#Θουκυδίδης

[sweetbutphychx]

"Ελπίς τε και Έρως επί παντί, ο μεν ηγούμενος η δε εφεπομένη". Μτφρ: Η  ελπίδα και η υπερβολική επιθυμία για κάτι. Η επιθυμία προηγείται και ακολουθεί η ελπίδα ότι θα επιτύχεις να κατακτήσεις ότι αγαπάς.

Επίσης η ελπίδα και ο έρωτας βρίσκονται παντού. Ο Έρωτας οδηγεί, η ελπίδα ακολουθεί. Ο έρωτας σχεδιάζει, η ελπίδα υποβάλλει την ιδέα ότι η τύχη θα βοηθήσει.

Τα δύο αυτά πάθη προξενούν το μεγαλύτερο κακό. Είναι αθέατα, ασυνείδητα γι’ αυτό προξενούν τις μεγαλύτερες συμφορές

[mercuriicultores]

Thucydides – Historiae de bello Peloponesiaco, II, 40

Φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ' εὐτελείας καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας· πλούτῳ τε ἔργου μᾶλλον καιρῷ ἢ λόγου κόμπῳ χρώμεθα, καὶ τὸ πένεσθαι οὐχ ὁμολογεῖν τινὶ αἰσχρόν, ἀλλὰ μὴ διαφεύγειν ἔργῳ αἴσχιον. ἔνι τε τοῖς αὐτοῖς οἰκείων ἅμα καὶ πολιτικῶν ἐπιμέλεια, καὶ ἑτέροις πρὸς ἔργα τετραμμένοις τὰ πολιτικὰ μὴ ἐνδεῶς γνῶναι· μόνοι γὰρ τόν τε μηδὲν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ' ἀχρεῖον νομίζομεν, καὶ οἱ αὐτοὶ ἤτοι κρίνομέν γε ἢ ἐνθυμούμεθα ὀρθῶς τὰ πράγματα, [...] κράτιστοι δ' ἂν τὴν ψυχὴν δικαίως κριθεῖεν οἱ τά τε δεινὰ καὶ ἡδέα σαφέστατα γιγνώσκοντες καὶ διὰ ταῦτα μὴ ἀποτρεπόμενοι ἐκ τῶν κινδύνων.

[LAT] Nam elegantiae quidem studemus; sed cum frugalitate, et sine luxu: et philosophamur, sed sine mollitie. Et ubi fert occasio, actionum divitias potius expromimus, quam inanem verborum jactationem. Neque turpe cuiquam est suam paupertatem fateri: sed turpe est, non conari eam re ipsa vitare. Et in iisdem hominibus simul et privatarum, et publicarum rerum cura inest. Quinetiam aliis, qui opificiis dant operam, hoc adest, ut administrent, rebus publicis non inferiores. Nos enim soli eum, qui rerum istarum nullam habet notitiam, non otiosum, sed inutilem esse dicimus. Iidem etiam ubi de rebus publicis agitur, aut recte judicamus aliorum sententias, aut ipsi met utilia mente agitamus: non existimantes orationem rebus nocere; sed potius orationem non prius doceri, quam ad res, quae sunt gerendae, exsequendas accedas, detrimento esse ducentes. […] Illi autem jure fortissimi sunt habendi, qui aspera et jucunda manifestissime cognoscunt, nec tamen propterea a periculis adeundis deterrentur.

[HIS] Amamos la belleza con sencillez y el saber sin relajación, y usamos nuestra riqueza como medio de acción más que como motivo de jactancia; y no es una vergüenza para nadie aceptar que es pobre, pues lo realmente vergonzoso es no tratar de salir de la pobreza con la acción. Una misma persona puede ocuparse de los asuntos privados y, al mismo tiempo, de los públicos, y los que están preferentemente dedicados a los negocios no por ello entienden deficientemente de política, pues somos los únicos que tomamos al que no participa en estas actividades por inútil, no por inactivo; nosotros mismos juzgamos y reflexionamos personalmente las cosas como corresponde. […] Es lo justo tener por mejores de espíritu a quienes, conociendo con toda claridad lo terrible y lo agradable, no dejan por ello de arrostrar los peligros.

[justforbooks]

«Καμιά πολιτική αξία δεν μπορεί να θεμελιωθεί στο ψέμα. Ο Θουκυδίδης έγραψε αθάνατες σελίδες για τη γενική διαφθορά που είχε προκληθεί από τον πόλεμο (αλλά γιατί όχι από τους προηγούμενους πολέμους;), συμπεριλαμβανομένης της διαφθοράς της γλώσσας, της οποίας οι λέξεις είχαν αρχίσει να σημαίνουν το αντίθετο από αυτό που σήμαιναν στην αρχή και να χρησιμοποιούνται με αντιφατικό νόημα από τα διαφορετικά κόμματα» (αυτό δεν σας θυμίζει τίποτε από την παρούσα περίοδο;) -- Κορνήλιος Καστοριάδης.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[the-good-spartan]

Demosthenes the Athenian General - a Few Notes

I don't know if anyone cares, but - there's so little out there about Demosthenes' background and life outside of his actions during the Arkhidamian War that I thought it might be worth sharing what I've learnt recently.

It's only because I'm currently researching the lives of both Demosthenes (the orator makes my research life so freaking vexed) and Thucydides the historian that I stumbled across the interesting tit-bit that there's a possible familial connection between them.

I've spent some time since tracing down the actual source for this belief and this is the footnote that is most often referenced:

‘He [Thucydides] may even have been connected to Demosthenes by marriage, since a "Θουκυδίδης Ἀλκισθένους Ἀφιδναῖος· [Thucydides Alkisthenous Aphidnaios]" (the patronymic [Alkisthenous] and deme [Aphidnaios] are the same as those of Demosthenes) is attested in an inscription from the second half of the fourth century.'

[From Individuals in Thucydides by HD Westlake, p.97.]

This is the specific inscription: IG ii2 1678. Line 31. I couldn't find a translation of the whole inscription, so I remain uncertain what this document actually is.

If we follow this lead, and assume that Demosthenes was related to Thucydides, then we can perhaps add some interesting, Thracian, flavour to his background.

Kimon's father was Miltiades, but his mother, Hegesipyle, was a Thracian by birth, the daughter of Kong Oloros, as we read in the poems of Archelaus and Melanthius addressed to Kimon himself. This also explains why the father of Thucydides the historian, who was related by birth to Kimon's family, was called Oloros, since the father took the name from the ancestor, and owned gold-mines in Thrace. He is said to have died there too, murdered in a place called Scapte Hyle, but his remains were brough back to Attika and one is shown his tombstone in the Kimoneia alongside the grave of Kimon's sister, Elpenike. Thucydides however was from the deme Halimus, while Miltiades was from Laciadae.

[Plutarch, Life of Kimon. 4]

I have much further to go with all this (everything - the thinking, the ever enlarging sea of things I don't know, the things I should read, the facts or theories I need to process...) - but these two excerpts already suggest interesting perspectives to me - especially around Thucydides' approach to/ writings about Demosthenes' career (which is a whole thing that is blowing my mind lately); but also Thucydides' connection to Thrace/the north, and how that might have affected his feelings at Eion when he was facing Brasidas.

May the gods grant me enough years.

[aboutanancientenquiry]

Ancient literary criticism: Longinus’  Περì Ὕψους (“On the Sublime”) 38. 3, 4 on the use of hyperbole by Herodotus and Thucydides

[3] μήποτ̓ οὖν ἄρισται τῶν ὑπερβολῶν, ὡς καὶ ἐπὶ τῶν σχημάτων προείπομεν, αἱ αὐτὸ τοῦτο διαλανθάνουσαι ὅτι εἰσὶν ὑπερβολαί. γίνεται δὲ τὸ τοιόνδε, ἐπειδὰν ὑπὸ ἐκπαθείας μεγέθει τινὶ συνεκφωνῶνται περιστάσεως, ὅπερ ὁ Θουκυδίδης ἐπὶ τῶν ἐν Σικελίᾳ φθειρομένων ποιεῖ. ῾οἵ τε γὰρ Συρακούσιοἰ φησὶν ῾ἐπικαταβάντες τοὺς ἐν τῷ ποταμῷ μάλιστα ἔσφαζον, καὶ τὸ ὕδωρ εὐθὺς διέφθαρτο: ἀλλ̓ οὐδὲν ἧσσον ἐπίνετο ὁμοῦ τῷ πηλῷ ᾑματωμένον καὶ τοῖς πολλοῖς ἔτι ἦν περιμάχητον.᾿ αἷμα καὶ πηλὸν πινόμενα ὅμως εἶναι περιμάχητα ἔτι ποιεῖ πιστὸν ἡ τοῦ πάθους ὑπεροχὴ καὶ περίστασις. [4] καὶ τὸ Ἡροδότειον ἐπὶ τῶν ἐν Θερμοπύλαις ὅμοιον. ῾ἐν τούτᾠ φησὶν ῾ ἀλεξομένους μαχαίρῃσιν, ὅσοις αὐτῶν ἔτι ἐτύγχανον περιοῦσαι, καὶ χερσὶ καὶ στόμασι, κατέχωσαν οἱ βάρβαροι.᾿ ἐνταῦθ̓, οἷόν ἐστι τὸ καὶ στόμασι μάχεσθαι πρὸς ὡπλισμένους καὶ ὁποῖόν τι τὸ κατακεχῶσθαι βέλεσιν, ἐρεῖς, πλὴν ὁμοίως ἔχει πίστιν: οὐ γὰρ τὸ πρᾶγμα ἕνεκα τῆς ὑπερβολῆς παραλαμβάνεσθαι δοκεῖ, ἡ ὑπερβολὴ δ̓ εὐλόγως γεννᾶσθαι πρὸς τοῦ πράγματος.

“3 Perhaps then, as we said above of figures, the best hyperbole is the one which conceals the very fact of its being a hyperbole. And this happens when it is uttered under stress of emotion to suit the circumstances of a great crisis. This is what Thucydides does in speaking of those who perished in Sicily. "For the Syracusans went down and began to slaughter chiefly those in the river. The water was immediately tainted but none the less they kept on drinking it, foul though it was with mud and gore, and most of them were still ready to fight for it." That a drink of mud and gore should yet be worth fighting for is made credible only by the height of the emotion which the circumstances arouse. It is the same with Herodotus's description of those who fought at Thermopylae 4 "On this spot," he says, "while they defended themselves with daggers, such as still had daggers left, and with hands and teeth, they were buried by the barbarians." Here you may well ask what is meant by actually "fighting with teeth" against armed men or being "buried" with missiles ; yet all the same it carries credence, because Herodotus does not seem to have introduced the incident to justify the hyperbole, but the hyperbole seems the natural outcome of the incident.”

Source for the ancient Greek text http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A2008.01.0639%3Achapter%3D38

Source for the English translation https://www.attalus.org/translate/longinus2.html

[eclecticstarlightblogger]

Κλέων – Ένας λαϊκιστής δημαγωγός της αρχαιότητας

Ο Κλέων (θάνατος 422 π.Χ.) ήταν Αθηναίος στρατηγός κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Ήταν ο πρώτος επιφανής αντιπρόσωπος της εμπορικής τάξης στην Αθηναϊκή πολιτική, αν και ο ίδιος ήταν αριστοκράτης. Οι σύγχρονοί του Θουκυδίδης και Αριστοφάνης τον αναπαριστούν ως πολεμοκάπηλο δημαγωγό. Ο Κλέων ήρθε αρχικά στο προσκήνιο ως αντίπαλος του Περικλή στα τέλη της δεκαετίας του […] Κλέων – Ένας λαϊκιστής…

[thoughtfullyblogger]

Κλέων – Ένας λαϊκιστής δημαγωγός της αρχαιότητας

Ο Κλέων (θάνατος 422 π.Χ.) ήταν Αθηναίος στρατηγός κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Ήταν ο πρώτος επιφανής αντιπρόσωπος της εμπορικής τάξης στην Αθηναϊκή πολιτική, αν και ο ίδιος ήταν αριστοκράτης. Οι σύγχρονοί του Θουκυδίδης και Αριστοφάνης τον αναπαριστούν ως πολεμοκάπηλο δημαγωγό. Ο Κλέων ήρθε αρχικά στο προσκήνιο ως αντίπαλος του Περικλή στα τέλη της δεκαετίας του […] Κλέων – Ένας λαϊκιστής…

[greekblogs]

Κλέων – Ένας λαϊκιστής δημαγωγός της αρχαιότητας

Ο Κλέων (θάνατος 422 π.Χ.) ήταν Αθηναίος στρατηγός κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Ήταν ο πρώτος επιφανής αντιπρόσωπος της εμπορικής τάξης στην Αθηναϊκή πολιτική, αν και ο ίδιος ήταν αριστοκράτης. Οι σύγχρονοί του Θουκυδίδης και Αριστοφάνης τον αναπαριστούν ως πολεμοκάπηλο δημαγωγό. Ο Κλέων ήρθε αρχικά στο προσκήνιο ως αντίπαλος του Περικλή στα τέλη της δεκαετίας του […] Κλέων – Ένας λαϊκιστής…

[skandaladiaplokidiafthora]

Κλέων – Ένας λαϊκιστής δημαγωγός της αρχαιότητας

Ο Κλέων (θάνατος 422 π.Χ.) ήταν Αθηναίος στρατηγός κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Ήταν ο πρώτος επιφανής αντιπρόσωπος της εμπορικής τάξης στην Αθηναϊκή πολιτική, αν και ο ίδιος ήταν αριστοκράτης. Οι σύγχρονοί του Θουκυδίδης και Αριστοφάνης τον αναπαριστούν ως πολεμοκάπηλο δημαγωγό. Ο Κλέων ήρθε αρχικά στο προσκήνιο ως αντίπαλος του Περικλή στα τέλη της δεκαετίας του […] Κλέων – Ένας λαϊκιστής…

[awesomehappystudentmagazine-blog]

ΥΦΕΘΑ: “Αλλαγές στη Στρατιωτική Εκπαίδευση σε τρεις κατευθύνσεις”

Ο Θουκυδίδης υποστήριζε πως «ἄνδρες γὰρ πόλις, καὶ οὐ τείχη οὐδὲ νῆες ἀνδρῶν κεναί»: Οι φράχτες και τα πλοία είναι άνευ αξίας αν δεν υπάρχουν ικανά στελέχη, που θα τα επανδρώσουν και θα τα χειριστούν. Η ρήση του μεγάλου ιστορικού και στρατηγού εμπεριέχει μια διαχρονική αλήθεια την οποία οφείλουν να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη όσοι εμπλέκονται στη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής των Ενόπλων…

[georgiosaktipis]

Δύο πράγματα είναι αντίθετα στη λήψη της σωστής απόφασης. Η βιασύνη, και O θυμός. *Θουκυδίδης* (στην τοποθεσία Περιστέρι) https://www.instagram.com/p/CnfBarKs7ZN/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[istologiolavaron]

«Κατά την άποψη μου, ο Θουκυδίδης δεν ασχολείται με προβλέψεις. Είναι πολύ έξυπνος για να πέσει στην παγίδα. Η ανάγνωση του έργου του, ωστόσο, λειτουργεί σαν προειδοποίηση για τους κινδύνους που όλοι αντιμετωπίζουμε αν δεν επιλέξουμε και διατηρήσουμε τη σωστή ηγεσία. Η “Ιστορία” του αφορά την ηγετικότατα σε περιόδους που οδηγούν σε πόλεμο. Αυτό κάνει τη διαφορά.»

Ο Ρόμπερτ Κόνορ, ομότιμος καθηγητής Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, μιλάει στον Δημήτρη Δουλγερίδη στην εφημερίδα «Τα Νέα» με αφορμή την κυκλοφορία στα ελληνικά του βιβλίου του «Θουκυδίδης» (επιστημονική επιμέλεια: Γιάννης Ζ. Τζιφόπουλος, μετάφραση: Παναγιώτα Δαούτη).

Βρείτε το: https://www.dardanosnet.gr/product/thoukydidis-2/

[orthodoxiaonline]

O Δημήτρης Σταθακόπουλος για την προσάρτηση ουκρανικών εδαφών από τη Ρωσία

O Δημήτρης Σταθακόπουλος για την προσάρτηση ουκρανικών εδαφών από τη Ρωσία

«Η σύγχρονη οπτική του Διεθνούς Δικαίου βρίσκει τη Ρωσία και άλλες χώρες να αναζητούν νομικό έρεισμα ώστε να δικαιολογήσουν εισβολή, αλλάζοντας το νόημα των λέξεων, όπως λέει ο Θουκυδίδης από την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου». (more…)

[harazar]

Γέφυρες και Τείχη

  Το’ χει ἡ ἡμερομηνία.

25η Νοεμβρίου 1942. Σημεῖο Μνήμης και Συνάντησης ἑνός παράτολμου ἐγχειρήματος’ μοναδικοῦ ἓως τότε, σχεδόν, για τα χρονικά τοῦ ταχέως ἐξελισσόμενου Β΄Παγκοσμίου Πολέμου στο Θέατρο Ἐπιχειρήσεων τῆς Εὐρώπης τῶν Βαλκανίων και δή τῆς Ἑλλάδος, καθώς εἶχε παρέλθει ἓνα διάστημα περίπου 18 μηνῶν ἀπό την ἐπίθεση τῶν γερμανικῶν ναζιστικῶν στρατευμάτων την ἐπακόλουθο ἰταμή στάση τού…

[eclecticstarlightblogger]

Το μήνυμα-μάθημα απ’ τον Θουκυδίδη

Του Βίκτωρα Νέτα Ο μέγας ιστορικός Θουκυδίδης, τον οποίο οι νεοέλληνες -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- δεν τον μελετούν, υπογράμμιζε με δικαιολογημένη έπαρση για το έργο του: «Εγραψα την Ιστορία μου για να μείνει αιώνιο κτήμα των ανθρώπων και όχι σαν έργο επίκαιρου διαγωνισμού για ένα πρόχειρο ακροατήριο» και «θα είμαι ικανοποιημένος αν το έργο μου κριθεί […] Το μήνυμα-μάθημα απ’ τον Θουκυδίδη –…

[thoughtfullyblogger]

Το μήνυμα-μάθημα απ’ τον Θουκυδίδη

Του Βίκτωρα Νέτα Ο μέγας ιστορικός Θουκυδίδης, τον οποίο οι νεοέλληνες -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- δεν τον μελετούν, υπογράμμιζε με δικαιολογημένη έπαρση για το έργο του: «Εγραψα την Ιστορία μου για να μείνει αιώνιο κτήμα των ανθρώπων και όχι σαν έργο επίκαιρου διαγωνισμού για ένα πρόχειρο ακροατήριο» και «θα είμαι ικανοποιημένος αν το έργο μου κριθεί […] Το μήνυμα-μάθημα απ’ τον Θουκυδίδη –…