#δυσκολίες

[vazofski]

Ίσως, ποτέ να μην αγαπηθώ όπως θελω.

Ίσως.

[romios-gr]

Όταν ο Θεός θελήσει να μας βοηθήσει, τίποτα δεν μπορεί να Τον εμποδίσει! Δεν θα παραλείψω ν’ αναφέρω και μιαν άλλη σοφή αλλά και συνηθισμένη παιδαγωγία του Θεού: Όταν αντιμετωπίζουμε πειρασμούς και δυσκολίες, δεν επεμβαίνει αμέσως για να μας βοηθήσει, αλλά πρώτα μας αφήνει να ταλαιπωρηθούμε κάμποσο καιρό κι ύστερα κάνει το θαύμα Του. Γιατί το κάνει αυτό; Για να μας προφυλάξει από την αγνωμο... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/otan-o-theos-thelisei-na-mas-voithisei-tipota-den-mporei-na-ton-empodisei/

[psyxhmou]

Ανυπομονώ τόσο πολύ για τον απολογισμό της φετινής χρονιάς–

[christostsantis]

Βιβλιοπαρουσίαση "Οι 12 άθλοι ενός μαθητή" της Δήμητρας Μαραγκουδάκη, στους Αρμένους Αποκορώνου - Πέμπτη 22/8/2024

Ο πολιτιστικός σύλλογος Αρμένων Αποκορώνου και οι Εκδόσεις Ραδάμανθυς, με τη στήριξη του Δήμου Αποκορώνου, παρουσιάζουν την Πέμπτη 22 Αυγούστου, στις 7 το απόγευμα, στον αύλειο χώρο της Παναγίτσας, το βιβλίο-παιδαγωγικό «εργαλείο» της Δήμητρας Μαραγκουδάκη “Οι 12 άθλοι ενός μαθητή”, που έρχεται να καλύψει ένα τεράστιο κενό στον τομέα των εκπαιδευτικών βιβλίων και εκδόσεων. Η εκδήλωση περιλαμβάνει…

[tranmar]

Μολύβια Γραφίτη για την Εκμάθηση της Γραφής

Μολύβια Γραφίτη για την Εκμάθηση της Γραφής

Το γράψιμο με το χέρι είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, όσο απλό κι φυσιολογικό κι αν ακούγεται. Απαιτεί αρκετές δεξιότητες, όπως οπτική και ακουστική αντίληψη, προσανατολισμό, ανάκληση από τη μνήμη της φόρμας γραμμάτων και ��ων απαραίτητων κινήσεων, κατάλληλο κράτημα του μολυβιού, κατάλληλη θέση του σώματος και του τετραδίου. Ο  αποτελεσματικός τρόπος για να μάθει κανείς κάτι είναι να το γράψει με…

[loulouditouheimona]

Δεν πιστεύω στον έρωτα με την πρώτη ματια

Πιστεύω στον έρωτα στην πρώτη συζήτηση, στον πρώτο καυγά, στο πρώτο εσωτερικό αστείο, στο πρώτο γνήσιο γέλιο μετά από μια ζωή θλίψης.

Πιστεύω στον έρωτα στην πρώτη εγκάρδια συζήτηση, πρώτη εντελώς άνετη άβολη σιωπή.

Πιστεύω στην αγάπη με την πρώτη υποστήριξη μέσα από τις δυσκολίες, στον πρώτο κοινό πόνο και στην πρώτη διαιρεμένη χαρά..

Δεν πιστεύω στο να ερωτεύεσαι ένα πρόσωπο.

Πιστεύω στο να ερωτεύεσαι μυαλό και ψυχή…

[neyriasmenh]

Απόσταση...

Κάποτε έλεγα πως δεν θα κάνω σχέση απο απόσταση γιατί δεν μπορώ να εμπιστευτώ όλη αυτή την κατάσταση, δεν μπορω να εμπιστευτώ τον αλλον τοσο πολυ για κατι τέτοιο

Μέχρι που ήρθες εσύ

Ήρθες εσύ και το άλλαξες αυτό

Χωρίς να το περιμένω απλα μια μερα σε γνώρισα και απο τότε αρχίσαμε να μιλάμε όλη μέρα κάθε μέρα

Χαμογελούσα και ακομα χαμογελάω κάθε φορά που μιλάμε, καθε φορά που με πειράζεις, κάθε φορα που ακούς οτι μαλακια εχω να πω και καθε που οταν εχω κατι θα περιμένεις μεχρι να πω τι εχω για να το λύσουμε μαζί

Θα υπάρχουν πολλά εμπόδια, δυσκολίες θα υπάρχουν οι στιγμές που θα σκεφτόμαστε αν αξίζει ολο αυτό και το που θα βγει ολο αυτό

Ναι θα υπάρχουν οι στιγμές που θα κλαίω γιατί μου λείπεις, θα στεναχωριεμαι επειδή θελω να σε δω αλλα δεν μπορώ

να θελω να σε αγκαλιάσω να σε νιώσω κοντά μου

Να σκέφτομαι κάθε τρεις και λίγο τι μου βρήκες και είσαι μαζι μου ενώ θα μπορούσες να βρεις πολυ καλύτερη

Ναι όλα αυτά και άλλα τόσα θα τα σκέφτομαι κάθε μερα

Αλλα το μονο σίγουρο ειναι πως εγω θα μείνω, θα περιμένω και θα κανω υπομονή για οτιδήποτε μπορεί να έρθει αργότερα.

Ναι η απόσταση ειναι δύσκολη αλλά άμα θέλετε ο ένας τον άλλον και υπάρχει θέληση και απο της δύο μεριές τοτε δεν υπάρχει αμφιβολία οτι θα τα καταφέρετε.

Θεε μου με εχεις τρελάνει....

Αυτή τι στιγμή που γράφω ζούμε ενα εμπόδιο αλλά εγω εδώ θα είμαι για να το ξεπεράσουμε.

Δεν φεύγω εκτός και άμα με διώξεις.....

(Θέλω να τον αγκαλιάσω τόσο μα τοσο άσχημα πολύ)

[darkside-cookies]

8 και 25 για το book ask (επίσης όχι το νορβηγικό δασος ρε Αριάδνη!!! πονεσε η καρδιά μου με τα λόγια σου)

ΣΥΓΓΝΩΜΗ αλλά το νορβηγικό δάσος ήταν πολύ κακό απλώς θέλω ο μουρακάμι να μην αγγίξει ξανά γυναικείους χαρακτήρες και ειδικά γυναικείους χαρακτήρες με ψυχικές δυσκολίες

8. Πέτυχες κάποιον αναγνωστικό σου στόχο; Ποιον;

Ο ΠΙΟ σημαντικός στόχος που πέτυχα φέτος είναι πως άρχισα να χρησιμοποιώ consistently τη δημοτική βιβλιοθήκη. Ήθελα πάρα πολύ καιρό να πάω και να γραφτώ και φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που όντως δανείστηκα πολλά βιβλία και γνώρισα τους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί και κοίταξα και τα προγράμματα που έχει κλπ κλπ και απλώς ήταν τέλεια <3

25. Τι στόχους έχεις για του χρόνου;

φέτος δεν διάβασα σχεδόν καθόλου nonfiction οπότε θέλω να διαβάσω περισσότερα τέτοια και ειδικά φιλοσοφία και θεωρία της λογοτεχνίας, επίσης θα ήθελα του χρόνου να ξεκινήσω να διαβάζω και ποίηση επειδή γενικά δεν διαβάζω καθόλου και είναι αρκετά έξω από το comfort zone μου. επίσης ΘΑ διαβάσω την Άννα Καρένινα του χρόνου το έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου

[justforbooks]

Χρήστος Γιανναράς

Ο σημαντικός Έλληνας διανοητής που έφυγε χθες από τη ζωή δεν σταμάτησε ποτέ να μιλά και να γράφει για τα παρακμιακά φαινόμενα της ελληνικής κοινωνίας και πολιτικής

«Κατανοούμε τον θάνατο. Δεν τον γνωρίζουμε {…}. Το πέρασμα από τη ζωή στον θάνατο, από την ύπαρξη στην ανυπαρξία ή τη «μετάβαση», αν υπάρχει, σε άλλον τρόπο ύπαρξης, αυτοσυνειδητής, δεν τα γνωρίζουμε {…} Ο θάνατος τού σώματος είναι η απαρχή νέου τρόπου ύπαρξης διαφορετικού από την βιολογική επιβίωση, τις χαρές και τις δυσκολίες τής επί γης συμβίωσης. Αυτός ο μεταθανάτιος τρόπος ύπαρξης δεν μπορεί να σημανθεί με τα σημαίνοντα τής γλώσσας που υπηρετεί την επικοινωνία στον παρόντα επίγειο βίο», έγραφε ο Χρήστος Γιανναράς, που έφυγε χθες από τη ζωή στα 89 του χρόνια, στο βιβλίο του «Γρίφος Θάνατος» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.

Αναμφίβολα υπήρξε ένας απ’ τους σημαντικότερους Έλληνες διανοούμενους αλλά και μια εξέχουσα φυσιογνωμία των γραμμάτων και των ανθρωπιστικών σπουδών. Σε όλη τη διάρκεια του βίου του παρέμεινε τολμηρός και μαχητικός. Παρακολουθούσε με έντονο ενδιαφέρον την πορεία της εκπαιδευτικής πολιτικής ενώ αναφερόταν συχνά στο γεγονός ότι ως κοινωνία «δεν εξευρωπαϊζόμαστε αλλά επιμένουμε να πιθηκίζουμε την ευρωπαϊκότητα». Ήταν ομότιμος καθηγητής φιλοσοφίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης (Παρίσι) και έχει διδάξει Φιλοσοφία, Πολιτιστική Διπλωματία και Συγκριτική Οντολογία σε πανεπιστήμια της Γαλλίας, της Ελβετίας, της Ελλάδας.

Ο λόγος του ήταν σαγηνευτικός, ακριβής και μετρημένος. Με απεριόριστες εκφραστικές ικανότητες, τα κείμενα του ξεχώριζαν για τον γλωσσικό τους πλούτο και την πυκνότητα της γραφής. Αναντίρρητα, ήταν ένας μεγάλος δάσκαλος, ένας σπουδαίος καθηγητής και ένας ανεξάντλητος συγγραφέας. Παράλληλα, μέσα από την πολυετή συνεργασία του με τις εφημερίδες «Το Βήμα» και «Καθημερινή», ανήκε στην κατηγορία των επιφυλλιδογράφων που είχαν αποκτήσει φανατικούς φίλους και ορκισμένους εχθρούς.

Με ένα πλούσιο συγγραφικό έργο αλλά και μια μακρά και καταξιωμένη ακαδημαϊκή πορεία στον χώρο της φιλοσοφίας, ως το τέλος της ζωής του δεν σταμάτησε ποτέ να μιλά και να γράφει για τα παρακμιακά φαινόμενα της ελληνικής κοινωνίας και πολιτικής. Μάλιστα, το τελευταίο του βιβλίο τιτλοφορείται «Αντιπαλεύοντας την παρακμή», στο οποίο συμπύκνωνε όλα όσα τον ενοχλούσαν. Υποστήριζε ότι οι Έλληνες παρήγαν πολιτισμό, κοινοτικούς και συντεχνιακούς θεσμούς, αξιοπρέπεια, αυτοπεποίθηση, όραμα ιστορικού μέλλοντος. Και θύμιζε ότι τώρα πια παράγουν μόνο μίμηση και μεταπρατισμό, αγλωσσία, παρανάγνωση της Ιστορίας, με ζηλευτό πρότυπο ανάπτυξης τη Σιγκαπούρη. Και πίστευε ακράδαντα ότι αντλούμε ελπίδα, όσο υπάρχουν αντιστάσεις στην ισοπέδωση: Μνημονεύουμε Σεφέρη, Ελύτη, Τσαρούχη, Χατζιδάκι, Γκάτσο, Πικιώνη, Θεοτοκά.

Ο ίδιος ενδιαφερόταν αρκετά για την ελληνική πολιτική, αλλά όχι για το κομματικό σύστημα. Στα κείμενα του αναφερόταν συχνά στα φαινόμενα συλλογικής α-νοησίας, στον εκπαιδευτικό πρωτογονισμό της «απομνημόνευσης», στην εμμονή ως προς την ολέθρια ταύτιση της Παιδείας με τη χρησιμότητα, τη φροντιστηριοποίηση του σχολείου στους σημερινούς Ελληνώνυμους οι οποίοι πάσχουν μόνο ή κυρίως από ξιπασιά, στα ψαλιδισμένα οράματα, την επίδραση της νεωτερικότητας στον ελληνισμό καθώς και την παραφθορά και αλλοίωση της εκκλησιαστικής, λαϊκής ευσέβειας, τον ψευτο-επιστημονισμό σαν άλλοθι μιας ακαδημαϊκής θεολογίας που νεκρώνει την αλήθεια της Εκκλησίας, την χωρίζει από τα υπαρκτά προβλήματα του ανθρώπου αλλά και από την ευχαριστιακή εμπειρία και την άσκηση.

Αν και όπως έλεγε οι αντοχές του ήταν μειωμένες λόγω ηλικίας, το μυαλό του παρέμεινε κοφτερό. Εξοργιζόταν με την κομματοκρατία και θεωρούσε ότι «ο συλλογικός μας βίος παραμένει μια πτήση στο τυχαίο». Δεν ήταν λίγες οι φορές που τα άρθρα του δημιουργούσαν αντιδράσεις και προκαλούσαν κύματα αντιδράσεων στον δημόσιο διάλογο. Για πολλούς οι απόψεις τους ήταν ενοχλητικές. Τον χαρακτήρισαν συντηρητικό, δογματικό, ακραίο και θεωρητικό της «νεορθοδοξίας». Ο ίδιος αδιαφορούσε και δεν δίσταζε να εκφράζει τις αντισυμβατικές και αιρετικές απόψεις του για όλες τις πτυχές της νέας πραγματικότητας.

Πάντοτε τον χαρακτήριζε το ευγενές και μειλίχιο ύφος, τα βιβλία του βρίσκονταν διαρκώς στη λίστα των ευπώλητων και τα γραπτά του πυροδοτούσαν συζητήσεις, διαφωνίες και προβληματισμούς. Επέμενε ότι «Η Ελλάδα πέθανε και τη σκοτώσαμε εμείς» και μιλούσε για μια «παρωδία κράτους που βασίστηκε στις πελατειακές σχέσεις». Αναρωτιόταν διαρκώς αν αφορά τον Έλληνα σήμερα η πολιτική αλλά και πόση σχέση έχει με την πραγματικότητα της ζωής του, με τα πραγματικά του προβλήματα.

Ο ίδιος παρέμενε σθεναρά ανεπηρέαστος από κόμματα και ιδεολογίες. Είτε συμφωνούσες είτε διαφωνούσες με όσα υποστήριζε, ο Χρήστος Γιανναράς ήταν μια δεσπόζουσα προσωπικότητα στην επιστημονική και πνευματική μας ζωή και άφησε μια σπουδαία παρακαταθήκη καθώς και ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα. Για παράδειγμα, το βιβλίο του «Καταφύγιο Ιδεών» παραμένει μια σημαντική μαρτυρία για τις παραεκκλησιαστικές οργανώσεις στη νεότερη Ελλάδα ενώ η επιτυχία του έγκειται στο ότι λειτουργεί ως αρχέτυπη εικόνα των ανθρωπολογικών συνεπειών των παντός είδους ιδεολογικών καταφυγίων. Επιπρόσθετα, «Το Πρόσωπο και ο Έρως» ανήκει στα σημαντικότερα ελληνικά φιλοσοφικά συγγράμματα του 20ου αιώνα και διερευνά το ερώτημα για τη δυνατότητα πρόσβασης του ανθρώπου στην υπερβατική Αιτιώδη Αρχή των υπαρκτών και της ύπαρξης.

Όταν τον ρώτησαν, τι θεωρεί σημαντικό στη ζωή, εκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη απάντησε: «Δεν υπάρχει σημαντικότερο πράγμα απ’ το ν’ αγαπήσεις και ν’ αγαπηθείς». Για τον ίδιο η κριτική είχε στόχο και όραμα: Να σωθούν σε κάποιες συνειδήσεις μέτρα και όρια γνησιότητας: των σχέσεων κοινωνίας, του αθλήματος της πολιτικής, των ανιχνεύσεων της τέχνης, της χαράς του έρωτα. Θα τον θυμάμαι για την αστική του ευγένεια, το μόνιμο χαμόγελο, την κριτική του στάση, τις μικρές καθημερινές του συνήθειες που διατηρούσε πιστά, την αξιοθαύμαστη συνέπειά του, την αυστηρότητα του ήθους του και τον αυθεντικό τρόπο σκέψης του.

Φυσικά θα εξακολουθώ να καταφεύγω στα αποφθέγματα της σκέψης του που περιέχονται στα πολυάριθμα βιβλία του αλλά και στα αμέτρητα κείμενα του που θα συνεχίσουν να αποτελούν, για πολλούς, μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Τώρα που δεν είναι πια μαζί μας σπεύδω να ανοίξω το βιβλίο του «Πείνα και Δίψα». Στέκομαι στο απόσπασμα που μιλά για το «πώς μένουμε δούλοι στη μιζέρια της καθημερινότητας, μένουμε δούλοι στο πρόσκαιρο και εφήμερο και φθαρτό του κόσμου τούτου. Κλείνουμε όλη τη θέα της ζωής στις χωματερές εκτάσεις της ρουτίνας, γίνεται όλη η ζωή ένας παχύς χωματόδρομος που τον περνάμε έρποντας».

Και συνεχίζει: «Η αιωνιότητα ζει μέσα μας στην κάθε μέρα, στην κάθε ώρα, σαν σύγκριση και σαν νοσταλγία. Ο χαμένος παράδεισος ζει μέσα μας στις στιγμές της μεγάλης χαράς, στο πλησίασμα ενός ανθρώπου, μιας αλήθειας, μιας αγάπης, μιας ομορφιάς. Είναι στιγμές στη ζωή, αυτές που κάνουν τη δίψα μας μαρτύριο και που το νιώθουμε καθαρά πως θ' αρκούσαν, σε μία αέναη παράταση, να μας ξεδιψάσουν για μία αιωνιότητα».

«Η ζωή είναι λίγη, όχι χρονικά λίγη, όσο ποιοτικά και ποσοτικά. Είναι τόση μόνο, όσο για να ξυπνάει μέσα μας μια βαθιά, ακόρεστη δίψα. Ό,τι γευόμαστε σε τούτη τη ζωή δεν είναι παρά αρμυρό νερό που μεγαλώνει τη δίψα μας για ένταση και διάρκεια. Μόνο αυτή η λέξη μπορεί να αποδώσει ό,τι ίσαμε τούτη τη στιγμή έχουμε δοκιμάσει στη ζωή: Διψάμε. Ό,τι γευτήκαμε κι ό,τι γευόμαστε είναι λίγο, ασήμαντο, μηδαμινό, μπροστά σ’ αυτό που διψάμε», καταλήγει.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[o-monaxikos]

".....Καλημέρα φίλοι μου,

ας χαμογελάσουμε στη ζωή αν και παρά τις

πολλές δυσκολίες ακόμα και αν βιώνουμε απο τις

αντιξοότητες συνεχίζουμε να ελπίζουμε για ένα καλύτερο αύριο,

αντιμετωπίζοντας τίς δοκιμασίες που ή ζωή μας

επιφυλάσσει κάθε μέρα!

Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να μας κρατούν

και να μας παρηγορούν όσοι μας αγαπούν,

σε στιγμές δυσφορίας είναι ωραίο να λαμβάνεις

εκείνες τις μικρές αλλά σημαντικές προσθήκες που

είναι τόσο ανακουφιστικες,

ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα, ένα λεπτό άγγιγμα μια αγκαλιά,

χειρονομίες που παρηγορούν ενθαρρύνουν και χαλαρώνουν!

Καλημέρα σπουδαίοι άνθρωποι!

Καλημέρα ζωή!

[apopsyxhs]

έλα κι άσε τις δυσκολίες

[romios-gr]

Ο Γάμος το Μέγα Μυστήριον - Α' Μέρος Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η σπουδαιότερη ημέρα της ζωής του ανθρώπου, μετά από την γέννηση και την βάπτιση, είναι εκείνη του γάμου. Για πολλούς ο γάμος είναι μια ευκαιρία για διασκεδάσεις και απολαύσεις. Όμως η ζωή είναι μια σοβαρή υπόθεση. Είναι πνευματικός αγώνας, μία πορεία προς ένα τέρμα, τον ουρανό. Της πορείας αυτής κρισιμότερο σημείο και σπουδαιότατο... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/o-gamos-to-mega-mystirion-a-meros/

[alatismeni-theitsa]

Δεν βρήκα αλλά βιντεάκια για τη συγκεκριμένη εκδήλωση οπότε ανεβάζω το συγκεκριμένο.

Άνθρωποι που έχουν έρθει νόμιμα και εργάζονται εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα, ή έχουν γεννηθεί από νόμιμους μετανάστες ή ένας γονιός είναι νόμιμος μετανάστης, ακόμα έχουν φοβερές δυσκολίες να πάρουν ελληνική υπηκοότητα ή και/ιθαγένεια.

Το κράτος τη δίνει αν του καπνίσει, παρά το τι ορίζεται από τον νόμο. Δηλαδή τα 3/5 παιδιά του τελευταίου άντρα που μιλάει έχουν ιθαγένεια αλλά τα άλλα δύο νεοτερα που γεννήθηκαν και Ελλάδα δεν εχουν...γιατί έτσι... Και στα χαρτιά του αναφέρεται ότι έχει μόνο τρία παιδιά 🤦‍♀️ (δε με εκπλήσσει που το κατέγραψε έτσι το σύστημα, έχουμε δει τέρατα τόσα χρόνια στο ελληνικό δημόσιο)

- Επίσης πόσο έχουμε ξεχάσει ότι οι Αιθίοπες είναι αδέρφια μας και ειδικά στη Χριστιανοσύνη... "Πατρίς θρησκεία οικογένεια" αλλά η θρησκεία φεύγει από το παράθυρο όταν είναι για τους ανθρώπους στην Αιθιοπία που πολλές φορές είναι Ορθόδοξοι. Όλοι όσοι τους επέτρεπεται η ιθαγένεια πρέπει να την πάρουν εννοείται, αλλά θέλω να πω ότι ο Έλληνας είναι τόσο χαζός που ούτε ρουσφέτι θα κάνει για Ορθόδοξους αδερφούς που υποτίθεται εκτιμάει

[christostsantis]

Οι 12 άθλοι ενός μαθητή, της Δήμητρας Μαραγκουδάκη - Παρουσίαση του βιβλίου για εκπαιδευτικούς και γονείς

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 7 μ.μ. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΧΑΝΙΩΝ Το βιβλίο – παιδαγωγικό εργαλείο της Δήμητρας Μαραγκουδάκη “Οι 12 άθλοι ενός μαθητή”, παρουσιάζουν το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2023, στις 7 το απόγευμα, στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων, η Π.Ε. Χανίων της Περιφέρειας Κρήτης, ο Σύλλογος Asperger Χανίων και οι Εκδόσεις Ραδάμανθυς. Η παρουσίαση αφορά στην ενημέρωση κυρίως εκπαιδευτικών και γονέων…

[fotovoltes]

Η άσβεστη φλόγα των Ποντίων

Η φλόγα της μνήμης του ποντιακού ελληνισμού παραμένει άσβεστη. Τη 19η Μαΐου μνημονεύουμε τα 353.000 θύματα της Γενοκτονίας που εξοντώθηκαν με βάναυσο τρόπο απο τον οθωμανικό εθνικισμό. Τιμούμε αλλά και να θαυμάζουμε τους Έλληνες Πόντιους ένα λαό που ξαναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του που πρόκοψε και κατάφερε να μεγαλουργήσει και πάλι παρά τις δυσκολίες. Εικόνες από τις εκδηλώσεις μνήμης στην πόλη των Αχαρνών

[vezouvios]

ΑΓΑΠΗ

1. Η αγάπη είναι το φως που φωτίζει τα σκοτεινά μονοπάτια της ζωής μας.

2. Στην αγάπη, βρίσκουμε τον πραγματικό νόημα και την ομορφιά της ύπαρξής μας.

3. Η αγάπη είναι όχι μόνο να βλέπουμε ο ένας τον άλλον, αλλά και να βλέπουμε μαζί προς την ίδια κατεύθυνση.

4. Στην αγάπη, ο χρόνος σταματά και κάθε στιγμή γίνεται αιώνας.

5. Η αγάπη είναι σαν ένας κήπος· πρέπει να φροντίζεται και να ανθίζει με τον χρόνο

6. Στην αγάπη, βρίσκουμε τη δύναμη να ξεπερνάμε τις δυσκολίες και να εξερευνούμε το άγνωστο.

7. Η αγάπη είναι όχι μόνο να λες 'σ'αγαπώ', αλλά και να δείχνεις την αγάπη σου με πράξεις και συμπεριφορές.

8. Στην αγάπη, κάθε στιγμή γίνεται μια ανεκτίμητη ανάμνηση.

9. Η αγάπη είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει την πόρτα προς την αληθινή ευτυχία.

10. Στην αγάπη, βρίσκουμε τον πραγματικό εαυτό μας και γίνεται η πηγή έμπνευσης για νέες περιπέτειες.