resat-karakas27 - Tumblr blog

[resat-karakas27]

[resat-karakas27]

Ruhum demiştim...

Beni yerle bir edene.

[resat-karakas27]

"çok tuhaf bir dünyada yaşıyoruz. her şeyimiz var ama hiçbir şeyimiz yok."

[resat-karakas27]

Kitap okurken bile kafandaki sesleri susturamamak*

[resat-karakas27]

bazı zamanlarda öyle kolay vazgeçildim ki acaba yok muydum diye sorgulamadım değil.

[resat-karakas27]

Nasıl güzel unutulduk ama

[resat-karakas27]

[resat-karakas27]

***

İnsan karanlığa alıştıktan sonra aydınlıkta fazla kalamıyor.

[resat-karakas27]

Babamı özledim.

[resat-karakas27]

Oysa kahve içmişliğimiz de vardı; 'bu ne hatır gönül bilmezlik' diyemedim.. -

[resat-karakas27]

"ben sana hiç küsmedim bile. dilerim, günü kimseyle konuşmadan bitirdiğin akşamlarda hatırlarsın bunu. dilerim kimse seni hatırlamadığında çal kapımı. çal ki hatırla anahtarın olan kapıyı açamamak neymiş."

[resat-karakas27]

“O asla bana ait değildi. Ama onu kaybetmek kalbimi kırdı.”

[resat-karakas27]

Lunapark kapandı, Ne kadar balon varsa hepsi elimde patladı şekerler yere düştü çikolatalar eridi babam gitti çocukluk bitti .

[resat-karakas27]

Bilmiyorsunuz darmadağın gövdemi, çiçekli perdelerin arkasında saklıyorum, karanlıkta oturuyorum, ışıkları yakmıyorum.*

[resat-karakas27]

İnsan kaç yaşında alışır ki bir babanın yokluğuna?

[resat-karakas27]

Oğuz Atay Tehlikeli Oyunlar kitabının 82. sayfasında “kendimle konuşurken bile onun hoşuna gitmeye çalışıyordum” yazmış. İşte biz bu kadar çok fazla sevdiğimiz için kaybettik.

[resat-karakas27]

“fakat müzeyyen, gemi batarken atılacak ilk yük bendim senin için.”