#εκλογών

[romios-gr]

Αδιανόητο φιάσκο: Ψευδής η καταγγελία για διάρρηξη στη διεύθυνση εκλογών του υπουργείου Εσωτερικών – Οσμή Μισέλ-Gate Αστυνομικές πηγές και στελέχη του ΥΠΕΣ δεν θεωρούν άσχετη την καταγγελία περί διάρρηξης με την έρευνα για τη διαρροή των emails των αποδήμων. Ψευδής είναι η καταγγελία για διάρρηξη στη διεύθυνση εκλογών του υπουργείου Εσωτερικών στις 26 Απριλίου 2024, όπως προκύπτει από την ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/adianoito-fiasko-pseydis-i-kataggelia-gia-diarrixi-sti-dieythynsi-eklogon-toy-ypoyrgeioy-esoterikon-osmi-misel-gate/

[astratv]

Αποτελέσματα εκλογών αιρετών εκπροσώπων στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο των Ο.Τ.Α. του Ν. Καρδίτσας

Πραγματοποιήθηκαν χθες Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2022 στους Δήμους του Ν. Καρδίτσας οι εκλογές για την ανάδειξη των αιρετών εκπροσώπων στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο των Ο.Τ.Α. για το μόνιμο προσωπικό και για το προσωπικό Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου.         Α) Τα αποτελέσματα των εκλογών όπως ανακοινώθηκαν από την Εφορευτική Επιτροπή για το μόνιμο προσωπικό είναι:         Προσήλθαν και ψήφισαν 265…

[justforbooks]

ERIS

Ένας ανεξάρτητος εκδοτικός οίκος με αγγλόφωνα βιβλία απαράμιλλης αισθητικής

OΑλέξανδρος Σταύρακας έχει καταφέρει ένα εκδοτικό θαύμα. Ο εκδοτικός οίκος που ίδρυσε πριν από επτά χρόνια, η ERIS, είναι πλέον από τους πιο αξιόλογους διεθνώς, με βιβλία υψηλής αισθητικής και λογοτεχνικής αξίας που καλύπτουν από πεζογραφία, ιστορία και δοκιμιογραφία μέχρι τέχνη και πραγματεύονται σύγχρονα και επίμαχα θέματα. Η ERIS έχει έδρα στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη και εδώ και δύο χρόνια τα βιβλία της διανέμονται από το Columbia University Press. Ο Αλέξανδρος κατάγεται από την Αθήνα και ζει μεταξύ Νέας Υόρκης και Λονδίνου.

«Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τα εκδοτικά πριν από είκοσι χρόνια, όταν ήμουν ακόμα φοιτητής, πριν καν τελειώσω το μεταπτυχιακό μου», λέει. «Σπούδασα Politics, Philosophy & Economy στο Λονδίνο και μετά έκανα δύο μεταπτυχιακά, πρώτα στη Φιλοσοφία της Επιστήμης και μετά στην Κοινωνική Ανθρωπολογία. Προτού ολοκληρώσω τις σπουδές μου είχα ξεκινήσει να εκδίδω το “Bedeutung” (“σημασία” στα γερμανικά), ένα περιοδικό που θέλαμε να βγαίνει δύο φορές τον χρόνο, αλλά τελικά κάναμε μόλις 4 τεύχη σε τρία χρόνια ή 3 τεύχη σε τέσσερα χρόνια – δεν θυμάμαι πια. Προφανώς δεν ήταν ιδιαίτερα εμπορικός τίτλος, αλλά το στήριξαν φίλοι και γνωστοί. Το 2008 μετακόμισα στη Νέα Υόρκη, όπου συνεργάστηκα με συγγραφείς και άλλους γνωστούς που είχα στον χώρο των εκδόσεων, και ταξίδεψα εκτενώς σε όλη την Αμερική.

Εδώ κάπου χάνεται το νήμα της αφήγησης, καθώς η ενασχόλησή μου με τα εκδοτικά γενικότερα παρέμεινε στο επίκεντρο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν εντάχθηκα επαγγελματικά σε κάποιον οργανισμό, ούτε με ενδιέφερε αυτό που ονομάζεται “καριέρα”. Όλο αυτό το πηγαινέλα ανάμεσα σε Αμερική, Ευρώπη, και Ελλάδα κράτησε αρκετά χρόνια. Την πρώτη μου δουλειά με τη συμβατική έννοια, δηλαδή σε γραφείο με ωράριο, αφεντικό και όλα τα συναφή, την έπιασα το 2014 στην Καλιφόρνια, και όχι τυχαία – εκεί οι συνθήκες ήταν συγκριτικά ευνοϊκές.

Εργάστηκα με κέφι για έναν νεοσύστατο εκδοτικό οίκο που αντλούσε έμπνευση –αν μπορούμε να την αποκαλέσουμε “έμπνευση”– από τον χώρο της πληροφορίας. Μέσα σε δύο χρόνια βγάλαμε έναν πολύ μεγάλο αριθμό βιβλίων, των οποίων η θεματολογία βασιζόταν σε δεδομένα που αντλούσαμε χρησιμοποιώντας αλγορίθμους και άλλες τεχνικές, που στόχο είχαν να εξαλείψουν τον παράγοντα τύχη.

Δυστυχώς, μαζί με το τυχαίο εξαλείψαμε και το δημιουργικό, με αποτέλεσμα να υπηρετούμε εν τέλει εμείς την πληροφορία αντί να συμβαίνει το αντίστροφο. Να αναφέρω εδώ ότι μοναδική ανάσα πραγματικά πρωτότυπης, ουσιαστικής και σε διανοητικό επίπεδο έντιμης δραστηριότητας ήταν το Oakland Book Festival, του οποίου ήμουν συνιδρυτής μαζί με τον Timothy Don και την Kira Brunner, δύο βετεράνους αρχισυντάκτες του “Lapham’s Quarterly”.

Τέλος πάντων, το 2016 ήταν χρονιά εκλογών στην Αμερική και εξαιτίας του Τραμπ όλες οι συζητήσεις πλέον περιστρέφονταν γύρω από ένα γενικευμένο αίσθημα απαξίωσης που υπήρχε για την πολιτική, τον οραματισμό, το μέλλον γενικότερα. Αυτά. σε συνδυασμό με την πλήξη που μου προκαλούσε η επαγγελματική αποβλάκωση, αποτέλεσμα της άκριτης προσκόλλησης στις βεβαιότητες που υπόσχεται η πληροφορική, με οδήγησαν πίσω στο Λονδίνο.

Αλλά ήμουν αφελής. Νόμισα ότι όταν επέστρεφα θα έβρισκα την ίδια, έστω περίπου, Αγγλία με αυτή που είχα αφήσει οχτώ χρόνια πριν. Ασφαλώς, βρέθηκα σε μια τελείως αλλαγμένη κοινωνία που είχε μόλις αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ε.Ε., μια κοινωνία που θα άλλαζε τον ένα συντηρητικό πρωθυπουργό μετά τον άλλο, πολιτικά διεφθαρμένη, εγωκεντρική και κοντόφθαλμη, φοβισμένη και απενοχοποιημένα πλέον ξενοφοβική.

Παρ’ όλα αυτά, αποφάσισα να ιδρύσω την ERIS. Η αρχή του εγχειρήματος έγινε με ένα βιβλίο που στήσαμε με τον εξαιρετικό συγγραφέα και ποιητή Kenneth Goldsmith. Του πρότεινα να συμμετάσχει σε μια σειρά βιβλίων, τα “Marginalia”, όπου καταξιωμένοι σύγχρονοι συγγραφείς συνομιλούν με ένα κλασικό έργο ιστορίας, ποίησης ή λογοτεχνίας.

Του έστειλα μια μακροσκελή λίστα που είχα ετοιμάσει με έργα που ήταν ελεύθερα από δικαιώματα και μέσα σε αυτά ήταν το Tractatus Logico-Philosophicus του Ludwig Wittgenstein. Πήρε το κείμενο που του έστειλα σε χαρτί Α4 και άρχισε να ζωγραφίζει, να γράφει, να σχεδιάζει στα περιθώρια, να υπογραμμίζει το κείμενο. Το βιβλίο εξαντλήθηκε και η σειρά είχε μεγάλη ανταπόκριση στο αγγλόφωνο κοινό, αλλά ήθελα πια να εκδίδω πρωτότυπα έργα.

Ξεκινήσαμε έτσι με κάποια κείμενα φιλοσοφίας. Βγάλαμε σε μετάφραση την Επινόηση της Ετερότητας του Κωνσταντίνου Τσουκαλά ως Age of Anxiety –το οποίο θα ανατυπώσουμε φέτος το φθινόπωρο με μια καινούργια εισαγωγή από τον συγγραφέα– και σχεδόν συγχρόνως το Socialisme ou Barbarie Anthology, μια ανθολογία μεταφρασμένων κειμένων παρμένων από το ομώνυμο περιοδικό πολιτικού προβληματισμού που εξέδιδε για χρόνια ο Κορνήλιος Καστοριάδης.

Με αυτά τα τρία βιβλία θέλαμε να δώσουμε τον παλμό των εκδόσεων για όποιον αναρωτιόταν ποιοι είμαστε και τι πρεσβεύουμε. Ακολούθησαν και άλλα συναφή βιβλία, ποιητικές συλλογές και μερικές πολύ αξιόλογες εκδόσεις όπως το τρίτομο A Breath, που είναι αφιερωμένο στον ζωγράφο και διανοούμενο Avigdor Arikha, με έργα και κείμενα του ιδίου και άλλων επιφανών συγγραφέων, βιογραφικά και άλλα πολλά ντοκουμέντα – είναι συνέκδοση με το Μουσείο Μπενάκη.

Τώρα πλέον τρέχουν δύο σειρές παράλληλα, η Eris και η Eris Art, την οποία τελευταία διαφοροποιήσαμε γιατί κάναμε μια σειρά εκθέσεων στη Νέα Υόρκη στην Opening Gallery, και τα βιβλία που βγάζουμε σε αυτήν είναι συνοδευτικά των εκθέσεων ή οι εκθέσεις συνοδευτικές των βιβλίων – πάντως, και οι δύο σειρές συνυπάρχουν και συμπορεύονται. Στην ERIS έχουμε εντάξει διάφορες, θεματικά αυτόνομες σειρές βιβλίων όπως τα ERIS Dialogues (με τα Dialogues of Consciousness, Rameau’s nephew το a dialogue: Bacon / Giacometti: A dialogue), τα ERIS Gems που περιλαμβάνουν μια πολύ εκλεπτυσμένη επιλογή σύντομων λογοτεχνικών και δοκιμιακών «διαμαντιών», και άλλες.

Για πολλά χρόνια έκανα τα πάντα: από την επικοινωνία με τους συγγραφείς, τη διαπραγμάτευση των συμβολαίων, την επιμέλεια των κειμένων, τη στοιχειοθεσία, το στήσιμο και τον σχεδιασμό, τις διορθώσεις και την προώθηση έως και τη διανομή. Πήγαινα στα βιβλιοπωλεία, μιλούσα με τους αγοραστές και τους έπειθα να παραγγείλουν τις εκδόσεις μας. Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα.

Ασφαλώς τώρα ο όγκος της δουλειάς υπερβαίνει ό,τι θα μπορούσε ένα άτομο μόνο του να προσφέρει, οπότε είμαστε μια μικρή ομάδα με πολλούς εξωτερικούς συνεργάτες. Παρ’ όλα αυτά αναλαμβάνουμε μόνο όσα μπορούμε να φέρουμε εις πέρας χωρίς να χάσουμε την προσωπική επαφή με τους συγγραφείς, την ουσιαστική ενασχόληση με τα κείμενα και τη φροντίδα του στησίματος. Η ιδέα ενός μεγάλου οργανισμού, όσο ελκυστική κι αν ακούγεται, με αφήνει αδιάφορο. Δεν είμαι επιχειρηματίας.

Αυτή η προσέγγιση ορίζει όλες τις επιλογές που κάνουμε. Για παράδειγμα, με ελκύει μια αισθητική που αποφεύγει όλα τα φκιασιδώματα (φανταχτερά εξώφυλλα, δημιουργική τυπογραφία, μεγάλες εικόνες που σε κατακλύζουν) και γενικότερα οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μακριά από την ουσία που στη δουλειά μας είναι μία, το κείμενο. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να εξηγώ στους συγγραφείς, οι οποίοι είναι επίσης θύματα αυτής της αδιάκοπης ροής ερεθισμάτων, ότι ούτε τα πολύχρωμα εξώφυλλα ούτε κανενός είδος “μοντερνισμοί” θα τους φέρουν το Booker Prize, όπως και ότι ούτε το Booker θα τους εξασφαλίσει την καταξίωση που ίσως ονειρεύονται. Η μόνη σίγουρη οδός είναι η ποιότητα του έργου.

Για παράδειγμα, σε δύο πρόσφατα μυθιστορήματα, το Our distance became water του Ανδρέα Φιλιππόπουλου και το Two Hours της Alba Arikha, το οποίο, παρεμπιπτόντως, πάει να γίνει best seller στην Αγγλία, έχουμε αφαιρέσει τα πάντα, δεν έχουμε αφήσει τίποτα εκτός από το κείμενο και μια πολύ λιτή τυπογραφία. Εάν ένα βιβλίο δεν μπορεί να σταθεί έτσι, τότε μιλάμε απλώς για trend, όχι για ποιότητα.

— Με τι κριτήρια επιλέγεις τι θα εκδώσετε; Ο τρόπος που επιλέγω τι θα εκδώσουμε είναι συνειδητά ιδιοσυγκρασιακός: τι αρέσει σ’ εμένα, τι με τραβάει, τι διαβάζω. Κι αν υπάρχει μια πιο θεωρητική ή πολιτικοποιημένη στάση, αυτή είναι ότι επιθυμώ η λίστα της ERIS να εξετάσει και εν τέλει να αποδοκιμάσει όσο γίνεται τον γενικευμένο κομφορμισμό στη σκέψη που καταλήγει στη διανοητική, ιδεολογική και, στην περίπτωση πολλών συνεργατών πρόσφατα, και εκδοτική λογοκρισία. Αναφέρομαι ασφαλώς στη woke και cancel culture.

Παραδείγματος χάριν, το βιβλίο του Giorgio Agamben που βγάλαμε την εποχή της πανδημίας είναι μια συλλογή κειμένων και άρθρων που είχε δημοσιεύσει στα ιταλικά, τα οποία έπαιρναν μια θέση τελείως αντίθετη από την τότε επικρατούσα άποψη γύρω από το τι είναι η πανδημία και πώς πρέπει να τη χειριστούμε. Ήταν πολλοί αυτοί που απόρησαν γιατί βγάζουμε το βιβλίο του Agamben και αν συμφωνούμε μαζί του. Η απάντηση που έδινα ήταν ότι η δουλειά ενός εκδότη δεν είναι να συμφωνεί ή να διαφωνεί αλλά να επιλέγει με γνώμονα τον ευρύτερο ρόλο που ένας εκδοτικός οργανισμός παίζει στην κοινωνία. Και εάν άλλοι θεώρησαν ότι αυτά που έλεγε ο Agamben δεν άξιζαν να δημοσιευτούν, εμείς πιστεύαμε ότι η δημοσίευση καθαυτή αποτελούσε μια δήλωση που ανάγκαζε την αντίπαλη πλευρά να πάρει θέση και ότι κάπως έτσι, μέσω διαλόγου και όχι με απαγορεύσεις ούτε με άναρθρες κραυγές, παράγεται σκέψη.

Ευτυχώς, η ERIS είναι αρκετά μεγάλη ώστε να έχει το κύρος που της επιτρέπει να εκδίδει σημαντικούς συγγραφείς αλλά και όσο μικρή χρειάζεται ώστε να παραμένει ευέλικτη και να μην έχει ανάγκη να ικανοποιεί κανέναν, ούτε επενδυτές, ούτε ιδιοκτήτες, ούτε άλλου τύπου αφεντικά. Είμαστε πραγματικά ανεξάρτητοι κι αυτό για την αγγλόφωνη αγορά είναι κάτι σπάνιο και πολύτιμο.

— Έχεις από βιβλία για τον Antonio Negri και τον Stanley Aronowitz μέχρι και του Maurice Saatchi. Πώς συνυπάρχουν κομμουνιστές και συντηρητικοί σε έναν εκδοτικό που είναι ξεκάθαρο ότι έχει ιδρυθεί από έναν άνθρωπο που έχει αριστερές καταβολές; Καταρχάς, προσωπικά δεν ανήκω σε κανέναν χώρο. Το τι ήθη και ιδέες υπηρετώ και προωθώ μέσω του έργου μου το προδίδουν οι επιλογές που κάνω, τις οποίες κάθε άλλο παρά κρύβω. Αλλά δεν αισθάνθηκα ποτέ την ανάγκη να ευθυγραμμίσω τις επιλογές μου με τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, όσο ετερόκλητες και εάν καταλήγουν να είναι. Θα αναφέρω το βιβλίο του Maurice Saatchi, γιατί ο Saatchi είναι η εξαίρεση, φυσικά, και όχι ο Negri σε αυτήν τη λίστα, που ήταν αμιγώς προσωπική επιλογή. Ασφαλώς η αφοσίωσή του στη Θάτσερ μου προκαλεί αποστροφή· οι πάλαι ποτέ επιχειρηματικές του δραστηριότητες ως διαφημιστή με αφήνουν μάλλον αδιάφορο· ως βουλευτής στη Βουλή των Λόρδων, μια θέση που κέρδισε χάρη στη Θάτσερ, είναι σίγουρα από τους πιο ενεργούς, σε αντίθεση με συναδέλφους του.

Ο λόγος που τον επέλεξα είναι άλλος: με συγκίνησε η στάση που κράτησε κατά τη διάρκεια της αρρώστιας, αλλά κυρίως μετά τον θάνατο το 2011 της συζύγου του, που έπασχε από καρκίνο. Καταρχάς, η συμπαράσταση που της έδειξε καθ’ όλη τη διάρκεια της ασθένειάς της είναι μνημειώδης: υπέβαλε, και πέρασε, μια ολόκληρη νομοθεσία γύρω από το θέμα της επιστημονικής έρευνας και της καινοτομίας στον τομέα της θεραπείας του καρκίνου.

Αλλά η πραγματικά αξιοθαύμαστη αφοσίωσή του φάνηκε από το ότι ακόμα και δέκα και βάλε χρόνια μετά τον θάνατό της πήγαινε κάθε μέρα στο μνήμα της, έστρωνε το μεσημεριανό τραπέζι για δύο και όταν φίλοι τον παρότρυναν να κλείσει επιτέλους το κεφάλαιο αυτό και να βρει μια άλλη σύντροφο, απαντούσε ότι το θεωρούσε προδοσία στο πρόσωπό της.

Μπροστά σε αυτήν τη στάση, το γεγονός ότι η πολιτική του σκέψη είναι παιδαριώδης και οι απόψεις του για τα κοινά εσφαλμένες είναι, για μένα, δευτερεύον. Ως ήθος και μόνο η αυταπάρνηση, η φροντίδα και η αφοσίωση σε έναν άλλον άνθρωπο –για να μη χρησιμοποιήσω την παραφορεμένη πλέον λέξη “αγάπη”– εκφράζει τον ιδεολογικό μας προσανατολισμό πολύ καλύτερα απ’ ό,τι οποιαδήποτε στενά οριζόμενη ιδεολογική κατεύθυνση. Πολύ πιο άξιο απορίας, ασφαλώς, είναι γιατί εκείνος επέλεξε την ERIS να τον εκδώσει…

— Θες να μας εξηγήσεις γιατί η ERIS δεν έχει social media; Είναι πολύ απλό: γιατί δημιουργούν και αναπαράγουν ένα μοντέλο επικοινωνίας που θεωρώ ζημιογόνο. Η αμφίδρομη επικοινωνία που διεξάγεται με άνισους όρους, δεδομένου ότι ενός χρόνου δουλειά μπορεί να καταστραφεί από οποιονδήποτε μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα, δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι επιθυμητή. Επιπλέον, η απερισκεψία, η επιπολαιότητα και η ανευθυνότητα, η αυτοπροβολή και η αυτοαναφορικότητα, όλα αυτά τα κύρια συστατικά της διαδικτυακής δοσοληψίας, αντιτίθενται πλήρως σε ό,τι πρεσβεύουμε ως εκδότες βιβλίων, επομένως οποιαδήποτε χρήση των social θα ήταν απλώς τυχοδιωκτική. Ούτε μιλάω τη γλώσσα των social media ούτε επιθυμώ να τη μάθω. Η σχέση μου μαζί τους είναι σαν τη σκέψη του Σωκράτη καθώς κατέβαινε στην Αγορά και σκεφτόταν «κοίτα πόσα πράγματα δεν χρειάζομαι!».

— Όντως έχουν αυξη��εί οι πωλήσεις βιβλίων τον τελευταίο καιρό; Έχω την εξής θεωρία, η οποία είναι απλώς θεωρία γιατί δεν έχω ούτε τα μέσα ούτε την κατάρτιση να την επαληθεύσω – να σημειώσω δεν είμαι ούτε αναλυτής ούτε στατιστικολόγος. Από τη μία υπάρχει η εμπορικότητα ενός τίτλου, δηλαδή χοντρικά πόσα αντίτυπα πωλούνται. Από την άλλη, η αναγνωσιμότητα, δηλαδή το εάν ή σε ποιο βαθμό διαβάζεται. Φέρ’ ειπείν, την περίοδο των γιορτών αλλάζουν χέρια εκατοντάδες χιλιάδες βιβλία. Όλα αυτά καταγράφονται στις λίστες που με μεγάλο ενθουσιασμό μάς αναγγέλλουν στις διάφορες εκθέσεις βιβλίων, ουσιαστικά για να μας πουν ότι το έντυπο ζει και βασιλεύει. Ωραία όλα αυτά, αλλά το διαβάζει κανείς;

Πιστεύω ότι το βιβλίο είναι πιθανώς το προϊόν με την πιο δυσανάλογη σχέση μεταξύ κατανάλωσης και χρήσης. Δηλαδή, από όλα τα πράγματα που αγοράζει κανείς, είτε για τον εαυτό του είτε για να τα δωρίσει, το βιβλίο είναι κατεξοχήν αυτό που μένει αχρησιμοποίητο, στην προκειμένη περίπτωση αδιάβαστο. Πού το στηρίζω αυτό; Καταρχάς στην απλή παρατήρηση ότι δεν βλέπω πουθενά, όπου κοιτάξω, αναγνώστες, από τα καφέ μέχρι τα αεροπλάνα, τις παραλίες κ.ο.κ. Δεύτερον, το ξέρουμε από τις στατιστικές που μας δίνουν τα e-books: πόσα βιβλία διαβάζει ο κόσμος, με τι ρυθμό, τι ποσοστό του συνολικού έργου ολοκληρώνουν κ.λπ.

Και τρίτον, εάν ο κόσμος διάβαζε, ή διάβαζε όσο ισχυρίζονται οι εκδότες ότι διαβάζει, θα ζούσαμε σε μια τελείως διαφορετική, σαφώς πιο πολιτισμένη και διανοητικά ανώτερη κοινωνία από αυτή στην οποία τυχαίνει να ζούμε. Εάν πάρουμε στα σοβαρά τα νούμερα των ευπώλητων βιβλίων που δημοσιεύουν κάθε εβδομάδα οι «New York Times», θα έπρεπε να διανύουμε μια δεύτερη Αναγέννηση.

— Πού τυπώνονται τα βιβλία της ERIS; Έχουμε τυπώσει στην Αγγλία, στην Αμερική, στη Γερμανία, στο Βέλγιο και στην Ιταλία, σε ορισμένες περιπτώσεις σε ονομαστά και παμπάλαια λιθογραφεία. Σας διαβεβαιώ ότι τα αποτελέσματα σε επίπεδο παραγωγής αλλά και γενικότερης συνεργασίας στην Ελλάδα δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από το εξωτερικό.

— Ποια είναι τα επόμενα βιβλία που θα βγάλει η ERIS προσεχώς; Πολλά και διάφορα. Ένα από αυτά είναι το βιβλίο της Ευφροσύνης Δοξιάδη με τίτλο NG6461 για το πλαστό έργο του Ρούμπενς που ανήκει στη National Gallery του Λονδίνου. Ο τίτλος παραπέμπει στην αρχειακή ονομασία του έργου «Σαμψών και Δαλιδά», το οποίο αγόρασε η Πινακοθήκη του Λονδίνου το 1980 για ένα αστρονομικό ποσό. Το βιβλίο του David Rieff (γιου, μεταξύ άλλων κατορθωμάτων του, της Susan Sontag) που τιτλοφορείται Desire and fate, στο οποίο αναλύει με πολύ καυστικό τρόπο την κουλτούρα του woke, της λογοκρισίας και του cancelling. Τότε περίπου θα κυκλοφορήσει και η αυτοβιογραφία του θρυλικού Antonio Negri που πέθανε τον περασμένο Δεκέμβριο και η βιογραφία του Λουκά Σαμαρά, ενός πολύ γνωστού καλλιτέχνη που επίσης πέθανε πρόσφατα, την οποία έχει γράψει και επιμεληθεί ο Μιχάλης Σκαφίδας.

Βγάζουμε, επίσης, μια ανθολογία των κειμένων του Αμερικανού κοινωνιολόγου Stanley Aronowitz και ένα φωτογραφικό λεύκωμα του Roger Ballen, πάρα πολύ γνωστού Αμερικανού φωτογράφου που ζει στη Νότια Αφρική, το οποίο έχει τίτλο Hungry ghosts, καθώς και μια μικρή έκδοση της πραγματικά συγκινητικής αλληλογραφίας μεταξύ Rainer Maria Rilke και της ζωγράφου Paula Modersohn Becker. Τέλος, τον καιρό αυτό δουλεύω πάνω στο τελευταίο βιβλίο του Michael Fried, ενός από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς κριτικούς τέχνης, ο οποίος επέλεξε να εκδώσει με την ERIS το τελευταίο του βιβλίο, κλείνοντας έτσι μια σημαντικότατη καριέρα εξήντα σχεδόν χρόνων.

Τα βιβλία της ERIS είναι διαθέσιμα στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Πατάκη (Ακαδημίας 65) και από την ιστοσελίδα της eris.press.

✔ Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[kaliarda]

ΜΕ ΓΚΛΙΤΕΡ ΚΑΙ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΟΙ ΝΤΡΟΠΕΣ ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ

Ο συντονισμός για το Αναρχοκουήρ Αυτοοργανωμένο Pride της Θεσσαλονίκης «Queerιόλες» γεννήθηκε μέσα από την ανάγκη queer και trans ατομικοτήτων να υπάρξουν σε έναν ασφαλή πολιτικό χώρο για την συνδιαμόρφωση του Pride, κάτι που ο προϋπάρχων συντονισμός για το Αυτοοργανωμένο αδυνατούσε να μας παράσχει. Σκοπός μας είναι η επανοικειοποίηση του Pride από όσα το καταχράζονται για να αποκτήσουν λεφτά, δόξα ή πολιτικό ξέπλυμα. Θέλουμε το Pride να μείνει στα δικά μας χέρια, μακριά από εταιρείες, κόμματα και άλλες εξουσιαστικές, προνομιούχες φιγούρες που μας καταπιέζουν καθημερινά.

Είναι γεγονός ότι μεγαλώνοντας σε μια πατριαρχική, cis-δομημένη κοινωνία, όπου οι καταπιέσεις που βιώνουμε είναι πολλαπλές και αλληλλοδιαπλεκόμενες, φέρουμε και εμείς τα ίδια αρκετά κατάλοιπα, ειδικά όταν κάποια από εμάς βρίσκονται σε πιο προνομιούχες θέσεις. Το πρόβλημα διογκώνεται όταν δεν αναγνωρίζουμε τα κατάλοιπα αυτά και μάλιστα τα αναπαράγουμε σε αντιεξουσιαστικές συνελεύσεις, σε ΛΟΑΤΚΙ+/κουήρ συντονισμούς, σε πορείες, σε εκδηλώσεις και σε οποιοδήποτε άλλο χώρο προσπαθούμε να υπάρξουμε ελεύθερα.

Ο συντονισμός μας, λοιπόν, είναι ένα αδιαμεσολάβητο εγχείρημα διεκδίκησης μας και λειτουργεί με οριζόντιες διαδικασίες όπου εξουσιαστικές και εκβιαστικές συμπεριφορές δεν χωράνε.

Η επιβεβλημένη ετεροπατριαρχία ως νόρμα, μας προστάζει να υπακούσουμε και να πειθαρχηθούμε στην έκφραση φύλου και σεξουαλικότητας που υπαγορεύει.

Παράλληλα, διαμορφώνει έμφυλα στερεότυπα και ρολούς στους οποίους καλούμαστε να προσαρμόσουμε τα θέλω, τη συμπεριφορά και τις ζωές μας, ενώ η οποιαδήποτε παράκκλιση από αυτά συνεπάγεται στοχοποίηση και απομόνωση. Αντιλαμβανόμαστε πως η παραπάνω ασφυκτική συνθήκη δεν είναι ξεκομμένη απο το ευρύτερο εξουσιαστικό πλαίσιο που επιβάλει τη πραγματικότητα όπως τη ξέρουμε και τη βιώνουμε. Επομένως, οι δικοί μας πολιτικοί αγώνες στοχεύουν στην ολική απελευθέρωση από όσα μας καταπιέζουν και όχι στη βελτίωση των συνθηκών εκμετάλλευσής μας μέσα στη καπιταλιστική δυστοπία.

Παρακολουθούμε με αηδία τις προσπάθειες του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού να ενσωματώσει μέρος των διεκδικήσεων μας, ευτελίζοντάς τες και καθιστώντας τες ακίνδυνες, βρισκοντας τρόπους συνάμα ώστε να επωφεληθεί από αυτές και να ενδυναμώσει την κυριαρχία του.

ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΡΧΟQUEER PRIDE;

Ενόψει των εθνικών εκλογών της 21ης Μαΐου, βγήκαν παγανιά οι απανταχού ψυχοπονιάρηδες πολιτικάντηδες- αγωνιστές και προσπαθούν να μας πείσουν πως κοιμούνται και ξυπνάνε με τη σκέψη της χειραφέτησης από την πατριαρχία. Επιπλέον, οικειοποιούνται τον λόγο μας, τις αρνήσεις μας, τον τρόπο έκφρασής μας και τα απογυμνώνουν απο τον χειραφετικό τους χαρακτήρα και τις απελευθερωτικές τους δυνατότητες. Έτσι, συνειδητοποιησαμε πως μέσα σε ενα κλίμα εκλογικού πανηγυριού, οι πολιτικές μας στοχεύσεις και τα προτάγματα μας κινδυνεύουν να χαθούν και να αορατοποιηθούν σε ενα κοινό πράιντ με υποκείμενα που φιλοδοξούν να γίνουν κρατικοί διαχειριστές και θέλουν να υλοποιήσουν στόχους που δεν σχετίζονται με την κουήρ απελευθέρωση που εμείς επιθυμούμε.

Θεωρού��ε πως συνυπάρχοντας στον δρόμο με κόμματα λίγο μετά τις εκλογές ελλοχεύει ο κίνδυνος να δωθεί στη δράση μας μια χροιά εναντίωσης στο αποτέλεσμα της εκλογικής διαδικασίας ή με το πιθανό σενάριο επανάληψής της τον Ιούνιο, να βρεθούμε θεατές απελπισμένων προσπαθειών ψαρέματος ψηφοφόρων.

Δεν έχουμε καμία διάθεση να συμμετέχουμε σε αυτό το σκηνικό ευτελισμού των αγώνων μας ούτε να αναθέσουμε σε διαμεσολαβητές τη διαχείριση των ζωών μας. Γι αυτό και επιλέξαμε να κατέβουμε στον δρόμο πριν τις εκλογές, καθώς για μας δεν έχει καμία σημασία το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα.

Ενάντια στην εργαλειοποίηση των βιωμάτων μας απο δεξιούς και αριστερούς αυτοανακηρυσσόμενους σωτήρες, εμείς προτάσσουμε τη κουλτούρα της αυτοοργάνωσης. Βρισκόμαστε σε σύγκρουση με τη κρατική-καπιταλιστική εξευτελιστική συνθήκη και οργανώνουμε μόνα μας τις αντιστάσεις μας ενάντια στην κανονικότητα που μας σκοτώνει, δημιουργουμε κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης.

Η αναπαραγωγή και συγκρότηση του έθνους-κρατους, του βασικού εγγυητή της καπιταλιστικής λειτουργίας, επιτάσσει τον έλεγχο επί των σωμάτων μας. Εφαρμόζει βιοπολιτική με τη χρήση αφηγήματων όπως αυτό της υπογεννητικότητας προβάλλοντας την ετεροκανονικότητα ως «εθνικό μας καθήκον». Μιλώντας για βιοπολιτική, δεν ξεχνάμε τη φετινή προσπάθεια να καταργηθεί η πρόσβαση σε συνταγογράφηση τριπτορελίνης (αναστολείς ορμονών) στην κατηγορία F64.

Αφορά διαταραχές ταυτότητας φύλου, και επανήλθε μετά από έντονες διαμαρτυρίες αλλά με την δικαιολογία ότι είχε γίνει κάποιο λάθος στο σύστημα. Η συνεισφορά του 25% για ένα φάρμακο των 200 ευρώ είναι τεράστια, εφόσον η πρόσληψη της ορμόνης αφορά την διασφάλιση της ζωής των τρανς ατόμων. Είναι τεράστια, ειδικά όταν περιθώριοποιούμαστε εργασιακά, διωγνώμαστε από τις οικογένειες και τον κοινωνικό μας κύκλο και λαμβάνουμε και κατά τ’άλλα μια ακριβή και μη ενημερωμένη ιατρική περίθαλψη.

​​Να σημειωθεί όμως, ότι τα τρανς άτομα δεν είναι απαραίτητο να ολοκληρώσουμε καμία ορμονική θεραπεία ή επέμβαση για να έχουμε το φύλο με το οποίο αυτοπροσδιοριζόμαστε. Για την ακρίβεια δεν χρειάζεται να κάνουμε καμία θεραπεία η αλλαγή μόνιμη ή και προσωρινή στην εμφάνιση ή την συμπεριφορά μας.

Δυσφορούμε που θεωρείται αυτονόητο πως η εμφάνιση ενός ατόμου και η έκφραση φυλου του ταυτίζονται με το φύλο που του αποδόθηκε κατά τη γέννηση, ενώ δεν παίζει κάποιο ρόλο στην εξωτερική μας εμφάνιση. Εξάλλου, ο ορισμός για το φύλο μεταβάλλεται από πολιτισμό σε πολιτισμό και δεν υπάρχει ένας κύριος, καθολικός ορισμός γι' αυτό και το πως πραγματώνεται.

[antikoinwnikos]

Τελευταία κάθε φορά που νιώθω αισιόδοξος για το οτιδήποτε ανοίγω τα αποτελέσματα των εκλογών και ηρεμώ.

[deminius]

Παγωμένη, οργισμένη, μα ζωντανή είμαι

Την ώρα που οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τους 50 και ακόμα το δράμα δεν έχει τελειώσει.

Δύο μέρες μετά το προμελετημένο έγκλημα.

Κουβάρι οι σκέψεις, ανθρώπινα, διασωστικά.

Οι εικόνες των επιζώντων, των οικείων που αναζητούν τους δικούς τους σε κομμάτια ανθρώπινης σάρκας, ο πόνος τους, στο μυαλό μου συνέχεια. Να βλέπω, να ακούω ή να τα κλείσω όλα μήπως αλλάξει αυτό που βλέπουν τα μάτια μου;

Πώς να τα κλείσω, πώς να αδιαφορήσω, πώς να σκεφτώ κάτι άλλο, πώς;

Πώς να αφήσω το επιτελικό κράτος να αλωνίζει και να βρίσκει εύκολο στόχο κι ένοχο ένα. Ένας είναι, ναι αλλά όχι ο μόνος. Ποιος τον διόρισε, ποιος έλεγξε τα τυπικά και ουσιαστικά του προσόντα δίνοντάς του την ευθύνη εκατοντάδων ανθρώπινων ζωών, ποιος υπέγραψε για την αρτιότητά του στα 60 χωρίς σχετική προϋπηρεσία, τι είδους εξετάσεις πέρασε, ιατρικές εξετάσεις πέρασε; Έβλεπε τον πίνακα μπροστά του, άκουγε, καταλάβαινε τι έβλεπε; Γιατί ήταν μόνος του, αν χρειαζόταν να πάει προς νερού του, αν ζαλιζόταν, αν πάθαινε έμφραγμα, ποιος θα διασφάλιζε τη μεταφορά τόσων ανθρώπων;

Ποιος ελέγχει το "αξιόπλοο" των τραίνων, υπάρχει ανεξάρτητος και αυστηρός οργανισμός, υπάρχουν κριτήρια, υπάρχει εσωτερικός έλεγχος, ποιος ηγείται και υπογράφει; Οι συρμοί, το δίκτυο, τα καλώδια, τα υλικά, οι υποδομές, ελέγχονται όπως ελέγχεται η ημερομηνία ληξης στις τυρόπιτες που πούλαγε το εστιατόριο το�� τραίνου; Υπάρχουν διαδικασίες, χρονοδιαγράμματα, χιλιόμετρα που πρέπει να διανύσουν πριν πάνε για υποχρεωτικά για συντήρηση, όπως πάμε για τακάκια και υγρά φρένων στο αυτοκίνητο; Ποιος αποφασίζει και με ποια κριτήρια τι υλικά, βαγόνια και μηχανές που αγοράζονται και χρησιμοποιούνται, ο υπουργός, ο γενικός γραμματέας, η επιτροπή προμηθειών; Ποιοι είναι αυτοί και τι σχέση έχουν με το αντικείμενο υπουργοί δικηγόροι και οδοντίατροι που αποφασίζουν και υπογράφουν και νομοθετούν; Ποιος ορίζει τις προσλήψεις προσωπικού και τα κριτήρια πρόσληψης, ποιος; Ποιος έχει τις λίστες επιβατών με τις θέσεις τους, 2 μέρες μετά και ακόμα υπάρχουν αγνοούμενοι...

Ποιοι είναι οι κανόνες ασφαλείας του ταξιδιού, ποια τα μέτρα προστασίας των επιβατών στο ταξίδι; Πώς και πότε ειδοποιούνται οι γιατροί, διασώστες, τραυματιοφορείς, τα νοσοκομεία, η πυροσβεστική, η αστυνομία σε περίπτωση ατυχήματος, περιμένουν τηλεφώνημα τραυματία στα κανάλια; Πώς κινητοποιούνται, τι διασωστικά μέσα διαθέτουν, πώς λειτουργεί η διασωστική αλυσίδα; Ποιος έχει την ευθύνη μια γαμημένης μπαλαντέζας για να βλέπουν τη νύχτα, πόσοι άνθρωποι πέθαναν επειδή δεν τους είδαν εγκαίρως;

50 νεκροί ήδη, 36000 νεκροί από την πανδημία, 123 στο Μάτι. Και μας ψέγουν για την ατομική μας ευθύνη και το ανθρώπινο λάθος. Εκεί που δεν θα έπρεπε καν να υπεισέρχεται ανθρώπινος παράγοντας γιατί όλα θα έπρεπε να είναι σωστά δομημένα και οργανωμένα από το Κράτος και την Κυβέρνηση. Αποδεκατιζόμαστε και φταίμε εμείς, λένε και κατηγορούν. Αυτοί που απολαμβάνουν το ακαταδίωκτο ψηφισμένο στη Βουλή, αυτοί που έχουν βουλευτική ασυλία και επανεκλέγονται επειδή διόρισαν έναν πρώην αχθοφόρο, σταθμάρχη γιατί τους έφερνε κουκιά εκλογικά. Αυτοί που συγκινούνται δήθεν μπροστά στις κάμερες πριν πάνε για το ουισκάκι τους στη μπερζέρα, και που αύριο θα καλέσουν στο Μαξίμου και το Προεδρικό τα δύο παλικάρια που έσωσαν συνεπιβάτες τους για φωτογράφηση και συγχαρητήρια. Αυτοί που θα συγκρίνουν αριθμό νεκρών για να θριαμβολογήσουν λέγοντας "είχαμε λιγότερους απ'ο, τι στο Μάτι" και θα ζητήσουν ξανά την ψήφο μας. Αυτήν που εσύ θα τσουγκρίζεις στο ποτήρι με το τσίπουρο και τους κολλητούς στην παραλία την Κυριακή των εκλογών. Διότι δεν έχεις ψυχή, συνείδηση, εγκέφαλο. Μαύρο Ρόδο, Survivor και γκομενάκια έχεις στην κούτρα σου. Και γελάς, αφού ο Χάρος δεν χτύπησε τη δική σου πόρτα.

Από κωλοφαρδία ζούμε στην Ελλάδα, όχι από τύχη, όχι επειδή μας αγαπάει ο Θεος. Επειδή ακόμα δεν ήρθε η σειρά μας, αναλώσιμοι και ανεύθυνοι συνάμα. Εγκληματίες κι εμείς, δολοφόνοι εκείνοι.

Παγωμένη, οργισμένη. Με μένα, με σένα, με κείνους. Κι ας είμαι ακόμα ζωντανή. Πονάω.

[caffeinosis]

Είναι λες και στον πρώτο γύρο των εκλογών δεν είχαν πάρει χαμπάρι τα ακροδεξιά κόμματα αλλά μόλις πληροφορήθηκαν για την ύπαρξη τους έτρεξαν και τα ψήφισαν.

[anti-thesh]

Ποια είναι η καλύτερη αντιπολίτευση; αυτό συ��ητάμε

τι δεν συζητάμε όμως...

πως τα σωματεία των εργατών και εργαζομένων ανήκουν στην ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ

πως με κάθε ευκαιρία το ΚΚΕ ανακηρύσσει την ήττα, νίκη

αυτός είναι ο ρόλος των εκλογών να μιλάμε για άκυρα πράγματα.

Η μόνη πραγματικη ελπίδα είναι οι αγώνες, η αναμέτρηση που ρίχνει αντιλαικους νόμους, η ανασυγκρότηση των οργάνων πάλης.

Όχι αν θα αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης στο κοινοβούλιο...

[crisismonitor]

ΣΥΡΙΖΑ: Η ΚΕ εμπέδωσε νέες ισορροπίες - Αποχώρησαν οι υποστηρικτές του Κασσελάκη

Τις νέες ισορροπίες χαρτογράφησε στον ΣΥΡΙΖΑ χαρτογράφησε η Κεντρική Επιτροπή που συνεδρίασε το Σάββατο, επιβεβαιώνοντας την ανάδειξη των 87 ως κυρίαρχου πόλου εσωκομματικά και δίνοντας νέα δυναμική στις παρασκηνιακές διεργασίες. Η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ που συνεδρίασε το Σάββατο επιβεβαίωσε το αρχικό χρονοδιάγραμμα για το συνέδριο του κόμματος και τις προεδρικές εκλογές, παράλληλα όμως εμπέδωσε τις νέες ισορροπίες που προέκυψαν από την έκπτωση του Στέφανου Κασσελάκη. Από την Κεντρική Επιτροπή απορρίφθηκαν η πρόταση του Νίκου Παππά για καταστατικό συνέδριο της Θεοδώρας Τζάκρη -που εκπροσωπεί το μπλοκ του Στέφανου Κασσελάκη- για επίσπευση των διαδικασιών, ενώ αντίστοιχη πρόταση κατέθεσε και ο Παύλος Πολάκης, η οποία επίσης δεν πέρασε, αλλά βρήκε σαφώς μεγαλύτερη αποδοχή. Αντιθέτως, η Κεντρική Επιτροπή πέρασαν οι προτάσεις του Χρήστου Σπίρτζη και του Θανάση Θεοχαρόπουλου για την κατάθεση των πόθεν έσχες των υποψηφίων και την καταδίκη εκφράσεων που έχει χρησιμοποιήσει ο Στέφανος Κασσελάκης απέναντι σε εσωκομματικού αντιπάλους. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι όροι έχουν πλέον αντιστραφεί, με τους υποστηρικτές του Στέφανου Κασσελάκη να αποχωρούν από τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, καταγγέλλοντας μεθοδεύσεις της πλειοψηφίας. Οι αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής - Το έκτακτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα διεξαχθεί 1-3 Νοεμβρίου. - Οι σύνεδροι θα αναδειχτούν στο διήμερο 19-20 Οκτωβρίου και - δικαίωμα ψήφου (για την εκλογή συνέδρων) θα έχουν όσοι εγγραφούν ως μέλη του κόμματος μέχρι τις 11 Οκτωβρίου. - Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στις 24 του μήνα και ο δεύτερος, αν χρειαστεί, την 1η Δεκεμβρίου. - Μαζί με τον πρώτο γύρο θα εκλεγεί (με κάλπη) και η νέα Κεντρική Επιτροπή. - Οι υποψηφιότητες για την προεδρία θα κατατεθούν μέχρι τις 24 Οκτωβρίου και θα επικυρωθούν από το συνέδριο. - Πέρασε η πρόταση του Χρήστου Σπίρτζη να δοθούν στο κόμμα τα πόθεν έσχες όσων διεκδικήσουν την προεδρία του κόμματος. Η ψηφοφορία επ΄αυτού οδήγησε σε σχεδόν οριακό αποτέλεσμα, με 87 υπέρ και 84 κατά.   - Υπερψηφίσθηκε η πρόταση του Θανάση Θεοχαρόπουλου να κριθούν “καταδικαστέες δεν έχουν καμιά σχέση με την Αριστερά συμπεριφορές που προσβάλλουν τα στελέχη και τα όργανα του κόμματος, όπως ‘κουκουλοφόροι’ πραξικόπημα’” κλπ. Αντιθέτως, οι προτάσεις του Παύλου Πολάκη και της Θεοδώρας Τζάκρη (εκ μέρους της “κασσελακικής” πλευράς) για επίσπευση συνεδρίου-εκλογών καταψηφίσθηκε, καθώς συγκέντρωσαν μόλις εννέα και 62 ψήφους, αντίστοιχα. Η πρόταση του Νίκου Παππά να είναι το συνέδριο καταστατικό δεν πέρασε. Read the full article

[eclecticstarlightblogger]

Ηχηρή απάντηση της Ολγας Γεροβασιλη για την απουσία του Στέφανου Κασσελακη απομτην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής

Κάθε άλλο παρά θετικά σχολιάστηκε η απουσία του Στέφανου Κασσελάκη από την κρίσιμη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη διάρκεια της οποίας θα αποφασιστεί το χρονοδιάγραμμα για τη διεξαγωγή των εσωκομματικών εκλογών για την ανάδειξη του νέου προέδρου της παράταξης. Ο πρώην πρόεδρος του κόμματος επέλεξε τη σημερινή ημέρα να βρεθεί στην Άρτα […] Ηχηρή απάντηση της Ολγας Γεροβασιλη…

[astratv]

Αποτελέσματα εκλογών για ΔΣ ΕΛΜΕ Καρδίτσας

Ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών για το ΔΣ της ΕΛΜΕ Καρδίτσας. Αναλυτικά:   ΨΗΦΙΣΑΝ:364 ΑΚΥΡΑ-ΛΕΥΚΑ:5 ΕΓΚΥΡΑ:359 ΕΛΑΒΑΝ                                                                           ΨΗΦΟΥΣ              ΚΑΤΑΝ��ΜΗ ΕΔΡΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ                              123                                 3 ΕΔΡΕΣ ΔΑΚΕ Δ.Ε.                                            105     …

[thoughtfullyblogger]

Ηχηρή απάντηση της Ολγας Γεροβασιλη για την απουσία του Στέφανου Κασσελακη απομτην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής

Κάθε άλλο παρά θετικά σχολιάστηκε η απουσία του Στέφανου Κασσελάκη από την κρίσιμη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη διάρκεια της οποίας θα αποφασιστεί το χρονοδιάγραμμα για τη διεξαγωγή των εσωκομματικών εκλογών για την ανάδειξη του νέου προέδρου της παράταξης. Ο πρώην πρόεδρος του κόμματος επέλεξε τη σημερινή ημέρα να βρεθεί στην Άρτα […] Ηχηρή απάντηση της Ολγας Γεροβασιλη…

[justforbooks]

ΠΟΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ;

Τα «απόνερα» μιας βασιλικής κηδείας

Ο πρώην εστεμμένος και νυν «μεγαλοπρεπής νεκρός» οδηγήθηκε μετά τιμών στην τελευταία του κατοικία, με το όλο σκηνικό που στήθηκε γύρω από την κηδεία να «μαϊμουδίζει» εκείνο της Ελισάβετ σε μια βαλκάνια βλαχομπαρόκ εκδοχή και τη δημοκρατία σήμερα να απειλείται όχι από κάποιους γραφικούς «νοσταλγούς» αλλά από τις ίδιες τις αντινομίες της.

Φιλοβασιλικά κόμματα πλέον δεν υπάρχουν ή, αν υπάρχουν, είναι αμελητέα ποσότητα στην πολιτική ζωή της χώρας. Υπάρχουν βέβαια κόμματα ακροδεξιά, από την Ελληνική Λύση του Βελόπουλου μέχρι τους Έλληνες για τον Π… (λογοκρισία) του Κασιδιάρη και, βέβαια ό,τι απέμεινε από τη Χρυσή Αυγή, όμως όλοι αυτοί δεν είναι απαραίτητα φιλικά διακείμενοι στον θεσμό της βασιλείας. Πόθεν, λοιπόν, προέκυψε η κοσμοσυρροή στο λαϊκό προσκύνημα για τον τέως βασιλιά στη Μητρόπολη, λίγο προτού η σορός του μεταφερθεί στο Τατόι για να θαφτεί πλάι στους προγόνους του;    

Διότι δεν επρόκειτο μόνο για τίποτα γραφικούς μιας κάποιας ηλικίας. Υπήρχαν φυσικά κι αυτοί, όπως και κάποιοι που ήταν ζωσμένοι με ελληνικές σημαίες και σύμβολα ή κρατούσαν φιλοβασιλικά πανό και λάβαρα, όμως η μεγάλη πλειοψηφία –και μιλάμε για χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας, με υψωμένα τα smartphones ώστε να μη χαθεί κάποιο ενσταντανέ– ήταν αυτό που θα λέγαμε «υπεράνω πάσης υποψίας».

Κάτι η περιέργεια, κάτι οι δεκάδες ξένοι επίσημοι, ανάμεσά τους πολλοί πρώην ή εν ενεργεία εστεμμένοι, κάτι τα πληθωρικά, σε βαθμό... αηδίας τηλεοπτικά ρεπορτάζ και αφιερώματα των τελευταίων ημερών που έκαναν κανονική «πλύση εγκεφάλου» στους τηλεθεατές, κάτι η δημοφιλία σειρών όπως το «The Crown», όπου υπάρχουν αναφορές και στον ελληνικό θρόνο, κάτι η μεγαλοπρεπής κηδεία της Ελισάβετ τον Σεπτέμβριο που μεταδόθηκε ζωντανά στη μισή υφήλιο, με τον Οίκο του Ουίνδσορ να διατηρεί στενή συγγένεια με αυτόν των Γλίξμπουργκ, κάτι η πομπώδης τελετή, χοροστατούντος του αρχιεπισκόπου Αθηνών, που χάρη στα μεγάφωνα που είχαν τοποθετηθεί άκουγες μέχρι το Σύνταγμα και το Μοναστηράκι το «βασιλέως ημών γενομένου», κάτι οι σεβαστικές δηλώσεις πολλών πολιτικών του κυβερνώντος κόμματος, κάτι μια default νοσταλγία για μια εποχή ανύπαρκτης λάμψης, ευταξίας και αθωότητας, αναμενόμενο ήταν η κηδεία του Κωνσταντίνου να γίνει αυτό που λέμε viral, έστω σε μια πιο φτωχή και επαρχιώτικη εκδοχή από εκείνη της Βρετανής εστεμμένης.

Σε συμβολικό επίπεδο, ο γεννηθείς το 1940 τέως βασιλιάς ήταν ο τελευταίος εν ζωή εκπρόσωπος μιας γενιάς που σημάδεψε την πολιτική και πολιτιστική ζωή της χώρας όχι μόνο μετά αλλά και πριν από τη χούντα και τη Μεταπολίτευση – είχαν προηγηθεί ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (2017) και ο Μίκης Θεοδωράκης (2021). Το νεαρό της ηλικίας, η φωτογένεια, ο θρύλος του ολυμπιονίκη και το γκλάμορους ειδύλλιο με την εθνική μας σταρ Αλίκη Βουγιουκλάκη, η σύντομη όσο και βουτηγμένη στις σκανδαλώδεις παρεμβάσεις στην πολιτική ζωή της χώρας βασιλεία του και οι ραδιουργίες της χειριστικής βασιλομήτορος Φρειδερίκης, η συστηματική του προσπάθεια, αφότου εγκατέλειψε τη χώρα να παρουσιαστεί ως αθώο θύμα, της χούντας αρχικά –που ο ίδιος όρκισε σε πρώτη φάση–, του Καραμανλή που υποτίθεται πως τον «κορόιδεψε», της «εμπάθειας» των αριστερών, του «απατημένου» λαού και του «στημένου» δημοψηφίσματος που τον κήρυξε έκπτωτο το ’74 στη συνέχεια κατασκεύασαν την εικόνα ενός γαλαζοαίματου που είχε όλα τα εχέγγυα, όλες τις καλές συστάσεις και προθέσεις, αλλά που οι ιστορικές συγκυρίες και κάποιοι κακοί, παραδόπιστοι άνθρωποι τον αδίκησαν.

Το εγκαταλειμμένο, ημιερειπωμένο και άσχημα λαβωμένο από τη μεγάλη πυρκαγιά του '21 πρώην βασιλικό κτήμα στο Τατόι ήρθε να προστεθεί στο κλίμα «τσαγιού και συμπάθειας» που καλλιέργησαν τα συστημικά κανάλια καταρχάς (μόνο μέσα στον φρεσκοσκαμμένο τάφο του Κωνσταντίνου δεν μπήκε ο Ευαγγελάτος στις 3D αναπαραστάσεις του) αλλά και ένα κομμάτι του πολιτικού συστήματος που προσπαθεί να ψαρέψει στα «ρηχά» εν όψει και των επικείμενων εκλογών.

Σε αυτές τις προσπάθειες, άλλωστε, αλλά και στην πρεμούρα του «τι θα πουν οι ξένοι» (επισκέπτες και δημοσιογράφοι) οφείλεται και η αγχωμένη καλλωπιστική επιχείρηση-αστραπή που έτρεξε τις τελευταίες μέρες τόσο στο αθηναϊκό κέντρο, όπου σωρεία γκράφιτι σβήστηκαν και μέχρι φρέσκο γκαζόν σε παρτέρια στρώθηκε, όσο και στο Τατόι με… χαλικοστρώσεις, καθαρισμούς και προκάτ δενδροφυτεύσεις.

Δεν απειλείται, φυσικά, η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία από κάτι τέτοιες γραφικότητες και αποικιακού τύπου δουλοπρέπειες, ούτε από κάποιους «νοσταλγούς» που φώναζαν το όνομα του «διαδόχου» Παύλου. Δεν απειλείται ούτε από τον μιμητισμό, τον αρχοντοχωριατισμό, τα μεγαλοπιάσματα, τις γκλαμουριές, τις μπουρζουάδικες ρομαντζάδες απ' όσους κατά Καβάφη «ενθουσιάζονταν κι επευφημούσαν… γοητευμένοι με τ’ ωραίο θέαμα – μόλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά, τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες» ή που απλώς αναζητούσαν ένα καλό «στόρι» για τους λογαριασμούς τους στα σόσιαλ μίντια.

Περισσότερο κινδυνεύει από την υποκρισία των κυβερνώντων που αποφάσισαν μεν να μην ταφεί ο θανών με τιμές αρχηγού κράτους, φοβούμενοι τις αντιδράσεις, αλλά ουσιαστικά για μια τέτοιου τύπου κηδεία πρόκειται (η κυβέρνηση άλλωστε εκπροσωπήθηκε επίσημα από τον αντιπρόεδρο και την υπουργό Πολιτισμού), από τρανταχτά σκάνδαλα όπως αυτό των παρακολουθήσεων, από την ακρίβεια που καλπάζει, την υψηλή ανεργία, την αστυνομοκρατία που δεν λογοδοτεί πουθενά, την προβληματική δικαιοσύνη, τις περιβαλλοντοκτόνες πολιτικές, τις διώξεις και τις εκστρατείες συκοφάντησης όσων στέκονται αλληλέγγυοι σε μη προνομιούχες κοινωνικές ομάδες, όπως οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, από τα διαπλεκόμενα πολιτικά, επιχειρηματικά και μιντιακά συμφέροντα.

Σε λίγες μέρες, μόλις κατακαθίσει ο κουρνιαχτός, κανείς δεν θα ασχολείται με τον Κωνσταντίνο και τα λοιπά βασιλικά παραφερνάλια, όμως η καθημερινότητά μας θα εξακολουθεί να καταδυναστεύεται από τις αντινομίες μιας ελλειμματικής δημοκρατίας ολιγαρχικού τύπου που συχνά συμπεριφέρεται σαν δεσποτεία, η οποία δεν είναι καν «πεφωτισμένη» και που έχει να επιδείξει πολύ λιγότερα «άλλοθι» από αυτά που πρόβαλλε εν ζωή ο Κωνσταντίνος.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[greekblogs]

Ηχηρή απάντηση της Ολγας Γεροβασιλη για την απουσία του Στέφανου Κασσελακη απομτην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής

Κάθε άλλο παρά θετικά σχολιάστηκε η απουσία του Στέφανου Κασσελάκη από την κρίσιμη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη διάρκεια της οποίας θα αποφασιστεί το χρονοδιάγραμμα για τη διεξαγωγή των εσωκομματικών εκλογών για την ανάδειξη του νέου προέδρου της παράταξης. Ο πρώην πρόεδρος του κόμματος επέλεξε τη σημερινή ημέρα να βρεθεί στην Άρτα […] Ηχηρή απάντηση της Ολγας Γεροβασιλη…