insideofaredapple - Tumblr blog

[insideofaredapple]

Flashback

Dün gece sabaha karşı uyuduğum için sabah geç kalktım,telefonumu elime aldım iş için gideceğim ülkede bana sponsor olacak firmadan görüşme mailini Hogwarts mektubunu bekler gibi iki haftadır kalbim ağzımda bekliyordum.Bir mesaj gelmiş buradaki aracı firmadan ‘Gideceğiniz ülkede dış görünüşe çok önem veriyorlar,sizi Indian /Afro American sandıkları için size geri dönmemişler,daha açık renk çıktığınız beyaz fonda fotoğraf koyarak CVnizi tekrar yollayabilir misiniz?’Yataktaydım,yeni uyanınca ilk gördüğüm mesaj buydu bu sabah,gafil avlandım.Dış görünüşümle ,kökenimle yargılanmayalı bayağı olmuş,boşluğuma geldi,hayatımın garda ihtiyaç duymadığım bir anına denk geldi.Uygun dış görünüş dediğimiz şey resmi giyim ,saç ve makyajdır kalanı ırkçılıktır.Ben de herkes gibiydim ben de kabul görüyordum,işimi iyi yaparsam,iyi biri olursam gol yemezdim.Beni ‘maalesef’ Indian ya da Afro American sandıkları söylendi.Gerçekten yarı Afrika kökenliyim ve hayatım boyunca ailem de kendim de bunu yönetebileceğimiz yerlerde olmaya çalıştık.Ona göre semtlerimiz,alışkanlıklarımız,dostlarımız oldu.Bir koruma çemberi bulmayı hep başardık bugün o çember delindi benim için.Bir yere benden kaynaklı olmayan bir sebepten uymama meselesi beni çok üzüyor.Hayatta insan olarak elimden gelen her şeyi yaptığımda yüzüme kapanan kapılara tahammülüm asla yok.İnsan olarak değersiz hissettirilmeye tahammülüm de gücüm de yok çünkü çok ağır.Anneme sabah anlattığımda yine kreşte öğretmenim beni Arap bacı camdan bakıyor diye ev maketinin arkasına koyup camdan sadece beni baktırıp arkadaşlarıma şarkı söylettikleri zaman gibi hissettim.Sindiremedim bunun ırkçılık olduğunu ama söyleyebildim.Metroda insanlar yanınıza oturmayabilir deyince danışman ,kayışlar bende orada koptu.Cüzzamlı mıyım ben,terörist miyim,suç mu işledim?Evden,yataktan çıkmak istemiyorum yine.Çok zorlanıyorum,güçlü hissetmiyorum.Irkçılık yapan insanların en çok ırkçılığa uğrayan ırklar olması da çok korkunç.Nasıl hissettirdiğini biliyorsun,insan olarak bunun altından kalmanın nasıl olduğunu biliyorsun ama yapıyorsun.Üzgünüm ama bu da geçecek biliyorum.

[insideofaredapple]

Gidiyorum galiba?

O kadar gideceğime kendim bile ikna olmadım ki iptal olsa da Ege’ye kaçsam,akşam güneş doğarken denizle kucaklaşsak köşeme gitsem çekilsem,akşam güneşi batırmaya yine gitsem…Ben bu hayatı sevebilirim ama yaşadığım ülkedeki özel sektör çalışma düzeni benim mutluluğumu,neşemi,eski enerjimi,gülüşümü bile benden alıyor götürüyor.Ben fiziki olarak değil işte en çok ruhen yoruluyorum ve yorgunluğum asla yapmam gereken görevlerle ilgili olmuyor.Yıpranıyorum,-mış gibi davranamıyorum,düşüncelerimi asla saklamıyorum yüzümden okunuyor tiksindiğim ne varsa.Yalakalık yapamıyorum,yapmam da gerekmesin istiyorum.Her şeyi bırakıp sadece tatile gitmek istiyorum ama şuan dünyanın bir ucundaki iş mülakatlarımla,evraklarla uğraşıyorum.Sonunu asla bilmiyorum,düzen ne bilmiyorum.Bir çember kuruyorum hayat onunla kalmama izin vermiyor.30 olacağım birkaç ay sonra.15 yaşındaki ben bu halimi görse dilini yutardı.Muhtemelen hayatını kurmuş,yoluna koymuş gelgitlerinden de arınmış bir ben beklerdi ama tadaa bak hala olmadım.Hayatımın aşkını bulup evlenmedim,köpeğim de yok,evim de yok ama dünyanın öbür ucuna gitme ihtimalimiz var bak.Yalnız ölmek istemiyorum ama hayat hep bana bir şeyleri baştan kurduyor ve ben dikenlerimle çok mutluyum.Kimseye sokulmam kimse de bana sokulamaz,kimse bana kendimi kötü hissettiremez,kimse en tepeye çıkarıp yukarıdan aşağı beni bırakamaz.Kimse beni benden çok anlayamaz.Birinin eline kalbimi bırakıp bak bunlar en hassas tarafları deyip sonra o kısımlardan beni parçalamasına izin veremem.Biz en iyisi bavul bakalım bir büyük boy bir kabin.Bir de ev bulalım sadece kendimize kadar.Son bir mülakat ve çalışma vizesi kısmı kaldı.Olmazsa denize gideriz.Güneş iyi gelir.Sonra ne yapacağımıza bakarız.Gerçi kontrol manyağına dönüştün başka bir iş ayarlamadan gitmezsin bir yere.Çocukken oyuncuydun,okul,kitap hiçbir şey umrunda değildi.Sonrasında sosyal kelebek oldun,eve hiç girmedin,yarını çok düşünmedin.Bir okul bitti,kendini kendin idare etmeye başladın,sorumluluk sahibi oldun,işkolikleştin,ne yaptıysan titiz yaptın,kendine üniversiteden sonra daha çok kıymaya başladın.Ne gerekiyorsa yapmayı ön koşulun belledin.Şimdi yeni bir macera planlıyorum.Umarım benim için en iyi karar budur.Umarım yine renklerim gelir.Umarım yatağa mutsuz girdiğim zamanlar azalır.

[insideofaredapple]

Korku

Çok yönlü bir duygu bu benimki fobi gibi bir mevzu değil.Çok derinden bir kaybetme korkusuyla çocukluğumdan beri yaşıyorum ve sevdiğim insanlardan,yerden hatta eşyalardan bile ayrılmak benim için aşırı büyük bir olay ve hayatımın her yerini saran bir gaz gibi.Yaptığım,gittiğim hatta söylediklerim bile bu gazla zehirleniyor önce.Yanımdaki insanlar asla bunun farkında değil,belki duygusallığıma yorulur belki dramatikliğime ama işin aslı bu değil.20’li yaşlarıma kadar ben de böyle olduğunu hatta düşündüm,kendime çeki düzen vermeye çalıştım ama mevzunun daha derin olduğunu kendi duygularımı anlamaya çalışmaya başlayınca anladım.İçimde yerinde durmak istemeyen bir deli var,çok da pervasız biri,ama sevgim kaybetme korkumla birleşince,bir daha sevdiklerimi görememe,bir şey olursa yanında olamama düşüncesiyle her an yaşamak inanılmaz zor.Bazen durup durup kaybetme düşüncesi aklıma gelince krize giriyorum resmen.Sonra bir yanım bir pazarlığa giriyor ve diyor ki “Bana hiçbir sevdiğim insanın kaybını göstermeden beni al,buna dayanamayacak olanı da benimle aynı anda götür.”Gün ortasında,uyumadan çok sık baş etmeye çalıştığım çok zor bir duygu.Kapıyı çekip çıkmak benim için travma.Travmamın üzerine gitmeye çalışıyorum ama çok zorlanıyorum.Ben de hayata teslim olabilmeyi çok isterdim.İnsanlarla konuşurken içimden sevgi fışkırmasının bir nedeni de bu,her şeyin anlık olduğunun,şu anda sağlıklı olduklarının ve her türlü güzel insan ilişkisinin bir lütuf olduğunu biliyorum.Bugün konuştuğun insanları bir sonraki gün görmenin garanti olmadığını çok iyi biliyorum.Çevremdeki insanların sağlıklı olmaları ve onlarla beraber olmanın değerini bilerek yaşama lütfu da bu ama duygusal olarak çok yorucu.”Sevmek ne uzun kelime” İçinde en çok korkuyu barındıran duygu ,sevgi.Sadece orada olmasının bile sevindirdiği muhteşem bir duygu.Yokluğunun düşüncesinin bile bir yok oluşu hatırlatması,korkmak,kalmak,gitsen bile aklının kalması…

Cemal Süreya’nın çok sevdiğim bu şiiri aklıma geldi yazarken “Sevmek ne uzun kelime”

Dokunulmasa da, görülmese de;

Kalpte yer verilir bazısına,

Nedensiz...

Sen; aklım ve kalbim arasında kalan,

En güzel çaresizliğimsin.

Gerçi aklıma bile gelmiyorsun artık.

O kadar kalbimdesin ki...

Gözlerinin kahvesinden koy ömrüme,

Kırk yılın hatırına "SEN" kalayım.

"Sevmek" ne uzun kelime...

Şimdi açsam pencereyi beklesem.

Sen gelsen, olmaz ya hani geliversen.

Hiçbir şey sormasan,

Hiçbir şey söylemesen,

Sussan,

Sussam,

Sussak...

[insideofaredapple]

Bazı anlar bazı duygular

Ey unutulan bloğum merhaba,yılın seneye ne yapmak istediğimi düşündüğüm,yazın yaklaşmasıyla huzursuzluğun bünyeme vurduğu o zamanlardayız.Konforlu ama ayrılmaya cesaret edemediğim bir noktada buldum yine kendimi.Galiba bu bavul topla herkesi her şeyi arkanda bırakma işi çok zor ve ben kaldıramayacağım kadar çok sık yapıyorum bunu.Rutinden hem sıkılıyorum,hem aynılıktan deliriyorum hem de kafamı rahatlatıyor.Ama ben yine benim değişemiyorum,tamam oldu buradan devam çok huzurluyum ve böyle ölebilirim gibi bir kafa yapısına asla giremiyorum.Hep acaba diğer türlü nasıl olurdu, bir on yıl sonra denemediklerim yüzünden pişman olup olmayacağım aklıma takılıyor.Kıta değiştirmeyi düşünüyorum,yine boyumdan büyük işler, yine kendimi bilmediğim bir yerde ,anksiyetenin, yalnızlığın ,düzensizliğin içine atacağım galiba.Boyumun ölçüsünü öğrenemiyorum,güneşli günleri sadece düşünüyorum,tek yaşarken ayağım alçılandığında kendimi kendim hastaneye götürdüğümü kendime kendimin baktığını,nasıl hissettiğimi falan yine unuttum.Gözüm hep daha iyi günlerde.Gündelik can sıkıntıları,küçük meseleler,ekonomi vs. ile yoğrulmamayı düşlüyorum sık sık.İşin işte kalabilmesi mesleğim adına zor belki ama aynı anda daha az iş yapmayı,biraz daha farkına vararak yaşamayı,sürüklenmemeyi,zamanın ne yaptığımı anlamadan geçip gitmemesini,hayattaki sürpriz payını,ihtimalleri,sapakları özlüyorum.Kafamda sürekli çalan şarkıları,dans ede ede giyinmeyi,ayna önlerinde kıyafet denemeyi,kendimi gerçekten beğendiğim ve bunun dışarı yansıdığı zamanları özlüyorum.Bir şeylerim rutine girdi,törpülendim sanki,sadeyim,daha sessizim,daha az yer kaplıyorum ve böyle kalmak istemiyorum galiba.

Bu bir konu.Ama bugün öyle bir şey oldu ki bu da dolaylı yoldan hayatımda bir dönüm noktası.Çocukluk sıra arkadaşım bugün doğum yaptı,tabii ki İstanbul'da yüzyıllardır yaşamadığım için orada olamadım bile.İnanılmaz geliyor.Beraber sıralara şarkı sözü yazdığım arkadaşımın bebeği var artık o bir anne.Müthiş bir duygu.Görmek için sabırsızlandığım sayılı çocuklardan galiba.Gördüğüm an onları muhtemelen benim vanalar açılır,tutamam kendimi.Hayatta müthiş anlar var,tanık olunan müthiş duygular var,bazı anlar,olaylar,paylaşılanlar inanılmaz özel.Şahit olunan tüm böyle anlar için teşekkürler hayat !

[insideofaredapple]

2024’e

Tanımlaması zor bir yıl,bile bile ortalama kalmayı isteyerek geçirdiğim de bir yıl çünkü çok ihtiyacım var/dı.Günlük hayatın normalliğine,kabul görmeye,kabul etmeye,saymaya,sayılmaya ve sevilmeye.Bu ihtiyaçlarım için gözden çıkardığım heyecanlar oldu.Ortalama olmaya,yerinde saymaya,kendi ihtiyaçlarımı dinlemeye ihtiyacım vardı.İstediğim gibi yemek yemeye,gerektiğinde hiç sosyalleşmemeye,deli gibi dizi izlemeye,okumaya ihtiyacım vardı.Kimseyle yarışmadım,kendimle bile.Daha iyi bir versiyonumun peşine de düşmedim ne mesleki olarak,ne fiziksel olarak.Kıyafet olmadı mı kilo mu aldım,içine mi giremedim hiç sorun değildi,yenisini aldım.Sağlıksızlıktan da ölmedim.Göbeğim olmuş biraz napalım yani,kafayı toplarsam veririm moduna girdim.Spora da koşmadım,iş çıkışı kendimi spor stresine sokmadım.Biraz elimi insanların üzerinden çekmeyi başardım ben bu yıl.Uzaktan takip etmeyi ,etkileşime göre şekillenmeyi öğrendim biraz.Hayatın,insan ilişkilerinin işleyişini bu yaşımda öğrenmeye başladım.İçimden geldiği gibi insanları mutlu ederek yaşamanın tek taraflı olmadığını öğrendim.İnsanlara onların gösterdiği kadar ilgi gösterince şaşırıyorlar,bu yıl ben de buna şaşırdım.Bu prenses sendromundan ben de isterdim,nasıl bir pişkinlik,özgüven insan şaşırıyor.Yakınlık kisvesi altında en az gözetilen en az ihtimam gösterilen olmak yerine uzak olmayı seçtim bu yıl ve şimdiye kadar çok daha mutlu oldum.Benim için ya hep ya hiç azı,birazı beni hiç mutlu etmiyor.Ağlamaktan çok güldüğüm bir yıl oldu,bu yıl daha az ağlamayı ,kendimi üzmeyi başardım.Paylaşmayı daha çok öğrendim,daha çok bağışlayabildim.Bu da gereksiz para harcama alışkanlığımı törpüledi.Bunun dışında her şeyi üstlenmeye,sürdürmeye çalışmayı bıraktım.En basitinden iş yerinde doğum günü organizasyonlarını,hediye alma işlerini yapan kişi olmayı bıraktım.Sorumlu olduğumuz şeyler vazifeye dönüşüyor ama insanlar hayatın karşılarına çıkardığı iyilikleri genelde cepte görüyor ne kadar şanslı olduklarını asla anlamıyorlar.Toplulukla hareket etmeyi,geride durmayı öğrendim.Hayatıma çok farklı çok iyi insanlar girdi bu yıl.Kendimi belirli bir grup insana mecbur bırakmayınca daha mutlu oldum.Umarım yeni yıl bana altından ruhsal ve fiziki olarak kalkabileceğim yenilikler getirir,daha az sağlık problemi yaşarım,belki de hiç yaşamam.Sevdiğim herkes sağlıklı olsun,görüşemesek de iyi olduklarını bileyim.2023 tüm derslerin için teşekkürler,2024 ben hazırım!

[insideofaredapple]

Merhaba geçtiğimiz hafta benim için zor geçti,ama geçti galiba.Yine başardım.Aşağıdaki yazıyı da geçen hafta yazmıştım.Kötüyken,karamsarken insan o halinden utanıyor,debelenmesi görünmesin istiyor ama belki benim gibi zaman zaman dibe batıp çıkan biri görür ve yalnız kendinin böyle şeylerle uğraşmadığını anlar.Bunun bir süreç olduğunu,geçici olduğunu hatırlar.

“Saklasam kendimi bir odaya”

Üstümdeki yorgunluk geçmiyor,her şeyin anlamsızlaştığı zamanlardan normal görünmeye,davranmaya çalışarak geçmeye çalışıyorum.Donuklaştım yine,duygularımın bir kısmının köreldiği bir zaman bu.Şevkati,diğer insanlara ilgiyi zor bulabildiğim bir dönem bu.Vicdan azabıyla toplumsallığı yakalamaya çalışıp,kendimi daha çok yıprattığım bir karmaşadayım.İş yemeğinde gülüp edip yatağa yatınca insan bir atağı dizginlemeye çalışır mı ?Deli gibi düzensiz çarpan kalbini sakinleştirmeye,kendini dizginlemeye çalışır mı?Bildiğim bir döngü,çıkmaz bu, çıkacağım bu pespaye halden muhtemelen ama şuan bunun farkına varamıyorum,uyuyamayan o halde kendini toplayıp çalışan kendime anlatamıyorum.Dayak yemiş gibi bir ağırlık var vücudumda,gündelik şeyler bile inanılmaz yoruyor.Sabah yine kendimi bütün gece debelendiğim yataktan kazıdım,duşa soktum,giydirdim,düzelttim,yapabildiğim kadar süsledim ve işe götürdüm, gün geçsin diye markete gittim kefir aldım içirdim,akşam eve getirmeyi başardım,makul bir saatte yatırdım.İnsanın kendiyle baş edecek sabrı kendine vermeyi öğrenmesi de bir adım.Zor zamanları dizginlemek de öğreniliyor.Sancılı ama mümkün gibi.Bu tünel de bitecek.Bu göğsümdeki ağrı da bir bakacağım hafifleyecek.Unutmamalıyım.

[insideofaredapple]

Modum kötü olduğunda önce dizi terapisini sonra da yarınlar yokmuş gibi okuyabildiğim kadar okumayı seviyorum.Sanki sıkışmışım gibi hissettiğimde kitap ya da izlediklerim bana bir mesaj gönderecekmiş gibi geliyor,herkesin değişik bir ilişkisi var kitaplarla.

Yedi Boş Ev kitabını bitirdim biraz önce.Kitap çok farklı ve akıcı.Her ev ile ilgili hikaye birbiriden bağımsız.Tatil dönüşü bu kitaba ara vermiştim,şimdi geri dönüp bitirdim.Kitap çok güzel işlenmiş,bir gün tekrar bakacağımı biliyorum.

Yedi Boş Ev -Samantha Schweblin

P.S : Burada aslında Yüzyüzeyken Konuşuruz'un çok sevdiğim Tutun Bana şarkısı vardı.Grup üyelerininin sevgililerini, eşlerini darp eden tipler olduğunu öğrenince bir daha dinlemek istemedim.Böyle insanlar sempatimizi ya da her hangi bir şeyi haketmiyorlar.Yine kalpler kırıldı.

Ve buraya plak takılmış gibi dinlediğim bir şarkı bıraktım.Bu albüm❤️

[insideofaredapple]

Bugün işe arkadaşımla geldik,arabadan inince de imza atıp yanıma gel bir şey diyeceğim dedi.Yanına işimi halledip gittim ,hamile olduğunu ilk bana söyledi.Müthiş bir duygu,arkadaşından duymak bile müthiş.Çok heyecanlı bir an.Karşında bir insan var içinde de çocuk var.Dışarıdan asla belli olmuyor ama sen biliyorsun.Hayatta belirli şeyler var,layık olduğunda çok güzel olabilecek şeyler ,bu da onlardan biri galiba.Önce o mutluluğa erişmeye layık olmak lazım.Hayata teslim olmak ama güçlü olmak lazım,yol arkadaşı lazım,ona güvenebilmek lazım,yola çıkma cesareti lazım.Bugün güne nedense kafamı bunlarla çorba ederek başladım,ilk saatte geçti tabii koşturmaktan,bu da benim gerçeğim,çok güzel kaçarım beni yoran,üzen her şeyden.Yine güzel kaçtım ama kafamda bir ses hep,umarım mükemmeliyetçiliğin sana mutluluk verir dedi.Ya hep ya hiçten umarım hayatta bir şeyleri ıskalamıyorum,umarım gerçekten ne yaptığımı biliyorumdur şu hayatta.Yalnız ölmicem dimi?

Not:Heyecanını paylaştığım arkadaşım düşük yaptı,hayatın,mutlulukların geçiciliğini,anlık olduğunu bir kez daha anladım.

[insideofaredapple]

Kulağımda,dilimde sürekli aynı şarkı,kendimi sürekli kendimi dışarı atmak istiyorum.Belki de sürekli kapalı alanda çalışmaktan,zaman zaman boğuluyorum.Bir girişi var bir çıkışı,dışarıda hayatın aktığını,gökyüzünü,rüzgarı bile unutuyorum.Günlerin geçip gidiyor,nasıl geçiyor anlamıyorum.Belli belirsiz anlar var.Bir gülüyorum sonra bir güldüğüm gülemediğim ne varsa hepsine gözlerim doluyor.Sanki hayatı dışarıdan izliyormuşum gibi her şeyin fazlasıyla farkında hissediyorum.Dışarı taşımayı sevmediğim duygusallığımı ne yapacağız?Bir öyleyim bir böyle.Bazen her şeyim varmış gibi bir huzur bazen bomboşum.Bazen içimden bir coşku taşıyor uyandığımda bazen kendimi yataktan kazıyorum.Yeni yaşım geliyor.Yeni yaşım oturaklı hale gelen tüm hücrelerimi(ya da çoğunu,biraz akıl da lazım) yıksın.Bana yine o deli cesaretimi versin,umarsızlığımdan biraz geri versin,uçuş uçuş sevincimi versin,pervasızlıklarımı biraz da.Biraz şarkı söyleyerek dışarı çıkmak için hazırlanmayı,heyecanlanmayı versin.Midemdeki kelebekleri geri versin,uyumadan önce hayaller kurmalı zamanlar yine gelsin.

[insideofaredapple]

Bozcaada hep çok güzel 🥹🫠

[insideofaredapple]

Merhaba yazın iki ayı bitiyor bile.Bir arkadaşım daha evlenecek diye arada derede Bursa’ya gittim.Özlemişim yeşilini,orada arkadaşlarımla olmayı.Kısacık bir görüştü.Bir arkadaşımın da çocuğu 2 yaşına geliyordu,ilkokula gitmeden onu da görmeyi başardım🙈.Arada bir bayram daha geçirdik.Bayram=yemek tabii ki.Ablam 30 oldu,Türkiye’deydi ve onunla da çalıntı bir iki haftamız oldu.Bir gün bana onunla bu kadar vakit geçirebileceksin,güleceksin deseler hayatta inanmazdım.Buraya da acil bir nazar boncuğu ekliyorum.Ona tabii ki müthiş sinir bozucu bir pasta yaptırdım,çünkü kız kardeşlik bunu gerektirir.Sonrasında daha hiç bu yaz ayağımı suya sokmamıştım,yılın ilk deniz tatili yapıldı.En favori tatil rotam son iki yıldır Fethiye.Bu sefer yamaç paraşütü de yapma fırsatım oldu.Hayır daha doğrusu korkumun üzerine yürüdüm.Babadağ’ın tepesine çıkana kadar pek sorun yoktu.Tepeye çıkıp alet edevatı giyinip kuşanınca pilotumu bayağı darladım.En son günde kaç kişi uçuyor buradan kimseye bir şey olmadı,olmuyor değil mi ? diye soruyordum.Sonra siz zaten profesyonelsiniz,ben size güveniyorum tabii ki diyordum.Adam kesin çattık belaya dedi.Uçtuk ilk cümlem kaç yıldır bu işi yapıyorsunuz oldu.10 yıl mı tamam,süper.Ama her şey düşündüğümden daha rahattı.Kalkıştan sonra hiç gerilmedim,hatta en son müzik dinleyip,fotoğraf çekiliyorduk.İniş çok yumuşaktı,bir baktım ayaklarımın üzerinde yerdeyim.İyi bir firmayla gerçekten müthiş bir deneyimdi.İyi ki yapmışım!Daha iyisi tatil hala bitmedi.💅✨

[insideofaredapple]

Merhaba,merhaba,merhaba!

Yine ben :) .En son hastanelerde kafayı yediğim günlerde kalmış burası.Geri dönüp asla bakmamışım bile,çünkü hatırlamak dahi istemediğim günler geçti gitti bence.Kanser markerı yüksek değerim düşüşte,nur topu gibi miyomum sadece 4cmcik ve vücudumun yeni yıldızı fıtığım bol bol dinlenmemi ve daha prenses bir yaşam sürmemi istiyor.Sevgili blog yine yaz bir şekilde geldi.Meğer hayat bir tık daha güzelmiş.Denizle henüz kavuşamadık ama çok çok az kaldı,cidden çok az.Naz niyaz yapan bütün hücrelerim birden rahatlayacak.Yine okuma perilerim geri döndü.Listemi en sona ekleyeceğim,bu da içimdeki coşkunun diğer bir nedeni.Bu arada bugün bir şey oldu.Benim taa lisede dershaneden çok sevdiğim bir arkadaşım vardı.Üniversitenin ilk yılında görüştükten sonra o zamanlar telefon mu değiştirdim telefon servise mi gitti hatırlayamıyorum ama bu arkadaşımın numarası gitti.E sosyal medyası da hiç olmadı.Bizim bağımız koptu ama ara ara hep Facebook’larda orada burada aradım durdum ta ki bu akşam saat 11’e kadar.”Selam nasılsın?Konuşalım mı?”Uzun zamandır bir şey için bu kadar heyecanlandığımı hatırlamıyorum.Hiç yıllar geçse de samimiyetine güvenip birine alo dediniz mi?Bana denildi ve ben de elimde olsa derdim.İnanılmaz mutlu ve şanslı hissediyorum,böyle hisler bana çok sık uğramaz.Hayat sana böyle çalıntı sürprizler için teşekkür ederim!

2023 Hot Girl Summer Okuma Listesi🤓

Tekme Tokatlı Şehir Rehberi-Mevsim Yenice(Tam yolculuk kitabıydı,ilginç hikayelerden oluşuyor,ben yolu bekleyemedim.)

Bilinmeyen Sular-Mevsim Yenice(Bir yazarın ard arda birkaç kitabın araya başka bir yazar koymadan okumak yazarla dost olmak için en sevdiğim yöntem.Okuduğum kitapların bendeki etkisini artırıyor.Yine ilginç öykülerden oluşuyor.

Dört Anlaşma-Don Miguel Ruiz(Kişisel gelişim kitaplarına karşı önyargılıyımdır ama teorik olarak bilip gündelik hayatta insan ilişkilerinde afalladığımız noktaları hatırlamak için güzeldi.)

Henüz Başlamadıklarım

Julia ve Bazuka-Anna Kavan

Günübirlik Hayatlar-Irvin Yalom

Yedi Boş Ev-Samantha Schweblin

Yakınlıklar-Lucy Caldwell

Miras-Vigdis Hjorth

[insideofaredapple]

-Ernest Hemingway-

[insideofaredapple]

Date Desen Değil Mecburiyet Desen Değil O Zaman Ne?

Yine çok fazla kendi kendime kaldığım o zamanlardayız.Kendiyle ne yapacağını bilmediğinde insan, korkutucu bir zaman dilimi.Kendimi bu ara bol bol doktora götürmem gerekiyor.Baş başa olmaya,me timelara tamamız peki ya kendini asla düşünmeyeceğim doktorlarda gezdirirken de kaliteli gelecek mi o zaman?Her doktor iyiydi güzeldi son doktor onkolojiye yolladığında o koridoru nasıl geçtim bilmiyorum.Sadece benim gibi genç bir kadın daha vardı.Doktorun kapısının önünde kayışlar hafiften koptu bende.Nasıl yapıldığından daha önce haberimin bile olmadığı testler daha önce bunları bilmeyecek kadar şanslı oluşum,doktorların önünde kalender durma çabası ama kontrol manyağı bir insan olmamdan mütevellit giderayak doktorları soru bombardımanına tutmam,sevinilen bayramın tüm test sonuçlarını geciktirecek olması,bir yandan hayatın akıp gitmesi,tatilde olmam ama olmamam,ne olacaksa zaten olacak,hepimiz ölümlüyüzle ama daha bir rahat nefes almadım şu hayatta isyanı,Google’a sonuç aratma gafletinde bulunma sonra Pollyannacılık…Böyle uzar da gider.Ama acı çeken hayvan gibi yatakta yatıp ağlamak bana hiçbir zaman iyi gelmedi,meşguliyet her zaman iyidir.Şimdi açtım sınav dosyalarımı sınav bakıyorum,kahvemi yine yaptım çünkü bu işleri hep ben zamanında yetiştiririm.Kulağımda Sezen,işte biz o gün tükeneceğiz diyor.İnsan yaşadıkça küçücük şeylerle umutlanıp,kalbi pır pır atıp heyecanlanan bir canlı,sanmıyorum tükenelim.Sadece taşımakta zorlandıklarımız var,hep gerisi geldi,yine gelecek.

[insideofaredapple]

Var olmak

Boylu boyunca bir lilyumsun vazoda

Uzun,narin,koşullara ayak uydurmayan gövdenle

Berrak,net ve yalınsın

Ne güzellemelere lüzüm var ne allanıp pullanmaya

Ne bitmekten korkuyorsun ne ayak uyduramamaktan

Ne güneşin suretine vurmamasından

Ne vazona layık görülen içine oturtulduğun bir gıdım sudan

Buradasın şu anda ve en güzel halindesin

Mağrur,bir başına ama dik başlı ve zarifsin

Şu anda ve burada

Boylu boyunca bir lilyumsun yanı başımda

Kestiler dalından şık bir vazoya narinliğini yakıştırdılar

Altına da bir gıdım su koyuverdiler

Çok güzel oldu,varlığı mutluluk dediler

Bir gıdım suda,şık saksılarında

En güzel haliyle var olmak

Ama koşullara kendini zorlamamak

Var olmak ama aynı zamanda olmak

Gerekirse yok olmak

Ama varolmak

Berrak,net,bir başına ama

Var olmak

[insideofaredapple]

Ne zaman bitecek?Bitecek mi?

Günlerden pazar, bir sonraki gün okullar açılacak,Whatsapp grubumuzda keşke çok kar yağsa da tatil olsa birkaç gün diye bir geyik çeviriyoruz.Şansa bak tatil oldu deniliyor.Ben yönetimin olduğu grubu geyik çevirdiğimiz grup sanıp oraya “Oley,umarım tüm dilek hakkımızı burada kullanmamışızdır yazıyorum.”Hemen fark edip geri çekiyorum ama bir utanç da var içimde.Sonra nasılsa araya tatil edilen gün de girecek unutulur diyorum.Sonrası huzurlu bir uyku çünkü karı çok severim ve çok kar yağacak.Sabah bir baktım o korkunç deprem ama içinden çıkılası bir deprem gibi değil on ayrı şehri etkiledi denildi.Her yer yıkılmış,enkaz ama kimse yok,televizyonda görüyoruz ama kimse görmemiş,gitmemiş ortada olan bir felaketi izledik.O bayıldığım kar da insanların çaresizliğinin üzerine yağdı.Bu kaçıncı bilmiyorum,bize ulaşan bu yakıcı çaresizlik ,öfke bu boyuttaysa o insanların içi nasıl kavruluyordur bilmiyorum.Hep hayatta az çok plan yaparız,yarın işe gideceğimiz bellidir,alo dediğimizde ulaşamamayı aklımıza bile getirmeyiz.Yaz burnumuzda tüter,vaad edilmiş gibidir.Yaz hep gelir,zor da olsa gelir ;görüşemediklerimizle görüşürüz cennetten çıkma en az bir haftamız olur.Yine sabahın bile belki de yattığımız gibi olmayabileceği balyoz gibi kafama indi.Günlerdir enkazın altındaki insanları düşünmekten asla ısınamıyorum,kafamı yastığa koyduğumda o insanları düşünmekten uyuyamıyorum.Öyle bir felaketten kurtulan insan nasıl uykuya dalacak,nasıl yaşayacak?Bu ülkeyle bağı olan herkes anksiyete sahibi,çünkü kader diye ölümlerden ölüm beğendiriliyoruz.Bireysel iyiliğin toplumsal iyi oluş haline bağlı olduğunu da unutmamak lazım.Şuan başımızın üstündeki eve şükredecek durumda değiliz,yorgunuz ve insanların acısı o kadar büyük ki nasıl taşıyacağımızı bilemiyoruz.Çocuklar dertleri için çözüm üretemez ağlar ya kriz gibi sadece ben değil bir çoğumuz öyle ağlıyoruz.Sıradan banyo yapmak,yemek yemek,uyumak,çorap giymek,kendin için bir paket ped almak,yatmadan üstünü örtmek gibi eylemler insanın içini acıtabiliyormuş.İçimi yakan bir şey de çoğumuzun bir çok şeyi yaşamadan ölebileceğini anlamak.Sınav peşinde dershane okul arası mekik dokuyan ,iş ev arası gidip gelen bir sürü insan artık yok.Üzgünüm ne ilk ne de son defa.Yaşananlara,belki de hiç yaşanmayacaklara.

[insideofaredapple]

Her şey tamam

Cumartesi,toplantı çıkışı her şey bitmiş,evime gitmişim,misler gibi rahat kotumu bluzumu geçirmişim,bavulumu kapıp kendimi ucu ucuna planladığım tatile atacaktım,check-in saatini dakikalarla kaçırıp -koca bavulu elime alacağım tutmuş -onunla kaldım.Ya eve dönecektim ya sürünerek de olsa macera başlayacaktı.Mardin’e ya da Diyarbakır’a otobüs bileti bulamayıp ya Gaziantep’e gittiysem oradan Diyarbakır’a geçtiysem ?Ciddili yaptım pişman da değilim.Planlar bazen tutmaz eve tırıs tırıs dönmek de bir seçenekti.Artık Ankara’dan doğuya hiç gitmedim diyen kız ben değilim,haritayı karayolu ile gittiğim için bana sorun.Düşündüğümden her şey çok daha harikaydı.Bir ara oralara yerleşme hevesi bile geldi.Herkes inanılmaz yardımsever,cömert ve hoşgörülüydü.Gördüğüm tanıştığım herkese bayıldım.İnsanlara insan olarak bakılmasını özlemişim.Kadın ve erkek yoktu sanki orada, tanıştığım insanlarla,herkes insandı, herkes potansiyel dosttu.Bu duygu bana çok yabancı ama çok güzel hissettirdi.Birine değerli hissettirmek için o kişi ile sevgili olmamız gerekmiyor,birine yardım etmek ya da güzel bir sohbetin içinde kendimizi bulmak için.Ben o sohbeti buldum.Şaraplar belki sirkeydi,belki şerbet içmezdik hiç ,o neydi,ama o güzel bir şey de olabilirmiş.Muhteşem yerler gördüm.En beğendiğim sanırım Kasımiye Medresesi ve Cemil Paşa Konağı.Bir güzelliğin içinde minicik hissetmek ama parçası olmak duygusu…Güneş doğudan doğarı hepimiz biliriz de nasıl güzel doğarı görmek lazımmış.Uzun uzun,ışıl ışıl,ruhuna doğuyormuş güneş.Fonda orada sürekli radyoda çalan yavrum neredesin diyen bir şarkı var,komik normalen dinlemeyeceğim türde bir şarkı ama bu seyahatin fonunda çalıp ortamı komik yapıyor.Ortam değiştirmek hep iyi bir fikir.İyi ki deliliğim,iyi ki inadım.