#Τα Τείχη

[astratv]

Έτρεξαν όλοι μαζί «Στα τείχη της Αρχαίας Λάρισας» για τα Παιδιά με Χρόνια Νοσήματα (φωτο – βίντεο)

Έτρεξαν όλοι μαζί «Στα τείχη της Αρχαίας Λάρισας» για τα Παιδιά με Χρόνια Νοσήματα (φωτο – βίντεο)

Με το σύνθημα «Όλοι Μαζί Τρέχουμε για τα Παιδιά με Χρόνια Νοσήματα» έτρεξαν πολλοί Λαρισαίοι σήμερα το πρωί της Κυριακής στο πλαίσιο του αγώνα δρόμου «Στα τείχη της Αρχαίας Λάρισας», για τα Παιδιά με Χρόνια Νοσήματα. Οι διαδρομές του αγώνα ήταν δύο: 2 χλμ και 7 χλμ και αφετηρία και τερματισμό το Αρχαίο Θέατρο Λάρισας. Τον αγώνα διοργάνωσε η ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ Θεσσαλίας, ο Τοπικός Όμιλος για την Unesco ν.…

[fegg4ropetra]

Σάββατο 4/1/24 (2:48π.μ.)

Ξέρεις κάτι;

Φοβάμαι.

Κι αυτό είναι κάτι που δεν το έχω ξαναπεί σε άνθρωπο.

Φοβάμαι να αφεθω σε κάποιον όσο κι αν το αποζητώ. Φοβάμαι να εμπιστευτώ τους ανθρώπους γιατί έχω πληγωθεί επανειλημμένα από ατομα που έδωσα τα πάντα για να είναι χαρούμενοι. Φοβάμαι να ανοιχτω γιατί υπήρξαν άνθρωποι που τους έδειξα το μέσα μου και αποφάσισαν πως δεν τους ήταν αρκετό ή τους ήταν πάρα πολύ. Φοβάμαι να αφήσω τα τείχη μου να πέσουν γιατί υπήρξαν άτομα στη ζωή μου που με ανάγκασαν να τα υψώσω τόσο ψηλά. Φοβάμαι να νιώσω άνετα με το να είμαι ο εαυτός μου κοντά σε άλλους γιατί έχω αποκαλεστει στο παρελθόν περίεργη, κριντζ, ευαίσθητη, φλώρος και όλα αυτά τα επίθετα που πετάνε τόσο ανιδεα άτομα χωρίς καν να καταλαβαίνουν το αντίκτυπο που μπορεί να έχουν αυτες οι λέξεις σε κάποιον. Φοβάμαι να γελάσω πολύ μη νομίζουν ότι είμαι χαζοχαρουμενο.

Τέλος, φοβάμαι να αγαπήσω και να ερωτευτώ γιατί ξέρω πως κανείς δεν μπορεί να αγαπήσει όπως εγώ. Δεν είχε βρεθεί μέχρι τώρα αυτός ο άνθρωπος που να με κάνει να ξεχάσω αυτούς τους φόβους μου.

Βλέπω γύρω μου φίλους, φίλες και γνωστούς να πηγαίνουν απ' τη μια σχέση στην άλλη. Να αφήνονται, να πληγώνονται, να μαζεύουν τα κομμάτια τους και να προχωράνε στον επόμενο μέχρι να βρεθεί αυτός ο ένας/μια που ελπίζουν να πάρει όλα αυτά τα κομμάτια και θα κάνει ξανά ένα.

Κάνω συζητήσεις για ρομαντισμό, έρωτα και αγάπη και ακούω συνεχώς γύρω μου για τοξικότητα, red flags, tinder, σεξ και one night stands. Φλερτ απ' το Instagram, messenger, Snapchat... Μιλάνε με 1,2,3 και 4 ταυτόχρονα για να αποφασίσουν ποι@ είναι καλυτερ@ για να βγούνε ραντεβού. Είναι η εποχή του περιστασιακού σεξ και της μοναξιάς που θέλουν μεταφράζουν ως ανεξαρτησία.

Υπάρχουν κάποιοι άλλοι, λίγοι θα λεγα, άνθρωποι εκεί έξω που ψάχνουν το άλλο τους μισό. Είναι μερικές ρομαντικές ψυχές που τρέφουν ακόμα ελπίδα για έναν έρωτα όπως παλιά. Όπως αυτούς που μας περιγράφουν γονείς και παππούδες. Έναν έρωτα που γι αυτόν γράφονται ταινίες, ποιήματα και βιβλία ολόκληρα.

Έναν τέτοιο έρωτα θα ήθελα κι εγώ να ζήσω κάποια στιγμή στη ζωή μου. Εγώ όμως δεν θα θελα να βρω το άλλο μου μισό γιατί πολυ απλά ποτέ δεν ένιωσα μισή. Έχω νιώσει κενή, έχω νιώσει να μου λείπει κάτι, έχω νιώσει απώλεια και πόνο. Απογοήτευση και στεναχώρια. Ποτέ όμως δεν ένιωσα μισή.

Γι αυτό λοιπόν εγώ θα ήθελα σε αυτή τη ζωή να βρω το άλλο μου ολόκληρο. Τον άνθρωπο που θα εμφανιστεί στη ζωή μου απ' το πουθενά όπως έκανες εσύ. Τον άνθρωπο που θα μου προσφέρει την αγάπη που έζησε η μαμά μου. Βλέπεις είχα πολύ όμορφο παράδειγμα για το τι θα πει έρωτας. Οι γονείς μου όποτε μάλωναν ο μπαμπάς μου έφευγε και γυρνούσε μετά από λίγη ώρα με λουλούδια και μια ζεστή αγκαλιά. Δεν άφηνε ποτέ κανέναν να μπει ανάμεσα τους είτε αυτό ήταν οικογένεια είτε φίλοι είτε εχθροί.

Έναν λοιπόν σαν τον μπαμπά μου, Που ακόμα κι αν δεν είχα τη τυχη να τον ζήσω για πολύ, απ' τις ιστορίες που ακούω ξέρω πως ήταν ένας άνθρωπος που άξιζε να γίνεις χαλί να σε πατήσει.

Έναν άνθρωπο σαν τον μπαμπά μου...

Κι ας του βάζουν στην σήμερον ημέρα τη ταμπέλα του daddy issues...

ΥΓ. Με σένα ο μόνος φόβος που είχα στο κεφάλι μου ήταν να με δεις όπως με βλέπω εγώ. Αλλά ποτέ δεν σου είπα πως ταυτόχρονα ευχομουν να με δεις όπως είδα εγώ εσένα.

Οπότε ναι ευχομουν να με έβλεπες όπως σε βλέπω εγώ. Γιατί ίσως έτσι να μη με άφηνες τόσο εύκολα.

[hlektras-world]

Γιατί ξεκαθάρισαν έτσι,

πώς το γκρίζο

αναλύθηκε σε μαύρο και άσπρο,

γιατί ξεπρόβαλαν ξεκάθαρα

τα βουνά πίσω από την ομίχλη,

οι τοίχοι, τα τείχη, οι φράχτες,

τα κάγκελα, τα σίδερα, οι λέξεις

πώς υψώθηκαν τόσο ωμά, τόσο ψηλά,

γιατί σταματήσαμε να μιλάμε με μουσική,

πώς τα φιλιά απέκτησαν το χρώμα σβησμένου ήλιου,

γιατί το μόνο που μας ενώνει είναι οι αριθμοί;

Ίσως επειδή μέτρησα τους φίλους

και στο δωμάτιο υπήρχε η ραγισμένη γυάλα

με το διψασμένο χρυσόψαρο.

Ίσως επειδή μεγαλώσαμε,

γεράσαμε, στα είκοσι δυο μας χρόνια

[psychotiko-epeisodio]

Πέτρινη καρδιά,γιατί ράγισε κάποτε.

Και έβαλα θεμέλια γύρω γύρω να μην την ξαναγγιξεις.

Ξέχασα όμως πως ήσουν μέσα σε αυτήν .

Άντε τώρα να γκρεμίσεις τα τείχη .

[prasinoxaos]

θα μπορούσα.

σκέφτομαι, και είναι θλιβερό, το πόσο διαφορετική θα ήμουν, χωρίς τις πληγές που έχω μέσα μου. θα μπορούσα να αντικρίζω πρόσωπα, των οποίων τον χαρακτήρα δεν γνώρισα ποτέ, χωρίς να νιώθω την ανάσα μου να εξαφανίζεται από το στόμα μου. θα μπορούσα να συναντώ ανθρώπους που ξέρω και να μην νιώθω την ανάγκη να κάνω ένα βήμα πίσω, για να νιώσω πιο ασφαλής ψυχικά. θα μπορούσα να ακούω ονόματα και να μην νιώθω την ανάγκη να περικυκλώσω με τείχη τα συναισθήματα μου. θα μπορούσα να έχω με κάποιους ανθρώπους τις ίδιες επαφές που είχα. θα μπορούσα να μην φοβάμαι όταν χτυπά το κινητό μου. θα μπορούσα να μην τους έχω συνέχεια νεύρα. θα μπορούσα.

[lettersfromgenesis]

Αταραξία υπό του μηδενός

Απλώνει μια χειραψία υπερβολικά γνωστή σε εμένα,

σταδιακά σπάω ό,τι είναι κρύο 

διότι είμαι ο ίδιος ο Χειμώνας

ποιός ήξερε ότι βρίσκεται ήδη στην Άνοιξη.

Βρίσκομαι στην ψυχρότερη εποχή μου,

έχω κολλημένα τα βλέφαρα εκτός της τροχιάς μου

είμαι ασφαλής εκεί,

όσο όλοι μπαίνουν σε προχωρημένη αποσύνθεση αφήνοντας με πίσω.

Δεν ξέρω τι να κάνω με όσα μου έδωσε,

ξέρω όμως ότι διεξασφάλισα την αθανασία του αφήνοντας αποτυπώματα,

για εμένα τρείς ώρες είναι ίσες με τρία λεπτά 

η θλίψη είναι σαν μία δεκαετία.

Είσαι πέντε ετών επάνω στους ώμους του πατέρα σου,

δεκαπέντε στους ώμους της μητέρας,

είκοσιπέντε πλέον κουβαλάς τον κόσμο στους δικούς σου ώμους,

στα τριανταπέντε έχεις μόνο εσένα στις πέντε το πρωί.

Η Θεωρία του Χάους λειτουργεί αντίστροφα σε εμένα,

με διαστρεβλώνει μαζί με τον νεότερο εαυτό μου,

δεν έχω κανέναν πλέον για να του τραγουδάω και να κοιμηθεί,

τα μαλλιά μου μακραίνουν σταδιακά αλλά εγώ χάνω ύψος.

Επιζητώ να γίνω ένα από τα στοιχεία που συνθέτουν το αίμα σου,

σε άφησα μέσα ενώ τα τείχη έπεφταν,

την ώρα που πάω να πιαστώ από το πόμολο της πόρτας,

το ταβάνι πέφτει επάνω μου.

Με αφήνω στο έλεος της κατανάλωσης με όλα τα εφόδιά μου,

ξεχαρβαλώνομαι όταν μένω στο περιθώριο,

νευρωτικοί παλμοί σε συνδυασμό με σήματα Μορς,

δεν έχω σπίτι,

ούτε μέρος να κοιμηθώ χωρίς μαχαίρια,

μόνο μέρη που ξυπνάω με πληγές και μελανιές.

Αυτήν την φορά θα με αφήσω στον εαυτό μου.

Milena

[radium-thelastpath]

Δεν βλέπω μέλλον πουθενά

Και όλα πάνε κατά διαόλου

Ήρθε το χαρτί από στρατό

Και είμαι ακόμα δεκαοκτώ

Και δεν μου πάει το χακί καθόλου

Έχω μια σχολή δεκάδες μίλια μακριά

μια δουλειά για να σκοτώνω πρωινά

ένα παρελθόν που μου τρώει σωθικά

Και εμένα να με βρίσκω σε γραπτά

Μετά από ένα τσιγάρο . . .

Είμαστε καμένα χαρτιά

Στου μέλλοντος τα τείχη

Είμαστε οι φρουρά

Εμείς η στάχτη

Εμείς και η φωτιά

Δεν βλέπει μέλλον πουθενά

Και όλα του πάνε κατά διαόλου

Του έπεσαν πολλά σαν να μην είναι δεκαεννιά

Και τα βράδια μου λέει δεν τα μπορεί καθόλου

Πιο σκληρός από όσο νόμιζα

Στο λέω και να είσαι σίγουρος πως δάκρυσα μαλακά όταν το γραφα

Μεγαλωμένος σε ένα σπίτι με τόσα ψέματα

Μα να είσαι αληθινός μετράει αυτό από σένα το έμαθα

Με της υπομονής άπειρα αποθέματα

Δεν μίλαγε όμως βασταγε οικογένεια

Έχει μήνες να κοιμηθεί καλά

Ξυπνάει ιδρωμένος και κοιταει ψηλά

Βλέπει εφιάλτες από χρόνια παιδικά

Και άλλα που γι αυτα δεν λέει πολλά

Ο έρωτας είναι στο στήθος μαχαίρια

Που χτυπά σώμα μυαλό ψυχή καρδία

Και εσύ το έμαθες αργά . . .

ΥΓ1 : χθές το βράδυ μου ήρθε τυχαία στο μυαλό αυτό παλιό κομμάτι , έχουν περάσει πέντε χρόνια από όταν το έγραψα και ακόμα δεν ξέρω αν έχει αλλάξει έστω μια μπάρα με εξαίρεση το θέμα της σχολής , το ρεφρέν να είναι πιο επίκαιρο από τότε και αυτό δεν ξέρω αν καλό ή κακό...

ΥΓ2: άλλο ένα κομμάτι που δεν άκουσε κανείς αλλοι τόσοι στίχοι που απλα με ηρέμησαν

[justforbooks]

Χρύσα Μαλτέζου: Η σημαντική Ελληνίδα ιστορικός και πρώην διευθύντρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας αφηγείται την ζωή της με αφετηρία την Αλεξάνδρεια μιας άλλης εποχής.

Γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1941. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που είχα την ευκαιρία να ζήσω εκεί τα πρώτα χρόνια της ζωής μου και να είμαι μέρος της πολυπολιτισμικής αλεξανδρινής κοινωνίας. Η γενέτειρα του κοσμοπολιτισμού με την ασύγκριτη ιστορική αύρα ήταν ένας τόπος που με καθόρισε από κάθε άποψη. Μια πόλη η οποία ξεχώριζε για το ψηφιδωτό των πολιτισμών που κυριαρχούσε στις συνοικίες της. Εκεί γαλουχήθηκα να συνυπάρχω με το διαφορετικό και κυρίως να κατανοώ τις ποικίλες πτυχές του κόσμου. Ενηλικιώθηκα σ’ ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον που μου πρόσφερε πολλά ερεθίσματα. Η ζωή μου στην Αλεξάνδρεια, σε αυτό το σπουδαίο σταυροδρόμι συνάντησης ετερογενών πολιτισμικών παραδόσεων, μου χάρισε μια πλειάδα ανεξίτηλων εμπειριών που συνέβαλαν στη μετέπειτα επιστημονική μου σταδιοδρομία. Ακόμη και σήμερα συγκινούμαι όταν οι μνήμες μου ταξιδεύουν στους δρόμους και τις γειτονιές της. Αναπολώ την αλεξανδρινή ατμόσφαιρα, τα στέκια των λογοτεχνικών ηρώων και τον τόπο όπου άνθησαν ποικιλόμορφες καλλιτεχνικές τάσεις και ρεύματα.

• Ευτύχησα να φοιτήσω σ’ ένα εξαιρετικό σχολείο και να τελειώσω τις γυμνασιακές μου σπουδές στο Αβερώφειο Γυμνάσιο. Ενδεικτικό των γνώσεων και των εκπαιδευτικών εργαλείων που μας παρείχε ήταν το γεγονός πως, όταν έδωσα εξετάσεις για τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διάβασα μόνον τις σημειώσεις που είχα από το Γυμνάσιο. Το εκπαιδευτικό επίπεδο εκεί, όπως αντιλαμβάνεστε, ήταν πολύ υψηλό. Ζούσαμε σε μια κοινωνία πολυεθνική και πολύγλωσση, που μας έδωσε σημαντικά εφόδια και περγαμηνές. Αναπτύξαμε μια συνείδηση ελληνική, αλλά ταυτόχρονα εντός της κοινωνίας και στο σχολείο υπήρχε ζύμωση και εξελισσόσουν σε πολίτη του κόσμου. Η ελληνικότητά μας, δηλαδή, προβαλλόταν περήφανα χωρίς να περιχαρακώνεται ανάμεσα σε τείχη, νοοτροπίες και στάσεις ελλαδικές. Ξέρετε, σε μικρή ηλικία, μου άρεσε πολύ να επισκέπτομαι την καθολική εκκλησία και να μεταλαμβάνω την όστια, ενώ άλλες μέρες πήγαινα στις αραβικές γειτονιές, παρακολουθούσα τους γάμους Αιγυπτίων ή ακολουθούσα τους συμμαθητές μου στην εβραϊκή χάβρα.

• Λίγο πριν ξεσπάσει η πανδημία κατάφερα να ταξιδέψω πάλι στην Αλεξάνδρεια μετά από πάρα πολλά χρόνια. Ο λόγος της επίσκεψής μου αφορούσε τον θεσμό των Αρχόντων Οφικιάλιων. Τα οφίκια απονέμονται κατά «πατριαρχικήν φιλοτιμίαν και προαίρεσιν» ως ανταμοιβή υπηρεσιών προς το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Έτσι, λοιπόν, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος περικόσμησε ως τους νέους οφικιάλιους της Αλεξανδρινής Εκκλησίας διάφορες προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων ήμουν κι εγώ. Βέβαια, όλα ήταν διαφορετικά αφού τίποτα δεν θύμιζε τη «χρυσή εποχή» της Αλεξάνδρειας. Μάλιστα, δεν είχα την ψυχική δύναμη να επισκεφθώ το πατρικό μου σπίτι, ενώ όταν διασχίσαμε με το αυτοκίνητο τη γειτονιά μου έσκυψα κοιτώντας χαμηλά γιατί δεν ήθελα να αντικρίσω τη σημερινή εικόνα παρακμής. Όπως γράφει και ο Κωνσταντίνος Καβάφης στο ποίημά του «Μακρυά»: «Θα ‘θελα αυτήν την μνήμη να την πω... Μα έτσι εσβύσθη πια... σαν τίποτε δεν απομένει – γιατί μακρυά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται».

• Ήμασταν μια δεμένη οικογένεια. Ο πατέρας μου ήταν βαμβακέμπορος και γι’ αυτό είχε δύο υπηκοότητες, την ελληνική και την ιταλική, την οποία διατηρούσε για λόγους επαγγελματικούς. Δυστυχώς, τον έχασα νωρίς, από ανακοπή καρδιάς, όταν ήμουν στην ηλικία των 15 ετών. Ήταν απών στη φυγή μου από την Αίγυπτο, αλλά ευτυχώς βρήκα τη θαλπωρή στους συγγενείς της μητέρας μου οι οποίοι κατοικούσαν στην πατρίδα. Προφανώς, η πρόωρη απώλειά του είναι μια βαθιά πληγή που σε ακολουθεί στη διάρκεια του βίου. Η μητέρα μου δεν εργάζονταν αλλά ήταν φιλαναγνώστρια. Στο σπίτι μου πάντοτε θυμάμαι τους γονείς μου να τρέφουν μεγάλη αγάπη για το διάβασμα και τα βιβλία. Ως μικρό κοριτσάκι περίμενα στωικά στις ουρές ενός συγκεκριμένου βιβλιοπωλείου από το οποίο αγόραζα όλα τα καινούργια βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα, τα οποία αποτελούσαν τον σύνδεσμό μας με την Ελλάδα. Επίσης, διάβαζα τις μεταφράσεις των αναγνωσμάτων του Ιουλίου Βερν ή ακόμη και κλασικών αριστουργημάτων όπως του Ντοστογιέφσκι. Ο παππούς μου ήταν δάσκαλος ενώ ο θείος μου, αδελφός του πατέρα μου, ήταν ο Διαγόρας Μαλτέζος. Ένα σπουδαίο μυαλό και ένας λόγιος Αλεξανδρινός ο οποίος διατηρούσε προσωπική φιλία με τον Κωνσταντίνο Καβάφη και τον Στρατή Τσίρκα. Του οφείλω ότι μας κληροδότησε μια βιβλιοθήκη-θησαυρό.

• Όταν αποφοίτησα από το Αβερώφειο, ήρθα με υποτροφία στην Αθήνα για σπουδές στο Ιστορικό – Αρχαιολογικό του Πανεπιστημίου Αθηνών. Για μένα, εκείνη η περίοδος ήταν μια από τις χειρότερες, αφού ένιωθα μια μεγάλη θλίψη. Πέρασα μια δύσκολη υπαρξιακή φάση. Ξέρετε τι σημαίνει να φεύγεις από ένα πρότυπο σχολείο και να έρχεσαι να σπουδάσεις σε ένα βρόμικο πανεπιστήμιο; Την πρώτη μέρα που μπήκα στο αμφιθέατρο «Σπυρίδων Λάμπρου» και είδα ότι δεν υπήρχε θέση για να καθίσεις, την κακή κατάσταση των υποδομών αλλά και τους συνεχείς βανδαλισμούς, που δεν είναι μόνο τωρινό φαινόμενο, ένιωσα μια τεράστια λύπη. Ευτυχώς, το θετικό ήταν ότι δημιούργησα φιλίες χρόνων με σπουδαίες προσωπικότητες όπως ο Σπύρος Ευαγγελάτος, ο Άγγελος Δεληβορριάς, ο Γιάννης Γιαννουλόπουλος.

• Ακολούθησε η τραυματική εμπειρία της εκρίζωσης των Ελλήνων της Αιγύπτου με την επικράτηση του Νάσερ. Ολόκληρη η οικογένειά μου ήρθε από την Αλεξάνδρεια στην Αθήνα, ακολουθώντας τη βίαιη έξοδο της ελληνικής κοινότητας από τη χώρα του Νείλου. Είναι ασύγκριτο το συναίσθημα του ξεριζωμού. Αφήσαμε πίσω το σπιτικό μας, πολύτιμα προσωπικά αντικείμενα, ενώ την ίδια στιγμή σχολεία, εκκλησίες, ιδρύματα τερμάτισαν τη λειτουργία τους. Καμιά φορά, ακόμη και σήμερα, βλέπω στα όνειρά μου το δωμάτιο στο πατρικό μου ή άλλα αγαπημένα σημεία. Νομίζω ότι όταν βιώνεις το δράμα του εκτοπισμού, χάνεις ένα μεγάλο κομμάτι της ταυτότητάς σου.  

• Κατά τη διάρκεια των πανεπιστημιακών μου σπουδών, γνώρισα ένα πρόσωπο που σφράγισε την πορεία μου κι αυτός ήταν ο Διονύσιος Ζακυθηνός. Ένας ευγενής Επτανήσιος και ένας διαπρεπής Έλληνας ιστορικός που ασχολήθηκε με τη βυζαντινή περίοδο και τα μεταβυζαντινά χρόνια. Όταν, λοιπόν, έμαθε πως καταγόμουν από την Αίγυπτο, με ρώτησε αν γνώριζα την αραβική γλώσσα. Πράγματι, τα μιλούσα πολύ καλά και τον θυμάμαι να μου λέει: «Θα ασχοληθείς με τη σχέση Βυζαντίου και Αράβων». Όμως, οι μνήμες από τον διωγμό της οικογένειάς μου ήταν νωπές και του απάντησα ότι: «Δεν θέλω να έχω καμία σχέση με την Ανατολή, μόνο με τη Δύση». Αυτός ήταν και ο λόγος που το 1965 πήγα με υποτροφία στο Ελληνικό Ινστιτούτο της Βενετίας και ξεκίνησα την αρχειακή έρευνα.

• Αργότερα, διετέλεσα καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπου δίδαξα το μάθημα της Ιστορίας της βενετοκρατίας στον ελληνικό χώρο, ένα γνωστικό αντικείμενο που εισήχθη για πρώτη φορά σε πανεπιστημιακό πρόγραμμα. Πάντοτε θυμάμαι με νοσταλγία τη διδασκαλία στο νησί της Κρήτης, αφού αποτέλεσε για μένα ένα μεστό μάθημα ιστορίας. Εκεί άλλωστε απέκτησα τους πρώτους φοιτητές μου, με τους οποίους διατηρώ έκτοτε συχνή επικοινωνία. Έπειτα, αποφάσισα να μετακομίσω στην πρωτεύουσα ως καθηγήτρια του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών στο ΕΚΠΑ. Παράλληλα, δίδαξα ως επισκέπτρια καθηγήτρια σε πανεπιστήμια της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αυστραλίας. Ουσιαστικά, αφιέρωσα τα πάντα, ολόκληρη την επιστημονική μου διαδρομή, για τη μελέτη της ιστορίας των Ελλήνων στη διάρκεια της λατινοκρατίας, διερευνώντας ποικίλες όψεις των σχέσεων Δύσης και μεταβυζαντινού ελληνισμού.  

• Για μένα, η Βενετία αποτελεί μια πόλη-σταθμό στη διάρκεια του βίου μου. Την πρώτη φορά που την επισκέφθηκα, στις αρχές της δεκαετίας του '60, το βλέμμα μου στράφηκε στο έντονο χρώμα που έλουζε τα κτίρια και τον ουρανό της. Ήταν ένα καλοκαιρινό σούρουπο, όταν με μια παρέα φοιτητών έφτασα με το τρένο από την Αθήνα, μέσω των τότε γιουγκοσλαβικών εδαφών, στον σταθμό της Santa Lucia κι από κει με το βαπορέτο στη μικρή υδάτινη λεκάνη που σχηματίζεται μπροστά στην πλατεία του Αγίου Μάρκου. Θυμάμαι ��α χρώματα του ηλιοβασιλέματος που χρωμάτιζαν τα παλάτια στις όχθες των καναλιών και τις ακτές του Lido. Ήμουν είκοσι χρονών, ενθουσιασμένη από την περιπέτεια της εκδρομής και ανυπόμονη να δω από κοντά όσα μνημεία και έργα τέχνης είχα καταχωρίσει στη μνήμη μου, μέσα από τις σελίδες των βιβλίων που είχα διαβάσει. Δεν θεωρείται τυχαία η πόλη του έρωτα και του θανάτου, της χαράς και της μελαγχολίας.

• Υπήρξα για πολλά χρόνια διευθύντρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας. Για τους νέους Έλληνες υποτρόφους που έρχονται σε καθημερινή επαφή με τους αρχειακούς θησαυρούς που φυλάγονται στη Βενετία, η πόλη αυτή αποτελεί ένα ανοικτό παράθυρο της ελληνικής επιστήμης στην Ευρώπη. Το ινστιτούτο συγκροτεί μια απύθμενη δεξαμενή ιστορικών πληροφοριών με αρχειακά τεκμήρια, χειρόγραφα, πίνακες και αναμνηστικά αλλά και μια πλούσια σύγχρονη βιβλιοθήκη 28.000 περίπου τίτλων, με σημαντικά βιβλία που αναφέρονται κυρίως στη βυζαντινή και μεταβυζαντινή ιστορία.

• Η ιδέα της ίδρυσης ανήκει στον Επτανήσιο διπλωμάτη Μαρίνο Σιγούρο, ο οποίος, όταν υπηρετούσε ως γενικός πρόξενος στη Βενετία, είχε αντιληφθεί ότι ο μόνος τρόπος για να διασωθεί η ιστορική παράδοση του εκεί ελληνισμού ήταν η ίδρυση ενός επιστημονικού ινστιτούτου. Ωστόσο, αντί όλοι να βοηθούν το ίδρυμα στην επιτέλεση του έργου του, επέδειξαν είτε αδιαφορία είτε τις τελευταίες δεκαετίες εχθρική διάθεση. Θέλησαν να το μετατρέψουν σε ένα εξάρτημα του υπουργείου Εξωτερικών και αποτέλεσμα όλων αυτών των ενεργειών ήταν το ινστιτούτο να δυσφημιστεί αναίτια, δύο διευθυντές του, μεταξύ αυτών και εγώ, να συκοφαντηθούν άδικα και το ελληνικό όνομα να αμαυρωθεί στη διεθνή επιστημονική κοινότητα.

• Δημιουργεί απέραντη θλίψη το ότι η πολιτεία, αντί να φροντίζει με όλες τις δυνάμεις της ένα τέτοιο ίδρυμα, μέσω του υπουργείου Εξωτερικών μάς κατηγόρησε για επιστημονική αδράνεια, κακοδιαχείριση και δυσλειτουργίες. Η δίωξη που έγινε σε βάρος μου αλλά και η επίθεση που είχε εξαπολυθεί εναντίον των ανθρώπων που το ανέδειξαν, όχι μόνο σπίλωσαν την τιμή και δυσφήμησαν την προσφορά τους αλλά κυρίως κατεγράφησαν ως μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της έρευνας στη χώρα μας. Αυτή η ιστορία εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να με πικραίνει.

• Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με υπουργό Εξωτερικών τον Νίκο Κοτζιά, τον οποίο μάλιστα επηρέαζε ένας ανεκδιήγητος σύμβουλος και πρώην πρόξενος στη Βενετία, είχε αποφασίσει να φέρει ένα νομοσχέδιο με βασικό σκοπό φυσικά την πλήρη άλωση του διεθνώς αναγνωρισμένου Ινστιτούτου της Βενετίας καθώς και τη μετατροπή του διευθυντή του σε υποχείριο του εκάστοτε πρέσβη. Μου ζητούσαν απογραφές ενώ είχαν ήδη γίνει και επιδίωκαν με διάφορους τρόπους να δημιουργήσουν σκάνδαλα εξαιτίας διαφόρων σκοπιμοτήτων είτε της Εκκλησίας είτε της πολιτείας. Ουσιαστικά, όλα αυτά έγιναν επειδή το Ινστιτούτο Βενετίας είναι ιδιοκτήτης μιας σημαντικής περιουσίας, την οποία απέκτησε από δωρεά της Ελληνικής Κοινότητος Βενετίας. Επομένως, όλοι αυτοί απέβλεπαν στα περίπου 50 ακίνητα, μεταξύ αυτών αρχιτεκτονικά μνημεία ιδιαίτερης πολιτιστικής σημασίας, όπως ο ναός του Αγίου Γεωργίου, το Μουσείο του Ινστιτούτου και η Φλαγγίνειος Σχολή, στις 300 εικόνες, τα 250 αντικείμενα και σκεύη λατρείας, στο Αρχείο του Ελληνισμού Βενετίας (1498-1953) και στη συλλογή χειρογράφων. Το ανελέητο αυτό κυνήγι αποτελεί ένα ακόμη σύμπτωμα της παρακμής της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.

• Σήμερα, ζούμε σε μια εποχή κοινωνικής ανησυχίας. Πολλοί ιστορικοί επισημαίνουν ότι είναι δύσκολο να δώσουμε μια σαφή απάντηση ως προς το γιατί έγιναν οι σταυροφορίες. Να θυμ��σουμε ότι αναφερόμαστε σε μια σειρά στρατιωτικών εκστρατειών που οργανώθηκαν από τις χριστιανικές δυνάμεις με σκοπό να ανακτήσουν την Ιερουσαλήμ και τους Αγίους Τόπους από τον έλεγχο των μουσουλμάνων. Το αναφέρω αυτό επειδή μια εκ των απαντήσεων που έχουν δοθεί, μεταξύ άλλων, είναι ότι και τότε κυριαρχούσε μια αναταραχή ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες. Επομένως, για τους ιστορικούς του μέλλοντος πιστεύω ότι η σημερινή περίοδος θα αποδειχθεί εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διότι συνεχώς βιώνουμε μια αναδιάρθρωση σε πολυάριθμους τομείς.

• Η πολιτική πάντοτε με άφηνε αδιάφορη. Άλλωστε, δεν ανήκω στους ανθρώπους που εμπιστεύονται το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Για την ακρίβεια, θεωρώ ότι κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν επιδιώκει να ενεργοποιηθεί επαγγελματικά στην πολιτική. Στις μέρες μας, με θυμώνει η ανειλικρίνεια των ανθρώπων και η υποκρισία των κοινωνικών συνόλων. Δείτε, για παράδειγμα, το θέμα της πολιτικής ορθότητας το οποίο κι αυτό πλέον έχει περάσει στη σφαίρα της αφάνειας.

• Είναι θλιβερή η ασυδοσία που επικρατεί εδώ και πολλά χρόνια στα ελληνικά πανεπιστήμια. Μια ανεξέλεγκτη αφισορύπανση, διαρκείς καταστροφές εξοπλισμών, παρεμπόριο, διακίνηση ναρκωτικών, καταλήψεις, ξυλοδαρμοί καθηγητών, τραυματισμοί φοιτητών, εισβολή κουκουλοφόρων σε αίθουσες διδασκαλίας. Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν συναντάς αυτή την ακατανόητη αδράνεια και την απέραντη ανοχή στην ανομία. Τέτοια κατάντια δεν έχω δει πουθενά, σε όλα τα πανεπιστήμια που δίδαξα. Όλα έχουν γίνει έρμαιο ακραίων ομάδων. Η κομματικοποίηση έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Θυμάμαι ότι πολλές φορές όταν ήμουν καθηγήτρια χρειάστηκε να πάμε σε ξενοδοχείο για να κάνουμε εκλογές για το πρυτανικό συμβούλιο, διότι δεν μπορούσες εντός των τειχών του πανεπιστημίου. Το γεγονός βέβαια ότι μπορεί να ήσουν και αριστερός στις εποχές παντοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ αρκούσε για να σου εξασφαλίσει την εκλογή σου.

• Ο χώρος της παιδείας, γενικά, εξακολουθεί να παραμένει αθεράπευτος. Το επίπεδο της εκπαίδευσης σ’ όλες τις βαθμίδες είναι πολύ χαμηλό. Αυτό οφείλεται στην απουσία γενναίων παρεμβάσεων. Το γεγονός ότι κάθε υπουργός εφαρμόζει και μια διαφορετική μεταρρύθμιση είναι μια από τις πολυάριθμες αιτίες της κυριαρχίας της στασιμότητας και της μετριότητας. Όλα αυτά τα χρόνια δεν πάρθηκε καμία οικουμενική πρωτοβουλία για να μετασχηματιστεί το εκπαιδευτικό σύστημα ώστε να μη θεωρείται άκρως παρωχημένο και αναχρονιστικό.

• Ως πανεπιστημιακός βρέθηκα αντιμέτωπη μ’ όλες αυτές τις στρεβλώσεις και πιστεύω ότι όλα ξεκινούν από το σχολείο. Αναμφίβολα, κυριαρχεί μια κρίση ποιότητας της εκπαίδευσης. Οι μέθοδοι διδασκαλίας είναι ξεπερασμένες, όπως και η μονοκρατορία του ενός βιβλίου, δεν προάγεται η κριτική σκέψη και δεν διδασκόμαστε αρχαία ελληνικά όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες του εξωτερικού. Επίσης, ένα άλλο μεγάλο λάθος είναι ότι εξαιτίας της τεχνολογίας οι γονείς επιδιώκουν να μετατρέπουν τα παιδιά τους σε πολυεργαλεία. Φορτώνουν διαρκώς το πρόγραμμά τους με ξένες γλώσσες, πιάνο, γιόγκα, χόμπι και όλο αυτό τελικά οδηγεί τους νέους σε μια παθητικότητα και μια ασάφεια, πνίγοντας, στο τέλος, τις προσωπικές τους επιθυμίες.  

• Στην Ελλάδα οι περισσότεροι δεν είναι ευχαριστημένοι με τη δουλειά που κάνουν και όλο αυτό τους γεμίζει με μιζέρια και κακομοιριά. Γενικά, η ελληνική κοινωνία είναι απείθαρχη και εχθρεύεται καθετί που εμπεριέχει κανόνες ή νόμους. Ναι μεν είμαστε καλοσυνάτοι, έχουμε φιλότιμο, αλλά μας ελκύει αφάνταστα το ραχάτι, το βόλεμα, η οκνηρία και η τεμπελιά. Και δεν είμαστε ο πιο έξυπνος λαός του κόσμου, όπως συνηθίζουμε να διατυμπανίζουμε. Μπορεί η Γιουρσενάρ να έγραφε ότι η παγκόσμια ιστορία αρχίζει από τότε που το ελληνικό πνεύμα εξύπνησε, αλλά προφανώς και δεν αποτελούμε βιολογική συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων. Για τον Θεό, δεν ρέει το αίμα του Περικλή στις φλέβες μας. Το μεγαλείο του ελληνισμού έγκειται στο ότι είναι μπολιασμένο από διαφορετικές επιρροές. Η μόνη αδιάκοπη συνέχεια αφορά την πολιτισμική μας παράδοση.

• Η αρχειακή έρευνα προκαλεί στον ερευνητή μια δυνατή συγκίνηση και του χαρίζει μια ικανοποίηση ανάλογη με αυτήν που νιώθει ο αρχαιολόγος με την ανασκαφή. Για τη μελέτη της ιστορίας του βενετοκρατούμενου ελληνικού κόσμου οι δικογραφίες που εντοπίζονται στα διάφορα αρχεία αποτελούν πάντοτε ένα πολύτιμο εργαλείο έρευνας. Δεν μπορώ να σας περιγράψω το συναίσθημά που νιώθω όταν, για παράδειγμα, θα ανοίξω ένα σκονισμένο έγγραφο στο συρτάρι κάποιου αρχείου ή μια κλειστή διαθήκη του 1400 η οποία παραμένει σφραγισμένη με βουλοκέρι. Ή όταν πριν λίγο καιρό μέσα από το τοπικό αρχείο των Κυθήρων βρήκα μια δικογραφία του 1702 η οποία έχει ως θέμα την καταγγελία για απόπειρα βιασμού μιας γυναίκας στο βενετοκρατούμενο νησί των Ιονίων Νήσων. Όπως διαβάζουμε, η γυναίκα αυτή με το όνομα Αννέζα κατήγγειλε τον Τζάνες ότι την είχε παρενοχλήσει σεξουαλικά και ως πλούσιος είχε τον τρόπο να εμφανίζει τις θέσεις του προς το δικό του συμφέρον. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτή είναι μια ιστορία που περιγράφει το αντίστοιχο κίνημα #MeToo της εποχής.

• Την Αθήνα τη θεωρώ μια από τις ωραιότερες πρωτεύουσες, αφού καταφέρνει να συνδυάζει μοναδικά βουνό και θάλασσα. Αγαπώ πολύ τη ζωντάνια της, τους δρόμους και τις γειτονιές. Από την άλλη, με ενοχλεί σφόδρα που πολλές φορές παρατηρείται μια εικόνα παραίτησης. Δεν μπορείς εύκολα να περπατήσεις, τα κτίρια και οι προσόψεις έ��ουν αφεθεί στη μοίρα τους, βλέπεις παντού αυτοκίνητα παρκαρισμένα αλλά και γενικώς μια ακαλαισθησία. Παρατηρώ τα έργα για τον Μεγάλο Περίπατο και αναρωτιέμαι ποιος λογικός άνθρωπος θα πάρει ένα βιβλίο και θα κάτσει να διαβάσει στην οδό Πανεπιστημίου, έχοντας μπροστά του την ατελείωτη κίνηση των αυτοκινήτων και εισπνέοντας το καυσαέριο. Πολλοί δρόμοι στην καρδιά της πόλης είναι σημεία προς αποφυγή, ακόμη και δίπλα από το κτίριο της Ακαδημίας Αθηνών, εξαιτίας της διακίνησης ναρκωτικών και της παραβατικότητας.  

• Για την επιστημονική μου προσφορά έλαβα πολλές τιμητικές διακρίσεις, όπως ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής. Γνώρισα την πληρότητα, απέκτησα το προνόμιο να αναδιφώ πρωτογενείς πηγές της ιστορίας, αναζήτησα επιμελώς τα χνάρια του βενετικού παρελθόντος και θέλω να πιστεύω ότι έχω προσφέρει τα μέγιστα στην επιστήμη της μεσαιωνικής και νεότερης ιστορίας.

• Ήταν προσωπική μου επιλογή να μην κάνω οικογένεια, επειδή δεν τη θεωρώ απαραίτητη κατάληξη ενός έρωτα. Δεν πιστεύω στην ευτυχία αλλά στις χαρούμενες στιγμές. Ποτέ δεν αισθάνθηκα μοναξιά, μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω, ενώ οι ορειβατικές πεζοπορίες μού έχουν προσφέρει υπέροχες εμπειρίες. Δεν με τρομάζει το τέλος, ούτε φοβάμαι τον θάνατο. Αυτό που δεν επιθυμώ είναι τον βασανιστικό θάνατο και την ανημπόρια. Ένα μεγάλο λάθος μου ήταν η κακή εκτίμηση μερικών ανθρώπων, τους οποίους, λόγω του χαρακτήρα μου, εμπιστεύτηκα και στήριξα αλλά εκ των υστέρων συνειδητοποίησα ότι δεν έπρεπε. Θεωρώ ότι το πιο σημαντικό στη ζωή είναι η καλλιέπεια του πνεύματος γιατί διευρύνει τους ορίζοντές σου και σου μαθαίνει να γνωρίζεις τον εαυτό σου, άρα να κατανοείς καλύτερα και τους άλλους.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[zhtiana]

Πνιγμός

.

.

Βυθίζομαι,

ένα χέρι ψηλά στην επιφάνεια.

Νιώθω τον ήλιο στην παλάμη μου,

ζεστό,

κι ένα ψιλό αεράκι,

να θυμίζει ότι είναι Άνοιξη...

.

Ο Χειμώνας πέρασε,

όμως δεν πέρασε από εμένα,

αφού τον κράτησα σαν φυλαχτό,

σε μια στιγμή που χρειαζόμουν προστασία

ασφάλεια βάρβαρη, αυτήν εμπιστευόμουν,

τους παγωμένους τοίχους, ψηλούς όπως τα πρώτα βουνά που ασπρίζουν.

.

Έτσι έκλεισα τον κόσμο κι έκρυψα το κορμί μου,

πριν με βάλω να καώ,

πριν ωριμάσει η φλόγα,

να με ζεστάνω, στην παιδική μου γύμνια.

Σαν σπίρτο, σε μια ανάσα θα είχα σβηστεί, το ξέρω –

μια ανάσα που εμπόδισα, ένας αέρας, μπόρα, θύελλα που δεν πέρασε το τείχος.

.

Και υψώθηκαν τα τείχη πιο απροσπέλαστα,

ύστερα υψώθηκε ο καπνός, μα ποιος τον είδε;

Έγινα φωτιά δυναμωμένη,

θολή από τους καπνούς εικόνα και ανάμνηση, μια πυρκαγιά ανεξέλεγκτη. Βέβαια ελεύθερη. Εκεί.

Είδα στάχτη απέραντη,

καταστροφή, κραυγή και ξένο σπαραγμό.

.

Και ο σπαραγμός, ο δεύτερος και καταληκτικός, δικός μου,

θέλησα και έριξα τους τοίχους μου, για μια στιγμή απόλυτης ελευθερίας, αυτό είναι μια στιγμή θανάτου,

θυσίασα τον έλεγχο του εαυτού μου, έπεσα διάχυτη. Εις το όνομα της ελευθερίας. 

Την ελευθερία κανείς την χάνει συναντώντας τα όριά του,

την ξαναβρίσκει όταν θυμηθεί πως τα έβαλε αυτοβούλως,

την ξαναχάνει καθώς το μετανιώνει. Έννοιες που δεν έχουν πρακτικό σκοπό.

.

Έλιωσα τον πάγο, και έγινε ποτάμι, χείμαρρος που με παρέσυρε σε λίμνες,

και το νερό είναι κρύο, δε ζέστανε ακόμη.

Μούδιασα, κοκάλωσα, και βάρυνα.

Απροστάτευτη. Με κρατάει η ανάσα που μού έλειψε,

και την κρατάω.

Είμαι οι στάχτες μου, ηττημένες.

.

Αθήνα, 9/11/2022

[pollonegro666]

2023/03/19 Al dia siguiente visitamos un bonito pueblo medieval con su castillo en lo alto. Está en la orilla del mar. El actual pueblo, fuera de las murallas de la vieja población, tiene una playa que atrae a muchos turistas.

The next day we visited a beautiful medieval town with its castle on top. It is on the seashore. The current town, outside the walls of the old town, has a beach that attracts many tourists.

Google Translation into French: Le lendemain, nous avons visité une belle ville médiévale avec son château au sommet. C'est au bord de la mer. La commune actuelle, hors les murs de la vieille ville, possède une plage qui attire de nombreux touristes.

Google translation into Italian: Il giorno dopo abbiamo visitato una bellissima cittadina medievale con il suo castello in cima. È in riva al mare L'attuale paese, fuori dalle mura del centro storico, ha una spiaggia che attira molti turisti.

Google Translation into Portuguese: No dia seguinte, visitamos uma bela cidade medieval com seu castelo no topo. Fica à beira-mar.A cidade atual, fora dos muros da cidade velha, tem uma praia que atrai muitos turistas.

Google Translation into German: Am nächsten Tag besuchten wir eine schöne mittelalterliche Stadt mit ihrer Burg auf der Spitze. Es liegt am Meer.Die heutige Stadt, außerhalb der Mauern der Altstadt, hat einen Strand, der viele Touristen anzieht.

Google Translation into Albanisch: Të nesërmen vizituam një qytet të bukur mesjetar me kështjellën e tij në krye. Është buzë detit.Qyteti i sotëm, jashtë mureve të qytetit të vjetër, ka një plazh që tërheq shumë turistë.

Google Translation into Armenian: Հաջորդ օրը մենք այցելեցինք մի գեղեցիկ միջնադարյան քաղաք՝ իր ամրոցով գագաթին։ Այն գտնվում է ծովի մոտ։Այսօրվա քաղաքը, հին քաղաքի պատերից դուրս, ունի լողափ, որը գրավում է բազմաթիվ զբոսաշրջիկների։

Google Translation into Bulgarian: На следващия ден посетихме красив средновековен град с неговия замък на върха. Край морето е. Днешният град, извън стените на стария град, има плаж, който привлича много туристи.

Google Translation into Czech: Další den jsme navštívili krásné středověké město s hradem na vrcholu. Je u moře.Dnešní město, mimo hradby starého města, má pláž, která přitahuje mnoho turistů.

Google Translation into Croatian: Sljedeći dan posjetili smo prekrasan srednjovjekovni grad s dvorcem na vrhu. Uz more je, a današnji grad, izvan zidina starog grada, ima plažu koja privlači brojne turiste.

Google Translation into Danish Dagen efter besøgte vi en smuk middelalderby med sit slot på toppen. Det er ved havet.Dagens by, uden for murene i den gamle bydel, har en strand, der tiltrækker mange turister.

Google Translation into Slovak: Na druhý deň sme navštívili krásne stredoveké mesto s hradom na vrchole. Je pri mori.Dnešné mesto, mimo hradieb starého mesta, má pláž, ktorá láka veľa turistov.

Google Translation into Slovenian: Naslednji dan smo si ogledali čudovito srednjeveško mesto z gradom na vrhu. Je ob morju, današnje mesto, zunaj obzidja starega mestnega jedra, ima plažo, ki privablja številne turiste.

Google Translation into Estonian: Järgmisel päeval külastasime kaunist keskaegset linnakest, mille tipus oli loss. See asub mere ääres.Tänapäeva linnas, väljaspool vanalinna müüre, on rand, mis meelitab ligi palju turiste.

Google Translation into Suomi: Seuraavana päivänä vierailimme kauniissa keskiaikaisessa kaupungissa, jonka päällä oli linna. Se on meren rannalla.Tämän päivän kaupungissa, vanhankaupungin muurien ulkopuolella, on ranta, joka houkuttelee monia turisteja.

Google Translation into Greek: Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε μια όμορφη μεσαιωνική πόλη με το κάστρο της στην κορυφή. Είναι δίπλα στη θάλασσα.Η σημερινή πόλη, έξω από τα τείχη της παλιάς πόλης, έχει μια παραλία που προσελκύει πολλούς τουρίστες.

Google Translation into Dutch: De volgende dag bezochten we een prachtig middeleeuws stadje met zijn kasteel er bovenop. Het ligt aan zee.De huidige stad, buiten de muren van de oude stad, heeft een strand dat veel toeristen trekt.

Google Translation into Norwegian: Dagen etter besøkte vi en vakker middelalderby med slottet på toppen. Det ligger ved sjøen.Dagens by, utenfor murene til gamlebyen, har en strand som tiltrekker seg mange turister.

Google Translation into Polish: Następnego dnia odwiedziliśmy piękne średniowieczne miasto z zamkiem na szczycie. Znajduje się nad morzem.Dzisiejsze miasto, poza murami starego miasta, posiada plażę, która przyciąga wielu turystów.

Google Translation into Romanian: A doua zi am vizitat un frumos oras medieval cu castelul in varf. Este pe malul mării.Orașul de astăzi, în afara zidurilor orașului vechi, are o plajă care atrage mulți turiști.

Google Translation into Russian: На следующий день мы посетили красивый средневековый город с замком на вершине. Он находится у моря.Сегодняшний город, за стенами старого города, имеет пляж, который привлекает множество туристов.

Google Translation into Serbian: Следећег дана смо посетили прелеп средњовековни град са замком на врху. Налази се уз море.Данашњи град, изван зидина старог града, има плажу која привлачи бројне туристе.

Google Translation into Swedish: Dagen efter besökte vi en vacker medeltida stad med dess slott på toppen. Det ligger vid havet.Dagens stad, utanför murarna i gamla stan, har en strand som lockar många turister.

Google Translation into Turkish: Ertesi gün, tepesinde kalesi olan güzel bir ortaçağ kasabasını ziyaret ettik. Deniz kıyısındadır.Bugünkü şehir, eski şehrin surlarının dışında, çok sayıda turistin ilgisini çeken bir kumsala sahiptir.

Google Translation into Ukrainian: Наступного дня ми відвідали красиве середньовічне місто з його замком на вершині. Це біля моря. Сьогоднішнє місто, поза стінами старого міста, має пляж, який приваблює багатьох туристів.

Google Translation into Arabic: في اليوم التالي قمنا بزيارة مدينة جميلة من القرون الوسطى بقلعتها في الأعلى. إنه بجانب البحر ، ولدى المدينة اليوم ، خارج أسوار البلدة القديمة ، شاطئ يجذب الكثير من السائحين.

Google Translation into Bengali: পরের দিন আমরা একটি সুন্দর মধ্যযুগীয় শহর পরিদর্শন করলাম যার উপরে রয়েছে দুর্গ। এটি সমুদ্রের ধারে। আজকের শহর, পুরানো শহরের দেয়ালের বাইরে, একটি সমুদ্র সৈকত রয়েছে যা অনেক পর্যটকদের আকর্ষণ করে।

Google Translation into Simplified Chinese: 第二天，我们参观了一座美丽的中世纪小镇，城堡位于山顶。 它在海边。今天的城市，在老城区的城墙外，有一个吸引许多游客的海滩。

Google Translation into Korean: 그 다음날 우리는 꼭대기에 성이 있는 아름다운 중세 도시를 방문했습니다. 바다 옆에 있습니다.오늘날의 도시는 구시 가지 성벽 밖에 있으며 많은 관광객을 끌어들이는 해변이 있습니다.

Google Translation into Hebrew: למחרת ביקרנו בעיירה יפהפייה מימי הביניים עם הטירה שלה מעליה. זה ליד הים, בעיר של היום, מחוץ לחומות העיר העתיקה, יש חוף שמושך אליו תיירים רבים.

Google Translation into Hindi: अगले दिन हमने एक खूबसूरत मध्ययुगीन शहर क��� दौरा किया जिसके शीर्ष पर महल था। यह समुद्र के किनारे है। आज के शहर, पुराने शहर की दीवारों के बाहर, एक समुद्र तट है जो कई पर्यटकों को आकर्षित करता है।

Google Translation into Indonesian: Keesokan harinya kami mengunjungi kota abad pertengahan yang indah dengan kastil di atasnya. Itu di tepi laut Kota saat ini, di luar tembok kota tua, memiliki pantai yang menarik banyak wisatawan.

Google Translation into Japanese: 翌日、城が上にある美しい中世の町を訪れました。 旧市街の城壁の外にある今日の街には、多くの観光客を魅了するビーチがあります。

Google Translation into Kyrgyz: Эртеси биз сепили менен орто кылымдагы кооз шаарга бардык. Ал деңиз жээгинде.Азыркы шаар эски шаардын дубалынын сыртында көптөгөн туристтерди өзүнө тарткан пляжга ээ.

Google Translation into Malay: Keesokan harinya kami melawat sebuah bandar zaman pertengahan yang indah dengan istananya di atas. Ia berada di tepi laut.Kota hari ini, di luar tembok kota lama, mempunyai pantai yang menarik ramai pelancong.

Google Translation into Mongolian: Маргааш нь бид шилтгээнтэй дундад зууны үеийн үзэсгэлэнт хотод зочиллоо. Далайн эрэг дээр байдаг.Өнөөгийн хот хуучин хотын хэрмийн гадна талд олон жуулчдыг татдаг далайн эрэгтэй.

Google Translation into Nepali: अर्को दिन हामीले एउटा सुन्दर मध्ययुगीन सहरको भ्रमण गयौं जसको माथि महल थियो। यो समुद्रको छेउमा छ। आजको शहर, पुरानो शहरको पर्खाल बाहिर, धेरै पर्यटकहरूलाई आकर्षित गर्ने समुद्र तट छ।

Google Translation into Panjabi: ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਮੱਧਯੁਗੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ ਜਿਸਦਾ ਕਿਲ੍ਹਾ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਸੀ। ਇਹ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਹੈ। ਅੱਜ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ, ਪੁਰਾਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਦੇ ਬਾਹਰ, ਇੱਕ ਬੀਚ ਹੈ ਜੋ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।

Google Translation into Pashtun: بله ورځ موږ د مینځنۍ پیړۍ یو ښکلی ښار څخه لیدنه وکړه چې په سر کې یې کلا وه. دا د بحر په غاړه دی، نن ورځ ښار د زاړه ښار د دیوالونو څخه بهر یو ساحل لري چې ډیری سیلانیان راجلبوي.

Google Translation into Persian: روز بعد از یک شهر زیبای قرون وسطایی با قلعه اش در بالای آن بازدید کردیم. در کنار دریا است.شهر امروزی بیرون از دیوارهای شهر قدیمی دارای ساحلی است که گردشگران زیادی را به خود جذب می کند.

Google Translation into Sundanese: Poé saterusna urang dilongok hiji kota abad pertengahan geulis jeung benteng na di luhur. Éta di sisi laut.Kota ayeuna, di luar tembok kota kuno, ngagaduhan pantai anu narik seueur wisatawan.

Google Translation into Tagalog: Kinabukasan, binisita namin ang isang magandang bayan sa medieval na may kastilyo sa itaas. Nasa tabi ito ng dagat.Ang lungsod ngayon, sa labas ng mga pader ng lumang bayan, ay may dalampasigan na nakakaakit ng maraming turista.

Google Translation into Thai: วันรุ่งขึ้นเราไปเยี่ยมชมเมืองยุคกลางที่สวยงามซึ่งมีปราสาทอยู่ด้านบน อยู่ริมทะเล เมืองปัจจุบันนอกกำแพงเมืองเก่ามีชายหาดที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวมากมาย

Google Translation into Urdu: اگلے دن ہم نے قرون وسطی کے ایک خوبصورت شہر کا دورہ کیا جس کا قلعہ سب سے اوپر تھا۔ یہ سمندر کے کنارے ہے۔ آج کا شہر، پرانے شہر کی دیواروں کے باہر، ایک ساحل ہے جو بہت سے سیاحوں کو اپنی طرف متوجہ کرتا ہے۔

[mysterydark]

Προ της Ιερουσαλήμ

Έφθασαν τώρα εμπρός στην Ιερουσαλήμ.

Πάθη, πλεονεξία, και φιλοδοξία,

ώς κι η υπερηφάνεια η ιπποτική των,

ευθύς απ’ τες ψυχές των απεβλήθησαν.

Έφθασαν τώρα εμπρός στην Ιερουσαλήμ.

Στην έκστασι και στην κατάνυξί των

εξέχασαν τες έριδες με τους Γραικούς,

εξέχασαν το μίσος για τους Τούρκους.

Έφθασαν τώρα εμπρός στην Ιερουσαλήμ.

Κι οι Σταυροφόροι οι τολμηροί κι ακαταμάχητοι

οι ορμητικοί σε κάθε των πορεία κι έφοδο,

είναι δειλοί και νευρικοί και δεν μπορούν

να προχωρήσουν· τρέμουν σαν μικρά παιδιά,

και σαν μικρά παιδία κλαιν, κλαίνε όλοι,

τα τείχη βλέποντας της Ιερουσαλήμ.

Κ.Π.Καβάφης

[antonians]

Ευ-τείχη-σμένη

Δεν θέλει τύχη για να είσαι ευτυχισμένη θέλει τείχη.

Τείχη στην κακία, τείχη στην απόγνωση τείχη στην εκμετάλλευση τείχη στην ζηλοφθονία τείχη στην απελπισία

Και μέσα σ αυτά τα τείχη να φυλάς την αγάπη, την ελπίδα, τον σεβασμό, τις ευκαιρίες, τους ανθρώπους, τις στιγμές μα πάνω απ όλα εσένα.

Την ευτυχία την χτίζεις για εσένα και -αν έχεις και λίγη τύχη- θα βρεις ανθρώπους να χωράνε στα ιδανικά στα μέτρα και τα σταθμά σου. Όσοι στριμώχνονται, προσδιορίζουν αλλιώς την ευτυχία και πρέπει να θυμάσαι να υψώσεις τα τείχη σου.

[fegg4ropetra]

ΣΎΝΔΡΟΜΟ ΣΤΈΡΗΣΗΣ...

Δεν το πιστεύω ότι συμβαίνει αυτό. Σημάδια από παντού. Δεν ξέρω αν είναι σύμπαν, θεοί ή δαίμονες. Πεπρωμένο, μοίρα ή τιμωρία.

Πρώτα η κίνηση στον δρόμο,

Μετά η χιονόπτωση

Η ακύρωση πτήσης

Η διανυκτέρευση στην Φρανκφούρτη

Η κάρτα για το δωμάτιο δεν λειτουργούσε

Ο πυρετός που ανέβασα το βράδυ

Κάτι με τραβούσε πίσω. Μου έλεγε μη φύγεις. Γύρνα. Το ένιωθα. Αποκλείεται να είναι όλα αυτα συμπτώσεις. Ή είναι η ατυχία που με "δέρνει" όλη μου τη ζωή. Αλλά δεν γίνεται. Δεν εξηγείται τόση ατυχία μέσα σε μια μέρα

Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, σκέφτηκα ξανά.

Αλλά δεν το βάζω κάτω. Θα φύγω. Πρέπει να φύγω. Είναι το σωστό. Είναι η ζωή μου. Πρέπει να βάλω για μια φορά μπροστά τον εαυτό μου και όχι αυτό που θα ήθελα να γίνει. Ίσως το σώμα και το μυαλό μου έχει μπει σε κατάσταση "απεξάρτησης". Να προσπαθεί να παλέψει το μικρόβιο αυτό που έχει εισχωρήσει τόσο βαθιά. Θα τα καταφέρω όμως. Έκλεισα ακάθεκτη την επόμενη πτήση και αποφασισμένη αυτή τη φορά μπαίνω στο αεροπλάνο. Ήρθε η ώρα. Θα μου κάνει καλό. 4 μήνες μακριά. 4 μήνες σκέψης, αναθεώρησης και Αυτοβελτιωσης. 4 μήνες καινούριας εμπειρίας, ατόμων και ρουτίνας. 4 μήνες απεξάρτησης.

Αν όμως 4 μήνες μετά το μυαλό και η σκέψη μου είναι ακόμα στο ίδιο σημείο πρέπει να το προσπαθήσω. Αλλιώς δεν θα ηρεμήσω. Δεν θα προχωρήσω αν δεν ξέρω με σιγουριά πλέον αν αυτό για το οποίο θα ελπίζω όλο αυτόν τον καιρό αξίζει. Αξίζει. Αξίζεις.

Έρωτας με τη πρώτη ματιά. Η ιστορία είναι γεμάτη με παραδείγματα ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι έχουν ερωτευτεί με την πρώτη ματιά. Υπάρχουν πολλές επιστημονικές εξηγήσεις γι αυτό το φαινόμενο. Μια απ' αυτές είναι η γνωριμία που δημιουργείται ακόμη και πριν από μια συνάντηση. Σε πολλές περιπτώσεις, η φράση «με τη πρώτη ματιά» είναι λίγο εσφαλμένη. Ανθρωποι ισχυρίζονται ότι ερωτεύονται με την πρώτη ματιά άτομα που στην πραγματικότητα γνωρίζουν ήδη τυχαία. Ίσως από κοινά στέκια ή από φίλους φίλων.Ακόμα κι αν πραγματικά δεν έχετε παρατηρήσει ποτέ το άτομο αυτό πριν, δεν είναι πιθανό να ερωτευτείτε τη στιγμή της πρώτης ματιάς.Σε αυτή την περίπτωση, στην πραγματικότητα δεν ερωτεύεσαι με την πρώτη ματιά, αλλά μετά από μια περίοδο – όσο σύντομη κι αν είναι – γνωριμίας. Λένε επίσης πως οι πιο συνηθισμένοι τρόποι γνωριμίας με τους οποίους ερωτεύονται οι άνθρωποι είναι οι εξής:

Γνωστική: με τις σκέψεις και πεποιθήσεις

Απτική: με το άγγιγμα

Κιναισθητική: με τις κινήσεις

Ακουστική: με τον ήχο της φωνής

Οσφρητική: με τη μυρωδιά

Έτσι με όλα αυτά οι άνθρωποι νιώθουν ότι ερωτεύονται και ξυπνούν πρωτόγονα ανθρώπινα ένστικτα, όχι όμως η λογική. Ποτέ δεν πίστευα σε αυτά. Τα έβρισκα αρκετά ονειρικά και ταυτόχρονα σαχλα για να είναι αληθινά. Ξέρω επίσης όμως ότι ο έρωτας δεν έχει όρια και τείχη. Μα αν έπρεπε να προσδιορίσω αυτό που έζησα εγώ απ' τη δική μου πλευρά θα ήταν σίγουρα αυτό. Έρωτας με τη πρώτη συζήτηση.

Τα λέμε λοιπόν σε 4 μήνες ελπίζοντας σε ένα καινούριο mindset.

Σε ένα καλύτερο καλοκαίρι.

Για την ώρα, αυτό που μετράει είμαι εγώ.

Ώρα να επικεντρωθώ στον εαυτό μου.

Το χιόνι σταμάτησε

Ο ήλιος εμφανίστηκε

Ώρα για νέα αρχή

6/12/2023

Η κατάσταση απεξάρτησης συνεχίζεται.

"Σύνδρομο στέρησης ονομάζεται το σύνολο των σωματικών και ψυχολογικών συμπτωμάτων και συνεπειών που εμφανίζονται, όταν διακόπτεται απότομα ή μειώνεται σημαντικά, η δοσολογία και συχνότητα της χρήσης μιας ουσίας στην οποία έχει εθιστεί το άτομο." Λένε...

Είχα να αρρωστήσω πάνω από χρόνο.

Ο πυρετός ανεβαίνει και κατεβαίνει διαρκώς.

Ξυπνάω, κοιμάμαι, ξανά ξυπνάω, ξανά κοιμάμαι.

Κάτι σαν στερητικό σύνδρομο.

Σύνδρομο στέρησης λοιπόν...

[o-monaxikos]

Δύσκολος, απρόβλεπτος, απρόσιτος, σνομπ, ανυπότακτος!

Και λίγα λες, τους λέω.

Αυτά κι άλλα πολλά.

Μόνο που δεν μπήκαν στον δρόμο μου να μάθουν πως τα απέκτησα.

Με τι πόνο ψυχής άλλαξα.

Με τι πόνο έμαθα να διαγράφω και να συνεχίζω.

Με ποια δάκρυα αρνήθηκα.

Αρνήθηκα την ίδια την ζωή μου για να συνεχίσω, ναι την έδιωξα από δίπλα μου για να μην θυμάμαι.

Να μην θυμάμαι ότι με πόνεσε, ότι με αρνήθηκε, ότι με χάραξε.

Αφέθηκα και με πάτησαν, αφέθηκα και με ρήμαξαν.

Για όλους αυτούς λοιπόν είμαι τώρα απρόσιτος, είμαι δύσκολος.

Γιατί υπήρξα το πιο προσιτό πλάσμα, το πιο γλυκό πλάσμα κάποτε.

Για κάποιους χαλί να με πατήσουν.

Τα τείχη μου κλειστά πλέον.

Εμπιστεύτηκα ανθρώπους μέχρι αποδείξεως του εναντίον.

Τώρα δεν εμπιστεύομαι κανέναν μέχρι αποδείξεως του εναντίον.

Γιατί σε όλα έβαλα ψυχή κι αυτήν μου την κουρελιάσανε.

Φυλάω τα νώτα μου πλέον.

Αλλά γι' αυτούς που αγαπώ και μ' αγαπάνε γίνομαι εγώ ασπίδα.

Δίνω και την ζωή μου.

Γιατί η ψυχή μας γνωρίζει τι πρέπει να κάνει.

Γιατί η ψυχή μας αναγνωρίζει την αγάπη.

Γιατί η ζωή θέλει ψυχή και η ψυχή θέλει ζωή.

Γιατί εν κατακλείδι ότι πονάει την ψυχή σου, πονάει και την ζωή σου________________________________

[xehasmenesithakes]

Αρχικά συγνώμη που τα γράφω εδώ σε σένα ,απλά για κάποιο λόγο υπάρχει ένα αίσθημα ασφάλειας και νιώθω πολύ άνετα να τα πω εδώ και κάπου πρέπει να το εξωτερικεύσω όποτε … Ρε μου λείπει ο εαυτός μου όταν αγαπούσαν έναν άνθρωπο. Έναν συγκεκριμένο άνθρωπο . Προφανώς έχω άτομα γύρω μου τα οποία αγαπώ και νοιάζομαι απλά ξέρεις το αλλο όντας ερωτικο έχει και μια διαφορετική βαρύτητα. Δεν λέω πως μου λείπει ο άνθρωπος , ούτε πως τον θέλω πίσω , θα γινόμ��υν πολύ άδικη αν ξαφνικά άλλαζα έτσι γνώμη μετά από έναν χρόνο. Αλλά μου λείπει το πως μπορούσα να αγαπήσω κάποιον , και να είμαι τόσο δοτική για έναν άνθρωπο «τρίτο» . Μετά από αυτό έχω τύπου υψώσει τείχη, δεν έχω «νοιαστεί» ουσιαστικά για κάποιον. Δεν μπορω καν να κάτσω και να είμαι εκει για κάποιον τόσο έντονα , απλά δεν μου βγαίνει. Δεν λέω πως δεν είναι λογικό , ούτε έχω πεσιμιστική στάση του τύπου δεν θα ξανά ζήσω κάτι τέτοιο ή φοβάμαι πως δεν θα αγαπήσω αλλον άνθρωπο έτσι , αλλά απλά δεν μπορεί να μπυ βγει ούτε καν με αναγωγή σε μια πολύ μικρότερη κλίμακα και αυτό κάπως με τρομάζει. Αυτά … μικρές σκέψεις ήταν που ήθελα να τις πω κάπου που να είναι σειφ σπεις. Θενκιου

Σε καταλαβαινω καλο μου και σε νιωθω.Ειναι λογικο να μη σαρεσει η κατασταση αυτη τη στιγμη,οταν ερωτευομαστε γινομαστε ολοι λιγο πολυ μια πιο ωραια εκδοχη μας.Και γω βρισκω τον εαυτο κου να μου λειπει αυτη η εκδοχη μου.Το οτι εσυ μπορεις να δινεσαι και να αγαπας τοσο βαθια δεν μπορει να στο παρει κανενας.Η εξισωση που σε ξεκλειδωνει εχει πολλες μεταβλητες.Και τι εννοω,δεν μετρα μονο το ατομο,ειναι χρονικη περιοδος,ειναι η ψυχολογια σου η θεληση σου.Προφανως για να χει ληξει η σχεση σου δεν υπηρχε αυτη η δυναμικη ισορροπια του δινω παιρνω.Συνεπως εχουν αδειασει οι μπαταριες σου,νομιζω οτι πρεπει να δωσεις απλα το χρονο στον εαυτο σου να θεραπευτει και μερικες φορες μπορει να νομιζουμε οτι ειμαστε καλα αλλα να μην ειναι ετσι βαθια υποσυνειδητα.Νομιζω πρεπει να εμπιστευτεις τον εαυτο σου και το χρονο γενικοτερα,υπαρχει μεσα σου αυτη η εκδοχη σου και οταν θα ναι τα χωματα γονιμα ξανα,ειμαι σιγουρος οτι θα ανθησουν λουλουδια ακομα πιο ομορφα απο οσα εχεις ζησει

[eclecticstarlightblogger]

Τα τείχη της Θεσσαλονίκης

Οι εποχές αλλάζουν, η Θεσσαλονίκη αλλάζει πρόσωπο, μα τα τείχη και τα κάστρα της πόλης είναι το σταθερό σκηνικό της. Δημιουργήματα του παρελθόντος, που γύρω τους διαδραματίζονται γεγονότα καθώς ο χρόνος κυλά. Τα τείχη και τα υπόλοιπα μνημεία μέσα απο την ακινησία και τη στατικότητά τους, μπορούν να φανερώσουν όλη το μεγαλείο ή τη βία, […] Τα τείχη της Θεσσαλονίκης – olympia source…