#λόγω

[sugaroto]

Ευχαριστώ για αυτό που είπες για το γράψιμο, είμαι πολύ καλύτερος στο να γράφω και να λέω ιστορίες στα αγγλικά, και είχα πολύ άγχος ότι αυτό που θα γράψω στα ελληνικά θα είναι χάλια 😅

Που το κατάλαβες εν το μεταξύ το ότι ήμουν θετική? Διαβάζω αυτά που λέω και δεν βλέπω τι το πρόδωσε

Fake Έλληνες δεν ξέρουμε να γράφουμε στα ελληνικά 😔💪😭

Και wow όντως το πέτυχα? Wild guess

Κοίτα. Δεν είμαι από τα άτομα που θα κάτσουν να διορθώνουν συνέχεια τα ορθογραφικά των άλλων

Αλλά με τόσο χρη απρόσωπο ρήμα που φάγαμε πέρσι χρήση με "ι" μου κόλλησε στο μάτι σορρυ😭

Που οκ δεν λέω ότι της θεωρητικής είμαστε πάντα σωστοί στην ορθογραφία και έγραψες και ολόκληρη έκθεση ένα ορθογραφικό δεν είναι τραγικό αλλά ναι μου έκανε μπαμ 😭

Το ζενίθ από την άλλη. Φανσυ.

Είχα παρατηρήσει (συγκεκριμένα 2 θετικούς φίλους μου, οπότε δεν έχω πολλές αποδείξεις) να χρησιμοποιούν συνέχεια έξυπνες λέξεις, μεγάλες, φανσυ. Τις μισές φορές δεν ήξερα τι ήταν

Αν ήταν ελληνικές μπορεί να τις έσπαγα ετυμολογικά για να καταλάβω

Σε ξένες όπως το ζενίθ γκουγκλαρω

Και οκ αστρονομία. Ακούγεται θετικό.

Που λαικ οκ σίγουρα είναι φράση, ακουστά το έχω αλλά είμαι σε φάση κάτσε να το γκουγκλαρω τζαστ του μπι σουρ

Οκει οριακά ακούγομαι σαν ηλιθιο που δεν ξέρει ελληνικά, δεν ήταν τόσο ότι δεν ήξερα τις λέξεις, μάλλον πιο πολύ ήταν ασυνήθιστες(ή οι φίλοι μου μιλούσαν υπερβολικά ευγενικά) και ονλαιν συνέχεια γκουγκλαρω για να βεβαιωθώ ότι κατάλαβα καλα

Ναι τι λέει το στερεότυπο? Ότι οι θεωρητικοί μιλάνε αρχαία? Ε εγώ έχω παρατηρήσει το αντίθετο μιλάω σαν νταλικέρης και οι θετικοί που πετάνε κάτι λοπαδο­τεμαχο­σελαχο­γαλεο­κρανιο­λειψανο­δριμ­υπο­τριμματο­σιλφιο­καραβο­μελιτο­κατακεχυ­μενο­κιχλ­επι­κοσσυφο­φαττο­περιστερ­αλεκτρυον­οπτο­κεφαλλιο­κιγκλο­πελειο­λαγῳο­σιραιο­βαφη­τραγανο­πτερύγων

ΥΓ: ναι οκ παρατήρησα ότι στο σκρινσοτ δεν έβαλα τη σημασία του ζενίθ 💀 μόνο την αστρονομία 👍

Υγεία, ξέρεις τι σημαίνει

[allo-frouto]

καποια περιοχη κατι που μπορω να σε βρω με λιγοτερη δυσκολια😝😅

Όλη τη μέρα μου την περνάω στο Κέντρο σχεδόν οπότε δε θα δυσκολευτείς.

[mousmoula]

απντειτ: ΓΙΝΑΜΕ

[christostsantis]

Βιβλιοπαρουσίαση στα Χανιά: Κατερίνα Σταματελάτου "Κλειστόν λόγω πένθους"

ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024, 8.00 μ.μ. Porto Veneziano Hotel Οι Εκδόσεις Ραδάμανθυς σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Κατερίνας Σταματελάτου «Κλειστόν λόγω πένθους», την Κυριακή 30 Ιουνίου 2024, στις 8.00 το απόγευμα, στο ξενοδοχείο Porto Veneziano, στο Ενετικό Λιμάνι των Χανίων. Θα μιλήσουν για το βιβλίο οι: -Ελένη Παπαδάκη, καθηγήτρια Ιατρικής σχολής Πανεπιστημίου Κρήτης,…

[psyxhmou]

Πράγματα που μου έμαθε το 2022 (15):

Μην φέρνεις τον πρώην σε επαφή με τον τοξικό μαλάκα. Τίποτα δεν θα πάει καλά και θα καταλήξεις να τσακώνεσαι στα κτελ τρεις ώρες (γιατί ο τοξικός μαλάκας την προηγούμενη σε έκανε να χάσεις το λεωφορείο και δεν ήθελε να πάτε με το αμάξι του μην χαλάσει λεφτά για τον πρώην).

[bl00dyghoul2]

I'm giving hugs σε όλες τις γυναίκες που από την περιοδο πονάει απίστευτα η κοιλιά τους και προσπαθούν να βγάλουν την πρώτη μέρα με όλα τα μπερδεμένα συναισθηματα λόγω των ορμονών 🤗🤗

[v1ckymult1fand0m]

Random Headcanons !!

Η Αγγέλα έχει τις πιο τυχαίες δεξιότητες εβερ. Από πύργους τραπουλοχαρτων με 26 ορόφους μέχρι κλακέτες.

Η Ντάλια είναι κάτι σαν αστικός θρύλος μεταξύ των μεγαλοεπιχειρηματιών, με όλους τους να έχουν τουλάχιστον μία ιστορία σχετικά ��ε αυτήν να πουν

Ο Φώτης διάβαζε υπερβολικά πολλά Λούκι Λουκ μικρός, ενώ ο Σπύρος διάβαζε Αστερίξ και Οβελίξ

Η ��αρυφαλλιά ήταν μεγάλη επαναστάτρια όταν πήγαινε λύκειο και έπαιρνε αποβολές με το τσουβαλι. Με τον Βασίλη γνωρίστηκαν επειδή αυτός είχε πάει πενθήμερη με το σχολείο στην Θεσσαλονίκη και εκείνη έτυχε να κάνει κοπάνα εκείνη την μέρα και να πέσει κυριολεκτικά πάνω του. (Οριακά βρηστηκαν)

Ο Φώτης έχει πάει στο φεστιβάλ της ΚΝΕ 11 φορές σύνολο. Πρώτη φορά τον πήγε ο Θωμάς όταν ήταν 7 χρόνων.

Ο Αντρέας, μέχρι τα 11 του ήταν το πιτσιρίκι που λάτρευαν όλες οι γιαγιάδες της γειτονιάς.

Τα παιδιά της Ντάλιας και του Αλέξη, η κόρη της Γαρυφαλλιας και του Βασίλη, ο μικρός Χαράλαμπος και το εγγόνι της Ζουμπουλίας, αναφέρονται στην πεντάδα ως θείους και θείες και μπερδεύονται υπερβολικά όταν καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει κάποια συγγένεια.

Ο πέμπτος άντρας της Μαριλένας έτυχε να είναι ένας 2ος ξάδερφος της μητέρας του Νίκου. Ακόμα δεν έχει κάνει την σύνδεση.

Η Ντάλια από μικρή, έφτιαχνε ένα κάρο πράγματα μόνη τής, από πλεκτά κασκόλ μέχρι αυτοσχέδια κολάζ, αλλά λόγω των γονιών της, τα εκρυβε

Όταν δένεται πολύ με κάποιο άτομο, η Άννα μιλάει με έναν τρόπο πιο κοντινό με της Ζουμπουλίας. Με τον Αλέξανδρο, είχαν βαφτίσει όλους τους γνωστούς τους με παρατσούκλια της μορφής "ο Γιάννης ο κοντός".

Στα λυκειακά του χρόνια ο Φώτης ήταν ο τύπος που ήξερε όλα τα κουτσομπολιά του σχολείου , επειδή τα κορίτσια του τμήματος του τον είχαν υπό την προστασία τους

Όταν πρωτοεφυγε η Αγγέλα απ' το σπίτι της πόνταρε να μείνει με το τότε αγόρι της (υπάρχει μια φωτογραφία από την βραδιά που τράκαρε που είναι δίπλα με έναν τύπο που φοράει επίσης ένα τριαντάφυλλο) αλλά εκείνος την χώρισε οπότε για το πρώτο εξάμηνο έμεινε με την θεία της στην Ξάνθη (δεν την πείραξε ιδιαίτερα ο χωρισμός απλά εκνευρίστηκε που έπρεπε να βρει κάπου αλλού για να μείνε). Έφυγε επειδή παράκουσε την θεία της να μιλάει στο τηλέφωνο με την μητέρα της και πανικοβλήθηκε

Υπήρχε μια χρονική περίοδος που ο Φώτης πήγαινε στους προσκόπους και κάθε μέρα όταν τον γύριζε ο πατέρας του, πέρναγαν ακριβώς δίπλα από το σπίτι του Σπύρου.

Η πρώτη δουλειά της Αμαλίας ήταν ως σερβιτόρα σε σουβλατζίδικο

Ορισμένες φορές που η πεντάδα ανέβηκε βόρεια για διακοπές, η Ζουμπουλία χαιρετούσε κάθε 8 λεπτά κάποιον γνωστό της που είχε να δει 19 χρόνια.

Ο Φωτης ήταν ταμίας της τάξης στο λύκειο. Η Άννα και ο Βασίλης είναι και οι δύο πρώην μέλη του δεκαπενταμελους

Η Αγγέλα προσποιείται ότι αντέχει τα καυτερά αλλά δεν τα αντέχει με τίποτα

Η Ντάλια, ο Σπύρος και ο Φώτης προτιμάνε τα γλυκά ενώ η Αγγέλα και η Ζουμπουλία τα αλμυρά, γιατί λιγονωνται

Η Σόφη ζαλίζεται σε υπερβολικό βαθμό όταν είναι στο αμάξι

Η Αμαλία είχε το πιο τέλεια οργανωμένο ράφι βιβλίων, και ήταν οριακά υστερική σχετικά με αυτό

Ο Αβραάμ είναι fruity αλλά αρνιεται να βάλλει ταμπέλα στον εαυτό του

Ο Ανδρέας και ο Νίκος μια φορά, μετά από ένα ιδιαίτερα γερό μεθύσι, ξύπνησαν στην Πρέβεζα με το κεφάλι του Αντρέα καλυμμένο με χαρτί τουαλέτας και τον Νίκο να έχει μία γιρλάντα τυλιγμένη σαν φιόγκο γύρω από τον λαιμό του. Στο μισό μέτρο υπήρχαν κάτι ξεριζωμένα χορτάρια

[orgismenh]

Ιανουάριος 24/13

Σήμερα πέρασε ολόκληρη η μέρα σχεδόν και εγώ δεν έγραψα. Σήμερα ξύπνησα στις 10.30 μ.μ. εχθές το βράδυ αποκοιμήθηκα πάλι στον καναπέ κατά τις 03.30. Τα τελευταία βραδιά δεν κοιμάμαι στο κρεβάτι μου. Πάλι φοβάμαι. Δεν ξέρω τι ακριβώς φοβάμαι. Η πολυκατοικία είναι ασφαλής. Το διαμέρισμα μου βρίσκεται στον 4ο. Δεν κινδυνεύω. Δεν ξέρω τι ακριβώς φοβάμαι. Μάλλον ξέρω. Φοβάμαι τη μοναξιά. Στο σαλόνι δεν είμαι ποτέ μόνη. Ζω με σκιές και φωνές. Οι σκιές ανήκουν στη φαντασία μου. Τις πλάθει το μυαλό μου σε μια ακατανίκητη προσπάθεια να αντικαταστήσει τη συντροφιά του. Οι φωνές πάλι ανήκουν στο διπλανό διαμέρισμα. Το σαλόνι μου είναι μεσοτοιχία με την μικρή γκαρσονιέρα. Την έχω φανταστεί αυτή την γκαρσονιέρα άπειρα βραδιά καθώς ακούω τις φωνές. Είναι ένα δωμάτιο 30τ.μ. φωτεινό, χωρίς πολλά πολλά έπιπλα. Ένα κρεβάτι, ένα επί ένα με πάντα τσαλακωμένα σεντόνια και ένας καναπές ψιλοχαλασμένος λόγω χρήσης. Η τηλεόραση είναι κρεμασμένη στον τοίχο, είναι μεγάλη και πάντα ανοιχτή. Στο τραπεζάκι βρίσκονται τασάκια γεμάτα αποτσίγαρα, κουτιά από μπύρες και κόκα κόλες, στα ντουλάπια της κουζίνας έχει μόνο μακαρόνια και τοστ, το ψυγείο είναι άδειο συνήθως και τα κουτιά απ'το delivery παρατημένα στον πάγκο. Το μπάνιο είναι μικροσκοπικό μα τα βράδια όταν η κοπέλα μπαίνει για ντουζ το αγόρι τρυπώνει μαζί της και κλείνουν την πόρτα στην Μίλι, τη γάτα τους. Δεν ξέρω αν συγκατοικούν στην γκαρσονιέρα, για λίγες μέρες χώρισαν κι οι φωνές έπαψαν, τα γέλια επίσης, μόνο κλάματα και τραγούδια χωρισμού ακούγονταν. Όταν γύρισα απ' τις διακοπές των Χριστουγέννων όμως τους βρήκα πάλι μαζί, στην γκαρσονιέρα. Κάθε βράδυ μέχρι τις 3 είναι πολλά άτομα μαζεμένα, μπαινοβγαίνουν φίλοι τους. Βάζουν μουσική, βλέπουν ταινίες, μιλάνε. Καμιά φορά με ενοχλεί η φασαρία τους. Βασικά να είμαι ειλικρινής τους ζηλεύω λίγο. Ο γείτονας έχει πάντα παρέα στο σπίτι, δεν νιώθει ποτέ μόνος, κι αν νιώθει δεν είναι. Τα βράδια ξαπλώνει αγκαλιά με εκείνη, το πρωί την αποχαιρετά με φιλιά, το απόγευμα το περνάνε ξεχωριστά, μα τα βράδια επιστρέφουν πάντα ο ένας στον άλλον. Θα απορείς τώρα που σου περιγράφω τη ζωή των γειτόνων μα σου είπα το σαλόνι μου είναι μεσοτοιχία κι οι ζωές μας παράλληλες. Και εκείνος ξέρει τι κάνω. Ξέρει τι ώρα χτυπά πρώτη φορά το ξυπνητήρι μου, ξέρει ότι αργώ να σηκωθώ πάντα δέκα λεπτά και περνάω άλλα δέκα στο μπάνιο. Ακούει τον ήχο της καφετιέρας και τα στορια που ανοίγω. Το σύρσιμο της καρέκλας στο μπαλκόνι. Ακούει τις playlists που ακούω κάθε πρωί. Και έπειτα κενό. Όλη μέρα λείπουμε κι οι δυο. Ξέρει ότι πάω σχολή, βόλτες. Ξέρει όμως ότι θα γυρίσω να διαβάσω. Με ακούει που καμιά φορά διαβάζω δυνατά προκειμένου να αποστηθίσω κάτι ή για να το καταλάβω καλύτερα. Ακούει τα τηλεφωνήματα μου με τη μαμά μου, τους φίλους μου όταν έρχονται στο σπίτι, μυρίζει το φαγητό όταν μαγειρεύω κι άλλοτε πάλι ξέρει ότι την βγάζω με τοστ όπως και εκείνος. Ξέρει επίσης ότι δεν θα παραγγείλω ποτέ όταν είμαι μόνη γιατί ντρέπομαι να ανοίξω. Ακούει το πλυντήριο μου κι όλα τα είδη μουσικής που ακούω, τις σειρές που βλέπω στο λάπτοπ και τα κλαματα μου στις 02.00 τα ξημερώματα. Με ακούει να κλαίω κάθε μέρα. Σου το είπα οι ζωές μας είναι παράλληλες, δεν συναντιούνται μα συμβαδίζουν. Μα το πιστεύω ότι κάποια στιγμή μπορεί ακόμη κι οι παράλληλες να γίνουν τέμνουσες. Δεν αναφέρομαι απαραίτητα στον γείτονα, μα σε όσους ανθρώπους κατά καιρούς συμβαδίζουν, πάντα υπάρχει ένα σημείο τομής.

Σήμερα όλη μέρα διάβαζα. Προσπαθούσα να αναπληρώσω το κενό αυτών των ημερών που τεμπελιασα. Σήμερα πήγα μέχρι το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς. Κοίταξα γύρω μου και συνειδητοποίησα πόσο μου αρέσει να περπατάω στην Αθήνα. Την ρομαντικοποιω αυτή την πόλη μέσα στην απόλυτη ασχήμια της. Σήμερα δεν μαγείρεψα. Έφαγα μια σαλάτα και τοστ. Δεν είχα χρόνο, παραδόξως ούτε πείνασα ιδιαίτερα. Ήπια πολλούς καφέδες πάλι. Τέσσερις κούπες γαλλικό και δύο στιγμαίους. Ήπια και έναν freddo. Δεν φταίω! Το παιδί που δουλεύει στο μαγαζί με χαιρέτησε όταν πέρασα για το σούπερ μάρκετ, θα ήταν αγένεια να μην πάρω ένα καφέ. Σήμερα σκέφτηκα ξανά ότι είμαι σε μια σχολή που δεν μου αρέσει. Με αγχώνει η σκέψη του πτυχίου. Να κάνω τι με ένα πτυχίο που δεν με ενδιαφέρει; μεταπτυχιακό; δεύτερο πτυχίο; να δώσω πανελλήνιες ή κατατακτήριες; μήπως να τα παρατήσω όλα και να δώσω για το εθνικό; απογοήτευση. Αυτό θα είμαι ο,τι κι αν κάνω μια κινούμενη απογοήτευση. Τώρα κανονικά αν με άκουγε θα με μάλωνε. Θα μου υπενθύμιζε να προσπαθώ να αγαπάω τον εαυτό μου. Δίκιο έχει είπαμε ότι πρέπει να προσπαθήσω. Προσπάθεια.

Σήμερα μίλησα με τη μητέρα μου. Τις τελευταίες μέρες δεν απαντούσα στις κλήσεις της. Ήταν λίγο ανήσυχη αλλά δεν μου γκρίνιαξε ιδιαίτερα. Πείστηκε ότι είμαι πιεσμένη με το διάβασμα της εξεταστικής. Σήμερα απάντησα στα μηνύματα των παιδιών, μιλήσαμε λίγο, είπαμε μερικές βλακείες και πέρασε κάπως η ώρα. Σήμερα μου έστειλε ένα παιδί απ' τη σχολή. Μου στέλνει κατά καιρούς όταν ανεβάζω κανένα στορυ. Είναι καλό παιδί αλλά μέχρι εκεί.

Αυτές τις μέρες που γράφω νιώθω περίεργα. Έχω χρόνια να κρατήσω ημερολόγιο. Πάντα έγραφα σκέψεις και συναισθήματα μα όχι τόσο συστηματικά ούτε με την μορφή ημερολογίου.

Αύριο θα πάω σινεμά. Έχω καιρό να δω ταινία στον κινηματογράφο και ανυπομονώ κάπως. Θα γράψω κι αύριο το υπόσχομαι. Σήμερα δεν έχω κάτι άλλο να πω, νιώθω εξαντλημένη. Θέλω μόνο να κοιμηθώ.

[sugaroto]

★Give the first lines of a song which is originally in your language

♥ Which languages do you speak/have you learned at school?

Για το παιχνίδι!

★"Το τέρας κάτω από το κρεβάτι μου έχει αλλόκοτες συνήθειες και όλο ανάβει αρωματικά κεριά, ασυνήθιστη εμμονή απ'τις 3 ως το πρωί μυρωδιές απο κανέλα και βροχή" Αρωματικά κεριά- Φεγγαρόσκονη

❤ ελληνικά & αγγλικά είναι που μιλάω και μπορώ να συνεννοηθώ, 5 χρόνια γαλλικά στο σχολείο έμαθα το κομσι κομσα και 2 χρόνια γερμανικά έμαθα το σμιτερλινγκ (φέρτε μου τους τουρίστες να συνεννοηθώ το χω σε λεω😂)

Κατά τα άλλα προσπαθώ να μάθω απο duolingo ισπανικά κ οκ κάτι βασικά τα πιάνω (+κάτι άλλες γλώσσες αλλά ξέρω δύο λέξεις οποτε αστο😅)

[gemsofgreece]

Τι γίνεται φέτος καλέ με αυτές τις διαφημίσεις που λένε να μην "σπαταλάμε" νερό? Καλό το μήνυμα, δεν διαφωνώ, αλλά ο τρόπος που το κάνουν μου θυμίζει τις βλακίες με τα καλαμάκια και τα καπάκια. Δεν νομίζω ο περισσότερος κόσμος και κοσμάκης να χρησιμοποιεί τόσο πολύ. Ίσως να κοιτάγαμε καμια πισίνα καλύτερα. (Ας μην αναφερθούμε καν στο ποσοστό της Ελλαδάς που εχει πόσιμο νερο στη βρύση, σταναχωρεί καπως)

Αλλά μιλώντας για το πρόβλημα γενικά την έχω κουραστεί την γενική ξερασία που εχεί πέσει τα τελευταία χρόνια. Αθηναίος εγω οπότε μπορεί να μην είναι και ακριβές το πως το βλέπω εγώ, αλλα νιώθει λες και βρέχει μια φορά το μήνα. Μπορεί και ανα δίμηνο.

Δεν έχω ιδέα, δεν έχω πετύχει καμία διαφήμιση. Τυχαία όμως πριν απαντήσω διάβασα ένα άρθρο για τον υπερτουρισμό και είχε αυτήν την παράγραφο:

Η έκθεση προειδοποιεί επίσης ότι η εισροή τουριστών έχει προκαλέσει και προβλήματα με το νερό, με τη διαθεσιμότητα πόσιμου νερού να αποτελεί σοβαρό πρόβλημα σε πολλά μέρη.

https://www.skai.gr/news/world/kampanaki-apo-to-eyrokoinovoulio-gia-ton-ypertourismo-stin-ellada

Αυτό δεν το είχα σκεφτεί μέχρι τώρα. Ο υπερτουρισμός λογικά ασκεί πίεση στην παραγωγή εμφιαλωμένου νερού και στην υδροδότηση ειδικά την ξερή θερινή περίοδο λόγω ζήτησης / άντλησης. Το σημαντικότερο πρόβλημα θα είναι στα νησιά του Αιγαίου που δεν έχουν πηγές και έχουν και τους περισσότερους τουρίστες.

Ίσως γι' αυτό το τονίζουν λοιπόν.

Αν θυμάμαι καλά φέτος δεν έβρεξε τον Ιούνιο που ρίχνει τις κλασικές καταιγίδες συνήθως. Έβρεξε όμως στα τέλη του - αρχές Ιουλίου. Εγώ είμαι πιο πάνω οπότε φαντάζομαι τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα στην Αθήνα. Πάντως συμπάσχω, έχω αρχίσει να χορεύω τον χορό της βροχής. Πλέον χαίρομαι πολύ όταν βρέχει, σκέφτομαι τις φωτιές που θα σβήσουν, την φύση που έστω λίγο θα αναζωογονηθεί...

[allo-frouto]

Καλημερααα

Horny levels?

Εγω εχω ενα μεγαααλο διλειμμα τωρα κ προβλεπεται να ανεβαινει αν σε εχουμε εδω γυρω🔥

Καλημέρα και καλά κουράγια!

[aidhmwn-sigh]

Τι γράφει; Ρωτάει ο φύλακας του μουσείο την υπεύθυνη.

«Σε ένα μουσείο γεμάτο τέχνη, δεν σταματησα να κοιτάζω εκείνη» του απαντάει, καθώς είμαστε λίγο πριν την έξοδο.

«Είναι λόγια γυναίκας για μια άλλη, κοιτά να δεις που ο ρομαντισμός υπάρχει ακόμα» συμπληρώνει.

Και τότε την κοιτάζω, της χαμογελάω και της ψυθιριζω ότι σε κάθε μουσείο θα είναι η δίκη μου τέχνη.

Το καλοσχηματισμένο προφίλ της.

Η κορμοστασιά της λόγω χορού.

Το χαμόγελο της.

Η μυρωδιά της.

Τα ματια της.

Αν σε κάθε μουσείο που θα την συνοδεύω υπάρχει ένα τετράδιο στην είσοδο για αφιερώσεις, τότε αυτη η φραση θα είναι η ανώνυμη υπογραφή μου για εκείνη.

Εκεί που η τέχνη συγκρούεται με την δίκη της. Εκεί που δεν ξέρεις τι να πρώτο χαζέψεις.

Εκεί θα σε κάνω δίκη μου.

Εκεί θα ξέρουν όλοι ότι είσαι δίκη μου αγαπη μου.

Μούσα της τέχνης μου.

Υ.γ η φράση που έγραψα για σένα δεν ήταν αρκετή για να σου δείξω τι νιώθει το μεσα μου.

[christostsantis]

Βιβλιοπαρουσίαση: Το "Κλειστόν Λόγω πένθους" της Κατερίνας Σταματελάτου, στην Αθήνα

Οι εκδόσεις Ραδάμανθυς και η ΑΜΚΕ “Grief Matters- Christoforos’ Hope” σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Κατερίνας Σταματελάτου “Κλειστόν λόγω πένθους”, την Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2023, στο MONK Wine Bar (Καρόρη 4, Αθήνα) στις 6:30μ.μ. Μιλάνε για το βιβλίο: -Κρυσταλία Πατούλη, σύμβουλος ψυχικής υγείας, δημιουργός του σεμιναρίου “Αφήγηση Ζωής” -Αικατερίνη Στεφανουδάκη- Σοφιανάτου,…

[kaliarda]

Υπάρχουν κι άλλα άτομα εκεί έξω σαν εμένα...

Τα πρόσωπα της παράστασης Καταποντισμός επισκέπτονται την gay Ελλάδα της Μεταπολίτευσης και μεταφέρουν τις επιθυμίες, τις σκέψεις και τις αγωνίες των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων εκείνης της περιόδου, όπως τις αποτύπωσαν τα ίδια, σε πρώτο πρόσωπο, μέσα από τις επιστολές που έστελναν στο επαναστατικό περιοδικό Αμφί, το πρώτο μέσο που άρθρωσε δημόσιο λόγο στην Ελλάδα για την queer εμπειρία.

Τα προσωπικά βιώματα του χτες αναμιγνύονται με τις αντίστοιχες εμπειρίες των ατόμων επί σκηνής και γίνονται υλικό εξομολογήσεων και εκμυστηρεύσεων διεκδικώντας την ορατότητα και μια αναπολογητική στάση ζωής. Εδώ μπορεί να δοθεί ο χώρος στις ιστορίες των ανθρώπων που έχουν αμέτρητη αγάπη μέσα τους, αλλά τα πάσης φύσεως στεγανά τούς καθηλώνουν στη μοναξιά. Οι μαρτυρίες αυτών που υποφέρουν από την απαξιωτική συμπεριφορά γονέων και συγγενών, από τα περιστατικά εκφοβισμού και κάθε είδους βίας.

Οι αφηγήσεις για τραγελαφικά coming out, για στιγμές λαχτάρας, διασκέδασης και κλεφτής ηδονής, για τη gay κουλτούρα που ζυμώθηκε στα σινεμά της Ομόνοιας και για το βαθύ αίσθημα ανακούφισης επειδή «υπάρχουν κι άλλα άτομα εκεί έξω σαν εμένα». Ιστορίες μιας ολόκληρης γενιάς που σβήστηκε από τον χάρτη λόγω της επιδημίας του HIV/AIDS και της κοινωνικής και κρατικής αδιαφορίας.

Καταποντισμός, του Βασίλη Βηλαρά — από 21/03 στο Εθνικό Θέατρο.

[cathy-bluedream]

19 Οκτωβρίου 2023

ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΠΕΛΛΟΥ

Πήγα να δω στο θέατρο Μικρό Χορν στην οδό Αμερικής στην Αθήνα , την αυτοβιογραφία της Σωτηρίας Μπέλλου.

Κλειστά μάτια , τα φώτα σιγοχαμηλωμένα και εγώ μέσα από τα γυαλαμπούκαλα να ρίχνω του κόσμου το δάκρυ , μ’ ένα κρυφό χαμόγελο να χώνεται ανάμεσα από τα δόντια μου .

Η ηθοποιός έκανε τράκα - τσιγάρο -. Δεν ήμουν έτοιμη να της δώσω εγώ, τόσο μαρμαρωμένη που ήμουν, ούτε μια κίνηση λόγω του δέους που ένιωθα δεν μπορούσα να χαρίσω . Πήρε όμως πρινςÈ όπως τόνισε και η ίδια , την χασισομάρκα που καπνίζω και χαρμανιάζω απ’ αυτήν εδώ και δύο χρόνια,

οπότε ήταν λες και της το είχε πασάρει ένα κομμάτι του εαυτού μου .

Παρατηρούσα το πάθος της για τον συγκεκριμένο ρόλο και το ποσο καλά ενσάρκωνε την ζωή της . 75 λεπτά παράσταση θεάτρου και όλο μπούκωναν οι μύξες και τα κλάματα . Ο Γιώργης πλάι μου το ίδιο κουρέλι αλλά δεν το έδειχνε .

Με κοίταζε στα μάτια εκείνη , ίσως ! σκέφτηκα κάποια στιγμή πως κλαίει επειδή έκλαιγα εγω σαν μωρό εκτεθειμένο , ναι μου πέρασε από το μυαλό εντελως φευγαλέα , πιθανόν και να γινόταν γιατί με ηλέκτριζε το βλέμμα της , ίσως επειδή έπρεπε να παίξει και την ολίγον λεσβία .

Έπεσαν μετά οι μουσικές , στο χάος είχαμε φυτρωμένες και τις μουσικές , τον Τσιτσάνη τον είχε σαν Θεό στεφάνι της η χριστιανή , πανάθεμά της . Τον ένιωθε ανώτερο κι απο το ατομο της .

Συννεφιασμένη Κυριακή πρώτα . Χτυπούσαν οι μπότες μου με ρυθμό στο πάτωμα, μπας και το σώμα μου ξεσκουριάσει .

Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα και πάει λέγοντας το γράμμα

ανυψωνόταν το πνεύμα μου , έτρεμαν μανιωδώς τα άκρα μου .

Πιο πολύ για το ποτό και το τσιγάρο δεν έχω ταυτιστεί ….

Οσα κι αν της έκανε η μητέρα της , την αγαπούσε και βρήκε την δύναμη να την συγχωρέσει, αγαπούσε το αίμα της και αυτό δεν είναι κατακριτέο .

Καρκίνο στον λάρυγγα , μισή μερίδα άνθρωπος , βρισίδια , τραγούδι , νύχτα , φυλακές ….

κι όμως άνθρωπος

τοσα άντεξε ο κόσμος της .

Στο τέλος με ξανά κοίταξε . Το πρώτο γαρύφαλλο το πέταξε σ’ εμένα , λέω τόση καρδιά πως να αντέξει ένα τέτοιο κύμα συναισθημάτων …

Βγαίνοντας απ’ την παράσταση εκανα ένα τσιγάρο στα γρήγορα . Ένιωθα φούσκωμα στα πνευμόνια και έναν κόμπο στον λαιμό , καιγόντουσαν ένα προς ένα τα σωθικά μου . Κρατούσα σφιχτά κοντά μου το κόκκινο γαρύφαλλο που εκείνη την στιγμή με γέμιζε .

Ο Γιώργης μου μιλούσε και εγω σπαρταρούσα σαν το ψάρι λόγω μιας σημαντικής για εμένα κατάθεση ψυχης .

« Στην κηδεία μου , το ένα μάτι να είχα ανοιχτό , να έβλεπα ποιοι θα ερχόντουσαν για εμένα τάχα μου φορώντας πλερέζες , τι θα έλεγαν , τι θα εκαναν και ποσο εύκολα θα μπορούσαν να με ξεχάσουν …»

Έτσι ένιωθε η Σωτηρία μας

πέθανε μόνη

όπως θα πεθάνουμε και εμείς

Κατάλαβες μάγκα μου ;

Κάθυ