girl-under-the-moonlight-blog - Tumblr blog

[girl-under-the-moonlight-blog]

PUTA NAMAN ARCHIE ANG SWEET SWEET MO! PAHALIK NGA! HUHUHU I, WE LOVE YOU MORE!!!!

[girl-under-the-moonlight-blog]

Reblog, go on your blog, and click the triangle.

I JUST SPENT LIKE AN 1 HOUR OF MY LIFE ON THIS, GENIUS

this is legit so sick. 

mindfuck

whoaaa

this is AMAZING

EVERYONE DO IT aaaaaaaaa

[girl-under-the-moonlight-blog]

AKO NA LANG MAGBIBIHIS KAY RUSCA AT GOYONG. KAYANG KAYA KO YON PLSSSSSSSSSSSS

Bigyan kitang 4000 kawal

Okay, baka hindi tayo umabot sa 4000, pero napakarami natin. I do believe. 

Okay so I saw this in Jerrold’s tumblr. THANK YOU NGA PO PALA SA NAKAHANAP. U R AMAZEBALLS. 

“Dedicated and lively production team.” 

“Nothing is as inspiring as seeing a large number of people honestly working together for one worthy goal.”

Naalala ko ang balak natin. Ang balak ng fandom. I swear, sana matuloy. 

@ruscano  PLS ITULOY NATIN. 

TO ANYONE WHO HAS CONNECTIONS OR KNOWS WAYS HOW TO MAKE OUR PLAN OF HENERAL LUNA FANDOM BEING A LEGITIMATE PART OF THE NEXT MOVIE, SHOW YOURSELVES. 

I mean, you know our intentions and you know what our passion is capable of. 

Being a film enthusiast and perhaps an aspiring filmmaker (feeling ko nabuhayan ulit yung pangarap ko *iyak*) I’d do anything to be a part of a production (film/theater). Especially for ones with a “worthy goal”.

P.S. Nabuhay din yung inclination ko sa history na dati ko pa napapansin, ngayon lang talaga fully nag-bloom. Thank you to Heneral Luna and the Heneral Moon fandom, and of course to my amazing Histo Prof, Jerome Ong. 

Anw, MAKE THIS HAPPEN. MAKE IT HAPPEN. P L E A S E. 

Life goals ko maging part ng isang malaking production with a great cause and an influential impact sa malaking audience. Mga pangarap na nabuo mula sa mga simple panunuod ng BTS ng mga paborito kong TV, film and theater productions. With my growing love for PH history, sana maging parte ako ng susunod na penikula si Jerrold. SANA MAGING PARTE TAYO. 

(read the tags)

[girl-under-the-moonlight-blog]

ang kuwento nating dalawa

(PG13-NC17, 15K+, Pacoven modern AU)

Summary: It’s been three years. Joven thinks that Paco wants to break up with him. But not before he does it first. (This is a story of Paco and Joven, in five phone calls.)

Note: Thank you my bebe @sumbungero for reading through and helping me out dito. Dahil sa kaniya sobrang mas naging fluid yung mga scenes dito. (Haylabyoo). KIDS, THIS IS NC17. IT’S NOT SAFE FOR WORK/SCHOOL/PUBLIC READING.

i. ang simula ng katapusan (PG13, 2976K)

ii. bahay-bahayan (PG18, 2813K)

iii. mga una at naka-una (NC17, 3510K)

iv. ang pagpapakilala

v. ang simula, sa katapusan

“Sex.” Jose blurted out.

“Ha?” Joven frowned. What the hell was Jose talking about.

“Sex. Talik. Siping. Kantot.” Jose expounded leaning on his workstation. One of the kitchen porters looked at him, scandalized. He shooed him away with a meat tenderizer. It was a slow day and there was a lull in customers: the staff had devolved into doing minor tasks in the kitchen. Paco and Rusca were out in the back, sorting through stock pots  that they needed to keep or throw.

“Jose, Diyos ko, ano ang pinagsasasabi mo diyan?”

“All I’m saying is kung may problema kayong dalawa ni Paco, masasagot yan pag nakipag-sex ka sa kanya.” Jose explained, swinging the meat tenderizer in his hand. “Or tsupain mo. Nakita ko mo na ba ‘yang labi mo sa salamin? May pornstar blowjob lips ka kaya. Like, super lambot ng labi mo, malamang may fetish na diyan si Paco. Use that to your advantage, ‘no.”

“Uhm.” Joven didn’t know how to respond to that.

Keep reading

[girl-under-the-moonlight-blog]

HAYUF KA RUSCA AKIN KA NA LANG

CAPT. EDUARDO RUSCA IS ♥

(credits to @HeneralLuna via twitter)

[girl-under-the-moonlight-blog]

Up Close and Personal Part 2

Mon Confiado: DAHIL SA KANYA, GUMAAN ANG LOOB KO KAY AGUINALDO. He's sooooo gentle. BAET. Then the Heneral Tuna, napag-usapan namin, ang gaang niya sa loob. AND HIS DIMPLES ODK ❤💙💚

Nonie Buencamino: THAT FEELING NA KASAMA NAMIN SIYA SA TABLE HABANG KUMAKAIN

Ketchup Eusebio: Isa pang bro. Tropa tayo brad! Natawa ako yung moment na nagpa-autograph kami then hawak niya ung beer, then I offered na ako nalang po ang maghawak then he said: "WOW" 😂

Mhylene Dizon: SO BEAUTIFUL. Ambait niya. Casual casual lang. SO KIND 😍😍 i thought she's kinda masungit... BUT NO-NO

Wala sina Joven, Mascardo, Paterno at Mabini. Or baka di namin naabutan

[girl-under-the-moonlight-blog]

Heneral Luna tagging System

YOOO!! Wassup fandom?! Since we’re slowly disturbing the peace of the serious Philippine History enthusiast blogs. I suggest a couple of tags for the Heneral Luna sinners.

Also for fics/headcanons/imagines/fanarts/edits with ships or nsfw things in them, no longer tag the Bayani names.

For General tagging

#Heneral Moon #Heneral NSFW #Heneral Sin #Heneral Hell #Ensamaysala

Ships

#Mabinaldo #otp: 15 pesos #otp: 70 pesos #Pacoven #Payong #Gresca

etc…

also you can add #SIN TAG: para mas hindi pa ma track ni tumblr.

I’m not influential in this fandom but hopefully we can all comply with this maybe we can restore peace again, because my ask box has also been bombarded mostly about the “proper tagging system of your sins”

Please if you all have questions or violent reactions let’s solve in them in a peaceful and civilized way, di na kailangan magkagulo pa, di kailangan na may masama pang sinasabi sa bawat party. Wala pong kuwenta ang gulo tbqh, I mean i’ll be frank, saan mapupunta ang gulo at away natin? Wala lang, isipin niyo, nagkagulo at nagaway lang, hindi din naresolve yung problema. Kaya, peace and chill lang mga kababayan.

[girl-under-the-moonlight-blog]

ang corny ng fic ko byE

[girl-under-the-moonlight-blog]

"Wag mo na akong sundan Rusca! Tantanan mo na ako! " 

Pasigaw mong sinabi habang patuloy na tumatakbo palayo sa kanya. Kay rusca. Patuloy ring tumatakas. Tumatakas mula sa sakit. Sa realidad. Sa realidad na ang ruscang kinakausap at humahabol sa iyo ngayon ay wala na. Marahil ay isa na lamang likhang-isip o kaluluwa. 

"[Y/N], makinig ka sa akin please" Pagmamakaawa niya habang patuloy kang hinahabol. Palayo ka na nang palayo mula sa parke kung saan kayo nanggaling. Ngunit hindi mo ito inaalala. Hindi mo na inaalala kung saan ka man na dahil ng mga paa mo, basta ang importante para sa iyo ay makalayo sa kanya. 

Alam mo sa sarili mong pagod na pagod ka na. Hindi lamang dahil sa katatakbo, ngunit maging sa mga bagay na iyong nararanasan.  Sa tuwing iyong ipipikit ang iyong mga mata at matutulog, ito lagi ang nangyayari; Mamamasyal kayo sa parke, magkwekwentuhan, magmamahalan.... 

At mamamatay siya.

 Paulit ulit. 

Nakakasawa.

Siguro nagkataon nga lamang na nabago o nakontrol mo ng kaunti ang iyong panaginip. Ngunit kahit pa baguhin mo nang baguhin ang iyong panaginip, alam mong sa huli, nakatakda talagang mangyaring. . mamatay siya. 

Narating mo na rin sa wakas ang bangin. Tatalon ka na sana nang biglang hilahin ka ni rusca pabalik. Ang kanyang mga kamay ay nakayakap sa iyong katawan. 

"[Y/N], mag-usap tayo" 

"Ano ba rusca! Tama na! Pagod na pagod na pagod na ako! Ayoko na!" 

Hindi pa rin niya inaalis ang kanyang pagkakayap sa iyo. Kahit anong pagpumiglas mo ay hindi mo pa rin ito maalis. Makalipas ang ilang minutong pagpupumiglas at dahil na rin sa sobrang pagod at panghihina, hinayaan mo na lamang siyang nakayakap sa iyo. "Hindi dapat ganito ang mangyayari. Dapat hindi ko na lang iniba o kinontrol ang sitwasyon, itong panaginip ko. Dapat hinayaan ko na lang kung ano ang dapat na mangyari. Kasi ang sakit, ang sakit na makitang ang bawat pagngiti mo sa akin, bawat pagyakap o paghawak mo sa kamay ko, bawat pagdampi ng iyong mga labi sa aking mga labi, ay mananatili na lamang dito. Sa panaginip ko. At kahit kailanman, hindi ko na mararanasan o makikita ang mga iyon sa totoong buhay. Alam mo ba yun? Kung hindi ko lang sana iniba ang panaginip ko, alam mo bang dapat ay nasa parke tayo ngayon, naguusap tungkol sa mga bagay-bagay. Tungkol sa iyo, tungkol sa akin. Tungkol sa atin. Dapat aalukin mo ako kung pwede mo ba akong ihatid pauwi sa bahay ko. Dapat sabay tayong maglakad pauwi sa bahay ko. Dapat may grupo ng mga lalaking haharang sa atin at manghoholdap, tapos poprotektahan mo ko mula sa kanila, sasabihan mo akong tumakbo na, lalabanan mo sila para mawala yung atensyon nila sa akin, tapos.... " 

Halos hindi ka na makapagsalita nang maayos sa sobrang bigat ng iyong nararamdaman at dahil sa iyong patuloy na pagiyak. "tapos...tapos mababaril ka nila" 

Lalong lumakas ang iyong pag-iyak matapos mong sabihin ang mga iyon. 

"Gabi-gabi rusca. Gabi-gabing iyon lagi ang napapanaginipan ko. Pagkagising ko, iyon pa rin ang nasa alaala ko" 

"Minu-minuto, oras-oras naaalala ko yung pagkamatay mo. Ang sakit rusca. Ang sakit sakit" 

Kasabay nang iyong pag-iyak ay ang pagpalo at pagsuntok mo sa kanyang dibdib. Na siyang dahilan para higpitan pa niya lalo ang kanyang pagkakayap sa iyo.

"Ang sakit-sakit isipin na wala akong nagawa para iligtas ka. Para hindi ka mamatay. Marami pa sana akong gustong gawin kasama ka, sabi mo pa nga mamamasyal pa tayo sa iba't ibang bansa, tapos pinangako pa nga natin sa isa't isa na magpapakasal tayo balang-araw. Kaso hindi na, hindi na mangyayari yun kahit kailan. Hindi na yon mangyayari dahil sa akin. Kasalanan ko lahat nang ito."

 "Shhh tama na. Wala kang kasalanan. Wag mong sisihin ang sarili mo. Siguro talagang hanggang doon na lang talaga ang buhay ko. "  

"Rusca, bakit kasi kailangan mo pang mawala. Paano na ako? Hindi ko kayang mabuhay nang wala ka. Please isama mo na lang ako.  " pagmamakaawa mo sa kanya.

"Hindi pwede. Ayoko. Marami ka pang kailangang gawin." 

"Pero hindi ko kayang gawin nang wala ka!" sabi mo kasabay ng pag-iyak mo, na sa puntong ito ay mas lalo pang lumalakas nang lumalakas.

 "Makakahanap ka pa ng iba. Iba na mas karapat-dapat sa pagmamahal mo. Iba, na siguradong hindi ka iiwan kahit na anong mangyari. Iba, na mamahalin ka higit pa sa pagmamahal ko sayo.". Mahinahon ngunit kitang-kita sa kanyang mukha na hindi bukal sa kanya ang pagsabi ng mga salitang iyon. 

Ika'y nagulat at hindi makapaniwalang sinabi niya ang mga iyon na siyang dahilan upang kumalas ka sa kanyang pagkakayakap. "So, tingin mo ganoon na lamang yun kadali?! Na kalimutan ka?! Na humanap ng iba?! " 

"Hindi naman sa ganon. Ang nais ko lang naman ay maging masaya kang muli. Sa piling... ng iba." Sabi niya at muli kang niyakap ng mahigpit.

 "Rusca... Rusca... " Paulit-ulit mong pagsambit sa kanyang pangalan. Mas lalo pang bumigat ang iyong nadarama matapos niyang sabihin ang mga salitang hindi mo inaasahang siya mismo ang makapagsasabi. Kumalas na siya sa pagkakayap sa iyo at sinabing. "Kailangan mo nang gumising, [Y/N]." 

"Ayoko. Ayoko nang gumising pang muli kung wala ka naman sa tabi ko."

 "Lagi mong tatandaan na mahal na mahal kita. Siguro nga wala na ako physically, pero alam ko at alam mong nandyan lang ako palagi sa puso mo." Hinalikan ka niya ng matagal sa iyong mga labi sa huling pagkakataon at nagpaalam.

 "Hihintayin ko ang panahon ng ating muling pagkikita. At sisiguraduhin ko na sa pagkakataong iyon, hindi na tayo maghihiwalay pang muli, kahit kailan. Hihintayin kita mahal ko. Paalam."

***** 

Nang imulat mo ang iyong mga mata, nakita mong wala ka na sa gilid ng bangin, ika'y nasa iyong kwarto na. Doon mo rin napagtanto na wala na rin  si Rusca sa iyong tabi. 

Hinanap mo siya sa loob ng iyong kuwarto at nagbabakasakali pa ring nandyan siya at nagtatago lamang sayo. 

Ngunit wala.

 Wala kang Ruscang nakita. 

Muli ka na namang umiyak nang malala mo ang mga nangyari sa iyong panaginip. Sa pagkakataong ito, wala ka nang pakialam kung marinig man ng mga tao sa labas ang iyong pagpalahaw. 

"Mahal na mahal din kita, Rusca."