gedichtenr

[gedichtenr]

Hoe kon ik van jou verwachten

Dat je die ellenlange nachten

Trouw aan mij zou blijven

Terwijl ik wist dat je je leegtes vult

Met ontblote lijven

en geile wijven

[gedichtenr]

En dat ik weet dat wij nooit meer

Bij elkaar zullen komen

Slaat een gat

In al mijn meisjesdromen.

[gedichtenr]

Jij bent de zon en ik ben de maan.

Want jij laat mij schijnen.

🌞🌝🌞🌝🌞🌝🌞🌝🌞🌝

[gedichtenr]

Zes jaar heeft ze geleerd wat blijven was:

wat ouders deden, en wat dus alles ging doen:

een tafel bij een stoel, nu bij toen.

Het meervoud van geluk was: wij.

Sindsdien heeft ze geleerd wat enkelvoud is.

Zij. Nu weer half van jou, morgen half van mij.

Toen ze acht was, was ze tien.

Eén helft van haar gezicht lief,

de andere liever. Bang om te kiezen

tussen verliezen en verliezen.

Vandaag is ze gewoon twaalf.

Vier ouders, twee echt, twee stief.

Slapengaan moet met eindeloos gezoen. Ze wint altijd.

Ze heeft geleerd wat blijven is.

Wat ouders niet en kinderen wel doen.

- Herman de Coninck