everything-is-different - Tumblr blog

everything-is-different

4K posts

Don't wanna be here? Send us removal request.

Statistics

We looked inside some of the posts by everything-is-different and here's what we found interesting.

Average Info

Notes Per Post

100K

Likes Per Post

48K

Reblog Per Post

52K

Reply Per Post

Time Between Posts

24 days

Number of Posts By Type

Text

Photo

Last Seen Tumblr Blogs

fsharp

GOD HEARD ME.

13 posts

asked-the-path-wolves

The Wolves!

53 posts

paolo7-blog

Make a Revolution Join your Cultural evolution.

44 posts

minecik

İsimsiz

10 posts

drewjerrison-blog

Drew Jerrison

68 posts

Fun Fact

12.7% of mobile users access Tumblr.

everything-is-different · 7 years ago

Text

Małe i duże światy

Masywny epos Bergmana z pewnością można rozkładać na czynniki pierwsze znajdując znaczenie i sens dla każdego z klamotów w domu pani Ekdahl bo jest to film tak samo (jak na Bergmana) przystępny i uniwersalny jak mistyczny i szczegółowy. Jednak jako, że mam słabość do mozaikowych filmów o prozie życia pokuszę się o podejście z backstage. Czy może w tym przypadku adekwatniej byłoby powiedzieć - ze skene.

Historia Bergmanowskiej Opowieści Wigilijnej kręci się wokół rodu Ekdahlów, nowobogackiej trupy świętującej właśnie Boże Narodzenie. Na czele stoi matrona Helena, później zaś poznajemy jej synów - rubasznego Gustava Adolfa o raczej nowoczesnym podejściu do swojego małżeństwa, Carla wraz z żoną Niemką którzy zdają się siebie kochać i nienawidzić w równym stopniu i w końcu Oscara - głowę teatru, męża anielsko pięknej Emilie z którą ma dwójkę dzieci - Fanny i Alexandra. Jednak już prolog ukazujący Alexandra przechadzającego się po korytarzach domu daje jasno znać przez pryzmat czyich oczu będziemy oglądać te historię.

W świecie Bergmana bowiem dorastanie i przechodzenie przez różne etapy życia niczym przez akty w sztuce jest kluczowe. I tak jak w baśniowym świecie sztuki nie wszystko musi być rzeczywiste i namacalne, tak samo nadzmysłowe i enigmatyczne mogą być wizje dziecka starającego się radzić sobie ze śmiercią, traumą czy upokorzeniem. Wizje senne i załamywanie granicy między realnym a nierealnym to zresztą ważny element w wielu filmach szwedzkiego twórcy. W filmie mamy połączenie dwóch światów - tego intymnego, dziecięcego, wyobrażonego, metafizycznego z tym brutalnym, zewnętrznym, dorosłym. Teatralnego i rzeczywistego. Tego do którego uciekamy i tego przed którym uciekamy. W jednej z początkowych scen wzruszony Oscar wygłaszając swój monolog po skończonym przedstawieniu podsumowuje bowiem samą naturę eskapizmu w sztukę - "czasem ten mały świat pomaga w zrozumieniu tego dużego i daje parę krótkich chwil by uciec od okrutnego świata zewnętrznego”.

Z początku wydawać by się mogło, że niewiele nas łączy z rodziną Ekdahlów, jednak kolejne świąteczne obrazki pijanego wujka śmiejącego się z pierdzenia, spiskowania i sekretów, dzieci cicho wszystko obserwujących czy wreszcie momentu gdy cała rodzina łączy ręce biegając po salonie dają jasno znać, że jest to pełna miłości rodzina złączona ze sobą na dobre i na złe. Oczywiście ogromną w tym zasługę mają rewelacyjne zdjęcia Svena Nykvista który tak klarownie zaznaczył przepaść między ciepłem, urokiem i rodzinnością pierwszej części a apatią, chłodem i ascezą drugiej.

,,Fanny i Alexander” w zamyśle miało być ostatnim z filmów reżysera i nic dziwnego bo prywatność i intymność obrazu wylewają się z ekranu a w każdym z miejsc i postaci da sie znaleźć wiele cech odzwierciedlających samego twórcę, ludzi mu bliskich lub fragmenty jego własnego dzieciństwa.

Pomimo, że osobiście obce mi jest ufanie w niepowodzenie z powodu zbitego lustra, powtarzanie afirmacji, medycynę alternatywną czy tarota tak zawsze wierzyłam, że niektóre filmy oglądamy dokładnie wtedy kiedy są potrzebne. Obcowanie z niektórymi filmami jest doświadczeniem duchowym i nie inaczej było w tym przypadku. Stachura pisał, że życie to nie teatr. Ale może był w błędzie.