sons-language-school - Tumblr blog

[sons-language-school]

«Πόσο καιρό χρειάζεται για να δώσω το Lower/Proficiency;»

Ο πραγματικός χρόνος απόκτησης πτυχίων στις ξένες γλώσσες

«Πρώτο πτυχίο σε έναν χρόνο».

«Επάρκεια σε δύο».

«Προετοιμασία για σπουδές στο εξωτερικό με έξι μήνες υπερεντατικών μαθημάτων».

Με παρόμοιες υποσχέσεις από εκπαιδευτικούς ομίλους κατακλύζονται τα inbox μας αλλά και τα καπό των αυτοκινήτων μας κάθε Μάιο και Σεπτέμβριο. Ανταποκρίνονται, όμως, οι παραπάνω εξαγγελίες στην πραγματικότητα; Πόσοι μαθητές κατορθώνουν να περάσουν πράγματι τις εξετάσεις για τα πτυχία κάθε γλώσσας; Πόσοι εγκαταλείπουν κατά την προσπάθεια; Και πόσοι πραγματικά κατακτούν μια ξένη γλώσσα;

Τα παραπάνω ερωτήματα βασανίζουν πολλούς γονείς και μαθητές, γι’ αυτό εδώ θα προσπαθήσουμε, μοιράζοντας την επαγγελματική μας άποψη ως native speaking εκπαιδευτικοί του SONS Language School, να κάνουμε μια ψύχραιμη και αντικειμενική καταγραφή των χρόνων που απαιτεί κάθε πτυχίο σε Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά και Ιταλικά, με γνώμονα τις ώρες διδασκαλίας και την ηλικία των διδασκομένων σε σχέση, πάντοτε, με το CEFR (Common European Framework of Reference for Languages) – Κοινό Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Αναφοράς για τις Γλώσσες.

Άλλωστε, το CEFR για τις γλώσσες αποτελεί μια κατευθυντήρια γραμμή που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα επιτεύγματα μαθητών ξένων γλωσσών (ξεκινώντας από το Α1 για τους αρχάριους μέχρι την πλήρη επάρκεια του C2) σε όλη την Ευρώπη. Κύριος στόχος του είναι να παρέχει έναν κοινό οδηγό μάθησης, διδασκαλίας και αξιολόγησης, η οποία εφαρμόζεται σε όλες τις γλώσσες στην Ευρώπη.

Η αγγλική γλώσσα είναι η πρώτη ξένη γλώσσα, την οποία ξεκινούν κατά κανόνα τα παιδιά, όταν φοιτούν στις πρώτες τρεις τάξεις του Δημοτικού. Ως εκ τούτου και καθώς δεν κατέχουν καν επαρκώς την ελληνική γλώσσα, τα δύο πρώτα χρόνια θεωρούνται προκαταρκτικά, πρόκειται για τα τμήματα Junior Α & Junior B (Pre A1). Μετά το πέρας αυτού του χρονικού διαστήματος, αρχίζει η «αντίστροφη μέτρηση» μέχρι τα διπλώματα Αγγλικών, με πρώτο το πτυχίο Lower (B2), που συνήθως διαρκεί από έξι έως επτά χρόνια, με μάθημα δύο φορές την εβδομάδα επί δύο ώρες. Συχνά, η εξέλιξη ζητείται από τους γονείς να γίνει γρηγορότερη έτσι ώστε οι μαθητές, ακολουθώντας υπερεντατικό τμήμα στη διάρκεια του καλοκαιριού (Sandwich Course – E Class & Lower), να επιδιώξουν να πάρουν στα χέρια τους το Lower λίγο νωρίτερα (Α’ με Β’ Γυμνασίου).

Μόλις ένας μαθητής πάρει το πτυχίο Lower του Michigan ή του Cambridge (αντιστοιχεί στο Β2 με βάση το CEFR) η μετάβαση στο Proficiency (αντιστοιχεί στο C2) γίνεται με μάθημα 3 φορές την εβδομάδα επί δυο ώρες για δύο χρόνια. Φυσικά, εξακολουθεί να υπάρχει το ενδιάμεσης δυσκολίας πτυχίο Advanced (C1 με βάση το CEFR), αλλά λίγοι μαθητές αποφασίζουν να δώσουν εξετάσεις για αυτό. Αν, λοιπόν, δεν υπάρξει κάποια ανατροπή στον προγραμματισμό, στην Α’ Λυκείου ένας ανήλικος μπορεί να έχει ολοκληρώσει τις σπουδές των Αγγλικών. Συχνά, σε αυτή τη περίπτωση όπως και στο Lower, η εξέλιξη απαιτείται από γονείς και μαθητές να γίνει γρηγορότερη έτσι ώστε οι μαθητές, ακολουθώντας υπερεντατικό τμήμα στη διάρκεια του καλοκαιριού, να επιδιώξουν να πάρουν στα χέρια τους το Proficiency λίγο νωρίτερα.

Ωστόσο, αντιθέτως με την πεποίθηση των γωνέων, πιο συχνά απ' ότι όχι, εκδειλώνεται μια πληθώρα προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι μαθητευόμενοι οι οποίοι υιοθετούν την σκεπτική του “γρήγορου” αποτελέσματος - μία τακτική που τους καταδικάζει σε μία σπείρα εμποδίων και συχνά δυστυχώς οδηγεί στην αποτυχία τους.

Κάθε χρόνο 100.000 περίπου εξεταζόμενοι αποτυγχάνουν στις εξετάσεις Lower, Advanced & Proficiency. Για δεκάδες χιλιάδες δεκαπεντάχρονα παιδιά αυτό το γεγονός, είναι η πρώτη σχολική τους αποτυχία. Κι έχει σαν αποτέλεσμα τον έντονο τραυματισμό της αυτοπεποίθησης που ενδεχομένως να τα κυνηγάει σε όλη τους τη ζωή.

Το ίδιο ισχύει και για τους ενήλικες εξεταζόμενους, που παραδόξως αποτελούν την μειοψηφία του εξεταστικού σώματος.

Μετά από πολλά χρόνια ενασχόλησης με την προετοιμασία για τις εξετάσεις της Αγγλικής, συντάσαμε αυτό το άρθρο για να απαριθμήσουμε τους κύριους λόγους στους οποίους αποδίδεται αυτή η επίκαιρη δυσχέρεια που μαστίζει τον τομέα της γλωσσομάθειας. Η απάντηση στο «γιατί» δεν είναι μονοσήμαντη.

Προτού συζητήσουμε όμως τα προβλήματα αυτά, αξίζει να εξετάσουμε τη διαδικασία καθώς και το επίπεδο γλωσσομάθειας που απαιτείται για να αντεπεξέλθει ένας υποψήφιος στις εξετάσεις του University of Michigan.

Τι ακριβώς απαιτούν από τους μαθητές οι εξετάσεις Proficiency;

Το πιστοποιητικό Michigan Proficiency, γνωστό και ως ECPE (Examination for the Certificate of Proficiency in English), αποτελεί επίσημο πιστοποιητικό γλωσσομάθειας της Αγγλικής γλώσσας σε επίπεδο Γ2, όπως αυτό ορίζεται από το Κοινό Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Αναφοράς για όλες τις Ευρωπαϊκές γλώσσες.

Απονέμεται από το Πανεπιστήμιο του Michigan, ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια των Η.Π.Α. στον τομέα της γλωσσικής έρευνας, με μακρά πείρα στη δημιουργία και ανάπτυξη εξετάσεων γλωσσομάθειας της Αγγλικής. Το ECPE είναι επίσημα αναγνωρισμένο από το ελληνικό κράτος (ΑΣΕΠ) και από τον ιδιωτικό τομέα ως πιστοποιητικό γλωσσομάθειας της Αγγλικής σε επίπεδο Γ2 (C2). Επίσης, αναγνωρίζεται σε διάφορες χώρες και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ακαδημαϊκούς και επαγγελματικούς σκοπούς. Γίνεται αποδεκτό από ορισμένα πανεπιστήμια ως αποδεικτικό άριστης γνώσης της Αγγλικής εφόσον ο κάτοχός του το απέκτησε εντός διετίας (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μετά το πέρας των δύο ετών παύει να έχει ισχύ).

Η «μάστιγα» της Ελληνικής νοοτροπίας

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Βρετανικού Συμβουλίου που αφορούν τα Πανελλήνια αποτελέσματα των διαγωνιζομένων για την απόκτηση των πτυχίων επιπέδου LOWER και PROFICIENCY, «ο ένας στους δύο και οι δύο στους τρεις διαγωνιζομένους στις εξετάσεις της τελευταίας δεκαετίας για το LOWER και PROFICIENCY αντίστοιχα ΑΠΕΤΥΧΑΝ». Για την ακρίβεια το ποσοστό ανέρχεται στο 49,85% των εξεταζομένων στην Ελλάδα αποκλειστικά.

Ωστόσο, η άβολη αλήθεια είναι πως η πλειοψηφία των μαθητών αποτυγχάνει διότι ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ ΠΟΤΕ στο επίπεδο που απαιτούν οι εξετάσεις.

Με αφορμή αυτή τη συστηματικά τεράστια αποτυχία στις εξετάσεις, η εφημερίδα ELΤ NEWS, πραγματοποίησε μια πολύ αξιόλογη έρευνα που αποσκοπεί στο να διαφωτίσει τα πραγματικά αίτια αυτής της αποτυχίας. Η εφημερίδα ζήτησε τη γνώμη έμπειρων καθηγητών Αγγλικής, Διευθυντών Σπουδών από μεγάλα ιδιωτικά σχολεία, εκπαιδευτών καθηγητών και συγγραφέων στα παρακάτω ερωτήματα:

1. Ο μέσος όρος των ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΩΝ στο LOWER (FCE/ECCE) στην Ελλάδα είναι κάτω του 50%, τη στιγμή που ο μέσος όρος των ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΩΝ για τις ίδιες εξετάσεις στην υπόλοιπη Γη είναι 70-75%. Γιατί οι Έλληνες εξεταζόμενοι αποτυγχάνουν παρά τη μακροχρόνια παράδοση για Αγγλομάθεια και διδασκαλία της Αγγλικής στην Ελλάδα;

2. Το ποσοστό επιτυχίας στις εξετάσεις για το PROFICIENCY (Cambridge/Michigan) είναι σταθερό εδώ και χρόνια. Δεν υπερβαίνει το 30% σε σχέση με το 60%-65% για τους εξεταζόμενους εκτός Ελλάδος. Γιατί οι Έλληνες διαγωνιζόμενοι αποτυγχάνουν μαζικά; … Τι φταίει;

3. Τι μπορεί να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση;

Πριν απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, είναι αξιοσημείωτο να προσθέσουμε πως η λογική της γρήγορης επιτυχίας είναι σχεδόν ανύπαρκτη στους εξεταζόμενους των χωρών της Ευρώπης όπου το ποσοστό επιτυχίας δεν πέφτει κάτω από το 65%, καθώς θεωρείται «παράλογη».

Σε αυτές τις χώρες, οι εξεταζόμενοι χρειάζονται την επάρκεια γνώσεων που επικυρώνει αυτή ή πιστοποίηση για το λόγο της αναγνώρισης του επιπέδου τους, και όχι αποκλειστικά για να την μοριοδότηση που τους παρέχει ο δημόσιος τομέας με την καταχώρηση του πιστοποιητικού – πράγμα το οποίο πολύ συχνά αποτελεί κύριο λόγο για την απόκτηση τέτοιου πτυχίου για πολλούς Έλληνες υποψήφιους του LOWER ή PROFICIENCY. Ως εκ τούτου, η πλειονότητα των Ευρωπαίων αναγκάζονται να δώσουν τις εξετάσεις μόνο όταν βρεθούν στο κατάλληλο επίπεδο.

Αντιθέτως, η νοοτροπία που επικρατεί στην Ελλάδα, είναι δυστυχώς εκείνη της γρήγορης επιτυχίας.

Από την περιγραφή των προβλημάτων, είναι εμφανές το τι θα μπορούσε να κάνει ο εξεταζόμενος (ή και οι γονείς του) για να περάσει τις εξετάσεις.

Η ταπεινή (αλλά σκληρή) αλήθεια

Οι εξετάσεις για το επίπεδο PROFICIENCY είναι απαιτητικές. Μόνο ένα ποσοστό του μαθητικού πληθυσμού θα βρεθεί σε θέση να περάσει αυτές τις εξετάσεις. Συμβαίνει σε όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις δύσκολων εξετάσεων. Δεν τα καταφέρνουν όλοι να περάσουν για παράδειγμα στην Ιατρική.

Με την πεποίθηση πως θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν πιο αποτελεσματικά σε αυτό το απαιτητικό επίπεδο, αλλά μάλιστα και γρηγορότερα, οι μαθητές πολύ συχνά επιλέγουν τα ιδιαίτερα μαθήματα που συχνά προσφέρονται από ανθρώπους που χρεώνουν πολύ φθηνές τιμές και που δεν έχουν ιδέα για το πώς θα διδάξουν σε τάξεις τόσο υψηλού επιπέδου. Το γλωσσικό επίπεδο πολλών καθηγητών που διδάσκουν το PROFICIENCY είναι απαράδεκτα χαμηλό αλλά οι μαθητές ή οι γονείς τους δεν έχουν κανένα τρόπο να τους ελέγξουν.

Συχνά, επίσης, οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων δεν έχουν πάντα τη δύναμη να εξηγήσουν την πραγματικότητα στους γονείς και ακόμη χειρότερα οδηγούν αδύνατους μαθητές σε καλοκαιρινά τμήματα για προσωρινά κέρδη. Κι αν κάποιος πει την αλήθεια, υπάρχει πάντα ο καλοθελητής που θα δεχθεί στο φροντιστήριό του το παιδί του αγχωμένου γονέα.

Δυστυχώς, η γενική άποψη που επικρατεί κυρίως στους γονείς, είναι να ξεφορτωθούν το δίπλωμα LOWER πριν τα δύσκολα χρόνια του Λυκείου φοβούμενοι το απαιτητικό σχολικό σύστημα. Εξ΄ αιτίας αυτής της κατάστασης τα φροντιστήρια δέχονται μαθητές σε πολύ μικρή ηλικία ή διαφημίζουν ένα προκαταρτικό έτος με σκοπό να τελειώσει ο μαθητής το LOWER ένα χρόνο νωρίτερα.

Αξίζει να αναφέρουμε και τις πολλές περιπτώσεις των ιδιαιτέρων μαθημάτων, όπου με την σύμφωνη γνώμη των γονέων τους οι μαθητές “τζογάρουν” με το να δώσουν τις εξετάσεις νωρίτερα, μη τυχών και σταθούν τυχεροί.

Επιπροσθέτως, απαιτείται ένα υψηλό επίπεδο διδασκαλίας που σε πολλές περιπτώσεις δεν προσφέρεται. Πολλοί προετοιμαζόμενοι για το PROFICIENCY έχουν την εντύπωση ότι αυτή η πιστοποίηση απαιτεί μόνο ένα χρόνο προετοιμασίας μετά την απόκτηση του LOWER. Έτσι δίνουν τις εξετάσεις αυτές πολύ γρήγορα και χωρίς επαρκή προετοιμασία.

Οι συμβουλές μας

Τα τεστ LOWER και PROFICIENCY αντίστοιχα είναι διαγωνίσματα λεπτομερειών σε γραμματικά και γλωσσικά ιδιώματα καθώς και στην αντίληψη του κόσμου (worldview) που έχει ο εξεταζόμενος όταν του ζητούνται να απαντήσει σε ερωτήσεις που αφορούν τρέχοντα κοινωνικά θέματα.

Ο Έλληνας μαθητής, πολύ πριν φοιτήσει στο φροντιστήριό του, έχει ήδη αφομοιώσει τη γλώσσα και τον πολιτισμό των γονιών του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να σκέφτεται και να λειτουργεί βάσει αυτής της καταλυτικής εμπειρίας.

Πρέπει λοιπόν να εκπαιδευθεί να αποδίδει όχι μόνο τα γλωσσικά και γραμματικά ιδιώματα αλλά και ιδέες και νοήματα ενός τελείως διαφορετικού προς αυτόν πολιτισμό χωρίς να κάνει γραμματικά ή συντακτικά λάθη.

«Το ζήτημα, όμως, είναι: Μπορεί να αφομοιώσει κανείς όλες αυτές τις γνώσεις σε μικρότερη ηλικία ώστε να αποκτήσει πιστοποίηση LOWER ή PROFICIENCY γρηγορότερα απ’ ότι μας συμβουλεύουν οι καθηγητές και οι ειδικοί στην εκπαίδευση;»

Κατά την επαγγελματική μας γνώμη ως εκπαιδευτικοί στον τομέα της Αγγλικής με πάνω από 10 χρόνια εμπειρίας, ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ σε κανένα μαθητή να επιχειρήσει να δώσει το Lower ή το Proficiency αν δεν κατέχει το επαρκές επίπεδο που απαιτείται από αυτές τις υψηλού επιπέδου εξετάσεις ή δεν είναι ηλικιακά έτοιμος, για τους πολλαπλούς λόγους που έχουμε αναλύσει.

ΩΣΤΟΣΟ, θα λέγαμε πως είναι εφικτό ΜΟΝΟ εφόσον ένας μαθητής έχει πολύ καλή επίδοση και διάθεση για εντατική εργασία, οργάνωση και επιμέλεια, καθώς και αγάπη για την γλώσσα που επιχειρεί να μάθει.

Απαραίτητη προυπόθεση είναι να προταθεί από τον καθηγητή του βασιζόμενος στην υψηλή του απόδοση.

«Τι μπορούν, λοιπόν, να κάνουν οι μαθητές για να πετύχουν με εγγύηση σε αυτά τα ψηλά επίπεδα γλωσσομάθειας;»

• Να δεχτούν ότι η επιτυχία τους, θα είναι άθροισμα πολλών επιμέρους μικρών επιτευγμάτων.

• Να δεχτούν ότι και η αποτυχία είναι μέρος της διαδικασίας μάθησης και της βελτίωσης τους ως εξεταζόμενοι.

• Να δεχτούν ότι η έλλειψη κινήτρου δε διορθώνεται από τους γονείς ή τους καθηγητές. Θα το βρουν μέσα τους ΕΚΟΙΝΟΙ.

• Να αποφασίσουν ότι αντέχουν να εργαστούν για να προετοιμαστούν για τις εξετάσεις.

• Να επιτρέψουν στον εαυτό τους τον χρόνο που απαιτείται για να αφομοιωθούν ολες οι απαραίτητες γνώσεις που χρειάζονται για να ανταπεξέλθουν στο απαιτητικό αυτό επίπεδο γλώσσας.

• Με την στήριξη, συναίνεση και συνεργασία των γωνιών τους, να βρουν καθηγητές που αποδεδειγμένα μπορούν να τους βοηθήσουν να προετοιμαστούν για τις εξετάσεις.

• Να βεβαιωθούν για το ποια ακριβώς είναι η ύλη στην οποία εξετάζονται.

• Να σιγουρευτούν ότι έχουν ένα γραπτό σχέδιο μελέτης.

• Και να απαντήσουν με ειλικρίνεια στον εαυτό τους:

«Θέλω πραγματικά να περάσω τις εξετάσεις Lower (ή Advance ή Proficiency);»

«Είμαι αποφασισμένος/η να κάνω ότι απαιτείται από τις εξετάσεις για να φτάσω στο επιθυμητό επίπεδο;»

«Ξέρω ποιους επιμέρους στόχους πρέπει να πετύχω για να περάσω τις εξετάσεις;»

Η επιτυχία στις εξετάσεις θα έρθει «Βήμα – Βήμα».

Ο άνθρωπος που έχει αποφασίσει να επιτύχει το στόχο του πρέπει να μάθει ότι ο δρόμος προς την επιτυχία κτίζεται βήμα - βήμα. Για να κτίσεις ένα σπίτι, βάζεις τα τούβλα ένα-ένα. Για να κερδίσεις ένα παιχνίδι μπάσκετ, βάζεις τα καλάθια ένα-ένα. Για να πάρεις το πανεπιστημιακό σου πτυχίο, περνάς τα μαθήματα ένα-ένα. Όλα τα μεγάλα επιτεύγματα είναι άθροισμα μικρών επιτυχιών (David J. Schwartz, συγγραφέας του ''The Magic of Thinking Big'').

Υπάρχουν πολλοί σύντομοι δρόμοι για την αποτυχία, αλλά κανένας σύντομος δρόμος προς την επιτυχία (Orrin Woodward, συγγραφέας του "The Leadership Train").

Τώρα, αγαπητέ μαθητή μας, αγωνίσου για να πετύχεις τους στόχους σου!

• Θέσε ένα στόχο τον οποίο μπορείς να πετύχεις σε ρεαλιστικό χρονικό διάστημα.

• Χώρισε το στόχο σου σε επιμέρους μικρότερους στόχους.

• Το άθροισμα αυτών των χαμηλότερων στόχων είναι η επιτυχία που επιθυμείς να φτάσεις.

Καλή Επιτυχία!

[sons-language-school]

«Πόσο καιρό χρειάζεται για να δώσω το Lower/Proficiency;»

Ο πραγματικός χρόνος απόκτησης πτυχίων στις ξένες γλώσσες

«Πρώτο πτυχίο σε έναν χρόνο».

«Επάρκεια σε δύο».

«Προετοιμασία για σπουδές στο εξωτερικό με έξι μήνες υπερεντατικών μαθημάτων».

Με παρόμοιες υποσχέσεις από εκπαιδευτικούς ομίλους κατακλύζονται τα inbox μας αλλά και τα καπό των αυτοκινήτων μας κάθε Μάιο και Σεπτέμβριο. Ανταποκρίνονται, όμως, οι παραπάνω εξαγγελίες στην πραγματικότητα; Πόσοι μαθητές κατορθώνουν να περάσουν πράγματι τις εξετάσεις για τα πτυχία κάθε γλώσσας; Πόσοι εγκαταλείπουν κατά την προσπάθεια; Και πόσοι πραγματικά κατακτούν μια ξένη γλώσσα;

Τα παραπάνω ερωτήματα βασανίζουν πολλούς γονείς και μαθητές, γι’ αυτό εδώ θα προσπαθήσουμε, μοιράζοντας την επαγγελματική μας άποψη ως native speaking εκπαιδευτικοί του SONS Language School, να κάνουμε μια ψύχραιμη και αντικειμενική καταγραφή των χρόνων που απαιτεί κάθε πτυχίο σε Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά και Ιταλικά, με γνώμονα τις ώρες διδασκαλίας και την ηλικία των διδασκομένων σε σχέση, πάντοτε, με το CEFR (Common European Framework of Reference for Languages) – Κοινό Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Αναφοράς για τις Γλώσσες.

Άλλωστε, το CEFR για τις γλώσσες αποτελεί μια κατευθυντήρια γραμμή που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα επιτεύγματα μαθητών ξένων γλωσσών (ξεκινώντας από το Α1 για τους αρχάριους μέχρι την πλήρη επάρκεια του C2) σε όλη την Ευρώπη. Κύριος στόχος του είναι να παρέχει έναν κοινό οδηγό μάθησης, διδασκαλίας και αξιολόγησης, η οποία εφαρμόζεται σε όλες τις γλώσσες στην Ευρώπη.

Η αγγλική γλώσσα είναι η πρώτη ξένη γλώσσα, την οποία ξεκινούν κατά κανόνα τα παιδιά, όταν φοιτούν στις πρώτες τρεις τάξεις του Δημοτικού. Ως εκ τούτου και καθώς δεν κατέχουν καν επαρκώς την ελληνική γλώσσα, τα δύο πρώτα χρόνια θεωρούνται προκαταρκτικά, πρόκειται για τα τμήματα Junior Α & Junior B (Pre A1). Μετά το πέρας αυτού του χρονικού διαστήματος, αρχίζει η «αντίστροφη μέτρηση» μέχρι τα διπλώματα Αγγλικών, με πρώτο το πτυχίο Lower (B2), που συνήθως διαρκεί από έξι έως επτά χρόνια, με μάθημα δύο φορές την εβδομάδα επί δύο ώρες. Συχνά, η εξέλιξη ζητείται από τους γονείς να γίνει γρηγορότερη έτσι ώστε οι μαθητές, ακολουθώντας υπερεντατικό τμήμα στη διάρκεια του καλοκαιριού (Sandwich Course – E Class & Lower), να επιδιώξουν να πάρουν στα χέρια τους το Lower λίγο νωρίτερα (Α’ με Β’ Γυμνασίου).

Μόλις ένας μαθητής πάρει το πτυχίο Lower του Michigan ή του Cambridge (αντιστοιχεί στο Β2 με βάση το CEFR) η μετάβαση στο Proficiency (αντιστοιχεί στο C2) γίνεται με μάθημα 3 φορές την εβδομάδα επί δυο ώρες για δύο χρόνια. Φυσικά, εξακολουθεί να υπάρχει το ενδιάμεσης δυσκολίας πτυχίο Advanced (C1 με βάση το CEFR), αλλά λίγοι μαθητές αποφασίζουν να δώσουν εξετάσεις για αυτό. Αν, λοιπόν, δεν υπάρξει κάποια ανατροπή στον προγραμματισμό, στην Α’ Λυκείου ένας ανήλικος μπορεί να έχει ολοκληρώσει τις σπουδές των Αγγλικών. Συχνά, σε αυτή τη περίπτωση όπως και στο Lower, η εξέλιξη απαιτείται από γονείς και μαθητές να γίνει γρηγορότερη έτσι ώστε οι μαθητές, ακολουθώντας υπερεντατικό τμήμα στη διάρκεια του καλοκαιριού, να επιδιώξουν να πάρουν στα χέρια τους το Proficiency λίγο νωρίτερα.

Ωστόσο, αντιθέτως με την πεποίθηση των γωνέων, πιο συχνά απ' ότι όχι, εκδειλώνεται μια πληθώρα προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι μαθητευόμενοι οι οποίοι υιοθετούν την σκεπτική του “γρήγορου” αποτελέσματος - μία τακτική που τους καταδικάζει σε μία σπείρα εμποδίων και συχνά δυστυχώς οδηγεί στην αποτυχία τους.

Κάθε χρόνο 100.000 περίπου εξεταζόμενοι αποτυγχάνουν στις εξετάσεις Lower, Advanced & Proficiency. Για δεκάδες χιλιάδες δεκαπεντάχρονα παιδιά αυτό το γεγονός, είναι η πρώτη σχολική τους αποτυχία. Κι έχει σαν αποτέλεσμα τον έντονο τραυματισμό της αυτοπεποίθησης που ενδεχομένως να τα κυνηγάει σε όλη τους τη ζωή.

Το ίδιο ισχύει και για τους ενήλικες εξεταζόμενους, που παραδόξως αποτελούν την μειοψηφία του εξεταστικού σώματος.

Μετά από πολλά χρόνια ενασχόλησης με την προετοιμασία για τις εξετάσεις της Αγγλικής, συντάσαμε αυτό το άρθρο για να απαριθμήσουμε τους κύριους λόγους στους οποίους αποδίδεται αυτή η επίκαιρη δυσχέρεια που μαστίζει τον τομέα της γλωσσομάθειας. Η απάντηση στο «γιατί» δεν είναι μονοσήμαντη.

Προτού συζητήσουμε όμως τα προβλήματα αυτά, αξίζει να εξετάσουμε τη διαδικασία καθώς και το επίπεδο γλωσσομάθειας που απαιτείται για να αντεπεξέλθει ένας υποψήφιος στις εξετάσεις του University of Michigan.

Τι ακριβώς απαιτούν από τους μαθητές οι εξετάσεις Proficiency;

Το πιστοποιητικό Michigan Proficiency, γνωστό και ως ECPE (Examination for the Certificate of Proficiency in English), αποτελεί επίσημο πιστοποιητικό γλωσσομάθειας της Αγγλικής γλώσσας σε επίπεδο Γ2, όπως αυτό ορίζεται από το Κοινό Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Αναφοράς για όλες τις Ευρωπαϊκές γλώσσες.

Απονέμεται από το Πανεπιστήμιο του Michigan, ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια των Η.Π.Α. στον τομέα της γλωσσικής έρευνας, με μακρά πείρα στη δημιουργία και ανάπτυξη εξετάσεων γλωσσομάθειας της Αγγλικής. Το ECPE είναι επίσημα αναγνωρισμένο από το ελληνικό κράτος (ΑΣΕΠ) και από τον ιδιωτικό τομέα ως πιστοποιητικό γλωσσομάθειας της Αγγλικής σε επίπεδο Γ2 (C2). Επίσης, αναγνωρίζεται σε διάφορες χώρες και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ακαδημαϊκούς και επαγγελματικούς σκοπούς. Γίνεται αποδεκτό από ορισμένα πανεπιστήμια ως αποδεικτικό άριστης γνώσης της Αγγλικής εφόσον ο κάτοχός του το απέκτησε εντός διετίας (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μετά το πέρας των δύο ετών παύει να έχει ισχύ).

Η «μάστιγα» της Ελληνικής νοοτροπίας

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Βρετανικού Συμβουλίου που αφορούν τα Πανελλήνια αποτελέσματα των διαγωνιζομένων για την απόκτηση των πτυχίων επιπέδου LOWER και PROFICIENCY, «ο ένας στους δύο και οι δύο στους τρεις διαγωνιζομένους στις εξετάσεις της τελευταίας δεκαετίας για το LOWER και PROFICIENCY αντίστοιχα ΑΠΕΤΥΧΑΝ». Για την ακρίβεια το ποσοστό ανέρχεται στο 49,85% των εξεταζομένων στην Ελλάδα αποκλειστικά.

Ωστόσο, η άβολη αλήθεια είναι πως η πλειοψηφία των μαθητών αποτυγχάνει διότι ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ ΠΟΤΕ στο επίπεδο που απαιτούν οι εξετάσεις.

Με αφορμή αυτή τη συστηματικά τεράστια αποτυχία στις εξετάσεις, η εφημερίδα ELΤ NEWS, πραγματοποίησε μια πολύ αξιόλογη έρευνα που αποσκοπεί στο να διαφωτίσει τα πραγματικά αίτια αυτής της αποτυχίας. Η εφημερίδα ζήτησε τη γνώμη έμπειρων καθηγητών Αγγλικής, Διευθυντών Σπουδών από μεγάλα ιδιωτικά σχολεία, εκπαιδευτών καθηγητών και συγγραφέων στα παρακάτω ερωτήματα:

1. Ο μέσος όρος των ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΩΝ στο LOWER (FCE/ECCE) στην Ελλάδα είναι κάτω του 50%, τη στιγμή που ο μέσος όρος των ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΩΝ για τις ίδιες εξετάσεις στην υπόλοιπη Γη είναι 70-75%. Γιατί οι Έλληνες εξεταζόμενοι αποτυγχάνουν παρά τη μακροχρόνια παράδοση για Αγγλομάθεια και διδασκαλία της Αγγλικής στην Ελλάδα;

2. Το ποσοστό επιτυχίας στις εξετάσεις για το PROFICIENCY (Cambridge/Michigan) είναι σταθερό εδώ και χρόνια. Δεν υπερβαίνει το 30% σε σχέση με το 60%-65% για τους εξεταζόμενους εκτός Ελλάδος. Γιατί οι Έλληνες διαγωνιζόμενοι αποτυγχάνουν μαζικά; … Τι φταίει;

3. Τι μπορεί να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση;

Πριν απα��τήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, είναι αξιοσημείωτο να προσθέσουμε πως η λογική της γρήγορης επιτυχίας είναι σχεδόν ανύπαρκτη στους εξεταζόμενους των χωρών της Ευρώπης όπου το ποσοστό επιτυχίας δεν πέφτει κάτω από το 65%, καθώς θεωρείται «παράλογη».

Σε αυτές τις χώρες, οι εξεταζόμενοι χρειάζονται την επάρκεια γνώσεων που επικυρώνει αυτή ή πιστοποίηση για το λόγο της αναγνώρισης του επιπέδου τους, και όχι αποκλειστικά για να την μοριοδότηση που τους παρέχει ο δημόσιος τομέας με την καταχώρηση του πιστοποιητικού – πράγμα το οποίο πολύ συχνά αποτελεί κύριο λόγο για την απόκτηση τέτοιου πτυχίου για πολλούς Έλληνες υποψήφιους του LOWER ή PROFICIENCY. Ως εκ τούτου, η πλειονότητα των Ευρωπαίων αναγκάζονται να δώσουν τις εξετάσεις μόνο όταν βρεθούν στο κατάλληλο επίπεδο.

Αντιθέτως, η νοοτροπία που επικρατεί στην Ελλάδα, είναι δυστυχώς εκείνη της γρήγορης επιτυχίας.

Από την περιγραφή των προβλημάτων, είναι εμφανές το τι θα μπορούσε να κάνει ο εξεταζόμενος (ή και οι γονείς του) για να περάσει τις εξετάσεις.

Η ταπεινή (αλλά σκληρή) αλήθεια

Οι εξετάσεις για το επίπεδο PROFICIENCY είναι απαιτητικές. Μόνο ένα ποσοστό του μαθητικού πληθυσμού θα βρεθεί σε θέση να περάσει αυτές τις εξετάσεις. Συμβαίνει σε όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις δύσκολων εξετάσεων. Δεν τα καταφέρνουν όλοι να περάσουν για παράδειγμα στην Ιατρική.

Με την πεποίθηση πως θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν πιο αποτελεσματικά σε αυτό το απαιτητικό επίπεδο, αλλά μάλιστα και γρηγορότερα, οι μαθητές πολύ συχνά επιλέγουν τα ιδιαίτερα μαθήματα που συχνά προσφέρονται από ανθρώπους που χρεώνουν πολύ φθηνές τιμές και που δεν έχουν ιδέα για το πώς θα διδάξουν σε τάξεις τόσο υψηλού επιπέδου. Το γλωσσικό επίπεδο πολλών καθηγητών που διδάσκουν το PROFICIENCY είναι απαράδεκτα χαμηλό αλλά οι μαθητές ή οι γονείς τους δεν έχουν κανένα τρόπο να τους ελέγξουν.

Συχνά, επίσης, οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων δεν έχουν πάντα τη δύναμη να εξηγήσουν την πραγματικότητα στους γονείς και ακόμη χειρότερα οδηγούν αδύνατους μαθητές σε καλοκαιρινά τμήματα για προσωρινά κέρδη. Κι αν κάποιος πει την αλήθεια, υπάρχει πάντα ο καλοθελητής που θα δεχθεί στο φροντιστήριό του το παιδί του αγχωμένου γονέα.

Δυστυχώς, η γενική άποψη που επικρατεί κυρίως στους γονείς, είναι να ξεφορτωθούν το δίπλωμα LOWER πριν τα δύσκολα χρόνια του Λυκείου φοβούμενοι το απαιτητικό σχολικό σύστημα. Εξ΄ αιτίας αυτής της κατάστασης τα φροντιστήρια δέχονται μαθητές σε πολύ μικρή ηλικία ή διαφημίζουν ένα προκαταρτικό έτος με σκοπό να τελειώσει ο μαθητής το LOWER ένα χρόνο νωρίτερα.

Αξίζει να αναφέρουμε και τις πολλές περιπτώσεις των ιδιαιτέρων μαθημάτων, όπου με την σύμφωνη γνώμη των γονέων τους οι μαθητές “τζογάρουν” με το να δώσουν τις εξετάσεις νωρίτερα, μη τυχών και σταθούν τυχεροί.

Επιπροσθέτως, απαιτείται ένα υψηλό επίπεδο διδασκαλίας που σε πολλές περιπτώσεις δεν προσφέρεται. Πολλοί προετοιμαζόμενοι για το PROFICIENCY έχουν την εντύπωση ότι αυτή η πιστοποίηση απαιτεί μόνο ένα χρόνο προετοιμασίας μετά την απόκτηση του LOWER. Έτσι δίνουν τις εξετάσεις αυτές πολύ γρήγορα και χωρίς επαρκή προετοιμασία.

Οι συμβουλές μας

Τα τεστ LOWER και PROFICIENCY αντίστοιχα είναι διαγωνίσματα λεπτομερειών σε γραμματικά και γλωσσικά ιδιώματα καθώς και στην αντίληψη του κόσμου (worldview) που έχει ο εξεταζόμενος όταν του ζητούνται να απαντήσει σε ερωτήσεις που αφορούν τρέχοντα κοινωνικά θέματα.

Ο Έλληνας μαθητής, πολύ πριν φοιτήσει στο φροντιστήριό του, έχει ήδη αφομοιώσει τη γλώσσα και τον πολιτισμό των γονιών του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να σκέφτεται και να λειτουργεί βάσει αυτής της καταλυτικής εμπειρίας.

Πρέπει λοιπόν να εκπαιδευθεί να αποδίδει όχι μόνο τα γλωσσικά και γραμματικά ιδιώματα αλλά και ιδέες και νοήματα ενός τελείως διαφορετικού προς αυτόν πολιτισμό χωρίς να κάνει γραμματικά ή συντακτικά λάθη.

«Το ζήτημα, όμως, είναι: Μπορεί να αφομοιώσει κανείς όλες αυτές τις γνώσεις σε μικρότερη ηλικία ώστε να αποκτήσει πιστοποίηση LOWER ή PROFICIENCY γρηγορότερα απ’ ότι μας συμβουλεύουν οι καθηγητές και οι ειδικοί στην εκπαίδευση;»

Κατά την επαγγελματική μας γνώμη ως εκπαιδευτικοί στον τομέα της Αγγλικής με πάνω από 10 χρόνια εμπειρίας, ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ σε κανένα μαθητή να επιχειρήσει να δώσει το Lower ή το Proficiency αν δεν κατέχει το επαρκές επίπεδο που απαιτείται από αυτές τις υψηλού επιπέδου εξετάσεις ή δεν είναι ηλικιακά έτοιμος, για τους πολλαπλούς λόγους που έχουμε αναλύσει.

ΩΣΤΟΣΟ, θα λέγαμε πως είναι εφικτό ΜΟΝΟ εφόσον ένας μαθητής έχει πολύ καλή επίδοση και διάθεση για εντατική εργασία, οργάνωση και επιμέλεια, καθώς και αγάπη για την γλώσσα που επιχειρεί να μάθει.

Απαραίτητη προυπόθεση είναι να προταθεί από τον καθηγητή του βασιζόμενος στην υψηλή του απόδοση.

«Τι μπορούν, λοιπόν, να κάνουν οι μαθητές για να πετύχουν με εγγύηση σε αυτά τα ψηλά επίπεδα γλωσσομάθειας;»

• Να δεχτούν ότι η επιτυχία τους, θα είναι άθροισμα πολλών επιμέρους μικρών επιτευγμάτων.

• Να δεχτούν ότι και η αποτυχία είναι μέρος της διαδικασίας μάθησης και της βελτίωσης τους ως εξεταζόμενοι.

• Να δεχτούν ότι η έλλειψη κινήτρου δε διορθώνεται από τους γονείς ή τους καθηγητές. Θα το βρουν μέσα τους ΕΚΟΙΝΟΙ.

• Να αποφασίσουν ότι αντέχουν να εργαστούν για να προετοιμαστούν για τις εξετάσεις.

• Να επιτρέψουν στον εαυτό τους τον χρόνο που απαιτείται για να αφομοιωθούν ολες οι απαραίτητες γνώσεις που χρειάζονται για να ανταπεξέλθουν στο απαιτητικό αυτό επίπεδο γλώσσας.

• Με την στήριξη, συναίνεση και συνεργασία των γωνιών τους, να βρουν καθηγητές που αποδεδειγμένα μπορούν να τους βοηθήσουν να προετοιμαστούν για τις εξετάσεις.

• Να βεβαιωθούν για το ποια ακριβώς είναι η ύλη στην οποία εξετάζονται.

• Να σιγουρευτούν ότι έχουν ένα γραπτό σχέδιο μελέτης.

• Και να απαντήσουν με ειλικρίνεια στον εαυτό τους:

«Θέλω πραγματικά να περάσω τις εξετάσεις Lower (ή Advance ή Proficiency);»

«Είμαι αποφασισμένος/η να κάνω ότι απαιτείται από τις εξετάσεις για να φτάσω στο επιθυμητό επίπεδο;»

«Ξέρω ποιους επιμέρους στόχους πρέπει να πετύχω για να περάσω τις εξετάσεις;»

Η επιτυχία στις εξετάσεις θα έρθει «Βήμα – Βήμα».

Ο άνθρωπος που έχει αποφασίσει να επιτύχει το στόχο του πρέπει να μάθει ότι ο δρόμος προς την επιτυχία κτίζεται βήμα - βήμα. Για να κτίσεις ένα σπίτι, βάζεις τα τούβλα ένα-ένα. Για να κερδίσεις ένα παιχνίδι μπάσκετ, βάζεις τα καλάθια ένα-ένα. Για να πάρεις το πανεπιστημιακό σου πτυχίο, περνάς τα μαθήματα ένα-ένα. Όλα τα μεγάλα επιτεύγματα είναι άθροισμα μικρών επιτυχιών (David J. Schwartz, συγγραφέας του ''The Magic of Thinking Big'').

Υπάρχουν πολλοί σύντομοι δρόμοι για την αποτυχία, αλλά κανένας σύντομος δρόμος προς την επιτυχία (Orrin Woodward, συγγραφέας του "The Leadership Train").

Τώρα, αγαπητέ μαθητή μας, αγωνίσου για να πετύχεις τους στόχους σου!

• Θέσε ένα στόχο τον οποίο μπορείς να πετύχεις σε ρεαλιστικό χρονικό διάστημα.

• Χώρισε το στόχο σου σε επιμέρους μικρότερους στόχους.

• Το άθροισμα αυτών των χαμηλότερων στόχων είναι η επιτυχία που επιθυμείς να φτάσεις.

Καλή Επιτυχία!