offtoljubljana - Tumblr blog

[offtoljubljana]

P.P.S. Twee dagen te laat

11/02/21

Hoi. Hallo. Lang niet gezien. Hoe gaat het? Is dat een nieuwe stropdas? Staat goed!

Sorry, dit was het perfecte moment om gebruik te maken van een cringe opening. We zijn nu.... uh... bijna 7 maanden verder. Twee dagen geleden, op 9 februari 2021, was precies 1 jaar sinds 1. Hallo y’allemaal, oftewel, 1 jaar sinds mijn verhuizing naar Slovenië. En wow, wat een jaar. Ik heb recentelijk alle 138 blog posts teruggelezen en het is raar om te bevatten dat ik dat allemaal gedaan heb.

Ik was van plan om dit te schrijven op 9 februari. Ik had het allemaal gepland.

En toen vergat ik het.

En toen vergat ik het om het op de 10e te doen, om aan te geven dat ik het was vergeten.

Nu is het dus de 11e. Beter laat dan nooit. 

Er is niet echt een doel van deze post. Ik ga niet een update geven over de laatste paar maanden, want dit blog gaat (ging?) over Slovenië. Het is meer een erkenning van dit alles.

Alhoewel, deze hele lockdown is wel nostalgisch. Ah, een lockdown. Nederland zeikt over al deze regels, maar ik heb een heftigere lockdown meegemaakt in Slovenië. Is het gek dat ik er op een rare manier van... nou, oké, ik geniet er niet van. Niemand geniet hiervan. Ik genoot ook niet van mijn Sloveense lockdown, maar het zorgt gewoon voor een raar gevoel van gelijksoortigheid. De situatie in Slovenië is ook heel kut, btw. Ik ben op tijd weggegaan uit dat land, want de tweede lockdown daar is nog heftiger en die begon in oktober.

Dus ja, dat is het dan. Nog één klein dingetje voordat ik ga. Ik had geschreven dat ik cadeautjes had gemaakt in Slovenië, maar dat ik geen foto ging plaatsen, want het hoorde een verassing te zijn.

Natuurlijk zijn die kleine schilderijen allang aangekomen bij de familieleden. Hier zijn ze dan:

Ze zijn ook allemaal dik ingelijst (paps idee), maar deze foto is gemaakt in Slovenië. Dat is Barbara’s matras.

Have a cat!

[offtoljubljana]

P.S. Sociologie gehaald, baby!

21/07/2020

En nu heb ik dan eindelijk vakantie. Gisteren maakte ik mijn laatste werkstuk af en vandaag heb ik het ingeleverd. Ik had niet verwacht om op dezelfde dag al een punt te krijgen, mAAR OH BOY. IK KAN HET ZELF NIET GELOVEN, MAAR IK HEB WEER EEN 10.

Met andere woorden: ik heb alle UoL vakken gehaald met een 10. Helaas kan ik niet meer in het VIS portal van Faculty of Arts, dus er is geen screenshot van de 10 van GLINT. Maar OH YEAH.

Tijd voor Bob:

[offtoljubljana]

od-ezia replied to your post “137. Dit zou een diep epiloog worden, maar ik ben nu te moe om er één...”

Stop aub nooit met blogposts te schrijven, ze zijn echt leuk om te volgen en wil ze niet missen ��

Helaas helaas, Caroline. Dit blog is over (op de Sociologie P.S. na), maar als ik ooit een reden heb om weer te bloggen, dan stuur ik je wel de link.

Zolang, have a cat:

[offtoljubljana]

138. Het epiloog

16/07/2020

Ontmoet Diabla, mijn mega zachte kussen:

Oké, tijd voor het verhaal. Het ziet er naar uit dat dit mijn laatste blogpost wordt en aangezien ik nooit iets leer, schrijf ik het weer eens mega laat en ben ik moe. Mijn eerste volle dag in Nederland zit er weer op, dus dat zie ik als een passend einde van het verhaal.

Ik ben terug.

Het leven gaat door.

Ik kan nu Animal Crossing spelen op TV!

Ik liet mijn Switch dock namelijk achter in Nederland. Aaaah, kijk eens naar het grote scherm. Wel is de kleur zeer verzadigd, maar dat ligt vast aan de TV. 

Mijn tijd in Slovenië is dan voorbij, maar mijn tijd met Erasmus nog niet. Ik moet namelijk nog steeds Sociologie afmaken, maar ik moet nu alles regelen voor de terugkomst. Ik moet namelijk nog 25% van mijn Erasmus+ beurs krijgen en dat krijg ik alleen als ik allemaal formulieren en testen invul. Vandaag heb ik dat allemaal gedaan, want wegens mijn eigen misinformatie, kwam ik er gisteren achter dat morgen (de 17e) de deadline is voor zowat alles.

Maar het ziet er nu naar uit dat alles goed is.

Statement Form ondertekend? Check OLS Language Test? Check Mobility Form? Check Student Report RU? Check EU Survey? Check!

... please.

Alleen nog mijn Transcript of Records en een ander report voor de RU, maar ik heb t/m 15 augustus. Ik moet ook dus eerst Sociologie afmaken. Maar ja, het lijkt erop dat na vandaag het meeste af is. Het einde is er dan.

En nu ben ik terug in Nederland. Het is toch wel wennen, maar dat komt grotendeels door Corona-maatregelen. Niemand draagt hier een masker! De postbezorgers laten me nog gewoon iets ondertekenen. Mensen in horeca hebben geen masker. Winkels staan vol met mensen zonder masker.

Toen ik weer het echt Limburgse accent hoorde in de GameMania dacht ik: “yup ouwe hoer, ik ben thuis in het zuiden.”

Oh ja, ik ben naar de GameMania gegaan om mijn Joy-Cons op te sturen voor reparatie. Ik heb geen garantie meer 🤡.

Heerlen. Wat een lelijke stad.

We wilden ook wat drinken, want ik had wel zin in bitterballen of zoiets. Ik heb namelijk zes maanden geen Nederlands eten zoals frituresnacks, vanillevla, vlaai (oké, Limburgs) en stamppot gegeten. Nu kan ik niet echt zeggen dat ik het mega veel gemist heb, maar ik kan een bitterballetje wel waarderen.

Wegens de regen reden Lulu en ik naar oud vertrouwde Van der Valk. Niet gedacht dat ik daar zo snel weer naartoe zou gaan, maar mijn Sloveense paranoia vond het idee van binnen zitten in een klein(e) bar/café iets te veel en goede oude VdV is groter binnen.

En toen at ik dus 6 bitterballen. 

Toen boodschappen gedaan, want pa heeft in de zes maanden een nieuwe BBQ gekocht en ze stuurden constant foto’s van hun eten, dus ik riep altijd: “Ik wil ook!”

En nu was de tijd er. 

In de Appie droegen sommige mensen wel een masker, dus hoera. Ik weet niet echt hoe ik me erbij moet voelen, want als ik een masker draag, ben ik bang dat mensen me weer gaan zien als de gekke Chinees 🤷🏻‍♀️. Eén mevrouw droeg zelfs handschoenen. Dat was eerst ook verplicht in Slovenië.

Slovenië heeft me dus nog niet helemaal losgelaten. Ik ben ook nog steeds geneigd om “dan” te zeggen als ik iemand snel begroet. Of “hvala” als bedankt. Dat waren waarschijnlijk mijn meest gebruikte woorden in het Sloveens. Ik heb grotendeels rondgelopen in mijn University of Ljubljana hoodie (dus niet de hele dag, want toen droeg ik Panic! At The Disco merch).

Dus dat is mijn eerste dag in Nederland: bitterballen, lelijk Heerlen, geen maskers, Animal Crossing op TV en veel, veel administratief werk voor Erasmus.

***

17/07/2020

0:00. Middernacht.

It’s a new day. Een perfect einde. Een perfect moment voor een epiloog. Als je mijn blog hebt gelezen, dan weet je dat ik veel moeite heb met conclusies en dat geldt niet alleen voor academische artikelen, maar ook voor dit.

Vandaar dat zoveel blogposts eindigden met “have a cat”. Het enige dat ik kan zeggen is: bedankt voor het lezen. Bedankt voor het lezen en het liken en het reageren. Bedankt voor het volgen van dit rare verhaal (gevuld met veel Animal Crossing). Bedankt voor het blijven lezen, zelfs tijdens een 2 maanden lange lockdown. Bedankt voor het lezen, ook als je een pauze hebt genomen van het lezen (ik snap het hoor). Bedankt!

Toen ik besloot om een reisblog (/Animal Crossing blog) zou beginnen, had ik niet gedacht dat ik er zoveel moeite in zou stoppen. Ik ga waarschijnlijk nooit viral met dit blog - en dat wil ik ook niet #yikes - maar het is toch fijn om te weten dat mensen mee hebben kunnen genieten van mijn tijd in Slovenië. Ik ben ook blij voor mezelf, want ik zie het voor me dat ik nog vaker terug ga kijken op dit blog. Ik had weinig verwachtingen toen ik op 9 februari in Slovenië landde en dat klopte ook: het was niet exceptioneel geweldig, maar het was nog steeds geweldig. Ik wil echt nog wel eens terug naar Slovenië. Er werd vaak gezegd dat je gastland altijd een grote indruk achter zou laten en dat klopt helemaal. 

En nu ga ik verder hier. Langzamerhand zou dit hele gedoe een steeds verdere herinnering worden. De laatste resten van Slovenië zullen verdwijnen (en dan heb ik het over kleine niet-significante dingen als mijn tube tandpasta met Sloveense tekst) uit mijn dagelijks leven. De burek in de koelkast is waarschijnlijk niet meer lekker en mijn flesje Rauch Juice Bar ijsthee is bijna op. De hele tijd schrijf ik “langzamerhand komt er een einde” en op mijn Sociologie-gedoe na, is het dan echt hier. 

Ik zie geen reden om terug te komen naar dit blog. Misschien komt er nog een P.S. als ik Sociologie (hopelijk) haal om te laten weten dat dan echt alles voorbij is, maar de blog posts? De photosets? De reblogs? De Corona reblogs? Dat eindigt hier met nummer 138 (!!!). Bedankt voor het volgen.

Bedankt!

Bedankt!

Bedankt!

En heel erg bedankt dat niemand me ooit heeft gevraagd waarom mijn profielfoto een rare baby is.

Nu eindig ik 138 op de beste manier dat ik ken: have a cat.

[offtoljubljana]

137. Dit zou een diep epiloog worden, maar ik ben nu te moe om er één te schrijven

15/07/2020

Ik zit thuis in Nederland restjes Burek van gisteren te eten. Yeah, ik ben weer in Nederland. Wat een dag!

De wekker ging om 7:00 en rond 7:45 stond de fam voor de deur. Tijd om te gaan. Ze waren te vroeg! Ik had alleen drie toastjes met vlokken op (ik had geen eieren en tomaat meer) en een kop thee. Pa en ik checkten alles, maar toen was het tijd om mijn hutje van de laatste 6 maanden echt te verlaten. 

Kijk deze leegte! Het hele appartement is leeg. Ik heb een beetje schoon gemaakt, maar om eerlijk te zijn was het ook niet schoon toen ik aankwam, dus ik was niet echt gemotiveerd om het mega schoon achter te laten.

Dit flesje nam ik mee voor de reis:

Die had ik gekocht op het vliegveld tijdens de heenreis. Ik gebruikte de fles gewoon steeds, zodat ik geen nieuwe plastic flesjes hoefde te kopen, dus nu heb ik deze hele Erasmus het bij me gehouden. Ik denk dat ik het binnenkort weg doe. ALLES HEEFT EEN EINDE.

Op weg naar beneden hing ik de sleutel aan de soort van kapstok. Dat was het dan. Toen ik de voordeur achter me dicht deed, kon ik niet meer terug, want mijn sleutel was ingeleverd. 

Dat was het dan.

Slovenië is een klein land, dus heel lang heb ik niet meer van het land kunnen genieten. Oostenrijk was ook snel, maar toen kwam Duitsland. Oh man. Zo veel stau wegens de vele baustellen. Elke keer als we door Duitsland rijden, wordt er aan de weg gewerkt. 

Natuurlijk was het geen spannende dag. Ik heb uren in een auto gezeten. Ik was alleen uitgestapt om een McChicken te eten rond 18:00. Wow, wat een dag. Ik heb in de auto Animal Crossing gespeeld (en toen gingen mijn nieuwe Joy-Cons driften????) en muziek geluisterd en Sense8 gekeken en een coole documentaire genaamd Disclosure gekeken. Het gaat over transgender representatie in de media en het staat op Netflix. 

Oh ja en er was een auto-ongeluk voor ons yada yada yada vraag pap voor de details.

Dus ja, daarom was gisteren ook mijn laatste echte dag in Slovenië. Dit was gewoon een reisdag.

En toen kwam ik thuis. Woah. 

Eergisteren zei ik tegen mam dat ik verwachtte dat het zou voelen als het einde van een vakantie. Als we elke zomer thuis komen nadat we twee weken weg zijn geweest, dan lijkt het alsof we nooit weg zijn geweest. Dat betekent niet dat die twee weken niets hebben uitgemaakt, maar de minuut dat je thuis bent, gaat het leven door. 

Aangezien ik nu weer op mijn standaard plaats aan de eettafel met mijn laptop zit, ben ik het er mee eens. 

Ik kwam binnen en er zijn een paar kleine veranderingen na 6 maanden (zoals de vele bloemen in de tuin en de nieuwe kapstok), maar het is net alsof die 6 maanden er niet waren. Ik ben gewoon thuis. Waarschijnlijk als ik mijn sleutel op de 26e ga halen, gebeurt dat ook weer.

Mijn kamer is gewoon zoals ik het had achtergelaten op één ding na: er lag een cadeau op mijn bed. Het is een groot kussen in de vorm van een zwarte kat. Ik post er morgen wel een foto van (lees de titel, ik ben nu moe). Ik heb de kat Diabla genoemd, vernoemd naar Santana, oftewel Naya’s personage in glee. Santana Diabla Lopez-Pierce.

We waren waarschijnlijk allemaal moe. We hebben thee gedronken en ik heb gekeken hoe mam iedereen versloeg tijdens het kaarten. Nu ga ik langzamerhand ook naar bed. Het is 23:24, dus dat is vroeg voor mijn doen, maar ik had maar 5 uur slaap gehad. Dit bedoelde ik dus vorige blogpost met de consequenties. 

Eigenlijk wilde ik vandaag dus een pakkend einde schrijven voor mijn blog, maar dat komt morgen wel. Voor nu: good night.

[offtoljubljana]

Starkid jokes that make you realize just how silly the Harry Potter books are.

(I love these nerds so much)

undefined

If you can think of others leave them in the comments!

[offtoljubljana]

I am literally begging, BEGGING modern media to portray healthy relationships. enough cheating. enough infidelity. enough disrespect. show me people who love each other, proper communication, and a strong mental as well as physical connection. I want plots about people who are madly in love with each other and STAY madly in love with each other. please. I am losing my mind.

[offtoljubljana]

136. Het einde

14/07/2020

Niet het einde van de reisblog! Verwacht ten minste nog een epiloog of zoiets dergelijks. Maar ja, het is 14 juli en het is 23:50, dus over 10 minuten begint mijn laatste dag in Slovenië. Eigenlijk was dit dus mijn laatste dag, want morgen vertrekken we waarschijnlijk rond 8:00 ‘s ochtends (help me) om naar Nederland te gaan.

Gisteren had ik alleen 135. x geschreven over Naya Rivera’s dood. Gisteren was ik te moe om over de dag te schrijven en eigenlijk vond ik het ook een beetje raar om van “iemand die veel heeft betekend voor mij in mijn tienerjaren is op een tragische manier overleden” naar “MIJN DAGJE IN LJUBLJANA SIKE!!!” te gaan. Ik doe vaker emotionele wendingen in blog posts, maar dat was me iets te veel.

Ik schrijf dit nog zo laat, omdat ik net eventjes afscheid ben gaan nemen van Aga. Alles eindigt nu eenmaal. Maar laten we terug gaan naar 13 juli.

De fam ging ontbijten in het hotel. Ze vroegen of ik ook wilde komen, maar ik wilde mijn koelkast leeg maken en ik had nog 6 eieren en 2 tomaten, dus ik heb beide ochtenden roerei met tomaat gegeten.

Rond 10:00 ofzo stonden ze voor mijn deur en zo konden ze mijn thuis eens zien. Hier heb ik voor de laatste 6 maanden gewoond. Ze vonden het weinige licht in mijn kamer zeer shit. Ik zeg al maanden dat ik de donkerste kamer heb. Lu was niet onder de indruk van het huis.

Het was tijd om eindelijk de obags in het echt te waarderen! Ma en Lu hebben er 5 lange maanden op moeten wachten. 

Toen gingen we Ljubljana weer in. Lulu wilde graag naar de bar waar we de struisvogel zagen in januari, oftewel de Zvezda. Ik was er niet meer geweest sinds de aller eerste dag. Lu wilde graag het ijs en we dronken wat en NATUURLIJK taart.

We zijn toen wat gaan winkelen (wow, goedkope elektrische tandenborstel bovenstukjes!) en ik liet ze gewoon wat plekken zien waar ik geweest was. Het is raar om op te merken hoe eigen alles is geworden in een korte tijd. 

Het was gewoon een simpel dagje Ljubljana. Ze hadden de stad al in januari gezien, maar nu was er meer ~feeling!!~, want nu hadden ze een crappy tour guide. Helaas was Open Kitchen er niet.

Wat was er wel? VIGÒ.

***

15/07/2020

Ah, de tien minuten zijn voorbij. Ik wilde vroeg gaan slapen, want morgen moet ik relatief vroeg op, maar ik wil dit ook af maken. Dat gaat nog even duren.

Maar ja, eindelijk hadden ze VIGÓ ijs. Ik had Vigò en Lila. Mama had de chocolade sorbet en amarena. Pa had de Griekse yoghurt en amarena en Lu had twee keer cheesecake. De Griekse yoghurt smaakte echt wel naar yoghurt.

Toen gingen we even chillen in het hotel en zo konden we ook alle shop spullen even opbergen (waaronder de elektrische tandenborstel bovenstukjes wow!). Lu was moe, maar ik ging met pa en ma naar het kasteel om wat te drinken met uitzicht over Ljubljana.

Pa nam de meest steile pad omhoog en mam en ik namen de comfortabele lift van €4 retour.

Ik zoek later wel op hoe de bar heette, maar ja, we hadden een uitzicht over Ljubljana. Ik had er al foto’s van gemaakt op zaterdag, dus ik was meer geïnteresseerd in perensap.

Daarna pikten we Lulu op om naar de Chinees te gaan. Lu wilde al de hele tijd dumplings en ik besloot om niet naar de mega prominente Han te gaan, maar naar Zhong Hua. Dat is het kleine restaurantje waar ik met Victor naar toe ben gegaan. Het is duidelijk een familie bedrijf, want een schattig kleutertje liep de hele tijd rond. 

Het was heel lekker, maar ik heb geen foto’s. Mam heeft er vast genoeg.

We gingen weer even naar het hotel, want het werd kouder, en toen op naar the place to be! Universiteitsplein. Er was namelijk een balletvoorstelling van het National Slovene Theatre in Maribor.

Nou, nu bleek het een mix van moderne dans en ballet te zijn. Ik had tijdens het optreden de voorstelling opgezocht, maar die pagina vind ik niet meer terug op de site.

Oh NEVERMIND, hier is het.

Eerst was er dus een dans met loopbanden en een danseres liep stil op de achtergrond, want ze was geblesseerd. Een grote fuck you naar de volwassen man achter me die het nodig vond om een danser belachelijk te maken toen hij een Aziatische taal sprak. Mijn twaalf jaar oude neefje heeft nog meer competentie dan u. De foto is niet geweldig, want het outdoor concert had al laten zien dat mijn camera niet geweldig is in het donker.

Daarna was er een mega lange pauze tussen de stukken. Ze moesten namelijk alle loopbanden weghalen en de danser kleedden zich om. Er kwam een mega lang stuk en pap en ik waren zeer onder de indruk van hun talent, maar ook zeer door de war. Ach, moderne kunst. Je snapt er niets van.

Het laatste stuk was dus de headliner. De “Falling angels”. 

Het was cool en ik vond het leuk, maar het was niet mega geweldig. Bij een groep van het National Theatre denk je vaak eerder aan meer klassieke ballet. Moderne kunst is nu eenmaal raar. Als je het begrijpt, kan je het vaker meer waarderen. Anders leidt het gewoon tot veel verwarring. Ik heb hier een 10 voor gekregen:

Lang verhaal kort: moderne kunst is gewoon raar.

Het was rond 22:30 afgelopen en ik nam de bus naar huis.

De dag daarna had ik me enigzins verslapen, maar rond 10:30 zaten we in de auto richting Lake Bled. Yes, de laatste dag in Slovenië en eindelijk ga ik naar Lake Bled. Pa wilde ook wat anders dan Ljubljana zien en daar geef ik hem gelijk in. Slovenië heeft veel te bieden.

We kwamen even mijn huisbaas tegen en hij zei dat we naar Velika Planina moesten gaan. Dat was echt natuur en niet mega toeristisch. Het zou maar 25 minuutjes rijden zijn. Nou, het was 1 uur en 25 minuutjes over deels onverharde wegen. Dan maar naar Bled. 

Lake Bled is één van de meest toeristische plekken in het hele land en wat is het een klote zooi om daar aan te komen. We hebben grotendeels rondgereden rondom het meer, want er stond nergens aangegeven hoe we er konden komen. De navigaties gaven ons een weg, maar dat was afgesloten wegens wegwerkzaamheden.

Uiteindelijk kwamen we er wel en we dronken wat in een heel schattig cafeetje. 

Lake Bled was mega rustig. Toen ik hier langsreed met Tabea en Cristina was het benen buiten en overal file, maar nu was het gewoon stil. Er waren wel toeristen, maar niet belachelijk veel. 

Wij zaten wel op een minder toeristisch deel, denk ik. We hadden niet eens geweldig uitzicht op het eiland in Bled. We zaten wel pal onder het kasteel.

Het was gewoon geweldig: het weer was niet te warm en niet te koud en het was helemaal niet druk. Het water is wel mooi.

Net zoals in Bohinj zie je de vissen zwemmen.

Er waren ook heel veel waterlelies.

We liepen even rond en er was ook een heel zwemgedeelte. Locals hebben allemaal abonnementen voor dat deel. Boven het zwemgedeelte lag een grill genaamd Grajska Plaža. Het plan was om uitgebreid te lunchen en dan licht te eten. 

Alsnog, ma heeft de foto’s van het eten. Het zag er echt geweldig uit en het smaakte ook goed. Lu had eindelijk haar beef soup.

Rond 15:00 gingen we terug naar Ljubljana. We hebben even in het hotel gezeten en toen zijn Lulu en ik souvenirs gaan kopen (of Lulu ging souvenirs kopen en ik stond er naast) en ijsrolletjes halen bij Ice Wave. Dit is een ander bedrijf dat die op Open Kitchen en het smaakte ook anders. Hier gebruikten ze yoghurt en Bueno. Bij de ander hadden ze melk, Bueno en stukken witte chocolade. Beiden waren goed.

Pa en ma zaten inmiddels bij een café aan het water genaamd Petkovšek. 

Wat voor avondeten? Burek. Ja, de laatste maaltijd in Ljubljana werd afhaal burek bij de 24/7 snackbar. We namen 3 pizza burek (burek met pizza smaak) en één pizza tuna (pizza met tonijn) voor Lu en ik ben blij dat de fam ook fan is van pizza burek. We namen het mee naar het universiteitsplein, want daar at ik ook altijd mijn afhaal eten. The place to be! Mijn Ljubljana experience!

Het plan was daarna om mijn spullen alvast in de auto te gooien, zodat we dat niet in de ochtend hoeven te doen. De fam ging naar het hotel en ik nam de bus naar huis. Vraag me niet waarom, maar ik voelde me ineens zeer “future” nostalgisch. De laatste keer buslijn 14 😭. Ja, ik ben zo iemand die gehecht raakt aan een buslijn, maar het was gewoon altijd een fijne rit, want het was niet mega druk. 

Eenmaal thuis ging ik het laatste inpakken. Toen ook wat afwassen en andere dingen klaar maken. Pa kwam aan met Snuf (onze auto heet Snuf) om het grootste deel in de laden. Toen voelde het wel raar. Mijn kamer nu voelt ook mega leeg. Ik zei ook tegen pap dat het einde nu wel raakt. Ik ben natuurlijk verdrietig om weg te gaan, maar ik ben klaar om te gaan.

Of dat dacht ik.

(Fuck you Spotify voor Science Fiction Double Feature, oftewel Naya’s eerste solo in glee.) (Ja, ik luister nog steeds naar Ultimate glee playlist. Het is meer dan 25 uur lang.)

Ineens waren de laatste zes maanden opgepakt in een grote koffer en een paar tassen. We reden naar het hotel, want ik besloot om ook even te chillen in de kamer. Dus hoe besteedde ik mijn laatste avond in Ljubljana? Clubben? Drinken? Uitgaan t/m de vroege ochtend? Een zeer emotionele wandeling door het centrum?

Nee. Animal Crossing in een hotel kamer. (En nu wilt Bob ook nog verhuizen!)

Ik had ook even gedoucht, want die douche in het hotel is overduidelijk beter dan hier in huis.

(Spotify. Serieus? Nog een Naya solo? Santa Baby? God, haar stem was geweldig. “Was”, niet “is”. Ah.)

En toen naar huis. Laatste nacht hier, bitches. Ik nam de bus en lijn 6 kwam net op tijd aanrijden. Het is alsof deze bus wist dat ik lijn 6 shit vind (ja, ik heb ook haat aan buslijnen), dus als een vaarwelcadeau kwam de bus precies op tijd aan zonder planning. De app was namelijk niet aan het werken, dus ik had in mijn achterhoofd dat ik misschien toch moest gaan fietsen.

Eenmaal thuis klopte ik even aan bij Aga om vaarwel te zeggen, maar ze sliep (of dat dacht ik), dus ik ging naar mijn lege kamer. Ik heb nog een kop thee gezet en Kath kwam binnen, dus ik ben ook even met haar gaan praten. Zij vertelde dat Aga nog wakker is, dus ik ben alsnog even naar Aga gegaan. 

Dat is het dan. 6 maanden en 6 dagen (oh wow) zijn voorbij. En nu is het 0:56 en ik moet echt slapen, maar ik wilde dit afschrijven. Plus, het is mijn laatste nacht hier! Let’s not care! No regrets.

De “caring”  en “regrets” komen morgen vroeg wanneer ik mijn wekker moet snoozen. Yuè-van-morgen moet maar met de consequenties leven. Dat gaat leuk worden, aangezien ik nooit kan slapen in vervoer. Yuè-van-morgen(-of-eigenlijk-vandaag), het spijt me.

Weltrusten lezer. Welstrusten Slovenië. Welstrusten Erasmus. Ik heb net drie keer welterusten fout geschreven. Ik moet misschien toch maar eens gaan slapen.

Have a kitty cat.

[offtoljubljana]

Cory is such a great human being and he’s so genuine. He’s always been nothing but amazing to me and everybody that we work with… -Naya Rivera

[offtoljubljana]

CORY MONTEITH May 11th, 1982 - ∞ To a generation that loved Cory so, please know, this gifted and wonderful young man was worthy of your love. And if you were lucky enough to know Cory as we did, and witness first hand Cory’s goofy, breezy sense of humor, his natural instinct for inclusiveness, and his unbridled sense of generosity day in and day out, I promise, you’d have loved him even more. — Jane Lynch He was very special to me and also to the world and we were very lucky to witness his incredible talent, his handsome smile and his beautiful, beautiful heart. So, whether you knew him personally or just as Finn Hudson. He reached out and became a part of all of our hearts and that’s where he’s stay forever. — Lea Michele

[offtoljubljana]

Never forget what this scene did for us. I could never. …

[offtoljubljana]

We are all put on this earth to be a service to others and I am grateful that for some, my Cheerios ponytail and sassy sashays may have given a little light to someone somewhere, who may have needed it. To everyone whose heartfelt stories I have heard, or read I thank you for truly enriching my life.

[offtoljubljana]

135. x

13/07/2020

Naya Rivera is gevonden. Ze is officieel dood verklaard. Eerst was ze “missing - presumed dead”, maar nu is ze “dead”. Ik zag dit al dagen aankomen, maar ik wist ook dat het nieuws nog steeds vreselijk zou zijn.

Er is een vreselijke vorm van ironie. Ik luister nog steeds naar Ultimate glee playlist en Only The Good Die Young speelt nu af. Dit nummer werd gezongen door Mark Salling, de tweede acteur van glee die is overleden. Naya is gevonden op 13 juli 2020, 7 jaar nadat Cory Monteith is overleden op 13 juli 2013. Hij is de eerste acteur van glee die is overleden. Ironie is niet altijd leuk.

Ik geloof niet in “higher power” en “guardian angels” en al helemaal niet in de “glee curse” bullshit (please... stop...), maar het feit dat ze is gevonden vandaag geeft heel veel nare gevoelens. Naya is overleden op 8 juli, maar ze is dood verklaard op 13 juli, dus nu zijn er twee dood verklaard op deze datum. Het is gewoon raar.

Ik ben niet meer haar grootste fan. Ik heb haar al jaren niet meer gevolgd, maar zoals velen anderen online schrijven: dat maakt het nieuws niet minder verdrietig, want ooit waren we wel fan.

Een autopsie moet nog plaatsvinden, maar de sheriff heeft een scenario geschetst: Naya en Josey waren aan het zwemmen en toen kwam er een onverwachtse stroming. De boot was niet geankerd, dus waarschijnlijk begon de boot weg te varen en ze zijn er achter aan gegaan tegen de stroom in. Ze denken dat Naya haar laatste kracht heeft gebruikt om Josey op de boot te duwen, maar daardoor had ze geen kracht meer om zichzelf te redden.

Mensen vonden het idee dat ze alleen was gaan zwemmen al raar. Waarom zou je een 4 jaar oud kind alleen laten op een boot? Dit verklaart waarom Josey wel op de boot was en waarom Josey zijn moeder heeft zien ondergaan. Veel consparicy theorist (fuck all of them) bleven namelijk roepen: “maar hoe kwam Josey dan op de boot, want hij zei dat hij ook aan het zwemmen was!!!!!11!!” 

Het is gewoon tragisch. Je kan niet eens zeggen dat het “mooi” is dat Naya haar leven heeft gegeven om haar zoon te redden, want het is verdrietig. Ik heb niets anders te zeggen.

Naya Marie Rivera

* January 12th 1987 - † July 8th 2020

[offtoljubljana]

od-ezia

replied to your post

“134. Raad eens wat hier is”

Heel veel plezier samen!!

BEDANKT!!!

[offtoljubljana]

134. Raad eens wat hier is

12/07/2020

23:45

Mijn nieuwe roze sterrenlamp op Animal Crossing!!!! Het geeft cool licht rond 2 uur ‘s nachts.

Nah, kidding. De fam is hier. Hmmmm... refereer je naar “de familie” met wie of met wat? 

In de ochtend en middag heb ik niet veel gedaan, want om eerlijk te zijn wist ik niet wat ik nog kon doen. Ik werd om 5:00 wakker en ik vond het best hilarisch, want de fam moest ook om 5:00 wakker worden om te gaan rijden. Gelukkig viel ik weer in slaap en werd ik pas om 10:00 wakker. Aaaah. 

Maar ja, ik heb grotendeels gewacht. Ik heb natuurlijk dingen gedaan tijdens het wachten, zoals spullen inpakken, kleding wassen, stenen verven (!), badkamer schoonmaken, musicals kijken en mijn eten op krijgen, maar het voelde als een wachtdag. 

(Want ik heb ook zitten wachten op nieuws over Naya. Geen nieuws.)

Rond 17:00 ging ik de stad in met de fiets. Hoera, ik heb nog de fiets kunnen gebruiken. De fam zou rond 18:30 aankomen, maar ik had nog wat dingen te doen en ik liep even rond. Toen had ik een moment van “holy shit, dit is het einde”. Rond 18:00 liep ik richting het hotel en ik heb eerst zitten wachten in het park naast het hotel en toen bij de ingang. Daar kwamen ze dan (nadat ze fout hadden gereden, maar ach). 

Zes maanden.

Poef.

Het voelt alsof ik nooit weg ben geweest.

Welkom in Slovenië, er is maskerplicht. Ik maakte al een grap dat je echt merkt dat één iemand hier heeft gewoond voor de laatste paar maanden. Ik pak automatisch mijn masker als we ergens naar binnen gaan. 

Het hotel is fijn bla, bla, bla, maar we kregen taartjes!

De middelste vond ik het lekkerste, maar het was allemaal goed. Het hotel is, zoals verwacht, leeg. De fam is niet alleen, want er gaan geregeld mensen naar binnen en buiten en ik zag een Oostenrijkse, Duitse en Zwitserse auto, maar het is leeg vergeleken met januari. 

Er zijn best wel veel toeristen, maar ze zitten niet allemaal in hetzelfde hotel. Het centrum zat namelijk vol met toeristen. Locals weten inmiddels dat alles op zondag dicht is. Ik ga namelijk ook nooit echt naar het centrum op zondag tenzij ik zin heb in ijs.

Helaas voor mij heb ik geen drinken meer behalve thee en water, dus ik wilde die ijsthee kopen in de stad maar hey, supermarkten zijn dicht!

Nou, toen we rond 19:00 het centrum in gingen, was het drukker, want het is etenstijd. Niet alle horeca is op zondag open en niet alles blijft tot laat open, maar bijna alles aan het water was open en het zat vol. Ik had geen plannen voor eten.

We gingen aan het water zitten bij Slovenska Hiša/Slovenian House. Ik had er altijd wel interesse in, maar het was er nooit van gekomen. Het leek erop dat Slovenska Hiša bij het restaurant Figovec hoort en daar waren we in januari geweest. Dat klopt ook. Snel bleek dat dit alleen hapjes serveerde, dus we hadden appertivo. Ik weet niet of dat ook gebruikelijk is in Slovenië.

De home made ice tea was zeer goed. Maar ja, eten? Waar gingen we eten. Ik liet de fam rondlopen in de hoop om iets te vinden, maar ze wilden ergens eten waar ik gegeten had, dus toen stelde ik Burger Time voor.

Op naar de burgers.

***

13/07/2020

0:05

Oké, ergens is het dus de 13e geworden. Cory Monteith is 7 jaar geleden overleden. Ik kan niet geloven dat er drie doden zijn in de glee cast in de laatste 7 jaar. Pfffff. Alsnog, de “glee curse” grappen en theorieën zijn niet leuk (shove it up y-) en ik vind het jammer dat een interviewer het aan Iqbal Theba heeft gevraagd.

MAAR BURGERS.

Burgers waren goed en ik heb die van mij net opgegeten (ik had het meegenomen in mijn food bag). De serveerder herkende ik nog van de vorige keer. Toen vond ik hem heel grappig en leuk. 

Hij herkende mij ook nog! Hij was heel blij dat ik zo enthousiast was en dat ik de fam mee had genomen. Burger Time ligt net buiten het meer toeristische deel van de stad, dus ik vraag me af of ze veel toeristen krijgen.

Ik had bijna het idee om nog ijs te halen bij VIGÒ, want daar had ik de hele dag al zin in, maar ik zat toch wel vol en ik ging mee naar het hotel om thee te drinken. Yeah, just like it was before. Het ging zo snel. Op woensdag ga ik hier weg.

Rond 22:00 fietste ik terug naar huis om Animal Crossing te spelen en thee te drinken. Ik drink mijn thee op en misschien ga ik Hamilton kijken. 

[offtoljubljana]

133. Korte blogpost, maar er is niet veel gebeurd

11/07/2020

Wow! Geen nieuws! Zelfs geen Animal Crossing nieuws (want Fishing Tourney was saai). Je zou denken dat ik veel zou doen tijdens mijn laatste dagen hier, maar het weer had andere plannen. Het heeft vandaag de hele tijd keihard geregend.

Goed nieuws: ik heb uren aan mijn Sociologie werkstuk gewerkt. Het werd onverwachts zeer productief.

Slecht nieuws: ik had op een moment rond de 3.600 woorden en toen besloot ik de lerares eens te mailen om te vragen of er een maximaal aantal woorden was en ja, dat is er: 3.000! En ik moet nog theoretisch kader en discussie en conclusie. Ik heb al het hele deel over Dani verwijderd en die van Brittany en Santana ingekort, maar die van Quinn is nog niet af. Oh shit. Dit red ik nooit! Ik heb te veel woorden.

Shit nieuws: ik heb een overlijdensbericht voor Naya geschreven als bijlage voor mijn werkstuk. Aangezien dit werkstuk deels over haar impact gaat, vind ik het passend om te vermelden dat ze is overleden.

Aangezien haar lichaam nog steeds niet is gevonden, is de officiële status nog steeds “missing - presumed dead”, maar ik heb al eerder aangegeven dat ik niet meer geloof dat ze nog leeft, sowieso nu dat de sheriff heeft gezegd dat Josey nog een keer is ondervraagd en hij heeft verteld dat hij zijn moeder heeft zien verdrinken. Er zijn nog steeds fans die geloven dat ze leeft en ze eisen dat de politie ook gebouwen dicht bij het meer gaan bezoeken, “want daar kan ze zijn”. Ik wou dat ik het kon geloven. Ik zeg dit zonder sarcasme, maar oh het zou toch cool zijn om je rationele gedachten uit te kunnen zetten en je puur te focussen op je hoop en fantasie. 

Als ik dit werkstuk af heb, dan ben ik klaar. Ik had eerst het plan om het midden-juni of begin juli af te hebben, maar toen besloot ik om meer te focussen op Ljubljana. Nu staat mijn persoonlijke deadline op eind-juli, want ik moet voor 16 augustus mijn Transcript of Records hebben. 

Verder heb ik dus ook wat zitten regelen voor mijn einde van verblijf. Ik moet namelijk allerlei documenten inleveren om mijn beurs te krijgen. Ik heb wel International Office gemaild, want mijn einddatum staat op 3 juli en er zijn vaak deadlines van 2 weken na die datum. Sociologie is nog niet klaar. Ik zie wel. Ah, Corona.

Ik ben ook helemaal heringeschreven voor mijn 4e bachelor jaar! Het ging eventjes mis en ik belde mam met stress, maar het bleek een stomme typefout te zijn 🤦🏻‍♀️. Toen maar gewoon gezellig bellen. Holy shit, ze komen morgen al! Ik moet voor eten gaan regelen. Ik vind het moeilijk om voor mezelf eten te regelen en nu moet ik voor 4 mensen iets gaan bedenken? Pfffff.

Toen werd er geklopt. Sophia en Anouk zijn vertrokken. Het is echt raar dat iedereen langzamerhand weg gaat. Ik ga bijna weg! OH SH-

Het klopt ook. Dit zie ik namelijk als ik naar rechts kijk:

IK WEET DAT HET ROMMELIG IS. Mijn plan was om vandaag alvast in te pakken, maar toen ging ik Sociologie doen. Toch heb ik alvast kleding dat ik zeker niet meer aan ga doen (zoals winterkleding) alvast ingepakt. Yup, het begin van het einde.

[offtoljubljana]

Ljubljana Castle