frajkson - Tumblr blog

[frajkson]

[frajkson]

Wiara

Jest co coś niesamowitego, ukrytego

To jest coś, co okiełzna każdego,

Kim jesteś i co będziesz robił,

Nieważne, ona w środku, na dnie

Duszy, ona przyjdzie do Ciebie

W czasie najstraszliwszej burzy

Podczas, bezkresnej suszy,

Wszystko z Ciebie wydusi

Jeślili trzeba to zgnoi, jeśli trzeba uspokoi,

Na miliony, maluteńkich cząsteczek pokroi,

To że nie masz kontroli, to jest pikuś,

Ona na wszystko Ci pozwoli, wybaczy

Psikus bracie, no raczej, pouczy

Ona była tam ciągle i stoi, prowadzi

Mimo Twojej woli, a w zasadzie to nie woli,

Nie pozwoli Ci zagubić kluczy,

Nie da sie Ci zatracić, zostawić,

To światło zbyt mocno błyszczy,

By tak łatwo można było je zgasić,

By nie można bylo zrobić nic,

Co mogłoby trybik uszkodzony, naprawić

Życie takie jest w około, kaczki, ludzie, glony

Bawmy się co dzień, wesoło,

Nie pozwól pogody ducha utracić

Z codzienności, korzystaj z chwil radości

Gdyż one są, nagle ich nie ma, myśle

Tu i teraz, naraz chce wszystko, nie raz

Dojrzałeś, w innym świetle spojrzałeś,

I zauważyłeś, czyny swe, skurwysyny

Ujrzałeś, to czego ujrzeć nie miałeś, hieny

Wierz w to mocno, w to że Ci się uda,

Wiara nie zna ceny, ma luźny grafik,

Mimo dysleksjii, dysgrafii, dysortografii

Zapierdolone w dupę cuda,

Czynić potrafi:)

[frajkson]

[frajkson]

Ten kto potrafi zachować, żywe i prawdziwe marzenie z dzieciństwa i mimo pogardy świata, jest w stanie zachować je, w swoim nagim bezbronnym sercu, ma odwagę żyć tak, jak wymarzył to sobie w dzieciństwie, jest człowiekiem prawdziwym i spełnionym

[frajkson]

Szympans

Byl kiedyś taki jeden gość, 

Szympans, poszedł w świat, 

Jakiś inny miał grymas, na twarzy, 

W odróżnieniu od swoich rówieśników,

Zaczął myśleć, co się wydarzy, 

Jak rzuci kamieniem, to poleci, 

Jak daleko?, 

Zależy, ile w to wloży siły, 

Potem pomyślał, co się stanie, gdy włoży,

Będą z tego dzieci, coraz więcej rozmyślał,

Coś w końcu sobie pomarzył, 

O czymś czego nie ma, 

Lecz ziścić się może, 

Inne szympansy nie rozumieją, 

Czym są myśli, 

Zabic, zjeść, spać, taki instynkt, taka natura, 

Jednak ten szympans,

Jakiś inny ma grymas, na twarzy, 

Lecz słuch po nim zaginął, 

Poruchal, narobił dzieci i się zwinął, 

Dziś ma wiele imion, jest w kazdym znas, 

Od niego zaczął się ludzki czas, 

Ten przodek nami steruje, 

Prawie jak w simsach, 

Tylko nie tak dokładnie, 

Został po nim, w genach nam przekazał

I jakiś inny będzie miał grymas, na twarzy

Każdy człowiek, Co się zdarzy?,

Wiemy już, co się stało, 

Dla nas to za mało, 

Sami gdzieś musimy,  drogę znaleźć 

Dobrze się odnaleźć, tak żeby ładnie było,

No chyba że chcesz znaleźć sie na dnie, 

Ale uwierz mi, nie chcesz, tam nie jest ładnie

Bardziej fatalnie, wcale nie jest fajnie, 

Lepiej słońce powitać, 

Wstać wypoczęty, porannie:) 

[frajkson]

[frajkson]

Fotografia

[frajkson]

[frajkson]

Bransoleta

Szedł sobie, dnia pewnego, ulicą, ciemno było, trochę zimno, jesienny wieczór denny, dzień cały, był taki lekko otępiały, lecz coś grubego stać się miało, się stało w przyszłości, gdyż w przeszłości jesteśmy, w tym momencie, leci se koleszka, właśnie jest na zakręcie, patrzyłem na to, widziałem i aż mnie zamurowało, obok mnie, w sumie zamurowało każdego, obserwowałem go już wcześniej dłuższą chwilę, bo widziałem że idzie chłop odpierdolić coś, jakąś zadymę, po prawdzie, to miałem iść do domciu, w kimę, ale pomyślałem, jeszcze sobie trochę pożyje, polecę za nim, zobaczymy czy chłop coś odhuligani, z jego mimiki wynika, na czole ma to napisane, że armani dziordzio bransoleta, spodobała mu się, tak jak ser feta, pierwszy raz poznawszy, się najadłszy za pierwszym razem, a potem serek jadł, raz za razem, jakoś tak mu się spodobała, za dużo do gadania nie miła, ale przecież bransoleta to nie kobieta, nie klekocze, dużo bynajmniej nie było mu trzeba, jedno spojrzenie i już wiedział, jego jest ta bransoleta, w historii tej, rzecz jest taka, iż ta bransoleta nie jest dla jakiegoś tam zwykłego cwaniaka, byle chłopaka, wariata, spod trzepaka, tu trzeba nie byle kozaka, tępaka, co za oknem karmi ptaka, droga do tej bransolety, często sprawia, że zanikają życia podniety, ale to tylko dla hecy, na byle gościa, jak się okazać miało, błysk, szyst, prast, wjebalo leszcza, ciekawy jest, ile wart jest ten fant, jak wiele warte jest wcielenie, tej błyskotki, slicznotki, ale najpierw czeka przeprawa nie lekka, bowiem ta bransoletka zamknięta jest w kufsze żelaznym, który żeby otworzyć, trzeba w chuj siły, w to włożyć, cztery Pudziany, by nie wystarczyły, żeby tam dotrzeć, tam gdzie historii jest sedno, przetrwać trzeba bedzie jeszcze nie jedno, bowiem kufer pierścieniem piekielnego ognia jest otoczony, a przed nim stoi orszak uzbrojony cały, po zęby wyekwipowany, chłopy tam szczerzą kły i czekają na jegomościa, by nie pozwolić mu na to, co on jednym spojrzeniem skradł już dawno, należy mu się ta bransoleta, jest pewien, no to co kolego, trzeba przygotować się do tego i tu właśnie już koleszka przygotowany, nie zwleka, zamierza spełnić swe plany, lekko wydygany przezwycieża te stany, wjeżdża i bez wątpliwości ropierdala tych kilku gości, za pomocą siły i mądrości wprowadza ich w stan nieprzytomności, po to tu przyszedł, nieznane mu są uczucia skrupułów i litosci, chce zajebać, co się mieni, srebrzysto, jest już blisko, przez ogień piekielny jeszcze przejść jakos trzeba, co zrobić, chyba inaczej się nie da, wskoczył w nie, tak po prostu, tak jak prosto z mostu, zażartował sobie z losu, który na jego stronę przechylił się w taki sposob, no i jest kufer, obiecany, lecz niestety do Pudziana mu daleko, do kufra niby blisko, namacalny, ale jednak też daleko, wycofać się nie da, rozlało się mleko, nagle iskra z nieba, cholera jasna, coś w gościa wstąpiło, przypomniał sobie ile piniendzy, za nią dostanie, nagle takiej mocy uzyskał, że kufer zamienił się w kupę gówna, skruszył się jak chujowy kryształ, Bożek moc mu wysłał, gdy przypomnial sobie ile warta jest ta iskra, bransoleta, drugi czlowiek i do życia podnieta.

[frajkson]

[frajkson]

Inspiracja

Inspiracja jakaś, by się przydała

Hmmmmmm

Alkoholizacja, temat tabu

Siedzimy sobie, gadu gadu

Miło czas spędzamy

Radość, zawdzięczamy

Każdej z chwil które mamy

Drogocennych zdarzeń

Obdarzeni życia darem

Bezcennych, wrażeń

Dzięki nim doceniamy wartość

Spraw niematerialnych,

Wydarzeń nieprzewidywalnych,

Tak bardzo ważnych,

Na pierwszy rzut oka, niedostrzegalnych

Których cena nie dotyka,

Dostrzec to jest sztuka, nauka

Nadchodzi czas, pierwsza oznaka

Mentalnej przemiany, czas zmiany

Problemy w środku ukryte odsłaniamy

Wydobyte, podczas drogi nieprzebytej

Problemów tu bez liku, w tym śmietniku

Rozwiązać się staramy za pomocą krzyku

W jakimś tam moim starym pamiętniku

Zapisana jest myśl taka

Zaklęta moc drzemie, w dotyku

Żadnych tanich chwytów, korzenie

Emerytów stado, przekupione

Parada baranów, sprzed ekranów

Zamglone myśli, mowa nienawiści

W pochodzie niedzielnym, przy niedzieli

Nie brak im jest werwy, nam nadziei

Kazanie kaznodzieji, mózgi ich 

Mięsem do konserwy

Szkoda strzępić nerwy

Tak sobie czasem myślę

Że ludzie powinni utopić się w Wiśle

Za brak tolerancji, stereotypowy obraz

Narzucony przez rządy nacji, 

Lecz czy te myśli, które zapisałem

Są w zgodzie z tym co czuję

Moją duszą i mym ciałem

Utopić szuje, za brak tolerancji

Czyż to nie jest oznaka, nietolerancji

Przecież powinniśmy być tolerancyjni

Wobec każdej racji, obojętnie której nacji

Nawet takiej która opiera się na nietolerancji

Dużo zależy od narracji, sposobu,

Przekazu, obrazu, poglądu, przeglądu

Opracowania, wniosku, publikacji

Życie jest pełne paradoksów

Pełne długich nóg i koksów

Na szczęście już dużo przeróżnych 

Podłużnych, innych, dzikich, bodźców

Które cieszą dużych i małych chłopców,

Tak samo jak duże i małe dziewczynki

Na przykład śmieszne minki

Strzykawka i grube żyłki

Pospinane tyłki

Wysokie zasiłki

Przerysowane dupy z siłki

Na botoksie, szminki

Szpanowanie dla zmyłki

Białe wiórki

Armatka i dwie kulki

Na ławce żulki

Wypindrzone meble, blądynki

Te wszystkie stówki

Złotówki, rozśpiewane jaskółki

Klekoczące damulki

Eleganckie mundurki

Nażelowane fryzurki

Promocje, paragony, raty

Muszki, krawaty, 

Kurwa mać mandaty

Wariacje, wakacje, libacje 

Jebane alkoholizacje

Mógłbym wymieniać, bez końca

Bo my to ludzie słońca 

Nie starczyłoby nocy, kocy

Cóż z tego.....

Skoro mimo iż bez słów

Rozumiemy każdy ruch

Jedno wciąż się nie zmienia

Na końcu rozmyślania każdego

Choć nigdy nie byłem egoistą

Oddałbym życie, wszystko

To jest mi czasem przykro