kalokairistoxwrio - Tumblr blog

[kalokairistoxwrio]

Και γύρω μου παντού υπήρχε ομορφιά

μα έλειπες εσύ

[kalokairistoxwrio]

[kalokairistoxwrio]

Δε θέλω να χρειαστεί να σου πω ότι μου λείπεις.

Δε θέλω να πρέπει να σου πω αντίο.

Δε θέλω να αναγκαστώ να ζω χωρίς εσένα.

Φοβάμαι να σε χάσω, ενώ δεν είσαι καν δικός μου.

Γι’αυτό φοβάμαι να δεθώ.

[kalokairistoxwrio]

Και κρατιόμουν τόσο καιρό από ένα τίποτα·

από κίβδηλες ελπίδες, ψεύτικες υποσχέσεις και νοθευμένα λόγια.

Ίσως και να ’φταιγε που τόσο πολύ αναζητούσα την αγάπη·

γι’αυτό να νόμιζα πως τη βρήκα σε λάθος μάτια.

[kalokairistoxwrio]

Τουλάχιστον κοιτάμε τον ίδιο ουρανό

[kalokairistoxwrio]

Και κάθε τραγούδι να είναι για αυτόν.

Κάθε μέρος να έχει τη μυρωδιά του.

Κάθε επιφάνεια να έχει την αίσθηση του.

Κάθε ήχος να μοιάζει με τη φωνή του.

Μα αυτός να λείπει…

[kalokairistoxwrio]

Είναι που όταν νυχτώνει σε αυτή την πόλη

όλα γίνονται πιο όμορφα

[kalokairistoxwrio]

Ήσουν η προσθήκη στη ζωή μου που δεν ήξερα ότι χρειαζόμουν

[kalokairistoxwrio]

Και όλοι μου έλεγαν να σου δώσω μια ευκαιρία.

Μα εγώ δείλιαζα·

Ήξερα πως αν σε πλησιάσω θα καώ,

αν σε αγγίξω θα καταστραφώ

και αν συνδεθώ μαζί σου θα πάψω να υπάρχω.

Γιατί τότε θα ζούσα μονάχα μέσα από εσένα

και θα ανέπνεα αποκλειστικά για να μαι δίπλα σε σένα.

Και αυτό, αγαπητέ μου, εγώ το αποκαλώ όλεθρο.

[kalokairistoxwrio]

Όσο σε πλησίαζα, τόσο δεν μου έλειπε η ελευθερία μου.

Κι αυτό με σκλάβωνε.

Όταν κάτι δεν σου λείπει, παύεις να το διεκδικείς.

Όσο απαραίτητο και να ‘ναι.

Ε. Καφαντάρη

[kalokairistoxwrio]

Και όταν με κοίταξες

συνειδητοποίησα

πως εσύ είσαι ο προορισμός μου.

[kalokairistoxwrio]

Και ήξερα πως αν έλεγα το «ναι»,

θα ερχόταν το τέλος.

Δε θα υπήρχε φυγή από αυτόν

ούτε και πισωγύρισμα.

Κι έτσι, περίφοβη, λοιπόν

αμφιταλαντευόμουν

ανάμεσα στην ευτυχία και την ασφάλεια.

[kalokairistoxwrio]

Να ζήσεις πάντα διψασμένος

ερωτευμένος με τα θαύματα

λες και είσαι δεκαοχτώ χρονών

λες και δεν πρόκ��ιται αύριο

να γίνουν όλα στάχτη

ή ακριβώς για αυτό

Τ. Νικηφόρου

[kalokairistoxwrio]

Και κάπως έτσι,

στο λιγότερο κατάλληλο μέρος,

την πιο απροσδόκητη στιγμή,

ήρθες κι έφερες τα πάνω κάτω στη ζωή μου

μαθαίνοντάς μου κατ’ αυτόν τον τρόπο

πώς ν’αγαπώ το χάος…

[kalokairistoxwrio]

Και κάπου εκεί νιώθεις το κενό·

Τα τραγούδια παύουν να έχουν αξία

Τα φαγητά χάνουν τη γεύση τους

Οι έξοδοι δεν είναι πια πηγή χαράς

Και οι αναμνήσεις μοιάζουν με αχνές κακοφωτισμένες εικόνες.

Κάπου εκεί χάνεις την ελπίδα και ό,τι αυτή συνεπάγεται.

[kalokairistoxwrio]

Και μετά από καιρό

ακούς πάλι την καρδιά σου να χτυπάει

αργά, ρυθμικά, σχεδόν ανεπαίσθητα.

Στη σκέψη ενός ονόματος, μιας γνωριμίας καινούριας

η καρδιά χορεύει και παρασέρνει με το ρυθμό της όλη σου την ύπαρξη.

Και κάπου εκεί αντιλαμβάνεσαι πως δεν έχουν τελειώσει όλα

και πως υπάρχει ακόμα ελπίδα.

[kalokairistoxwrio]

Μέσα στο χάος, το καταφύγιο μου εσύ