#επιστολές του Χριστού

[justforbooks]

Ο επικεφαλής της «Ελληνικής Λύσης» πουλώντας το βιβλίο του Παπαζήση, ανέφερε μέσω της τηλεοπτικής του εκπομπής: «Έχει επιστολές του Ιησού Χριστού του ιδίου. Γράφει ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Επιστολή δική του. Θα είστε οι μοναδικοί στον κόσμο που θα έχετε επιστολές του Ιησού Χριστού, του Θεού μας! Το καταλαβαίνετε; Δεν το πιστεύετε; Ορίστε! Επιστολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Να τη. Αυτή εδώ είναι. Την έγραψε ο ίδιος. Ο ίδιος ο Θεός μας, ο Χριστός μας γράφει επιστολή. Να τη, ρε παιδιά! Επιστολή του Χριστού μας, του Ιησού μας. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός τις έγραψε. Εδώ μέσα είναι. Νιώθω δέος και μόνο που το κρατώ στα χέρια μου, να έχω τις επιστολές του Ιησού. Ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο;».

Καλή Μ. Εβδομάδα, Ελλάδα. . . 😞😟🤔

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[xionisgr]

ISBN: 978-960-16-0132-8 Συγγραφέας: Αλκίφρων, Αιλιανός Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 229 Ημερομηνία Έκδοσης: 2001-10-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[manpetasgr]

ISBN: 978-960-16-0132-8 Συγγραφέας: Αλκίφρων, Αιλιανός Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 229 Ημερομηνία Έκδοσης: 2001-10-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[kwstasattgr]

ISBN: 978-960-16-0132-8 Συγγραφέας: Αλκίφρων, Αιλιανός Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 229 Ημερομηνία Έκδοσης: 2001-10-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-16-0132-8 Συγγραφέας: Αλκίφρων, Αιλιανός Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 229 Ημερομηνία Έκδοσης: 2001-10-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[aristeianews]

Βελόπουλε γιατί ψεύδεσαι; Μετά τις “επιστολές του Χριστού”, πήρες στο στόμα σου τον ευπατρίδη Εμφιετζόγλου;

Βελόπουλε γιατί ψεύδεσαι; Μετά τις δήθεν “επιστολές του Χριστού”, πήρες στο στόμα σου τον ευπατρίδη Πρόδρομο Εμφιετζόγλου. Η γνωστή πολιτική σου επιπολαιότητα δεν δικαιολογεί την προσωπική συκοφάντηση προσωπικοτήτων που προσέφεραν τόσα πολλά στην Ελλάδα και στους Έλληνες. Το τελευταίο σου ατόπημα να συκοφαντήσεις τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου σε εκθέτει ανεπανόρθωτα. Στην εκπομπή του Focus FM 103,6…

[eli-kittim]

Η Γέννηση, ο θάνατος, και η Ανάσταση του Χριστού στο Τέλος του Κόσμου

Από τον συγγραφέα Ελι Κιτίμ

Θάνατος καί Ανάσταση στο Τέλος του Κόσμου, στην Παλαιά Διαθήκη

Απόδειξη ότι Δανιήλ 12.1 Αναφέρεται σε Ανάσταση από Θάνατο με βάση την Μετάφραση και Εκτέλεση των Βιβλικών γλωσσών.

Το κείμενο του Δανιηλ 12.1 βρίσκεται στο πλαίσιο της μεγάλης δοκιμασίας των τελικών χρόνων! Επαναλαμβάνεται στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου 24.21 ως η εποχή της μεγάλης δοκιμασίας— καιρός θλίψεως (βλ. Αποκ. 7.14).

Δανιήλ (Θεοδοτίων) 12.1,

καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀναστήσεται Μιχαηλ ὁ ἄρχων ὁ μέγας ὁ ἑστηκὼς ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τοῦ λαοῦ σου καὶ ἔσται καιρὸς θλίψεως θλῖψις οἵα οὐ γέγονεν ἀφ’ οὗ γεγένηται ἔθνος ἐπὶ τῆς γῆς ἕως τοῦ καιροῦ ἐκείνου.

Το Δανιήλ (Θεοδοτίων) 12.1 μεταφράζει την εβραϊκή λέξη עָמַד (amad) ως αναστήσεται, η οποία προέρχεται από τη ρίζα λέξη ανίστημι και σημαίνει *ανάσταση.*

Μετάφραση,

Εκείνη την εποχή, ο Μιχαήλ, ο μεγάλος πρίγκιπας, ο προστάτης του λαού σας, θα αναστηθεί. Θα υπάρξει μια περίοδος αγωνίας, όπως δεν έχει συμβεί ποτέ από την πρώτη ύπαρξη των εθνών.

Ο ισχυρισμός μου ότι η ελληνική λέξη ἀναστήσεται αναφέρεται σε ανάσταση από τους νεκρούς έχει αμφισβητηθεί από τους κριτικούς. Η απάντησή μου έχει ως εξής.

Το πρώτο αποδεικτικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι ο Μιχαήλ αναφέρεται για πρώτη φορά ως αυτός που «ἀναστήσεται» (Δαν. Θεοδ. 12.1) πριν από τη γενική ανάσταση των νεκρών (ἀναστήσονται, Δαν. Θεοδ. 12.2). Εδώ, υπάρχουν ισχυρές γλωσσικές ενδείξεις ότι η λέξη *ἀναστήσεται* αναφέρεται σε ανάσταση, διότι στον αμέσως επόμενο στίχο (12.2) η πληθυντική μορφή της ίδιας λέξης (δηλ. ἀναστήσονται) χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη γενική ανάσταση των νεκρών! Με άλλα λόγια, εάν η ίδια ακριβώς λέξη (ἀναστήσονται) σημαίνει ανάσταση στο Δανιήλ 12.2, τότε πρέπει επίσης η λέξη ἀναστήσεται να σημαίνει απαραίτητα ανάσταση και στο Δανιήλ 12.1! Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το απόσπασμα του Δανιήλ 12.1 χρησιμοποιεί την εβραϊκή μεσσιανική ορολογία ενός χρισμένου πρίγκιπα (βλ. Δαν. 9.25 και ἄρχων ὑμῶν Δαν. 10.21 Ο', πρβλ. Ησα 9.6 Ο' μεγάλης βουλῆς ἄγγελός) για να σηματοδοτήσει την ανάσταση του Μεσσία στο τέλος του κόσμου.

Το δεύτερο αποδεικτικό στοιχείο προέρχεται από την παλαιά διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα που χρησιμοποιεί τη λέξη παρελεύσεται για να ορίσει την εβραϊκή λέξη עָמַד (amad), η οποία μεταφράζεται ως *θα πεθάνει.*

Η παλαιά διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα (Δανιήλ 12.1) είναι ως εξής,

καὶ κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην παρελεύσεται Μιχαηλ ὁ ἄγγελος ὁ μέγας ὁ ἑστηκὼς ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τοῦ λαοῦ σου ἐκείνη ἡ ἡμέρα θλίψεως οἵα οὐκ ἐγενήθη ἀφ’ οὗ ἐγενήθησαν ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης.

Η παλαιά διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα καταδεικνύει περαιτέρω ότι το Δανιήλ 12.1 κείμενο περιγράφει ένα θέμα θανάτου και ανάστασης επειδή η λέξη παρελεύσεται σημαίνει *θα πεθάνει,* υποδεικνύοντας έτσι τον θάνατο αυτού του εμφανιζόμενου πρίγκιπα στο τέλος του κόσμου! Επομένως, θέτει τη σκηνή για την ανάστασή του, καθώς η λεγόμενη μορφή «Θεοδοτίων Δανιήλ» συμπληρώνει τα κενά χρησιμοποιώντας τη λέξη αναστήσεται, που σημαίνει σωματική ανάσταση, για να καθιερώσει την περίοδο της εσχάτης ημέρας ως την ώρα κατά την οποία αυτός ο πρίγκιπας θα αναστηθεί από τους νεκρούς!

Συγκρίνετε το κείμενο του Ησαΐα στην Μετάφραση των Εβδομήκοντα περί της Αναστάσεως του Κυρίου (δηλ. ὅταν ἀναστῇ θραῦσαι τὴν γῆν) ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις (Ησαΐας 2.2):

εἰσενέγκαντες εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς τὰς

σχισμὰς τῶν πετρῶν καὶ εἰς τὰς τρώγλας

τῆς γῆς ἀπὸ προσώπου τοῦ φόβου Κυρίου

καὶ ἀπὸ τῆς δόξης τῆς ἰσχύος αὐτοῦ, ὅταν

ἀναστῇ θραῦσαι τὴν γῆν (Ησαΐας 2.19).

Η Γέννηση και ο θάνατος του Ιησού στο Τέλος του Κόσμου, στην Καινή Διαθήκη

Δύο Αρχές της Βιβλικής Ερμηνευτικής πρέπει να καθοδηγήσουν την έρευνά μας

Δύο αρχές της βιβλικής ερμηνευτικής πρέπει να θεωρηθούν θεμελιώδεις. Οι εξηγητές πρέπει να ερμηνεύουν το σιωπηρό από το ρητό και το αφηγηματικό από το διδακτικό. Στην πράξη, οι επιστολές της καινής διαθήκης και άλλες ρητές και διδακτικές μερίδες της Γραφής πρέπει να αποσαφηνίσουν την έμμεση σημασία των ευαγγελίων, η οποία δεν είναι βιογραφική αλλά *θεολογική* στη φύση, όπως οι Mπούλτμαν, Κροσάν, Λούντεμαν, Μάικ Λικόνα, Τζέιμς Κρόσλει, Ρόμπερτ Λ Τόμας, Φ Νταβίντ Φαρνελ, Ντένις Μακντόναλντ, Ρόμπερτ Γκάντρι, και Τόμας Λ Μπρόντι, μεταξύ άλλων, έχουν δείξει ξεκάθαρα!

Η ελληνική ερμηνεία, που μεταφράζεται κατευθείαν από το ίδιο το κείμενο, αμφισβητεί την κλασική χριστιανική ερμηνεία, η οποία βασίζεται κυρίως σε ιστορικές μυθοπλασίες. Η «ελληνική ερμηνεία» όχι μόνο συμπληρώνει τις εβραϊκές μεσσιανικές προσδοκίες, αλλά ταιριάζει απόλυτα με τα θέματα του μεσσιανικού θανάτου και της ανάστασης στο τέλος του κόσμου που αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη (βλ. Π.χ. Ησαΐας 2.19, Δαν. 12.1-2)! Εν ολίγοις, τόσο η εβραϊκή όσο και η χριστιανική Γραφή φαίνεται να λένε το ίδιο ακριβώς πράγμα, δηλαδή, ότι ο Μεσσίας θα εμφανιστεί για πρώτη φορά στο τέλος του κόσμου (βλ. ��βρ. 9.26β)!

Ο μελλοντικός Χριστός

Ελληνική Εξήγηση

Σύμφωνα με τα ρητά και διδακτικά τμήματα της Γραφής της Καινής Διαθήκης, ο Χριστός *γεννιέται* όταν ο χρόνος θα φτάσει στην πληρότητα ή την ολοκλήρωσή του, που εκφράζεται στην αποκαλυπτική φράση τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου:

ὅτε δὲ ἦλθεν τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου,

ἐξαπέστειλεν ὁ θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ,

γενόμενον ἐκ γυναικός (Γαλ. 4.4).

Σύμφωνα με την αναλογία γραφής, η χρονολογική περίοδος γνωστή ως *η πληρότητα του χρόνου* (τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου) στην Επιστολή προς Γαλάτες 4.4 ορίζεται στην προς Εφεσίους Επιστολή 1.9-10 ως η ολοκλήρωση των εποχών (πρβλ. Εβρ. 9.26β):

γνωρίσας ἡμῖν τὸ μυστήριον τοῦ θελήματος

αὐτοῦ, κατὰ τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ ἣν

προέθετο ἐν αὐτῷ εἰς οἰκονομίαν τοῦ

πληρώματος τῶν καιρῶν,

ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν τῷ

Χριστῷ, τὰ ἐπὶ τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς

γῆς· ἐν αὐτῷ.

Η πληρότητα του χρόνου (τοῦ πληρώματος τῶν καιρῶν) στην προς Εφεσίους Επιστολή αναφέρεται στην ολοκλήρωση (ανακεφαλαιώσασθαι) όλων των πραγμάτων εις τον Χριστόν, των πραγμάτων στον ουρανό, και των πραγμάτων στη γη! Έτσι, σύμφωνα με την Επιστολή προς Γαλάτες 4.4 ο Χριστός γεννιέται κατά την ολοκλήρωση των αιώνων (δηλ. στο τελευταίο χρονικό διάστημα, πρβλ. Λουκ. 17.30, Εβρ. 1.2, Αποκ. 12.5, 19.10δ, 22.7, 10, 18, 19)!

Η πρώτη εμφάνιση του Χριστού αποδίδεται «στο τελευταίο χρονικό σημείο» στην Α΄ Επιστολή Πέτρου 1,20 (Νέα Βίβλος της Ιερουσαλήμ),

προεγνωσμένου μὲν πρὸ καταβολῆς

κόσμου, φανερωθέντος δὲ ἐπ’ ἐσχάτου τῶν

χρόνων.

Περαιτέρω επιβεβαίωση κειμένου έρχεται μέσω της επιστολής προς Εβραίους 9.26β, το οποίο έχει ως εξής:

νυνὶ δὲ ἅπαξ ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αἰώνων εἰς

ἀθέτησιν ἁμαρτίας διὰ τῆς θυσίας αὐτοῦ

πεφανέρωται.

Μετάφραση,

Έχει εμφανιστεί μια φορά για πάντα στο τέλος του κόσμου για την εξάλειψη της αμαρτίας με τη θυσία του [δηλ. τον θάνατο του].

Η ιστορική-γραμματική μελέτη της φράσης επί συντελείᾳ τῶν αἰώνων καταδεικνύει ότι αναφέρεται στο «τέλος της εποχής» (δηλ. στο τέλος του κόσμου, πρβλ. Ματθαίος 13.39-40, 49, 24.3, 28.20, Δανιήλ 12.4 Ο', δείτε επίσης Τζ.Γ.Χ. Λάμπ, «Ένα Πατερικό Ελληνικό Λεξικό» [Οξφόρδη: πανεπιστήμιο Οξφόρδης, 1961], σελ. 1340).

Συμπέρασμα

Η υποτιθέμενη ιστορικότητα του Ιησού πρέπει να επανεξεταστεί, δεδομένου ότι η μόνη παρουσία του πρόκειται να πραγματοποιηθεί στο τέλος του κόσμου! Κατά συνέπεια, αυτή η ερμηνεία υποστηρίζει ότι οι επιστολές είναι τα κύρια κλειδιά για το ξεκλείδωμα του μελλοντικού χρονοδιαγράμματος της μοναδικής επίσκεψης του Χριστού. Για να αποδείξουμε την εγκυρότητα αυτού του επιχειρήματος, πρέπει να επιστρέψουμε στην Ελληνιστική Κοινή της καινής διαθήκης προκειμένου να επικεντρωθούμε σε ζητήματα συγγραφικής πρόθεσης. Αν απορρίψουμε η αγνοήσουμε αυτή την υπόθεση ισοδυναμεί με ακαδημαϊκή ανεντιμότητα!

[christianspiritualworld]

Ποιος ειναι ο Αντιχριστος;

Διαβάζοντας την Αγία Γραφή παρατηρούμε πως δεν υπάρχει μόνο ένας αντίχριστος.

Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Είναι έσχατη ώρα. και καθώς ακούσατε ότι ο Aντίχριστος έρχεται, και τώρα πολλοί αντίχριστοι υπάρχουν. γι’αυτό γνωρίζουμε ότι είναι έσχατη ώρα» (Α’ Ιωαν. 2: 18).  Από το παραπάνω εδάφιο βλέπουμε ότι υπάρχει ένας Αντίχριστος που σχετίζεται με την έσχατη ώρα, ωστόσο υπάρχουν πολλοί αντίχριστοι στον κόσμο μας από την εποχή των αποστόλων.

Η έννοια της λέξεις «αντίχριστος»

Παρόλο που το θέμα του αντίχριστου προκαλεί την περιέργειά μας, και υπάρχουν πολλές απόψεις πάνω στην ερμηνεία του, την λέξη «αντίχριστος» την συναντάμε μόνο τέσσερις φορές σε ολόκληρη την Αγία Γραφή, και μόνο στις επιστολές του απόστολου Ιωάννη.

Η λέξη «αντίχριστος» μπορεί έχει δύο έννοιες, είτε «ενάντια στο Χριστό» είτε «παίρνοντας τη θέση του Χριστού».

Στην Αγία Γραφή φαίνεται να συναντάμε ένα συνδυασμό και των δυο εννοιών. Ειδωλολάτρες τύραννοι, όπως ο Νέρων ή ο Διοκλητιανός, φαίνεται να μην ταιριάζουν με την περιγραφή της Άγιας Γραφής.

Οι αντίχριστοι

Ο απόστολος Ιωάννης είπε: «Βγήκαν (οι αντίχριστοι) από ανάμεσά μας, άλλα δεν ήταν από μας. επειδή, αν ήταν από μας, θα είχαν μείνει μαζί μας.  Άλλα, βγήκαν, για να φανερωθούν ότι όλοι δεν είναι από μας»  (Α’ Ιωάννου 2: 19).

Το εδάφιο αυτό δείχνει ότι οι αντίχριστοι έχουν κάποια σχέση με τη Χριστιανική Εκκλησία, άλλα δεν συνεχίζουν να συναναστρέφονται με τους αληθινούς Χριστιανούς.

Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε επίσης: «Επειδή, πολλοί πλάνοι μπήκαν μέσα στον κόσμο, αυτοί που δεν ομολογούν τον Ιησού Χριστό ότι ήρθε με σάρκα. αυτός είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος»  (Β΄ Ιωάννου 7).

Οι αντίχριστοι δηλώνουν πίστη στον Χριστό, αλλά επιμένουν ότι ο Ιησούς δεν ήλθε ως π��αγματικός άνθρωπος, ότι ήταν διαφορετικός από εμάς, και συνεπώς ότι δεν μπορούμε να έχουμε μια ζωή σαν τη δική του [1].

Ο γιος της απώλειας

Ο απόστολος Παύλος ανέπτυξε το παραπάνω θέμα στο 2ο κεφάλαιο της επιστολής Β΄ Θεσσαλονικείς, περιγράφοντας τον αντίχριστο με τα ονόματα, «ο άνθρωπος της αμαρτίας», «ο γιος της απώλειας» και «ο άνομος».

Μας πληροφορεί ακόμη ότι «η ημέρα του Χριστού (η Δευτέρα Παρουσία) …δεν θα έρθει, αν πρώτα δεν έρθει η αποστασία, και αποκαλυφθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο γιος της απώλειας, αυτός που αντιτάσσεται και θα υπερυψώνει τον εαυτό του ενάντια σε κάθε έναν που λέγεται θεός ή σέβασμα, ώστε να καθίσει στον ναό του Θεού ως Θεός, αποδεικνύοντας τον εαυτό του ότι είναι Θεός» (Β’ Θεσσαλονικείς 2: 4).

Στο παραπάνω εδάφιο διαβάζουμε ότι ο αντίχριστος «κάθεται στον ναό του Θεού». Στην Καινή Διαθήκη ναός είναι η Εκκλησία (Προς Εφεσίους 2: 21), συνεπώς ο αντίχριστος κάθεται πάνω στη Χριστιανική Εκκλησία, και ισχυρίζεται ότι θα πάρει την θέση του Θεού εδώ στη γη.

Ο παπισμός

Η περιγραφή αυτή μας φέρνει στο νου τον παπισμό, που για αιώνες επέμενε ότι ο Πάπας κατέχει τη θέση του Χριστού στη γη, όπως, π. χ. ο πάπας Λέων VII στην ποιμαντορική του επιστολή «Η επανένωση της Χριστιανοσύνης» στις 20 Ιουνίου 1884, δήλωσε ότι «εμείς (οι πάπες) κρατάμε εδώ στη γη τη θέση του Παντοδύναμου Θεού».

Η θεωρία ότι ο παπισμός ταυτίζεται με τον αντίχριστο βρίσκεται σε αρμονία και με το 7ο κεφάλαιο του βιβλίου του Δανιήλ, όπου το «μικρό κέρατο» που διώκει «τους αγίους» είναι ξεκάθαρα ο μεσαιωνικός παπισμός.

Παρομοίως και στο 13ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης περιγράφεται το θηρίο από τη θάλασσα που κάνει πόλεμο με τους αγίους, «δείχνοντας» στην παπική Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία του Μεσαίωνα.

Μολονότι πολλοί Καθολικοί, ακόμη και πάπες και ηγέτες, ήταν ειλικρινείς ψυχές που έκαναν πολλά καλά έργα, ο Σατανάς χρησιμοποίησε τον θεσμό του παπισμού, για να φέρει ψευδείς διδασκαλίες μέσα στη Χριστιανοσύνη που προώθησαν μια παραποιημένη εικόνα του Θεού. Επιπλέον, οι πόλεμοι των σταυροφόρων, η ιερά εξέταση και οι θρησκευτικοί πόλεμοι της Μεσαιωνικής περιόδου ήταν μια προσβολή προς το όνομα του Χριστού.

Ο Τελευταίος Αντίχριστος

Ωστόσο, ο απόστολος Παύλος συνεχίζει στη Β΄ Θεσσαλονικιές στο κεφάλαιο 2 να μας δείχνει ότι εκτός από τους αντίχριστους του παρελθόντος, θα υπάρξει ένας τελευταίος Αντίχριστος λίγο πριν τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού: «Και τότε, ο άνομος θα αποκαλυφθεί, τον οποίο ο Κύριος θα τον θανατώσει με το πνεύμα του στόματός του, και θα τον καταργήσει με την επιφάνεια της παρουσίας του» (εδ. 8).

Ο Αντίχριστος θα κάνει θαύματα για να εξαπατήσει εκείνους που δεν πιστεύουν:  «Ο οποίος θα έρθει με ενέργεια του σατανά με κάθε δύναμη και σημεία και τέρατα ψεύδους» (εδ. 9).

Το θηρίο από την άβυσσο

Αυτή η περιγραφή του τελευταίου Αντίχριστου από τον Παύλο ταιριάζει τέλεια με την περιγραφή του «θηρίου από την άβυσσο» της Αποκάλυψης. Όπως και ο «άνομος», αυτό το θηρίο είναι από το Ρωμαιοκαθολικό σύστημα, ο όγδοος από μια σειρά των τελευταίων «βασιλέων» (πάπες).

Στην Αποκάλυψη κεφάλαιο 19 το «θηρίο» αυτό, όπως «ο άνθρωπος της αμαρτίας» της Β΄ Προς Θεσσαλονικείς 2, είναι παρών κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Και οι δυο περιγράφονται να χρησιμοποιούν θαύματα, για να πλανήσουν τους απίστους, και για τους δυο οδεύουν προς απώλεια, και οι δυο καταστρέφονται με τον ερχομό του Χριστού.

Από τις παραπάνω συγκρίσεις είναι προφανές ότι «το θηρίο» και «ο άνθρωπος της αμαρτίας» είναι το ίδιο πρόσωπο —ο αντίχριστος των τελευταίων ημερών. Το γεγονός ότι «ανεβαίνει από την άβυσσο» δείχνει ότι θα εμφανιστεί κατά τη διάρκεια της πέμπτης σάλπιγγας, όταν θα ανοιχτεί το φρέαρ της αβύσσου (Αποκάλυψη 9:1,2).

Αυτό θα συμβεί κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου πολέμου που θα λάβει χώρα στο πρώτο μέρος της Μεγάλης Θλίψεως.

Μια πλήρης εικόνα του Αντίχριστου απαιτεί πολλές συγκρίσεις από διάφορες περικοπές. Για περισσότερες λεπτομέρειες και αποδεικτικά χωρία από την Αγία Γραφή, δες τμήματα 11: Ο Σατανάς Μιμήται τον Χριστό , 16: 13 Η Ανίερη Τριάδα, 17: 6-8 Το Θηρίο που Ήταν και δεν Είναι αν και Είναι, 17: 9-11 Τα Επτά Κεφάλια και το Παράρτημα 7 του Βιβλίο.

Οι Γνωστικοί του δευτέρου αιώνα πίστευαν ότι το φυσικό δημιούργημα ήταν κακό και γι’ αυτόν τον λόγο ο Ιησούς έπρεπε να ήταν μόνο πνευματικό ον. Πολλές Χριστιανικές αιρέσεις από τότε δίδαξαν ότι ο Ιησούς είχε ανθρώπινη υπόσταση («σαρκική») διαφορετική από τη δική μας, και κατά συνέπεια είναι αδύνατο για εμάς να ζήσουμε όπως έζησε Εκείνος. Στην επιστολή προς Εβραίους όμως, διαβάζουμε: «Επειδή, κι αυτός (Ιησούς) που αγιάζει κι αυτοί που αγιάζονται είναι όλοι από έναν… Επειδή, λοιπόν, τα παιδιά έγιναν κοινωνοί σάρκας και αίματος, κι αυτός παρόμοια έγινε μέτοχος από τα ίδια… Γι’ αυτό έπρεπε να ομοιωθεί σε όλα με τους αδελφούς… αλλ’ ο οποίος (Ιησούς) πειράχτηκε σε όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, χωρίς αμαρτία» (Εβραίους 2: 11, 14, 17, 4: 15). Ο απόστολος Ιωάννης δίδαξε ότι η διδασκαλία του αντίχριστου δικαιολογεί την αμαρτία καθώς παρουσιάζει τον Ιησού ως ένα υπέρτατο ον που έζησε μια τέλεια ζωή εξαιτίας της θεότητάς Του, αντί σαν κάποιον με την δική μας φύση που έζησε μια τέλεια ζωή, επειδή είχε πλήρη εξάρτηση από τον Πατέρα Του και το Άγιο Πνεύμα.

[spoilersgr]

«Πολλά καλά έρχονται από την Ιταλία», έγραφε ένας δημοσιογράφος, «η πίτσα, ο espresso, η μακαρονάδα και, φυσικά, η Monica Bellucci». Πού να φανταζόταν η Brunella Bellucci, όταν της αποκάλυψε ο γυναικολόγος της ότι ήταν στείρα, πως θα έφερνε στον κόσμο μία από τις ωραιότερες και πιο ποθητές γυναίκες όλων των εποχών, την πολυβραβευμένη Monika Anna Maria Bellucci. Η Monica γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1964 στην Ούμπρια και ήταν μοναχοπαίδι. Ο πατέρας της, Pasquale, θυμάται ότι ήταν τόσο όμορφη από μικρή που ο σεφ του εστιατορίου που δειπνούσαν ένα βράδυ, ενθουσιάστηκε και αρνήθηκε να πληρώσουν, οι καθηγητές επίσης τη θαύμαζαν τόσο που ένας μάλιστα της έκανε και το πορτρέτο της. Η μητέρα της λέει ότι ήταν πολύ τυχεροί που έφεραν στον κόσμο ένα τόσο όμορφο κορίτσι, και γι’ αυτό δεν έκαναν και δεύτερο παιδί, γιατί μπορεί να ζήλευε τη Μonica. Από μικρή προτιμούσε να περνά χρόνο με τους γονείς της, να διαβάζει βιβλία και να μελετά, παρά να παίζει στην αυλή με άλλα παιδιά. Μετά το σχολείο πήγε στην Περούτζια, για να συνεχίσει στη Νομική τις σπουδές της. Για να βοηθά οικονομικά τους γονείς της βρήκε δουλειά ως σερβιτόρα, αλλά όταν κάποιος φίλος την παρακίνησε να δοκιμάσει το μόντελινγκ, με το 1,71 ύψος της και τέτοια ομορφιά, κατάλαβε ότι έτσι θα έβγαζε χρήματα πιο γρήγορα απ’ ό,τι με τη δικηγορία. Το 1988 μετακόμισε στη Μέκκα της Μόδας, το Μιλάνο, και από τότε συμμετείχε σε ντεφιλέ μεγάλων Οίκων έως και σήμερα, που εκτός από τις παχυλές αμοιβές που εισπράττει για τις ταινίες, ο λογαριασμός της μεγαλώνει με τα αστρονομικά ποσά από τα brand μόδας και καλλυντικών που διαφημίζει… Το 1990 ασχολήθηκε με την ηθοποιία, ξεκινώντας από την Ιταλία, για να γίνει διεθνής, μιας και μιλούσε ιταλικά, αγγλικά, γαλλικά και περσικά. Mέχρι  τώρα πρωταγωνίστησε σε 68 ταινίες εκτός από τηλεόραση, voices over, κλπ. κ.λπ. Προσωπική ζωή Από το 1990 έως το 1994 ήταν παντρεμένη με τον φωτογράφο μόδας Claudio Carlos Basso, μετά αρραβωνιάστηκε με τον ηθοποιό Nicola Farron, και χώρισαν όταν η Monica γνώρισε στα γυρίσματα του «The Apartment», το 1996, τον Γάλλο γοητευτικό-άσχημο ηθοποιό Vincent Cassel (γιο του διάσημου ηθοποιού Jean Pierre Cassel). Μολονότι δεν υπήρξε ούτε καν συμπάθεια στην αρχή, κατέληξαν σε γάμο το 1999 (μετά από τρεις αποτυχημένες προτάσεις του Vincent που απέρριπτε η Monica, και μόνον όταν είχε ένα ατύχημα δέχτηκε).  Το μοντέλο γάμου που υιοθέτησαν, να ζουν σε χωριστά σπίτια για να μην επέλθει ρουτίνα, δεν λειτούργησε, και το 2013 χώρισαν αφού η Monica είχε μάθει για τις απιστίες του άνδρα της (να έχεις γυναίκα τη… «Μαλένα» και να την απατάς, το άκρον άωτον). Μαζί απέκτησαν δύο κόρες. Όταν χώρισαν οι δρόμοι τους Μετά το δεύτερο διαζύγιο η Monica γνώρισε τον Εβραίο επιχειρηματία Telman Ismailov, και στη συνέχεια, το 2017, ερωτεύτηκε τον Γάλλο ηθοποιό Gilles Lellouche, οκτώ χρόνια μικρότερό της. Από το τέλος του 2018 τη… συνοδεύει ο καλλιτέχνης Nicolas Lefebvre, που τον περνά δεκαοκτώ χρόνια. Όσο για τον Vincent, παντρεύτηκε την κατά 30 χρόνια μικρότερή του Γαλλίδα μανεκέν Τina Kunakey και απέκτησαν μία κόρη ενός έτους σήμερα. Είπαμε, ο έρως χρόνια δεν κοιτά… Λάτρης της Ελλάδας Το περασμένο καλοκαίρι έκανε διακοπές στην Πάρο με την κολλητή της Δωροθέα Μερκούρη και τα παιδιά τους, αφού δηλώνει φανατική θαυμάστρια της χώρας μας. Στις 28 & 29 Σεπτεμβρίου, στη σκηνή του Ηρώδειου, θα ερμηνεύσει επιστολές και αναμνήσεις της Μαρίας Κάλλας, από το βιβλίο του Τομ Βολφ, με σκηνοθέτη τον ίδιο. Μια μετάκληση που εξασφάλισε ο πολιτιστικός οργανισμός «Λυκόφως» του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου. Η Bellucci, που ανεβαίνει για πρώτη φορά σε θεατρική σκηνή, επέλεξε συμβολικά τη γενέτειρά της Ιταλία & το «Festival dei Due Mondi», στο Spoleto, στις 27 Αυγούστου 2020, και στη συνέχεια τον τόπο καταγωγής της μεγάλης σοπράνο, την Ελλάδα, για την έναρξη της διεθνούς περιοδείας της παράστασης. Τι δεν γνωρίζουμε για την πιο αισθησιακή γυναίκα της 7ης Τέχνης Ο τραπεζικός της λογαριασμός ανέρχεται σε 45 εκατ. δολάρια.Δεν κάνει δίαιτα παρά μόνον αν το απαιτεί ο ρόλος της, προτιμά να ασχολείται με τα παιδιά της, να περπατά στον καθαρό αέρα και να κάνει γιόγκα παρά γυμναστική.Στο ντοκιμαντέρ « Το μεγάλο ερώτημα», σχετικό με την αμφιλεγόμενη ταινία του Μελ Γκίμπσον για τις 12 τελευταίες ώρες του Ιησού «Τα πάθη του Χριστού», όπου υποδύθηκε τη Μαρία Μαγδαληνή, είπε: «Είμαι άθεη, αν και ενδιαφέρομαι και σέβομαι όλες τις θρησκείες. Πιστεύω όμως σε μία μυστήρια ενέργεια που ενώνει το Σύμπαν».Αναφερόμενη στον Vincent Cassel: «Μερικές φορές τον αγαπώ τόσο πολύ και άλλες φορές θέλω να τον σκοτώσω». Όταν τον πρωτογνώρισε, είπε: «Ποιος νομίζει ότι είναι αυτός ο αγενέστατος;»«Ο Vincent δεν γνώριζε τους φίλους μου, ούτε εγώ τους δικούς του. Είμαστε δύο εντελώς διαφορετικά άτομα».Όταν ρωτήθηκε αν θα ξαναπαντρευτεί: «Όταν έχεις δύο αποτυχημένους γάμους, πρέπει να αναρωτηθείς τι έφταιξε, να πάρεις το χρόνο σου. Ας πούμε ότι σε αυτή τη φάση είμαι στο στάδιο της μάθησης».Δεν θέλει να εγκατασταθεί στο Χόλιγουντ. «Είμαι παλιά ψυχή εγώ και η Αμερική είναι πολύ νέα για μένα».Όταν γυρίζει φιλμ στις ΗΠΑ ιδρώνει και θέλει μέρες για να ξεκουραστεί. «Το παθαίνω», λέει, «γιατί στην Ευρώπη είμαστε διαφορετικά, υπολογίζουμε τον άνθρωπο περισσότερο απ’ ό,τι το φιλμ, δεν γυρίζουμε μέσα στη ζέστη του Αυγούστου».Συλλέγει παλιές γιαπωνέζικες κούκλες.«Φοβούνται να είναι “αληθινές” γυναίκες», λέει για τα αδύνατα μοντέλα και τις ηθοποιούς του Χόλυγουντ. «Τι πιο ωραίο από το να απολαμβάνεις με φίλους καλό φαγητό».Το 2004, έγκυος στην πρώτη κόρη της, φωτογραφήθηκε γυμνή στο ιταλικό «VanityFair» σαν διαμαρτυρία για την απαγόρευση στην Ιταλία της δωρεάς σπέρματος και ωαρίων.Οι προγονοί της ήταν μετανάστες από την Αλβανία – όπως του Ρόμπερτ Ντε Νίρο και της Σάντρα Μπούλοκ.Ο κύριος λόγος που έμεινε έγκυος ήταν για να κάνουν τα στήθη τους τη δουλειά για την οποία τα έχει προορίσει η Φύση, εκτός από το να προσφέρουν ένα ωραίο μπούστο.Εκτός από σεξ σίμπολ, είναι και πανέξυπνη.

[velosvelos]

. Ο άνθρωπος έχει θράσος, αλλά εδώ πουλούσε επιστολές του Χριστού, στις κηραλοιφές θα κάνει πίσω;

[liberalgr-blog]

«Ανοησίες», «ψευδεπίγραφες επιστολές» και πολιτική εκμετάλλευση καταλογίζουν μητροπολίτες και ηγούμενοι φωτογραφίζοντας τον Κυριάκο Βελόπουλο, ο οποίος δηλώνει...

[globalviewgr]

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο «αδειάζει» τον Βελόπουλο για τις επιστολές του Χριστού Αιχμές κατά του επικεφαλής της παράταξης «Ελληνική Λύση», Κυριάκου Βελόπουλου, χωρίς πάντως να τον κατονομάζει αφήνει ο Επίσκοπος Αμορίου Νικηφόρος, ο οποίος υπάγεται ευθέως στον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.

[eethblog]

Ποιμαίνεις τα πρόβατά Του;

Η Αγία Γραφή και ειδικά η Κ. Διαθήκη κάνει λόγο για ποιμένες και ποίμανση μέσα στην εκκλησία. Το χάρισμα του ποιμένα περιέχεται με άμεση ή έμμεση αναφορά στις λίστες χαρισμάτων που συναντάμε στις επιστολές. Η πρώτη εικόνα που μας έρχεται στο μυαλό όταν ακούμε την λέξη ποιμένας, είναι ο άμβωνας και μια ηγετική θέση μέσα στην εκκλησία. Είναι όμως μόνο αυτό που περιλαμβάνεται στην έννοια του ποιμένα;

Στην στιχομυθία του τελευταίου κεφαλαίου του Κατά Ιωάννη ευαγγελίου μεταξύ του Κυρίου και του Πέτρου, διαπιστώνει κανείς μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια. Ο Κύριος και τις τρεις φορές που επαναλαμβάνει την προσταγή του στον Πέτρο, εκφράζει την έγνοια του για την φροντίδα-ποίμανση της εκκλησίας. 

“…βόσκε τα αρνία μου… ποίμαινε τα πρόβατά μου… βόσκε τα πρόβατά μου”

Καθώς το διαβάζουμε αυτό σίγουρα το μυαλό μας πηγαίνει στους ποιμένες, εκείνους που έχουν το ιδιαίτερο χάρισμα και κλήση από τον Θεό για την συγκεκριμένη διακονία. Εκείνους που τους βλέπουμε συνήθως στον άμβωνα της εκκλησίας, και έχουν μια θέση ηγεσίας - ευθύνης μέσα στο σώμα του Χριστού. 

Μήπως όμως η εντολή αυτή του Κυρίου αφορά περισσότερα μέλη της εκκλησίας Του και όχι μόνο τους συγκεκριμένους “ποιμένες” όπως τους έχουμε στο μυαλό μας; 

Για παράδειγμα μπορεί να έχει εφαρμογή σε εκείνον που φροντίζει για την καθαριότητα του κτιρίου της εκκλησίας; Μήπως για όσους φροντίζουν τα ηχητικά ή την βιντεοσκόπηση και τα ηλεκτρονικά μέσα; Μπορεί να έχει εφαρμογή στους δασκάλους του Κυριακού Σχολείου, αλλά και στους αδελφούς που φροντίζουν την τεχνική συντήρηση των εγκαταστάσεων της εκκλησίας; Μήπως ισχύει και για εκείνους που φροντίζουν για την ταξιθεσία ή και γι’ αυτούς που μεταφράζουν;

Η βασική έννοια της “ποίμανσης” είναι η φροντίδα και σίγουρα ένα μεγάλο μέρος αυτής της φροντίδας μέσα στην εκκλησία είναι η διακονία του άμβωνα. Συχνά όμως στο μυαλό μας εξαντλούμε την έννοια της ποίμανσης απλά στο ποιος θα κηρύττει στην εκκλησία. Όλοι όσοι διακονούν μέσα στο σώμα του Χριστού με οποιαδήποτε διακονία έχουν ρόλο ποιμένα σε ότι αφορά την φροντίδα. 

Ο αδελφός που καθαρίζει τους χώρους της εκκλησίας γιατί το κάνει; Ο στόχος του είναι να φροντίσει ώστε τα “πρόβατα” του Κυρίου να μπορούν να Τον λατρεύουν μέσα σε ένα χώρο τακτοποιημένο, καθαρό, που μυρίζει όμορφα και είναι ευχάριστος. Ο ηχολήπτης της εκκλησίας φροντίζει ώστε τα “πρόβατά” Του να μπορούν να ακούν σωστά και ευχάριστα τον κήρυγμα του Λόγου. Ο αδελφός που χειρίζεται τα ηλεκτρονικά μέσα φροντίζει ώστε τα “πρόβατά” του να μπορούν να διαβάζουν τα εδάφια και τους ύμνους που προβάλονται στις οθόνες. 

Ας μην ψάχνουμε να βρούμε λοιπόν τους “ποιμένες” με μόνο κριτήριο ποιος θα είναι πίσω από τον άμβωνα. Είναι καιρός να αναλάβουμε την ευθύνη μας όλα τα μέλη της εκκλησίας του Χριστού στο κομμάτι της διακονίας που μας αναλογεί. Όλοι έχουμε μέρος στη διακονία της “ποίμανσης” των προβάτων του Κυρίου ακόμη και μέσα από την πιο πρακτική διακονία στην εκκλησία. Μπορεί να μην έχεις το συγκεκριμένο χάρισμα του ποιμένα, όμως έχεις κληθεί να “ποιμάνεις” τα πρόβατά Του, δηλαδή να φροντίζεις γι’ αυτά υπηρετώντας με επιμέλεια σε όποια επιμέρους διακονία συμμετέχεις. 

Ποιμαίνεις λοιπόν τα πρόβατά Του;

 Στέφανος Μποτώνης

[aftocdn]

Προσφορά των Ποντίων Στουτγάρδης στο προσωπικό του Katharinen Hospital

Καλάθια με ελληνικά προϊόντα και συμβολικό χρηματικό ποσό προσέφεραν στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικού του περιφερειακού νοσοκομείου, Katharinen Hospital και συγκεκριμένα στην εντατική μονάδα Ε2, ο Σύλλογος Ποντίων Στουτγάρδης «Ποντιακή Εστία» και η Ποντιακή Ένωση Στουτγάρδης και Περιχώρων «Η Ρωμανία».

Η κίνηση έγινε σε αναγνώριση της ακούραστης προσπάθειας όλων των στελεχών του νοσοκομείου -μεταξύ των οποίων και εργαζόμενοι ποντιακής καταγωγής- ενάντια στην πανδημία με κίνδυνο να προσβληθούν και οι ίδιοι», όπως ανέφερε ο Δημήτρης Παπαγερίδης, πρόεδρος της Ποντιακής Ένωσης Στουτγάρδης & Περιχώρων «Η Ρωμανία». «Ελπίζουμε η πράξη αυτή να έχει και συνέχεια και να γίνει παράδειγμα προς μίμηση και από άλλους συλλόγους. Με την ευχή ο κορονοϊός να αποτελεί μια θλιβερή ανάμνηση σε λίγες μέρες, ευχόμαστε σε όλο τον κόσμο Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση», πρόσθεσε.

Ευχαριστήριες επιστολές στους δύο συλλόγους έστειλαν, ο δρ Wolfgang Bettolo, διευθυντής μεταμόσχευσης του περιφερειακού νοσοκομείου Στουτγάρδης και ο Thorsten Stindi, αναπληρωτής προϊστάμενος της χειρουργικής εντατικής μονάδας Ε2.

Οι δύο σύλλογοι σε μήνυμά τους για τις Άγιες ημέρες σημειώνουν τα εξής:

Μήνυμα του Συλλόγου Ποντίων Στουτγάρδης «Ποντιακή Εστία» «Όλοι μας γνωρίζουμε πόσο δύσκολη και στενάχωρη είναι αυτή η κατάσταση που βιώνουμε. Δεν είναι εύκολος ο περιορισμός για κανέναν. Όμως αυτό είναι το ενδεδειγμένο μέτρο για να βγούμε το συντομότερο δυνατόν από αυτή και να επιστρέψουμε στους ρυθμούς μας. Ας κάνουμε λοιπόν ό,τι περνάει από το χέρι μας για να περάσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. «Αυτή η κρίση μας διδάσκει πως για να είμαστε εμείς καλά, πρέπει να είναι και ο διπλανός μας καλά! Ας συνηθίσουμε λοιπόν να επιδεικνύουμε προσωπική ευθύνη ως ένα πρώτο βήμα αγάπης και σεβασμού προς όλους και θα δείτε που από την κρίση αυτή θα βγούμε πιο δυνατοί και ως άνθρωποι και ως κοινωνία. Η Ανάσταση του Θεανθρώπου να είναι Ανάσταση ελπίδας για όλους, για ένα κόσμο πιο ανθρώπινο, πιο ειρηνικό, για ένα κόσμο δημιουργικό και ευτυχισμένο. Η φετινή Λαμπρή να αποτελέσει ένα μήνυμα αναγέννησης. Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα σε όλους. Να είστε καλά και να προσέχετε».

Μήνυμα της Ποντιακής Ένωσης Στουτγάρδης & Περιχώρων «Η Ρωμανία» «Ευχόμαστε στον απανταχού ελληνισμό και στους απανταχού ορθόδοξους χριστιανούς Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση. Παρά τις δυσκολίες των καιρών, παρακολουθούμε με προσήλωση το Θείο δράμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και προσδοκούμε Ανάσταση νεκρών και Ζωή του μέλλοντος αιώνος. Αμήν. Υγεία και ευτυχία σε όλους και καλές γιορτές», τονίζει στο μήνυμά της η Ποντιακή Ένωση Στουτγάρδης & Περιχώρων «Η Ρωμανία».

Πηγή: pontosnews

Επιμέλεια: Κατερίνα Χούμπα

Source link

The post Προσφορά των Ποντίων Στουτγάρδης στο προσωπικό του Katharinen Hospital appeared first on Προκηρύξεις, διορισμοί, δημόσιο και άλλα νέα!.

source https://aftocdn.gr/%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b5%cf%82-%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ac-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%84%ce%b3%ce%ac%cf%81%ce%b4%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf/

[kastoria24]

«Συ του λαού σου υπερμάχησον» (του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ.Σεραφείμ, Υπερτίμου και Εξάρχου Άνω Μακεδονίας)

Απευθυνόμενος ο ιερός Φώτιος, ο μέγας αυτός ομολογητής της πίστεώς μας και δεινός πολέμιος των αιρετικών λατινικών δοξασιών, προς την Υπεραγία Θεοτόκο, έπειτα από τη θαυμαστή διάσωση της Βασιλίδος των πόλεων από την επιδρομή των Ρως, δηλαδή των Ρώσων, τον Ιούνιο του έτους 860, λέγει τα εξής : «Εσένα προτάσσουμε ως όπλα και τείχος και θυρεούς και στρατηγό ίδιο, εσύ υπεράσπισε τον λαό σου. Εμείς θα φροντίσουμε να σου προσφέρουμε τις καρδιές μας καθαρές με όλη μας τη δύναμη, αποσπώντας τους εαυτούς μας από τους ρύπους και τα πάθη, εσύ διάλυσε τα σχέδια των εχθρών μας που είναι γεμάτοι οργή. Γιατί, αν ξεφύγουμε κάπως από τις υποσχέσεις μας, η διόρθωσή μας ανήκει σ’ εσένα, είναι δικό σου έργο να δώσεις χέρι βοηθείας σ’ αυτούς που έχουν γονατίσει και να τους σηκώσεις από την πτώση τους». Άλλωστε και η θεομητορική εορτή της Αγίας Σκέπης που εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας, και που καθιερώνεται για πρώτη φορά στην Κωνσταντινούπολη στις αρχές του δεκάτου αιώνα, ύστερα από όραμα που είδε ο Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός στην Αγρυπνία των Βλαχερνών, φανερώνει περίτρανα τη φοβερή προστασία της Παναγίας προς το ημέτερον Γένος. Γράφει χαρακτηριστικά στην ομιλία του ο Άγιος Φώτιος : «Μόλις η παρθενική στολή (της Παναγίας) περιήλθε το τείχος, οι βάρβαροι αποκαμωμένοι και σαν βουβοί μάζεψαν τις αποσκευές τους και εγκατέλειψαν την πολιορκία, και έτσι και την προσδοκώμενη άλωση αποφύγαμε, και αξιωθήκαμε την απροσδόκητη σωτηρία. Γιατί δεν έρριξε ο Κύριος το βλέμμα του στις αμαρτίες μας, αλλά στη μετάνοιά μας, ούτε θυμήθηκε τις ανομίες μας, αλλά πρόσεξε τη συντριβή των καρδιών μας και έκλινε την ακοή του στην εξομολόγηση των χειλιών μας». «Συ του λαού σου υπερμάχησον» Η Θεοτόκος, λοιπόν, είναι «η σκέπουσα ημάς και συμμαχούσα αοράτως», όπως ψάλλει ο ιερός υμνογράφος της Εκκλησίας. Είναι η σκέπη του κόσμου, η πλατυτέρα της νεφέλης, κατά τον άγνωστο ποιητή του κοντακίου του Ακαθίστου Ύμνου. Κι όπως ο φωτεινός στύλος ήταν εκείνος που οδηγούσε τον περιπλανώμενο λαό του Ισραήλ στην έρημο, δείχνοντας τον δρόμο προ�� τη γη της Χαναάν, καθώς μας πιστοποιεί το κείμενο της Αγίας Γραφής, έτσι και στη δύσβατη έρημο αυτής της ζωής και στους σκοτεινούς δρόμους της ιστορίας, η Θεοτόκος δίνει καινούργιο προσανατολισμό στον περιπλανώμενο άνθρωπο. Στη σκοτεινή νύκτα της αμαρτίας, ανάπτει τον πυρσό της χάριτος και φωτίζει απλόχερα όλες τις πτυχές της υπάρξεώς μας. Γίνεται, ακόμη, η νέα νεφέλη, η πλατυτέρα της παλαιάς, η οποία καλύπτει ημέρα και νύκτα τον λαό της. Από αυτήν στάζει ο δροσερός όμβρος της χάριτος, η δροσιά του Θεού, που απαλύνει την καυτή κόλαση της ζωής και χαρίζει αναψυχή και προστασία στον κουρασμένο οδοιπόρο. Γι’ αυτό ο Όσιος Άνθιμος της Χίου έλεγε πως η Παναγία είναι το δένδρο εκείνο το ευσκιόφυλλο κάτω από το οποίο αισθανόμαστε προστασία, ανάψυξη και παρηγορία. Αυτή επισκιάζει τους πιστούς και τους οδηγεί στην πορεία προς την Άνω Ιερουσαλήμ. Αυτή σκέπαζε πάντοτε, αλλά και σκεπάζει έως σήμερα με την κραταιά και ολοφώτεινη σκέπη της την πολύπαθη πατρίδα μας. Το μαρτυρούν οι εκατοντάδες των Ιερών Ναών, που είναι αφιερωμένοι στο όνομά της, τα πάμπολλα προσκυνήματα, τα θαυματουργά ιερά εκτυπώματα που φρουρούν προστατευτικά τον τόπο μας. Το μαρτυρούν τα αναρίθμητα θαύματα, που είναι γραμμένα κυρίως στις καρδιές των πονεμένων ανθρώπων. Το φανερώνει αυτή η πίστη του λαού μας. Πιστεύει ο ορθόδοξος λαός μας στο Θεό, όσο κι αν αυτή η πίστη πολεμείται και συκοφαντείται τόσο βάναυσα. Προστρέχει αυτός ο λαός στην Παναγία, αιτείται καθημερινά τη βοήθειά της, την πρεσβεία και τη μεσιτεία της στο θρόνο του Υιού και Θεού της και μαζί με τον ιερό υμνογράφο επαναλαμβάνει με τα χείλη και πρωτίστως με την καρδιά : «την πάσαν ελπίδαν μου εις σε ανατίθημι». «Συ του λαού σου υπερμάχησον» Αυτή η σκέπη της Θεοτόκου δεν εμφανίστηκε μόνο τότε, στις επιδρομές των Αβάρων, όταν για πρώτη φορά ψάλθηκε ο Ακάθιστος Ύμνος, ούτε ακόμη μόνο κατά τις επιθέσεις των Ρώσων, καθώς μας περιγράφει ο ιερός Φώτιος, ζωγραφίζοντας τις δυσκολίες και τη ζοφερότητα της καταστάσεως στην οποία είχε περιέλθει η χωρίς στρατό τότε Κωνσταντινούπολη, αλλά και πάντοτε. Και τότε που η χριστιανική αυτοκρατορία μας βρισκόταν στις δόξες της, αλλά και όταν ταπεινωμένη, στα χρόνια της σκλαβιάς και της τυραννίας, έσκυβε κάτω από το βάρος του τουρκικού ζυγού αλλά κρατούσε άσβεστο το φρόνημα και είχε στραμμένη τη διάνοια προς την Υπέρμαχο Στρατηγό του Γένους. Γι’ αυτό και έψαλλε σε κάθε περίσταση το γνωστό κοντάκιο : «Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια...». Αλλά και στον νεότερο ελληνισμό, διατηρήθηκε αμείωτη αυτή η ευγνωμοσύνη του λαού μας στη φοβερή προστασία της Παναγίας. Στην εποποιΐα του 1940, αυτή η πίστη στη ζωντανή παρουσία της παίρνει εκπληκτική ένταση και έκταση. Η Παναγία στέκεται πλάι στο αγωνιζόμενο Έθνος. Ενθαρρύνει τους πολεμιστές. Φωτίζει το δρόμο τους, τους καθοδηγεί και τους σκεπάζει. Απλώνει το ιερό της μαφόριο, όπως τότε στον Ναό των Βλαχερνών, σκεπάζοντας τους αγωνιστές της τιμής και του δικαίου. Συγκλονιστικές είναι οι πολυπληθείς μαρτυρίες, επώνυμες και ανώνυμες, από τη θαυμαστή παρουσία της Θεοτόκου στα χιονισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου και όχι μόνο. Επιστολές και δημοσιεύματα, τραγούδια και παραστάσεις διασαλπίζουν σε ολόκληρη την οικουμένη τη μητρική προστασία της Παναγίας και συνθέτουν τη διαδρομή ενός θαύματος στις πολεμικές επιχειρήσεις της εποχής εκείνης, που έκανε ακόμη και τους εχθρούς να θαυμάζουν τον ευλογημένο λαό και, ειδικότερα, εκείνους που κρατούσαν τις θερμοπύλες της Πίστεως και της Πατρίδας. Δικαίως, λοιπόν, η Ιερά Σύνοδος μετέφερε αυτήν τη θεομητορική εορτή από την 1η Οκτωβρίου στις 28 Οκτωβρίου, ώστε να θυμίζει σε όλους μας πως «Μητρός Θεού Σκέπη Ελλάδα θειόφρονα καλύπτει». «Συ του λαού σου υπερμάχησον» Η εορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου έρχεται σήμερα να μας θυμίσει πως : αν θέλουμε να πάμε μπροστά, αν θέλουμε να δίνουν στην πατρίδα μας την αξία που της ταιριάζει, αν θέλουμε τελικά να μεγαλουργήσουμε, δεν έχουμε παρά να φυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού την πίστη μας στο Θεό, την ευλάβειά μας στην Παναγία και την αγάπη μας στην Πατρίδα. Αν πετάξουμε τον θείο αυτόν και υπερβατικό παράγοντα από τη ζωή τη δική μας και του Έθνους μας, δεν μένει και δεν στέκεται όρθιο απολύτως τίποτα. Όσοι λησμονούν, αγνοούν, παρασιωπούν η πολεμούν αυτόν τον ουσιαστικό παράγοντα για την υπόσταση του Γένους μας, τότε πραγματικά χάνουν την μοναδικότητά τους και αλλοτριώνονται και αφομοιώνονται. Γι’ αυτό, ακόμη και Έθνη με μικρή σχετικά ιστορία αναζητούν όσο το δυνατόν περισσότερα σημεία αναφοράς στον Θεό αλλά και στο παρελθόν τους, προκειμένου να διατηρήσουν την ταυτότητά τους και να επιβιώσουν. Συνεπώς, είναι χρέος μας, ιδίως στις έσχατες αυτές ημέρες να αγαπούμε πάνω από όλα και πέρα από όλα το πρόσωπο του Χριστού, να τιμούμε την Παναγία, αλλά και να αγαπούμε συγχρόνως την Πατρίδα μας. Να προβάλλουμε ακόμη με κάθε τρόπο τη σημαντική αυτή συμβολή της Πίστεώς μας στη ζωή του γένους μας. Αυτό είναι το συμπέρασμα και η επιταγή της ιστορίας, το καλύτερο δίδαγμα για το μέλλον και η πιο ευτυχής προοπτική για την πραγματική ευημερία του τόπου μας.

(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

περισσότερα στο svouranews.blogspot.com

[maxmaggr]

Νικόλαος Καβάσιλας: Ένας διαφορετικός θεολόγος

O Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη περίπου το 1322  από μια πλούσια οικογένεια με αρκετά επιφανή πρόσωπα και σε μια εποχή που η Βυζαντινή αυτοκρατορία σταδιακά έχανε την ισχύ της. Ωστόσο, την ίδια ακριβώς περίοδο λέγεται, πως η περιοχή της Θεσσαλονίκης κατά κάποιον τρόπο θεωρούταν πνευματικό κέντρο. Γενικότερα, φαίνεται πως η ιδιαιτερότητα και η πραότητα του επέτρεψαν περισσότερο την ανάδειξη άλλων θεολόγων της εποχής- όπως ο Γρηγόριος Παλαμάς- και όχι τόσο τη δική του.  Ωστόσο, σήμερα θεωρείται ένας εκ των σημαντικότερων ορθοδόξων θεολόγων και λόγιων της εκκλησίας. Παρά ταύτα, αν και το έργο του φέρει αδιαμφισβήτητο κύρος, η συλλογή στοιχείων για τη ζωή του δεν ήταν ιδιαιτέρως εύκολη,  ενώ χρειάστηκαν πολλά χρόνια έρευνας και μελέτης για να συγκεντρωθούν και να είναι σήμερα διαθέσιμα ��σα στοιχεία υπάρχουν γύρω από το πρόσωπό του.  Ο Νικόλαος Καβάσιλας, που αργότερα αναδείχθηκε σε σπουδαίο επιστήμονα και χαρακτηρίστηκε ως ησυχαστής, έλαβε άριστη παιδεία και άφησε παρακαταθήκη σπουδαίο έργο, το οποίο ακτινοβολεί μέχρι τις μέρες μας. Ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας ίσως πέθανε λίγο μετά το 1391. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1983 πραγματοποίησε την αγιοκατάταξή του, ενώ η μνήμη του τιμάται σταθερά στις 20 Ιουνίου. Είναι χαρακτηριστικό του νηπτικού πατέρα, πως οι διδασκαλίες του στηρίζονται στη μυστηριακή θεολογία της εκκλησίας και στους περίφημους μακαρισμούς που βρίσκονται στο ευαγγέλιο, καίτοι ο Καβάσιλας δεν απευθύνεται κατ' ανάγκην σε εκείνους που ακολουθούν ασκητική ζωή. Ο ίδιο συχνά υποστήριζε ότι «ο νόμος του πνεύματος, που είναι η αγάπη για το Θεό, είναι νόμος φιλίας και ευγνωμοσύνης. Για να ακολουθήσει κανείς αυτό το νόμο δεν είναι ανάγκη να καταβάλει κόπους, ούτε έξοδα, ούτε να χύσει ιδρώτα..» Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί, πως η βαθύτατη έρευνα που πραγματοποίησε για τα μυστήρια, το αντίκτυπο αυτών στο χριστιανικό βίο και η σημασία αυτών σε ολόκληρη τη ζωή του ίδιου δεν θεωρήθηκαν από τον Καβάσιλα, εμπόδιο για την επιστήμη. Ο ίδιος άλλωστε ασχολήθηκε αρκετά με την αστρονομία και άλλες επιστήμες. Συνοψίζοντας, βάσει των όσων ο συγκεκριμένος Πατέρας υπογράμμισε, Νικόλαος Καβάσιλας δεν είναι αναγκαίο ο μυστικισμός να συνδυαστεί με το μοναχισμό. Απεναντίας, μένοντας στην κοινωνική ζωή και στην καθημερινότητά του ο κάθε άνθρωπος δύναται, μέσω της μελέτης πνευματικών έργων και όχι μόνο, να μεταβάλλει την ουσία αυτών. Τα όσα αναφέρονται παραπάνω παραπάνω είναι μια βασική αιτία για την οποία ο λόγος του Καβάσιλα χαρακτηρίζεται ως δυνατή θεολογική πνοή.

Ο Νικόλαος Καβάσιλας είναι αλήθεια πως άφησε πλούσιο έργο πίσω του, ενώ τα γραπτά του αναντίλεκτα συνιστούν διαμάντια της εκκλησιαστικής γραμματείας. Επιπλέον, υπάρχει στα κείμενά του ποικιλομορφία, αφού ο μυσταγωγός έγραψε κείμενα φιλοσοφικά, ερμηνευτικά, λειτουργικά, κοινωνικοπολιτικά, εγκωμιαστικούς λόγους και 17 επιστολές. Συγκεκριμένα, πρέπει να σημειωθεί, πως στα δύο έργα του «Περί της εν Χριστώ ζωής» και «Ερμηνεία της θείας Λειτουργίας» συγκεντρώνεται όλη η λειτουργική θεολογία του, καθώς στο εσωτερικό αυτών των έργων εμπεριέχεται η πίστη και η παράδοση των εκκλησιαστικών μυστηρίων. Εν συνεχεία, παρουσιάζονται με τη σειρά το βιβλίο «Η Θεομήτωρ» από τις εκδόσεις  ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΉ ΔΙΑΚΟΝΙΑ σε μετάφραση του Π. Νέλλα. Επίσης, από τις εκδόσεις ΛΥΧΝΟΣ τα βιβλία «Φιλοκαλία των νηπτικών και των ασκητικών» σε μετάφραση του Π. Χρήστου και η «Εν Χριστώ ζωή» σε μετάφραση του Ε. Λέκκου. 

Αληθινός Πατήρ της Εκκλησίας ο Καβάσιλας, έζησε προφητικά τα γεγονότα της εποχής του. Είδε το ρεύμα της Αναγεννήσεως μέσα από την παράδοση της Εκκλησίας. Αντιμετώπισε την επικαιρότητα μέσα από την αιωνιότητα και μπόρεσε να την κερδίσει. Σ' αυτή την παράδοση καλούν και τους σημερινούς πιστούς οι Πατέρες της Εκκλησίας. Μόνο καθιστώντας επίκαιρη, ζώντας προφητικά την αληθινή πατερική παράδοση, θα μπορέση η Εκκλησία να είναι ζωντανή και επίκαιρη σήμερα, να βοηθήσει αποτελεσματικά την εποχή μας.

Οι μεταφράσεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα σε πολλές ξένες γλώσσες και στη δική μας έχουν το μειονέκτημα ότι στηρίζονται σε επισφαλές κριτικώς κείμενο, με άφθονα λάθη και παραλείψεις. Για να μη έχει και η δική μας το ίδιο μειονέκτημα, αναγκασθήκαμε ν' απορρίψουμε τελείως το κείμενο της εκδόσεως Migne και να εξαγάγομε άλλο καλύτερο με βάση κώδικες που ήταν στη διάθεσή μας. Έτσι το κείμενο αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο κριτικό, αν και ούτε ο χρόνος ούτε το είδος εκδόσεως αυτής της σειράς το απαιτεί. Μία παραβολή με τον κώδικα Βατοπ. 541 του 15ου αιώνα, του οποίου η μικροταινία ήρθε την τελευταία στιγμή στα χέρια μας, δείχνει ότι το κείμενό μας δεν μπορεί ν' απέχει πολύ από εκείνο που βγήκε από τα χέρια του Νικολάου.

Μεταξύ των συγγραμμάτων του αγίου Νικολάου του Καβάσιλα, τα οποία "κόσμος εισί τη του Χριστού Εκκλησία", κατά το Γεώργιο Σχολάριο, εξέχουσα θέση καταλαμβάνει το έργο του "Περί της εν Χριστώ ζωής". Αποτελείται από επτά Λόγους και είναι μία σε βάθος εξέταση και ανάπτυξη της πνευματικής ζωής του χριστιανού, με βάση τα ιερά μυστήρια και κυρίως τα τρία βασικά (βάπτισμα, άγιο μύρο, θεία ευχαριστία). Στο Α' τεύχος της Σειράς μας περιέχονται οι Λόγοι Α' και Β'. Σ' αυτούς αναπτύσσονται τα θέματα: Η εν Χριστώ ζωή συγκροτείται από τα τρία βασικά μυστήρια και εξετάζεται η συμβολή του αγίου βαπτίσματος. Πληροφορίες αντλήθηκαν από: Νικόλαος Καβάσιλας, κείμενο, μετάφραση Παναγώτη Χρήστου, Φιλοκαλία ασκητικών και νηπτικών, τομ 22, Πατερικές εκδόσεις, Γρηγόριος Παλαμάς, Θεσ/κη, 1979. Π. ΝΕΛΛΑ, Αί θεολογικαί πηγαί Νικολάου του Καβάσιλα. Αναφοραί και εξαρτήσεις, 1975 Αγίου Νικολάου Καβάσιλα, Περί της εν Χριστώ ζωής : Λόγοι επτά, 2004 Read the full article