innovationfeed-blog

[innovationfeed-blog]

A.I. all the way (Helemaal K.I.)

Artificiële intelligentie, a.i. of kunstmatige intelligentie, k.i., is een logische stap in het proces dat de technologisering maakt. We hebben overal in de wereld apparaten en sensoren die verbonden zijn met hetzelfde netwerk, namelijk het internet. Wat hier logisch aan is, is dat er enorm veel data gegenereerd is sinds de lancering van het publieke internet in 1994 en er uiteindelijk algoritmes zijn uitgevonden om doorheen deze data bepaalde trends te vinden en daar mee te werken.  Allemaal heel abstract, maar eigenlijk is het zoals een kind; een kind start met een beperkte set van aangeboren reacties zoals lachen, wenen... maar het grootste deel van de kennis wordt aangeleerd doorheen de tijd. Kunstmatige intelligentie is niet anders, het leert terwijl het pagina’s op het internet verslind of terwijl het communiceert met een mens of een andere kunstmatig intelligente computer.

Ik wil u, als lezer, graag uitnodigen om de onderstaande video te bekijken, losstaand van het feit dat de drones bestuurd worden met een intelligent, zelf-lerend, computersysteem gebeurd er achter de coulissen nog iets interessant. Kan je het raden? 

Heb je geraden dat de hele video, geluid, beeld en regie, door een kunstmatig intelligente computer is gegenereerd? Het journalistenbureau gaf een blogpost over DHL drone delivery aan het computerprogramma Wibbitz als input en deze software creëerde volledig autonoom deze video, klaar voor publicatie. 

Hoe past dit in ons dagelijkse leven? We weten dat enorm veel gedigitaliseerd zal worden, niet alleen blue-collar jobs, maar ook white-collar jobs, zoals die in de journalistieke wereld. Waar voeger een heel team met geluidsman, cameraman, interviewer en eventueel regisseur e.d. aanwezig hoefden te zijn, kan het nu met een schrijver of met een bestaande tekst en een computerprogramma. Natuurlijk kan het enkel met animatie beelden, maar deze zijn tegenwoordig zeer moeilijk te onderscheiden van echte beelden. 

Echte beelden zullen altijd wel nodig zijn, maar om bijvoorbeeld gedurende een journaaluitzending een aantal statistieken te visualiseren kan deze technologie vele man- of vrouw-uren uitsparen. Zo zouden de “menselijke journalisten” zich kunnen focussen op diepgaande analyses en zouden de computergestuurde tegenhangers zich kunnen focussen op het triviale, fastfoodmaatschappij-nieuws.

Even een persoonlijke kanttekening; wat als Wibbitz en soortgelijke leren om zelf verhalen uit te vinden? Lezen wij over een twintigtal jaar dan romans die gegenereerd zijn door een computer? Laten wij op commando misschien het verhaal dat op onze buik geschreven is genereren door een computersysteem, eventueel gebaseerd op onze gebruikservaringen op verscheidene websites? 

Wat zeker is, is dat er veel zal veranderen met de komst van de slimme, zelflerende technologisering. Jobs zullen verdwijnen, andere zullen makkelijker worden en nieuwe jobs zullen gecreëerd worden. In de wereld van de journalistiek zal het sowieso haar plaats hebben. In welke mate dat deze transitie zal doorgaan weet niemand, hiervoor moeten wij nog een algoritme uitvinden. Wat ik wel vermoed is dat Wibbitz en soortgelijke nog vaker de revue gaan passeren, bekijk die bovenstaande video nog een keer alstublieft. Deze keer in de wetenschap dat de stem van de verteller een computer is, besef dat er geen enkele mens gekozen heeft wat er getoond wordt en wat niet. 

Misschien kan de toekomst van de pers nog “gered” worden door k.i., tegenover de opkomende belangrijkheid user created content.

Bronnen: https://www.nytimes.com/2016/07/11/business/media/as-online-video-surges-publishers-turn-to-automation.html?smid=tw-share&_r=2

https://www.entrepreneur.com/article/307589

https://nl.wikipedia.org/wiki/Internet

[innovationfeed-blog]

Duurzame stad

Duurzaamheid is in termen van circulaire economie en de ecologische trends zeer noodzakelijk en actueel. Apparaten krijgen soms een iets meer modulaire opbouw waardoor ze hergebruikt kunnen worden. Bij grote gebouwen houd men nu soms al rekening met welke materialen waar gebruikt worden, zodat men deze later een tweede leven kan geven of adequaat kan.

Op aanraden van mijn leerkracht voor het vak Trendimplementatie en een gastspreker ben ik een kijkje gaan nemen in het Antwerpse in Nieuw-Zuid. Waar ooit Laundry Day en Summer Festival plaatsvonden staat nu een hele nieuwe wijk. Dit was niet zozeer de reden om daar heen te trekken, wel was die reden het feit dat de wijk Nieuw Zuid doordrongen is van de duurzaamheid.

Hieronder: een preview die de projectontwikkelaar ooit lanceerde, waarschijnlijk om bewoners aan te trekken of om te gebruiken in presentaties.

De gebouwen zijn passief, dit betekend dat ze zo ontworpen zijn dat ze zo min mogelijk verwarming en verkoeling nodig hebben. Er bestaat een certificaat dat een passief huis wettelijk vaststelt, hierover meer op Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Passiefhuis (het is niet van belang voor het begrijpen van deze post om verder te lezen). Maar de echte reden waarom ik dit onder duurzaamheid plaats is het feit dat dit initiatief van de stad en projectontwikkelaars een aantal zaken samenbrengt.

Het passieve karakter van de units hebben we al aangekaart, maar wat mij echt een wow-gevoel gaf was het warmtenet van Infrax waarop de units zijn aangesloten. Het betreft een circulair systeem dat warmteoverschotten uit de nabije industrie ondergronds kanaliseert naar de wijk, het koude water vloeit op haar beurt terug. Het geheel wordt geregeld in een centrale. Je kan wat extra info over het warmtenet hier lezen: http://www.warmteatzuid.be/overwarmte/werking-warmtenet 

(hieronder: een video uit de bovenstaande site die voor een beeld zorgt van hoe warmtenetten werken, door Infrax)

De straten zijn autoluw en zijn voorzien van groene plekken, tevens is er een groot park. Er zijn in de wijk naast appartementen ook kantoren, studentenkoten, een aantal winkeltjes, een kunstgalerij en sportfaciliteiten. 

Hieronder zie je een sfeerbeeld van een bankje op straat. Ik bezocht de wijk ‘s avonds na de les, dus de foto’s zijn donker.

De gebouwen zijn smart: bewoners krijgen bijvoorbeeld een notificatie wanneer men veel zon verwacht, zodat men hun wasmachines e.d. aanzet overdag. De bewoners die dat doen krijgen dan een soort ruilmunt die plaatselijk gebruikt kan worden, dit past in de trend dat lokaal en locale munten weer aan belang winnen.

Er liggen zonnepanelen op de daken die daarboven ook nog groen zijn.

Water en energieverbruik worden ook beheert met het smartsysteem, zo kan je alles handig opvolgen. Er bestaat ook een beloningssysteem voor mensen die minder verbruiken of die 100 dagen lang zonder afval productie doorbrengen.

Afval wordt trouwens in containers, op wandelafstand, verzameld. Zo bepalen bewoners zelf het ritme en de tijd van het ontdoen van afval. Hieronder een voorbeeldje hiervan.

Hiernaast bouwt men ook een community uit die van sociaal contact gaat tot het delen van goederen. Tevens werkt de stad ook aan deel-auto en -fiets initiatieven. Deze twee passen respectievelijk in de trends van de locale wijk die aan belang wint en de deeleconomie.

Ik sprak ook met een bewoonster van het complex, ze vertelde me dat de grootwarenhuizen relatief ver van Nieuw Zuid lagen. Tevens liet ze weten dat het bij haar thuis te warm was in de zomer en dat er soms stof uit het ventilatiesysteem komt. Toch is ze tevreden met de meetings met de community en het leven in het algemeen op de site. 

Hieronder, als afsluiter, een foto van een plannetje van Nieuw Zuid. (Het plannetje laat veel aan de verbeelding over, maar om jou als lezer in de juiste richting te sturen laat ik met plezier weten dat de donkere partij, links boven, de schelde is.)

Hieronder: bronnen.

Bronnen:

https://www.antwerpenmorgen.be/projecten/nieuw-zuid/over https://www.antwerpenmorgen.be/projecten/nieuw-zuid-slim/over https://www.antwerpenmorgen.be/projecten/nieuw-zuid-duurzaam/over Eigen ervaringen

[innovationfeed-blog]

AI meets IoT in your next hotel room (KI vind internet van dingen in je volgende hotelkamer)

Laten we deze post beginnen met een klein stukje uitleg:

IoT, internet of things, kortom de snel opkomende laag binnen het internet van protocollen en samenwerkingen tussen allerhande apparaten die verbonden zijn met het internet en daarbij op een “slimme” en gestructureerde manier data opslaan in een database. Deze apparaten kunnen koelkasten, verkeerscamera’s of een tv zijn. De vergaarde data kunnen gebruikerservaringen zijn, maar evenwel ook geregistreerde data zoals beelden of een bezoeker die binnenloopt in een warenhuis.

AI, artificiële intelligentie of KI, kunstmatige intelligentie is eigenlijk een verzamelnaam voor programma’s die kunnen leren uit databases die al dan niet gevoed worden met eigen ervaringen. Natuurlijk volgen ze nu nog een voorafbepaalde set vuistregels om aan informatie opslag en dienstverlening te doen. Een aantal bekende voorbeelden zijn: Watson, Alexa, Siri en Google Assistant. Ze kunnen eigenlijk bijna alles managen, zolang er nog niet al te creatieve input vereist is. Dit kan gaan van het beheren van de automatisatie van een fabriek of het berekenen hoe een zelf-rijdende wagen moet rijden. Alle bovenstaande bekende voorbeelden zijn zo interessant voor de B2B en B2C en eventueel C2C, omdat ze gekoppeld zijn aan spraakherkenningstechnologie en daardoor bediend kunnen worden met vocale input.

Onderstaand: een video met een kleine extra uitleg over de principes van IoT om een idee te hebben van de magnitude van de toepassingen.

Deze artificiële intelligentieprogramma’s zijn trouwens volledig klantspecifiek programmeerbaar, zoals we zien in de Hospitality industrie. Wat als je je TV, verlichting, verwarming, gordijnen en roomservice gewoon draadloos en met een simpel stemcommando kan controleren? Zou dat niet geweldig zijn? 

Een aantal hotels flirten met deze notie van nieuwe, relatief betaalbare, luxe: een persoonlijke butler 24/7 in uw kamer die alles schijnbaar discreet voor u kan regelen. We komen later terug op de discretie die schijnbaar is. Eerst wil ik een video naar voor schuiven waar het AI systeem Alexa wordt voorgesteld als toepassing bij het Wynn hotel in Las Vegas, USA (Vegas, baby!).

Hier zien we als in een schoolvoorbeeld hoe de AI, Alexa, naadloos samenwerkt met de IoT connected devices: Tv, verwarming, domotica zoals de gordijnen en dergelijke. De toepassingen zijn eindeloos, zo zou een frequent reiziger  in de nabije toekomst herkend kunnen worden door het systeem en zouden zijn gewenste parameters geladen kunnen worden (zoals de tijd om op te staan, het geprefereerde ontbijt of eventueel zelfs de instellingen van verwarming, verlichting en muziek).

Ik gebruikte het adjectief schijnbaar om de discretie te omschrijven van de AI in je hotelkamer. Dit is, omdat we natuurlijk met die frameworks zitten waar de Alexa’s van alle tijden gebruik van maken. Het is net als een foto opslaan op Facebook die enkel zichtbaar is voor jou. De foto is toegankelijk voor jou, maar ook voor Facebook zelf (die tevens eigenaar is van de informatie) en zeker voor hackers.  Wat als je een belangrijke businessmeeting hebt in een hotelkamer en een concurrent het Alexa systeem in die specifieke kamer hackt, dan valt alle confidentialiteit weg.  Wat als je snode plannen hebt met een dienster, zoals wel vaker naar buiten komt binnen de “Me too" affaire rond Weinstein of Thrump, dan kan je door digitalisering nooit weten wie je allemaal moet omkopen met zwijggeld. Die laatste stond er vooral bij als grap, maar het toont wel de gevoelige snaar binnen deze ontwikkeling: men neemt vaak een hotel om in alle privacy tot rust te kunnen komen, al dan niet in een professionele context. Hoeveel rust kan je vinden, wetende dat elk woord je zegt opgeslagen wordt en verwerkt wordt in databases met als mom je gebruikservaring te verbeteren? 

Toch zou ik niet al te bang zijn van dit gegeven, als een machtige instantie echt wilt is je computer of hele intranet binnen een aantal uur gehackt. Kijk naar Ransomware, kijk naar de hacks bij Proximus, toen nog Belgacom of zijn we de gelekte mails van Hillary al vergeten? Bij het gebruik van communicatie of informatie technologie is er altijd een risico, zelfs bij het doorgeven van papiertjes in de lagere school kan er informatie onderschept worden en in WOII waren er hele operaties gewijd aan encryptie van eigen boodschappen en ontcijfering van de boodschappen van de vijand. We moeten kijken naar de voordelen en vooral verantwoordelijk leren omspringen met de mogelijkheden die we hebben. With great power comes great responsibility, een slagzin die vele superhelden gebruikten en die zeer actueel is in deze context.

Hieronder: Bronnen.

Bronnen:

https://www.bloomberg.com/news/videos/2016-12-29/beating-amazon-s-echo-the-virtual-assistant-face-off https://skift.com/2017/11/30/amazon-wants-more-hotels-using-alexa-voice-powered-services/ https://apiumhub.com/tech-blog-barcelona/digital-transformation-hospitality/ https://www.hospitalitynet.org/opinion/4083265.html https://www.rolandberger.com/en/Publications/pub_hotellerie_digitalisierung.html https://www.standard.no/Global/Bilder_webfase_2/IKT/Standard%20Morgen%20Digitalisering/02%20Telenor.pdf

[innovationfeed-blog]

Zal heem dé revolutie binnen veggie en vegan zijn?

Heem, hemoglobine, de proteïne die zorgt voor de rode kleur van bloed en tevens zorgt voor de verplaatsing van gassen zoals Zuurstofgas binnen organische entiteiten, is wat volgens mijn bronnen zorgt voor de zin in vlees. Dus, men bedoeld dat carnivoren letterlijk snakken naar bloed?

Zelf ben ik een flexitariër, een persoon die wel eens veganistisch leeft, maar ook vlees eet, kortom: iemand die wel bewust stil staat bij de ecologische en morele aspecten van zijn/haar dieet.  Ik kan er wel in komen dat, desondanks ik bloed in vlees niet wil zien stromen, er door hemoglobine een bepaalde meerwaarde kan zitten in het “vlezig” smaken van vlees. 

Tussen de poedervormige superfoods door wil de vegan of vegetariër waarschijnlijk ook gewoon eens echt zondigen. Misschien wil de carnivoor ecologischer leven en afstappen van de uitstotende koeien als basisproducten voor zijn burger, zonder zijn liefde voor vlees te verloochenen.

Wat we weten uit de (onderstaande) video is dat de impossible burger smaakt alsof het een burger is die gemaakt is met dierlijk vlees, maar dat is niet zo.

(Buzzfeed is een platform dat leuke en trending zaken post uit uiteenlopende velden)

Deze burger van impossible foods, een organisatie dat de beleving rond kaas en vlees wil bewaren zonder dat daar dierlijke elementen in verwerkt hoeven te worden, smaakt, zoals we omschreven en volgens de proefpersonen net als een “echte”.

Dit is mogelijk dankzij Leghemoglobine, een stof die voorkomt in planten. Hieruit komt de heem, het ingrediënt dat zorgt voor de vleessmaak bij deze vleesvervanger. 

(Video met CEO en een aantal wetenschappers van impossible foods)

Dus hoe komt men aan plantaardig “bloed”? De wetenschappers isoleren een stukje DNA uit de wortels van de sojaplant en plakken dit in gist, dat op haar beurt de heem maakt die wij zo graag eten. Als men dit dan toevoegt aan een soort veggie of vegan burger krijgen we een smaakvolle creatie die zelfs door tegenstanders verward wordt met “the real thing”. 

Toch wil ik een kanttekening maken, vleesvervangers, moeten die überhaupt vleesvervangers heten? Als men geen vlees wil eten uit principe, wil men dan iets eten dat exact hetzelfde smaakt? Er zullen altijd pro en con’s zijn bij de meeste gegevens. In ieder geval zorgt heem voor een degelijk alternatief voor doorgewinterde carnivoren en voor een guilty pleasure bij vegans die het eventueel moeilijk hebben om weg te blijven bij vlees. 

Waarom we best geen vlees meer zouden eten is vanzelfsprekend. De planeet is overbevolkt en de beschikbare oppervlakte en middelen zijn schaars. De helft van de oppervlakte van USA is in gebruik om te voorzien in vleesproductie (van weideland tot vegetatie dat dient als feed) er kan namelijk niet veel meer vlees extra geproduceerd worden, toch stijgen de bevolkingsaantallen op bijna elk continent.De hele why van de mentaliteitswijziging is niet het doel van deze post, het is wel de aanleiding van het bestaan van alternatieven zoals heem.

Zal heem dan dé revolutie binnen veggie en vegan zijn? Misschien, heem zal er in ieder geval voor zorgen dat wanneer er bij een persoon een mentaliteitsverandering plaatsvind er een alternatief klaar staat dat we kunnen omschrijven als “even lekker” op culinair vlak als vlees. De echte revolutie zal waarschijnlijk vooral schuilen in de effectieve mentaliteitsverandering.

Hieronder: bronnenlijst.

Bronnen: http://www.wolframalpha.com/input/?i=heme https://en.wikipedia.org/wiki/Heme https://www.sciencedirect.com/topics/agricultural-and-biological-sciences/leghemoglobin https://www.inverse.com/article/5948-the-meat-lover-s-guide-to-heme-the-protein-that-makes-everyone-crave-blood https://www.bbcgoodfood.com/howto/guide/what-does-impossible-burger-taste https://nl.wikipedia.org/wiki/Leghemoglobine https://www.youtube.com/channel/UCDOAr7cjp7c__9D_PIF3hsA/about

Video’s:  https://www.youtube.com/watch?v=lxKWGf0fK1A https://www.youtube.com/watch?v=n6U4H8WC9jg

[innovationfeed-blog]

Exaggeration in Fashion (overdrijving in mode)

Het beeld van de oversized kleding kennen we ongetwijfeld al. Hieronder zien we Kendall Jenner met een oversized exemplaar. Ongetwijfeld was dit ook een inspiratiebron voor de oversized, overdreven, groteske en vloekende vibe die een ugly sneaker met zich meebrengt. 

(uit: http://harpersbazaar.tumblr.com/)

Deze “ugly sneaker” van Balenciaga, die naar mijn mening niet zo ugly is (integendeel), is net als de oversized jacket van Kendall een prima inleiding voor het signaal dat ik zal aanhalen. De tripple S is prominent aanwezig in de drager zijn outfit. Tevens is hij ook nog is fel begeerd, waardoor hij in mijn ogen wat te oud is om een actueel signaal op zich te zijn.

(uit: https://www.balenciaga.com/us/triple-s-shoes_cod11271302nb.html)

Wat er echt zit aan te komen is de reactie die de modewereld heeft op de spot van Itsmaysmemes (https://www.instagram.com/itsmaysmemes/) op de oversized jackets en ugly sneakers van deze wereld.

Dit is tevens het signaal dat ik wil bespreken, ondanks het geen echte fashion trend is, heeft ze sowieso een effect op wat de grote huizen zullen produceren in de toekomst.

Hypebeast, een online fashion, music, art... nieuwssite, stelde dat ze een echte inspiratiebron is voor designers. (https://hypebeast.com/2018/3/hbx-itsmaysmemes-editorial)

Hieronder: een van de gefotoshopte memes van Itsmaysmemes. 

(uit: https://www.instagram.com/p/BgiZuyzh6a6/?hl=nl&taken-by=itsmaysmemes)

Natuurlijk willen Hypebeast & HBX de (nog)niet-uitvergrote wear die ze zelf verkopen in de kijker zetten. De mention van de digitale kunst van Itsmaysmemes ontleent zich hier ideaal toe, we mogen dat feit niet vergeten. (”Waarom post een site wat die post? Moet die iets verkopen?”)

Toch is het brandend actueel. Zoals Itsmaysmemes aangeeft in het interview met HBX haalt ze haar inspiratie online. Het feit dat ze haar inspiratie bijna uitsluitend online haalt liet mij nadenken over het belang van cyberspace in het hele fashiongebeuren. Kleding is in de eerste plaats gedragen, maar hoe langer hoe meer ook gepost en blogged. 

(https://hbx.com/journal/2018/3/2018-massive-editorial-conversation-itsmaysmemes?utm_source=hypebeast.com&utm_medium=referral&utm_campaign=mens-2018-3-0829-itsmaysmemes-owned&utm_content=image-placement-editorial-post)

(Uit: https://hypebeast.com/2018/3/hbx-itsmaysmemes-editorial)

Dus als kleding dat niet op een story gegooid wordt belangrijk kan zijn in de fashion wereld, kan kleding dat wel op een story staat, maar (nog) niet gedragen wordt minstens even invloedrijk zijn.

Bovenstaande Long Island jas bestaat niet buiten de creativiteit van een zestienjarig meisje, toch krijgt ze met haar kleine 50k volgers tot 14k likes op de absurdste vervormingen. 

Om mijn statement van “imaginare mode” te staven haal ik graag een laatste artikel aan van Hyperbeast, dat een COC CUBE 2018 collectie aanhaalt dat geïnspireerd is op science fiction. Dit is dus geen extra signaal, maar een bewijs in retrospectie van kruisbestuiving tussen kunstvormen. Hier gaat het om een modecollectie dat geïnspireerd werd op science fiction verhalen van o.a. George Orwell

(zie: https://hypebeast.com/2018/3/coc-cube-spring-summer-2018)

De creaties van Itsmaysmemes blijven #memes, maar zijn memes niet deel van onze visuele samenleving? Kan ze met haar creaties ook de mode community inspireren?  Worden deze vragen niet retorisch als ik ze überhaupt stel in deze context? Als Orwell de mode kan inspireren, kan een Instagram user dit toch ook? 

Feit is dat bijvoorbeeld Balenciaga’s tripple S een fenomeen zijn én dat deze niet alleen op een voetstuk staan. Als iemand die groteske schoenen dan ook nog is uitvergroot, al dan niet als grap en daar een hele achterban mee aanspreekt, is er iets gaande in de (onder)wereld van de mode.