lidl-ted - Tumblr blog

[lidl-ted]

holiday with my baby (the musical)

[lidl-ted]

Made this girl (and her sister) in 2017. Potato chip lips 👄 from Mac Donald’s are still intact (aka 𝖓𝖔𝖙 rotten 😵👻), it’s just that yesterday the superglue failed, and one half chippie fell off.. Now i shall throw her in the ~>🗑 (it’s the right thing to do.) I did make this last picture of her, so she can live her happily ever afterlife here📌on 𝖙𝖍𝖊 𝖎𝖓𝖙𝖊𝖗𝖓𝖊𝖙 (which -lets be honest- suits her perfectly!) 💩 (ps: don’t ask me what happened 2 her sister…)

[lidl-ted]

[lidl-ted]

[lidl-ted]

[lidl-ted]

Tulsa Queen (Emmylou Harris) Cover by Teddy May de Kock

[lidl-ted]

3 Characters who appear in my new solo performance 🔎TROIS🔍 a smoky whodunnit premiered @ Le Musée du Fumeur in Paris.

[lidl-ted]

Claudia versus Craig

Als voorstander (of eerder fan) van slechte voordrachten en voorstellingen vind ik mezelf deze ochtend in een tweestrijd. Ik word wakker, klein beetje verkouden en echt een beetje.. boos op Claudia de Breij. Vooral de laatste zin ‘geef mekaar toch een hand’ uit haar oudejaarsconference bungelde vanochtend als een soort verloren puzzelstukje voor m’n neus. En ik wilde ‘m grijpen maar het lukte me niet dus ik zet even m’n gedachten op een rijtje.

Gisteravond na wat wijn en in licht onstabiele emotionele toestand (want bijna ongesteld) raakte de zin ‘geef mekaar een hand’ mij enigszins. Maar nu is ’t ook wel zo dat figuurlijk gesproken alles wat beweegt mij raakt.. ook stilstaande objecten raken mij, dus eigenlijk raakt alles me continu en overal. Ik zeg ook altijd ‘it’s everything.’ Want ja.. is het niet zo dat alles alles is? Anyway, terug naar Claudia: met de ‘juiste’ muziek en natuurlijk de timing (niet spel maar timing als in -oudejaarsavond-) is het bijna knap om niet te raken met zo’n zinnetje. Geef mekaar een hand? En democratie vergelijken met van links naar rechts springen? En.. eigenlijk alle stukjes… Waarom is alles zo fucking letterlijk? En waarom worden er 0,0 risico’s genomen? Waarom is het allemaal zo vreselijk tuttig, voorspelbaar en sorry hoor maar.. die liedjes! Ik begrijp echt niet waarom dit Nederland aan ‘de hand’ mee mag nemen ’t nieuwe jaar in, waarom deze voorstelling, uit alle mogelijke mogelijkheden, ons het nieuwe jaar in entertaint. Dat stukje over Jezus, en de flyer, ik bedoel, waar zijn de dubbele lagen?? Wat is precies het onderzoek? (<— sorry voor deze vraag.) En wat heeft ze AAN!? Die hippe sneakers zijn volgens mij het enige risico in de hele voorstelling en het maakt me gewoon kwaad. Die schoenen maken me echt een beetje kwaad. En dan die BEATBOXER. Nee! Wil je het een beetje jong en hip houden terwijl je 44 bent? Doe dan vooral geen beatboxer! Je komt juist veel ouder over als je een beatboxer inzet. En.. nee Claudia, ik vond het ook echt niet scherp of grappig. :( Het was veilig, beetje saai en zelfs ergens belerend. Alsof jouw publiek elkaar de hand niet schud. Tegen wie was die oproep eigenlijk? En waarom is alles op zo’n kinderlijke toon? Ik ben geen kind meer! Potverdorie CLaudiA!  (ik hoop dat door schemert dat ik vooral boos ben op mezelf dat ik gister dus gewoon heb gehuild bij haar stomme zinnetje.) Dit probleem heb ik met alles op ’t moment trouwens — niet dat huilen maar: Ken je publiek. Als je dan toch die politieke kant uitgaat vanwege gebrek aan fantasie, geef ons dan op z’n minst iets meer dan sentiment en slechte liedjes, alsjeblieft. Als kunstenaar kun je dingen opentrekken, zowel de vorm als de inhoud. Waarom is de vorm zo genegeerd? 2020 en er wordt nog steeds gedaan alsof vorm geen inhoud is! Nou, dat is het wel, ze zijn onlosmakelijke met elkaar verbonden en we zullen nooit vooruit gaan in het theater als we dat niet gaan erkennen. Ik begrijp ook ineens de ‘grap’ (?) ‘nu gaan we het even over de inhoud hebben’ niet. Welke inhoud? Die uit de krant of ‘t NOS journaal?

Waarom is Hans Teeuwen nooit gevraagd? Ik wil het antwoord niet weten. :(

Als positieve noot had ik gister ook een omgekeerde ervaring genaamd: Craig David.Hij kwam op, en ik had direct de sneukaart al klaar in m’n hand. Hij deed een paar liedjes van z’n 1e album (die ik mega goed ken) en hij deed steeds zo’n stom humble buigje na elk lied. Zo van ‘omg guys really? You really like what I just did, omg, I’m so honoured, I’m so surprised.’

Het publiek zingt natuurlijk alles mee. ‘Oh nostalgie!’ roep ik. ‘Vergane glorie!’ Dan het 12 uur moment, groots vuurwerk rond London Eye, boem/knal/champagne/huilen(natuurlijk)- en we schakelen na de climax van het vuurwerkspektakel weer direct terug naar Craig. De band is ingeruild voor een DJ booth / draaitafel en hij begint in z’n eentje RE-WIND te zingen, z’n grootste hitje ever. Vervolgens mixed hij er een andere track in en begint hij golden oldies en top 40 hitjes mee te zingen en te dansen. Het is aan. Mensen staan op uit hun stoel, Craig begint ontzettend te zweten. Hij voelt dat het de goede kant  opgaat en je ziet hem besluiten: dit is alles of niks. En hij gaat voor alles. Hij is helemaal in z’n element en iedereen flowed en bounced met hem mee. Deze vergane glorie is zo hard aan het werk geslagen dat het ge-upgrade is naar een energieke, ritmische en entertainende show. Wat neemt deze man een risico door daar überhaupt op dit moment te gaan staan en alles te geven. Hup, al z’n hitjes uit 1999 komen voorbij, zeker niet perfect gezongen maar fuck it. Dit is wat het nu is en het maakt ineens allemaal niet zoveel meer uit. Plotseling begint hij supersnel te rappen (of scatten?) de hele zaal begint te joelen en te juichen en ja hoor daar is die weer, die ‘humbele' blik en hij roept door de microfoon: ‘Thanks you guys, so much, for supporting me for the last 20 years. I’m so thankful, I love you so much. We’ve come a long way and LOOK AT US NOW!’

Kippenvel. (en weer gehuild.)

Wat is het dan precies? Waarom vind ik Craig z’n performance zo veel spannender en leuker dan die van Claudia? Ik denk omdat al Claudia’s risico’s tijdens de repetities zijn vast gemetseld. Werkelijk ALLES is ingezet om haar show niet ‘fout’ / ‘verkeerd’ / of ‘mis’ te laten gaan. Een heel team heeft daar heel hard aan gewerkt en ergens is dat best knap natuurlijk en goed team effort en whatever, maar het brengt de podiumkunsten geen stap vooruit. (en het publiek [ behalve wat tijdverdrijf, het ‘samenkomen’ en een valse traan ] ook niet.)

Claudia versus Craig. Voor beide shows valt wat te zeggen. De zin ‘geef mekaar een hand’ heeft mij vanochtend wakker geschud en dat is ook wat waard. Maar Craig wint, omdat hij echt in het moment, ‘t publiek heeft geprobeerd te overtuigen van zijn muzikale talent.

[lidl-ted]

de sneakers van claudia de breij

[lidl-ted]

Great performances @ London Zoo

Yesterday we saw some great performances @ London Zoo.

Tiger Territory (atmosphere → Indonesian)

THE TIGER took a big step forward by thinking about the audience's perspective. He simply laid himself down and chilled, almost directing the viewer into having the same experience of 'actually being up there in the tree', like a tiger.

Gorilla Kingdom (atmosphere → African Rainforest)

THE GORRILAS worked (again) as a family this year, but this time round they explored Entrances and Exits (always accurate and contemporary). Father gorilla visibly exited the indoor back-stage area to make a grand appearance on the stage outdoors, while eating a banana. The slow but steady paste was beautiful and masculine only to be disturbed by the playful baby gorilla who energetically ran up the stage three times faster then his (we think?) father, unafraid to get hurt and very significantly noteating a banana. Then mother arrived, clearly the highpoint of this performance, grabbing a big pile of leaves only to place these upon her head like, indeed, a lady's hat. After a minute or two they all, very organically, took their exits, leaving a bit of dust and... a banana peel behind.

Land of the Lions (atmosphere → India's vibrant Sasan Gir)

THE LIONS had an exciting and conceptual concept prepared. First the stage was empty, no lion whatsoever to be found. Then, while walking past (feeling a bit disappointed) the audience was awaited a surprise of all lions piled up together and sticked to the windows. One could actually come as close to the lions as never before. But the thick, greasy glass and the fact they were making no eye contact and cuddled with each other as if 'no one was around', gave it a very forth wall experience. Alienating even.

But although these big popular mommy's and daddy's did not at all disappoint this year round, our top 3 performances were, very surprisingly not to be found in these expected areas.

Nr. 3 

Penguin Beach (atmosphere → South American Beach Landscape)

THE PENGUINS stole our hearts by working to closely together as a team. Almost like a choreography they went for an aesthetic and satisfying experience for young and old. You could see their colonial underwater dives as well as the upper water splashing scenes simultaneously, and the dynamics of this collaboration gave some sort of hope and pleasure in these cold, individualistic times.

Nr. 2

THE HANUMAN LANGURS presented to us a radical love duet with absolutely no fear to express and share their true feelings and desires for each other with the spectator. This intimate portrait hit a turning point when the embarrassment made place for a kind of tender feeling. A feeling there is someone for everyone. A beautiful feeling.

And last but certainly not least our very, very unsuspected...

Nr. 1

THE CRESTED WOOD PARDRIDGE!

We weren't even aware of this little talent to perform during the 2019 London Zoo Festival but we're so happy she did. She stunningly used the natural environment of the bird cage (and its history) in a way it completed all her actions, tiny as they may were. She had the ability to, without any big gestures, provide the audience with a larger sense of space, time and truth. There was something very honest about this piece, since there was no tjirping or flying round (as we've seen loads in previous birdcage performances) but simply standing there, next to that little bush that suddenly.. didn't seem so little any more.

So, yet again: an all and all wonderful experience. We most certainly can't wait to see what they'll come up with next year! You can see all performances throughout all of 2019, all day, every day.

We highly recommend it.

Cheers!

The Magically Random Performance Review Team. (MRPRT)

[lidl-ted]

👏Great performances @ ZSL London Zoo👏

[lidl-ted]

[lidl-ted]

[lidl-ted]

/// Nick sings a song @ the South London Gallery /// The Conch ///

[lidl-ted]

sewing "Nick"

[lidl-ted]

stuffing "Nick"

[lidl-ted]