part with my son.

If it be the two sons of Sunda and Upasunda, terrible as they are like the sons of the sun, that disturb your sacrifice, in that case also, I will not give my son to thee.

But after all, O Brahman, shouldest thou snatch him from me (by dint of the supernatural power that thou possessest), then I am also dead and gone with him. I do not see any other chance of a lasting success of thy devotion (except by my death).

Saying these gentle words, the descendant of Raghu was drowned in the sea of suspense with regard to the demand of the sage, but being unable to arrive at a conclusion, the great king was carried away by the current of his thoughts as one by the high waves of the sea."

வால்மீகி கூறினார்:

விஸ்வாமித்திரரின் இந்த வார்த்தைகளை கேட்டதும், அரசர்களில் சிறந்தவர் சில நொடிகள் பேசாமல் இருந்தார், பின்னர் தாழ்மையான மனதுடன் அவரிடம் வேண்டினார்.

"என் தாமரைக் கண்கள் கொண்ட ராமன் வெறும் பதினைந்து வயதானவன். அவன் ராக்ஷசர்களுக்கு சமமானவன் என்று நான் நினைக்கவில்லை.

இங்கே என் முழு அக்ஷௌஹிணி படையினர் உள்ளனர்; அவர்களில், என் ஆண்டவரே, நான் ஒரே தளபதி.

அவர்களால் சூழப்பட்டு, நான்

ராக்ஷசர்களுக்கு எதிராக போரிடுவேன்.

இங்கே என் தைரியமான தளபதிகள் உள்ளனர், அவர்கள் போர் கலைகளில் நன்றாகப் பயிற்சி பெற்றவர்கள்; நான் என் கையில் வில்லுடன் போரின் உச்சியில் அவர்களின் தலைவராக இருப்பேன்.

இவர்கள் உடன், நான் தேவதைகளின் எதிரிகளுக்கும், மகா இந்திரனுக்கும் கூட சிங்கம் காட்டுக்கான யானைகளை எதிர்க்கும் போல போரிட முடியும்.

ராமன் வெறும் ஒரு சிறுவன், அவன் எங்கள் படைகளின் வலிமையை அறியவில்லை, அவன் அனுபவம் வீட்டின் உள்ளே உள்ள அறைகளுக்கு அப்பால் போர்க்களத்திற்கு விரிவடையவில்லை.

அவன் ஆயுதங்களில் நன்றாகப் பயிற்சி பெறவில்லை, அவன் போர் கலைகளில் திறமையற்றவன். போரின் வரிசையில் அமைந்த எதிரியுடன் போரிட அவன் அறியவில்லை.

அவன் இந்த நகரத்தின் தோட்டங்களில் மற்றும் அழகான பூங்காக்களில் நடமாடுவது மட்டுமே அறிந்தவன்.

அவன் தனது சகோதர இளவரசர்களுடன் பூங்காக்களில் விளையாடுவது மட்டுமே அறிந்தவன், அவனது விளையாட்டுக்காக அரண்மனை வளாகத்தில் அமைக்கப்பட்ட பூங்காக்களில்.

இப்போது, ஓ பிராமணரே, என் துரதிர்ஷ்டத்தின் காரணமாக, அவன் துயரமான நிலைக்கு மாறி, பனியில் வாடும் தாமரை போல மெலிந்து, வெளுத்து போய்விட்டான்.

அவனுக்கு உணவில் விருப்பம் இல்லை, அல்லது ஒரு அறையிலிருந்து மற்றொரு அறைக்கு நடக்க முடியாது, ஆனால் அவன் எப்போதும் அமைதியாகவும் மெதுவாகவும் உள்ளே துயரத்தில் மூழ்கியிருக்கிறான்.

அவனைப் பற்றிய என் பெரிய கவலையில், ஓ முனிவர்களின் தலைவரே, நான் என் குடும்பத்தினருடன் மற்றும் சார்ந்தவர்களுடன், எங்கள் உடல்களின் சாற்றை இழந்துவிட்டோம், மற்றும் பருவமழையின் காலத்தில் காலியான மேகங்களாக மாறிவிட்டோம்.

இவ்வளவு இளம் வயதான என் மகன், இவ்வாறு நோய்க்கு ஆளாகியுள்ளான், அவன் போரிடத் தகுதியானவன், மேலும் இரவில் சுற்றித் திரியும் அந்த கொள்ளையர்களுடன் போரிட முடியுமா?

ஓ உயர்ந்த மனம் கொண்ட முனிவரே, ஒருவரின் மகனுக்கான பாசம் அவனுக்கு ஒரு ராஜ்யத்தை உடையதற்கு, அழகிய பெண்களுடன் தொடர்பு கொண்டதற்கு, அல்லது அமிர்தத்தின் சாற்றை ரசித்ததற்கு விட அதிக மகிழ்ச்சியை அளிக்கிறது.

தந்தை பாசத்தால் நல்லவர்கள் கடினமான கடமைகள் மற்றும் துறவறங்களைச் செய்ய முனைகின்றனர், மற்றும் மூன்று உலகங்களிலும் துன்பமான எதையும்.

சில சூழ்நிலைகளில், மனிதர்கள் தங்கள் சொந்த வாழ்க்கையை, செல்வத்தை மற்றும் மனைவிகளை தியாகம் செய்யத் தயாராக இருக்கிறார்கள்; ஆனால் அவர்கள் தங்கள் குழந்தைகளை ஒருபோதும் தியாகம் செய்ய முடியாது: இது அனைத்து உயிரினங்களின் இயல்பு.

ராக்ஷசர்கள் தங்கள் செயல்களில் மிகவும் கொடியவர்கள் மற்றும் தந்திரமான போர்களில் போரிடுகிறார்கள்: எனவே ராமன் அவர்களை எதிர்த்து போரிட வேண்டும் என்பது எனக்கு மிகவும் துன்பமான எண்ணம்.

நான் வாழ விரும்புகிறேன், ராமனிடமிருந்து பிரிந்து ஒரு நொடி கூட வாழ தைரியம் இல்லை; எனவே அவனை என்னிடமிருந்து எடுத்துச் செல்லக்கூடாது.

ஓ கௌசிகா, நான் என் வாழ்நாளில் ஒன்பது ஆயிரம் மழைக்காலங்களை கடந்துவிட்டேன், இந்த நான்கு குழந்தைகள் எனக்கு பிறந்தது கடுமையான தவத்தின் பிறகு.

தாமரைக் கண்கள் கொண்ட ராமன் இவைகளில் மூத்தவன், அவனின்றி மற்ற மூவரும் வாழ முடியாது.

இந்த ராமன் ராக்ஷசர்களுக்கு எதிராக உன்னால் கொண்டு செல்லப்படுகிறான்; ஆனால் நான் அந்த மகனை இழந்த பிறகு, என்னை நிச்சயமாக இறந்தவனாக அறிந்து கொள்.

என் நான்கு மகன்களில், அவன் என் மிகுந்த பாசம் கொண்டவன். எனவே, என் மூத்த மற்றும் மிக நற்பண்புடைய மகன் ராமனை என்னிடமிருந்து எடுத்துச் செல்லாதே."

வால்மீகி கூறினார்:

"ஓ முனிவரே, உன் நோக்கம் இரவின் சுற்றித் திரிவோரின் படையை அழிப்பது என்றால், என்னை என் நான்கு வகையான (யானைகள், குதிரைகள், ரதங்கள் மற்றும் காலாட்படைகள்) படையுடன் அங்கு அழைத்துச் செல்.

இந்த ராக்ஷசர்கள் யார், அவர்கள் எவ்வளவு வலிமையானவர்கள், அவர்கள் யாரின் மகன்கள், மற்றும் அவர்கள் எவ்வளவு பெரியவர்கள் மற்றும் உருவம் என்ன என்பதை தெளிவாக விளக்குங்கள்.

ராக்ஷசர்கள் போர் களவாடிகள் என்று அறியப்பட்டால், ராமன், என் மகன்கள் அல்லது நான் அவர்களை எவ்வாறு அழிக்க வேண்டும் என்பதை எனக்கு ��ொல்லுங்கள்.

இந்த ராக்ஷசர்கள் மிகவும் வலிமையானவர்கள் என்று நிச்சயமாக இருக்கும்போது, ​​நாங்கள் திறந்த வெளியில் அவர்களுக்கு எதிராக நிலைத்திருக்க முடியும் என்பதற்கான சாத்தியத்தை கணக்கிட நான் செய்ய வேண்டியதை, ஓ மகா முனிவரே, எனக்கு சொல்லுங்கள்.

ராக்ஷசர் ராவணன் மிகவும் வலிமையானவன் என்று கேள்விப்பட்டேன். அவன் குபேரனின் சகோதரன் மற்றும் முனிவர் விச்ரவஸின் மகன்.

உன் யாகங்களுக்கு இடையூறாக நிற்கும் தீய மனம் கொண்ட ராவணன் என்றால், அந்த தொல்லையை எதிர்க்க முடியாது.

சகல வளமும் செழிப்பும் சில நேரங்களில் உயிருள்ளவர்களின் அடைவில் வரும், ஆனால் பிற நேரங்களில் மறைந்து விடுகின்றன.

இப்போது, ராவணன் மற்றும் சிலருக்கு நாங்கள் சமமானவர்கள் அல்ல. இது விதியின் தீர்ப்பு.

எனவே, சட்டத்தை அறிந்த நீ, என் மகனுக்கு இந்த உதவியைச் செய் (அவனைப் பிரிக்காமல்); நான் அதிர்ஷ்டமில்லாதவன், நீ என் விதியின் தீர்ப்பாளர்.

தேவர்கள், அசுரர்கள், கந்தர்வர்கள் மற்றும் யக்ஷர்கள், பெரிய மிருகங்கள், பறவைகள் மற்றும் பாம்புகள் ராவணனுடன் போரிட முடியாது: நாம் மனிதர்கள் அவருக்கு என்ன?

அந்த ராக்ஷசன் மிகவும் வலிமையானவன். அவனுடன், அவன் குழந்தைகளுடன் கூட, போரிட முடியாது.

நல்லவர்கள் சக்தியற்றவர்களாக மாற்றப்படும் ஒரு விசித்திரமான யுகம் இது; மேலும், நான் முதுமையால் முடங்கியுள்ளேன் மற்றும் (நான் கொண்டிருக்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்ட) அந்த ஆவியை இழந்துவிட்டேன், நான் ரகுக்களின் (மிகவும் வலிமையான) குலத்திலிருந்து வந்தவன்.

ஓ பிராமணரே, யாகங்களை இடையூறாக்கும் மதுவின் மகன் லவனன் என்றால், அந்த சந்தர்ப்பத்தில் கூட, என் மகனைப் பிரிய மாட்டேன்.

சூரியனின் மகன்களைப் போல பயங்கரமான சுண்டா மற்றும் ��பசுண்டாவின் இரண்டு மகன்கள் உங்கள் யாகத்தை இடையூறாக்கினால், அந்த சந்தர்ப்பத்தில் கூட, என் மகனை உனக்கு கொடுக்க மாட்டேன்.

ஆனால், ஓ பிராமணரே, நீ உன் அதிசய சக்தியால் அவனை என்னிடமிருந்து பறித்தால், நான் அவனுடன் இறந்துவிட்டேன். உன் பக்தியின் நிலையான வெற்றியின் வேறு வாய்ப்பை நான் காணவில்லை (என் மரணத்தைத் தவிர).

இந்த நயமான வார்த்தைகளைச் சொல்லி, ரகுக்களின் சந்ததி, முனிவரின் கோரிக்கையைப் பற்றிய சந்தேகத்தின் கடலில் மூழ்கி, முடிவுக்கு வர முடியாமல், பெரிய அரசன் தனது எண்ணங்களின் அலைகளால் கடலில் உயர்ந்த அலைகளால் இழுத்துச் செல்லப்பட்டான்."

[esundararaj]

தமிழில் 

Chapter VII - Viswamitra’s Request for Rama

Book I - Vairagya Khanda (Vairagya Khanda)

After the illustrious Viswamitra had heard the lengthy speech of the lion among kings, his hairs stood erect with joy, and he replied.

"This speech is worthy of you, O best of kings on earth, descended from a royal race and guided by the sage Vasishtha himself.

Consider well, O king, the act I have in mind, and support the cause of virtue.

I am engaged in religious acts for my consummation, but the horrible Rakshasas have become great obstructions.

Whenever I offer sacrifices to the gods, these nocturnal demons appear to destroy my rites.

The chiefs of the Rakshasas fling heaps of flesh and blood on the sacrificial ground whenever I commence my ceremonies.

Being thus obstructed in my duties, I come to you with a broken spirit, having labored in vain.

I have no mind, O king, to vent my anger through imprecations, which have no place in my religious conduct.

Such being the sacrificial law, I expect to achieve its great object in peace by your favor.

Being thus oppressed, I seek your protection; otherwise, it is an insult to solicitors to be disappointed by the best of men like yourself.

You have a son, the beauteous Rama, powerful as a fierce tiger and strong as the great Indra himself. He can destroy the Rakshasas.

Now, may you deliver to me Rama, your eldest son, with his youthful locks like the sable plumage of a crow, but possessing the true valor of a hero.

Protected under my sacred authority, he will be able to sever the heads of the malicious Rakshasas with his prowess.

I will do him many good services, whereby he will become adored by the inhabitants of the three worlds.

The night-wandering Rakshasas cannot stand before Rama; they must flee like stags before a furious lion.

No other man than Rama can fight the Rakshasas; as no animal other than a furious lion can fight wild elephants.

Elated with their strength, these vicious beings are as deadly as poisoned shafts in fighting, and being delegates of Khara and Dushana, they are as furious as death itself.

They cannot sustain the arrows of Rama; they must fall like flying dust under the ceaseless showers of his arrows.

Let not paternal affection prevail over you, O king, as there is nothing in this world that the high-minded will refuse to part with for their suitor.

I know for certain, and so should you, that the Rakshasas must be destroyed by him; wise men like us will never engage in uncertainty.

I know the great soul of the lotus-eyed Rama, and so does the illustrious Vasishtha and all other far-seeing sages and seers.

If the sense of greatness, duty, and renown resides in your soul, you should deliver your son to me.

It will take me ten nights to perform the rites of my sacrifice, during which Rama shall stay with me and kill the Rakshasas who are enemies of the sacrifice.

Let the ministers, O Kakutstha, headed by Vasishtha, give their assent and deliver Rama to me.

You, O son of Raghu, who knows the times of religious observances, must not let my time slip. Do as I ask and be blessed, and do not give way to sorrows.

Even the smallest service appears significant if done in good time, while the best service is of no avail if done out of season.

The illustrious and holy chief of the sages, Viswamitra, paused after saying these words, which were filled with virtuous and useful intentions.

Hearing these words of the great sage, the magnanimous king remained silent for some time, contemplating a fitting response; for no sensible person is ever satisfied with speaking unreasonably, either before others or to himself

புத்தகம் I - வைராக்கிய காண்டம் (வைராக்கிய காண்டம்)

புகழ்பெற்ற விஸ்வாமித்திரர், சிங்கம் போன்ற அரசர்களின் நீண்ட உரையை கேட்ட பிறகு, மகிழ்ச்சியுடன் அவரின் முடிகள் எழுந்தன, அவர் பதிலளித்தார்.

"இந்த உரை உங்களுக்கு உரியது, பூமியின் சிறந்த அரசர்களில் ஒருவராக, ஒரு அரச குடும்பத்தில் பிறந்தவராகவும், முனிவர் வசிஷ்டரால் வழிநடத்தப்பட்டவராகவும் இருக்கிறீர்கள்.

நான் நினைத்துள்ள செயலைக் கவனமாக பரிசீலிக்கவும், தர்மத்தை ஆதரிக்கவும்.

நான் என் நிறைவு அடைவதற்காக மதச்சார்பான செயல்களில் ஈடுபட்டுள்ளேன், ஆனால் கொடிய ராக்ஷசர்கள் பெரிய தடைகளாக உள்ளனர்.

நான் கடவுள்களுக்கு யாகங்களைச் செய்யும் போது, இந்த இரவுப் பிசாசுகள் என் யாகங்களை அழிக்க தோன்றுகின்றன.

ராக்ஷசர்களின் தலைவர்கள், நான் என் சடங்குகளைத் தொடங்கும் போது, பல முறை பலி இடத்தில் இறைச்சி மற்றும் இரத்தக் குவியல்களை எறிகின்றனர்.

என் கடமைகளில் இவ்வாறு தடைக்குள்ளாகி, நான் உங்களிடம் உடைந்த மனதுடன் வருகிறேன், வீணாக உழைத்த பிறகு.

என் மதச்சார்பான நடத்தையில் சாபங்களை வெளிப்படுத்த நான் மனதில்லை, அவற்றுக்கு இடமில்லை.

இவ்வாறு யாக விதி இருப்பதால், உங்கள் அருளால் அமைதியாக அதன் பெரிய நோக்கத்தை அடைய நான் எதிர்பார்க்கிறேன்.

இவ்வாறு ஒடுக்கப்பட்டுள்ளதால், நான் உங்கள் பாதுகாப்பை நாடுகிறேன்; இல்லையெனில் உங்களைப் போன்ற சிறந்தவர்களால் ஏமாற்றப்படுவ��ு விண்ணப்பதாரர்களுக்கு அவமதிப்பாகும்.

உங்களுக்கு ஒரு மகன் இருக்கிறார், அழகிய ராமன், கடுமையான புலி போல சக்திவாய்ந்தவர் மற்றும் பெரிய இந்திரன் போல வலிமையானவர். அவர் ராக்ஷசர்களை அழிக்க முடியும்.

இப்போது, உங்கள் முதன்மை மகனான ராமனை, கருப்பு காகத்தின் இறகுகளைப் போல இளமையான முடிகளுடன், ஆனால் ஒரு வீரரின் உண்மையான வீரத்தை உடையவராக எனக்கு ஒப்படைக்கலாம்.

என் புனித அதிகாரத்தின் கீழ் பாதுகாக்கப்பட்டு, அவர் தனது திறமையால் கொடிய ராக்ஷசர்களின் தலைகளை வெட்ட முடியும்.

நான் அவருக்கு பல நல்ல சேவைகளைச் செய்வேன், இதனால் அவர் மூன்று உலகங்களின் குடியிருப்பவர்களால் வணங்கப்படுவார்.

இரவில் சுற்றும் ராக்ஷசர்கள் ராமனின் முன் நிற்க முடியாது; அவர்கள் கடுமையான சிங்கத்தின் முன் மான் போல ஓட வேண்டும்.

ராக்ஷசர்களுடன் யாரும் போராட முடியாது; கடுமையான சிங்கம் தவிர எந்த விலங்கும் காட்டுக் காளைகளுடன் போராட முடியாது.

தங்கள் வலிமையால் பெருமிதம் கொண்ட இந்த கொடிய உயிரினங்கள் போரில் விஷம் பூசப்பட்ட அம்புகளாக உள்ளன, மற்றும் கரா மற்றும் துஷணாவின் பிரதிநிதிகளாக இருப்பதால், அவர்கள் மரணத்தைப் போலவே கடுமையாக உள்ளனர்.

அவர்கள் ராமனின் அம்புகளைத் தாங்க முடியாது; அவரது அம்புகளின் இடைவிடாத மழையின் கீழ் பறக்கும் தூசியாக விழ வேண்டும்.

பிதாவுக்கான பாசம் உங்களை மீறக்கூடாது, ஓ அரசே, இந்த உலகில் உயர்ந்த மனம் கொண்டவர்கள் தங்கள் விண்ணப்பதாரருக்காக எதையும் தியாகம் செய்ய மறுப்பதில்லை.

நான் நிச்சயமாக அறிவேன், நீங்கள் கூட அறிவீர்கள், ராக்ஷசர்கள் அவரால் அழிக்கப்பட வேண்டும்; நம்மைப் போன்ற புத்திசாலிகள் ஒருபோதும் நிச்சயமற்றதிலே ஈடுபட மாட்டார்கள்.

நான் தாமரைக் கண்களுடைய ராமனின் பெரிய ஆன்மாவை அறிவேன், புகழ்பெற்ற வசிஷ்டரும், மற்ற எல்லா முனிவர்களும் அறிவார்கள்.

உங்களின் ஆன்மாவில் மகத்துவம், கடமை மற்றும் புகழ் உணர்வு இருந்தால், உங்கள் மகனை எனக்கு ஒப்படைக்க வேண்டும்.

என் யாக சடங்குகளைச் செய்ய பத்து இரவுகள் ஆகும், அதற்குள் ராமன் என்னுடன் தங்கி, யாகத்திற்கு எதிரிகளான ராக்ஷசர்களை கொல்ல வேண்டும்.

வசிஷ்டரின் தலைமையில் உள்ள அமைச்சர்கள், ஓ ககுத்ஸ்தா, ஒப்புதல் அளித்து ராமனை எனக்கு ஒப்படைக்கட்டும்.

மதச்சார்பான காலங்களை அறிந்த ரகுவின் மகனே, என் நேரத்தை வீணாக்கக்கூடாது. நான் கேட்பதைச் செய்யுங்கள், ஆசீர்வதிக்கப்படுங்கள், துக்கத்திற்கு இடமளிக்காதீர்கள்."

சிறிய சேவையாவது சரியான நேரத்தில் செய்யப்படும் போது மிக முக்கியமானதாக தோன்றும், ஆனால் சிறந்த சேவையாவது தவறான நேரத்தில் செய்யப்படும் போது பயனற்றதாக இருக்கும்.

புகழ்பெற்ற மற்றும் புனித முனிவர்களின் தலைவரான விஸ்வாமித்திரர், தர்மமும் பயனும் நிறைந்த இந்த வார்த்தைகளைச் சொன்ன பிறகு நின்றார்.

மகா முனிவரின் இந்த வார்த்தைகளை கேட்ட பிறகு, உயர்ந்த மனம் கொண்ட அரசன் சில நேரம் மௌனமாக இருந்து, பொருத்தமான பதிலைத் தயாரிக்க எண்ணினார்; ஏனெனில் அறிவுள்ள ஒருவர், பிறரின் முன்னிலையிலோ அல்லது தன்னிடமோ, தவறான முறையில் பேசுவதில் ஒருபோதும் திருப்தி அடைவதில்லை.

[esundararaj]

Yoga Vasistha of Valmiki தமிழில்

Chapter VI - The Arrival of Viswamitra at the Royal Court

Section I

1.The king was plunged into sorrow and uncertainty upon hearing the words of the great sage Vasishtha. He remained silent for a while, hoping that time might bring a change.

2.Meanwhile, the queens of the palace observed every move of Prince Rama with anxious attention.

3.At this time, the renowned sage Viswamitra arrived at Ayodhya to visit the king.

4.The wise and knowledgeable seer had his sacrificial rites disrupted by deceitfully powerful Rakshasas, intoxicated by their own strength.

5.For the protection of his sacrifice, the sage sought the king's help, as he could not accomplish it peacefully on his own.

6.It was also for the purpose of destroying these Rakshasas that the illustrious Viswamitra, a paragon of austere devotion, came to Ayodhya.

7.Eager to meet the king, he instructed the guards at the gate to promptly inform the king of the arrival of Kausika, the son of Gadhi.

8.The guards, struck with fear at his words, immediately rushed to the king's palace.

9.Arriving at the royal abode, the doorkeepers informed the chief warder of the arrival of Viswamitra, the royal sage.

10.The staff-bearer proceeded to the king, seated among princes and chiefs in the court, and reported, saying:

11."Your Majesty, there is a mighty personage at the door, splendid as the morning sun, with golden hair shining like sunbeams.

12.His radiant presence has illuminated the place from the topmost flag to the ground, making the horses, men, and armory gleam with a golden hue.

13.No sooner had the warder presented himself, announcing the sage Viswamitra's arrival,

14.Than the king, hearing the news, immediately rose from his golden throne with his ministers and chiefs.

15.He walked on foot, accompanied by Vasishtha, Vamadeva, and other esteemed personalities, all holding him in high regard.

16.Approaching the spot where the great sage awaited, he saw Viswamitra standing at the gateway.

17.The sage's priestly power combined with his military valor made him appear like the sun descended to earth.

18.Despite his age, he was resolute with the signs of austerities, his red-bright hair resembling the evening clouds atop a mountain.

19.Mild in appearance yet brilliant like the sun, he was neither imposing nor off-putting but exuded an awe-inspiring dignity.

20.His form was both charming and formidable; his mind was vast and deep, full of wisdom and inner light.

21.Ageless and with limitless intellect, he carried only an ascetic's pot, his faithful companion through life.

22.His compassionate demeanor coupled with sweet words and looks delighted people, as if they were touched by divine nectar.

23.His body adorned with a sacred thread and prominent white eyebrows appeared wondrous to onlookers.

24.Seeing the sage, the king humbly bowed from a distance, his crown's gems touching the ground in reverence.

25.The sage responded in kind, greeting the Earth's lord with sweet and kind words, akin to the sun greeting the king of gods.

26.Thereafter, the assembled Brahmins, led by Vasishtha, extended their welcomes to him.

The King Spoke:

27."O holy sage, your unexpected appearance and glorious sight bless us as the sun blesses a bed of lotuses.

"28."At your arrival, I feel boundless happiness and joy.

"29."Today, we surely stand among the most fortunate, being honored by your presence.

"30.With these words and similar exchanges among the princes and sages, they proceeded to the court-hall to take their seats.

31.Seeing Viswamitra so prosperous in devotion, the king felt hesitant yet cheerful in offering him the arghya (honorarium).

32.The sage accepted the arghya from the king and greeted him warmly according to the rules (of the Sastra).

33.Thus honored by the king, he asked about the king’s health, his family, and the prosperity of his kingdom.

34.Meeting Vasishtha, the great sage greeted him with a smile and inquired about his well-being and that of his hermitage.

35.Their exchange of courtesies lasted to the satisfaction of all present in the royal assembly.

36.They then took their seats, with everyone respectfully greeting the sage of great prowess.

37.Once Viswamitra was seated, various offerings of water, arghya, and kine were made to him.

38.Having honored Viswamitra, the king, with joy and in a respectful tone, addressed him with folded palms.

Section II - Address of King Dasaratha

39.The king said, "Sir, your coming here is as grateful to me as the obtaining of nectar by one, as a rainfall after a drought, and as the gaining of sight by the blind.

40.Again it is as delightful to me as the getting of a son by a childless man in his beloved wife, and coming in possession of a treasure in a dream.

41.Your advent is no less pleasing to me than one's meeting with the object of his wishes, the arrival of a friend, and the recovery of a thing that was thought to be lost.

42.It gives me the joy that is derived from the sight of a deceased friend suddenly returning by the way of the sky. Thus, O Brahman, I welcome your visit to me.

43.Who is there that is not glad to live in the heavens (Brahma-loka)? I feel myself as happy, O sage! at your advent, and this I tell you truly.

44.(Now tell me) what is your best pleasure, and what I may do for you; O Vipra, that are the best of the virtuous, and most properly deserving of my services.

45.Formerly, you were famed under the title of Rajarshi (or royal sage); but since, made glorious by dint of your asceticism, you have been promoted to the rank of a Brahmarshi (or Brahman sage). Therefore, you are truly the object of my worship.

46.I am so glad at your sight that it soothes my inmost soul, in the same manner as an ablution in Ganga's stream cheers the mind.

47.Free as you are from fears and desires, from anger and passions and the feelings of pleasure, pain, and disease, it is very wonderful, O Brahman, that you should have recourse to me (for anything).

48.I consider myself as situated at a holy sanctuary, and absolved from all my sins, or as merged in the lunar sphere (by your presence), O best of the learned in the truths of the Vedas.

49.I understand your appearance as that of Brahma himself before me, and I confess myself, O sage! to be purified and favored by your advent.

50.I am indeed so gratified at your arrival, that I deem myself fortunate in this birth, and that I have not lived in vain but led a truly good life.

51.My heart cannot contain within itself, but overflows (with joy) like the sea at the sight of the moon, since I beheld your person here and made my respectful obeisance to you.

52.Whatever is your commission, and whatsoever may be the object, O greatest of sages! which has brought you hither, know it as already granted (by me); for your commands are always to be obeyed by me.

53.You need not hesitate to communicate to me your best, O progeny of Kausika, there is nothing, with me which is to be kept from you, if you should ask for it.

54.You need not doubt about my performance of the act. I tell it solemnly that I will execute your behest to the last item, as I take you in the light of a superior divinity.

55.Upon hearing these sweet words from the king, which were pleasing to the ears and delivered with a humility worthy of one knowing himself, the far-famed and meritorious chief of the sages felt highly gratified in himself.

அத்தியாயம் VI - அரச இராஜாங்கத்திற்கு விஸ்வாமித்ரர் வருகை

பகுதி I.

1.மகா முனிவர் வசிஷ்டரின் வார்த்தைகளை கேட்டதின் விளைவாக, அரசன் கவலையிலும் குழப்பத்திலும் ஆழ்ந்தான்; அவன் சிறிது நேரம் அமைதியாக இருந்தான், நேரம் மாற்றத்தை ஏற்படுத்துமோ என்று நம்பினான்.

2.இதற்கிடையில், அரண்மனை ஸ்திரீகள், இளவரசர் இராமரின் ஒவ்வொரு அசைவையும் கவனமாகக் கண்காணித்தன.இவ்வேளையில் மகா முனிவர் விஸ்வாமித்ரர் அயோத்தியாவிற்கு அரசனை சந்திக்க வருகை தந்தார்

4.அறிவாளியும் ஞானமுள்ளவருமான முனிவரின் யாகம், வஞ்சகமாக வல்லமையுள்ள ராக்ஷசர்களால் பாதிக்கப்பட்டது.

5.தன் யாகத்தைப் பாதுகாப்பதற்காக, முனிவர் அரசரின் உதவியை நாடினார், ஏனெனில் அவரால் அதை அமைதியாக சாதிக்க முடியவில்லை.

6.இந்த ராக்ஷசர்களை அழிப்பதற்காகவும், தவத்தில் பரமா மிகுதி பெற்ற விஸ்வாமித்ரர் அயோத்தியாவிற்கு வந்தார்.

7.அரசனை சந்திக்க ஆவலுடன், காவலர்களிடம் கௌசிகன் மகனாகிய விஸ்வாமித்ரரின் வருகையை அரசனுக்கு உடனே தெரிவிக்கச் சொல்லினார்.

8.இவருடைய வார்த்தைகளை செவிமடுத்து, காவலர்கள் பயத்துடன் உடனே அரசனின் அரண்மனைக்கு ஓடினார்கள்.

9.அரச அரண்மனை வந்தபின், கதவோரியர்கள் அரசரின் முனிவர் விஸ்வாமித்ரரின் வருகையை முக்கிய காவலாளிக்குத் தெரிவித்தனர்.

10.வாயிலைத்தாங்கியவர் இளவரசர்களும் தலைசிறந்தவர்களும் உடன் கூடிய அரசவைக்குப் பின் சென்று, ஆவலுடன் விளக்கமளித்தார்:

11."உங்கள் மகிமை, கதவில் ஒரு பிரமாண்டமான உருவம் காத்திருக்கின்றது, காலை சூரியனைப்போல ஒளிவிளக்குடன், பொன்வர்ண தலைக்கொம்புகளுடன்."

12.அவரது பிரகாசமான உருவம் மேன்மேலும் இடத்தை ஒளிர்வித்துள்ளது, குதிரைகள், மனிதர்கள் மற்றும் ஆயுதங்கள் பொன்னாக மின்னுகின்றன.

13.வாசலின் முனிவரின் வருகையை அறிவிக்க வந்தவர்,

14.செவி அவருக்காகச் சொன்னதும், அரசர் தங்கத் துடில் இருந்த இடத்திலிருந்து உடனே எழுந்தார், அவரைச் சூழ்ந்த அமைச்சர்கள் மற்றும் தலைவர்கள் உடன்.

15.அவர் வசியஸ்தர், வாமதேவர் மற்றும் மற்ற முக்கியப் பதவிகள் உடன் கால் முன்னே சென்றார்.

16.மகா முனிவர் காத்திருக்கும் இடத்திற்கு சென்று, வாசலுக்குப் புறம்பே நின்று கொண்டிருந்த விஸ்வாமித்ரரைப் பார்த்தார்.

17.தனது புனித சக்தி மற்றும் இராணுவ வலிமையின் தொகுதியாக, முன்னார் தாயலின் தாராளத்துடன் பூமியை வந்த செய்கள்.

18.அவரது வயதினால் பொறுக்கப்பட்டிருந்தாலும், அவரது சிகப்பு தாமரைகொம்புகள் மலைக்கடியின் மேகக் குழிகளைக் போன்றிருந்தன.

19.ஒளிவிழிக்கும் அவரது தோற்றம் அவரை மிருதுவாகவும் தழுவத்தக்கவராகவும் காட்சியளித்தது, ஆனால் உலோக உருவமாகத் தெரியவில்லை அவரிடம் ஒருவர் கர்வமாக இருக்கவில்லை; அவர் எவ்விதேனும் சரணபாய்ச்சலில் முற்றியினால் வந்தது.

20.இவனின் மெருகு உடலளவு, வெளிப்படையானதாகவும் பிரபலமாயிருக்க வல்ல அவருக்கு ஒரு தளத்தில் கொஞ்சமுள்ள அறிவுடன் பிரகாசமாயினார்.

21.அவருடைய ஜீவித காலம் நாம் பார்க்க முடியாததாகவும், அவரின் மனதை அதன் எல்லைகளுக்குப் பற்றியது; குறிப்பிட்ட ஒரு மடாதாரமாக அவருக்கு உள்ள ஒரு மிகவ�� நீருற்றுக் கொண்டு இருந்தது.

22.அவர் மனதைப் பார்த்து அவரின் இனிமையான முகத்தின் வார்த்தைகளில் சிறிதளவும் பசும்பாலொளியையும் வழங்குவதாக விளங்கியது.

23.பூதாக்களால் அலங்கரிக்கப்பட்ட அவரது உடல், தெளிவான உறுப்புக்கள் இணைந்து அனைவருடைய பார்வைகளையும் ஆச்சமய்ணாக்கியது.

24.முனிவரைப் பார்த்ததும், அரசர் தள்ளல்களிலிருந்து விலகி, தன் உறுதியான அரசமகுடத்தின் ரத்தினங்கள் தரையிலிருந்து மிளிருமாறு, ஆழமாய் வணங்கினார்.

25.முனிவரும் தனது வடிவத்துடன், பூமியின் அதிபதியை இனிமையான வார்த்தைகளால் வரவேற்றி, தன் வருகையின் மகிமையால் அவ்விடம் ஒளிவிளக்கினான்.

26.பின்னர், வசிஷ்டரை முன்னோரிட்ட, சேர்ந்திருந்த பிள்ளைபிள்ளைகள் அவருக்கு மரியாதை செலுத்தினர்.

அரசன் கூறினான்:

27."ஓ சிவந்தவர்! உங்கள் எதிர்பாராத வருகையாலும் உங்கள் போற்றிக்கொண்ட காட்சியாலும் நாம் புது உற்சாகம் பெற்றுள்ளோம்; இந்த ஒளியில் தாமரை மலர் போல ஆனந்தப்படுகின்றோம்.

"28."உங்கள் வருகையால் எனக்கு அளவுகண்டா மகிழ்ச்சி ஏற்பட்டுள்ளது; அதை இல்லாமல் குறைக்க முடியாது.

"29."இன்று, நாங்கள் மிகப்பெருமையுள்ளவர்களின் முதல் நிலையில் உள்ளோம், ஏனெனில் உங்கள் வருகையால் எங்களை கண்ணியப்படுத்தியுள்ளீர்கள்.

"30.இவ்வாறு அரசர்களும் முனிவர்களும் மாற்றி மேகப்படுத்திய வார்த்தைகள், அவற்றைக் கேட்டு அவர்கள் வாழ்வில் மகிழ்ச்சியுடன் தங்கள் இடங்களைத் தக்கவைத்தனர்.

31.முனிவர் விஸ்வாமித்ரரை அவர் ஆனந்தமாகவும், அர்க்யாவைப் பெறுவதற்கும் சிரமத்தில், மகா தெய்வ சிறப்பூக்கத்தில் போற்றினார்.

32.மன்னர் வழங்கிய அர்க்யாவைப் பெற்ற முனிவர், சாஸ்திர விதிமுறைகளின்படி அவருக்கு முழக்கத்துடன் வாழ்த்து சொன்னார்.

33.மன்னரால் சிறந்த மரியாதை செய்யப்பட்டதின் பின், உடனடியாக மகிழ்ச்சிகரமாக மனிதர்களின் உலகம் பற்றிய விஷயங்களையோடு ஆரோக்கியம் குறித்தார்.

34.வசிஷ்டருடன், மகா முனிவர் நிலத்தில் தகுந்தவரான அவருக்கு முகலலிதையாக வணங்கி, அவரின் ஆரோக்கியத்தைப் பற்றியும் முனையில் உள்ளவர்களைப் பற்றியும் விசாரித்தார்.

35.அரச அவையில் அனைவருக்கும் திருப்தியளிக்க, அவர்களின் மாறுபட்ட மரியாதையினையும் உரையாடலில் மாற்றிக்கொண்டனர்.

36.அவர்கள் தங்கள் தலைகளில் உள்ளவர்களுக்கு, பேராண்மை மிகுந்த முனிவர்களது ஓர் பெரிய சம்பிரதாயம் வரவேற்பு வழங்கப்பட்டது.

37.முனிவர் விஸ்வாமித்ரர் அமர்ந்த பின், அவருக்கு பல வகையான பதிய, அர்க்யா மற்றும் களினைப் பொருள்கள் வழங்கப்பட்டன.

பகுதி 2

38.விஸ்வாமித்ரருக்கு உரிய மரியாதையைச் செய்��ு முடித்து, மகிழ்ச்சியுடன் மன்னர் மிகவும் தாழ்ச்சியுடனும் சமர்ப்பண மனப்பான்மையுடனும், கைகூப்பி அவரை உரையாடினான்.

39.அரசர் கூறினான், "இறைவா, உங்கள் வருகை என்னுக்கு தேனீ வெறும் காலத்தில் மழை பொழிந்தது போன்று, குருடனுக்கு பார்வை கிடைத்தது போன்று மகிழ்ச்சியளிக்கிறது.

40.குழந்தை இல்லாத ஒருவனுக்கு தனது அன்பான மனைவியில் என் குழந்தை கிடைத்தது போல், கனவில் ஓர் பொக்கிஷம் கிடைத்தது போல் எனக்கு மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது.

41.எனக்கென்று நினைத்த பலன்களை அடைந்தது போலவும், மோசமான நண்பர் வந்தது போலவும், இழந்த பொருளை மீண்டும் பெற்றது போலவும் எனக்கு இன்பமாக உள்ளது.

42.விண்ணுலக வாழ்க்கையைப் போல் ஆசிடும் நல்ல வரங்களை அளிக்கிறது, உங்கள் வருகையை நான் இன்பத்துடன் வரவேற்கிறேன், ஓ புலவர்.

43.பிரம்ம லோகத்தில் வாழ்வதாக எந்த யாசகனும் மகிழ்ச்சியடைவாரா? உங்களை அதோடு ஒப்பிடுகிறேன், சாதுவே! இதில் எனக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சி.

44.உங்கள் சிறந்த இன்பம் என்ன, என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை கூறுங்கள்; உங்கள் தொண்டுகளை செய்ய ஏற்றவராகவும், அறநெறியில் மேம்பட்டவராகவும் உள்ளீர்கள்.

45.முன், நீங்கள் ராஜர்ஷி (அன்றி ராஜ யோகி) என புகழ்பெற்றிருந்தீர்கள்; ஆனால் தவத்தைப் பேணிக்கொண்டு பிரம்மர்ஷி என்ற நிலைக்கு உயர்வடைந்துள்ளீர்கள். எனவே உங்கள் வணக்கத்திற்கு உரியவராக நீங்கள் உள்ளீர்கள்.

46.உங்களைப் பார்த்ததில் எனக்கு உள்ளார்ந்த ஆனந்தம் கிடைத்தது, கங்கையின் நீராடல் பரவசத்தைத் தருவது போல.

47.அச்சங்களும் ஆசைகளும், கோபமும் திருப்தி மற்றும் நோயின் உணர்வுகளும் இல்லாமல், என் பக்கம் வந்தது மிகவும் ஆச்சரியமாக உள்ளது, ஓ பிரம்மனே.

48.உங்கள் வருகையால், நான் புண்ணியத் தலத்தில் இருப்பது போலவும், பாவங்களில் இருந்து நிவர்த்தி அடைந்திருப்பது போலவும் அல்லது சந்திர உலகத்தில் இணைந்திருப்பது போலவும் எண்ணினேன்.

49.உங்கள் வருகைக்கு முன் பிரம்மாவே எனக்கு வந்ததாகவும், உங்களால் நான் தூய்மையடைந்தேனெனவும் வசந்தஅடியேனுக்கு (அர்ச்சனைச் செய்து) தன்மையின் நன்றியையும் தெரிவிக்கிறேன்.

50.தங்களின் வருகையால், இந்த வாழ்க்கையில் பயனுள்ள செயல்களைச் செய்தேன் என்று பெருமையாக இருக்கிறேன். வீண் காதுகொள்ளாமலே வாழ்ந்தேன்.

51.உங்களைப் பார்க்கிறதற்கு என் மனம் கடலின் காட்சியாகக் கொண்டது போன்று வளுமயப்பாக இருக்கிறது, உங்கள் உருவத்தைப் பார்த்த மகிழ்ச்சிக்காகவும் மிக்க மரியாதையுடன் யாசிக்கிறேன்.

52.எந்த குறியீடுகளும் அல்லது குறிக்கோளும், அருவருக்கு ஒரு பெரிய அறிவுரை அல்லது அனுமதி புலவர், அது மூன்றாவது பகுதி என்பது என் கைகளைச் சொல்கிறது.

53.என்னிடம் நீங்கள் வேண்டுமா, அதற்கு தீர்வான திட்டம் நான் இன்னும் தருவேன், ஏனெனில் அது தருவது எனது திட்டம்.

54.தங்களின் திட்டத்தை அடிப்படையில் செய்யலாம் என வினமாகவும் திருவான காசியும் மொத்தத்தில் வழக்கமாகவும் அறியப்பட்ட பட்டியைத் திடமாகச் சொல்கிறேன்.

55.பெருமையுள்ள ராஜாவின் இவ்வாறு இனிமையான, செவிப்புத்தன்மையுள்ள வினவுகள், சிறந்த தலைவருடைய புலவர்களின் திடமான மகிழ்வாளர்கள் பற்றிப் பலவுமற்றுப் பற்றிய மகிழ்ச்சியின்பெய்தான்."

[esundararaj]

𝗬𝗢𝗚𝗔 𝗩𝗔𝗦𝗜𝗦𝗧𝗛𝗔 𝗢𝗙 𝗩𝗔𝗟𝗠𝗜𝗞𝗜தமிழில்

Book I - Vairagya Khanda

Chapter V - Of Rama’s Self-Dejection and Its Cause

▪️After Rama attained the fifteenth year of his age, so did Satrughna and Lakshmana, who followed Rama in birth.

▪️Bharata continued to dwell joyfully at the house of his maternal grandfather, while King Dasaratha ruled the whole earth as usual.

▪️The wise King Dasaratha consulted his ministers daily about the marriage of his sons.

▪️However, since Rama’s return from pilgrimage, he began to decay day by day, like a translucent lake in autumn.

▪️His blooming face, with its outstretched eyes, gradually assumed a paleness like the withering petals of a white lotus beset by a swarm of bees.

▪️He sat silent and motionless in the posture of folded legs (Padmasana), absorbed in thought with his palm placed under his cheek and neck.

▪️Emaciated in person and growing thoughtful, sad, and distracted in mind, he remained speechless, like a mute picture in a painting.

▪️When repeatedly requested by the anxious family members to perform his daily rites, he discharged them with a melancholy countenance, his face faded like a lotus.

▪️Seeing the accomplished Rama in such a plight, all his brothers likewise were reduced to the same condition.

▪️Observing all his three sons thus dejected and lean, King Dasaratha, along with all his queens, gave way to anxiety.

▪️Dasaratha repeatedly asked Rama in a gentle voice about the cause of his anxiety and thoughtfulness, but Rama gave no answer.

▪️Then, being taken up in his father’s lap, the lotus-eyed Rama replied that he had no anxiety whatsoever and remained silent.

▪️Afterwards, King Dasaratha asked Vasishtha, the best of speakers and well-informed in all matters, about the cause of Rama’s sorrow.

▪️The sage Vasishtha thought over the matter for a while and then said, "There is, O King, a cause for Rama’s sadness, but you need not be anxious about it.

▪️“Wise men, O King, never entertain fluctuations of anger or grief, or prolonged delight from frivolous causes, just as the great elements of the world do not change their states unless it is for the sake of some new production.”

யோக வாசிஷ்டத்தின் முதல் புத்தகம் - வைராக்கிய கண்டம்.

அத்தியாயம் V - இராமனின் தன்னிலை சோர்வு மற்றும் அதன் காரணம்

▪️இராமன் தனது பதினைந்தாவது வயதை அடைந்தபின், சத்ருக்னன் மற்றும் லக்ஷ்மணனும் அதே வயதை அடைந்தனர்.

▪️பரதன் தனது தாய்மாமாவின் வீட்டில் மகிழ்ச்சியுடன் வாழ்ந்தார், அதேசமயம் தசரத மன்னர் பூமியை வழக்கம்போல் ஆட்சி செய்தார்.

▪️புத்திசாலியான தசரத மன்னர் தினமும் தனது அமைச்சர்களுடன் தனது மகன்களின் திருமணத்தைப் பற்றி ஆலோசித்தார்.

▪️ஆனால், இராமன் யாத்திரையிலிருந்து திரும்பிய பிறகு, அவர் ஒவ்வொரு நாளும் சோர்ந்து கொண்டிருந்தார், அக்டோபர் மாதத்தில் ஒரு தெளிவான ஏரி போல.

▪️அவரது மலர்ந்த முகம், விரிந்த கண்களுடன், மெதுவாக ஒரு வெள்ளை தாமரை இதழ்களின் வாடிய நிலையைப் போல பசுமையாக மாறியது.

▪️அவர் மடக்கி வைத்த கால்களில் (பத்மாசனம்) அமைதியாகவும் அசைவற்றும் அமர்ந்து, தனது கன்னத்தில் மற்றும் கழுத்தில் கை வைத்துக் கொண்டு சிந்தனையில் மூழ்கினார்.

▪️உடலில் மெலிந்தும், சிந்தனையில் சோகமாகவும் கவலையுடன்வும், அவர் ஓவியத்தில் ஒரு மவுனப் படம் போல பேசாமல் இருந்தார்.

▪️குடும்ப உறுப்பினர்கள் அவரை தினசரி கடமைகளைச் செய்ய மீண்டும் மீண்டும் கேட்டபோது, அவர் சோகமான முகத்துடன் அவற்றைச் செய்தார், அவரது முகம் வாடிய தாமரை போல இருந்தது.

▪️திறமையான இராமனை இப்படி ஒரு நிலையில் பார்த்து, அவரது சகோதரர்களும் அதே நிலைக்கு குறைந்தனர்.

▪️தசரத மன்னர் தனது மூன்று மகன்களையும் இப்படி சோர்ந்து மெலிந்த நிலையில் பார்த்து, தனது ராணிகளுடன் சேர்ந்து கவலையில் ஆழ்ந்தார்.

▪️தசரத மன்னர் இராமனை மென்மையான குரலில் மீண்டும் மீண்டும் அவரது கவலையின் காரணம் என்ன என்று கேட்டார், ஆனால் இராமன் பதில் அளிக்கவில்லை.

▪️பின்னர், தந்தையின் மடியில் எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டபோது, தாமரை கண்களையுடைய இராமன் தன்னிடம் எந்த கவலைய���ம் இல்லை என்று பதிலளித்து அமைதியாக இருந்தார்.

▪️பின்னர், தசரத மன்னர், சிறந்த பேச்சாளரும் அனைத்து விஷயங்களிலும் நன்கு அறிந்தவருமான வசிஷ்டரை இராமனின் சோகத்தின் காரணம் என்ன என்று கேட்டார்.

▪️முனிவர் வசிஷ்டர் சில நேரம் சிந்தித்துவிட்டு, "மன்னா! இராமனின் சோகத்திற்கு ஒரு காரணம் உள்ளது, ஆனால் நீங்கள் அதைப் பற்றி கவலைப்பட தேவையில்லை.

▪️“புத்திசாலிகள், மன்னா, எப்போதும் கோபம் அல்லது சோகத்தின் மாற்றங்களை, அல்லது சிறிய காரணங்களால் நீண்ட மகிழ்ச்சியை அனுபவிப்பதில்லை, உலகின் பெரிய மூலப்பொருட்கள் புதிய உற்பத்திக்காக இல்லாமல் தங்கள் நிலைகளை மாற்றுவதில்லை.”

[esundararaj]

𝗬𝗢𝗚𝗔 𝗩𝗔𝗦𝗜𝗦𝗧𝗛𝗔 𝗢𝗙 𝗩𝗔𝗟𝗠𝗜𝗞𝗜 தமிழில்

Book 1: Vairagya Khanda - Chapter 1

Chapter I - Introduction

Section 1 - Divine Adoration.

1. Hail The Eternal. Om, salutation to the self-same Reality, from whom all beings proceed, by whom they are manifest, upon whom they depend, and in whom they become extinct (in the end).

2. He is the knower, the knowledge and all that is to be known. He is the seer, the (act of) seeing, and all that is to be seen. He is the actor, the cause and the effect: therefore salutation to Him (who is all) knowledge himself.

3. Salutation to Him (who is) supreme bliss itself, from whom flow the dews of delight (as water springs from a fountain) both in heaven and earth, and who is the life of all.

Section II - Narrative of Sutikshna.

4. One Sutikshna, a Brahmana, whose mind was full of doubts, went to the hermitage of Agasti and asked the sage respectfully:—

5. Oh great sage! that art informed in all the ways and truths of virtue, and knowest with certainty all the Sastras, I am in a great doubt (about something) which I pray you will kindly remove.

6. Tell me whether a man's acts or his knowledge or both of these, is in your opinion, the cause of his emancipation.

Agasti replied:

7. As the flight of birds in the air is effected by means of both their wings, so the highest state of emancipation is attained through the instrumentality of both knowledge and acts.

8. It is neither our acts nor knowledge alone that produces emancipation, but both together are known as the means of it.

Section III. - Anecdote of Karunya

9. I will recite to you an instance on this subject from the old traditions, relating a Brahman named Karunya, who was learned in the Vedas in days of yore.

10. He was the son of Agnivesya and accomplished in the Vedas and all their branches, and after finishing his studies at the preceptor's, returned to his own abode.

11. He remained a sceptic at home, holding his taciturnity and inertness to acts: when his father Agnivesya saw his son so slack in his duties, he upbraided him thus for his good.

Agnivesya said:

12-13. Why my son do you not discharge your duties, tell me how can you succeed (in anything) if you remain inactive, and tell me also the reason of your cessation from acts.

Karunya replied:

14. The offering of daily oblations, and performance of morning and evening devotions during life, are inculcated in the Veda and law as the active duties (of men).

15. But it is neither by acts or riches, nor by means of progeny, that one obtains his liberation, it is solely by self-denial that Stoics taste the ambrosia (of emancipation).

16. Tell me my father! which of these two ordinances is to be observed by me? Doubtful of this I have become indifferent to acts.

Agasti said:

17. Hear me my son, that Karunya after saying so held his silence; when his father seeing him thus, rejoined his speech.

Agnivesya said:

18. Hear me relate a narrative (to you) my son, and you having fully considered its purport in your mind, may do as you may choose (best for you).

Section IV - Story of Suruchi.

19. There was a damsel named Suruchi, the best of the Apsara nymphs, who was seated on the mountain peak of Himalaya, beset by peacocks around.

20. Here Kinnaras inflamed by love sported with their mates, and the fall of heavenly streams (Ganga and Yamuna), served to expurgate the gravest sins (of men).

21. She beheld a messenger of Indra making his way through the sky; and then this most fortunate and best of Apsaras, addressed him thus:

Suruchi said:

22. O thou herald of gods, tell me kindly whence thou comest and whither art thou destined at present.

Section V - Account of Arishtanemi.

The divine ariel replied:

23. Well hast thou asked Oh pretty browed maid, and I will tell thee all as it is. Know, Arishtanemi the royal sage, who has made over his realm to his son.

24. He has (now) with religious indifference (to the world), set out to the forest for (practice of) asceticism, and is performing his austerities on the Gandha Madana mountains.

25. I am now returning from there after discharge of my errand, and repairing to Sakra's (palace) to report the matter.

Suruchi said:

26. Tell me, my Lord, what matter has taken place there. I am with submission (much) inquisitive after it, nor shouldest thou cause me (the pain of) anxiety.

The messenger replied:

27. Hear me gentle maid, relate to thee in length (everything) as it has occurred.

28. On hearing that the king was practising the utmost rigors of asceticism in that forest, Indra, the lord of Gods, desired me to take this heavenly car and repair at once to the spot.

29. "Take this car," said he, "bearing the (dancing) Apsaras equipped with all their musical instruments, and furnished with a band of Gandharvas, Siddhas, Yakshas and Kinnaras."

30. Convey them," said he, "with all their wired instruments, flutes and drums to the auspices of the Sylvan mount of Gandha Madana.

31. "There having placed the Prince Aristanemi in the vehicle, bring him to the enjoyment of heavenly delight in this city of Amaravati (the seat of immortals)."

The messenger added:

32. Receiving this injunction of Indra and taking the car with all its equipments, I proceeded to that mountain.

33. Having arrived at the mountain and advancing to the hermitage of the king, I delivered to him the orders of the great Indra.

34. Hearing my words, Oh happy damsel! the king spoke to me with reluctance and said: "I wish to ask thee something O messenger, which (I hope) thou wilt deign to answer.

35. "Tell me what good and what evils there are in heaven, that knowing them (beforehand), I may think of settling there as I may choose."

36. I answered, saying:—In heaven there is ample reward for merit, conferring perfect bliss (to all); but it is the degree of meritoriousness that leads one to higher heavens.

37. By moderate virtue, one is certainly entitled to a middle station, and virtue of an inferior order, leads a person to a lower position (in the heavens).

38. But one's virtue is destroyed by his impatience at the excellence of his betters, by his haughtiness to his equals, and by his joy at the inferiority of others.

39. When one's virtue is thus destroyed, he must enter the abode of mortals. These and the like are the effects of merit and demerit (with us) in heaven.

40. Hearing this, Oh good maiden, the king answered and said: "I do not, Oh divine messenger! like the heaven that is of such like conditions.

41. "I will henceforth practise the most austere form of devotion, and abandon this my unhallowed human frame in the same way, as the snake abandons his time-worn-skin (slough).

42. "Be thou pleased, Oh delegate of the Gods! to return with thy heavenly car to the presence of the great Indra whence thou comest, and fare thee well."

The celestial emissary resumed:

43. Thus being bid, I went Oh goodly dame to the presence of Sakra to report the matter. Who upon my rehearsal of the matter, was struck with great wonder.

44. Then the great Indra again spoke to me with a sweet voice and said: "Go you my herald again to that king, and take him to the hermitage of Valmiki.

45. "He is well acquainted with every truth, tell him my errand for the instruction of the dispassionate prince, saying:—

46. "Oh thou great sage! remonstrate with this prince who is humble and dispassionate, and dislikes the enjoyments of heaven.

47. "So that this prince who is aggrieved at the miseries of the world, may gradually come to attain his emancipation."

48. I then went and explained my mission to the royal hermit, took him to the sage Valmiki (who had grown amidst the ant-hills), and to whom I delivered great Indra's charge for the king's practice (of the means) for his final liberation.

49. Then the sage (named after the ant-hill in which he had grown), welcomed the King with gentle inquiries regarding his welfare.

The prince replied:

50. "Oh great seer, that art informed in all the truths of religion, and art the greatest of them that know the knowable, thy very sight has given me all that I desired, and therein is all my welfare.

51. "Great sire, I wish to learn from thee how I may escape the miseries which arise from one's connection with this world, and which (I hope) thou wilt reveal to me without reserve."

Valmiki said:

52. Hear me Oh king! I will relate to you the entire Ramayana, by the hearing and understanding of which you will be saved even while in this life.

Section VI - History of Rama.

53. Hear me Oh great and intelligent king, repeat to you the sacred conversation which took place between Rama and Vasishtha relating the way to liberation, and which I well know from my knowledge (of human nature).

The prince said:

54. "O thou best of sages, tell me precisely who and what this Rama was, what was his bondage and how he got freed from it."

Valmiki said:

55. Hari was proscribed under an imprecation to take upon himself the form of a prince, with an assumed ignorance as that of a man of little understanding.

56. The prince said: "Tell me who was the author of that imprecation, and how it could befall on Rama, who was the personification of consciousness and felicity, and the very image of wisdom."

57. Valmiki replied: Sanat-kumara, who was devoid of desires, had been residing at the abode of Brahma, to which Vishnu, the Lord of the three worlds, was a visitor from Vaikuntha.

58. The Lord God was welcomed by all the inhabitants of the Brahmaloka as well as by Brahma himself, except by Sanat-kumara who was thus beheld and addressed to by the god.

59. "Sanat-kumar, it is ignorance that makes thee forsake thy desires for fear of regeneration (on earth), therefore must thou be born under the name of Sara-janma to be troubled with desires."

60. Sanat-kumara in return denounced Vishnu by saying:—"Even all discerning as thou art, thou shalt have to sacrifice thine omniscience for some time, and pass as an ignorant mortal (on earth)."

61. There was another anathema pronounced upon Vishnu by the sage Bhrigu, who seeing his wife killed (by him), became incensed with anger and said: "Vishnu thou shalt have also to be bereft of thy wife."

62. He was again cursed by Vrinda to be deprived of his wife, on account of his beguiling her (in the form of her husband).

63. Again when the pregnant wife of Deva-datta was killed (with fear) on seeing the man-lion figure of Vishnu;

64. The leonine Hari was denounced by the husband, who was sorely afflicted at the loss of his consort, to be thus separated from his wife also.

65. Thus denounced by Bhrigu, by Sanat-kumara, Deva-datta and Vrinda, he was obliged (to be born in this earth) in the figure of a human being.

66. I have thus explained to you the causes of all the imprecations (which were passed on Vishnu), and will now relate to you all other things which you shall have carefully to attend to.

அத்தியாயம் I - அறிமுகம்

பிரிவு 1 - தெய்வீக வழிபாடு.

1. எடர்னல் வாழ்க. ஓம், யாரிடமிருந்து எல்லா உயிர்களும் செல்கின்றன, யாரால் அவை வெளிப்படுகின்றன, யாரைச் சார்ந்து இருக்கின்றனவோ, யாரை (இறுதியில்) அழிந்து விடுகின்றனவோ அந்த சுய-ஒரே யதார்த்தத்திற்கு வணக்கம்.

2. அறிந்தவர், அறிவு மற்றும் அறிய வேண்டிய அனைத்தும் அவரே. அவர் பார்ப்பவர், (செயல்) பார்ப்பவர், மற்றும் பார்க்க வேண்டிய அனைத்தும். அவர் நடிகர், காரணம் மற்றும் விளைவு: எனவே அவருக்கு (அனைவரும்) அறிவு தானே வணக்கம்.

3. வானத்திலும் பூமியிலும் மகிழ்ச்சியின் பனிகள் (நீரூற்றிலிருந்து நீரூற்றுவது போல) எவரிடமிருந்து பாய்கின்றன, மேலும் அனைவருக்கும் வாழ்க்கையாக இருக்கும் அவருக்கு (அவர்) மேன்மையான பேரின்பம்.

பிரிவு II - சுதீக்ஷனின் கதை.

4. சுதீக்ஷ்ணன், ஒரு பிராமணன், மனதில் சந்தேகம் நிறைந்திருந்தான், அகஸ்தியின் துறவறத்திற்குச் சென்று, முனிவரிடம் மரியாதையுடன் கேட்டான்:-

5. ஓ பெரிய முனிவரே! அறத்தின் அனைத்து வழிகளையும் உண்மைகளையும் தெரிவிக்கும் கலை, மற்றும் அனைத்து சாத்திரங்களையும் உறுதியாக அறிந்ததால், நான் ஒரு பெரிய சந்தேகத்தில் இருக்கிறேன் (ஏதேனும்) அதை நீங்கள் தயவு செய்து நீக்கும்படி நான் பிரார்த்தனை செய்கிறேன்.

6. ஒரு மனிதனின் செயல்கள் அல்லது அவனது அறிவு அல்லது இவை இரண்டும் உங்கள் கருத்துப்படி, அவனது விடுதலைக்குக் காரணமா என்பதைச் சொல்லுங்கள்.

அகஸ்தி பதிலளித்தார்:

7. பறவைகள் காற்றில் பறந்து செல்வது அவற்றின் இரு இறக்கைகளாலும் நடப்பது போல, அறிவு மற்றும் செயல்கள் ஆகிய இரண்டின் கருவி மூலம் விடுதலையின் உயர்ந்த நிலை அடையப்படுகிறது.

8. நமது செயல்களோ அல்லது அறிவோ மட்டும் விடுதலையை உண்டாக்குவதில்லை, ஆனால் இரண்டும் சேர்ந்து அதன் வழிமுறைகளாக அறியப்படுகின்றன.

பிரிவு III. - காருண்யாவின் கதை

9. பழங்காலத்தில் வேதங்களைக் கற்ற காருண்யா என்ற பிராமணனைப் பற்றி, பழைய மரபுகளிலிருந்து இந்த விஷயத்தில் ஒரு உதாரணத்தை நான் உங்களுக்குக் கூறுகிறேன்.

10. அவர் அக்னிவேஸ்யரின் மகன் மற்றும் வேதங்கள் மற்றும் அவற்றின் அனைத்து கிளைகளிலும் தேர்ச்சி பெற்றார், மேலும் ஆசானிடம் தனது படிப்பை முடித்த பிறகு, தனது சொந்த இருப்பிடத்திற்குத் திரும்பினார்.

11. அவர் வீட்டில் சந்தேகத்திற்குரியவராக இருந்தார், அவரது அமைதி மற்றும் செயலற்ற தன்மையைக் கடைப்பிடித்தார்: அவரது தந்தை அக்னிவேஸ்யா தனது மகன் தனது கடமைகளில் மிகவும் மந்தமாக இருப்பதைக் கண்டபோது, ​​​​அவரது நன்மைக்காக அவரை இவ்வாறு திட்டினார்.

அக்னிவேஸ்யா கூறியதாவது:

12-13. என் மகனே, நீ ஏன் உன் கடமைகளைச் செய்யவில்லை, நீ செயலற்ற நிலையில் இருந்தால் (எதிலும்) நீ எப்படி வெற்றி பெற முடியும் என்பதைச் சொல்லு, மேலும் நீ செயல்களை நிறுத்தியதற்கான காரணத்தையும் சொல்லு.

காருண்யா பதிலளித்தார்:

14. தினசரி பிரசாதம் வழங்குதல், காலை மற்றும் மாலை வேளைகளில் வழிபாடுகளைச் செய்தல் ஆகியவை வேதத்திலும் சட்டத்திலும் (ஆண்களின்) செயலில் உள்ள கடமைகளாகப் புகுத்தப்பட்டுள்ளன.

15. ஆனால், செயல்களால் அல்லது செல்வம் மூலமாகவோ, சந்ததியின் மூலமாகவோ, ஒருவன் தன் விடுதலையைப் பெறுவதில்லை, சுய மறுப்பினால் மட்டுமே ஸ்டோயிக்ஸ் அமுதத்தை (விடுதலையின்) சுவைக்கிறார்கள்.

16. சொல்லுங்கள் என் தந்தையே! இந்த இரண்டு கட்டளைகளில் எதை நான் கடைப்பிடிக்க வேண்டும்? இதில் சந்தேகம் கொண்ட நான் செயல்களில் அலட்சியமாகிவிட்டேன்.

அகஸ்தி கூறியதாவது:

17. என் மகனே, காருண்யா சொன்னதைக் கேள்; அவனுடைய தந்தை அவனைப் பார்த்ததும், அவனுடைய பேச்சில் மீண்டும் சேர்ந்தான்.

அக்னிவேஸ்யா கூறியதாவது:

18. என் மகனே (உனக்கு) ஒரு கதையை நான் கூறுவதைக் கேள், அதன் நோக்கத்தை உன் மனதில் முழுமையாகப் பரிசீலித்துவிட்டு, நீ தேர்ந்தெடுத்தபடி (உனக்கு சிறந்தது) செய்யலாம்.

பகுதி IV - சுருசியின் கதை.

19. சுற்றிலும் மயில்கள் சூழ்ந்துள்ள இமயமலையின் மலை உச்சியில் அமர்ந்திருந்த அப்சர பெண்மணிகளில் சிறந்தவளான சுருசி என்ற பெண் இருந்தாள்.

20. இங்கே கின்னரர்கள் தங்கள் துணையுடன் விளையாடிய அன்பினால் கொதித்தெழுந்தனர், மேலும் சொர்க்க நீரோடைகளின் (கங்கை மற்றும் யமுனை) வீழ்ச்சி (ஆண்களின்) பெரும் பாவங்களைப் போக்க உதவியது.

21. இந்திரனின் தூதுவன் வானத்தின் வழியே செல்வதை அவள் கண்டாள்; பின்னர் இந்த மிகவும் அதிர்ஷ்டசாலி மற்றும் அப்சரஸ், அவரை இவ்வாறு உரையாற்றினார்:

சுருசி கூறியதாவது:

22. ஓ கடவுள்களின் தூதரே, நீங்கள் எங்கிருந்து வந்தீர்கள், தற்போது நீங்கள் எங்கு இருக்கிறீர்கள் என்பதை தயவுசெய்து என்னிடம் கூறுங்கள்.

பிரிவு V - அரிஷ்டநேமியின் கணக்கு.

தெய்வீக ஏரியல் பதிலளித்தது:

23. ஓ அழகான புருவம் கொண்ட பணிப்பெண்ணிடம் கேட்டீர்களா, நான் உங்களுக்கு எல்லாவற்றையும் சொல்கிறேன். தெரிந்து கொள்ளுங்கள், அரிஷ்டநேமி அரச முனிவர், அவர் தனது ஆட்சியை தனது மகனுக்குக் கொடுத்தார்.

24. அவர் (இப்போது) மத அலட்சியத்துடன் (உலகின் மீது), துறவறத்திற்காக (பழக்கத்திற்காக) காட்டிற்குப் புறப்பட்டு, கந்த மதன மலைகளில் தனது துறவறத்தைச் செய்கிறார்.

25. நான் இப்போது என் பணியை முடித்துவிட்டு அங்கிருந்து திரும்பி வந்து, சக்ராவின் (அரண்மனைக்கு) விஷயத்தைப் புகாரளிக்கச் செல்கிறேன்.

சுருசி கூறியதாவது:

26. என் ஆண்டவரே, அங்கே என்ன காரியம் நடந்தது என்று எனக்குச் சொல்லுங்கள். அ��ற்குப் பிறகு நான் அடிபணிந்து (அதிக) ஆர்வத்துடன் இருக்கிறேன், அல்லது நீங்கள் எனக்கு (வலி) கவலையை ஏற்படுத்த வேண்டாம்.

தூதர் பதிலளித்தார்:

27. மென்மையான பணிப்பெண்ணே, நான் சொல்வதைக் கேள், நடந்ததைப் போல (எல்லாவற்றையும்) உன்னுடன் தொடர்புபடுத்து.

28. அந்த காட்டில் மன்னன் உச்சக்கட்ட தவத்தைக் கடைப்பிடித்து வருவதைக் கேள்வியுற்ற தேவர்களின் அதிபதியான இந்திரன், இந்த சொர்க்க வாகனத்தை உடனடியாக எடுத்துக்கொண்டு அந்த இடத்திற்குச் சென்று பழுதுபார்க்க வேண்டும் என்று விரும்பினான்.

29. கந்தர்வர்கள், சித்தர்கள், யக்ஷர்கள், கின்னரர்கள் ஆகியோரின் இசைக் கருவிகளுடன் கூடிய (நடன) அப்சரஸ்களைத் தாங்கிக்கொண்டு, "இந்த காரை எடுத்துக்கொள்" என்றார்.

30. கந்த மதனாவின் சில்வன் மலைக்கு அவர்களின் அனைத்து கம்பி வாத்தியங்கள், புல்லாங்குழல் மற்றும் டிரம்ஸுடன் அவர்களை அனுப்புங்கள்," என்று அவர் கூறினார்.

31. "இளவரசர் அரிஸ்டநேமியை வாகனத்தில் ஏற்றி, இந்த அமராவதி நகரத்தில் (அழியாதவர்களின் இருக்கை) பரலோக இன்பத்தை அனுபவிக்க அவரை அழைத்துச் செல்லுங்கள்."

தூதுவர் மேலும் கூறினார்:

32. இந்திரனின் இந்த உத்தரவைப் பெற்றுக் கொண்டு, காரை அதன் அனைத்து உபகரணங்களுடன் எடுத்துக்கொண்டு, நான் அந்த மலைக்குச் சென்றேன்.

33. மலையை அடைந்து, அரசனின் துறவறத்திற்குச் சென்ற நான், பெரிய இந்திரனின் கட்டளைகளை அவனிடம் ஒப்படைத்தேன்.

34. என் வார்த்தைகளைக் கேட்டு, மகிழ்ச்சியான பெண்ணே! ராஜா தயக்கத்துடன் என்னிடம் பேசினார்: "தூதரே, நான் உங்களிடம் ஒன்றைக் கேட்க விரும்புகிறேன், அதற்கு நீங்கள் பதிலளிக்க விரும்புவீர்கள்.

35. "சொர்க்கத்தில் என்னென்ன நன்மைகள் மற்றும் தீமைகள் உள்ளன என்பதை எனக்குச் சொல்லுங்கள், அவற்றை (முன்பே) அறிந்து, நான் தேர்ந்தெடுத்தபடி அங்கேயே குடியேற நினைக்கலாம்."

36. நான் பதிலளித்தேன்:-பரலோகத்தில் தகுதிக்கான ஏராளமான வெகுமதிகள் உள்ளன, (அனைவருக்கும்) பரிபூரண பேரின்பத்தை வழங்குகின்றன; ஆனால் தகுதியின் அளவுதான் ஒருவரை உயர்ந்த சொர்க்கத்திற்கு அழைத்துச் செல்கிறது.

37. மிதமான நல்லொழுக்கத்தால், ஒருவர் நிச்சயமாக ஒரு நடுத்தர நிலையத்திற்கு தகுதியுடையவர், மேலும் தாழ்ந்த வரிசையின் நல்லொழுக்கம், ஒரு நபரை (வானத்தில்) கீழ் நிலைக்கு இட்டுச் செல்கிறது.

38. ஆனால் ஒருவனுடைய நல்லொழுக்கம், அவனுடைய சிறந்தவர்களின் மேன்மையில் பொறுமையின்மையினாலும், தனக்குச் சமமானவர்களிடம் அவன் அகந்தையினாலும், மற்றவர்களின் தாழ்வு மனப்பான்மையினாலும் அவனுடைய மகிழ்ச்சியினாலும் அழிக்கப்படுகிறது.

39. ஒருவருடைய அறம் இவ்வாறு அழிந்தால், அவர் மனிதர்களின் இருப்பிடத்தில் நுழைய வேண்டும். இவை போன்றவையும் சொர்க்கத்தில் (நம்முடன்) தகுதி மற்றும் குறைபாடுகளின் விளைவுகள் ஆகும்.

40. நல்ல கன்னியே, இதைக் கேட்ட அரசன் பதிலளித்தான்: "ஓ தெய்வீக தூதரே! இது போன்ற நிலைமைகள் உள்ள சொர்க்கத்தைப் போல நான் இல்லை.

41. "இனிமேல் நான் மிகவும் கடினமான பக்தியை கடைப்பிடிப்பேன், மேலும் பாம்பு தனது காலத்தால் தேய்ந்த தோலை (ஸ்லோ) கைவிடுவது போல, இந்த எனது புனிதமற்ற மனித சட்டத்தை கைவிடுவேன்.

42. "கடவுளின் பிரதிநிதியே, நீ வருந்துகின்ற பெரிய இந்திரனின் சந்நிதிக்கு உனது சொர்க்கக் காருடன் திரும்பிச் சென்று, உன்னை நல்வழிப்படுத்துவதில் மகிழ்ச்சி அடைக."

வான தூதுவர் மீண்டும் தொடங்கினார்:

43. இவ்வாறு ஏலம் எடுக்கப்பட்டதால், விஷயத்தைப் புகாரளிக்க சக்ராவின் முன்னிலையில் ஓ குட்லி டேம் சென்றேன். இந்த விஷயத்தைப் பற்றிய எனது ஒத்திகையில் யார், மிகவும் ஆச்சரியத்துடன் தாக்கப்பட்டார்.

44. பிறகு பெரிய இந்திரன் மீண்டும் என்னிடம் இனிய குரலில் பேசி: "என் தூதர் மீண்டும் அந்த மன்னனிடம் சென்று அவரை வால்மீகியின் ஆசிரமத்திற்கு அழைத்துச் செல்லுங்கள்.

45. "ஒவ்வொரு உண்மையையும் அவர் நன்கு அறிந்தவர், உணர்ச்சியற்ற இளவரசரின் அறிவுறுத்தலுக்கான எனது பணியை அவரிடம் கூறுங்கள்:-

46. ​​"ஓ பெரிய முனிவரே! பணிவான மற்றும் உணர்ச்சியற்ற, மற்றும் சொர்க்கத்தின் இன்பங்களை விரும்பாத இந்த இளவரசரிடம் பழிவாங்குங்கள்.

47. "உலகின் துயரங்களில் வருந்தியிருக்கும் இந்த இளவரசன், படிப்படியாக தனது விடுதலையை அடைய வர வேண்டும்."

48. பிறகு நான் சென்று அரச துறவியிடம் எனது பணியை விளக்கி, அவரை வால்மீகி முனிவரிடம் (எறும்பு மலைகளுக்கு நடுவே வளர்ந்த) அழைத்துச் சென்றேன். இறுதி விடுதலை.

49. பின்னர் முனிவர் (அவர் வளர்ந்த எறும்பு குன்றின் பெயரால்) ராஜாவை அவரது நலன் குறித்து மென்மையாக விசாரித்து வரவேற்றார்.

இளவரசர் பதிலளித்தார்:

50. "ஓ பெரிய பார்ப்பனரே, மதத்தின் அனைத்து உண்மைகளிலும் அறியப்பட்ட கலை, மற்றும் அறிந்தவர்களில் பெரியவர், உமது பார்வையே நான் விரும்பிய அனைத்தையும் எனக்குத் தந்தது, அதில் என் நலம் அனைத்தும் உள்ளது.

51. "பெரிய ஐயா, இந்த உலகத்துடனான ஒருவரின் தொடர்பினால் எழும் துன்பங்களிலிருந்து நான் எவ்வாறு தப்பிக்க முடியும் என்பதையும், அதை (எனக்கு) நீங்கள் தயக்கமின்றி வெளிப்படுத்துவீர்கள் என்று நான் உங்களிடமிருந்து கற்றுக்கொள்ள விரும்புகிறேன்."

வால்மீகி கூறினார்:

52. நான் சொல்வதைக் கேள் அரசே! ராமாயணம் முழுவதையும் நான் உங்களுக்குச் சொல்கிறேன், இந்த வாழ்க்கையில் நீங்கள் இரட்சிக்கப்படுவதைக் கேட்பதன் மூலமும் புரிந்துகொள்வதன் மூலமும்.

பிரிவு VI - ராமர் வரலாறு.

53. நான் சொல்வதைக் கேள் பெரியவனும் புத்திசாலியுமான அரசே, இராமனுக்கும் வசிஷ்டருக்கும் இடையே நடந்த முக்திக்கான வழியைப் பற்றிய புனிதமான உரையாடலை உனக்குத் திரும்பத் திரும்பச் சொல்.

இளவரசன் கூறினார்:

54. "ஓ முனிவர்களில் சிறந்தவரே, இந்த ராமர் யார், என்ன, அவருடைய அடிமைத்தனம் என்ன, அதிலிருந்து அவர் எப்படி விடுபட்டார் என்பதைத் துல்லியமாகக் கூறுங்கள்."

வால்மீகி கூறினார்:

55. ஹரி ஒரு இளவரசனின் வடிவத்தை எடுத்துக்கொள்வதற்கு ஒரு குற்றச்சாட்டின் கீழ் தடைசெய்யப்பட்டார், ஒரு சிறிய புரிதல் இல்லாத ஒரு மனிதனின் அறியாமையுடன்.

56. இளவரசர் கூறினார்: "அந்த அபத்தத்தை எழுதியவர் யார், அது எப்படி உணர்வு மற்றும் மகிழ்ச்சியின் உருவமாகவும், ஞானத்தின் உருவமாகவும் இருந்த ராமருக்கு ஏற்படும் என்று சொல்லுங்கள்."

57. வால்மீகி பதிலளித்தார்: ஆசைகள் அற்ற சனத்-குமாரர், பிரம்மாவின் இருப்பிடத்தில் தங்கியிருந்தார், அதற்கு மூன்று உலகங்களின் அதிபதியான விஷ்ணு, வைகுண்டத்திலிருந்து வருகை தந்தார்.

58. சனத்-குமாரனைத் தவிர, பிரம்மலோகத்தில் வசிப்பவர்களாலும், பிரம்மாவாலும், பகவான் கடவுள் வரவேற்கப்பட்டார்.

59. "சனத்-குமாரே, அறியாமையே (பூமியில்) மறுபிறப்புக்கு அஞ்சி உனது ஆசைகளை கைவிடச் செய்கிறது, எனவே ஆசைகளால் கலங்குவதற்கு நீ சார-ஜன்மா என்ற பெயரில் பிறக்க வேண்டும்."

60. பதிலுக��கு சனத்-குமாரன் விஷ்ணுவைக் கண்டனம் செய்தார்:-"எல்லாவற்றையும் நீ அறிவுடையவனாக இருந்தாலும், நீ சில காலம் உனது அறிவாற்றலை தியாகம் செய்து, அறியாத மனிதனாக (பூமியில்) கடந்து செல்ல வேண்டும்."

61. பிருகு முனிவரால் விஷ்ணுவின் மீது மற்றொரு அநாகரிகமும் இருந்தது, அவர் தனது மனைவி (அவரால்) கொல்லப்பட்டதைக் கண்டு கோபத்தால் ஆத்திரமடைந்து, "விஷ்ணு நீயும் உன் மனைவியைக் கைவிட வேண்டும்" என்று கூறினார்.

62. (அவள் கணவனின் வடிவில்) அவளை ஏமாற்றியதன் காரணமாக, அவன் மீண்டும் விருந்தாவால் தன் மனைவியை இழக்கும்படி சபிக்கப்பட்டான்.

63. மீண்டும் தேவதத்தனின் கர்ப்பிணி மனைவி விஷ்ணுவின் ஆண்-சிங்க உருவத்தைக் கண்டு (பயத்துடன்) கொல்லப்பட்டபோது;

64. தனது துணைவியை இழந்ததால் மிகவும் வேதனையடைந்த கணவரால் லியோனைன் ஹரி கண்டனம் செய்யப்பட்டார்.

65. இவ்வாறு பிருகுவால், சனத்குமாரன், தேவதத்தன், பிருந்தா ஆகியோரால் கண்டனம் செய்யப்பட்டதால், அவன் மனித உருவத்தில் (இந்த பூமியில் பிறக்க) கடமைப்பட்டான்.

66. (விஷ்ணுவுக்கு ஏற்பட்ட) அனைத்து பாதிப்புகளுக்கும் காரணங்களை நான் இவ்வாறு உங்களுக்கு விளக்கினேன், மேலும் நீங்கள் கவனமாகக் கவனிக்க வேண்டிய மற்ற எல்லா விஷயங்களையும் இப்போது உங்களுக்குத் தெரிவிக்கிறேன்.

[esundararaj]

𝗬𝗢𝗚𝗔 𝗩𝗔𝗦𝗜𝗦𝗧𝗛𝗔 𝗢𝗙 𝗩𝗔𝗟𝗠𝗜𝗞𝗜 தமிழில்

𝗖𝗵𝗮𝗽𝘁𝗲𝗿 𝟮: 𝗥𝗲𝗮𝘀𝗼𝗻 𝗳𝗼𝗿 𝘄𝗿𝗶𝘁𝗶𝗻𝗴 𝘁𝗵𝗲 𝗥𝗮𝗺𝗮𝘆𝗮𝗻𝗮

𝗦𝗲𝗰𝘁𝗶𝗼𝗻 𝟭 - Persons Entitled to its Perusal

Salutation to the Lord, the universal soul, shining manifest in heaven, earth, and the sky, both within and without myself.

One convinced of his constraint in this mortal world, and desiring liberation from it, who is neither wholly ignorant of nor quite conversant with divine knowledge, is entitled to the perusal of this work.

The wise man, who, having well considered the narrative of Rama as the first step, comes afterwards to think on the means of liberation as expounded herein, shall verily be exempt from the transmigration of his soul.

Know, O destroyer of thy enemies, that I have first embodied the history of Rama in this Ramayana as the preparatory step to salvation.

I have given the same to my attentive pupil, the obedient and intelligent Bharadwaja, as the sea yields its gems to their seeker.

These historical preparatories were rehearsed by the learned Bharadwaja in the presence of Brahma, seated in a certain forest of the Sumeru Mountain.

Then the lord Brahma, the great grandfather of the inhabitants of the three worlds, was so highly pleased with him that he addressed him, saying: “Oh my son, ask the best boon that thou wishest for.”

Bharadwaja said:

“Oh thou lord, master of the past and future times, grant me the desired boon of communicating to me the means whereby people are liberated from their miseries.”

𝗦𝗲𝗰𝘁𝗶𝗼𝗻 𝟮 - Brahma’s Behest

Brahma said:

"Go ask diligently of thy preceptor Valmiki to complete the faultless Ramayana that he has undertaken to write.

“By the hearing of which men will get over their manifold errors, in the same manner as they pass over the sea by the bridge built over it by the great Rama, who was fraught with all good qualities.”

Valmiki said:

Saying this to Bharadwaja, the supreme maker of all beings, Brahma, accompanied him to my hermitage.

In right earnest was the god welcomed by me with the argha and offerings of water and the like, when the lord of truth spoke to me for the good of all creatures.

Brahma spoke to me, saying: "Do not, Oh sage, give up your undertaking until its final completion. No pains ought to be spared to make the history of Rama as faultless as it ought to be.

“By this work of yours, men will forthwith pass over this hazardous world, in the same manner as one crosses the sea in a vessel.”

“I come to tell you this very thing, that you complete the work for the benefit of mankind.”

Then, Oh king, the God disappeared from my sacred hermitage in a moment, just as the wave subsides in the water no sooner it has heaved itself.

I was struck with wonder at the disappearance of that deity, and then, being composed in my mind, I inquired of Bharadwaja, saying:

“Tell me, Bharadwaja, what Brahma spoke to me in the hermitage;” to which he answered, saying:

“God commanded you to complete the Ramayana for the good of men, and as a means of their crossing over the gulf of the world.”

𝗦𝗲𝗰𝘁𝗶𝗼𝗻 𝟯 - Inquiry of Bharadwaja

“Now, Sir,” said Bharadwaja, "explained to me how the great-minded Rama and Bharata conducted themselves amidst the troubles of this world.

Tell me clearly how they escaped all its miseries, that I may do the same with the rest of mankind for our salvation.”

Being thus respectfully addressed by Bharadwaja, I was led, Oh great King, to carry out the behest of my lord Brahma, and to narrate the Ramayana to him, saying:

"Hear, my son Bharadwaja, I will tell you all that you have asked, and by the hearing of which you shall be enabled to cast away the dross of errors under which you labour.

You are wise and have to manage yourself in the manner of the felicitous and lotus-eyed Rama, with a mind free from worldly attachments.

Know that Lakshmana, Bharata, the great-minded Satrughna, Kausalya, Sita, Sumitra, as well as Dasaratha;

With Kritastra and the two friends of Rama, and Vasishtha and Vamadeva, and the eight ministers of state as well as many others, had reached the summit of knowledge by this means.

Their names are Dhrishta, Jayanta, Bhasa, Satya, Vijaya, Vibishana, Sushena, and Hanumana. And also Indrajita, who had attained his highest knowledge.

These were the eight ministers of Rama, who are said to have been equally dispassionate in their minds, and content with what was their lot. They were great souls, and free in their lives.

Well, my son, if you follow the manner in which these men observed sacrificial rites, gave and received their offerings, and how they lived and thought, you are at once freed from the turmoils of life.

One fallen in this boundless ocean of the world may enjoy the bliss of liberation by the magnanimity of his soul. He shall not come across grief or destitution, but remain ever satisfied by being freed from the fever of anxiety.

அத்தியாயம் II - இராமாயணத்தை எழுதுவதற்கான காரணம்

பகுதி I - இதனைப் படிக்கத் தகுதியானவர்கள்

வானம், பூமி மற்றும் ஆகாயத்தில் வெளிப்படையாக ஒளிரும், எனது உடலினும் வெளியில் உள்ள, பரப்பளவில் உள்ள ஆத்மாவான இறைவனுக்கு வணக்கம்.

இந்த மாமிச உலகில் தனது கட்டுப்பாட்டில் நம்பிக்கையுடன் இருப்பவர், அதிலிருந்து விடுதலை பெற விரும்புபவர், மற்றும் தெய்வீக அறிவின் முழுமையாக அறியாதவராகவோ அல்லது முழுமையாக அறிந்தவராகவோ இல்லாதவர், இந்தப் படைப்பை (படிக்க) தகுதியானவர்.

இராமனின் கதை முதல் படியாக நன்கு பரிசீலித்து, பின்னர் இதில் விளக்கப்பட்டுள்ள விடுதலைக்கான வழிகளைப் பற்றி சிந்திக்கும் புத்திசாலி மனிதன், தனது ஆத்மாவின் மறுபிறப்பிலிருந்து நிச்சயமாக விடுபடுவான்.

உன் எதிரிகளை அழிப்பவனே, இராமனின் வரலாற்றை முதலில் இந்த இராமாயணத்தில் உடலுறுத்தியுள்ளேன் என்பதை அறிந்து கொள், இது விடுதலையின் முன்னேற்பாடாகும்.

கடல் தனது ரத்தினங்களைத் தேடுபவருக்கு வழங்குவது போல, நான் இதையே என் கவனமான மாணவனான, கட்டுப்பாட்டுள்ள மற்றும் புத்திசாலியான பரத்வாஜாவுக்கு வழங்கியுள்ளேன்.

இந்த வரலாற்று முன்னேற்பாடுகள், சுமேரு மலைக்கான ஒரு காட்டில் அமர்ந்திருந்த பிரம்மாவின் முன்னிலையில், கற்ற பரத்வாஜனால் மீண்டும் கூறப்பட்டன.

பின்னர் மூன்று உலகங்களின் குடியிருப்பாளர்களின் பெரிய தாத்தாவான இறைவன் பிரம்மா, அவரிடம் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தார், அவர் அவரிடம் கூறினார்: “என் மகனே, நீ விரும்பும் சிறந்த வரத்தை கேள்.”

பரத்வாஜா கூறினார்:

“கடந்த காலத்தையும் எதிர்காலத்தையும் கையாளும் இறைவனே, மக்களின் துன்பங்களிலிருந்து விடுதலை பெறும் வழிகளை எனக்கு தெரிவிக்க வேண்டிய வரத்தை எனக்கு அளிக்கவும்.”

பகுதி II - பிரம்மாவின் உத்தரவு

பிரம்மா கூறினார்:

"உன் ஆசிரியரான வால்மீகியிடம் சென்று, அவர் எழுதத் தொடங்கிய குற்றமற்ற இராமாயணத்தை முடிக்கக் கேட்டுக் கேள்.

“இதைக் கேட்பதன் மூலம், மனிதர்கள் தங்கள் பல்வேறு பிழைகளைத் தாண்டி விடுவார்கள், பெரிய இராமனால் கட்டப்பட்ட பாலத்தின் மூலம் கடலைத் தாண்டுவது போல.”

வால்மீகி கூறினார்:

பரத்வாஜாவிடம் இதைச் சொல்லி, அனைத்து உயிரினங்களின் உச்ச படைப்பாளியான பிரம்மா, அவருடன் என் தபோவனத்திற்கு வந்தார்.

உண்மையிலேயே, கடவுள் அர்கா மற்றும் தண்ணீர் போன்றவற்றின் அர்ப்பணிப்புகளுடன் என்னால் வரவேற்கப்பட்டார், அப்போது உண்மையின் இறைவன் அனைத்து உயிரினங்களின் நலனுக்காக என்னிடம் பேசினார்.

பிரம்மா என்னிடம் கூறினார்:

"ஓ முனிவரே, உங்கள் முயற்சியை அதன் இறுதி நிறைவு வரை கைவிடாதீர்கள். இராமனின் வரலாற்றை குற்றமற்றதாக ஆக்க எந்தத் துன்பங்களையும் தவிர்க்கக்கூடாது.

“உங்கள் இந்தப் படைப்பின் மூலம், மனிதர்கள் உடனடியாக இந்த ஆபத்தான உலகத்தைத் தாண்டி விடுவார்கள், ஒருவர் கப்பலில் கடலைத் தாண்டுவது போல.”

“நான் உங்களுக்கு இதே விஷயத்தைச் சொல்ல வருகிறேன், நீங்கள் மனிதகுலத்தின் நலனுக்காக இந்தப் படைப்பை முடிக்க வேண்டும்.”

பின்னர், ஓ அரசே, கடவுள் ஒரு கணத்தில் என் புனித தபோவனத்திலிருந்து மறைந்தார், அலை தன்னை உயர்த்தியவுடன் தண்ணீரில் அடங்குவது போல.

அந்த தெய்வத்தின் மறைவால் நான் அதிசயமடைந்தேன், பின்னர் என் மனதில் அமைதியாக, பரத்வாஜாவிடம் கேட்டேன்:

“பரத்வாஜா, தபோவனத்தில் என்னிடம் பிரம்மா என்ன கூறினார் என்பதைச் சொல்லுங்கள்;” அதற்கு அவர் பதிலளித்தார்:

“கடவுள் உங்களுக்கு இராமாயணத்தை மனிதர்களின் நலனுக்காகவும், உலகின் பள்ளத்தைத் தாண்டும் வழியாகவும் முடிக்க உத்தரவிட்டார்.”

பகுதி III - பரத்வாஜாவின் விசாரணை

“��ப்போது, ஐயா,” பரத்வாஜா கூறினார், "மகா மனமுள்ள இராமரும் பரதனும் இந்த உலகின் துன்பங்களில் தங்களை எப்படி நடத்தினர் என்பதை எனக்கு விளக்குங்கள்.

“சத்ருக்னா, லக்ஷ்மணா, புகழ்பெற்ற சீதா, இராமனைத் தொடர்ந்து வந்த அனைவரும், அமைச்சர்களும், அவர்களின் மிகுந்த புத்திசாலியான மகன்களும், பூமியில் தங்களை எப்படி நடத்தினர் என்பதையும் எனக்கு சொல்லுங்கள்.”

“நீங்கள் எவ்வாறு அதன் அனைத்து துன்பங்களிலிருந்தும் தப்பித்தீர்கள் என்பதை தெளிவாகச் சொல்லுங்கள், நான் மற்ற மனிதர்களுடன் அதேபோல் செய்யலாம்: (எங்கள் விடுதலைக்காக).”

பரத்வாஜா என்னை மரியாதையாகச் சொன்னபோது, ஓ மகா மன்னா, என் ஆண்டவரின் (பிரம்மாவின்) உத்தரவை நிறைவேற்றவும், இராமாயணத்தை அவரிடம் விவரிக்கவும் வழிநடத்தப்பட்டேன்; கூறினேன்:

"என் மகனே பரத்வாஜா, நீ கேட்ட அனைத்தையும் நான் உனக்கு சொல்வேன், அதை கேட்பதன் மூலம் நீ உழைக்கும் பிழைகளின் களிமண்ணை நீக்க முடியும்.

நீ புத்திசாலி, உலகியலான பற்றுதல்களிலிருந்து விடுபட்ட மனதுடன், மகிழ்ச்சியான மற்றும் தாமரைக் கண்களையுடைய இராமன் போல உன்னை நிர்வகிக்க வேண்டும்.

லக்ஷ்மணன், பரதன், மகா மனமுள்ள சத்ருக்னன், கௌசல்யா, சீதா, சுமித்ரா மற்றும் தசரதன் ஆகியோர்;

கிருதாஸ்திரா மற்றும் இராமனின் இரண்டு நண்பர்கள், வசிஷ்டா மற்றும் வாமதேவா, மற்றும் எட்டு அமைச்சர்கள் மற்றும் பலர், இந்த வழியால் அறிவின் உச்சியை அடைந்தனர்.

அவர்களின் பெயர்கள் த்ரிஷ்டா, ஜயந்தா, பாஸா, சத்யா, விஜயா, விபீஷணா, சுஷேனா மற்றும் அனுமனா. மேலும், தனது உயர்ந்த அறிவை அடைந்த இந்திரஜிதும்.

இவர்கள் இராமனின் எட்டு அமைச்சர்கள், அவர்கள் மனதில் சமநிலை மற்றும் தங்கள் பாக்கியத்தில் திருப்தி அடைந்தவர்கள் என்று கூறப்படுகிறார்கள். அவர்கள் மகா ஆன்மாக்கள், மற்றும் தங்கள் வாழ்க்கையில் சுதந்திரமாக இருந்தனர்.

சரி, என் மகனே, இந்த மனிதர்கள் யாகங்களை எப்படி கடைப்பிடித்தார்கள், தங்கள் அர்ப்பணிப்புகளை எப்படி கொடுத்தார்கள் மற்றும் பெற்றார்கள், மற்றும் அவர்கள் எப்படி வாழ்ந்தார்கள் மற்றும் சிந்தித்தார்கள் என்பதை நீங்கள் பின்பற்றினால், நீங்கள் உடனடியாக வாழ்க்கையின் குழப்பங்களில் இருந்து விடுபடுவீர்கள்.

இந்த எல்லையற்ற உலகின் கடலில் விழுந்த ஒருவர், தனது ஆன்மாவின் பெருந்தன்மையால் விடுதலையின் ஆனந்தத்தை அனுபவிக்கலாம். அவர் துக்கம் அல்லது வறுமையை சந்திக்க மாட்டார், ஆனால் கவலையின் காய்ச்சலிலிருந்து விடுபட்டு எப்போதும் திருப்தியடைவார்.

[esundararaj]

𝗬𝗢𝗚𝗔 𝗩𝗔𝗦𝗜𝗦𝗧𝗛 𝗢𝗙 𝗩𝗔𝗟𝗠𝗜𝗞𝗜 தமிழில்

Chapter III - Valmiki’s Admonition

Section I - On True Knowledge

1.Bharadwaja said, “O Brahman! Relate to me first about Rama, and then enlighten me by degrees with the conditions of attaining liberation in this life, that I may be happy forever.”

Valmiki replied: 2. "Know, holy Saint! All worldly conceptions are as erroneous as the various hues that taint the clear firmament. It is better, therefore, to efface them in oblivion rather than revive their reminiscence in repeated states of existence.

3.All visible objects are absolute negation; we have no idea of them save from sensation. Inquire into these apprehensions, and you will never find them as real.

4.It is possible here on earth to attain this knowledge of worldly vanities, which is fully expounded herein. If you listen to it attentively, you shall get at the truth and not otherwise.

5.The conception of this world is a mistake, and though we actually see it, it is never in existence. It appears in the same light, O sinless saint, as the variegated colors in the sky.

6.The conviction of the non-existence of the objects of vision leads to efface their impressions from the mind. Thus perfected, there springs in it the supreme and eternal bliss of self-extinction.

7.Otherwise, there is no quietism to be had herein by men like you, rolling in the depths of science for thousands of years and unacquainted with true knowledge.

8.Complete abandonment of desires, styled as the best state of liberation, is the only pure step towards beatitude.

9.The absence of desires leads to the extinction of mental actions, in the same manner as the absence of cold conduces to the dissolution of small particles of ice.

10.Our desires, which uphold our living bodies and minds, bind us fast as by strings to our bodily prison. These being loosened, the inward soul is liberated as a bird from its cage.

11.Desires are of two kinds, pure and impure. The impure ones are the cause of transmigration, while the pure ones serve to destroy it.

12.An impure desire is of the form of a mist of ignorance, consisting in the feeling of an obdurate egoism. This is said by the wise to be the cause of birth and transmigration.

13.A pure desire is like a parched seed incapable of bringing forth the germ of transmigration and only supports the present body in its dry rigidity.

14.The pure desires, which are unattended with transmigration, reside in the bodies of living-liberated men, like unmoving wheels unable to move them to action.

15.Those that have pure desires are not liable to transmigration and are said to be knowing in all things that ought to be known. These are called the living-liberated and are of superior intelligence.

16.I will explain to you how the high-minded Rama attained the state of liberation in life. Hear this so that old age and death may not come upon you.

Section II - Early History of Rama

17.Hear, O highly intelligent Bharadwaja, the auspicious course and conduct of Rama’s life, whereby you shall be enabled to understand everything at all times.

18.The lotus-eyed Rama, after coming out of his school, remained for many days at home in his diversions and without anything to fear.

19.In the course of time, as he took the reins of the government in his hand, his people enjoyed all the bliss that the absence of grief and diseases could impart to them.

20.At one time, Rama’s mind, virtuous as he was, became anxious to see the different places of pilgrimage, the cities, and hermitages that lay about.

21.So Raghava, with this view, approached his father’s feet and touched the nails of his toes as a swan lays hold on the buds of a lotus.

22.“Oh my father,” he said, "my mind is desirous to see the different places of pilgrimage, temples of gods, forests, and abodes of men.

23.“Grant me, my lord, this petition, as there is no petitioner of yours on earth whom you have ever dishonored.”

24.Thus solicited by Rama, the king consulted with Vasishtha, and after much reflection, granted him the first request he ever made.

25.On a day of lucky stars, Rama set out on his journey with his two brothers, Lakshmana and Satrughna, having his body adorned with auspicious marks and receiving the benedictions pronounced on him by the priests.

26He was also accompanied by a body of learned Brahmans whom Vasishtha had chosen for the occasion, and a select party of his associate princes.

27.He started from home towards his pilgrimage after receiving the benedictions and embraces of his mothers.

28.As he went out of his city, the citizens welcomed him with the sounds of trumpets, while the bee-like fickle eyes of the city ladies were fixed upon his lotus-like face.

29.He was bestrewn with handfuls of fried paddy thrown over his body by the beautiful hands of village women, making him appear like the Himalayas covered with snow.

30.He dismissed the Brahmans with honor and went on hearing the benedictions of the people, taking a full view of the landscape around him until he proceeded towards the forest.

31.He went on distributing alms after making his holy ablutions and performing his devotion and meditation, as he gradually passed the limits of Kosala after starting from his palace.

Section III - Rama’s Pilgrimage

32.He went about seeing the many rivers and their banks, visiting the shrines of gods, sacred forests, and deserts far and remote from the resorts of men, as well as the hills, seas, and their shores.

33.He saw the Mandakini bright as the moon, the Kalindi clear as the lotus, and also the following rivers: Sarasvati, Satadru, Chandrabhaga, and Iravati.

34.Also Veni, Krishnaveni, Nirvindhya, Saraju, Charmanvati, Vitasta, Vipasa, and Bahudaka.

35.He saw also the holy places of Prayaga, Naimisha, Dharmaranya, Gya, Varanasi, Srigiri, Kedara, and Pushkara.

36.He saw the Manasa and the northern Mansaravara lakes, and many fiery lakes and springs, the Bada, the Vindhya range, and the sea.

37.He saw the fiery pool of Jwalamukhi, the great shrine of Jagannatha, the fountain of Indradumna, and many other reservoirs, rivers, and lakes.

38.He visited the shrine of Kartikeya and the Gandak river of Salagramas, and also the sixty-four shrines sacred to Hari and Hara.

39.He saw various wonders, the coasts of the four seas, the Vindhya range, the groves of Hara, and the boundary hills and level lands.

40.He visited the places of the great Rajarshis and the Brahmarshis, and went wherever there was any auspicious sanctuary of the gods and Brahmans.

41.Thus, they all, honoring Rama, traveled far and wide in the company of his two brothers, and traversed all the four quarters on the surface of the earth.

42.Honored by the gods, Kinnaras, and men, and having seen all the places on earth, the descendant of Raghu returned home, like Shiva when he returns to Sivaloka.

அத்தியாயம் III - வால்மீகியின் அறிவுரை

பகுதி I - உண்மையான அறிவு

பரத்வாஜர் கூறினார், “ஓ பிராமணரே! முதலில் ராமரைப் பற்றி எனக்குச் சொல்லுங்கள், பின்னர் இந்த வாழ்க்கையில் விடுதலை அடைவதற்கான நிலைகளை மெல்ல மெல்ல விளக்குங்கள், நான் எப்போதும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கலாம்.”

வால்மீகி பதிலளித்தார்: "புனித சாமியாரே! உலகியலான அனைத்து கருத்துக்களும் தெளிவான வானத்தை மாசுபடுத்தும் பல்வேறு நிறங்களாக தவறாக உள்ளன. எனவே, அவற்றை மறக்க முயற்சிக்க வேண்டும், மறுபடியும் அவற்றை நினைவூட்டுவதற்குப் பதிலாக.

அனைத்து காட்சிப்பொருட்களும் முழுமையான மறுப்பு; உணர்விலிருந்து தவிர அவற்றைப் பற்றிய யோசனை எங்களிடம் இல்லை. இந்தக் கருத்துக்களை ஆராயுங்கள், நீங்கள் அவற்றை உண்மையானவையாகக் காணமாட்டீர்கள்.

உலகியலான வீணவைகளின் இந்த அறிவை பூமியில் அடைய முடியும், இது முழுமையாக இங்கே விளக்கப்பட்டுள்ளது. நீங்கள் அதை கவனமாகக் கேட்கிறீர்கள் என்றால், நீங்கள் உண்மையை அடைவீர்கள், இல்லையெனில் இல்லை.

இந்த உலகின் கருத்து ஒரு தவறு, நாம் உண்மையில் அதைப் பார்த்தாலும், அது ஒருபோதும் இருப்பதில்லை. அது பாவமற்ற சாமியாரே, வானத்தில் பலவிதமான நிறங்கள் போலவே தோன்றுகிறது.

காட்சிப் ப��ருட்களின் இல்லாததின் நம்பிக்கை மனதில் அவற்றின் தாக்கங்களை அழிக்க வழிவகுக்கிறது. இவ்வாறு பூரணமாக, அதில் தன்னலமற்ற உன்னதமான மற்றும் நித்தியமான ஆனந்தம் தோன்றுகிறது.

இல்லையெனில், உங்களைப் போன்றவர்கள், ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக அறிவின் ஆழத்தில் சுழலும் மற்றும் உண்மையான அறிவை அறியாதவர்களுக்கு இங்கே அமைதியைப் பெற முடியாது.

ஆசைகளை முழுமையாக கைவிடுதல், விடுதலையின் சிறந்த நிலையாக அழைக்கப்படுகிறது, இது ஆனந்தத்திற்கு ஒரே தூய்மையான படியாகும்.

ஆசைகள் இல்லாதது மன செயல்களின் அழிவுக்கு வழிவகுக்கிறது, குளிர் இல்லாதது சிறிய பனித் துகள்களின் கரைவுக்கு வழிவகுக்கும் போலவே.

எங்கள் ஆசைகள், எங்கள் வாழும் உடல்களையும் மனதையும் தாங்குகின்றன, எங்களை எங்கள் உடல் சிறைக்குக் கயிறுகளால் வேகமாகக் கட்டுகின்றன.

இவை தளர்ந்தவுடன், உள்ளார்ந்த ஆன்மா அதன் கூண்டிலிருந்து பறவையாக விடுதலை பெறுகிறது.

ஆசைகள் இரண்டு வகையானவை, தூய்மையானவை மற்றும் தூய்மையற்றவை. தூய்மையற்றவை மறுபிறவிக்கு காரணமாகும், தூய்மையானவை அதை அழிக்க உதவுகின்றன.

தூய்மையற்ற ஆசை ஒரு அறியாமையின் பனிமூட்டமாகும், இது ஒரு கடினமான அகங்காரத்தின் உணர்வில் உள்ளது. இது பிறப்பு மற்றும் மறுபிறவிக்கு காரணமாக ஞானிகள் கூறுகின்றனர்.

தூய்மையான ஆசை ஒரு வறண்ட விதையைப் போன்றது, மறுபிறவியின் முளையை உருவாக்க முடியாது, மற்றும் தற்போதைய உடலை அதன் வறண்ட கடினத்தில் மட்டுமே தாங்குகிறது.

மறுபிறவியுடன் தொடர்பில்லாத தூய்மையான ஆசைகள், உயிருடன் விடுதலை பெற்றவர்களின் உடல்களில், அவர்களை செயல்பட வைக்க முடியாத அசையாத சக்கரங்களாக இருக்கின்றன.

தூய்மையான ஆசைகள் உள்ளவர்கள் மறுபிறவிக்கு உட்பட மாட்டார்கள் மற்றும் அறிய வேண்டிய அனைத்து விஷயங்களிலும் அறிந்தவர்களாகக் கூறப்படுகிறார்கள். இவர்கள் உயிருடன் விடுதலை பெற்றவர்கள் மற்றும் உயர்ந்த அறிவுடையவர்கள் என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள்.

உயர்ந்த மனம் கொண்ட ராமர் வாழ்க்கையில் விடுதலை நிலையை எவ்வாறு அடைந்தார் என்பதை நான் உங்களுக்கு விளக்குகிறேன். இதை கேளுங்கள், முதுமை மற்றும் மரணம் உங்களிடம் வராதிருக்க.

பகுதி II - ராமரின் ஆரம்ப வரலாறு

ஓ மிகுந்த அறிவுடைய பரத்வாஜா, ராமரின் வாழ்வின் மங்களகரமான பாதையும் நடத்தை பற்றியும் கேளுங்கள், இதனால் நீங்கள் எப்போதும் எல்லாவற்றையும் புரிந்துகொள்ள முடியும்.

தாமரைக் கண்கள் கொண்ட ராமர், தனது பள்ளியிலிருந்து வெளியே வந்த பிறகு, பல நாட்கள் வீட்டில் தனது பொழுதுபோக்குகளில், பயமின்றி இருந்தார்.

காலப்போக்கில், அவர் அரசாங்கத்தின் கயிறுகளை தனது கையில் எடுத்தபோது, அவரது மக்கள் துக்கம் மற்றும் நோய்கள் இல்லாததால் கிடைக்கும் அனைத்து ஆனந்தத்தையும் அனுபவித்தனர்.

ஒரு நேரத்தில், அவர் பல்வேறு தீர்த்தங்கள், நகரங்கள் மற்றும் சந்நியாசிகள் இருப்பிடங்களைப் பார்க்க விரும்பினார்.

ராகவன் இந்த எண்ணத்துடன், தன் தந்தையின் பாதங்களை அணுகி, ஒரு அன்னம் தாமரையின் மொட்டுகளைப் பிடிப்பது போல, அவரது விரல்களின் நகங்களைத் தொட்டான்.

“அப்பா,” அவர் கூறினார், "என் மனம் பல தீர்த்தங்கள், கடவுள்களின் கோவில்கள், காடுகள் மற்றும் மனிதர்களின் இருப்பிடங்களைப் பார்க்க விரும்புகிறது.

“என் ஆண்டவரே, இந்த வேண்டுதலை எனக்கு வழங்குங்கள், ஏனெனில் பூமியில் உங்களிடம் வேண்டிய எந்த வேண்டுதலையும் நீங்கள் ஒருபோதும் அவமதிக்கவில்லை.”

ராமரால் இவ்வாறு கேட்டுக்கொள்ளப்பட்ட அரசன், வசிஷ்டருடன் ஆலோசித்து, மிகுந்த சிந்தனைக்குப் பிறகு, அவர் முதன்முதலில் கேட்ட வேண்டுதலை வழங்கினார்.

நல்ல நட்சத்திரங்களின் நாளில், ராமர் தனது இரண்டு சகோதரர்கள் லட்சுமணன் மற்றும் சத்ருக்னனுடன் தனது பயணத்தைத் தொடங்கினார், அவரது உடல் மங்களகரமான குறிகளால் அலங்கரிக்கப்பட்டு, பூசாரிகளால் அவருக்கு வழங்கப்பட்ட ஆசீர்வாதங்களைப் பெற்றார்.

வசிஷ்டர் இந்த நிகழ்வுக்காகத் தேர்ந்தெடுத்த ஒரு கற்றறிந்த பிராமணர்களின் குழுவும், அவரது இணை அரசகுமாரர்களின் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட குழுவும் அவருடன் சென்றனர்.

தனது தாய்மார்களின் ஆசீர்வாதங்களையும் அணைப்புகளையும் பெற்ற பிறகு, அவர் தனது யாத்திரைக்கு வீட்டிலிருந்து புறப்பட்டார்.

அவர் தனது நகரத்தை விட்டு வெளியேறும்போது, குடியிருப்பவர்கள் அவரை கொம்புகளின் ஒலியுடன் வரவேற்றனர், நகரின் பெண்களின் தேனீ போன்ற மாறுபடும் கண்கள் அவரது தாமரை போன்ற முகத்தில் நிலைத்திருந்தன.

கிராமப்பெண்களின் அழகான கைகளால் அவரது உடலில் தூவப்பட்ட வறுத்த நெல் குத்துகளால் அவர் இமயமலை பனியால் மூடப்பட்டதைப் போல தோன்றினார்.

அவர் பிராமணர்களை மரியாதையுடன் அனுப்பி வைத்தார் மற்றும் மக்களின் ஆசீர்வாதங்களை கேட்டு, சுற்றியுள்ள நிலப்பரப்பை முழுமையாகக் கண்டு, காடு நோக்கி சென்றார்.

தனது அரண்மனையிலிருந்து புறப்பட்ட பிறகு, கோசலாவின் எல்லைகளை மெல்ல மெல்ல கடந்து, தனது புனித நீராடல்களைச் செய்து, தனது பக்தி மற்றும் தியானத்தைச் செய்த பிறகு, அவர் தானியங்கள் வழங்கினார்.

பகுதி III - ராமரின் யாத்திரை

அவர் பல நதிகளையும் அவற்றின் கரைகளையும் பார்த்து, கடவுள்களின் ஆலயங்கள், புனித காடுகள் மற்றும் மனிதர்களின் தங்குமிடங்களிலிருந்து தொலைவிலும் தொலைவிலும் உள்ள பாலைவனங்களைப் பார்வையிட்டார், மேலும் மலைகள், கடல்கள் மற்றும் அவற்றின் கரைகள்.

அவர் சந்திரனைப் போல பிரகாசமான மண்டாகினி, தாமரை போல தெளிவான காலிந்தி மற்றும் சரஸ்வதி, சதத்ரு, சந்திரபாகா மற்றும் இராவதி ஆகிய நதிகளையும் பார்த்தார்.

மேலும் வேணி, கிருஷ்ணவேணி, நிர்விந்த்யா, சரயு, சர்மன்வதி, விதஸ்தா, விபாசா மற்றும் பஹுதகா ஆகியவற்றையும் பார்த்தார்.

அவர் பிரயாகா, நைமிஷா, தர்மாரண்யா, க்யா, வாராணசி, ஸ்ரீகிரி, கேதாரா மற்றும் புஷ்கரா ஆகிய புனித இடங்களையும் பார்த்தார்.

அவர் மனசா மற்றும் வடக்கு மானசரோவரா ஏரிகள், மற்றும் பல தீவிர ஏரிகள் மற்றும் ஊற்றுகள், படா, விந்த்யா வரிசை மற்றும் கடலைப் பார்த்தார்.

அவர் ஜ்வாலாமுகியின் தீவிர குளம், ஜகன்னாதாவின் பெரிய ஆலயம், இந்திரதும்னாவின் ஊற்று மற்றும் பல்வேறு நீர்த்தொட்டிகள், நதிகள் மற்றும் ஏரிகளைப் பார்த்தார்.

அவர் கார்த்திகேயரின் ஆலயத்தையும், சலாகிராமங்களின் கந்தக் நதியையும், ஹரி மற்றும் ஹராவிற்கு புனிதமான அறுபத்து நான்கு ஆலயங்களையும் பார்வையிட்டார்.

அவர் பல அதிசயங்களை, நான்கு கடல்களின் கரைகளை, விந்த்யா வரிசையை, ஹராவின் காடுகளை, மற்றும் எல்லை மலைகள் மற்றும் சமநிலைகளைப் பார்த்தார்.

அவர் பெரிய ராஜர்ஷிகள் மற்றும் பிரம்மர்ஷிகளின் இடங்களைப் பார்வையிட��டார், மற்றும் கடவுள்கள் மற்றும் பிராமணர்களின் எந்த புனித ஆலயமும் இருந்தால் அ��்கு சென்றார்.

இவ்வாறு, ராமரை மரியாதை செய்யும் அனைவரும், அவரது இரண்டு சகோதரர்களுடன் இணைந்து, பரந்த பரந்த பயணம் செய்தனர் மற்றும் பூமியின் மேற்பரப்பில் உள்ள அனைத்து நான்கு திசைகளையும் கடந்து சென்றனர்.

கடவுள்கள், கின்னரர்கள் மற்றும் மனிதர்களால் மரியாதை செய்யப்பட்டு, பூமியில் உள்ள அனைத்து இடங்களையும் பார்த்து, ரகுவின் சந்ததி சிவா சிவலோகத்திற்கு திரும்பும் போல, வீட்டிற்கு திரும்பினார்.

[esundararaj]

𝗬𝗢𝗚𝗔 𝗩𝗔𝗦𝗜𝗦𝗧𝗛𝗔 𝗢𝗙 𝗩𝗔𝗟𝗠𝗜𝗞𝗜 தமிழில்

𝗖𝗛𝗔𝗣𝗧𝗘𝗥 𝟰: 𝗥𝗔𝗠𝗔'𝗦 𝗥𝗘𝗧𝗨𝗥𝗡 𝗙𝗥𝗢𝗠 𝗣𝗜𝗟𝗚𝗥𝗜𝗠𝗔𝗚𝗘

Rama, adorned with handfuls of flowers by the citizens, entered the palace, much like the beauteous Jayanta (son of Indra) entering his celestial abode.

Upon his arrival, he reverently bowed before his father, Vasishtha, his brothers, friends, the Brahmanas, and the elderly members of the family.

Embraced repeatedly by friends, his father, mothers, and the Brahmanas, the son of Raghu bowed his head to them with joy.

The assembled people, after their familiar conversation with Rama in the palace, strolled about, highly delighted with his speech, which resembled the music of a flute.

Eight days passed in festive mirth following Rama’s arrival, with shouts of joy from the elated multitude.

Thereafter, Raghava continued to dwell happily at home, sharing with his friends the various customs and manners of the countries he visited.

He rose early in the morning and performed his morning service according to the law. He then visited his father, seated like Indra in his Council.

He spent a fourth part of the day in the company of Vasishtha and other sages, greatly edified by their conversations full of instruction.

He also went out for sport under his father’s orders, surrounded by a large number of troops, to forests full of wild boars and buffaloes.

After returning home and performing his bath and other rites with his friends, he took his meal with them and spent the night in the company of his beloved companions.

In these and similar practices, he passed his days with his brothers at his father’s house after his return from the pilgrimage.

Oh sinless Bharadwaja, with conduct befitting a prince, Rama passed his days delighting the good men around him, much like the moon gladdens mankind with its soothing ambrosial beams.

வால்மீகியின் யோக வாசிஷ்டம்

அத்தியாயம் 4: ராமனின் யாத்திரையிலிருந்து திரும்புதல்

குடிமக்களால் மலர்களால் அலங்கரிக்கப்பட்ட ராமன் அரண்மனைக்குள் நுழைந்தான், அழகிய ஜயந்தன் (இந்திரனின் மகன்) தன் தெய்வீக இல்லத்திற்கு நுழைவதைப் போல.

அவன் வந்தவுடன், தன் தந்தை, வாசிஷ்டா, தன் சகோதரர்கள், நண்பர்கள், பிராமணர்கள் மற்றும் குடும்பத்தின் மூத்த உறுப்பினர்களுக்கு முன் பணிந்து வணங்கினான்.

நண்பர்கள், தந்தை, தாய்மார்கள் மற்றும் பிராமணர்களால் மீண்டும் மீண்டும் அணைத்துக் கொள்ளப்பட்ட ரகுவின் மகன் மகிழ்ச்சியுடன் தலையை வணங்கினான்.

அரண்மனையில் ராமனுடன் பழக்கமான உரையாடலுக்குப் பிறகு, கூடிவந்த மக்கள் அவன் புல்லாங்குழல் இசையைப் போல இருந்த பேச்சால் மகிழ்ச்சியுடன் சுற்றி நடந்து கொண்டனர்.

ராமனின் வருகையைத் தொடர்ந்து எட்டு நாட்கள் கொண்டாட்ட மகிழ்ச்சியில் கழிந்தன, மகிழ்ச்சியடைந்த கூட்டத்தால் மகிழ்ச்சியின் முழக்கங்கள் எழுப்பப்பட்டன.

அதன்பிறகு, ரகுவின் மகன் தன் நண்பர்களுடன் தன் பயணத்தில் சந்தித்த நாட்டு வழக்குகள் மற்றும் மரபுகளைப் பகிர்ந்து கொண்டபடி மகிழ்ச்சியுடன் வீட்டில் வாழ்ந்தான்.

அவன் காலையில் எழுந்து சட்டப்படி தன் காலை வழிபாட்டைச் செய்தான். பின்னர் அவன் தன் தந்தையை இந்திரன் போல அவன் சபையில் அமர்ந்திருப்பதைப் பார்த்தான்.

அவன் தினத்தின் நான்காவது பகுதியை வாசிஷ்டா மற்றும் பிற முனிவர்களுடன் கழித்தான், அவர்களின் அறிவுரைகளால் மிகுந்த அறிவு பெற்றான்.

அவன் தன் தந்தையின் ஆணையின் கீழ் விளையாடச் சென்றான், பெரிய எண்ணிக்கையிலான படையினரால் சூழப்பட்டு, காட்டு பன்றிகள் மற்றும் காட்டெருமைகளால் நிரம்பிய காடுகளுக்கு.

பின்னர் வீட்டிற்கு திரும்பி, தன் நண்பர்களுடன் குளியல் மற்றும் பிற சடங்குகளைச் செய்த பிறகு, அவர்களுடன் உணவு உண்டான் மற்றும் தன் அன்பான தோழர்களுடன் இரவை கழித்தான்.

இவற்றிலும் இதே போன்ற செயல்களில், அவன் தன் சகோதரர்களுடன் தன் தந்தையின் வீட்டில் தங்கியிருந்தபின் தன் நாட்களை கழித்தான்.

பாவமற்ற பரத்வாஜா, ஒரு இளவரசருக்குப் பொருத்தமான நடத்தை கொண்ட ராமன், அவனைச் சுற்றிய நல்லவர்களுக்கு மகிழ்ச்சியை அளித்தபடி, சந்திரன் தனது அமுதமான கதிர்களால் மனிதர்களை மகிழ்விப்பதைப் போல தன் நாட்களை கழித்தான்.