mikrosprigkipas - Tumblr blog

[mikrosprigkipas]

ασε με να γινω το ατομο σου και η αγκαλια που χρειαζεσαι οταν δεν σε αγαπας

[mikrosprigkipas]

οι πραξεις δειχνουν περισσοτερα απο αυτα που νομιζεις και πιστεψε με σε θελω οσο και εσυ και ακομα περισσοτερο

[mikrosprigkipas]

Μάθε να παίρνεις ρίσκα. Αλλιώς τι νόημα έχει;

[mikrosprigkipas]

Δεν έχω πλέον ύπνο εξαιτίας σου, η μάλλον εξαιτίας μου που πίστεψα σε κάτι το οποίο δεν υπήρχε

[mikrosprigkipas]

κάθε άνθρωπο που γνωρίζω τον συγκρίνω με εσένα, κάθε μυρωδιά, κάθε τραγούδι, στα όνειρα μου είσαι ο πρωταγωνιστής μα στην πραγματικότητα πλέον είσαι ένα ξένος. Ένας άνθρωπος που κάποτε ήταν στην αγκαλιά μου και πλέον δεν θέλει ούτε να με ξέρει.

[mikrosprigkipas]

μου λείπεις, κάθε βράδυ και περισσότερο.

[mikrosprigkipas]

κάθε άνθρωπο που γνωρίζω τον συγκρίνω με εσένα, κάθε μυρωδιά, κάθε τραγούδι, στα όνειρα μου είσαι ο πρωταγωνιστής μα στην πραγματικότητα πλέον είσαι ένα ξένος. Ένας άνθρωπος που κάποτε ήταν στην αγκαλιά μου και πλέον δεν θέλει ούτε να με ξέρει.

[mikrosprigkipas]

Δεν έχει περασει ουτε μια εβδομάδα απο το τελευταιο σου μηνυμα το πιο καταστροφικο, ποναει διοτι δεν ξερω πως να περιγραψω αυτα που νιωθω και δεν υπαρχει κατι που μπορω να κανω για αυτό...

[mikrosprigkipas]

μου έδωσες ανασφάλειες τις οποίες δεν είχα και δεν ήθελα να έχω..

[mikrosprigkipas]

Δεν έχω πλέον ύπνο εξαιτίας σου, η μάλλον εξαιτίας μου που πίστεψα σε κάτι το οποίο δεν υπήρχε

[mikrosprigkipas]

[mikrosprigkipas]

Some people are like Ads, just skip them

[mikrosprigkipas]

Θελω φίλους και άτομα να με καλούν σε φοιτητικοπαρτακια σε σπίτια, έχω κουραστεί με την μοναξιά… οι σκέψεις έχουν φτάσει ταβάνι..

[mikrosprigkipas]

Οσο εύκολο είναι ένα άτομο που ηξερε τα ονειρα σου και τα αγαπώ σου, να γίνεται ξαφνικά ένας άγνωστος. Άλλο τόσο εύκολο είναι κάποιος αγνωστος να γίνει ο άνθρωπος σου.

[mikrosprigkipas]

Δεν υπάρχουν ιδανικά πλασμένα για τον κόσμο μου.

Μαρεσει να αράζω σε μια ταράτσα με θέα όλη την Αθήνα.

Μια πιτσα, δυο μπυρες και τα φώτα απο καθε γωνία της πόλης να φωτίζουν την βραδιά.

Συζητήσεις για όλα τα φασματα της ζωής.

Όχι απλά μια καυλαντα.

Συζητήσεις ακόμα και για λεπτομέρειες που δεν μπορείς να φανταστείς την ώρα που ξεκινάς κατι τέτοιο.

Δυο χέρια να μου χαϊδεύουν τα μαλλιά όσο είμαι ξαπλωμένη στα πόδια του ανθρώπου που επιλέγω να ζησω κατι τέτοιο.

Να μιλάω για πράγματα που δεν ακούει κανείς, για όσα αγαπάω, για όσα με θυμώνουν, για όσα με πληγώνουν, να μην μιλάμε για δουλειά.

Να μιλάμε για την ζωή, για τους ανθρώπους, για τους έρωτες, τις φιλίες.

Και να γελάμε.. να γελάμε πολύ.

Και να κλαίμε και να κλαίμε ακόμα περισσότερο.

Και έπειτα να παίρνουμε τις κιθάρες μας και να γράφουμε στιχάκια που θα μείνουν εκεί, σε εκείνη την ταράτσα χαραγμένα.

Θέλω μονάχα τέτοιες στιγμές και ξέρω εγώ να ζησω!

[mikrosprigkipas]

I don’t do revenge, but i can ignore your entire existence

[mikrosprigkipas]

maybe you weren’t the one for me but deep down I wanted you to be