#πολιτικό ρίσκο

[crisismonitor]

Αποφυλακίζεται αμετανόητος ο Νίκος Μιχαλολιάκος

Την αποφυλάκιση του Νίκου Μιχαλολιάκου, αρχηγού της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή αποφάσισε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας, καθώς πληροί τους τυπικούς όρους που προβλέπονται από τον σχετικό νόμο. Continue reading Αποφυλακίζεται αμετανόητος ο Νίκος Μιχαλολιάκος

[ilektroniki-efimerida]

Πέφτουν οι υπογραφές για το «Ελ. Βενιζέλος» – Ανοίγει ο δρόμος για την εισαγωγή στο Χρηματιστήριο

Τη συμφωνία για την εισαγωγή του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος» (ΔΑΑ) στην Κύρια Αγορά του Χρηματιστηρίου της Αθήνας σφραγίζουν οι μέτοχοι της εταιρείας. Σύμφωνα με πληροφορίες του newmoney, εντός της ημέρας αναμένεται να υπογραφεί ΜοU μεταξύ των μετόχων του ΔΑΑ, βάσει της οποίας θα διατεθεί συνολικά ποσοστό 30% του «Ελ Βενιζέλος».

Ουσιαστικά, οριστικοποιείται η αρχική συμφωνία του ΤΑΙΠΕΔ με τους μεγαλύτερους μετόχους και διαχειριστές του αεροδρομίου, τις AviAlliance GmbH και AviAlliance Capital GmbH που ελέγχονται από το καναδικό ασφαλιστικό ταμείο PSP Investments καθώς και με τους υπόλοιπους μετόχους, την οικογένεια Κοπελούζου (5%), ενώ ποσοστό 30% ελέγχεται από το ΤΑΙΠΕΔ και 25% από το Υπερταμείο, το οποίο και θα διατηρήσει το ποσοστό του και μετά το ΙΡΟ. Στο πλαίσιο αυτό θα διευθετηθούν τα θέματα εταιρικής διακυβέρνησης του ΔΑΑ προκειμένου να πραγματοποιηθεί η είσοδος στο ΧΑ, ενώ θα πρέπει να τροποποιηθεί και η σύμβαση παραχώρησης,

 Το πλαίσιο της συμφωνίας

Όπως έχει γίνει γνωστό, το ΤΑΙΠΕΔ θα διαθέσει σε αρχική δημόσια προσφορά το 30% των μετοχών. Η PSP θα έχει το δικαίωμα απόκτησης του 10% των μετοχών, καταβάλλοντας ένα ελεγχόμενο premium (στην προκειμένη περίπτωση το καναδικό ασφαλιστικό ταμείο θα καταστεί μέτοχος πλειοψηφίας). Το υπόλοιπο 20% του ΤΑΙΠΕΔ θα διατεθεί στο Χρηματιστήριο, με παράγοντες της αγοράς να εκτιμούν ότι από τη διάθεση του 30% μπορούν να αντληθούν 800 εκατ.- 1 δισ. ευρώ. Σημειώνεται πως σύμβουλοι του ΤΑΙΠΕΔ για το project του ΔΑΑ είναι οι Bank of America, Morgan Stanley και Deutsche Bank.

Στόχος είναι η εισαγωγή να πραγματοποιηθεί μέσα στο 2023, υπό την αίρεση ευνοϊκών συνθηκών στις αγορές, με δεδομένο πως μετά το αποτέλεσμα της 21ης Μαίου το όποιο πολιτικό ρίσκο στην πράξη δείχνει να έχει μειωθεί αισθητά και επίκεινται θετικές εξελίξεις στο μέτωπο της οικονομίας με επίκεντρο την επιστροφή της χώρας σε καθεστώς επενδυτικής βαθμίδας. Πηγές που βρίσκονται κοντά στη διαδικασία ανέφεραν πως η γενική συνέλευση της εταιρείας έχει ήδη εγκρίνει και επικυρώσει τα οικονομικά αποτελέσματα για τη χρήση του 2022 και θα παρασχεθούν και στοιχεία για την πορεία του εξαμήνου στους επενδυτές.

Όπως αναφέρεται στην έκθεση διαχείρισης του Δ.Σ., το 2022 παρά τις δυσκολίες κατά την έναρξη του έτους λόγω των συνεχιζόμενων επιπτώσεων της πανδημίας COVID-19 στο αεροπορικό ταξίδι και, κατά συνέπεια, στις οικονομικές επιδόσεις, η ανάκαμψη που σημειώθηκε από το δεύτερο τρίμηνο του 2022 οδήγησε την εταιρεία να καταγράψει  υγιή οικονομικά αποτελέσματα στο κλείσιμο του έτους. Συγκεκριμένα, το 2022, ο Διεθνής  Αερολιμένας Αθηνών εξυπηρέτησε +60,3%  περισσότερους  επιβάτες εσωτερικού (7,39 εκατ. επιβάτες) σε σχέση με το 2021 και -4,7% σε σχέση με το 2019. Οι διεθνείς επιβάτες (15,34 εκατ. επιβάτες) ήταν αυξημένοι κατά +98,3% σε σχέση με το 2021 και μειωμένοι κατά -13,9% σε σχέση με το 2019. Συνολικά το 2022 έκλεισε με την κίνηση του ΔΑΑ να ανέρχεται σε 22,73εκατ. επιβάτες, ξεπερνώντας τα αντίστοιχα επίπεδα του 2021 κατά  84,1% και υστερώντας σε σχέση με το 2019 κατά 11,1%.

Ως αποτέλεσμα, η εταιρεία αεροδρομίου κατέγραψε λειτουργικά έσοδα ύψους 476,9 εκατ. ευρώ (+24,76% έναντι του 2021), βελτιωμένα κατά 204,7 εκατ. σε σχέση με το 2021 (+75,2%), εξαιρουμένης της αποζημίωσης ύψους 110,02 εκατ. που χορηγήθηκε το 2021 από το Ελληνικό Δημόσιο, EBITDA ύψους 328,3 εκατ., (ήτοι  +€45,8 εκατ. ή 16,2% βελτιωμένα σε σχέση με το 2021) και κέρδη προ φόρων 213,2 εκατ. ευρώ. Οι βελτιωμένες λειτουργικές επιδόσεις και η επιτυχής αναχρηματοδότηση του υφιστάμενου δανεισμού οδήγησαν σε καθαρές ταμειακές εισροές ύψους 179,6 εκατ. για το 2022 και σε ταμειακή θέση ύψους 561,2 εκατ. κατά το κλείσιμο της χρήσης 2022.

Πηγή άρθρου: Πέφτουν οι υπογραφές για το «Ελ. Βενιζέλος» – Ανοίγει ο δρόμος για την εισαγωγή στο Χρηματιστήριο

[eidiseis-news]

Εκλογικό ρίσκο- Γιατί τα funds διστάζουν να ρίξουν χρήμα στην ελληνική αγορά

Εκλογικό ρίσκο- Γιατί τα funds διστάζουν να ρίξουν χρήμα στην ελληνική αγορά

 Οι διεθνείς επενδυτές και οι ξένοι fund managers βλέπουν θετικές προοπτικές στην ελληνική οικονομία και θα ήταν διατεθειμένοι να αυξήσουν τις τοποθετήσεις τους στο χρηματιστήριο, στα ομόλογα και απ’ ευθείας σε επιχειρήσεις. Προβληματίζονται όμως με τις επερχόμενες εκλογές και το πολιτικό ρίσκο που εμπεριέχουν, φοβούμενοι μια μακρά περίοδο κυβερνητικής αστάθειας. Το μήνυμα αυτό “εισέπραξαν” ο…

[astratv]

Εμβολιασμοί – Το πολιτικό ρίσκο με τους 60+

Εμβολιασμοί – Το πολιτικό ρίσκο με τους 60+

του Αντώνη Παπαργύρη Καθ’ όλη τη διάρκεια του τρέχοντος εκλογικού κύκλου έχουμε επισημάνει τη σαφέστατη δημοσκοπική υπεροχή του κυβερνώντος κόμματος στις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες του πληθυσμού. Οι ηλικίες άνω των 65 ετών στηρίζουν σταθερά την κυβέρνηση και στη μεγάλη πλειοψηφία τους επιδοκιμάζουν και τάσσονται συνήθως υπέρ των επιλογών της. Ξεκάθαρα αποτελούν ένα προνομιακό εκλογικό κοινό,…

[adverbzine]

Η απόδειξη (εφηβικό)

γράφει η Ξανθή Χρυσαφίδου | επιμελείται ο Κωνσταντίνος Καραΐσκος

Κάθε φορά που αποφασίζω να πάω σινεμά, ένα περίεργο συναίσθημα με κατακλύζει. Το στομάχι μου, τα χέρια μου, μέχρι και το μυαλό μου δένονται κόμπος. Δεν μπόρεσα ποτέ να το εξηγήσω, ούτε να το αποδώσω κάπου κατάφερα. Στην προσπάθεια να χαλαρώσω, πιάνω το μυαλό μου να στέκεται σε σκέψεις όπως: "πολύ δυνατός ήχος" ή "έχει πολύ σκοτάδι, πλην ελαχίστων φωτεινών ενδείξεων και το φως της μεγάλης οθόνης. Της πολύ μεγάλης οθόνης". Δίπλα μου, κάποιες φορές, κάθονται άνθρωποι που το μόνο που γνωρίζω γι’ αυτούς είναι ότι τρέφουν προσδοκίες για το εν λόγω φιλμ. Άλλες φορές, τυχαίνει η παρέα που με συνοδεύει, σε αυτή την κατηφορική αίθουσα με τις αναπαυτικές θέσεις και τα πολλά σκαλιά, να απαρτίζεται από δύο άτομα και πάνω. Εκείνες τις στιγμές έχω αποφασίσει, από πριν, να τις περάσω με φίλους στο πλευρό μου, κυριολεκτικά.

Αυτή τη φορά ήμασταν οι δυο μας, μόνο εμείς οι δύο στην αίθουσα, κι αυτά δεν τα λέω με καμία διάθεση ρομαντισμού, αλλά με βεβαιότητα για τις δυνατότητες μου στην αριθμητική. Εκείνη τη μέρα και στη συγκεκριμένη προβολή, ο κινηματογράφος που αποφασίσαμε να περάσουμε το απόγευμά μας έκοψε δύο εισιτήρια. Προσπαθώντας να γελοιοποιήσω τη μοναξιά μας, ρώτησα το αόρατο λοιπό κοινό: "είναι κανείς εδώ;", αλλά η ησυχία που συνέχισε να επικρατεί στην αίθουσα δεν συνέβαλε θετικά στην αντιμετώπιση της νευρικότητάς μου. Ήταν σαν σκηνοθετημένο, σαν να ήμασταν πρωταγωνιστές σε κάποια αισθηματική κομεντί. Τουλάχιστον, δεν χρειαζόταν να ψάξουμε τις θέσεις μας σε κάποια σειρά καλοβολεμένων ανθρώπων, με κίνδυνο να ακούσουμε σχόλια δυσανασχέτησης, στα οποία θα απαντούσαμε χαμηλόφωνα με ένα συγνώμη.

Καθίσαμε στην 7η σειρά από την οθόνη (μ α κ ρ ι α από τη μεγάλη οθόνη) και προετοιμαζόμασταν ψυχολογικά για το θέαμα. Τις μόνες πληροφορίες που είχαμε για αυτό, τις είχαμε αποκομίσει από κάποιο σχετικό trailer που είδαμε πριν δύο περίπου ώρες, όταν απρόσμενα αποφασίσαμε να έρθουμε αντιμέτωποι με την τέχνη του κινηματογράφου. Συνήθιζα τον δυνατό ήχο και το υποτονικό φως της μεγάλης οθόνης και μέχρι να τελειώσουν οι διαφημίσεις και εκείνο το ενδιαφέρον σποτάκι για τα πνευματικά δικαιώματα, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν οι δύο λέξεις στην περιγραφή της ταινίας, “πολιτικό θρίλερ”.

Όσοι με γνωρίζουν τόσο καλά όσο εσύ, ξέρουν πως δεν τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση στις ταινίες που σχετίζονται με τη δεύτερη λέξη της παραπάνω φράσης. Ωστόσο, και για ακόμη μία φορά σύμφωνα με την περιγραφή, η ταινία πραγματεύεται μία από τις μεγαλύτερες δίκες της ιστορίας, οπότε αποφάσισα ότι παρά το ρίσκο που παίρνω για βραδιές αϋπνίας, άξιζε τον κόπο.

Είναι περίεργο συναίσθημα αυτό του σινεμά, δύσκολο, και ας λέει άλλα η κοινή γνώμη. Εκείνη τη μέρα όμως, όσο περνούσε η ώρα, ξεχνούσα που βρισκόμουν, ξεχνούσα τις εξόδους κινδύνου και τις κοπέλες στα εισιτήρια. Το μεγάλο πανί και ο προβολέας δεν μου έκαναν πια καμία αίσθηση. Στην αίθουσα είχαν σταματήσει να υπάρχουν σκαλιά, ήταν όλη μία ευθεία, μία ατελείωτη ευθεία που σε οδηγούσε όλο και πιο κοντά στο πανί. Κάθε δευτερόλεπτο της ταινίας μας έφερνε έφερνε όλο και πιο κοντά στην αλήθεια που αναζητούσαμε, αλλά φοβόμασταν να αντιμετωπίσουμε. 

Βρισκόμασταν κι εμείς στην ταινία, για να σταθούμε αντάξιοι ηθοποιών, λες και η υποκριτική ήταν το στοιχείο μας, εξασκημένοι για χρόνια, περιμένοντας στις κουίντες ώσπου να έρθει η σειρά μας να ερμηνεύσουμε. Με τα πόδια μας στεκόμασταν μπροστά από την οθόνη και με τα χέρια μας κρατούσαμε το κεφάλι μας κάτω από εφηβικά σκεπάσματα. Με τα αυτιά μας ακούγαμε κοφτερούς στίχους σε ασφαλείς ρυθμούς, τέτοιους που, όσο περνούσε η ώρα, γίνονταν νανούρισμα και μας ταξίδευαν σε κόσμους αέρινους και απόμακρους, ίδιους με τα καλοστημένα σκηνικά της ταινίας.

Καιρό τώρα, η κλειδαριά του σπιτιού μου με παιδεύει, κάποιο σημείο της εσωτερικά έχει σπάσει, ή φταίει το κλειδί. Πάλεψα λίγο ακόμα μαζί της εκείνο το βράδυ, καταπατώντας κάθε δικαίωμα που είχε πάνω στην υπομονή μου, σήμερα είχα ανάγκη τη γρήγορη υποχώρηση της. Οι κινήσεις μου διαδέχθηκαν γρήγορα η μία την άλλη, τα επόμενα δευτερόλεπτα βρισκόμουν ήδη στον καναπέ μου. Μετά από λίγο, ο καναπές απέδειξε τη διθέσια ιδιότητα του, σαν να συμβάλλει και αυτός στην κινηματογραφική βραδιά μας. Όλα αντηχούσαν σε εκείνο το συναίσθημα, μας χωρούσε και τους δύο τη στιγμή που νιώθαμε λες και δεν μας χωρούσε η γη ολόκληρη.

Ένα μόνο φιλμ ήταν ικανό να αλλάξει όλο μας το βράδυ και πολλά ακόμη βραδιά που έχουν περάσει, αλλά και βράδια που έρχονταν. Βράδια που ξέραμε ήδη πως θα ήταν πιο ξεθωριασμένα από το σημερινό, πιο αχνά στη μνήμη και τις βλέψεις μας. Ένα μόνο φιλμ αρκούσε να ξυπνήσει αναμνήσεις άθελά μας θαμμένες, παρασυρόμενες από λήθη, σαν να επιχειρούσαν για χρόνια κάποια επικίνδυνη απόδραση που τελικά στέφθηκε με επιτυχία.

Ψάξαμε ένα τραγούδι. Δεν είχε σημασία αν θα ακουγόταν από ηχείο, από ακουστικά ή από ένα μισοχαλασμένο πικ-άπ που ξεθάψαμε μαζί τυχαία, αν θυμάσαι, σε ένα παλαιοπωλείο, και το ξεχωρίσαμε ανάμεσα σε τόσα άλλα εγκαταλελειμμένα αντικείμενα. Αυτό το τραγούδι θα έμοιαζε με το χρόνο. Με ορμή σαν καταιγίδα θα μπορούσε να παρασύρει τις σκέψεις μας, για να ξεχάσουμε ή να θυμηθούμε, είχαμε ανάγκη και τα δύο.

Θα εξηγούσε εμάς και ότι μας συνέβαινε, σαν να ζούσαμε για αυτές τις στιγμές, και είναι όμορφο και γραφικό μαζί να ξέρεις γιατί υπάρχεις. Σαν παλιός φίλος, καρδιακός, θα καθόταν μαζί μας, για να του εξομολογηθούμε πώς αναλωθήκαμε, επειδή έτσι άδικα το ξεχάσαμε και το προδώσαμε, τιμωρηθήκαμε. Δικές μας, όμως, οι τιμωρίες, δικές μας και οι ενοχές και οι τύψεις. Αλλά έτσι γίνεται με τους καρδιακούς φίλους, ανεξαρτήτως περασμένων και μελλούμενων, ξαναγυρνάνε. Έτσι ήρθε και εκείνο, μας ξανασυστήθηκε κρατώντας κάτι ξεπλυμένες ζωγραφιές και στιχάκια, βγαλμένα από την αφρισμένη καθαρότητα του αποψινού μας συλλογισμού. Το έβαλες να παίξει ανοίγοντας το ηχείο, φορώντας τα ακουστικά, κατεβάζοντας τη βελόνα, σου άρεσε όπως τότε, κι εμένα το ίδιο.

Μακάρι να με κρατούσες λίγο πιο κοντά σου. Η μελωδία προμήνυε ταξίδι και χρειαζόμουν τη ζεστασιά σου. Ξαναείδαμε παρυφές και πεδιάδες, κορυφές που ανεβήκαμε. Κοιτούσαμε τον παιδικό εαυτό μας να διασχίζει μέχρι το τέλος εκείνο το στενό πεζουλάκι με τα μικρά του πόδια. Ακούγαμε, και νιώθαμε τα γόνατά μας να πλησιάζουν το χώμα, να γδέρνονται και να ματώνουν. Εκείνο το βράδυ ήταν φτιαγμένο στα μέτρα μας, ταίριαζε στο ύψος που είχαμε στα δεκάξι μας. Ξαφνικά, ��έλαμε να συρρικνωθούμε για να μεγαλώσουν οι σκέψεις και το θάρρος μας.

Υπόκωφος πού και πού ο ήχος του τραγουδιού, έδινε τη θέση του σε σκέψεις για όσα μας συγκίνησαν σε εκείνο το φιλμ και σε ό,τι είχαμε μόλις ζήσει. Ακόμη και στο συλλογισμό μας, σαν θεατές, αγωνιούσαμε για το τι θα γίνει στη συνέχεια. 

Θα μπορούσε άραγε η σημερινή βραδιά μας να γίνει ταινία; Μια ταινία δευτερολέπτων, μικρή από κάθε έννοια και ενδιαφέρουσα για λίγους, γιατί οι κρίσιμες σκηνές της θα ενισχύονταν με τις φωνές και τα μπάσα εκείνου του τραγουδιού, που έχει γραφτεί μόνο για εμάς τους δύο και μόνο για εκείνο το βράδυ.

Σκέψου το, οι καλύτερες ερμηνείες μας θα αντιστοιχούσαν σε άλλο μας εαυτό, σε άλλη χρονιά και ηλικία, όλα σαν να τα ξαναζούσαμε, κι εμείς νιώθαμε σαν να πρόκειται να μείνουμε έτσι για πάντα. Όλη η βραδιά έμοιαζε με πισωγύρισμα. Κι εγώ το ήξερα, και σου το είχα πει, ότι ποτέ όλη αυτή η μουσική και τα χρώματα και οι δυνατοί ήχοι δεν θα είχαν ευχάριστο αποτέλεσμα. Αλλά αυτή η αποψινή δυσκολία, με έναν περίεργο και άχαρο τρόπο, με έκανε να αισθανθώ σαν νεογέννητο που παίρνει την πρώτη του ανάσα. Φανταχτερή η παρομοίωση, αλλά όλοι οι συλλογισμοί που με οδηγούν σε αυτή, με κάνουν να πιστεύω ότι είναι και η μόνη ειλικρινής.

Σε ευχαριστώ που ήσουν μαζί μου σήμερα και ας έλειπες κάποτε. Είναι το ίδιο, ακριβώς το ίδιο, λες και περάσαμε μαζί όλα εκείνα τα κολλήματα όλο εκείνο το άγχος και την αγωνία, λες και στο θρανίο δίπλα μου είχα εσένα τόσα χρόνια, με σένα ξενέρωνα και με σένα ήθελα να ζήσω τα πιο σιωπηλά μου βράδια, εκείνα που ξέμπλεκα ακουστικά, έβαζα δίσκους στο πικ-άπ, άνοιγα ηχεία. Αυτό δεν μετράει τελικά; Πόσο ευτελές είναι όντως το ό,τι ζήσαμε μπροστά στην αδυναμία της μνήμης μας.

Το ίδιο τραγούδι πρέπει να το ακούσουμε ξανά και ξανά, γιατί έτσι θα αφήνουμε αυτή την ύποπτη αίγλη να μας καταπίνει κάθε μέρα και παραπάνω, όσο εμείς θα ξεχνάμε. “Έπεα πτερόεντα”, ελπίζω διαβάζοντας αυτό να ξεχάσεις δυσκολότερα. Έτσι θα θέλω κι εγώ, ακόμα παραπάνω, να μοιράζομαι τις δύσκολες στιγμές του σινεμά μόνο μαζί σου, που θα έκανες τα πάντα για να θυμηθείς εκείνο το τραγούδι και το απέδειξες. Ορίστε και το απόκομμα.

Η  Ξανθή Χρυσαφίδου είναι από Θεσσαλονίκη, σπουδάζει στην Ξάνθη. Έχει πει ιστορίες σε θεατρικές σκηνές, σε πρόβες χορού, και σε φοιτητικά περιοδικά. Κάνει και σκίτσα, για να συνοδεύσει γραπτά φίλων, ή για να θυμάται στιγμές.

Το artwork είναι της Ξένιας. Το τελευταίο στη σελίδα 0, για το τελευταίο κείμενο. Ήταν η guest illustrator της σελίδας.

[hellenicnews]

AXIA: Τι λέει για ανάπτυξη, χρηματιστήριο και εκλογές – Top picks τράπεζες, Mytilineos και Τέρνα Ενεργειακή

Η ελληνική οικονομία αφήνει πίσω της τις «μαύρες μέρες» της πανδημίας, παρουσιάζοντας ένα αναπτυξιακό momentum που αναμένεται να συνεχιστεί δυναμικά τα επόμενα χρόνια, ξεπερνώντας μάλιστα κατά πολύ τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό επισημαίνουν στο τελευταίο report τους, με τίτλο «Γερανοί κάτω από τον ήλιο» (Cranes under the sun), για την ελληνική οικονομία οι αναλυτές της AXIA Ventures, προβλέποντας συγκεκριμένα ότι η ανάπτυξη στη χώρα θα «τρέξει» με ρυθμό τουλάχιστον 13%, σωρευτικά, την περίοδο 2021-2022, ξεπερνώντας εύκολα την υποχώρηση του ΑΕΠ (9%) που προκάλεσε η πανδημία το 2020. Για τη δε περίοδο 2023-2030, η ανάπτυξη (GAGR) αναμένεται να διαμορφωθεί σε 6,2%.

Γράφημα ανάπτυξη AXIA Ventures

Όπως επισημαίνουν οι αναλυτές, όλοι οι απαραίτητοι καταλύτες για να πάρει ώθηση η οικονομία είναι πλέον στη θέση τους, για πρώτη φορά από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση στη χώρα, το 2010. Και το σημαντικό, όπως επισημαίνουν, είναι ότι τους καταλύτες αυτούς δεν μπορούν να τους επηρεάσουν σημαντικά οι ευρύτερες συνθήκες στην αγορά.

Τι θα φέρει την ανάπτυξη Οι παράγοντες που θα οδηγήσουν την ανάπτυξη είναι, όπως επισημαίνεται:

οι μεταρρυθμίσεις (οι οποίες σήμερα υλοποιούνται όπως θα έπρεπε, ενώ αναμένονται και πρόσθετες)

η δημοσιονομική στήριξη (που έχει βοηθήσει στην ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος και, το σημαντικότερο, στο να γίνουν οι ελληνικές επιχειρήσεις πιο ανταγωνιστικές με τον εξορθολογισμό του φορολογικού πλαισίου, ενώ τα αναμενόμενα πρωτογενή πλεονάσματα από το 2023 και μετά δεν αναμένεται να εκτροχιάσουν τις αλλαγές αυτές)

η αυξημένη ρευστότητα (από το Ταμείο Ανάκαμψης, το κράτος, τις ελληνικές τράπεζες και τις κεφαλαιαγορές)

η νοοτροπία της κοινωνίας και των επιχειρήσεων που είναι πλέον ανοικτή στην αλλαγή και έτοιμη για προσαρμογές.

Στα παραπάνω, οι αναλυτές προσθέτουν ακόμη το χαμηλό πολιτικό ρίσκο στην Ελλάδα (σ.σ.: στην έκθεση σημειώνεται ότι, με βάση τις έρευνες κοινής γνώμης που πραγματοποιούν οι αναλυτές της AXIA φαίνεται πως στις επόμενες εκλογές θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή του κυβερνώντος κόμματος, της ΝΔ).

Οι προαναφερθείσες δυνάμεις, όπως σημειώνουν οι αναλυτές, κάνουν ευκολότερο για την ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει τις προσπάθειές της να αλλάξει το οικονομικό μοντέλο της χώρας, στοχεύοντας σε μια βιώσιμη ανάπτυξη, μέσω της αύξησης των επενδύσεων και με την οικονομία να επικεντρώνεται σε κλάδους υψηλότερης προστιθέμενης αξίας, παράλληλα με την προαγωγή της καινοτομίας.

Πρωτοφανείς επενδύσεις Η ραγδαία βελτίωση των προοπτικών της χώρας ωθεί ήδη τις επενδύσεις σε επίπεδα που δεν είχε ξαναδεί η Ελλάδα, αυξάνοντας τις αξίες, επισημαίνουν οι αναλυτές, προσθέτοντας πως τα σημάδια που παίρνουν από την αγορά είναι πως η τάση αυτή θα συνεχιστεί.

Πηγή άρθρου: AXIA: Τι λέει για ανάπτυξη, χρηματιστήριο και εκλογές – Top picks τράπεζες, Mytilineos και Τέρνα Ενεργειακή

[spoilersgr]

Η πολύ «στενή φιλική σχέση» με τον τραγουδιστή που πουλούσε κοκαΐνη, τα κυκλώματα της μέρας και της νύχτας και οι αγαστές σχέσεις με απόμαχους πράκτορες της ΕΥΠ   Ξέρουν κάτι, μαζί με τον δικηγόρο τους, για την ενέδρα θανάτου; Της Αλκμήνης Θεμιστοκλή Μετά την τελευταία εκπομπή στο Διαδίκτυο που έκανε ο δημοσιογράφος, Στέφανος Χίος, την Τετάρτη το βράδυ, με πολύ μεγάλη αναγνωσιμότητα και διαδικτυακή θέαση, υπήρξαν πολλές και καυτές, αλλά παράλληλα σίγουρες πληροφορίες που μετά τη διασταύρωσή τους, για το αληθές των προσώπων, υπεισήλθαμε σε ένα «φαράγγι» μεγάλων προβληματισμών. Μία απ’ αυτές τις πηγές -καλά πληροφορημένες που αποτελεί έναν από τους πιο παλιούς παράγοντες στον χώρο ευρύτερα της απονομής Δικαιοσύνης στη χώρα- μας παρέθεσε μια συστοιχία γεγονότων που σίγουρα μπορεί να βοηθήσουν την ήδη -όπως μας μεταφέρουν- ανενεργή έρευνα η οποία γίνεται από το τμήμα Ανθρωποκτονιών, γιατί προφανέστατα έχει πέσει πάνω σε «ντουβάρια» της καθεστηκυίας τάξης και έχει κυριολεκτικά παγώσει. Κάτι το οποίο περιμέναμε γι’ αυτό και ήμασταν προετοιμασμένοι. Την ίδια πληροφορία, μας μετέφερε -όχι βέβαια από διαβολική σύμπτωση- και έτερος παράγοντας και γνωστός επιχειρηματίας της περιφέρειας που ενασχολείται επιτυχημένα με τις επιχειρήσεις του και βεβαίως κυκλοφορεί με μεγάλα ονόματα της αθηναϊκής ημιπαρανομίας στην προετοιμαζόμενη «Ριβιέρα» της οικονομικής ελίτ. Κάποιοι από αυτούς συνεργάζονται και με τις διωκτικές Αρχές για άντληση πληροφοριών ή και για παροχή διαφόρων ανάλογων. Η πληροφόρηση, αρχή εξιχνίασης; Σύμφωνα με τον πληροφοριοδότη μας (οι οποίοι τελικά έγιναν δύο και μετά τρεις), και άκουσαν το ηχητικό της απόπειρας χρηματισμού από τον Δημητρακόπουλο, άξιο ποινικολόγο της χώρας, οι προβληματισμοί που έχουν δημιουργηθεί και είναι υποχρεωμένη να τους διερευνήσει η ΕΛ.ΑΣ., είναι οι εξής: 1) «Ο ποινικολόγος Δημητρακόπουλος, θεωρώ ότι επιχείρησε να σε βάλει στο payroll για ίδιο όφελος (για το μέλλον του το πολιτικό ή επαγγελματικό π.χ. για να πουλάει εκδουλεύσεις στους πελάτες του). Η φιλοδοξία σε συνδυασμό με την έπαρση που χαρακτηρίζει μερικούς σαν τον Δ., τους οδηγεί σε ολέθρια λάθη», αναφέρει ο εκλεκτός πληροφοριοδότης. 2) «Μόλις πήρε χαμπάρι (προς το τέλος) ότι δεν τα παίρνεις και ότι άρχισες να εκνευρίζεσαι, προσπάθησε να το μαζέψει άκομψα και με χαζές απαντήσεις. Στο σημείο αυτό θεωρώ ότι μάλλον κατάλαβε ότι τον γράφεις και τον έπιασε πανικός και γι’ αυτό και οι χαζές απαντήσεις. 3) Άμα τον είχε στείλει άλλος α) δεν θα πήγαινε ποτέ ο ίδιος ή β) δεν θα επέμενε με αυτόν τον τρόπο και θα ήταν μάλλον διαφορετικός στην προσέγγιση του και γ) θα είχε πάρει μέτρα προστασίας για να μην εκτεθεί ποτέ ο ίδιος. Υπάρχουν ένα σωρό άλλοι τρόποι “να κανόνιζε” να σε χρηματίσουν “οι πελάτες του” (σ.σ.: και αυτό κρατείστε το), άμα ήθελαν, σίγουρα δεν θα σε προσέγγιζε ποτέ ο ίδιος έτσι για λογαριασμό άλλου. 4) Κίνητρο. Γνωρίζει ότι έχει να χάσει πολλά από το ξεμπρόστιασμα που ήτανε σίγουρος ότι θα του έκανες μετά τη συνάντησή σας. Παίζεται η άδειά του, η φήμη του, οι πολιτικές του φιλοδοξίες, το όνομά του. 5) Έχει εύκολη πρόσβαση σε ποινικούς και κάθε λογής βρωμιάρη του υποκόσμου ή της μαφίας για τέτοιου είδους δουλειές (σ.σ.: λόγω της δουλειάς του, προσθέτουμε εμείς). 6) Το γεγονός ότι έγινε όπως έγινε και εκεί που έγινε δείχνει κακό/πρόχειρο σχεδιασμό άρα, μάλλον βιασύνη. 36 ώρες. Μάλλον δεν γνωρίζανε ότι παίρνεις προσωπικά μέτρα, ότι κοιτάς με φακούς κ.τ.λ. Εάν ήτανε σωστά σχεδιασμένο, θα σου την πέφτανε μάλλον 2-3 και σίγουρα όχι εκεί και όχι έτσι. Το ρίσκο ήτανε μεγάλο γι’ αυτούς να πήγαινε κάτι στραβά και ευτυχώς για σένα και όλους εμάς πήγε. 7)Θεωρώ ότι εάν ήθελε η οικογένεια, είτε η μία είτε η άλλη να σε τελειώσει, δεν θα ήσουνα μαζί μας, φίλε Στέφανε. Έχουν τους ανθρώπους, τα χρήματα και τους τρόπους να φέρουν εις πέρας τέτοιου είδους αποστολές εάν το επιθυμούν. Έχουν άλλους τρόπους να σε σωπάσουν φίλε. Και λίγο-πολύ το κάνουν ήδη. Ελέγχουν τα μίντια, το σύστημα και άντε εσύ να φωνάζεις μέσα στον θόρυβο και τις εντυπώσεις που δημιουργούν ότι δεν είσαι ελέφαντας. Είναι ανόητο από μέρους τους να δώσουν τέτοια εντολή. Πολύ το ρίσκο από μέρους τους, το θεωρώ πολύ δύσκολο. Εκτός βέβαια άμα κρατάς κάποιον από αυτούς, άρα έχουν προηγηθεί καταστάσεις μεταξύ σας και άρα γνωρίζεις. Επίσης, το θεωρώ δύσκολο…» (σ.σ.: η εφημερίδα το θεωρεί εξαιρετικά εύκολο και πολύ άνετο από πλευράς προσέγγισης και για το θέμα έχει τις δικές της πληροφορίες). Και πάμε στο πιο σημαντικό, από πλευράς πληροφοριών, σύμφωνα με τους δύο πολύ καλούς πληροφοριοδότες μας που αίφνης έγιναν 3 και μας λένε σχεδόν παρεμφερή γεγονότα. Γεγονότα… 7) «Αρκετοί μεγαλοδικηγόροι/δημοσιογράφοι στην χώρα μας έχουν απασχολήσει τις Αρχές με τέτοιου είδους θέματα (χρηματισμούς, παραδικαστικά, μίζες, ποινικούς) πλούσιο το αστυνομικό δελτίο με τη δραστηριότητά τους. Πόσοι ακόμα που δεν τους έχουμε ακούσει… Γνωρίζω και κάνα δύο προσωπικά. Βρωμιά… Πολλές φορές, φίλε, ψάχνουμε μακριά και σκεφτόμαστε πολύπλοκα ενώ τα πράγματα είναι απλά και αυτό που ψάχνουμε μπροστά στα μάτια μας». Έτσι κλείνει την αφήγηση που μας έκανε, η ίδια πηγή. Τα 4 ερωτήματα Το ζεύγος Ευαγγελάτου – Στεφανίδου, το ρωτάμε μόνον 4 πράγματα: 1) Ποια είναι η σχέση τους με τον ποινικολόγο Δημητρακόπουλο; Είναι πελάτες του; Έχουν μιλήσει μαζί του, κάποιες μέρες ή ώρες πριν από την απόπειρα ανθρωποκτονίας του δημοσιογράφου μας; (Τι αλήθεια απέγινε η άρση τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, κύριοι της Ασφάλειας, που κλώθετε το θέμα;) 2) Ποια η σχέση που διατηρούσε η τηλεπαρουσιάστρια Στεφανίδου, με τραγουδιστή ο οποίος εμπορευόταν και στο παρελθόν είχε συλληφθεί για χρήση και διακίνηση κοκαΐνης; Η ίδια τι «παρτίδες» είχε μαζί του; Αγαθές και φιλάνθρωπες; Ο τραγουδιστής συναγελάζονταν με πρόσωπα της ντόπιας Μαφίας, τα οποία είχε γνωρίσει η τηλεπαρουσιάστρια; 3) Το ζεύγος διατηρεί το ίδιο αγαθές και φιλάνθρωπες σχέσεις με απόμαχο υπερπράκτορα της ΕΥΠ, ο οποίος συνεργάζεται με γνωστούς εφοπλιστικούς-μεγαλοεπιχειρηματικούς κύκλους και τους παρέχει από πληροφορίες μέχρι και συνακροάσεις; Στα τηλέφωνα που ήδη υπάρχουν «χύμα» ως τσουβάλια, ακούγεται οιαδήποτε συνομιλία που να έχει σχέση με διαλόγους κακοποιών ή κυβερνητικών παραγόντων που στήνουν «μηχανή» στον ρεπόρτερ μας; Και 4) Εάν ζητήσουμε να πάτε για κατάθεση στην Ασφάλεια, θα το δεχτείτε, θα το αρνηθείτε και γιατί; Αυτά προς το παρόν… ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΚΕΛΕΙΟ (πληροφορίες απο το makeleio)

[justforbooks]

Carnívora: Σαρκοβόρες Εκδόσεις για Μαύρους Καιρούς.

Καινούργια εκδοτική απόπειρα στη χώρα. Τα κορίτσια που συντονίζουν αλλά και συντονίζονται στην προσπάθεια Ασπασία Καμπύλη, Μυρτώ Στείρου, Μίνα Δαφνομήλη, Sylvia Sachini. Στις ερωτήσεις μας απαντάει η μεταφράστρια αλλά και αρχηγός του νεοσύστατου εκδοτικού οίκου, Ασπασία Καμπύλη. Όπως θα διαβάσετε παρακάτω, το εγχείρημα Carnívora έχει όλα τα στοιχεία του μικρού συνεργατικού οίκου, με την οικογένειά τους όμως να μπλέκει ακόμα περισσότερα τα χαρτιά και τις εικόνες.

Πώς συλλάβατε την ιδέα και ποιο το μανιφέστο σας;

Όπως καταλαβαίνετε, έπεσαν διάφορες ιδέες στο τραπέζι, το θέμα τέθηκε σε ψηφοφορία και το όνομα Carnívora, το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν ιδέα της Μυρτώς Στείρου, πλειοψήφησε θεαματικά. Είναι ισπανικό και δηλώνει εκ των προτέρων την ιθαγένεια των έργων, συνοδεύει ως επίθετο το ουσιαστικό «planta», το σαρκοβόρο φυτό με άλλα λόγια, ένα πλάσμα αινιγματικό, σκοτεινό, όπως και το περιεχόμενο των βιβλίων, επιπλέον είναι γένους θηλυκού όπως και η συντριπτική πλειονότητα της Carnívora. Η απόφαση πάρθηκε οριστικά όταν είδαμε το λογότυπο που δημιούργησε η Tania Cimatti. Ένα μικρό, αυθάδικα χαριτωμένο φυτό που προβάλλει τα σαρκοφάγα του δόντια, και το οποίο θα μπορούσε να αναφέρεται και στους αδηφάγους αναγνώστες του είδους, επίσης. Όσο για το σλόγκαν, προέκυψε μάλλον φυσικά από τους συνειρμούς που επιδιώξαμε να προκαλέσουμε με τη χρήση των επιθέτων «σαρκοβόρα» και «μαύρη», αναφερόμαστε στη λογοτεχνία φυσικά, οπότε η εναλλαγή των επιθέτων οδήγησε στο «Σαρκοβόρες Εκδόσεις για Μαύρους καιρούς ή Μαύροι καιροί για Σαρκοβόρες Εκδόσεις». Άλλωστε η μαύρη λογοτεχνία είναι γέννημα των σαρκοβόρων καιρών και αντιστρόφως οι μαύροι καιροί δίνουν τροφή στη σαρκοβόρα λογοτεχνία.

Σε μια εποχή που οι εκδοτικοί οίκοι προσπαθούν να απλωθούν και να ανοίξουν τη βεντάλια σε όλα τα «ρεπερτόρια», εσείς στήνετε κάτι απόλυτα εξειδικευμένο: μυθιστορήματα νουάρ από την Ισπανία και τη Λατινική Αμερική. Προφανώς, «υπάρχει οργανωμένο σχέδιο», για να μιλήσω ντεντεκτιβίστικα! Ποιο είναι, αν μου επιτρέπετε, και από πού πηγάζει η αισιοδοξία σας; Αλλά και ποιο το «business plan» σας; Κακή λέξη, τα σχέδιά σας ήθελα να πω...

«Οργανωμένο σχέδιο» ή «οργανωμένο έγκλημα» θα δείξει. Νομίζω ότι, όπως συμβαίνει και με πολλούς άλλους μικρούς εκδοτικούς οίκους, απλώς θελήσαμε να κάνουμε την αγάπη μας για τα βιβλία επάγγελμα (επιτέλους, για βιβλία μιλάμε, πρέπει να κάνουμε λόγο και για αγάπη, πάθος κλπ, μόλο που στην πράξη το business plan είναι πολύ πιο χρήσιμο και ένας εκδοτικός πρέπει να πληρώνει το νοίκι του) σε μια αγορά αρκετά κορεσμένη. Επομένως εστιαστήκαμε στις δεξιότητες που διέθετε η ομάδα μας και οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν το άυλο κεφάλαιό της και αυτές ουσιαστικά διαμόρφωσαν τον ευρύτερο στόχο μας: καλαίσθητα βιβλία ισπανόφωνης λογοτεχνίας, σε πρώτη φάση. Εν συνεχεία, ο στόχος εξειδικεύτηκε ακόμα περισσότερο καθώς διαπιστώσαμε ότι το είδος της μαύρης λογοτεχνίας γνωρίζει αυτή τη στιγμή αξιοπρόσεκτη άνθιση στην ισπανική γλώσσα και από τις δυο μεριές του Ατλαντικού. Το ίδιο συμβαίνει και παγκοσμίως, εξάλλου, αφού οι συγγραφείς που υπηρετούν το νουάρ εκφράζουν (και ως επί το πλείστον εμπνέονται από) τη γενικευμένη κοινωνική δυσπιστία, απαισιοδοξία και αποδοκιμασία σε θεσμούς και συστήματα. Τέλος, θεωρήσαμε πως αυτή η μονοθεματικότητα θα μπορούσε να υπηρετήσει και την αισθητική αναγνωρισιμότητα των βιβλίων μας. Όσο για το business plan μας, είναι ακόμα πολύ απλό: όμορφα βιβλία με όμορφα ειπωμένες μαύρες ιστορίες. Και κάτι ακόμα, δε βιαζόμαστε καθόλου να μεγαλώσουμε, αν αυτό σημαίνει να χάσουμε τον έλεγχο της δουλειάς μας.

Ξεκινήσατε με την «Αγία Πόλη» του Γκιγιέρμο Όρσι και σε χρόνο dt χτυπήσατε με το «Προτελευταίο Πολεμικό Ψευδώνυμο» του Ραούλ Αρχεμί και τη «Χίμαιρα του Ανθρώπου Τανκ» του Βίκτορ Σόμπρα: Αργεντινή, Παταγονία και Κίνα οι τόποι του εγκλήματος και με κοινό παρονομαστή το μελαγχολικό μαύρο και τις πολιτικές αναταραχές στην υδρόγειο. Θα μπορούσαμε να πούμε πως πέρα από καλές αστυνομικές ιστορίες, τα βιβλία σας διαθέτουν και μια ξεκάθαρα αριστερή ματιά ως προς την ερμηνεία των συμβάντων που λαχαίνουν προς εξιχνίαση;

Όχι απαραίτητα. Για παράδειγμα το επόμενο βιβλίο μας, που ελπίζουμε να κυκλοφορήσει το Μάρτη περίπου, Η Συνωμοσία της Μογγολίας του Ραφαέλ Μπερνάλ γράφτηκε από έναν συγγραφέα μάλλον αντιδραστικό, αμφιλεγόμενο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις και με δεδομένη, πάντως, την αντιπάθειά του στη Μεξικανική Επανάσταση. Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που το βιβλίο, γραμμένο το 1969, δε γνώρισε καμία εμπορική επιτυχία στην εποχή του. Εντούτοις σήμερα θεωρείται σταθμός στη μεξικάνικη νουάρ λογοτεχνία. Όχι, σαφώς το κριτήριο επιλογής μας δεν είναι πολιτικό. Από την άλλη, όταν μιλάμε για χώρες της Λατινικής Αμερικής, βάρβαρα ταλαιπωρημένες από τις στρατιωτικές χούντες ή/και τις οικονομικές συνέπειες του νεοφιλελευθερισμού είναι φυσικό οι εκφραστές της δυσαρέσκειας να προέρχονται από τον ευρύτερο αριστερό χώρο, όπως λέμε ό,τι και αν σημαίνει αυτό. Ούτε, άλλωστε, αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι αρκετοί από τους ισπανούς συγγραφείς που πρωτοασχολήθηκαν συστηματικά με το νουάρ ήταν πολιτικά στρατευμένοι σε κόμματα της αριστεράς και είχαν αντιταχθεί στο φρανκισμό. Δείτε, ωστόσο, ένα παράδοξο, το πιο πολιτικά «στρατευμένο» βιβλίο μας, Η Χίμαιρα του Ανθρώπου-Τανκ, ένα εξαιρετικό πολιτικό θρίλερ, είναι γραμμένο από τον Βίκτορ Σόμπρα, έναν Ισπανό, όχι έναν Λατινοαμερικάνο, και δεν αναφέρεται καν στην Ισπανία, αλλά στην Κίνα. Εν κατακλείδι, σίγουρα δεν επιλέγουμε τους συγγραφείς μας για πολιτικούς λόγους, αλλά για τον τρόπο που γράφουν, και αν είμαστε στρατευμένοι σε κάτι, είναι στην πρόθεσή μας να υπερασπιστούμε την άποψη ότι το νουάρ είναι καλή λογοτεχνία, ότι, όπως έλεγε ο Μονταλμπάν, το νουάρ δεν είναι ένα ταξίδι στη βία αλλά ένα λογοτεχνικό, πρωτίστως, ταξίδι. Τον Βίκτορ Σόμπρα θα τον διαβάσετε όχι για την πολιτική του τοποθέτηση, αλλά για την απρόσμενη ιστορία που πλάθει από ένα πραγματικό γεγονός, για τον αναπάντεχο λυρισμό του, για τους γοητευτικά εκκεντρικούς ήρωες του, για την κινηματογραφική γραφή του, ακόμα και για τον πρόλογο του Νίκου Πρατσίνη που προικίζει το βιβλίο με ένα εξαιρετικό κείμενο το οποίο θα μπορούσε να διαβαστεί και από μόνο του.

Οι μεταφραστές αστυνομικής λογοτεχνίας είστε φυλή, σέχτα, ομάδα με συγκεκριμένο κώδικα επικοινωνίας; Ή απλώς συμβαίνει να μεταφράζετε γενικώς βιβλία, οπότε δεν απαιτείται κάποιο ιδιαίτερο προσόν πέρα από δυνατή γνώση και χρήση γλώσσας;

Όχι, πού τέτοια πολυτέλεια! Οι μεταφραστές μεταφράζουν ό,τι μπορούν. Υπάρχουν, ίσως, μεταφραστές που μεταφράζουν πιο πολύ νουάρ μυθιστόρημα, είτε επειδή οι εκδοτικοί συμβαίνει να τους «ειδικεύουν», είτε, αν είναι τυχεροί, επειδή τους αρέσει η αστυνομική λογοτεχνία και οι τίτλοι που προτείνουν γίνονται δεκτοί από τους εκδότες, αρκετά σπάνιο το δεύτερο είναι αλήθεια, αλλά κατά κανόνα όλοι μεταφράζουμε τα πάντα. Θα μπορούσε ίσως να πει κανείς ότι μεγαλύτερη εξειδίκευση υπάρχει στη μετάφραση του παιδικού βιβλίου και της ποίηση για προφανείς λόγους, πέραν τούτου, η λογοτεχνική μετάφραση απαιτεί τις ίδιες δεξιότητες για όλα τα λογοτεχνικά είδη.

Εκτός από εσάς στο μεταφραστικό, ποιοι άλλοι είναι στο «κόλπο» Carnivora; Η ομάδα του Void, δηλαδή η Μυρτώ Στείρου, η Sylvia Sachini και ο João Linneu, που ασχολούνται με το εικαστικό αλλά και με πολλά άλλα. Στο «κόλπο» επίσης συμμετέχουν: η Μίνα Δαφνομήλη στην επικοινωνία, η Tania Cimatti στην εικονογράφηση των εξωφύλλων, ο Δημήτρης Λυμπερόπουλος στην επιμέλεια και τη δημιουργική κριτική και η Έφη Ζέρβα, πάντα υπομονετική στις αλλαγές της τελευταίας στιγμής, στη σελιδοποίηση. Επιπλέον, κάμποσοι φίλοι και συγγενείς, που αγγαρεύουμε και σύντομα θα αρχίσουν να μας αποφεύγουν, και, τέλος, αυτοί που μας εμπνέουν και μας καθοδηγούν από την πρώτη στιγμή.

Το αισθητικό σας πρόσημο είναι εντυπωσιακό: κοινή αφήγηση ως προς τα εξώφυλλα, με διακριτό χαρακτικό στίγμα, αλλά και ένα πολύ ακριβό χαρτί και κόστος εκτύπωσης σε τέτοιους χαλεπούς οικονομικά καιρούς. Ρίσκο! Ποντάρετε, να υποθέσω, πέρα από τις δυνατές ιστορίες και σε μια, ας την πω φετιχιστική προσέγγιση από πλευράς αναγνώστη; Αντιλαμβάνεστε δηλαδή τα βιβλία σαν κάτι περισσότερο από «καλό περιεχόμενο»;

Ακριβώς όπως το λέτε. Δεν το είχα σκεφτεί, αλλά η χρήση του όρου «φετιχιστική» μού φαίνεται εξαιρετικά εύστοχη. Εξάλλου, σε λίγα χρόνια τα βιβλία ίσως να αποτελούν όντως φετίχ ή συλλεκτικά αντικείμενα. Όπως λέει και ο Χουάν Βιγιόρο στον υπέροχο θεατρικό μονόλογο ενός βιβλιοθηκάριου που πρόκειται να εκδοθεί από τις εκδόσεις Κουκκίδα, «Μπορεί, στο μέλλον, να κατεβάζεις όλα τα βιβλία σε μια φωτισμένη οθόνη και τα γράμματά τους να πέφτουν σαν μοναχική βροχή». Ελπίζω όχι σύντομα. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, ο ψηφιακός ανταγωνισμός είναι γεγονός, οπότε ίσως είναι ώρα να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και την εικαστική πλευρά του βιβλίου, το βιβλίο ως αισθητικό αντικείμενο με άλλα λόγια. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που στην κριτική ανάλυση των λογοτεχνικών βιβλίων έχει αρχίσει να συμπεριλαμβάνεται πλέον και η ανάλυση του περικείμενου, των επιμέρους στοιχείων της εμφάνισής τους, δηλαδή, όπως ο σχεδιασμός των εξωφύλλων, η θέση των υποσημειώσεων, για την οποία επίσης έχουμε να προτείνουμε κάτι καινούργιο, κλπ. Πέρα όμως από όλα τα παραπάνω, η συνεργασία με το Void έθεσε εξαρχής ως προϋπόθεση τον ιδιαίτερο εικαστικό σχεδιασμό των βιβλίων, ενώ το μικρό μέγεθος και ο μονοθεματικός χαρακτήρας της Carnívora κατέστησαν αναγκαία τη μεγαλύτερη δυνατή αναγνωρισιμότητα των τίτλων της.

Δώστε μου κάποιες ειδικές παραμέτρους της σχολής του λατινόφωνου νουάρ;

Θα τολμήσω να πω πως οι λέξεις «μελαγχολία», «πολιτική αναταραχή», «αιματοβαμμένες εμφύλιες ιστορίες» αποτελούν μια σταθερά ως προς τον μίτο της αφήγησης.

Ναι, είναι σίγουρα όλα αυτά, τα οποία εν πολλοίς συνιστούν τη σύγχρονη πραγματικότητα της Λατινικής Αμερικής –η μελαγχολία είναι μάλλον οικουμενικό χαρακτηριστικό του νουάρ– και συνάμα την πηγή απ’ όπου αντλούνται οι ιστορίες τους. Θα πρόσθετα, επίσης, διαφθορά και γερή δόση αυτοσαρκασμού που πηγάζει από ένα χρόνιο σύμπλεγμα κατωτερότητας απέναντι στη μητροπολιτική Ισπανία και την ηγεμονική Βόρεια Αμερική, συνυφασμένο με μια γονιδιακά κληρονομημένη αθεράπευτη αίσθηση αδικίας. Επίσης καυστική κοινωνικοπολιτική κριτική και διαβρωτικό λόγο σε μια αγχωτική μερικές φορές προσπάθεια έκφρασης, λες και αυτοί οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές ιστορίες και βιάζονται, αγωνιούν θαρρείς, να τις πουν.

Είναι παλιοκαραβάνες, είναι ευπώλητοι, είναι πρωτοεμφανιζόμενοι - με ποια ακριβώς κριτήρια διαλέγετε τους συγγραφείς σας;

Είμαστε απολύτως δημοκρατικοί στις επιλογές μας, θέλουμε να έχουμε απ’ όλα, να είμαστε ανοιχτοί σε όλα, χωρίς προκαταλήψεις. Ακόμα και η ευπώλητη λογοτεχνία έχει τη χάρη της, ας μην είμαστε υποκριτές, αρκεί να είναι κι αυτή καλογραμμένη. Για παράδειγμα, ετοιμάζουμε για το καλοκαίρι το μυθιστόρημα μιας Καταλανής ακαδημαϊκού, μιας πολυβραβευμένης διανοούμενης, της Κάρμε Ριέρα, η οποία κάποια στιγμή αποφάσισε να ασχοληθεί με την αστυνομική λογοτεχνία, ούτε καν τη νουάρ, και αυτή στιγμή γνωρίζει μεγάλη επιτυχία τόσο στην Ιβηρική χερσόνησο όσο και παγκοσμίως. Μας ενδιαφέρει η περίπτωση της, επειδή ένα κολεγιακό θρίλερ, πάνω κάτω στη λογική του Netflix, γράφεται, κατά καινοφανή τρόπο, από ένα μέλος του κατεστημένου πνευματικού κόσμου, χαράζοντας έτσι –ποιος ξέρει;– πρωτόφαντα λογοτεχνικά μονοπάτια. Κατά τ’ άλλα, ο κατάλογός μας περιλαμβάνει «κλασικά» έργα, όπως το Φιλί της γυναίκας-αράχνης του Μανουέλ Πουτς, το Σιωπηλή σαν το θάνατο του Ουμπίδια και τη Συνωμοσία τη Μογγολίας του Μπερνάλ, παλιοκαραβάνες, όπως ο Όρσι, ο Αρχεμί, ο Μάγιο, ο Μπαλμασέδα, ονόματα ήδη καθιερωμένα σε Αμερική και Ευρώπη, ανθολογημένα ακόμα και από τους αντιδραστικούς ανθολόγους της κάθε καμαρίλας χάρη στο ειδικό λογοτεχνικό τους βάρος, αλλά και πρωτοεμφανιζόμενα αστέρια όπως ο Μπιθέντε Μάρκο, η Πινέιρο, η Φαγιαράς, ο Ραβέλο και πολλοί άλλοι ελπίζουμε.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[aplaw-blog]

Οι καλύτερες και οι χειρότερες πόλεις να ζει κανείς- Ποια η θέση της Αθήνας :

Τι και εάν δοκιμάζεται από γήρανση του πληθυσμού, πολιτικό ρίσκο και οικονομικούς πονοκεφάλους. Η Γηραιά Ήπειρος εξακολουθεί να έχει σχετικά δυναμική εκπροσώπηση στην παγκόσμια κατάταξη με τις καλύτερες πόλεις να ζει κανείς. Καταλαμβάνει την κορυφή, αλλά και συνολικά οχτώ από τις 20 πρώτες θέσεις της λίστας, που καταρτίζει κάθε χρόνο το Economist Intelligence Unit (ΕΙU), στη βάση δεικτών για το βιοτικό επίπεδο, τη σταθερότητα, τις υπηρεσίες υγείας, την ποιότητα του περιβάλλοντος, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση και τις βασικές υποδομές. Ωστόσο η Αθήνα είναι μεταξύ των αρνητικών εξαιρέσεων, στην 89η θέση. 

Στην επικαιροποιημένη λίστα για το 2019 την πρωτιά μεταξύ 231 πόλεων κέρδισε για δεύτερη διαδοχική χρονιά η Βιέννη της Αυστρίας. Τα εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα ανεργίας, τα υψηλά επίπεδα πολιτιστικών δραστηριοτήτων και εκπαίδευσης, το πράσινο της πόλης και οι υπηρεσίες προς τους πολίτες την κρατούν σταθερά στην κορυφή. 

Ακολουθεί η Μελβούρνη της Αυστρίας, η οποία πριν από το 2018 κατακτούσε την κορυφή επί επτά διαδοχικά έτη. Ακόμη μία πόλη της Αυστραλίας, το Σίντνεϊ, η Οσάκα της Ιαπωνίας και το Κάλγκαρι του Καναδά συμπληρώνουν την πρώτη πεντάδα. Ο Καναδάς κατακτά και τις δύο επόμενες θέσεις, με το Βανκούβερ και το Τορόντο, το οποίο ισοβαθμεί με το Τόκιο της Ιαπωνίας στην έβδομη θέση. Στην έννατη θέση η Κοπεγχάγη της Δανίας. Τη δεκάδα συμπληρώνει η Αδελαΐδα της Αυστραλίας.

Η Ευρώπη 

Μεταξύ των ευρωπαϊκών πόλεων ξεχωρίζουν επίσης η Ζυρίχη , η Φραγκφούρτη και η Γενεύη στις θέσεις 11,12 και 14. Το Ελσίνκι, το Άμστερνταμ και το Αμβούργο βρίσκονται επίσης εντός  της πρώτης εικοσάδας, ενώ το Βερολίνο και το Λουξεμβούργο είναι αρκετά κοντά, στις θέσεις 21 και 23 αντίστοιχα. Με πτώση έξι θέσεων το Παρίσι είναι στην 26η θέση. Από τις 68 πόλεις, που βρίσκονται στην πρώτη κατηγορία (βαθμολογία 80 και άνω) οι 31 είναι ευρωπαϊκές. Σημειώνεται ότι η μοναδική μητρόπολη της Δυτικής Ευρώπης που δεν είναι στις 68 αυτής της κατηγορίας είναι η δική μας Αθήνα. Πέρυσι η ελληνική πρωτεύουσα ήταν στην 72η θέση και φέτος έχει υποχωρήσει 17 θέσεις. 

Οι ΗΠΑ

Απογοητευτικές πρέπει να θεωρούνται οι επιδόσεις των αμερικανικών πόλεων. Την καλύτερη θέση στις ΗΠΑ κατακτά η Χονολουλού στην 22η θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Η Ατλάντα, το Πίτσμπουργκ, το Σιάτλ και η Ουάσιγκτον κερδίζουν μία θέση στην πρώτη 40αδα και το Σικάγο στην 41η.

Τα χρηματοοικονομικά κέντρα

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ισχυρότερα χρηματοοικονομικά κέντρα του πλανήτη, το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη, δεν προσφέρουν υψηλή ποιότητα ζωής, καταλαμβάνοντας την 48η και 58η θέση αντίστοιχα. Καλύτερη η επίδοση για το Χονγκ Κονγκ που είναι στην 38η θέση (με το ΕΙU να διευκρινίζει ότι η έρευνα δεν έλαβε υπόψη την πολιτική ανταραχή των τελευταίων εβδομάδων), ενώ η Σιγκαπούρη είναι στην 40η. 

Και εκεί που η ζωή είναι ανυπόφορη 

Ανυπόφορες θεωρούνται οι συνθήκες ζωής σε πόλεις που δοκιμάζονται από πόλεμο, τρομοκρατικές επιθέσεις ή και περιβαλλοντική κρίση. Στον «πάτο» η Δαμασκός της Συρία, ενώ ακολουθούν το Λάγος της Νιγηρίας και η Ντάκα του Μπαγκλαντές. Η Τρίπολη της Λιβύης και το Καράτσι του Πακιστάν συμπληρώνουν την πεντάδα των χειρότερων πόλεων να ζει κανείς. 

Ακολουθεί η λίστα με τις δέκα καλύτερες και τις δέκα λιγότερο υποφερτές πόλεις. 

Οι δέκα κορυφαίες: 

1. Βιέννη 2. Μελβούρνη 3. Σίντνεϊ 4. Οσάκα 5. Κάλγκαρι 6. Βανκούβερ 7. Τορόντο 7. Τόκιο 9. Κοπεγχάγη 10. Αδελαΐδα

Οι δέκα χειρότερες:

1. Δαμασκός 2. Λάγος 3. Ντάκα 4. Τρίπολη 5. Καράτσι 6. Πορτ Μόρεσμπι 7. Χαράρε 8. Ντουλάλα 9. Αλγέρι 10. Καράκας

Πηγή:naftemporiki

[crisismonitor]

Τέλος στο πολιτικό θρίλερ στην Ισπανία: Ο Σάντσεθ παραμένει πρωθυπουργός

Τέλος έλαβε το πολιτικό θρίλερ στην Ισπανία, καθώς ο Πέδρο Σάντσεθ ανακοίνωσε ότι παραμένει πρωθυπουργός της χώρας, αφού την Τετάρτη είχε προκαλέσει έκρηξη του πολιτικού ρίσκου, θέτοντας εν αμφιβόλω την παραμονή του, εξαιτίας μήνυσης που υποβλήθηκε κατά της συζύγου του από ακροδεξιό σωματείο. Continue reading Τέλος στο πολιτικό θρίλερ στην Ισπανία: Ο Σάντσεθ παραμένει πρωθυπουργός

[theovasiliadis]

Το σκάνδαλο των τραπεζών με απλά λόγια

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και με βάση τα πραγματικά γεγονότα. Αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος όχι για να συμφωνήσουμε, αλλά για να μιλάμε για πράγματα που ισχύουν και όχι για αόριστες πολιτικές.

Οι τράπεζες είναι επιχειρήσεις που η λειτουργία τους εκ των πραγμάτων συνδέεται με την Οικονομία. Οι μεταβολές σε μια επιχείρηση όπως η τράπεζα, επηρεάζει ή μπορεί και να καθορίζει την Οικονομία, άρα και την κοινωνία. Αυτό είναι ένα δεδομένο.

Το δεύτερο είναι πως οι τράπεζες από τα τέλη τη δεκαετίας του ‘80 δεν λειτουργούν με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή δεν παίρνουν τα χρήματα των καταθετών με τα οποία επενδύουν δίνοντας κέρδη στον καταθέτη μέσω των τόκων. Οι τράπεζες επέλεξαν έναν τρόπο λειτουργίας που υπόσχεται άλλου είδους κέρδη.

Δηλαδή δημιουργούν «επενδύσεις» και «προϊόντα», τα οποία είναι εικονικά, αποκαλούνται με διάφορα εξωτικά ονόματα και υπόσχονται μεγάλη κερδοφορία αν και αποκρύπτουν το ρίσκο.

Ένα τραπεζικό προϊόν για παράδειγμα, μπορεί να είναι ένα «στοίχημα» για το αν θα βρέξει στο Κάιρο ή αν θα καταρρεύσει η οικονομία της Ελλάδας.

Όσο και αν φαίνεται απλοϊκό το παράδειγμα, είναι μια πραγματικότητα.

Οι τράπεζες έχουν δημιουργήσει έναν εξωπραγματικό, ιπποδρομιακό καπιταλισμό, που δεν σχετίζεται ούτε με επενδύσεις στην πραγματική οικονομία, ούτε με το κοινωνικό όφελος απαραίτητα.

Παρ όλα αυτά, επειδή οι τράπεζες είναι επιχειρήσεις που συγκεντρώνουν χρήμα και συνδέονται με την Οικονομία, η σταθερότητά τους είναι πραγματικά ένα ζητούμενο. Αυτό δεν σημαίνει πως όταν οι Τράπεζες ενεργούν ή βάζουν προϊόντα στην αγορά έχουν ως προβληματισμό τη σταθερότητά τους ή το τι ζημιά θα κάνουν στην Οικονομία της χώρας.

Τους ενδιαφέρουν τα κέρδη.

Η κατάρρευση της Lehman Brothers, από την οποία ξεκίνησε η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι μια αρκετά ισχυρή απόδειξη γι αυτό.

Έτσι παρότι το επιχείρημα της ευστάθειας που χρησιμοποιούν οι τράπεζες για να εξασφαλίζουν την κρατική βοήθεια (ναι την κρατική παρά τον καπιταλισμό που υπηρετούν και τον αντικρατισμό τους) δεν είναι ο θεός που προσκυνούν (αυτός είναι το κέρδος) αλλά ο ψευδοπροφήτης που χρησιμοποιούν για να πιστέψουν τα πλήθη στην απάτη τους.

Όταν ξέσπασε η παγκόσμια κρίση, οι έλληνες τραπεζίτες, με πρώτο και κύριο τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Προβόπουλο, υποστήριζαν πως η Ελλάδα δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο, γιατί οι ελληνικές τράπεζες ήταν ισχυρές και δεν είχαν εκτεθεί σε τοξικά προϊόντα όπως αυτά που οδήγησαν στην πτώση την αμερικανική Lehman Brothers.

Στο αμέσως επόμενο διάστημα, η τραπεζική φιλολογία άλλαξε, οι τράπεζες εμφανίστηκαν να μολύνονται από την κρίση μέσω του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας και να χρειάζονται κρατική στήριξη.

Οι κυβερνήσεις δεν σεβάστηκαν την βασική αρχή της αγοράς και του δικού τους νεοφιλελευθερισμού που λέει «ο ισχυρός στην οικονομία προχωρά και ο αδύναμος πρέπει να βγαίνει από την κούρσα και να πεθαίνει». Αντιθέτως ανακεφαλαιοποίησαν τις τράπεζες, δηλαδή δανείστηκαν με υψηλά επιτόκια για να εξασφαλίσουν ρευστό στις τράπεζες.

Το δάνειο αυτό το πληρώνουμε εμείς.

Γιατί όμως κατέρρευσαν οι «ισχυρές» ελληνικές τράπεζες που μερικά χρόνια πριν διαφήμιζαν το ελληνικό τραπεζικό θαύμα στα Βαλκάνια;

Γιατί αναγκάστηκαν να αγοράσουν ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου τα οποία κουρεύτηκαν, απαντούν οι τραπεζίτες.

Είναι αλήθεια αυτό;

Είναι η μισή αλήθεια.

Κατ αρχήν το να αποφασίζει μια τράπεζα να επενδύσει σε ένα προϊόν, όπως η αγορά των ομολόγων του Δημοσίου, είναι ένα ρίσκο το οποίο αποφασίζει να πάρει.

Αν για παράδειγμα τα ομόλογα του Δημοσίου δεν κουρεύονταν, αλλά είχαν κέρδη, οι τράπεζες θα μοίραζαν μέρισμα στους έλληνες πολίτες;

Άρα ακόμη και αυτή η αγορά των ομολόγων, ήταν μια απόφαση  ρίσκου την οποία έπρεπε να πληρώσουν. Ακόμη όμως και αυτό το κούρεμα που αποφασίστηκε, (ένα ακόμη σκάνδαλο Βενιζέλου) ενώ κούρεψε τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία καταστρέφοντάς τα, δεν πείραξε άλλους επενδυτές των οποίων δεν κουρεύτηκαν τα ομόλογα.

Οι ζημιές όμως των τραπεζών δεν προήλθαν από τα ομόλογα του Δημοσίου όπως θέλουν να λένε οι τραπεζίτες.

Οι ελληνικές τράπεζες δεν είχαν χρήματα.

Οι ανακεφαλαιοποιήσεις τους  προέρχονταν από διαδοχικές δανειοδοτήσεις που έκαναν ο ένας στον άλλο. Δηλαδή η Τράπεζα Α, δάνειζε μια offshore εταιρεία η οποία ήταν συμφερόντων της Τράπεζας Β, για να εμφανιστεί ρευστότητα.

Μετά η Τράπεζα Β, δάνειζε μια άλλη εταιρεία συμφερόντων της Α η οποία έκανε αύξηση κεφαλαίου της Α.

Το εικονικό χρήμα έκανε κύκλο με την άδεια της Τράπεζας της Ελλάδας δίνοντας μια ψεύτικη εικόνα ευρωστίας και χρήματος για τις Τράπεζες.

Οι τραπεζίτες όμως έκαναν ακόμη μεγαλύτερα αίσχη. Έδιναν δάνεια σε offshore εταιρείες που ανήκαν στους ίδιους και τις οικογένειές τους, χωρίς εγγυήσεις και στη συνέχεια χρέωναν τα θαλασσοδάνεια στις ζημιές της Τράπεζας κλέβοντας τους μικρομετόχους.

Έδιναν επίσης δάνεια σε επιχειρηματίες (πάντα χωρίς εγγυήσεις) οι οποίοι έκαναν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου σε άλλες δικές τους επιχειρήσεις.

Έτσι δημιουργούσαν εικόνα ισχυρών επιχειρήσεων, με δανεικά και αγύριστα, χειραγωγώντας και εξαπατώντας τους επενδυτές που επένδυαν στις ίδιες επιχειρήσεις εξαιτίας της πλαστής εικόνας που είχε δημιουργηθεί.

Πολλοί τραπεζίτες πουλούσαν ή νοίκιαζαν στις τράπεζές του ή στο Δημόσιο, κτήρια τα οποία είχαν αγοράσει με δάνεια των τραπεζών τους αλλά μέσω παρένθετων προσώπων σε τιμές πολλαπλάσιες των πραγματικών.

Ταυτόχρονα δανειοδοτούσαν τα κόμματα, ώστε να έχουν την πολιτική κάλυψη και τα ΜΜΕ για να εξασφαλίζουν τη σιωπή για τα σκάνδαλά τους.

Μεγάλα ποσά τα έβγαλαν στο εξωτερικό μέσα από κομπίνες με τα υποκαταστήματα των Τραπεζών που άνοιγαν στα Βαλκάνια.

Δημιούργησαν μέσα από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ την εικόνα οικονομικού τραπεζικού θαύματος στα Βαλκάνια, και διοχέτευσαν έτσι ποσά σε δανειολήπτες του εξωτερικού που δεν ήταν άλλοι από τους εαυτούς τους.

Όλα αυτά τα σκάνδαλα και η ευθεία ληστεία του χρήματος, εμφανίστηκε ως μόλυνση από την κρίση.

Οι μαύρες τρύπες από τη ληστεία και τη συναλλαγή με τη διαπλοκή (600 εκατομμύρια είχε πάρει το ALTER από τις τράπεζες χωρίς εγγυήσεις) εμφανίστηκε ως αποτέλεσμα της κρίσης.

Έτσι στο όνομα της ευστάθειας των τραπεζών, αυτές ανακεφαλαιοποιήθηκαν με τα χρήματά μας.

Όχι όμως οι τράπεζες, αλλά οι τραπεζίτες.

Οι τράπεζες δεν ελέγχθηκαν πριν ανακεφαλαιοποιηθούν, ώστε να βρεθεί ποιό κομμάτι της ζημιάς οφείλεται στην κρίση και ποιό στη ληστεία.

Οι τραπεζίτες, αυτοί που είχαν ρίξει τις τράπεζες έξω (αν δεν τις είχαν ληστέψει) θεωρήθηκαν ικανοί να συνεχίσουν να διοικούν τις τράπεζες.

Το κράτος μέσα από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας πήρε το 80% των μετοχών των τραπεζών αλλά χωρίς το κράτος να μπορεί να ασκήσει καμία διοίκηση.

Ενώ η ανακεφαλαιοποίηση έγινε για να υπάρξει σταθερότητα, ρευστότητα και λειτουργία της ελληνικής οικονομίας, τα δάνεια σταμάτησαν, οι επιχειρήσεις που έπρεπε να σωθούν άρχισαν να κλείνουν και τα σπίτια να πλειστηριάζονται.

Συνέχισαν βέβαια να παίρνουν δάνεια μη παραγωγικές επιχειρήσεις όπως τα Μέσα Ενημέρωσης, παρά τα χρέη τους και τις ζημιές τους και βέβαια και διαφήμιση από τις τράπεζες.

Το Mega για παράδειγμα, με ζημιές 25 εκατομμύρια, χρέη 200 εκατομμύρια πήρε δάνειο 110 εκατομμύρια για να συνεχίσει να λειτουργεί και κυρίως να υποστηρίζει πως η κυβέρνηση και οι τράπεζες ακολουθούν σωστή πολιτική. Ποια τραπεζική διαδικασία μπορεί να κρίνει ως επωφελές ένα τέτοιο δάνειο;

Αντίστοιχα δάνεια έχουν σχεδόν όλα τα ΜΜΕ στην Ελλάδα.

Αφού ανακεφαλαιοποιήθηκαν οι Τράπεζες η κυβέρνηση προχώρησε την Κυριακή στην κορωνίδα του σκανδάλου. Με το άρθρο 2 του «πολυνομοσχεδίου» δίνει τη δυνατότητα στους παλιούς αποτυχημένους τραπεζίτες, να επαναγοράσουν τις μετοχές τους, όχι στην τιμή που τις αγόρασε το κράτος (ΤΧΣ) με την ανακεφαλαιοποίηση, αλλά σε εξευτελιστικές τιμές.

Δηλαδή για παράδειγμα στη Eurobank, ενώ το κράτος αγόρασε τις μετοχές της Τράπεζας με 1,24 ευρώ ανά μετοχή, τώρα ο τραπεζίτης μπορεί να αγοράσει πίσω τις μετοχές με 30 λεπτά.

Δηλαδή η κυβέρνηση θεσμοθέτησε όχι μόνο την προκλητική επιστροφή των μετοχών αλλά και τη δεδομένη απώλεια χρημάτων που έχουμε ήδη καταβάλει. Πλήρωσε, έσωσε τις τράπεζες και τώρα τις παραδίδει πίσω στους διαφθαρμένους τραπεζίτες τους οποίους ποτέ δεν ήλεγξε.

Ας αφήσουμε το ηθικό, πολιτικό και οικονομικό κομμάτι του σκανδάλου και ας πάμε στις παραβάσεις με βάση αυτούς τους ίδιους τους νόμους της αγοράς.

Η ελληνική κυβέρνηση η οποία καταγγέλλει τον κρατισμό σε βαθμό που να απολύει δημόσιους υπαλλήλους μέσα από μια πρωτοφανή δαιμονοποίηση, παρεμβαίνει ως κρατική οντότητα υπέρ των τραπεζών.

Όχι μόνο ζημιώνει το ελληνικό Δημόσιο, αλλά παραβαίνει το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Η Ελλάδα έχει καταδικασθεί στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για επιδοτήσεις που έχει δώσει σε εταιρείες (πχ ΟΣΕ, Ολυμπιακή) αφού θεωρείται πως έτσι καταστρατηγεί την αρχή της ανταγωνιστικότητας και του ελεύθερου ανταγωνισμού.

Οποίο θαύμα λοιπόν, η κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου, επιδοτεί τους τραπεζίτες, δίνοντάς τους σε τιμές ευκαιρίας πίσω τις τράπεζες τις οποίες χρησιμοποίησε για την αφαίμαξη των πολιτών.

Είναι η ίδια κυβέρνηση η οποία έχει ξεκινήσει ανένδοτο αγώνα κατά των μονοπωλίων και των ολιγοπωλίων (πάλι στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού και της αγοράς) την ίδια ώρα που με νόμους και σκανδαλώδεις ρυθμίσεις, έχει δημιουργήσει ολιγοπώλιο μόλις τεσσάρων τραπεζών.

Άλλωστε τα νομοσχέδια που καταθέτει κάθε μέρα είναι γεμάτα αδιόρατες ρυθμίσεις με τις οποίες αμνηστεύονται όσοι έχουν παράνομα ευνοήσει το προκλητικό καθεστώς λειτουργίας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

Μια τέτοια ρύθμιση είναι η τροπολογία που απαλλάσσει από τις ποινικές ευθύνες τους τραπεζίτες και τους υπαλλήλους που δανειοδότησαν χωρίς εγγυήσεις τα κόμματα.

Τα χρήματα αυτά, πάνω από 270 εκατομμύρια για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, θα πληρωθούν φυσικά από εμάς.

Ο ίδιος ο Βενιζέλος, έκανε νόμο με τον οποίο παρέχει στον εαυτό του ασυλία για την απόφασή του να δώσει στην Proton Bank του Λαυρεντιάδη, παρανόμως 100 εκατομμύρια ευρώ.

Οι τράπεζες δεν λειτουργούν πια σκανδαλωδώς έστω ως κομμάτι της Οικονομίας αλλά είναι οι ίδιες η εξουσία. Άλλωστε με το νόμο  4021/11 (φυσικά του Βενιζέλου) στην Τράπεζα της Ελλάδος και στις Τράπεζες, ανατίθενται εξουσίες πέρα από τον έλεγχο και τη λειτουργία της κυβέρνησης και της Βουλής.

Υπάρχει καμιά αμφιβολία πως αυτές είναι το κράτος;

[eidiseis-news]

Γεωπολιτικοί κίνδυνοι και πολιτικό ρίσκο «βύθισαν» το ΧΑ - Ανήσυχες οι αγορές

Γεωπολιτικοί κίνδυνοι και πολιτικό ρίσκο «βύθισαν» το ΧΑ – Ανήσυχες οι αγορές

Με τον γεωπολιτικό κίνδυνο να αυξάνεται κατακόρυφα μετά τις χθεσινές εξελίξεις στην Ουκρανία και το πολιτικό ρίσκο να διογκώνεται συνεχώς με επίκεντρο το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, το Χρηματιστήριο «βυθίστηκε» σήμερα κάτω από 900 μονάδες καταγράφοντας μεγάλες απώλειες ενδοσυνεδριακά αλλά και στο κλείσιμο. Σημείο αναφοράς στις σημερινές συνεδριάσεις των διεθνών αγορών αποτέλεσε αναμφίβολα η…

[astratv]

Κ. Μητσοτάκης στην Corriere Della Sera για τη στάση της Ευρώπης στο μεταναστευτικό: Μην κρύβει το κεφάλι της στην άμμο «Διαμορφώνεται μια ξεκάθαρη τάση: οι επενδυτές πιστεύουν ότι δεν υπάρχει πια πολιτικό ρίσκο στην Ελλάδα και ότι έχουμε αφήσει πίσω μας την κρίση», αναφέρει ο πρωθυπουργός …

[thoughtfullyblogger]

netakias

Στην ΝΔ έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Θέλουν να παριστάνουν τους προστάτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά έριξαν φέσι στον ιδιωτικό τομέα, τα €225εκ από τα θαλασσαδάνεια που χρωστάει το κόμμα.

Θέλουν να πάρουν αυτοδυναμία, αλλά αντιγράφουν το πρόγραμμα του Μάνου και του Τζήμερου, που ο λαός στις προηγούμενες εκλογές το ενέκρινε με το αστρονομικό 0,53% και την 13η θέση εκτός βουλής

Η παρένθεση Μητσοτάκη είναι πιο κοντά από όσο νομίζει

Τι έγραψε ο Στέφανος Μάνος σε άρθρο του στην Καθημερινή

«Με ευχαρίστησε η ομιλία του κ. Μητσοτάκη στη ΔΕΘ. Διότι ζήτησε να επαναπροσδιορίσουμε το πλαίσιο των αξιών πάνω στις οποίες οργανώνουμε την οικονομική και κοινωνική μας ζωή και την εν γένει συμπεριφορά μας. Και είπε ότι δεν μπορούμε να πετύχουμε τους φιλόδοξους στόχους που έθεσε, με ημίμετρα και ξαναζεσταμένες συνταγές. Χρειαζόμαστε νέες ιδέες, νέες πολιτικές, τόλμη, αποφασιστικότητα και ρίσκο.

Πρωτοβουλίες που θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη των αγορών, των επενδυτών και των πολιτών. Και μετά δεσμεύτηκε να μειώσει μεσοσταθμικά τον ΕΝΦΙΑ κατά 30% σε δύο χρόνια», ανέφερε σε άρθρο του ο πρώην υπουργός Οικονομίας.

Και προσθέτει:

«…Μία μόνο λύση υπάρχει. Η άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Διότι δεν πρέπει να φορολογείται η περιουσία. Αντιθέτως πρέπει να ενθαρρύνεται η δημιουργία περιουσίας.

Το κράτος προσδοκά όμως έσοδα από τον ΕΝΦΙΑ 2,65 δισ. ευρώ. Αν καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ πρέπει να καταργηθούν και ισοδύναμες κρατικές δαπάνες. Ισοδύναμες είναι οι επιχορηγήσεις των δήμων. Το κράτος πρέπει να πάψει να επιχορηγεί τους δήμους. Οι δήμοι πρέπει να αυτονομηθούν οικονομικά.

Πιστεύω ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ελληνικής κακο-διοίκησης είναι η συγκέντρωση. Συγκεντρωτικά αντικειμενικές αξίες για κάθε γωνιά της Ελλάδας. Συνέπεια, η ασυναρτησία και η αυθαιρεσία.

Συγκεντρωτικά ό,τι έχει σχέση με το σχολείο ή την πρωτοβάθμια φροντίδα. Ασυναρτησία και αυθαιρεσία. Ολα ο υπουργός. Η απάντηση είναι Αποκέντρωση. Αποκέντρωση ως πολιτικό, διοικητικό και ηθικό πρόταγμα.

Ιδεολογικά. Οι δημότες πρέπει να είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για τις δαπάνες του δήμου τους. Είναι μια μεταρρύθμιση που επαναπροσδιορίζει ριζικά και την οικονομική και, ίσως πιο σημαντικά, την κοινωνική συμπεριφορά των δημοτών. �� δήμος επιμερίζει τις δαπάνες του στις ιδιοκτησίες του δήμου όπως ορίζει ο νόμος. Οι ιδιοκτησίες επιβαρύνονται, όχι με φόρο, αλλά με ανταποδοτικό τέλος. Τα τέλη κάθε δήμου ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και όχι στην ιδεοληπτική πολιτική φαντασία των συντακτών των αντικειμενικών αξιών».

Πηγή: Μιράντα Ξαφά: Συγχαρητήρια στον Μητσοτάκη για την πρόταση εκχώρησης του ΕΝΦΙΑ στους δήμους | iefimerida.gr

Από την χαρά της η κ.Ξαφά εξέθεσε την ΝΔ! «Μπράβο που αντιγράψατε το προγραμμα του Μάνου (και του Τζήμερου)»! Θα ζήλεψαν το 0,53% που πήραν στις εκλογές

netakias Στην ΝΔ έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Θέλουν να παριστάνουν τους προστάτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά έριξαν φέσι στον ιδιωτικό τομέα, τα €225εκ από τα θαλασσαδάνεια που χρωστάει το κόμμα.

Από την χαρά της η κ.Ξαφά εξέθεσε την ΝΔ! «Μπράβο που αντιγράψατε το προγραμμα του Μάνου (και του Τζήμερου)»! Θα ζήλεψαν το 0,53% που πήραν στις εκλογές

netakias Στην ΝΔ έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Θέλουν να παριστάνουν τους προστάτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά έριξαν φέσι στον ιδιωτικό τομέα, τα €225εκ από τα θαλασσαδάνεια που χρωστάει το κόμμα.

Από την χαρά της η κ.Ξαφά εξέθεσε την ΝΔ! «Μπράβο που αντιγράψατε το προγραμμα του Μάνου (και του Τζήμερου)»! Θα ζήλεψαν το 0,53% που πήραν στις εκλογές

netakias Στην ΝΔ έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Θέλουν να παριστάνουν τους προστάτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά έριξαν φέσι στον ιδιωτικό τομέα, τα €225εκ από τα θαλασσαδάνεια που χρωστάει το κόμμα.

Από την χαρά της η κ.Ξαφά εξέθεσε την ΝΔ! «Μπράβο που αντιγράψατε το προγραμμα του Μάνου (και του Τζήμερου)»! Θα ζήλεψαν το 0,53% που πήραν στις εκλογές

netakias Στην ΝΔ έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Θέλουν να παριστάνουν τους προστάτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά έριξαν φέσι στον ιδιωτικό τομέα, τα €225εκ από τα θαλασσαδάνεια που χρωστάει το κόμμα.

Από την χαρά της η κ.Ξαφά εξέθεσε την ΝΔ! «Μπράβο που αντιγράψατε το προγραμμα του Μάνου (και του Τζήμερου)»! Θα ζήλεψαν το 0,53% που πήραν στις εκλογές

netakias Στην ΝΔ έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Θέλουν να παριστάνουν τους προστάτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά έριξαν φέσι στον ιδιωτικό τομέα, τα €225εκ από τα θαλασσαδάνεια που χρωστάει το κόμμα.

Από την χαρά της η κ.Ξαφά εξέθεσε την ΝΔ! «Μπράβο που αντιγράψατε το προγραμμα του Μάνου (και του Τζήμερου)»! Θα ζήλεψαν το 0,53% που πήραν στις εκλογές

netakias Στην ΝΔ έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Θέλουν να παριστάνουν τους προστάτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά έριξαν φέσι στον ιδιωτικό τομέα, τα €225εκ από τα θαλασσαδάνεια που χρωστάει το κόμμα.

Από την χαρά της η κ.Ξαφά εξέθεσε την ΝΔ! «Μπράβο που αντιγράψατε το προγραμμα του Μάνου (και του Τζήμερου)»! Θα ζήλεψαν το 0,53% που πήραν στις εκλογές netakias Στην ΝΔ έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Θέλουν να παριστάνουν τους προστάτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά έριξαν φέσι στον ιδιωτικό τομέα, τα €225εκ από τα θαλασσαδάνεια που χρωστάει το κόμμα.

[eclecticstarlightblogger]

netakias

Στην ΝΔ έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Θέλουν να παριστάνουν τους προστάτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά έριξαν φέσι στον ιδιωτικό τομέα, τα €225εκ από τα θαλασσαδάνεια που χρωστάει το κόμμα.

Θέλουν να πάρουν αυτοδυναμία, αλλά αντιγράφουν το πρόγραμμα του Μάνου και του Τζήμερου, που ο λαός στις προηγούμενες εκλογές το ενέκρινε με το αστρονομικό 0,53% και την 13η θέση εκτός βουλής

Η παρένθεση Μητσοτάκη είναι πιο κοντά από όσο νομίζει

Τι έγραψε ο Στέφανος Μάνος σε άρθρο του στην Καθημερινή

«Με ευχαρίστησε η ομιλία του κ. Μητσοτάκη στη ΔΕΘ. Διότι ζήτησε να επαναπροσδιορίσουμε το πλαίσιο των αξιών πάνω στις οποίες οργανώνουμε την οικονομική και κοινωνική μας ζωή και την εν γένει συμπεριφορά μας. Και είπε ότι δεν μπορούμε να πετύχουμε τους φιλόδοξους στόχους που έθεσε, με ημίμετρα και ξαναζεσταμένες συνταγές. Χρειαζόμαστε νέες ιδέες, νέες πολιτικές, τόλμη, αποφασιστικότητα και ρίσκο.

Πρωτοβουλίες που θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη των αγορών, των επενδυτών και των πολιτών. Και μετά δεσμεύτηκε να μειώσει μεσοσταθμικά τον ΕΝΦΙΑ κατά 30% σε δύο χρόνια», ανέφερε σε άρθρο του ο πρώην υπουργός Οικονομίας.

Και προσθέτει:

«…Μία μόνο λύση υπάρχει. Η άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Διότι δεν πρέπει να φορολογείται η περιουσία. Αντιθέτως πρέπει να ενθαρρύνεται η δημιουργία περιουσίας.

Το κράτος προσδοκά όμως έσοδα από τον ΕΝΦΙΑ 2,65 δισ. ευρώ. Αν καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ πρέπει να καταργηθούν και ισοδύναμες κρατικές δαπάνες. Ισοδύναμες είναι οι επιχορηγήσεις των δήμων. Το κράτος πρέπει να πάψει να επιχορηγεί τους δήμους. Οι δήμοι πρέπει να αυτονομηθούν οικονομικά.

Πιστεύω ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ελληνικής κακο-διοίκησης είναι η συγκέντρωση. Συγκεντρωτικά αντικειμενικές αξίες για κάθε γωνιά της Ελλάδας. Συνέπεια, η ασυναρτησία και η αυθαιρεσία.

Συγκεντρωτικά ό,τι έχει σχέση με το σχολείο ή την πρωτοβάθμια φροντίδα. Ασυναρτησία και αυθαιρεσία. Ολα ο υπουργός. Η απάντηση είναι Αποκέντρωση. Αποκέντρωση ως πολιτικό, διοικητικό και ηθικό πρόταγμα.

Ιδεολογικά. Οι δημότες πρέπει να είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για τις δαπάνες του δήμου τους. Είναι μια μεταρρύθμιση που επαναπροσδιορίζει ριζικά και την οικονομική και, ίσως πιο σημαντικά, την κοινωνική συμπεριφορά των δημοτών. Ο δήμος επιμερίζει τις δαπάνες του στις ιδιοκτησίες του δήμου όπως ορίζει ο νόμος. Οι ιδιοκτησίες επιβαρύνονται, όχι με φόρο, αλλά με ανταποδοτικό τέλος. Τα τέλη κάθε δήμου ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και όχι στην ιδεοληπτική πολιτική φαντασία των συντακτών των αντικειμενικών αξιών».

Πηγή: Μιράντα Ξαφά: Συγχαρητήρια στον Μητσοτάκη για την πρόταση εκχώρησης του ΕΝΦΙΑ στους δήμους | iefimerida.gr

Από την χαρά της η κ.Ξαφά εξέθεσε την ΝΔ! «Μπράβο που αντιγράψατε το προγραμμα του Μάνου (και του Τζήμερου)»! Θα ζήλεψαν το 0,53% που πήραν στις εκλογές

netakias Στην ΝΔ έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Θέλουν να παριστάνουν τους προστάτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά έριξαν φέσι στον ιδιωτικό τομέα, τα €225εκ από τα θαλασσαδάνεια που χρωστάει το κόμμα.

Από την χαρά της η κ.Ξαφά εξέθεσε την ΝΔ! «Μπράβο που αντιγράψατε το προγραμμα του Μάνου (και του Τζήμερου)»! Θα ζήλεψαν το 0,53% που πήραν στις εκλογές

netakias Στην ΝΔ έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Θέλουν να παριστάνουν τους προστάτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά έριξαν φέσι στον ιδιωτικό τομέα, τα €225εκ από τα θαλασσαδάνεια που χρωστάει το κόμμα.

Από την χαρά της η κ.Ξαφά εξέθεσε την ΝΔ! «Μπράβο που αντιγράψατε το προγραμμα του Μάνου (και του Τζήμερου)»! Θα ζήλεψαν το 0,53% που πήραν στις εκλογές

netakias Στην ΝΔ έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Θέλουν να παριστάνουν τους προστάτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά έριξαν φέσι στον ιδιωτικό τομέα, τα €225εκ από τα θαλασσαδάνεια που χρωστάει το κόμμα.

Από την χαρά της η κ.Ξαφά εξέθεσε την ΝΔ! «Μπράβο που αντιγράψατε το προγραμμα του Μάνου (και του Τζήμερου)»! Θα ζήλεψαν το 0,53% που πήραν στις εκλογές

netakias Στην ΝΔ έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Θέλουν να παριστάνουν τους προστάτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά έριξαν φέσι στον ιδιωτικό τομέα, τα €225εκ από τα θαλασσαδάνεια που χρωστάει το κόμμα.

Από την χαρά της η κ.Ξαφά εξέθεσε την ΝΔ! «Μπράβο που αντιγράψατε το προγραμμα του Μάνου (και του Τζήμερου)»! Θα ζήλεψαν το 0,53% που πήραν στις εκλογές

netakias Στην ΝΔ έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Θέλουν να παριστάνουν τους προστάτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά έριξαν φέσι στον ιδιωτικό τομέα, τα €225εκ από τα θαλασσαδάνεια που χρωστάει το κόμμα.

Από την χαρά της η κ.Ξαφά εξέθεσε την ΝΔ! «Μπράβο που αντιγράψατε το προγραμμα του Μάνου (και του Τζήμερου)»! Θα ζήλεψαν το 0,53% που πήραν στις εκλογές netakias Στην ΝΔ έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Θέλουν να παριστάνουν τους προστάτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά έριξαν φέσι στον ιδιωτικό τομέα, τα €225εκ από τα θαλασσαδάνεια που χρωστάει το κόμμα.

[spoilersgr]

Ο Σπύρος Φωκάς γεννήθηκε στην Πάτρα και ο κινηματογραφικός φακός φώτισε για πρώτη φορά το πρόσωπό του το 1959 στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού, «Ματωμένο Ηλιοβασίλεμα». Της: Έπη Τρίμη Η ταινία προβλήθηκε τότε στο Φεστιβάλ των Καννών και ήταν η αφετηρία για την διεθνή καριέρα του. Μετά από αυτή τη διάκριση, όντας και απόφοιτος της δραματικής σχολής του Κωστή Μιχαηλίδη, δεν άργησε να πάρει το ρίσκο και να πάει στην Ιταλία, στα στούντιο της Τσινετσιτά, όπου και αξιοποίησε τις οντισιόν και τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν. Έτσι, συμμετέχει σε διεθνείς παραγωγές, όπως στις ταινίες «Όταν θέλει η γυναίκα» του Βιντσέντε Μινέλι πλάι στην μεγάλη Λάιζα Μινέλι και «Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του» του Λουκίνο Βισκόντι, πλάι στην αξέχαστη Κατίνα Παξινού. Ειδικότερα με την εμφάνιση του στην ταινία του Φράνκο Ρόσι «Ο Θάνατος ενός Φίλου», απογειώνεται η κινηματογραφική του καριέρα, αφού κερδίζει βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Λοκάρντο. Η καριέρα στο Χόλιγουντ Στη συνέχεια ο Σπύρος Φωκάς κάνει το μεγάλο βήμα προς το Χόλιγουντ, συμμετέχοντας πλέον σε αμιγώς αμερικάνικες παραγωγές. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Δαλιανίδη, γυρίζει στην Φίνος Φίλμ δύο ταινίες πλάι στην Ζωή Λάσκαρη, τον «Εγωισμό» και τη «Στεφανία», που άφησαν εποχή. Δεν άργησε όμως να ξαναφύγει για την Αμερική, όπου πρωταγωνίστησε σε ταινίες που έκαναν μεγάλη εμπορική επιτυχία, όπως το «Διαμάντι του Νείλου» και «Ράμπο 3». Συνολικά ο Σπύρος Φωκάς έπαιξε σε 36 ταινίες, 2 εκ των οποίων της Φίνος Φιλμ. Σε όλη την κινηματογραφική καριέρα του έπαιξε με επιτυχία σε πάνω από 30 ταινίες, οι περισσότερες στην Ιταλία και στην Αμερική, και αξίζει να αναφερθεί ότι έγινε ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός, και από τις εμφανίσεις του σε γνωστά θέατρα του εξωτερικού. Σημαντική τέλος ήταν και η παρουσία του στην ελληνική τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας σε κοινωνικές και δραματικές σειρές, ανάμεσά τους οι: «Ανατομία ενός εγκλήματος», «Δύο Ξένοι», «Οι κληρονόμοι», «Της αγάπης μαχαιριά», «Φιλί ζωής» κλπ. «Μισό εκατομμύριο δολάρια μου πήρε η τρίτη σύζυγος μου» «Είχα τέσσερις γυναίκες στη ζωή μου και τις παντρεύτηκα όλες. Α, και μια γκόμενα. Πέντε σύνολο. Η τρίτη σύζυγος μου έβαλε τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι. Μάλιστα λέει ότι έφυγε ο Φωκάς και δεν μας έδωσε φράγκο. Τα είχε πάρει όλα. Μισό εκατομμύριο δολάρια. Για εμένα είναι πολλά, για τον Λάτση μπορεί να μην είναι τίποτα.», αποκάλυψε τον Ιούνιο ο Σπύρος Φωκάς. Οι προηγούμενοι τρεις γάμοι του Σπύρου Φωκά ήταν οι εξής. Σε ηλικία μόλις 21 ετών παντρεύτηκε στην Αγία Φιλοθέη τη Νία Λιβαδά, μαζί με την οποία έζησε στην Ιταλία για 10 χρόνια. Στη συνέχεια γνώρισε και παντρεύτηκε μία αεροσυνοδό της «Ολυμπιακής» με την οποία πέρασε άλλα 10 χρόνια της ζωής του, ενώ η τρίτη του σύζυγος, με την οποία επίσης έζησε για περίπου 10 χρόνια ήταν η Ελληνοαμερικανίδα Ρενέ Πάπας. Η Ρενέ Πάπας αξίζει να αναφερθεί ότι για ένα διάστημα στα τέλη της δεκαετίας του ’90 είχε διατελέσει καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ της Ολυμπίας (είχε φέρει τον σπουδαίο Μπαρίσνικοφ). Ο πολιτικός γάμος το 2013 ( είναι 0 4ος) Ο Σπύρος Φωκάς είχε πει για τον 4ο γάμο του: «Παντρευόμαστε με τη Λίλιαν τον Απρίλιο με πολιτικό γάμο. Αποφασίσαμε μάλιστα να γίνει υπό το φως των “Παιδιών του πατρός”. Στη διάρκεια της επαφής μας δεθήκαμε πάρα πολύ. Έτσι θα μας παντρέψουν οι τέσσερις ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης και συγγραφέας της παράστασης Στέφανος Κακαβούλης. Εγώ πια τους λέω “τα κουμπαράκια μου”. Θα παντρευτούμε στην Αθήνα. Ο γάμος μας θα γίνει μία από τις πρώτες εβδομάδες του Απρίλη, Δευτέρα ή Τρίτη και έπειτα θα πάμε να παίξουμε στο θέατρο» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά η ηθοποιός και σύντροφος του τα τελευταία δύο και πλέον χρόνια και μικρότερη του σε ηλικία, Λίλιαν Παναγιωτοπούλου. Όσο για τον τρόπο που της έκανε την πρόταση γάμου, ο Σπύρος Φωκάς που έχει γεννηθεί στην Πάτρα το 1937, αποκάλυψε ότι της είπε απλά, «πρέπει να σε αποκαταστήσω». Η αυτοβιογραφία του Ο Σπύρος Φωκάς είναι ένας από τους Έλληνες ηθοποιούς που έκαναν διεθνή καριέρα, καθώς έχει πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες παραγωγές στην Ευρώπη και το Χόλιγουντ. Σήμερα κλείνει τη ζωή του σε ένα βιβλίο με τίτλο «Σπύρος Φωκάς – Ένα πέρασμα…». Ο Δημήτρης Μπούκουρας εξομολογεί τον παλιό καλό του φίλο Σπύρο Φωκά και μας ταξιδεύει στην περιπετειώδη ζωή του Έλληνα ηθοποιού με τη σπουδαία διεθνή καριέρα. H βιογραφία αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής του και αφηγείται σπάνια περιστατικά με πολλούς διάσημους καλλιτέχνες του Χόλιγουντ. Ένα βιβλίο που μας ταξιδεύει στην λαμπερή εποχή του ελληνικού και ξένου κινηματογράφου. Στην παρουσίαση του βιβλίου του ο καλλιτέχνις είχε κάνει τις εξής δηλώσεις: «Όπου και να πας η Ελλάδα σε πληγώνει, έχεις αναμνήσεις, νοσταλγίες… οι δικοί μου έφυγαν νωρίς αλλά είχα την ανάμνησή τους και την ευλογία τους». Για τη σύζυγό του είπε ότι είναι το παν και είναι πρόσωπο ιερό. Χωρίς τη γυναίκα του μάλιστα είπε ότι θα αλήτευε. Στο νοσοκομείο οδηγήθηκε ο Σπύρος Φωκάς Στο νοσοκομείο της Κορίνθου οδηγήθηκε ο Σπύρος Φώκας για προληπτικούς λόγους καθώς ένιωσε δυσφορία και έντονους πόνους στην καρδιά. Ο γόης του ελληνικού κινηματογράφου, από το 2018 ζει με τη γυναίκα της ζωής του, Λίλιαν στο χωριό Καλαμάκι Κορινθίας καθώς τα πολλά έξοδα, όσο ζούσε στην Αθήνα, τον είχαν φέρει σε δεινή θέση. Το άγχος όμως για τα χρέη επιβάρυναν την υγεία του ηθοποιού με αποτέλεσμα να βρεθεί στο νοσοκομείο. Η σύζυγός του Λίλιαν δήλωσε σε μια γνωστή εφημερίδα πως: «Περάσαμε μια τραγική κατάσταση όλο αυτό το διάστημα, τόσο με τη ΔΕΗ όσο και με την Εφορία. Ο Σπύρος για πρώτη φορά στη ζωή του έπειτα από επίμονες προσπάθειες πήρε πνευματικά δικαιώματα από τις τόσες ταινίες που έχει παίξει στον ιταλικό κινηματογράφο. Ωστόσο, επειδή χρωστούσε στην Εφορία, όλα αυτά τα λεφτά παρακρατήθηκαν. Αποτέλεσμα, να μην έχουμε ούτε ένα ευρώ να ζήσουμε, αλλά και να πληρώσουμε το ρεύμα, οπότε η ΔΕΗ το έκοψε. Όλα αυτά δημιούργησαν στεναχώρια, δυσφορία και πόνους στην καρδιά στον Σπύρο μου, με αποτέλεσμα να εισαχθεί επειγόντως στο νοσοκομείο» δήλωσε συγκινημένη στην εφημερίδα η σύζυγός του αναφορικά με τη μεγάλη περιπέτεια που βιώνει ο ηθοποιός εδώ και μερικές ημέρες. Πηγή φωτογραφιών: Finos film