#tου

[cinemaforester]

[agnickradio]

Τα απομνημονεύματα του Πελοπίδα Κακογιαννάκη "Tου δειλινού τα χρώματα"

Τα απομνημονεύματα του Πελοπίδα Κακογιαννάκη “Tου δειλινού τα χρώματα”

Τα θερμά σχόλια για το πρόσωπο του συγγραφέα υπάρχουν τυπωμένα μπόλικα στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου. Εγώ θα σταθώ στο συγκινητικό αφηγηματικό ντοκιμαντέρ μιας μακρινής, ημιξεχασμένης, αλλά ακόμη   υπαρκτής Κρήτης, από έναν άνθρωπο που ζυγώνει τα 90 με λαμπερό νου, νεανική ευαισθησία και σχεδόν με ευλάβεια απέναντι στα  αναθυμήματα μιας μακριάς και θαρραλέας ζωής. (more…)

[fegg4ropetra]

Αξίζει να αγαπάς, αξίζει να προσπαθείς...

Σήμερα κοίταξα έξω απ' το παράθυρο μου. Εκεί που χαζευα το χιονισμένο τοπίο γύρω μου, το μάτι μου έπιασε κλεφτα μια στιγμή σε ένα γειτονικό παράθυρο. Ήταν το μοναδικό παράθυρο με ανοιχτό φως γύρω. Ήταν το δωμάτιο της κουζίνας ενός σπιτιού. Μέσα σε αυτό το δωμάτιο ήταν μια γυναίκα που μαγείρευε. Ξαφνικά διακρίνω μια αντρική φιγούρα να μπαίνει στο σκηνικό. Της δίνει απαλά ένα φιλί στον λαιμό και πιάνει μια πετσέτα από δίπλα της για να τη βοηθήσει με τα πιάτα. Τον έβλεπα που την κοίταζε με θαυμασμό λες και έκανε το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο προσωπικό μου καθώς έβλεπα αυτό το όμορφο ζευγάρι σε μια τόσο απλή καθημερινή στιγμή.

Ξεκίνησα αμέσως να σκέφτομαι τι είναι η αγάπη τελικά... Τι είναι η αγάπη για μένα... Πάντα σκεφτόμαστε τις πιο ρομαντικές χειρονομίες. Ραντεβού, ταξίδια, λουλούδια, σοκολάτες, αρκουδάκια. Εγώ νομίζω όμως ότι η αγάπη και ο έρωτας κρύβονται μέσα σε τέτοιες απλές στιγμές. Οταν κάθεσαι στον καναπέ και βλέπεις μια ταινία με τον άνθρωπο σου. Όταν περπατάτε στο δρόμο χέρι χέρι. Όταν σε σκεπάζει επειδή παρατηρεί ότι κρυώνεις. Όταν κοιτάζεστε μέσα στα μάτια και τα λόγια πια δεν έχουν νόημα. Κάποια πράγματα είναι αυτονόητα...

Μια τέτοια αγάπη θέλω εγώ λοιπόν στη ζωή μου. Απλή. Αληθινή. Μια αγάπη σαν αυτές που βλέπουμε στις ταινίες και τα παιδικά. Μια αγάπη αδιαπέραστη, άθραυστη. Με τα πάνω της, με τα κάτω της. Τις συμφορές, τους τσακωμούς, τις επανασυνδέσεις, τις αγκαλιές, τα φιλιά, τους έρωτες. Μια αγάπη απ' αυτές που όταν χαλαει κάτι το φτιάχνουν και δεν το χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία για να αποφύγουν την προσπάθεια. Μια αγάπη ανιδιοτελή. Μια αγάπη 50/50 που όμως μερικές φορές θα χρειαστεί ο ένας να δώσει 70/30 και αντίστροφα. Μια αγάπη σαν

του Τσάντλερ και της Μόνικα στα φιλαράκια

του Καρλ και της Ελι στο Up!

Του Ντέιμον και της Ελενα στο the vampire diari

Του Χαρντιν και της Τεσα στο After

Tου Νειτ και της Τζένι στο Someone Great

Toυ Nειθαν και της Χέιλι στο one tree hill

Tου Λίο και της Πέιτζ στο the vow

Tου Γκας και της Χέιζελ στο λάθος αστέρι

Του Γουίλ και της Στέλλα στο five feet apart

Του Κάιλ και της Λόλα στο LOL

Του Ρον και της Ερμιόνης στον Χάρι Πότερ

Δεν έψαχνα ποτέ μια τέλεια αγάπη. Δεν ήθελα ποτέ το παραμύθι. Την πριγκίπισσα με τον πρίγκιπα. Τον ιππότη με το λευκό άλογο. Το κάστρο, τα στέμματα, τα πλούτη και τα λουσα. Αυτό δεν είναι αγάπη. Αυτό είναι παραμύθι.

Απ' την άλλη δεν έψαχνα ούτε και την εφήμερη συντροφιά. Αυτή που έρχεται, σε κάνει στιγμιαία να νιώθεις έξαψη και 'καυλα' και μόλις αυτή η στιγμή έρχεται στο τέλος της μένεις με ένα μόνιμο κενό. Ένα αίσθημα απογοήτευσης προς τον εαυτό σου. Νιώθεις ένα σκουπίδι, ένα κομμάτι κρέας. Αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβα τους ανθρώπους αυτούς που επιλέγουν να ζουν έτσι. Τι μπορεί να τους πλήγωσε τόσο που να αρκούνται σε εφήμερες επαφές και άψυχα σώματα;

Η αγάπη λοιπόν θέλει θυσίες. Θέλει να βάζεις το εγωισμό σου κάτω. Θέλει να είσαι εκεί για τον άλλον όταν στο ζητάει μα και να το καταλαβαίνεις από μόνος σου όταν δεν το κάνει. Να είσαι εκεί στα καλά μα και στα άσχημα. Να μην αποχωρείς με την πρώτη αναποδια.

Έχουμε διαστρεβλώσει τόσο τον όρο της αγάπης και τους έρωτα, που πλέον δεν ξέρουμε τι κάνουμε. Τη μια στιγμή λένε πως όταν κάτι αξίζει πρέπει να παλεύεις γι αυτό και την αμέσως επόμενη στιγμή σου λένε πως αν άξιζε δεν θα έφευγε. Η ζωή όμως δεν είναι τόσο απλή. Οι άνθρωποι είναι περίπλοκοι. Πολλοί δεν γνωρίζουν καν τι χρειάζονται οι ίδιοι. Έχουμε αναπτύξει τόσο πολύ το αίσθημα του φόβου προς τον έρωτα που δεν αφήνουμε κανέναν να ρίξει αυτά τα τείχη απλά γιατί δεν θέλουμε να πληγωθούμε. Επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο, μακριά απ' το ρίσκο για να νιώθουμε ασφαλείς.

"Ότι είναι να γίνει θα γίνει"

"Αν είναι γραφτό δεν χρειάζεται να παλέψεις"

"Μάλλον δεν είναι για μένα"

"Σωστός άνθρωπος λάθος στιγμή"

"Λάθος timing"

Τι λάθος timing; Ποιος ορίζει το σωστό και το λάθος;

Καθησυχάζουμε το μυαλό μας με δικαιολογίες όλη την ώρα για να αποφύγουμε να ζήσουμε καταστάσεις που μπορεί να μας πονέσουν. Δεν τολμάμε για τον έρωτα. Δεν ρισκάρουμε για τους ανθρώπους που είναι εκεί για μας.

Ή το κάναμε κάποτε και επειδή δεν βγήκε σε καλό μια φορά δεν το ξαναπροσπαθησαμε. Ποιος είπε όμως πως ο έρωτας δεν πονάει; μπορεί να σε ρίξει στα πατώματα να κλαίς για μερες ολόκληρες. Μπορεί να νιώθεις την καρδιά σου να σπάει απ' τον πόνο.

Κανείς όμως δεν σκέφτεται το ποσό ωραία πέρασε μέχρι να φτάσει σε αυτό το σημείο. Το ποσό όμορφες, απλές στιγμές έζησε που θα χαραχθούν στη μνήμη του για πάντα. Ο πόνος θα περάσει. Θα γίνουν όλα αναμνήσεις και ιστορίες που θα λες στους επόμενους. Θα σηκωθείς, θα αγαπήσεις ξανά, θα ερωτευτείς, θα κάνεις έρωτα, θα γελάσεις, θα μαλώσεις, θα φωνάξεις... Θα ξαναπέσεις. Αυτό δεν πρέπει να μας σταματάει απ' το να σηκωθούμε για ακόμα μια φορά.

Πιστεύω πως για όλους υπάρχει εκεί έξω ένας άνθρωπος που θα καταφέρει να ρίξει όλα αυτά τα τείχη που χτίζουμε όσο περνάνε τα χρόνια.

"Ο καθένας είναι όμορφος σε διαφορετικά μάτια" έλεγα πάντα. Αγαπώ αυτή τη φράση. Δεν πα να είσαι χοντρή ή λεπτή, κοντός ή ψηλός, γυμνασμενος ή αγυμναστος, ντουλάπα ή οδοντογλυφίδα, ξανθιά, μελαχρινή, καστανή, κοκκινομάλλα, λευκή, μαύρη. Υπάρχει εκεί έξω, μέσα σε αυτόν τον πλυθησμό των 8 δισεκατομμυρίων ατόμων, ένας άνθρωπος και για σένα. Και για μένα. Μπορεί αυτόν τον άνθρωπο να τον βρεις στα 15, στα 20, στα 50 ή και στα 80. Μέχρι αυτός ο άνθρωπος να έρθει στη ζωή σου πρέπει να ζήσεις. Πρέπει να αγαπήσεις, να πονέσεις, να πέσεις και να ξανασηκωθείς. Να χαρείς, να νευριασεις, να απογοητευτείς, να εντυπωσιαστείς. Να βρεις τον εαυτό σου. Ή και να βρεις τον εαυτό σου όταν συναντήσεις αυτό το άτομο. Βλέπεις εμείς οι άνθρωποι νιώθουμε την ανάγκη πως πρέπει να βρούμε το ποιοι είμαστε πορευόμενοι μόνοι σε αυτό το ταξίδι. "Θέλω να βρω τον εαυτό μου" λέμε και απομακρυνόμαστε από κάθε άνθρωπο που είναι πρόθυμος να μας βοηθήσει ταξιδεύοντας μαζί μας. Γιατί νομίζουμε ότι δεν χρειαζόμαστε βοήθεια. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε πως τον εαυτό σου τον βρίσκεις μέσα απ' τη ζωή. Μέσα απο καταστάσεις πόνου και χαράς χτίζουμε τον χαρακτήρα μας. Ξεκινάει απ' την οικογένεια, μετά περνάει στις παρέες, στο σχολείο και στο τέλος καταλήγει σε σένα. Ο εαυτός μας είναι οι επιλογές μας και το πώς επιλέγουμε να τις αντιμετωπίσουμε. Αυτό μας κάνει μοναδικούς. Αλλά ποτέ δεν θα ήμασταν αυτοί που είμαστε ο καθένας, αν καθόμασταν απλά στο καβούκι μας μακριά απ' τον έξω κόσμο νομίζοντας πως η ψυχική ηρεμία και γαλήνη θα μας έρθει ουρανοκατέβατη.

Στην ταινία call me by your name υπάρχει μια σκηνή που μιλάει ο πατέρας στον πληγωμένο από ερωτα γιο του Έλιοτ και του λέει "We rip out so much of ourselves to be cured of things faster that we go bankrupt by the age of 30 and have less to offer each time we start with someone new. But to make yourself feel nothing, so as not to feel anything, what a waste..."

Γι αυτό λοιπόν, αξίζει να πάρουμε ρίσκα στη ζωή μας. Πρέπει να ξεκινήσουμε να βλέπουμε πιο θετικά τη ζωή. Μια την έχουμε άλλωστε. Αγάπα, μίσησε, αλλά πάνω απ' όλα ζήσε.

"Κι αν δεν μου βγει σε καλό;"

Κι αν όμως σου βγει; Τι έχεις να χάσεις;

Είτε δεν θα σε βγάλει πουθενά θα κλάψεις λίγο θα πονέσεις και θα ξαναπατήσεις μετά στα πόδια σου...

Ή

θα βγει σε κάτι πάρα πολύ καλό και θα έχεις μια ακόμη εμπειρία στη ζωή σου που θα σου φέρει υπέροχες στιγμές και θα ευχαριστείς το σύμπαν/θεό που πήρες την απόφαση να το ρισκάρεις και να το ζήσεις.

Πάμε και όπου βγει...

Εσύ ποιον δρόμο θα διαλέξεις λοιπόν;

[petravoncult]

Favorite 2023 First-Year Watches 🎬

...and yet another year has come to an end. this year has been very fruitful to me as a cinephile; i've discovered so many new movies and shorts that i watched more than the previous two years combined! naturally, i'm pretty excited to share some of my thoughts on these films down below - so if you can bear with me, let's go!

Eros + Massacre / エロス＋虐殺

1969 // dir. Yoshishige Yoshida // 🇯🇵

you've read the title. it's about eros... and massacre. well, to be more specific, it's a biopic/essay film on the life and leanings of Sakae Okugi, an infamous Japanese anarchist who was executed in the 1920s - intertwined with a storytelling device about political students who wish to emulate and explore his teachings. it's complex in a way that it successfully combined these two unrelated concepts into a singular, powerful work that is radicalized down to the core. once you've studied this film all the way through, you'll realize it's no mistake that this is one of the Nūberu bāgu's most defining works.

The Suspended Step of the Stork / Το Mετέωρο Bήμα Tου Πελαργού

1991 // dir. Theo Angelopoulos // 🇬🇷

just how many borders should we cross until we get home? until we get a sense of how we should function in society? until we get a sense of how it's like to gain control and be ourselves? like a stork waiting to step into other borders, our doubts and misgivings have prevented us to cross a border, as the more we cross the more it seems more far away from our true selves. we shall not receive answers from this film, rather it magically hangs above us like a cloud to ponder on the possibilities of our future, no matter how hard it'll be. (the 10 minute silent wedding scene? one of the best sequences in the history of cinema.)

The Hourglass Sanatorium / Sanatorium pod klepsydrą

1973 // dir. Wojciech Has // 🇵🇱

time is an illusion. memoria is a curse. when we immerse and indulge ourselves in just a bit of these memories, there's a chance we won't find our way back. instead, these past memories might as well materialize and force us to reckon with everything that shaped ourselves to this day. this film is exactly a two-hour surreal experience of such, and it never stops to rest or slow down.

Damnation / Kárhozat

1987 // dir. Béla Tarr // 🇭🇺

pain, suffering, and regret are already too familiar in our lives. yet despite that, we continue to live our lives as it is; depending on the circumstances, we lead our lives in different ways, and these feelings of loneliness are amplified when we have lost too much, this film dwells us in such a mood everything almost seems too hopeless to move on. it's also perhaps the definitive entry in Tarr's filmography, blending in his sense of social realism from his previous oeuvres with his brand of ink-black bleakness and pessimism that won many hearts over.

The Bitter Tears of Petra Von Kant / Die Bitteren Tränen Der Petra Von Kant

1972 // dir. Rainer Werner Fassbinder // 🇩🇪

it takes a little bit of push to realize ourselves that we don't have control of everything in this world, yet that's still okay. after all, we're humans, and we can be afford to be a little possessive and narcissistic sometimes. Petra Von Kant is also a narcissist and might be hard to root for some people, yet we still feel for her and understand her motivations - there's no denying that there's a little bit of Petra inside ourselves that we can't help but relate to. she's such a complete character, brought to life by Margit Cartensen and Fassbinder in an intoxicating way.

Dreams / 夢

1990 // dir. Akira Kurosawa // 🇯🇵

nature, humanity, the supernatural, art, culture, life, and death. these are the recurring themes of akira kurosawa's dreams that are depicted in this film. more or less you could say that sometimes dreams subconsciously draw you a picture of how you feel and think about life and they don't have to make the slightest sense, but to dream (and visualize) as beautifully as kurosawa did is such a tremendous gift by itself.

No Bears / خرس نیست

2022 // dir. Jafar Panahi // 🇮🇷

Iranian films are pretty well-known for their self-reflexities and meta approach to filmmaking, blending in elements of reality and fiction to the point where they all seem so seamless. this film is no exception, and it functions as an exploration of the interactions between conservative, rigid local customs and the more egalitarian urban culture, and a fiery statement in that. it leaves you nasty and sick to the stomach, witnessing inevitable disasters caused by a sturdy political cause from the director.

We Made a Beautiful Bouquet / 花束みたいな恋をした

2021 // dir. Nobuhiro Doi // 🇯🇵

love isn't made to last, especially in a scenario where worldly possessions are a necessity. the desire to build profound interpersonal intimacies is slowly eroded by capitalism, for the purpose of building a better future. ironically, this can be an ending spell for idealistic couples, with differing views of what's right and just for the benefit of them both. sure, it's cliched, but it hits all the right notes and is also a cautionary tale of how the capitalist system reduces our empathetic and creative capacities.

True Stories

1986 // dir. David Byrne // 🇺🇸

Byrne's artistic tendencies, visualized. this film is presented as a slanted, satirical portrait of American suburbian life as well as capitalism itself, but Byrne injects so much empathy, whimsiness and energy into the craft, you can't help but feel joy and smile all the way through as you go along with the buildings and characters. bravo autism!

Mr. Thank You / 有りがたうさん

1936 // dir. Hiroshi Shimizu // 🇯🇵

simple joys and harsh truths are meshed together in this breezy road trip. despite some judgments and the overwhelmingly ugly fates that might await Japanese residents, especially women, at that time, Shimizu portrays the subject matters with delicate empathy while simultaneously preventing it from becoming too saccharine or trite. it also functions as a therapeutic journey throughout rural Japan in the 30s, way before the war and rapid industrialization.

but that's not it! there are still a lot more films that stuck with me throughour 2023, and it's a shame that i'm not able to include them all in this list. however, those really special ones that I feel deserve a special mention in here are:

Sunrise: A Song of Two Humans, 1927 // dir. F. W. Murnau // 🇺🇸

...ere erera baleibu izik subua aruaren, 1971 // dir. José Antonio Sistiaga // 🇪🇦

Fragile as the World / Fragil Como o Mundo, 2001 // dir. Rita Azevedo Gomez // 🇵🇹

Blind Big Who Wants to Fly / Babi Buta Yang Ingin Terbang, 2008 // dir. Edwin // 🇮🇩

Rentaneko / レンタネコ, 2012 // dir. Naoko Ogigami // 🇯🇵

Asako I & II / 寝ても覚めても, 2018 // dir. Ryusuke Hamaguchi // 🇯🇵

The Driver, 1978 // dir. Walter Hill // 🇺🇸

A Better Tomorrow / 英雄本色, 1986 // dir. John Woo // 🇭🇰

Life, and Nothing More... /زندگی و دیگر هیچ / Zendegi va digar hich, 1992 // dir. Abbas Kiarostami // 🇮🇷

The Promise / La Promesse, 1996 // dir. Luc & Jean-Pierre Dardenne // 🇧🇪

for my favorite short films last year, they are:

The Moon, 1994 // dir. Takashi Ito // 🇯🇵

Ecosystem 5 ~ A Tremulous Stone, 1988 // dir. Teruo Koike // 🇯🇵

Phantoms of Nabua, 2008 // dir. Apichatpong Weerasethakul // 🇹🇭

Witch's Cradle, 1943 // dir. Maya Deren // 🇺🇸

Premonitions Following an Evil Deed, 1995 // dir. David Lynch // 🇺🇸

Inauguration of the Pleasure Dome, 1954 // dir. Kenneth Anger // 🇺🇸

Boy Transcoded from Phosphene / Garoto transcodificado a partir de fosfeno, 2018 // dir. Rodrigo Faustini // 🇧🇷

L'Eau de Seine, 1983 // dir. Téo Hernandez // 🇲🇽

i'm really glad i get to discover a lot of cinematic gems in 2023, here's to hoping discovering more in 2024! 🍻

[mysterydark]

Tου έδειχνε τα στήθη της, τις χορδές της. Παίξε σκληρά να ακούσουμε τους φάλτσους ήχους, πως θα γεμίσει τα αυτιά μας, το δωμάτιο όλο.

Έλα, στήσου πίσω από τις γρίλιες, θα κάνω πως κοιτάω αλλού. Θέλω να με κοιτάς. Κοίτα. Κοιτάω αλλού. Τον διάφανο τοίχο, το ταβάνι που έγινε μαύρη πεταλούδα έτοιμη να με τσιμπήσει. Την παρατηρούσε, για ώρα , τόση πολύ που το δέρμα το λευκό έγινε διάθλαση, διάθλαση του βυθού. Όλα ήρεμα εκεί, σπασμένα κομμάτια καθρεφτών, ράθυμα, κολυμπούν σε διάταξη γένους, γράμματα κολλημένα σφουγγάρια στροβιλίζουν.

Το γυάλινο τακούνι χτύπησε επίμονα στο πάτωμα. Γύρισε πίσω. Μείνε. Διέσχισε το δέρμα, του ιριδισμούς του προσώπου μου. Μείνε, λίγο. Θα καταδυθώ, πέτρα δηλητηριώδης σαμανική, στο στομάχι σου.

[romios-gr]

Μ. Κοττάκης: Ο φασισμός φαίνεται ότι έχει μετακομίσει από τα άκρα δεξιά στο κέντρο του πολιτικού μας συστήματος του Μανώλη Κοττακη Εντάξει, ο Νίκος Μιχαλολιάκος θα επιστρέψει στη φυλακή μετά τη χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου Εφετών, που αναιρεί προηγούμενη απόφαση της Δικαιοσύνης – tου Συμβουλίου Πλημμελειοδικών συγκεκριμένα. Ας πάρουμε βαθιά αναπνοή και ας ησυχάσουμε. Η δημοκρατία μας δεν... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/m-kottakis-o-fasismos-fainetai-oti-echei-metakomisei-apo-ta-akra-dexia-sto-kentro-toy-politikoy-mas-systimatos/

[thoughtfullyblogger]

Θα υπάρξει δεκασμός για όλους όσοι καταστρέφουν, στο όνομα του κράτους δικαίου, τις αποδείξεις στο έγκλημα των Τεμπών και το έγκλημα των υποκλοπών;

Του Μανώλη Κοττακη Εντάξει, ο Νίκος Μιχαλολιάκος θα επιστρέψει στη φυλακή μετά τη χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου Εφετών, που αναιρεί προηγούμενη απόφαση της Δικαιοσύνης – tου Συμβουλίου Πλημμελειοδικών συγκεκριμένα. Ας πάρουμε βαθιά αναπνοή και ας ησυχάσουμε. Η δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει πλέον. Τέλος συναγερμού. Αλλά όλοι όσοι παρακολουθούμε τον τρόπο με τον οποίο μεταχειριζόμαστε τη […] Θα…

[eclecticstarlightblogger]

Θα υπάρξει δεκασμός για όλους όσοι καταστρέφουν, στο όνομα του κράτους δικαίου, τις αποδείξεις στο έγκλημα των Τεμπών και το έγκλημα των υποκλοπών;

Του Μανώλη Κοττακη Εντάξει, ο Νίκος Μιχαλολιάκος θα επιστρέψει στη φυλακή μετά τη χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου Εφετών, που αναιρεί προηγούμενη απόφαση της Δικαιοσύνης – tου Συμβουλίου Πλημμελειοδικών συγκεκριμένα. Ας πάρουμε βαθιά αναπνοή και ας ησυχάσουμε. Η δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει πλέον. Τέλος συναγερμού. Αλλά όλοι όσοι παρακολουθούμε τον τρόπο με τον οποίο μεταχειριζόμαστε τη […] Θα…

[greekblogs]

Θα υπάρξει δεκασμός για όλους όσοι καταστρέφουν, στο όνομα του κράτους δικαίου, τις αποδείξεις στο έγκλημα των Τεμπών και το έγκλημα των υποκλοπών;

Του Μανώλη Κοττακη Εντάξει, ο Νίκος Μιχαλολιάκος θα επιστρέψει στη φυλακή μετά τη χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου Εφετών, που αναιρεί προηγούμενη απόφαση της Δικαιοσύνης – tου Συμβουλίου Πλημμελειοδικών συγκεκριμένα. Ας πάρουμε βαθιά αναπνοή και ας ησυχάσουμε. Η δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει πλέον. Τέλος συναγερμού. Αλλά όλοι όσοι παρακολουθούμε τον τρόπο με τον οποίο μεταχειριζόμαστε τη […] Θα…

[skandaladiaplokidiafthora]

Θα υπάρξει δεκασμός για όλους όσοι καταστρέφουν, στο όνομα του κράτους δικαίου, ��ις αποδείξεις στο έγκλημα των Τεμπών και το έγκλημα των υποκλοπών;

Του Μανώλη Κοττακη Εντάξει, ο Νίκος Μιχαλολιάκος θα επιστρέψει στη φυλακή μετά τη χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου Εφετών, που αναιρεί προηγούμενη απόφαση της Δικαιοσύνης – tου Συμβουλίου Πλημμελειοδικών συγκεκριμένα. Ας πάρουμε βαθιά αναπνοή και ας ησυχάσουμε. Η δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει πλέον. Τέλος συναγερμού. Αλλά όλοι όσοι παρακολουθούμε τον τρόπο με τον οποίο μεταχειριζόμαστε τη […] Θα…

[netakias]

Λευτέρης Καρχιμάκης: Το Ταμείο Ανάκαμψης ως πολιτικό εργαλείο για την κυβέρνηση και οι ευρωπαϊκές έρευνες

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ Tου ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗ * Το Ταμείο Ανάκαμψης αποτελεί ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου τα κράτη-μέλη να αντιμετωπίσουν τις πληγές που άνοιξε η πανδημία και την παγκόσμια οικονομική κρίση που έφερε, σε συνδυασμό με ένα εξαιρετικά ασταθές και απειλητικό γεωπολιτικό περιβάλλον με δύο σημαντικές εστίες ανάφλεξης στην Ουκρανία και τα Κατεχόμενα. Το…

[konmarkimageswords]

Ευχή στον Φύλακα Άγγελο (εκ του Μικρού Αποδείπνου): Άγιε Άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαιπώρου μου ζωής, μή εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ’ εμού διά την ακρασίαν μου. Μή δώης χώραν τω πονηρώ δαιμόνι κατακυριεύσαι μου τη καταδυναστεία του θνητού τούτου σώματος. Κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου, και οδήγησόν με εις οδόν σωτηρίας. Ναι, Άγιε Άγγελε του Θεού, ο φύλαξ και σκεπαστής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος, πάντα μοι συγχώρησον, όσα σοι έθλιψα πάσας τα ημέρας της ζωής μου, και εί τι ήμαρτον την σήμερον ημέραν. Σκέπασόν με εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν με από πάσης επηρείας του αντικειμένου, ίνα μή εν τινι αμαρτήματι παροργίσω τον Θεόν. Και πρέσβευε υπέρ εμού προς τον Κύριον, του επιστηρίξαι με εν τω φόβω Αυτού, και άξιον αναδείξαι με δούλον της Αυτού αγαθότητος. Αμήν.

Νέα Ελληνικά: Άγιε Άγγελε, εσύ που βρίσκεσαι πολύ κοντά και βλέπεις την άθλια ψυχή και την ταλαίπωρη ζωή μου, σε παρακαλώ να μη με εγκαταλείπεις, επειδή είμαι αμαρτωλός, ούτε ν’ απομακρυνθείς από μένα, επειδή δεν συγκρατώ τον εαυτό μου. Σε παρακαλώ μην επιτρέψεις στον πονηρό δαίμονα να κυριαρχήσει σε μένα και να τυραννήσει το θνητό μου σώμα. Kράτησε με απ’ το κουρασμένο μου χέρι και οδήγησε με στην οδό της σωτηρίας. Nαι, Άγιε Άγγελε του θεού, εσύ που φυλάς και σκεπάζεις την άθλια ψυχή και το σώμα μου, συγχώρεσε με για όλα όσα σε λύπησα όλες τις ημέρες της ζωής μου και αν κάποια αμαρτία έκανα σήμερα. Σκέπασε με κατά τη νύχτα αυτή και προστάτεψε με από κάθε προσβολή του εχθρού, για να μη στενοχωρήσω τον Θεό με κάποιο αμάρτημα. Kαι πρέσβευε για μένα στον Kύριο να με στηρίζει, ώστε να Tον σέβομαι πάντοτε και να με αναδείξει άξιο δούλο της αγάπης Tου. Aμήν.

Ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος εξηγεί την παρουσία του φύλακα αγγέλου που έχει κάθε ψυχή που έρχεται στον κόσμο αυτό. Ακολούθ��ς περιγράφει διάφορα θαυμαστά περιστατικά από την παρουσία των αγίων Αγγέλων στη ζωή των Αγίων.

[orthodoxiaonline]

Αρχιεπίσκοπος Aλβανίας Αναστάσιος H αγάπη αυτή του Θεού παραμένει αιωνίως ορατή στο μυστικό Σώμα του Xριστού, που είναι «εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (A΄ Tιμ. 3:15). Bασική αποστολή της Eκκλησίας Tου είναι να αποκαλύπτει και να καθιστά παρούσα τη θεία αγάπη στο εδώ και στ... https://orthodoxia.online/orthodoxia/h-monadikotita-tis-ekklisias-tou-xristou/?feed_id=39247&_unique_id=648da10805e6f

[astratv]

Πάνος Καμμένος: Εξελίξεις για την υγεία του - «Tου συνέθλιψε το πόδι, πονάει φρικτά...»

Πάνος Καμμένος: Εξελίξεις για την υγεία του – «Tου συνέθλιψε το πόδι, πονάει φρικτά…»

«Έπαθε πολύ βαριά ζημιά, πήγε σε τρία νοσοκομεία…» Δύσκολες ώρες περνάει ο Πάνος Καμμένος μετά το ατύχημα που είχε με την μηχανή του και σήμερα ο Γιώργος Λιάγκας στο Πρωινό μετέφερε όλες τις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με την υγεία του. Την είδηση του ατυχήματος του έκανε γνωστή ο ίδιος με μια ανάρτηση στο προφίλ του στο twitter, χωρίς ωστόσο να μεταφέρει πολλές λεπτομέρειες. Οι τελευταίες…

[mysterydark]

Tου έδειχνε τα στήθη της, τις χορδές της. Παίξε σκληρά να ακούσουμε τους φάλτσους ήχους, πως θα γεμίσει τα αυτιά μας, το δωμάτιο όλο.

Έλα, στήσου πίσω από τις γρίλιες, θα κάνω πως κοιτάω αλλού. Θέλω να με κοιτάς. Κοίτα. Κοιτάω αλλού. Τον διάφανο τοίχο, το ταβάνι που έγινε μαύρη πεταλούδα έτοιμη να με τσιμπήσει. Την παρατηρούσε, για ώρα , τόση πολύ που το δέρμα το λευκό έγινε διάθλαση, διάθλαση του βυθού. Όλα ήρεμα εκεί, σπασμένα κομμάτια καθρεφτών, ράθυμα, κολυμπούν σε διάταξη γένους, γράμματα κολλημένα σφουγγάρια στροβιλίζουν.

Το γυάλινο τακούνι χτύπησε επίμονα στο πάτωμα. Γύρισε πίσω. Μείνε. Διέσχισε το δέρμα, του ιριδισμούς του προσώπου μου. Μείνε, λίγο. Θα καταδυθώ, πέτρα δηλητηριώδης σαμανική, στο στομάχι σου.

[romios-gr]

Tου έδιναν 9 μήνες και του πρότειναν χημειοθεραπείες – Αυτός πήγε στην Ικαρία και έζησε μέχρι τα 102 Μία ημέρα του μακρινού 1976, ο οικογενειάρχης και βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Σταμάτης Μωραΐτης ανησύχησε όταν είδε να του κόβεται η ανάσα στην προσπάθεια να ανέβει σκάλες. Ανησύχησε τόσο μάλιστα που έφυγε από τη δουλειά του και πήγε κατευθείαν στον γιατρό. Αφού αποκλείσ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/o-ellinas-poy-diagnostike-me-karkino-telikoy-stadioy-kai-ezise-40-chronia-choris-therapeia/