randomscrapbook

[randomscrapbook]

4 наслови препорачува...

...Пепи Стамков (поет) Филм: „The Place“, Паоло Џеновезе (2017 г.) - Ако кажам дека филмов ми е „излитен“ од гледање, нема да претерам, дури, малку ми е. За време на короната, филмов и по двапати дневно го гледав. Филмов, можеби, на најсовршен начин покажува како сите наши патишта (намерно или ненамерно) се поврзуваат, како судбински сме предодредени да „се сретнеме“ едни со други. Секако, ова е само еден аспект од слоевитата приказна што овој филм ја нуди. Изгледајте го, а потоа - гледајте го уште неколку пати! Плоча: „Blue Banisters“, Лана Дел Реј (2021 г.) - Иако нејзиниот (досега) последен албум (2023 г.) ми е слушан повеќе од сите други нејзини албуми заедно, овој албум е најексплицитно, најдиректно, најинтимно сецирање на светот што го претставува Лана Дел Реј во нејзините претходни албуми. Самиот по себе „објаснувачки“, низ тонот на песните (покрај текстовите) го опишува своето патешествие на еден посебен, метафорички начин. Албумот се занимава со нејзиниот живот, кариера, а ги опфаќа и тогашните актуелни случувања на светско ниво. Лана Дел Реј најубаво го „отсликува“ она што сака да го постигне со својот албум токму низ песните, нивниот редослед, бојата на гласот. Едно од многуте сјајни камчиња во нејзиниот музички мозаик! Книга: „Кратката пролет на Моно Самоников“, Димитар Солев (1964 г.) - Дело, за кое може слободно да се каже дека е засенето во творештвото на Солев, поретко спомнувано во последниве 20 години, за сметка на романот „Зора зад аголот“ (роман што е задолжително четиво во средното образование). Прашањето за идентитетот, одлуките, потрагата по вистинскиот одговор, сето тоа како мал дел од големата приказна на новинарскиот живот на ликот Моно Самоников. Ќе успее ли да ја пренесе и оваа приказна како новинар, или ќе биде таа претешка за него? Ќе ја напушти ли тој приказната, или ќе биде соочен со неа, како во почетокот на приказната? Ликовно дело: „Големиот бран кај Канагава“, Кацушика Хокусаи (1831 г.) - Ако мора да одберам едно ликовно дело што најавтентично го претставува шармот на морето и неговите бранови, несомнено, ќе го посочам ова дело. Самото по себе важно за Јапонија и периодот во кое е насликано, една од многуте пораки што ги „отсликува“ ова дело старо речиси два ипол века, е длабоко да се размисли пред да се донесе конечна одлука. Времето во кое живееме настојува на забрзан живот, „во чекор со технологијата“, па некако заборавивме какво е чувството да се живее опуштено, независно од најактуелните збиднувања.

[randomscrapbook]

4 наслова препорачува...

...Виктор Јаневски (сликар) Филм: „Pulp Fiction“, Квентин Тарантино - Кога ќе се спомне Тарантино секој си има свое толкување, кога станува збор за содржината на неговите филмови, секако и за самиот режисер во зависност од вкусот на љубителите на добриот филм. Бидејќи за вкусови не се дискутира за мене тој е еден од најквалитетните режисери на денешницата, освен перфектно, внимателно избраните саундтраци за филмот, пикот на генијалноста е достигнат со спојот на актерите Џон Траволта, Семјуел Л. Џексон, Брус Вилис, Ума Турман, Тим Рот и Винг Рејмс. Четири испреплетени криминални приказни со некакво исконско откровение во четвртата приказна, што му додава малку и надреален шмек на самиот филм Книга: „Будење“, Гајто Газданов - Би зборувал за многу книги што ги имам прочитано, меѓутоа оваа книга ми остави голем впечаток, бидејќи тука се сплотуваат (барем според мене) љубовта и хуманоста по Втората светска војна. Невозможното се претвора во возможно кога се сака, односно кога самиот човек има силна волја и е решен да направи еден храбар чекор што ниту еден друг не би го направил. Имено, во кратки црти станува збор за момчето Пјер Форе кое патува во Јужна Франција на гости кај својот пријател, таму случајно ја среќава повредената, истрауматизирана девојка како последица на војната. Тој ќе пројави желба да ја земе со него во Париз во неговиот стан за да се грижи за неа и покрај тоа што сите останати гледаат со огромно неверување дека воопшто нешто ќе промени во обидот за враќање на нејзината првобитна состојба, останатото го оставам на читателите. Плоча: „Ultra“, Depeche Mode - Станува збор за еден одлично скроен албум, но овде акцент ќе ставам на песната „It’s No Good“ (снимена 1997 година, како и самиот албум): приказна е за невозвратената љубев, појава што ја има сè повеќе и повеќе во денешно време или пак во некои случаи самата љубов се склучува поради личен интерес што кај самиот човек создава уште поголемо страд��ње/фрустрација и незадоволство. Секој еден од нас ќе се пронајде во стиховите на оваа генијална песна. Ликовно дело: „Забранета репродукција“, Рене Магрит - И во областа на ликовната уметност имам многу да зборувам и за делата и за авторите, тука мислам дека го имам најтешкиот предизвик пред сè како ликовен уметник, а потоа и како голем љубител на уметноста. Но, сепак се решив за белгискиот сликар Рене Магрит и неговово ремек-дело, дело што е голема мистерија за ликовните критичари особено за експертите во областа на надреализмот. Повеќето знаат дека Магрит е надреалистичен сликар, неговото творештво брои плејада на дела кои се насликани во тој манир, а ова дело му го посветил на британскиот писател Едвард Џејмс, чија книжевност исто така стилски му припаѓала на надреализмот, меѓу другото му бил мецена на Магрит, така што имале многу заедничко што ги поврзало нив двајца. На сликата е претставен тилот на Џејмс како стои завртен пред огледалото, меѓутоа наместо неговиот лик на огледалото повторно се гледа неговиот тил па така за момент се добива впечаток дека во самата композиција имаме слика во слика, што не ја исклучува можноста авторот да отишол и на таа варијанта, или едноставно препуштил на самиот гледач да анализира за на крај секој поединечно да си го пронајде својот заклучок.

[randomscrapbook]

Gregor Preac: iz »Buganda nilski konj«, 2018

VADBIŠČE ZA UBIJANJE GENIJEV

Pišete mi, da mi želite vse, kar si želim; nimam dodatnih želja, imam domišljijo. Danes sem srečal novo jed, včeraj novo pričesko. Vsak dan srečam novo ptico in novo žuželko. Vsak otrok je vadbišče za ubijanje genijev. Vsak gozd ima začrtano mesto. Da, dajte mi svet brez bogov: in ne bo brezbožnikov! OTROK - IGRAČA: VOJAK Vse je otroku lahko igrača. Vse je otroku lahko znanje. Celo puška z železom, kopitom, dolga, prava. Puška dobi črnega otroka-vojaka. Z nežnimi očmi, otroškim smehom, ko pozabi in ni ... s starimi vojaki; v drobcu tuje nenavadnosti zgubi vzgojo v morilca. Neka krutost rase v uniformi brez mame in očeta. Lahko bi drdrale modrosti očeta, poljubi mame, pa drdrajo zvoki smrtoslovja, ki so mu pokosili še pred zavestjo, še pred ukom ljubezni očeta in mamo! Gledam otroka. Ne pokažem, da jočem kot otrok, da je nežnost vrednota. Življenje mi varujejo odsotnost strahu, ledenost obraza, smrt čustev.

[randomscrapbook]

Jacques Prévert: « Quartier libre »

J’ai mis mon képi dans la cage et je suis sorti avec l’oiseau sur la tête Alors on ne salue plus a demandé le commandant Non on ne salue plus a répondu l’oiseau Ah bon excusez-moi je croyais qu’on saluait a dit le commandant Vous êtes tout excusé tout le monde peut se tromper a dit l’oiseau.

[randomscrapbook]

Jacques Prévert: « Le temps perdu »

Devant la porte de l'usine le travailleur soudain s'arrête le beau temps l'a tiré par la veste et comme il se retourne et regarde le soleil tout rouge tout rond souriant dans son ciel de plomb il cligne de l'œil familièrement Dis donc camarade Soleil tu ne trouves pas que c'est plutôt con de donner une journée pareille à un patron ?

[randomscrapbook]

Jacques Prévert: « Les prodiges de la liberté »

Entre les dents d’un piège La patte d’un renard blanc Et du sang sur la neige Le sang du renard blanc Et des traces du renard blanc Qui s’enfuit sur trois pattes Dans le soleil couchant Avec entre les dents Un lièvre encore vivant.

[randomscrapbook]

Jacques Prévert: « La nouvelle saison »

Une terre fertile Une lune bonne enfant Une mer hospitalière Un soleil souriant Au fil de l'eau Les filles de l'air du temps Et tous les garçons de la terre Nagent dans le plus profond ravissement Jamais d'été jamais d'hiver Jamais d'automne ni de printemps Simplement le beau temps tout le temps Et Dieu chassé du paradis terrestre Par ces adorables enfants Qui ne le reconnaissent ni d'Eve ni d'Adam Dieu s'en va chercher du travail en usine Du travail pour lui et pour son serpent Mais il n'y a plus d'usine Il y a seulement Une terre fertile Une lune bonne enfant Une mer hospitalière Un soleil souriant Et Dieu avec son reptile Reste là Gros Saint Jean comme devant Dépassé par les événements.

[randomscrapbook]

Margaret Sheridan

[randomscrapbook]

Annie Steg: Yulefire Tales, ?

[randomscrapbook]

Rachel Howard: Suicide Painting 2, 2007

[randomscrapbook]

Sonja Sekula: Das schreckliche Gestirn (The Terrible Star), 1948

[randomscrapbook]

Jack Butler Yeats: For the Road, 1951

[randomscrapbook]

Katharina Grosse: (unbetitelt; untitled), 2022

[randomscrapbook]

Moondog

[randomscrapbook]

Georg Trakl: „Gródek“

Am Abend tönen die herbstlichen Wälder Von tödlichen Waffen, die goldnen Ebenen Und blauen Seen, darüber die Sonne Düstrer hinrollt; umfängt die Nacht Sterbende Krieger, die wilde Klage Ihrer zerbrochenen Münder. Doch stille sammelt im Weidengrund Rotes Gewölk, darin ein zürnender Gott wohnt Das vergossne Blut sich, mondne Kühle; Alle Straßen münden in schwarze Verwesung. Unter goldnem Gezweig der Nacht und Sternen Es schwankt der Schwester Schatten durch den schweigenden Hain, Zu grüßen die Geister der Helden, die blutenden Häupter; Und leise tönen im Rohr die dunkeln Flöten des Herbstes. O stolzere Trauer! ihr ehernen Altäre Die heiße Flamme des Geistes nährt heute ein gewaltiger Schmerz, Die ungebornen Enkel.

[randomscrapbook]

Владимир Мартиновски: од „Часови без часовник“, 2025

ПТИЧЈИ ЧАС На работ од ова долго ѕверско лето Во секој миг сме некои други птици: Врапци што ја учат тајната на летот Страчки што гаѓаат танкери со крици Лебеди што мирно спијат среде делник (Орли што гледаат невидливи драми) Колибри што дремат во лушпи од лешник Гугутки што на изгрејсонце се сами Кога пак ќе сме луѓе ќе се фатиме За приземни прелести сопки и замки Стапици и местенки примки и мамки Бескрајни џавкања празни дрдорења Но кога-тогаш конечно ќе сфатиме: Горе на небо сме пуштиле корења! ЧАСОВИ ПО ПРЕОБРАЗБИ 1 Дамари бијат ко пастрмки на суво Кожи се лупат ко на стари поскоци Во косите був прави љубовно дувло Скакулци на гради вежбаат доскоци Очите се светулки доле и горе (Што вјасаат сите нешта да ги видат) Ушите се лилјаци кои и в море Би влегле за со нова тајна да бидат Од овој свет одамна сме бегалци: Бевме гонети комарци и гуштери Ноќни пеперуги штурци и жегалци Сенки сме на полуцедени маслинки На риби ловени одново пуштени Личиме на недолечени настинки ЧАСОВИ НА (ОД)ВИКНУВАЊЕ Дај да ги баталиме сите навики (Тоа одамна сме го заборавиле) Сите стари маски слободно спали ги Што светот в мугри во црно го завиле Доста злопамтила иднини ни кројат Доста очајници надолу нè влечат Доста одмаздници сводот ни го бојат Доста ненаситни кории ни сечат Нека запомнат и ситни душички Под сонцево за секого има место В зори ѕвездите се палави мушички Има и нешта што немаат намена И најсилните го губат својот престол Облаците ноќва се меки камења