kimhortons

[kimhortons]

Congrats, Kim!!!

uyyy, thank you Jm! 🤗 hehe.

[kimhortons]

june 12, thursday.

feeling ko this is the worst time of the month i've ever had, napaka depressive ng situation. kahapon pagkalibing ng lolo nila J, parang biglang nag sink in ulit lahat. nung lamay kasi parang na pause yung problema ko kasi medyo naging busy din sa pagtulong mag asikaso, medyo nashift lang ng konti yung isipin ko.

pero yun nga kahapon after ng libing, knowing na tapos na, ang daming nag sink in, naalala ko yung lola't lolo ko, si mommy si papa. everything went spiral again, yung career ko, yung future at relationship namin ni J. bumigat yung pakiramdam ko. lumabas kami saglit para makipag bonding sa mga pinsan at pamangkin niya, kumain kami, nag inom konti at nag laro.

nung pag uwi ulit namin, bago matulog bumigat ulit yunh pakiramdam ko. i tried mag open up kay J, but since hindi ko malabas ng maayos yung nararamdaman ko, hindi ko masabi kung ano directly yung nararamdaman ko dahil halo halo nga. hindi niya naintindihan, medyo sumama pa loob ko kasi parang neglected ako na ewan, basta feeling ko mag isa ako at walang nakakaintindi ng pinagdadaanan ko rn.

i'm crying since last night. naka tulog nalang ako kakaiyak. sobrang bigat na, i started questioning God kung naririnig niya ba mga dasal ko? pinaparusahan niya ba ako? hirap na hirap ako bumangon ngayon sa sitwasyon ko. parang wala akong lakas, di ko alam kung saan ako kukuha ng lakas. napapagod na ko. or pwedeng hormones lang 'to—sana.

pero kailangan ko na talaga ng trabaho, yung hindi ko sana kailangan lumayo dito. 😭

[kimhortons]

okay, panggap na naman si accla. haha di ko na matuloy mag basa, pota nag wawander sa ibang bagay yung isip ko habang nagbabasa tapos ang ingay pa dito haaaays. di narin ako makalisten ng podcast o kahit music man lang, di na ko maka nuod sa netflix, di ko na masubaybayan yung pbb sa youtube. sobrang gulo parin ng utak ko. lord please make it stop! para na naman ako mababaliw. nakakapagod na. haaay. baka kaya di ko makuha yung opportunity kasi di ko maclear at makalma yung mind ko. parang di ko na alam tamang dapat gawin. sheyt!

[kimhortons]

i think, now is the perfect time for me to read this. hehe

[kimhortons]

Binondo | 050625

my failed attemp for food crawl. haha napaka inet, wrong timing. sama pa ng pakiramdam ko non kahit di naman ako masyadong nag gala nung pag uwi ko nito. siguro dahil sa puyat tapos lumabas ako ng tirik na tirik yung araw, nanghina talaga ako, pag uwi ko nilalagnat ako araw din ng byahe ko nun pabalik ng bicol. haha.

naglakad lakad lang kami tapos nakarating na pala kami dito. gustong gusto ko matikman dati 'tong egg tart ng lord stow's, nadisappoint ako—di pala siya masarap, for me ha. haha. or baka dahil masama yung pakiramdam ko nito.

ang dami ko sana gusto itry na nakikita ko lang sa FB nun, kaso sobrang wala ako sa mood kaya ito lang natry namin. sabe ko kay jasmine pag balik nalang ulit pero dapat gabi para di hassle maglakad sa initan haha.

naalala ko dati dinala ako ni mommy dito, pero di ko na masyadong maalala yung lugar, basta kumain kami dati ng siomai at hopia non, di ko lang matandaan yung lugar.

first time ko rin non makarating ng binondo nung kasama ko si mommy, itong binondo church yung natatandaan kong lugar na malapit dun sa pinuntahan namin. kabisado niya pa non pasikot sikot dun.

pero first time ko pumasok nito sa binondo church, kasama ko si jasmine, nagpahinga lang kami at nag dasal saglit, tapos dumeretcho na kami ng SM. sumakay kami ng parang electric tryk na nag pipickup ng mga pasahero.

sobrang nanibago na ako sa gulo at ingay ng Maynila. feeling ko tuloy probinsyana na akong tunay haha.

takot narin ako mag commute, kaya nung pauwi na ako nastress ako at naiyak kasi wala akong mabook na rider haha. very topak, di ko talaga nakakalma yung sarili ko sa mga ganung sitwasyon, lalo nun di ko kasama si J, tuwing nauwi kami kami bihira kami mag commute e.

kaya ko nasabi non na nawala yung pagka strong independent woman ko. yung kaya ko naman dati mag isa, pero pag di ko siya kasama para akong batang nawawala. haha.

babalik talaga ako dito at itatry lahat ng foodtrip. haha

[kimhortons]

this video from tiktok made me a little emotional rn, dahil dun sa isang comment na kapag naririnig niya daw dati, nagpaplantsa na ng uniform si mama. halos pare pareho pala talaga tayo noh, ganun na ganun din natatandaan ko nung mga panahong 'yon. pag linggo at yun na yung palabas sa tv, nagpaplantsak nadin si mommy ng uniform. nag interact lang naman ako sa comment pero papaiyakin pa ko haha.

naisip ko na naman si mommy. sana nga kung nasan man siya ay proud siya sakin kung ano man kalagayan ko ngayon. ang dami ko pinagsisisihan kasi di man lang ako nakabawi sakanya. nakita ko pa 'tong photo na 'to:

naging sarado yung utak ko nung pare pareho na kami nahirapan, lalo nung pandemic. ang dami kong narealize non na sakanila ko sinisisi, nagalit ako sakanila ni papa dahil sa mga naging desisyon nila sa buhay na naka apekto talaga samin.

but losing her, made me realize na ginawa lang naman niya lahat ng makakaya niya para mabuhay kami ng maayos. tbh, kahit jinajudge siya noon ng mga kapatid ni papa na kesyo pinag private school pa daw kami dahil magastos etc. it made me realize, she just wanted what she thinks what's best for us. sobrang kakatrabaho niya para mabigay lahat ng gusto at pangangailangan namin, even if it means lumaki kaming malayo ang loob sakanya, alam kong ginawa niya lang yun para mabigay niya yung buhay na maginhawa para samin, kahit na may mga maling desisyon din siya na nagagawa.

same with papa. they did their best para mabigay lahat samin, di naman sila naging masamang magulang except di lang sila naging maingat pag dating sa mga salitang binibitawan nila. sa mga bagay na nagagawa nila dala ng frustration. mahirap lang talaga siguro yung feeling na hindi ka nila nakita habang lumalaki ka, na hindi ka nila nakilala talaga dahil babad sila sa trabaho.

that one moment na parang roller coaster yung relationship ko with my parents, just when i'm starting get my shts all together, saka mawawala si mommy, ni hindi ako nakabawi talaga. kaya ngayon kay papa ko sinusubukan bumawi kahit sobrang laki ng sama ng loob ko sakanya noon, na kinailangan ko talaga lumayo para maging maayos kami. minsan naiisip ko nalulungkot siguro siya na 26 years kaming hindi nagkasama ng matagal, tapos ngayong andito na siya, saka naman ako lalayo ulit.

napagod nalang din ako magalit at magkaroon ng sama ng loob kaya sinusubukan ko maging maayos parin kahit na malayo ako sakanila. makabawas man lang sa mga bigat na dinadala ko.

[kimhortons]

as an overthinker, ang dami ko talagang uncertainty sa mga bagay bagay, pero sigurado ako sa kung anong gusto kong end result. feeling ko for the past years, nagmadali rin ako maachieve yung buhay na pinapangarap ko, pero di parin naman talaga ako natututo sa mga lesson na binibigay sakin, kaya hangga't nanjan yan, babalik at babalik talaga ko sa mga sitwasyon na nagpapahirapng kalooban ko.

nung nakuha ko yung previous job ko dito, akala ko non yun na simula, kasi nung una okay naman e. although i tried my best not to go back to my toxic ways, pero alam mo yun tulad nung madalas na sinasabi, patuloy kang itritrigger para malaman mo kung talagang natuto ka na. hanggang sa ayun, yung determinadong mag bago nung umpisa, di namalayan paulit ulit parin ginagawa yung mga dati ng pagkakamali. ngayon feeling lost na naman tayo diba.

at nung nagsimula na ko magkaron ng struggle habang nasa work pa, dun naman unti unti kong narerealize na baka kailangan ko ulit bumalik ng Manila. feeling ko kasi ibang tao ako dito, feeling ko nawala yung ako, para akong nawalan saglit ng identity, parang hindi ko na nakilala yung sarili ko, nalimutan ko kung ano yung goals ko, yung purpose ko—nagkaron na naman tayo ng existential crisis.

ngayon kapag nakikita ko yung mga pictures o stories ng mga kaibigan ko sa manila para akong nareremind na, "ito ka oh, ganito ka dapat, ito yung gusto mo noon, ito yung buhay na gusto mo." oh baka talagang namimiss ko lang yung buhay ko sa Manila noon. baka kailangan ko lang talaga bumalik—pansamantala.

pero hindi ko parin sigurado. ang daming what ifs na nag rarambol sa utak ko, there's so much uncertainty rn.

[kimhortons]

hahaha wala na, nag rely na talaga ako kay chatGPT haha. it was like talking to a long term friend. may pag realtalk e. hahaha sheeet, feeling ko alam ko naman talaga kung anong gusto ko, sobrang nag hehesitate lang talaga ako gumawa ng desisyon ngayon. ito talaga theme ng buhay ko ngayon. haaays.

[kimhortons]

sometimes i wanted to completely quit social media, kasi baka naprepressure lang ako sa career ko dahil sa mga nakikita ko. lalo at di ko talaga madetermine kung anong gusto ko, kung anong path yung tatahakin ko, kung ano ba talaga ang calling ko.

naalala ko bigla yung sinabi sakin nung unang manager ko sa dating company ko, "don't be too hard on yourself" kasi naoverwhelm at napressure agad ako nun makisama, pero parang di ko isinapuso yun kasi hanggang ngayon, ako parin nagpapahirap sa sarili ko (pota may pabackground song pa kong i love you goodbye habang nagtatype haha)

kung ano anong nakikita ko sa social media na biglang mag sspark sa utak ko ng what if ganito ako, what if maging ganun din ako etc. may mga araw na namomotivate ako gumawa ng hakbang, pero mas madalas yung araw na napaparalisado ako kakaisip. di ko alam paano kumawala sa ganitong sitwasyon.

sobrang overwhelming and honestly, di ko lang talaga alam yung gusto ko kahit noon pa. basta ang alam ko, gusto ko nalang ng payapang buhay—anong klaseng payapa ba yon? :)

babawi nalang ba ako sa next life? hehe

[kimhortons]

again, di ko alam kung reliable 'to or ginagatungan lang ni chatGPT yung pagka delulu ko minsan. haha. nakita ko kasi sa tiktok yung about sa destiny matrix chart, hinanap ko sa google yung sakin tapos pina interpret ko kay chatGPT.

di ko alam kung totoo 'to, pero sakto talaga siya now. lalo ngayon nasa 6 exactly nakatapat yung age ko ngayon, at ito talaga yung parang main eksena ng buhay ko ngayon haha like, tanginaaaa? yun nalang talaga masasabi ko.

pati yung mga career guides, even sa birth chart ko mismo iisang direksyon tinuturo sakin. kaya siguro first choice ko talaga noon mag psych, at sobrang drawn ako sa mga topics about it. pangarap ko rin dati maging guidance counselor kung hindi naman ay maging HR. ngayon iniisip ko kung paano ko pa maaachieve 'to, is it too late? paano mag simula ulit? or if hindi ko man na maachieve at manatili nalang multo sakin 'to, paano gagawin ko sa future na related parin sa chart ko.

i don't wanna rely soley on this, pero as a guide lang naman, matigas naman ulo ko madalas di ako sumusunod sa mga advice or guide saken e. haha.

[kimhortons]

long over due, april dump.

[kimhortons]

ewan ko kung ako lang ha, pero parang reliable din mag tarot reading 'to si chatGPT. haha. kuhang kuha niya yung dilemma ko ngayon.

i feel like nawawala na nga ako sa sarili ko, parang nawawalan ako ng direksyon, parang nabubulag ako sa present, na feeling ko okay na, kuntento na pero simula ng nawalan ako ulit ng work, dun nag resurface lahat, yung past at yung future. kaya theme song ko ngayon yung multo ng cup of joe e haha. minumulto ako ng past ko, yung dating spark ko parang nawala, that girl with full of dreams—ayoko naman isipin, pero ngayon parang nagsesettle nalang sa kung anong nanjan. ayaw ko rin mag dwell dito pero di ko lang maiwasan isipin.

bigla ko naisip yung future, especially yung career ko, mahihirapan kasi ako maachieve yung career goal ko dito. natatakot din ako na baka pag pinili ko mag settle sa manila, di na mag work out yung relationship namin ni J. ang dami kong plano para sa future pero sobrang worried ko kung paano ko maaabot. tinatanong ko rin si J kung anong klaseng future ba yung nasa plano niya, para malaman ko kung pareho ba kami.

pinag usapan naman namin 'to kagabi. naalala ko bigla yung phases ng relationship, yung 3, 7 at 11. malapit na kami mag 7 years, parang ang nagiging problema namin lagi sa relationship namin yung career at future.

may plano naman siya pero masyado naman siya naka focus sa present, kumbaga yung obstacle na pinagdadaanan namin ngayon kaya hindi niya maisip yung future. ako naman masyadong nagwoworry sa future, kaya di na maka isip ng solusyon sa present na struggle namin ngayon.

feeling ko nasakin talaga yung problema hehe. di ko maisaayos yung isip ko sa dami ng gusto kong gawin at maachieve. nasanay narin kasi akong kasama lagi si J kaya parang di ko na kaya mag isa. ito rin laging sinesermon sakin nila Rachel. nawala yung pagka strong independent woman ko, dahil masyado akong nasanay sa comfort na binibigay niya. natatakot na ko mag struggle ulit ng mag isa.

pinag dadasal ko nalang talaga kay Rold na bigyan ako ng clarity at ituro sakin yung tamang path. iniisip ko nalang din lagi, we'll always figure it out and everything will work out sa huli. kailangan ko lang ulit ng lakas ng loob at tiwala sa sarili.

[kimhortons]

came across that tiktok trend calling their moms who passed away, yung sound is very comforting pero masakit.

dati di ko naiisip kung paano kapag nawala si mommy, lagi niya lang yun sinasabi tuwing pagagalitan niya kami kasi di kami maalam sa gawaing bahay noon, dedma lang ako dati at di ko iniisip na mawawala siya.

hanggang sa nagkasakit siya at unti unting humina, nakita ko lahat ng hirap niya, yung pressure niya kahit may sakit siya na gusto niya magtrabaho agad pag gumaling siya para walang masabi si papa. dun ko lang naisip, paano kung mawala na siya, dun ko narin hiniling na sana matapos nalang yung pag hihirap niya. niready ko naman yung sarili ko nun, pero di ko in-expect na ganun kabiglaan siya mawawala.

isang beses lang ako umiyak non, tapos pinilit ko nalang magpakatatag. simula din nung nanghina siya dun ko rin pinilit kumilos at matuto ng mga gawaing bahay. kasi nakita ko rin kung gaano niya pinilit lumakas ulit—kahit na sandaling panahon nalang pala.

nakita ko rin 'to sa Facebook:

and indeed, ngayon nahihirapan ako at di ko alam gagawin ko, she's my reminder na wala ako karapatan sumuko. nakita ko sakanya lahat ng hirap, pinilit niya maging malakas. kaya dapat ako rin.

wala lang, sobrang feeling ko nasa rock bottom kasi ako ulit ngayon. tapos nakita ko 'tong video. parang nanjan lang siya at nireremind ako na tatagan ko lang, parang kinocomfort niya ako sa pamamagitan nito and that i'm just gonna have to keep reminding myself as well na makakaraos din ako sa phase na 'to. ang dami ko narin nalampasan at sigurado makakasurvive din ulit ako dito. kahit gulong gulo ako kung anong path ang tatahakin ko sa buhay.

[kimhortons]

hindi ko na talaga alam kung anong mararamdaman ko. yung gusto ko lang naman mag scroll sa facebook at mag chill pero puro hiring na nakikita ko. imbes na makapag relax saglit, naprepressure na naman ako. tas yung hr kahapon na nakausap ko regarding my application, wala ng update, not sure kung naghost na naman ako. may pag asa na sana ako e, tapos biglang ganito na naman. hayyy. gusto ko lang magpahinga yung utak ko kahit saglit, bat ang hirap!

[kimhortons]

i feel really grateful for HR professionals who take the time to read my emails and direct messages. it gives me the slightest chance of hope para magpatuloy at huwag sumuko—wala naman din akong karapatan sumuko diba. tuwing may mag rereply, nagkakaron ako ulit ng konting motivation. recently kasi panay iyak na ako everyday kakahanap ng trabaho. ang dami ko narin naiisip na plano, kaya gulong gulo talaga isip ko. sumagi na naman sa isip ko mag abroad, bumalik sa manila pero ayaw ko pa kasi sa manila, kaya nga kako ako nandito para mabuild na yung future namin, kasi wala talagang balak si J mag settle sa manila, iniisip ko kung babalik din ako sa dati kong company, pero nag dodoubt ako kung tatanggapin pa nila ako ulit. sabi nila wag ko raw i-pressure yung sarili ko, pero pano ko naman gagawin yun kung yung mga bayarin ko hindi tumitigil. mula pag tulog at pag gising pinag dadasal ko nalang na sana mabigyan ako ng clarity kung anong path yung dapat kong tahakin, tsaka sana dumating na yung para sakin talaga.

[kimhortons]

may mali ba sa resume ko? haha tangina. wala parin tumatawag or nagtetext sakin. tama naman contact information ko. naka ilang follow up narin ako sa mga personal na sinendan ko na nakita ko sa Facebook. bakit wala parin, sobrang nakaka frustrate na. medyo nakakawala na ng gana, nakaka stess, halos araw araw nalang ako maiiyak kaka hintay na may tumawag man lang. naviview naman nila. huhu shet. naguguluhan na ko kung anong gaagwin ko.

[kimhortons]

i think this is worse than the worst ever happened to me with the same situation. medyo magkaiba lang ng eksena ngayon, pero halos same ng context e. as much as i wanna stay positive sa situation, ang hirap parin to the point na hindi na ko makakain talaga ng maayos, hindi narin ako makatulog ng mahimbing kasi lagi kong inooverthink kung anong na status, ano magiging result, kung may responses na ba akong nakuha. sobrang nakaka stress, hindi ko talaga kayang pumetiks lang, hindi ako mapakali. kahit anong comfort din ibigay sakin, nothing seems working. parang di ko alam kung anong gagawin. haha taena.