#Λένα Σπάνια | Explore Tumblr Posts and Blogs

justforbooks · 5 years

Photo

Ο ιστορικός εκδοτικός οίκος Ίκαρος που εξέδωσε τα δύο ελληνικά Νόμπελ λογοτεχνίας, έκανε γνωστό τον Κ.Π. Καβάφη και συγκέντρωσε ολόκληρη τη γενιά 30', μετρά εβδομηντα τρία χρόνια ζωής. Η Κατερίνα Καρύδη μας μιλά για την ιστορία και τους σταθμούς της πορείας του, την αγορά του βιβλίου και τις δυσκολίες του σήμερα.

Όπως μας περιγράφει η Κατερίνα Καρύδη, σημερινή ιδιοκτήτρια του εκδοτικού οίκου, το όραμα του πατέρα της, Νίκου Καρύδη αλλά και των άλλων δύο συνδριτών του «Ίκαρου», Μάριου Πλωρίτη και Αλέκου Πατσιφά δεν ήταν παρά η αγάπη για τα βιβλία, τη λογοτεχνία και την ποίηση. Το γεγονός ότι μέσα στην Κατοχή, τρεις άνθρωποι είχαν τέτοιες ανησυχίες ώστε να φτάσουν στο σημείο να ιδρύσουν έναν εκδοτικό οίκο προκειμένου να στεγάσει τα κείμενα που έγραφαν οι ίδιοι ή που αγαπούσαν πολύ και δεν είχαν ακόμη μεταφραστεί στα ελληνικά, είναι ικανό να σκιαγραφήσει το όραμα αυτό. Δεν υπήρχαν χρήματα, δεν υπήρχαν τα μέσα παρά μόνο η ζύμη και το μεράκι ενός ευρύτερου πνευματικού κύκλου. Το 1942 είχε ιδρυθεί το θέατρο Τέχνης από τον Κάρολο Κουν ενώ ο Ίκαρος που ξεκίνησε πολύ ερασιτεχνικά ως το όραμα μιας παρέας το 1943, συσπείρωσε σιγά σιγά τους ανθρώπους που συναποτέλεσαν ό,τι ονομάστηκε αργότερα γενιά του 30'. Την εποχή εκείνη ο Ίκαρος υπήρξε ο πρώτος εκδοτικός οίκος που δημιούργησε αριθμημένες εκδόσεις σε ειδικό χαρτί, κάτι το οποίο ο Οδυσσέας Ελύτης είχε δει να συμβαίνει στο Παρίσι το 35' και το μετέφερε ως ιδέα.

Ονειρεμένη δεκαετία για την πνευματική ζωή και τον πολιτισμό στην Ελλάδα υπήρξε η δεκαετία του 60'. Στα πατάρια του Φλόκα και του Λουμίδη μαζεύονται ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, ο Χατζιδάκις, ο Κουν, ο Γκάτσος, ο Χατζηκυριάκος Γκίκας. Το εκδοτικό τους στέκι ήταν ο Ίκαρος και το δικό του πατάρι. Η Κατερίνα και η αδερφή της Χρυσή Καρύδη θυμούνται από μικρές την οικογενειακή τους επιχείρηση ως μια δουλειά που δεν περιορίζεται σε ώρες γραφείου. Έμπαινε στο σπίτι τους είτε μέσω των συνεργατών που ήταν και φίλοι είτε μέσα από τα ίδια τα βιβλία που αποτελούσαν ανέκαθεν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του σπιτιού. Το 63' σημαδεύτηκε από το Νόμπελ του Σεφέρη Ήταν ένα τεράστιο γεγονός, μια γιορτή για το σπίτι τους παρότι κυκλοφόρησε ως είδηση μόνο στις εφημερίδες αφού δεν υπήρχε η τηλεόραση ώστε να το κοινοποιήσει ευρύτερα. Η δημοσιότητα δεν είχε καμία σχέση με το τι θα γινόταν σήμερα ή με ό,τι συνέβη στην περίπτωση του Ελύτη το 79'. Μια ακόμη έκδοση-σταθμός δημιουργήθηκε το 64' όταν για πρώτη φορά ο Καβάφης εκδίδεται στα ελληνικά με φιλολογική επιμέλεια του Γ. Π. Σαββίδη.

Οι δύο αδερφές αναλαμβάνουν αιφνιδίως την επιχείρηση το 1984 μετά τον ξαφνικό χαμό του πατέρα τους. Στηρίχτηκαν αρχικά στις καλές σχέσεις που εκείνος είχε δημιουργήσει με μια σειρά από συνεργάτες, ποιητές, λογοτέχνες, τυπογράφους, επιμελητές, διορθωτές, βιβλιοδέτες και χαρτέμπορους αλλά και στη βοήθεια που τους προσέφεραν άλλα πρόσωπα όπως ο Ελύτης, η Μαρώ Σεφέρη, η Λένα Εγγονοπούλου και η Άννα Σικελιανού. Τα πρώτα χρόνια κύλησαν με σεβασμό αλλά και αγωνία να μην κάνουν λάθος επιλογές: «Ξέρετε καμιά φορά είναι πιο εύκολο να στήσεις κάτι από την αρχή παρά να αναλάβεις μια κληρονομιά. Στην αρχή υπήρξαμε υπερβολικές. 'Ένα μικρό σκουπιδάκι από φιλμ που τυπώθηκε υπήρξε αρκετό για να πεταχτούν ολόκληρες εκδόσεις, 3.000 περίπου αντίτυπα. Δεν θέλαμε να ειπωθεί ότι χάλασε η ποιότητα του Ίκαρου επειδή δεν υπήρχε πια ο Καρύδης».

Οι δεκαετίες του 80' και του 90' υπήρξαν δεκαετίες που άλλαξαν πολύ την αγορά του βιβλίου στην Ελλάδα. Οι εκδόσεις Ίκαρος όμως, προτίμησαν να διατηρήσουν την ταυτότητα και το προφίλ τους όπως προϋπήρχε χωρίς να δημιουργήσουν νέα υποκαταστήματα, να χρησιμοποιήσουν μεγάλα φορτηγά για τη διανομή και πολυτελή γραφεία ή να αλλάξουν το υπάρχον κατάστημα το οποίο παραμένει απαράλλαχτο από την ίδρυση του έως σήμερα. «Περνάει κόσμος από εδώ, μεγάλοι άνθρωποι που συγκινούνται αφού θυμούνται ότι ως παιδιά αντίκριζαν ακριβώς την ίδια εικόνα. Θυμούνται το πρώτο βιβλίο του Ελύτη που αγόρασαν στα δεκάξι τους. Η Αθήνα το έχει αυτό το πρόβλημα. Αλλάζει πολύ γρήγορα και βάρβαρα, χωρίς σεβασμό στις χρήσεις και την ιστορία των πραγμάτων».

Η τρίτη γενιά του Ίκαρου, η Μαριλένα Πανουργιά και ο Νίκος Αργύρης, εδώ και δέκα χρόνια συμβάλουν ουσιαστικά στην πορεία του Ίκαρου στα πλαίσια μιας αγοράς που έχει αλλάξει δραματικά. «Υπάρχουν βέβαια βιβλία που ανατυπώνονται και θα ανατυπώνονται εσαεί, βιβλία ιστορικα αλλά πλέον, χρειάζονται νέα βιβλία. Με μελετημένες και καθόλου επιπόλαιες κινήσεις τα παιδιά έκαναν έναν δυναμικό άνοιγμα στο παιδικό βιβλίο, στην ξένη πεζογραφία, στα βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή και στην παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».

Σήμερα η κυρία Καρύδη υπογραμμίζει ότι υπάρχει ένα μικρό αλλά φανατικό αναγνωστικό κοινό που δεν είναι περιστασιακό, κυνηγάει τη λογοτεχνία, γνωρίζει τι καινούριο βγαίνει, παρακολουθεί τις κριτικές, συμμετέχει σε δραστήριες λέσχες ανάγνωσης. Το κοινό αυτό μεγαλώνει, όπως μας λέει, όταν κάτι γίνει πολύ διάσημο όπως η περίπτωση του πρωτότυπου Logicomix που μπορούσε να το βρει κανείς όταν πρωτοκυκλοφόρησε από βιβλιοπωλεία της Νέας Υόρκης έως σε μαγαζάκια σε ελληνικές παραλίες που πουλούσαν μέχρι και βατραχοπέδιλα. Το ευρύτερο κοινό, όπως μας εξηγεί, διαβάζει πιο σπάνια, κυρίως το καλοκαίρι και νομίζει πως δεν προλαβαίνει να διαβάσει βιβλία τον υπόλοιπο χρόνο.

Μετά την τελευταία ευτυχή χρονιά το 2009, όπως χαρακτηριστικά μας επισημαίνει, έχουν έρθει κυριολεκτικά τα πάνω κάτω στην αγορά του βιβλίου. Το 2011 και 2012 ήταν οι χρονιές που έγιναν απτές οι μεγάλες δυσκολίες στη διολισθαίνουσα πορεία της αγοράς. «Ακάλυπτες επιταγές, πτωχεύσεις, καταστήματα που ξαφνικά δεν άνοιξαν μια Δευτέρα πρωί. Χάθηκαν πολλά χρήματα εκείνες τις χρονιές, περιορίστηκαν οι δυνατότητες και έτσι μοιραία άλλαξε και η εικόνα της διανομής». Ο τζίρος μειώθηκε από το 2009 πάνω από 40%, το κόστος παραγωγής του βιβλίου ακριβαίνει συνεχώς σε αντίθεση με την τιμή του ως τελικό προϊόν ενώ οι εκδότες εξωθούνται στο να κυνηγούν τα best sellers, κάτι που σημαίνει την καταστροφή των μικρών βιβλιοπωλείων και εκδοτικών οίκων.

Αυτό που πονά περισσότερο την κυρία Καρύδη είναι ότι δεν μπορούν πια να εκδίδουν, με την άνεση που το έκαναν παλαιότερα, βιβλία που εξ' αρχής γνωρίζουν ότι δεν θα κάνουν μεγάλες πωλήσεις, όπως μια έκδοση ποιητικής συλλογής κάποιου νέου ποιητή, ενός δύσκολου δοκιμιακού έργου ή ενός ακριβού λευκώματος που αφορούν μια πολύ μικρή μερίδα του αναγνωστικού κοινού. Ωστόσο, βιβλία του Ίκαρου υπάρχουν σήμερα σε πολλές γωνιές της Ελλάδας, σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία του εξωτερικού και δυνητικά, μέσω του ηλεκτρονικού καταστήματος, μπορούν να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο. Η κυρία Καρύδη εύχεται κάποια από τα έξι εγγόνια που έχουν προστεθεί στην οικογένεια να αναλάβουν τον εκδοτικό οίκο στο μέλλον διατηρώντας την ίδια γραμμή ύφους και πλεύσης.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS

3 notes · View notes

spoilersgr · 4 years

Link

Αν και σπάνια δίνει τηλεοπτικές συνεντεύξεις και ακόμα πιο σπάνια κάνει δημόσιες εξομολογήσεις, προτιμώντας να μιλάει στον κόσμο, μέσα από τα τραγούδια της, η Λένα Ζευγαρά, θέλησε να εκφράσει για πρώτη φορά δημόσια, τα συναισθήματά της, για τον παραγωγό της Μιχάλη Τουρατζίδη. Με μια ανάρτησή της στα social media, η δημοφιλής ερμηνεύτρια, προκάλεσε κύμα συγκίνησης στους διαδικτυακούς της φίλους, αναφερόμενη στον Άνθρωπο, που εκτός από μετρ των μεγάλων επιτυχιών της, εκτός, από το ότι ήταν εκείνος που πρώτος την πίστεψε και μαζί συνταξίδεψαν προς την επιτυχία, που τους αναγνώρισε ο κόσμος, αποκάλυψε πώς σημαίνει πολλά περισσότερα για εκείνη! Αισθάνομαι πως κάποιοι άνθρωποι έρχονται για κάποιο λόγο στη ζωή μας κι εμείς μπαίνουμε αντίστοιχα στη δική τους!Το δεξί χέρι χρειάζεται και το αριστερό για να πιάσουν ένα κομμάτι μάρμαρο και να το μετατρέψουν σιγά σιγά στο πιο αξιοθαύμαστο άγαλμα!Σευχαριστώ @michaeltouratzidis όχι μόνο γιατί είσαι δίπλα μου στο μουσικό ταξίδι που ξεκινήσαμε αλλά κυρίως γιατί βρήκα ένα φίλο,έναν μεγαλύτερο αδερφό ,ένα ακόμη μέλος της οικογένειας μου, ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ με καρδιά μικρού παιδιού που ρέουν στο αίμα του νότες !Τρέλα θέλει η ζωή και μπόλικη μουσική, εξομολογήθηκε χαρακτηριστικά η Λένα Ζευγαρά. https://www.instagram.com/p/CCRfvO_FFlP/?utm_source=ig_embed&utm_campaign=loading" data-instgrm-version="12">

#showbiz

0 notes

maxmaggr · 4 years

Text

Αλίκη Ζαχαροπούλου: "Πρότυπό μου αποτελεί κάθε πλάσμα που παλεύει για τα θέλω του , έχει πίστη και δεν προδίδει αυτό που κάνει"

Η Αλίκη Ζαχαροπούλου είναι μια ηθοποιός που μοχθεί και κοπιάζει για να επιτύχει τους στόχους της μέσα στον απαιτητικό και ανασφαλή χώρο της υποκριτικής χωρίς όμως να παραπονιέται καθώς η αγάπη που τρέφει για αυτήν είναι ανιδιοτελής. Την έχει κυριεύσει όπως η ίδια δηλώνει. Η ενασχόληση της Αλίκης με την υποκριτική φάνηκε να είναι μονόδρομος από πολύ νωρίς καθώς στην ηλικία των 4 "χάθηκε" μέσα στο Εθνικό θέατρο. Δεν μπορεί να επιλέξει μεταξύ κινηματογράφου, θεάτρου και τηλεόρασης καθώς η φλόγα της υποκριτικής που την "καίει" υπάρχει και στους 3 χώρους ενώ ξεχωρίζει από τις συνεργασίες της μια ταινία με τον Άρη Χατζόπουλο που έμεινε ανολοκλήρωτη. Αυτή την περίοδο η Αλίκη Ζαχαροπούλου συμμετέχει στην επιτυχημένη παράσταση «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια» του Στρατή Μυριβήλη, στο Θέατρο ΒΕΜΠΟ, όπου και υποδύεται τη Λουλού, κόρη του δημάρχου που θέλει απεγνωσμένα να παντρευτεί. Μια παράσταση που αξίζει να αφιερώσει κανείς 2:30 ώρες από τον χρόνο του για να την παρακολουθήσει. Δηλώνει ανήσυχη και ανθρώπινη, ανυπομονεί για τον ρόλο που θα της αναστατώσει το "μέσα" της και υποστηρίζει ότι αξίζει να επιμένει κανείς και να υποστηρίζει μέχρι τέλους την αγάπη ακόμη και αν πληρώσει κάποιο τίμημα... Επιμέλεια συνέντευξης: Ντιάννα Μαμή-Κούπερ Πότε μπήκε μέσα σας το «μικρόβιο» της υποκριτικής; Από πολύ μικρή ηλικία! Αναρωτιέμαι πολλές φορές μήπως γεννήθηκα με το μικρόβιο αυτό! Απ' ότι μου έχει πει η μητέρα μου όταν ήμουν τεσσάρων ετών , γλίστρησα κάπως από τα χέρια της και μπήκα μέσα στο Εθνικό Θέατρο και χάθηκα..κυριολεκτικά και μεταφορικά..έδωσαν εντολή λοιπόν να κλείσουν όλες τις εξόδους για να με βρουν!Αυτό είναι ένα αστείο περιστατικό που πάντα το αναφέρουμε και γελάμε. Πρώτη φορά θέατρο έπαιξα στα δεκατρία μου χρόνια. Παιδικό , στο θέατρο Γκλόρια. Από τότε και μέχρι και σήμερα δεν έχω βρει /ούτε έχω ψάξει γιατρικό για το μικρόβιο αυτό ! Με έχει κυριεύσει.. Ποιος ηθοποιός αποτελεί πρότυπο για εσάς; Έχουμε πολλούς αξιόλογους ηθοποιούς, δεν θα ήθελα να αδικήσω κάποιον! Πρότυπο για μένα αποτελεί κάθε πλάσμα που παλεύει για τα θέλω του , έχει πίστη και συνέπεια απέναντι σε αυτό που κάνει και δεν το προδίδει.. Θαυμάζω οτιδήποτε έχει ψυχή και αλήθεια ... Αυτή την περίοδο συμμετέχετε στην επιτυχημένη παράσταση «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια», του Στρατή Μυριβήλη με σπουδαίους συντελεστές. Τι να περιμένει να δει κανείς ερχόμενος στην παράσταση; Είναι πολύ μεγάλη χαρά να συνεργάζομαι με όλους αυτούς τους εξαίρετους συναδέλφους , με τον σκηνοθέτη μας Πέτρο Ζούλια αλλά και την συγκεκριμένη παραγωγή των αδελφών Τάγαρη . Σε πρώτο πλάνο, ερχόμενος κανείς στην παράσταση βλέπει τα τραύματα και τα βαθιά σημάδια του πολέμου , τα πρέπει και τα δεν πρέπει μια κλειστής κοινωνίας αλλά και τα καταπιεσμένα συναισθήματα ανθρώπων που ποθούν ο ένας τον άλλον..Ο ανθυπολοχαγός Λεωνής Δρίβας (Κωνσταντίνος Ασπιωτης )ερχόμενος μετά τον πόλεμο στην Μυτιλήνη , συναντά τη νεαρή χήρα Σαπφώ (Λένα Παπαληγούρα)του αγαπημένου φίλου του για να της παραδώσει κάποια ενθύμια.. Μεταξύ των δύο δημιουργείται μια ιστορία βασανιστική, που ακροβατεί ανάμεσα στον ερωτικό πόθο και την ενοχή απέναντι στον αδικοχαμένο φίλο...

Αλίκη Ζαχαροπούλου Ποιος είναι ο ρόλος σας στην παράσταση; Βρίσκετε κοινά στοιχεία στην ηρωίδα που ερμηνεύετε και στον εαυτό σας; Υποδύομαι τη Λουλού, κόρη του δημάρχου που θέλει απεγνωσμένα να παντρευτεί αλλά δυστυχώς αποτυγχάνει.. Είναι ένα πολύ τρυφερό και συναισθηματικό κορίτσι αλλά νομίζω πως η παθητικότητά της δεν μπορεί να μου θυμίσει κάτι από τον εαυτό μου.. Ούτε και αυτή η εμμονή της απέναντι στον γάμο και τη δέσμευση.Άρα όχι, δεν έχω άλλα κοινά με την ηρωίδα που υποδύομαι πέραν της τρυφερότητας.

Αλίκη Ζαχαροπούλου Έχετε εργαστεί τόσο στο θέατρο, στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ποιος από τους 3 χώρους είναι ο πιο αγαπημένος σας; Απολαμβάνω με την ίδια ξεχωριστή ευχαρίστηση και τους 3 χώρους.. Σίγουρα το θέατρο είναι πιο ζωντανός οργανισμός και η επαφή σου με τον θεατή είναι πιο άμεση.. Αλλά και η ατμόσφαιρα του κινηματογράφου από την άλλη .. έχει τη δική της γοητεία ! Η τηλεόραση έχει τους δικούς της κώδικες, και δεν είναι καθόλου εύκολη όσο πολλοί πιστεύουν.. Όπως και να ' χει όμως, ο έρωτας της υποκριτικής είναι ένας και μπορεί να ταξιδέψει και στους 3 χώρους με την ίδια φλόγα ! Αν έπρεπε να ξεχωρίσετε μόνο μια από τις συνεργασίες που έχετε πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα, ποια θα ήταν αυτή; Ναι έχω ξεχωρίσει τη συνεργασία μου με τον Άρη Χατζόπουλο , έναν άνθρωπο που δεν υπάρχει πια στη ζωή. Κάναμε μαζί μια ταινία που δεν κατάφερε τελικά ποτέ να βγει στις αίθουσες λόγω της ξαφνικής "αποχώρησης "του για κάπου αλλού ... Για μένα αυτή η συνεργασία θα έχει πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου διότι ο άνθρωπος αυτός ήταν ένα είδος ανθρώπου που το συναντάει κανείς σπάνια στο χώρο μας. Ήταν από άλλη εποχή. Η ευγένεια και το ήθος του θα με ακολουθούν μέχρι το τέλος του κόσμου.. Υπάρχει κάποιος ρόλος από όσους έχετε υποδυθεί ο όποιος να αποτέλεσε μεγάλη πρόκληση για εσάς ή κάποιος που να σας επηρέασε, να σας καθόρισε; Όχι ακόμα! Νομίζω ότι δεν έχει έρθει αυτός ο ρόλος που θα αναστατώσει το εσωτερικό μου σύστημα .. Τον περιμένω, θα τον καλοδεχτώ ! Μέχρι στιγμής οι διαδρομές που κάνω για να συναντηθώ με τους ρόλους μου δεν είναι τόσο δύσβατες, βρίσκω κάτι που αγαπώ στις ηρωίδες μου και τις κάνω κομμάτι του εαυτού μου για όσο χρονικό διάστημα τις υποστηρίζω σκηνικά. Μετά τις αφήνω να ησυχάσουν...για να είμαι ήρεμη κι εγώ...

Αλίκη Ζαχαροπούλου Τελικά πόσο δύσκολος είναι ο χώρος της υποκριτικής στην Ελλάδα του 2019; Ο χώρος της υποκριτικής ήταν , είναι και θα είναι πάντα δύσκολος εξαιτίας της ανασφάλειας και της μη σταθερότητας που τον διακατέχει..Αλλά από την άλλη πάντα σκέφτομαι πως για αυτή την αγάπη όπως και κάθε μεγάλη αγάπη αξίζει να επιμείνεις και να την υποστηρίξεις μέχρι τέλους κι ας πληρώνεις κάποιο τίμημα .. Ποια παράσταση και ποια ταινία που παίζονται αυτή την περίοδο θα προτείνατε στους αναγνώστες μας; Με το χέρι στην καρδιά; Τη "Δασκάλα με τα χρυσά μάτια " στο θέατρο Βέμπο σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια..

Αλίκη Ζαχαροπούλου Αγαπημένη συνήθεια αυτή την περίοδο; Να αφήνομαι στη μαγεία της στιγμής και να μη σκέφτομαι πολύ!

Αλίκη Ζαχαροπούλου Χαρακτηρίστε μου τον εαυτό σας με 3 λέξεις. Ανήσυχη, ζεστή κι ανθρώπινη . Ποια είναι τα μελλοντικά επαγγελματικά σας σχέδια; Είναι η εποχή που συζητάω διάφορα για την επόμενη σεζόν. Να είμαστε καλά, να έχουμε υγεία και όλα θα γίνουν όπως είναι σχεδιασμένα να γίνουν, για καλό μας ! Είμαι βέβαιη!

Αλίκη Ζαχαροπούλου Ευχαριστούμε πολύ την κ. Αλίκη Ζαχαροπούλου για την παραχώρηση του φωτογραφικού υλικού. Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια Του Στράτη Μυριβήλη στο θέατρο ΒΕΜΠΟ (Καρόλου 18, τηλ.: 210 5229519) Πρωταγωνιστούν: Λένα Παπαληγούρα, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Γιούλικα Σκαφιδά, Χριστίνα Τσάφου, Γιώργος Γιαννόπουλος, Μιχάλης Λεβεντογιάννης, Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης. Στο ρόλο του Δημάρχου, ο Γιώργος Κωνσταντίνου. Συμμετέχουν αλφαβητικά: Χρήστος Ζαχαριάδης, Αλίκη Ζαχαροπούλου, Βαγγέλης Κρανιώτης, Άννα Κωνσταντίνου, Πατρίκιος Κωστής, Βασίλης Λέμπερος, Ανδρέας Λόντου, Σταύρος Μερμήγκης, Αλεξία Μουστάκα, Ευφροσύνη Σακελλαρίου, Όλγα Σκιαδαρέση, Ντίνος Σπυρόπουλος, Αλμπέρτο Φάις. Διασκευή-σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη Φωτισμούς: Λευτέρης Παυλόπουλος Χορογραφίες: Φώτης Διαμαντόπουλος Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριάννα Τουντασάκη Video design – προβολές: Κάρολος Πορφύρης Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη Οργάνωση παραγωγής: Ντόρα Βαλσαμάκη Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will Έναρξη 30 Οκτωβρίου Διάρκεια: 2.30 ώρες μαζί με το διάλειμμα Ημέρες: Τετάρτη 19.00, Πέμπτη 20.00, Παρασκευή 21.00, Σάββατο και Κυριακή 18.00 και 21.00 Τιμές εισιτηρίων: από 18 ευρώ Προπώληση: Viva.gr Read the full article

#ΑλίκηΖαχαροπούλου #ηδασκάλαμεταχρυσάμάτια #θέατροΒέμπο

0 notes

maxmaggreece · 4 years

Text

Αλίκη Ζαχαροπούλου Έχετε εργαστεί τόσο στο θέατρο, στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ποιος από τους 3 χώρους είναι ο πιο αγαπημένος σας; Απολαμβάνω με την ίδια ξεχωριστή ευχαρίστηση και τους 3 χώρους.. Σίγουρα το θέατρο είναι πιο ζωντανός οργανισμός και η επαφή σου με τον θεατή είναι πιο άμεση.. Αλλά και η ατμόσφαιρα του κινηματογράφου από την άλλη .. έχει τη δική της γοητεία ! Η τηλεόραση έχει τους δικούς της κώδικες, και δεν είναι καθόλου εύκολη όσο πολλοί πιστεύουν.. Όπως και να ' χει όμως, ο έρωτας της υποκριτικής είναι ένας και μπορεί να ταξιδέψει και στους 3 χώρους με την ίδια φλόγα ! Αν έπρεπε να ξεχωρίσετε μόνο μια από τις συνεργασίες που έχετε πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα, ποια θα ήταν αυτή; Ναι έχω ξεχωρίσει τη συνεργασία μου με τον Άρη Χατζόπουλο , έναν άνθρωπο που δεν υπάρχει πια στη ζωή. Κάναμε μαζί μια τα��νία που δεν κατάφερε τελικά ποτέ να βγει στις αίθουσες λόγω της ξαφνικής "αποχώρησης "του για κάπου αλλού ... Για μένα αυτή η συνεργασία θα έχει πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου διότι ο άνθρωπος αυτός ήταν ένα είδος ανθρώπου που το συναντάει κανείς σπάνια στο χώρο μας. Ήταν από άλλη εποχή. Η ευγένεια και το ήθος του θα με ακολουθούν μέχρι το τέλος του κόσμου.. Υπάρχει κάποιος ρόλος από όσους έχετε υποδυθεί ο όποιος να αποτέλεσε μεγάλη πρόκληση για εσάς ή κάποιος που να σας επηρέασε, να σας καθόρισε; Όχι ακόμα! Νομίζω ότι δεν έχει έρθει αυτός ο ρόλος που θα αναστατώσει το εσωτερικό μου σύστημα .. Τον περιμένω, θα τον καλοδεχτώ ! Μέχρι στιγμής οι διαδρομές που κάνω για να συναντηθώ με τους ρόλους μου δεν είναι τόσο δύσβατες, βρίσκω κάτι που αγαπώ στις ηρωίδες μου και τις κάνω κομμάτι του εαυτού μου για όσο χρονικό διάστημα τις υποστηρίζω σκηνικά. Μετά τις αφήνω να ησυχάσουν...για να είμαι ήρεμη κι εγώ...

#ΑλίκηΖαχαροπούλου #ηδασκάλαμεταχρυσάμάτια #θέατροΒέμπο

0 notes

frapedoypoli · 7 years

Link

Το αεροπλάνο φτάνει στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Η άφιξη της πτήσης ανακοινώνεται και ξαφνικά επικρατεί αναβρασμός. Οι ταξιδιώτες αλλά και όσοι περίμεναν τους δικούς τους ανθρώπους αναστατώνονται όταν ξαφνικά ένα πλήθος φωτογράφων σπρώχνεται και αλληλοστριμώχνεται για το ποιος θα πάρει την καλύτερη θέση. Μια και μόνο φωτογραφία άξιζε «χρυσάφι» εκείνη την εποχή. Οι επιβάτες του αεροπλάνου, αρχίζουν σταδιακά και κάνουν την εμφάνισή τους στην αίθουσα αφίξεων. Δείχνουν κι αυτοί σαστισμένοι. Μία ηλικιωμένη γυναίκα καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο, έχοντας το κεφάλι της καλυμμένο με ένα σκούρο μαντίλι, περνάει ανάμεσα από το πλήθος χωρίς να δίνει την παραμικρή σημασία. Ούτε και κανείς άλλος, βέβαια, δίνει σημασία στην εξαιρετικά λεπτή γυναίκα με το σκυφτό σχεδόν σκεβρωμένο σώμα. Μερικές στιγμές αργότερα με τη βοήθεια του άντρα που τη συνοδεύει, μπαίνουν σε ένα ταξί και εξαφανίζονται. Το σχέδιο διαφυγής είχε πετύχει. Κανείς από το πλήθος των παπαράτσι που είχαν κάνει το Ελληνικό δεύτερο σπίτι τους αναμένοντας την επιστροφή του καταβεβλημένου από το AIDS Μπίλι Μπο από το Παρίσι, δεν πήρε χαμπάρι πως μόλις είχε περάσει κάτω από τη «μύτη» τους, μεταμφιεσμένος σε ηλικιωμένη γυναίκα. Λίγους μήνες αργότερα ο διάσημος σχεδιαστής θα γινόταν ο πρώτος διάσημος Έλληνας που θα έφευγε από τη ζωή χτυπημένος από την αρρώστια. Τα πρώτα χρόνια και το ξεκίνημα γεμάτο όνειρα

Γεννήθηκε το 1954 στα Καμίνια. Παιδί μιας πολύτεκνης και φτωχής οικογένειας ο Βασίλης Κουρκουμέλης, έδειξε από τα πρώτα του βήματα πως ήταν κάτι ξεχωριστό. Αν και μεγάλωνε στις αλάνες του Πειραιά, ουδέποτε έπαιξε μπάλα. Ήταν από μικρός ανήσυχο πνεύμα. Ίσως να γνώριζε και ο ίδιος πως ήταν κάτι το ξεχωριστό και το ιδιαίτερο. Στα 16 του χρόνια θα κάνει μια γνωριμία που θα αλλάξει τη ζωή του. Θα συναντηθεί με τον κατά 10 χρόνια μεγαλύτερο του Μάκη Τσέλιο. Ανάμεσα στους δυο θα αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη σχέση μέσω της οποίας ο ένας έπαιρνε από τον άλλο δύναμη για να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους: Να κατακτήσουν τον κόσμο της μόδας. Ο Βασίλης προκειμένου να βγάλει τα πρώτα του χρήματα αρχικά δουλεύει ως χορευτής σε διάφορες μπουάτ της Πλάκας. Σε μια από αυτές χόρευε μαζί με τις αδελφές Μπρόγιερ. Άνθρωποι που τον είδαν να χορεύει θα πουν αργότερα πως την ίδια ποσότητα λουλουδιών που έριχναν στις αδελφές Μπρόγιερ έριχναν και στο νεαρό, ψιλόλιγνο πανέμορφο αγόρι που τραβούσε σα μαγνήτης τα βλέμματα ανδρών και γυναικών.

Μόλις συγκεντρώνει κάποια χρήματα γράφεται σε σχολές και καλλιεργεί το ταλέντο του. Σε συνδυασμό με την χαρισματική προσωπικότητα αλλά και τη σπάνια εξωτερική του ομορφιά, ο νεαρός Βασίλης Κουρκουμέλης μαζί με τον Μάκη Τσέλιο τολμούν και κάνουν το πρώτο μεγάλο βήμα. Ανοίγουν την μπουτίκ «Μπίλι Μπο» στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Σόλωνος. Ο ίδιος το υιοθετεί άμεσα ως… επαγγελματικό ψευδώνυμο. Έτσι συστήνεται στο ευρύ κοινό. Η εκτόξευση στ’ αστέρια της μόδας

Από το άνοιγμα εκείνης της μπουτίκ και έπειτα άρχισε η ξέφρενη πορεία προς την κορυφή. Ότι κι αν έκαναν Μπίλι Μπο και Τσέλιος είναι επιτυχία. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στα πρώτα χρόνια της επόμενης δεκαετίας ανοίγουν το ένα μαγαζί μετά το άλλο. Μύκονος, Θεσσαλονίκη, Ψυχικό και δυο ακόμα στο κέντρο της Αθήνας.

Κερδίζουν διαγωνισμούς και γίνονται γνωστοί στο εξωτερικό. Φυσικά με τα ρούχα του ντύνονται όλες οι μεγάλες σταρ της εποχής, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Ζωή Λάσκαρη και η Έλενα Ναθαναήλ.

Το 1981 πάντα μαζί με τον Μάκη Τσέλιο αναλαμβάνουν να σχεδιάσουν τις στολές των αεροσυνοδών της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Η επιτυχία είναι πρωτοφανής και πλέον ο Μπίλι Μπο δεν είναι ένας απλά πετυχημένος σχεδιαστής μόδας. Είναι κάτι σαν ποπ σταρ. Είναι ο Έλληνας Άντι Γουόρχολ. Είναι νέος, ωραίος, επιτυχημένος και τίποτα δεν δείχνει ικανό να εμποδίσει την πορεία του Μπίλι Μπο προς την κορυφή του κόσμου.

Ο σχεδιασμός των στολών της Ολυμπιακής ήταν αυτός που άνοιξε στον Μπίλι Μπο τις πόρτες για το εξωτερικό. Με την βοήθεια ενός Ελληνοαμερικανού ανοίγει μια μπουτίκ στη Νέα Υόρκη, κοντά στη φημισμένη Park Avenue. Η επιτυχία είναι ανεπανάληπτη. Δυο Έλληνες σχεδιαστές μόδας ανοίγουν μια μπουτίκ 370 τετραγωνικών στην «καρδιά» της αμερικάνικης μεγαλούπολης.

Τα εγκαίνια ήταν ένα σπουδαίο γεγονός. Ανάμεσα στους λαμπερούς καλεσμένους και ο Άντι Γουόρχολ ο οποίος θα μεσολαβούσε για συνέντευξη του Βασίλη στο φημισμένο περιοδικό «Interview». Εκείνη την εποχή αν έμπαινες στο Interview, ήσουν ήδη σημαντικός, σε είχε αποδεχθεί ένα ολόκληρο σύστημα. Από τα εγκαίνια, ωστόσο, έλειπε ο Μπιλι Μπο… Το AIDS και η πορεία προς το θάνατο

Όταν ακόμα οι εργασίες για το στήσιμο της μπουτίκ βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη και εκεί που όλα πήγαιναν καλά ο Μπίλι Μπο άρχισε να αισθάνεται αποδυναμωμένος, χωρίς ενέργεια. Συνεχώς αδυνάτιζε και σταδιακά έχανε τη διάθεση για να κάνει οτιδήποτε. Τον Σεπτέμβριο του 1986 αποφασίζει να κάνει εξετάσεις. Αυτό που όλοι φοβόντουσαν είχε συμβεί. Η ασθένεια που εκείνη την εποχή θέριζε τους νέους ανθρώπους είχε «χτυπήσει την πόρτα» του Μπίλι Μπο. Το AIDS ήταν ακόμα μια άγνωστη ασθένεια η οποία ισοδυναμούσε με θάνατο. Σε μια συνέντευξη που έδωσε πριν από μερικά χρόνια ο Μάκης Τσέλιος τόνισε πως ποτέ δεν έμαθαν πως κόλλησε. «Τότε κανείς δεν έπαιρνε προφυλάξεις στο σεξ. Η πορεία της ασθένειας, έκανε τους πάντες να αλλάξουν μέσα στα επόμενα χρόνια» είχε πει.

Οι φήμες για την υγεία του σε συνδυασμό με την απουσία του από τα εγκαίνια, μετέτρεψαν τους ψιθύρους σε «κραυγές» οι οποίες γιγαντώθηκαν ακόμα περισσότερο με δεδομένο την έλλειψη πληροφόρησης της ελληνικής κοινωνίας για τη συγκεκριμένη ασθένεια. Στις εφημερίδες της εποχής είχαν φιλοξενηθεί και δηλώσεις έντρομων μοντέλων που δεν ήξεραν αν είχαν κολλήσει και εκείνες επειδή έκαναν… πρόβες στα ρούχα του Μπίλι Μπο. Δημοσιογράφοι έφτασαν σε σημείο να γράφουν πως ο σχεδιαστής είχε πεθάνει, είχε αποτεφρωθεί και οι στάχτες του είχαν σκορπιστεί στο Αιγαίο. Κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, έσπευσαν να ειδοποιήσουν και την οικογένεια του προκειμένου να αποσπάσουν μια δήλωση «πένθους»! «Σας παρακαλώ να γράψετε ότι ζω»

Ο Μπίλι Μπο ζούσε τον δικό του Γολγοθά. Είχε να αντιμετωπίσει και την ασθένεια που σιγά- σιγά τον «έτρωγε» μετατρέποντάς τον σε ένα πλάσμα που λίγο θύμιζε τον πανέμορφο νέο που είχε κατακτήσει τον κόσμο της μόδας αλλά και τις φήμες που τον ήθελαν νεκρό. Με τον Μάκη Τσέλιο να βρίσκεται πάντα στο πλευρό του, κάνουν (για όσο το επιτρέπει η κλονισμένη υγεία του) διαδοχικά ταξίδια στο εξωτερικό προκειμένου να υποβληθεί σε νέες θεραπείες. Εκείνη την εποχή, όμως, ο HIV έδειχνε ανίκητος. Στην αυγή του 1987 ξεκινά για ένα ακόμα ταξίδι στην Αμερική. Δεν υπάρχει κανένα θετικό αποτέλεσμα και ο Μπίλι Μπο, δείχνει να αντιλαμβάνεται πως το τέλος είναι κοντά. Λίγο πριν την επιστροφή του στην Ελλάδα και ενώ ήταν ακόμα στο νοσοκομείο τηλεφωνεί στη δημοσιογράφο του περιοδικού «Ταχυδρόμος» Λένα Ζαννιδάκη και της ζητά να δώσει μια συνέντευξη. «Γράψτε ότι ζω. Ότι ζω, αυτός είναι ο τίτλος, σας παρακαλώ. Κάποτε παρουσιάσατε στον Ταχυδρόμο το σπίτι μου στη Μύκονο και το ονομάσατε “Το καταφύγιο του Απόλλωνα”. Ήμουν ευτυχισμένος τότε, γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες. Φωτογραφίστε με και τώρα, απογυμνωμένο από όνειρα και φιλοδοξίες», αναφέρει στη τελευταία συνέντευξη που έδωσε ο Μπίλι Μπο.

Είχε ζητήσει να μην υπάρχει φωτογράφος στο ραντεβού. Τις φωτογραφίες της τράβηξε η ίδια η δημοσιογράφος, μετά από δική του άδεια, και προκάλεσαν αίσθηση διότι η σύγκριση με τις παλαιότερες φωτογραφίες του πανέμορφου άνδρα, έδειχναν για πρώτη φορά τι κάνει η συγκεκριμένη ασθένεια στον άνθρωπο. Τις τελευταίες ημέρες της ζωής του τις έζησε σε ένα σπίτι στο Καβούρι. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 13 Ιουνίου του 1987. Μόλις εννέα μήνες αφού είχε ανακαλύψει πως έπασχε από την ασθένεια που τελικά θα τον σκότωνε. Πηγή: newsbeast.gr

Πηγή: http://ift.tt/2xSFmXV http://ift.tt/2xSi6cG

#frapedoypoli

0 notes

mikrofwno · 7 years

Text

Το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ τιμά τον Δημήτρη Ψαθά και παρουσιάζει το κορυφαίο ιστορικό-αυτοβιογραφικό χρονικό του «ΓΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ»

Τιμητικό αφιέρωμα στον δημοσιογράφο, θεατρικό συγγραφέα και λογοτέχνη Δημήτρη Ψαθά διοργανώνει το Μορφωτικό Ίδρυμα της Ενώσεως Συντακτών τη Δευτέρα 8 Μαΐου στις 7.30 μμ στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, Αθήνα, α όροφος). Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα παρουσιαστεί το κορυφαίο ιστορικό χρονικό του τιμώμενου συγγραφέα «Γη του Πόντου», ένα συγκλονιστικό χρονικό της Μικρασιατικής καταστροφής με σπάνια αυτοβιογραφικά στοιχεία που έχει χαρακτηριστεί ως «Η Βίβλος του Ποντιακού Ελληνισμού» από τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών Κωνσταντίνο Ι. Δεσποτόπουλο που το προλόγισε το 1993.

Προσωπικότητες από τον χώρο των γραμμάτων και της τέχνης θα αναφερθούν στο έργο του Δημήτρη Ψαθά και θα διαβάσουν αποσπάσματα κειμένων του στο αφιέρωμα αυτό που θα περιλαμβάνει ομιλίες, απαγγελίες αλλά και τραγούδι. Οι ομιλητές Κώστας Γεωργουσόπουλος (φιλόλογος, κριτικός θεάτρου) και Γιώργος Λεονταρίτης (συγγραφέας, δημοσιογράφος) θα παρουσιάσουν το βιβλίο και θα αναφερθούν στην προσφορά του Δημήτρη Ψαθά στην δημοσιογραφία και στο θέατρο ενώ οι ηθοποιοί Δέσποινα Στυλιανοπούλου, Δήμητρα Παπαδοπούλου, Κώστας Κόκλας, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Αλέξανδρος Μπουρδούμης και Τάσος Ράμσης θα διαβάσουν χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τη «Γη του Πόντου» αλλά και από τα θρυλικά χρονογραφήματά του Δημήτρη Ψαθά που σημάδεψαν μια ολόκληρη εποχή. Η Μαρία Ψαθά θα διαβάσει έναν ανέκδοτο χαιρετισμό του πατέρα της κατά την πρώτη παρουσίαση της Γης του Πόντου στον Σύλλογο Ποντίων Αλεξανδρούπολης το 1966.

Η Δέσποινα Βανδή θα αποτελέσει την έκπληξη της βραδιάς καθώς για πρώτη φορά θα συμμετέχει σε παρουσίαση βιβλίου αποδεχόμενη την πρόταση της οικογένειας Ψαθά να διαβάσει ένα τρυφερό, συγκινητικό απόσπασμα από τις αναμνήσεις του συγγραφέα που περιλαμβάνονται στο πρώτο μέρος της «Γης του Πόντου» μια που και εκείνη αποτελεί ένα γνήσιο παιδί του Πόντου έχοντας τις ίδιες ρίζες με τον συγγραφέα.

Η βραδιά θα κλείσει με μουσική : Ο ταλαντούχος τραγουδιστής από τη νεότερη γενιά των Ποντίων καλλιτεχνών, Κώστας Αγέρης (Βραβείο THE VOICE 2016), θα τραγουδήσει ένα αγαπημένο τραγούδι του ξεριζωμού και της ξενιτιάς, «Την πατρίδα μ’ έχασα» καθώς και το «Για πού το βαλες καρδιά μου…» (που θα το αφιερώσει στην μνήμη του συγγραφέα) και θα μας ταξιδέψει με την δύναμη της φωνής και της ψυχής του στην χαμένη πατρίδα του Δημήτρη Ψαθά, στην αλησμόνητη Γη του Πόντου, κλείνοντας έτσι με συγκίνηση το αφιέρωμα αυτό.

Διοργάνωση εκδήλωσης: Μαρία Ψαθά & Λένα Νίτσου (Εκδόσεις Ψαθά),

#gallery-0-4 { margin: auto; } #gallery-0-4 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-4 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-4 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Κάρτ ποστάλ εποχής όπου εικονίζεται το φημισμένο “Φροντιστήριον Τραπεζούντος” στα παράλια της γενέτειρας του Δημήτρη Ψαθά της Τραπεζούντας του Πόντου. Ο ίδιος φοίτησε εκεί μέχρι τα 13 του χρόνια που ήρθε στην Αθήνα με την Μικρασιατική Καταστροφή. Δίπλα εικονίζεται το ιστορικό-αυτοβιογραφικό χρονικό του ΓΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ, “Η Βίβλος του Ποντιακού Ελληνισμού”, όπως έχει χαρακτηριστεί από τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών Κωνσταντίνο Ι. Δεσποτόπουλο που το έχει προλογίσει (Μάρτιος 1993)

Μαρίκα Κοτοπούλη, Δημήτρης Ψαθάς, Βούλα Ζουμπουλάκη και Μελίνα Μερκούρη

Δημήτρης Ψαθάς, Μελίνα Μερκούρη, Δημήτρης Χόρν

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Τζένη Καρέζη, Ντίνος Ηλιόπουλος και Δημήτρης Ψαθάς

Κώστας Βουτσάς, Σμαρούλα Γιούλη, Γιώργος Κωνσταντίνου και κάτω ο Δημήτρης Ψαθάς με τον σκηνοθέτη Κωστή Μιχαηλίδη

Δημήτρης Ψαθά, Αννα Συνοδινού, Ντίνος Ηλιόπουλος, πρωταγωνιστές της κωμωδίας του “Ζητείται ψεύτης” (“Στην 151η πρώτη παράσταση του Ψεύτη, στην ποιο όμορφη ψεύτρα που θα μπορούσα να βρώ” γράφει ο Δημήτρης Ψαθάς στην αφιέρωσή του πάνω στην φωτογραφία στην νεοεμφανιζόμενη ηθοποιό Άννα Συνοδινού που ερμήνευσε ιδανικά τον ρόλο της ψεύτρας κας Φερέκη)

Δημήτρης Ψαθάς, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Γιάννης Γκιωνάκης

Μαίρη Αρώνη, Δημήτρης Ψαθάς και Μίμης Φωτόπουλος

Το φημισμένο “Φροντιστήριον Τραπεζούντος” στην Τραπεζούντα του Πόντου όπου φοίτησε ο Δημήτρης Ψαθάς στα γυμνασιακά του χρόνια (μέχρι τα 13 που ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα με την Μικρασιατική καταστροφή. Η ιδιόχειρη λεζάντα της φωτογραφίας είναι του Δημήτρη Ψαθά

Πόντιοι χορευτές χορεύουν τον Πυρρίχιο χορό Σέρα

Τοπικές ενδυμασίες Ποντίων

Πανηγύρι στην εκκλησία του Αη Γιώργη στην Τραπεζούντα του Πόντου με χορευτές με τις τοπικές ενδυμασίες τους

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΘΑΣ, Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ι. ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ (ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ) ΜΙΛΗΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΓΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ»:

Ο Δημήτρης Ψαθάς στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης του βιβλίου του «Γη του Πόντου» (Μάρτιος 1966) εξήγησε τους λόγους που τον ώθησαν στην συγγραφή του: «…Στον ακραίο εκείνο γεωγραφικό χώρο, ο υπόδουλος ελληνισμός αγωνίστηκε για λευτεριά και ανεξαρτησία, αποκλειστικά και μόνο με τις ίδιες του ηθικές και υλικές δυνάμεις –μόνο στον Πόντο δημιουργήθηκε αντάρτικο και κλεφτουριά όπως του 21- πληρώνοντας την περήφανη αντίστασή του στο βάρβαρο πρόγραμμα του αφανισμού του απ΄ τους Νεότουρκους και τον Κεμάλ, μ΄ αμέτρητες θυσίες […] Δεν έχει αντιτουρκικό χαρακτήρα το βιβλίο τούτο. Αντιτουρκικό χαρακτήρα έχουν τα ίδια τα γεγονότα, που δείχνουν τους Τούρκους όπως ήσαν και όπως έδρασαν τα χρόνια εκείνα. Ούτε επιτρέπεται να θυσιάζουμε την ιστορική αλήθεια σε καμιά σκοπιμότητα, όπως, δυστυχώς, καθιερώθηκε να γίνεται απ΄ τον καιρό που χαράχτηκε η λεγόμενη ελληνοτουρκική φιλία. Η άστοχη τακτική της αποσιώπησης των γεγονότων της Ιστορίας ήταν ίσως κι ένας απ΄ τους λόγους που τόσο άσχημα πορεύτηκε η «φιλία» με τους Τούρκους. Να ρίξουμε τον πέπλο της λήθης στο παρελθόν, αλλά να ξέρουμε, όχι να κρύβουμε…».

Ο Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Κωνσταντίνος Ι. Δεσποτόπουλος που προλόγισε το βιβλίο του Δημήτρη Ψαθά «Γη του Πόντου» στην πρώτη επανακυκλοφορία του μετά τον θάνατο του συγγραφέα από τις «Εκδόσεις Ψαθά» (Μάρτιος 1993) δήλωνε μεταξύ άλλων:

«…Το εξαίρετο αυτό βιβλίο αποτελεί τη Βίβλο του Ποντιακού Ελληνισμού. Ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού αξίζει την εθνική ευγνωμοσύνη, γιατί πρόβαλε τόσο παραστατικά τα πάθη και τα κλέη των ακριτικών αυτών εκπροσώπων της ελληνικής ευψυχίας, ανθρώπων θρυλικής ηθικής αντοχής…».

Ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης (Χάρρυ Κλυνν), γιος του συμμαθητή του Δημήτρη Ψαθά Νίκου Τριανταφυλλίδη στο φημισμένο «Φροντιστήριον Τραπεζούντος», δήλωνε για την «Γη του Πόντου» στην ομιλία του στην «Στοά του Βιβλίου» τον Απρίλιο του 1998:

«Η Γη του Πόντου είναι ένα συγκλονιστικό ιστορικό ντοκουμέντο, που ξεδιπλώνει μέσα από ζωντανές μνήμες την τραγική πορεία του αλύτρωτου Ποντιακού Ελληνισμού, στην πιο πολυτάραχη και πλέον οδυνηρή περίοδο της νεοελληνικής ιστορίας. Συγχρόνως όμως είναι και ένα σπαρακτικά τρυφερό βιβλίο. Η Γη του Πόντου έχει μια μοναδικότητα. Δεν είναι βιβλίο γραμμένο από ιστορικό, η ιστορική του, όμως, αξία είναι μοναδική. Ιδιαίτερα σε μας τους Ποντίους λειτουργεί με έναν τρόπο καθαρτήριο. Μας εξαγνίζει. Μας δικαιώνει. Μας κάνει υπερήφανους. Όλα όσα τρυφερά και αβάσταχτα ανιστορούνται με γλαφυρότητα στο βιβλίο του Ψαθά είναι ένα κομμάτι και της δικής μου ζωής, αφού τα περισσότερα από αυτά τα άκουσα από το στόμα του πατέρα μου Νίκου Τριανταφυλλίδη, συμμαθητή του Δημήτρη Ψαθά στο Φροντιστήριον Τραπεζούντος. Πρωτοδιάβασα το βιβλίο αυτό το 1974 και θέλω να πιστεύω ότι μεγαλύτερη προσφορά προς τον Ποντιακό Ελληνισμό δε θα μπορούσε να γίνει. Αποκατάσταση μιας ιστορικής αδικίας για τη γη των μαρτυρίων και των ηρωισμών. Από το βιβλίο αυτό αντλήσαμε το κουράγιο και τη δύναμη να γίνουν επιτέλους γνωστά τα πάθη και τα κλέη του Ποντιακού Ελληνισμού. Η «Γη του Πόντου» βγάζει από το σκοτάδι τον περήφανο αγώνα του Ακριτικού Ελληνισμού και τη μοναδική του αντίσταση στο βάρβαρο πρόγραμμα αφανισμού του από τους Νεότουρκους του Κεμάλ. Το βιβλίο αυτό ήταν το έναυσμα για μας, την πρώτη γενιά των Ποντίων μακριά από την Πατρίδα, για να ξεκινήσουμε τον πολύχρονο αγώνα μας, που υποχρέωσε επιτέλους μετά από χρόνια σιωπής την επίσημη ελληνική πολιτεία να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Και από το βιβλίο αυτό εξακολουθούμε να αντλούμε τη δύναμη για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέχρις ότου συμπεριληφθεί η περήφανη και πολύπαθη ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού στο μάθημα της Ελληνικής Ιστορίας στα σχολεία…».

Τιμητικό αφιέρωμα της ΕΣΗΕΑ στον Δημήτρη Ψαθά | Θα διαβάζουν αποσπάσματα του μεγάλοι πρωταγωνιστές των έργων του αλλά και η Δέσποινα Βανδή Το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ τιμά τον Δημήτρη Ψαθά και παρουσιάζει το κορυφαίο ιστορικό-αυτοβιογραφικό χρονικό του «ΓΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ» Τιμητικό αφιέρωμα στον δημοσιογράφο, θεατρικό συγγραφέα και λογοτέχνη Δημήτρη Ψαθά διοργανώνει το Μορφωτικό Ίδρυμα της Ενώσεως Συντακτών τη Δευτέρα 8 Μαΐου στις 7.30 μμ στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, Αθήνα, α όροφος). Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα παρουσιαστεί το κορυφαίο ιστορικό χρονικό του τιμώμενου συγγραφέα «Γη του Πόντου», ένα συγκλονιστικό χρονικό της Μικρασιατικής καταστροφής με σπάνια αυτοβιογραφικά στοιχεία που έχει χαρακτηριστεί ως «Η Βίβλος του Ποντιακού Ελληνισμού» από τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών Κωνσταντίνο Ι. Δεσποτόπουλο που το προλόγισε το 1993. Προσωπικότητες από τον χώρο των γραμμάτων και της τέχνης θα αναφερθούν στο έργο του Δημήτρη Ψαθά και θα διαβάσουν αποσπάσματα κειμένων του στο αφιέρωμα αυτό που θα περιλαμβάνει ομιλίες, απαγγελίες αλλά και τραγούδι. Οι ομιλητές Κώστας Γεωργουσόπουλος (φιλόλογος, κριτικός θεάτρου) και Γιώργος Λεονταρίτης (συγγραφέας, δημοσιογράφος) θα παρουσιάσουν το βιβλίο και θα αναφερθούν στην προσφορά του Δημήτρη Ψαθά στην δημοσιογραφία και στο θέατρο ενώ οι ηθοποιοί Δέσποινα Στυλιανοπούλου, Δήμητρα Παπαδοπούλου, Κώστας Κόκλας, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Αλέξανδρος Μπουρδούμης και Τάσος Ράμσης θα διαβάσουν χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τη «Γη του Πόντου» αλλά και από τα θρυλικά χρονογραφήματά του Δημήτρη Ψαθά που σημάδεψαν μια ολόκληρη εποχή. Η Μαρία Ψαθά θα διαβάσει έναν ανέκδοτο χαιρετισμό του πατέρα της κατά την πρώτη παρουσίαση της Γης του Πόντου στον Σύλλογο Ποντίων Αλεξανδρούπολης το 1966. Η Δέσποινα Βανδή θα αποτελέσει την έκπληξη της βραδιάς καθώς για πρώτη φορά θα συμμετέχει σε παρουσίαση βιβλίου αποδεχόμενη την πρόταση της οικογένειας Ψαθά να διαβάσει ένα τρυφερό, συγκινητικό απόσπασμα από τις αναμνήσεις του συγγραφέα που περιλαμβάνονται στο πρώτο μέρος της «Γης του Πόντου» μια που και εκείνη αποτελεί ένα γνήσιο παιδί του Πόντου έχοντας τις ίδιες ρίζες με τον συγγραφέα. Η βραδιά θα κλείσει με μουσική : Ο ταλαντούχος τραγουδιστής από τη νεότερη γενιά των Ποντίων καλλιτεχνών, Κώστας Αγέρης (Βραβείο THE VOICE 2016), θα τραγουδήσει ένα αγαπημένο τραγούδι του ξεριζωμού και της ξενιτιάς, «Την πατρίδα μ’ έχασα» καθώς και το «Για πού το βαλες καρδιά μου…» (που θα το αφιερώσει στην μνήμη του συγγραφέα) και θα μας ταξιδέψει με την δύναμη της φωνής και της ψυχής του στην χαμένη πατρίδα του Δημήτρη Ψαθά, στην αλησμόνητη Γη του Πόντου, κλείνοντας έτσι με συγκίνηση το αφιέρωμα αυτό. Διοργάνωση εκδήλωσης: Μαρία Ψαθά & Λένα Νίτσου (Εκδόσεις Ψαθά), ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΘΑΣ, Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ι. ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ (ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ) ΜΙΛΗΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΓΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ»: Ο Δημήτρης Ψαθάς στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης του βιβλίου του «Γη του Πόντου» (Μάρτιος 1966) εξήγησε τους λόγους που τον ώθησαν στην συγγραφή του: «...Στον ακραίο εκείνο γεωγραφικό χώρο, ο υπόδουλος ελληνισμός αγωνίστηκε για λευτεριά και ανεξαρτησία, αποκλειστικά και μόνο με τις ίδιες του ηθικές και υλικές δυνάμεις –μόνο στον Πόντο δημιουργήθηκε αντάρτικο και κλεφτουριά όπως του 21- πληρώνοντας την περήφανη αντίστασή του στο βάρβαρο πρόγραμμα του αφανισμού του απ΄ τους Νεότουρκους και τον Κεμάλ, μ΄ αμέτρητες θυσίες […] Δεν έχει αντιτουρκικό χαρακτήρα το βιβλίο τούτο. Αντιτουρκικό χαρακτήρα έχουν τα ίδια τα γεγονότα, που δείχνουν τους Τούρκους όπως ήσαν και όπως έδρασαν τα χρόνια εκείνα. Ούτε επιτρέπεται να θυσιάζουμε την ιστορική αλήθεια σε καμιά σκοπιμότητα, όπως, δυστυχώς, καθιερώθηκε να γίνεται απ΄ τον καιρό που χαράχτηκε η λεγόμενη ελληνοτουρκική φιλία. Η άστοχη τακτική της αποσιώπησης των γεγονότων της Ιστορίας ήταν ίσως κι ένας απ΄ τους λόγους που τόσο άσχημα πορεύτηκε η «φιλία» με τους Τούρκους. Να ρίξουμε τον πέπλο της λήθης στο παρελθόν, αλλά να ξέρουμε, όχι να κρύβουμε…». Ο Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Κωνσταντίνος Ι. Δεσποτόπουλος που προλόγισε το βιβλίο του Δημήτρη Ψαθά «Γη του Πόντου» στην πρώτη επανακυκλοφορία του μετά τον θάνατο του συγγραφέα από τις «Εκδόσεις Ψαθά» (Μάρτιος 1993) δήλωνε μεταξύ άλλων: «…Το εξαίρετο αυτό βιβλίο αποτελεί τη Βίβλο του Ποντιακού Ελληνισμού. Ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού αξίζει την εθνική ευγνωμοσύνη, γιατί πρόβαλε τόσο παραστατικά τα πάθη και τα κλέη των ακριτικών αυτών εκπροσώπων της ελληνικής ευψυχίας, ανθρώπων θρυλικής ηθικής αντοχής…». Ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης (Χάρρυ Κλυνν), γιος του συμμαθητή του Δημήτρη Ψαθά Νίκου Τριανταφυλλίδη στο φημισμένο «Φροντιστήριον Τραπεζούντος», δήλωνε για την «Γη του Πόντου» στην ομιλία του στην «Στοά του Βιβλίου» τον Απρίλιο του 1998: «Η Γη του Πόντου είναι ένα συγκλονιστικό ιστορικό ντοκουμέντο, που ξεδιπλώνει μέσα από ζωντανές μνήμες την τραγική πορεία του αλύτρωτου Ποντιακού Ελληνισμού, στην πιο πολυτάραχη και πλέον οδυνηρή περίοδο της νεοελληνικής ιστορίας. Συγχρόνως όμως είναι και ένα σπαρακτικά τρυφερό βιβλίο. Η Γη του Πόντου έχει μια μοναδικότητα. Δεν είναι βιβλίο γραμμένο από ιστορικό, η ιστορική του, όμως, αξία είναι μοναδική. Ιδιαίτερα σε μας τους Ποντίους λειτουργεί με έναν τρόπο καθαρτήριο. Μας εξαγνίζει. Μας δικαιώνει. Μας κάνει υπερήφανους. Όλα όσα τρυφερά και αβάσταχτα ανιστορούνται με γλαφυρότητα στο βιβλίο του Ψαθά είναι ένα κομμάτι και της δικής μου ζωής, αφού τα περισσότερα από αυτά τα άκουσα από το στόμα του πατέρα μου Νίκου Τριανταφυλλίδη, συμμαθητή του Δημήτρη Ψαθά στο Φροντιστήριον Τραπεζούντος. Πρωτοδιάβασα το βιβλίο αυτό το 1974 και θέλω να πιστεύω ότι μεγαλύτερη προσφορά προς τον Ποντιακό Ελληνισμό δε θα μπορούσε να γίνει. Αποκατάσταση μιας ιστορικής αδικίας για τη γη των μαρτυρίων και των ηρωισμών. Από το βιβλίο αυτό αντλήσαμε το κουράγιο και τη δύναμη να γίνουν επιτέλους γνωστά τα πάθη και τα κλέη του Ποντιακού Ελληνισμού. Η «Γη του Πόντου» βγάζει από το σκοτάδι τον περήφανο αγώνα του Ακριτικού Ελληνισμού και τη μοναδική του αντίσταση στο βάρβαρο πρόγραμμα αφανισμού του από τους Νεότουρκους του Κεμάλ. Το βιβλίο αυτό ήταν το έναυσμα για μας, την πρώτη γενιά των Ποντίων μακριά από την Πατρίδα, για να ξεκινήσουμε τον πολύχρονο αγώνα μας, που υποχρέωσε επιτέλους μετά από χρόνια σιωπής την επίσημη ελληνική πολιτεία να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Και από το βιβλίο αυτό εξακολουθούμε να αντλούμε τη δύναμη για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέχρις ότου συμπεριληφθεί η περήφανη και πολύπαθη ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού στο μάθημα της Ελληνικής Ιστορίας στα σχολεία…».

#Αλέξανδρος Μπουρδούμης #Γιώργος Λεονταρίτης #Δέσποινα Βανδή #Δέσποινα Στυλιανοπούλου #Δήμητρα Παπαδοπούλου #Δημήτρης Ψαθάς #Κώστας Αγέρης #Κώστας Γεωργουσόπουλος #Κώστας Κόκλας #Τάσος Ράμσης

0 notes