olmayansair-blog

[olmayansair-blog]

İnsanı yazmaya yönelten ya hayalleridir ya yaşadıklarıdır. Ben sanırım ikinci gruba dahil oluyorum. Yaşadıkları ile olgunlaşabilen insan tiplemesindeyim. Yazma fikri aklımda yoktu. Ama sığınacak kimse kalmayınca insanın dayanak noktası oluyor kalem ve kağıt.. Anlatmak istesem belki kimse dinlemez beni ama insan ses etmeden dinlermiş kendi kendini.. Kalabalık içinde kocaman bir yalnızlığım var benim. Anlatsam da anlamayacakları türden yalnızlığım var benim. Ses tonunu unuttuklarım var. Gülüşüne hasret kaldıklarım var. Kara toprağın altına bıraktıklarım bir daha gelmeyeceklerini bile bile özlediklerim.Hayat ne garip değil mi? Özlediklerim şuan çıkıp gelebilecek olsa saniye durmam buralarda koşar adım giderim yanlarına. Ölüme inat gibi sarılırdım en başta sımsıkı.. Ama gelmeyecek kadar imkansızlar benim için..

[olmayansair-blog]

Bazı şeyler yokken güzel, sanırım.