#χωμα

[xehasmenesithakes]

Κλεινω τα ματια μου,βυθιζομαι στη μουσικη.Σε ποιον να εξηγησω τι αισθανομαι;Ποιος θα με καταλαβει;

Οι μερες που φοβομουν ηρθαν.Ηρθαν και περασαν και περασαν και αλλες..

Νιωθω μικρος;Νιωθω μεγαλος;Δεν ξερω.

Μονο να τρεχω ξερω..Τα γονατα μου ειναι πιο στιβαρα και το βημα μου πιο σιγουρο πια.Μεγαλωνω, ειναι αληθεια…

Και μαζι μου μεγαλωνει η δειψα μου και μαζι της μεγαλωνει και ο φοβος μου,για το τελος .Για τα ρολογια και για τους αριθμους που τρεχουν εναντίον μου.

Θελω μονο να με ξεδειψασω ,να με χορτασω μια φορα.Αλλα νιωθω πως ειναι στη φυση μου το να μη χορτασω ποτε.

Θελω να παρω τα βουνα,θελω να χωσω τις παλαμες μου στο χωμα,θελω να νιωσω τη γη.

Δεν εχω προλαβει να εκτιμησω τη γη,και μαζι με αυτη και αλλα τοσα.

Και η ζωη οπως μας την εχουν επιβαλλει να την ζουμε ειναι μια παγιδα και το χουν κανει τοσο καλα που το μυαλο σου δεν μπορει να σκεφτει καμια εναλλακτικη.

Νιωθω σαν ψαρι μεσα στα δίχτυα.και το χειροτερο;;

Το πιο παρανοικο κομματι ειναι οτι ψαχνω διχτυα γυρω μου και δε τα βλεπω,μα την ιδια στιγμη τα νιωθω πανω στο δερμα μου να με κρατανε ακινητο.

Θυμαμαι καποτε φοβομουν μηπως δε καταφερω να πιασω τους στοχους μου.Τωρα φοβαμαι μηπως οι στοχοι αυτοι εντελει δεν ειναι αληθινα δικοι μου.Και δεν ειναι οτι δε τους διαλεξα εγω απλα αναρωτιεμαι που ειναι η τρελα μου σε ολο αυτο;που ειναι η υπογραφη μου;Οδευω συμβατικα προς το θανατο;

…Διαβασα για ενα πειραμα που καναν καποιοι επιστημονες και απο οταν το διαβασα το μυαλο μου δεν μπορει να παψει να το σκεφτεται..Οι επιστημονες πηραν 50 νεογεννητα μυγακια και τα βαλαν σε ενα μικρο γυαλινο βαζακι τα αφησαν εκει μεσα να πετανε για μερες.Οι μυγες πεταγαν λοιπον απο τη μια ως την αλλη πλευρα του βαζου.Θελω να σκεφτεις ενα ασφυκτικα μικρο βαζο.Καποια στιγμη οι επιστημονες βγαζαν τις μυγες απο το βαζο και αυτο που παρατηρουσαν ειναι οτι οι μυγες παρα το γεγονος οτι ηταν εκτος του βαζου πεταγαν ακριβως την ιδια διαδρομη ασφυκτικα ολες συγκεντρωμενες λες και ηταν στο βαζο.Καμια δεν τολμαγε να παει λιγο παραπερα,ουτε το φανταζοντουσαν οτι υπαρχει παρα περα…

Δε θα σου πω ψεμματα με ταραξε παρα πολυ αυτο το πειραμα..

Ξαφνικα αρχισα να βλεπω μονο μυγες γυρω μου

Και τι κανουν αυτες γυρω μου;Μηπως ειμαι μυγα και γω;

Αληθεια δε ξερω και φοβαμαι οσο δε φανταζεσαι

Το μονο που θελω ειναι ονειρα εξω απο το βαζο

Δεν ξερω αν βγαζει νοημα..δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που εγκαταλειπουν τα ονειρα τους αλλα φοβαμαι μην τα ονειρα εγκαταλειψουν εμενα

Θελω να φωναξω να πανε να γαμηθουν ολα!Θελω να βαλω φωτια στον καναπε μου!Και θελω να καψω τη τηλεοραση και να παω να καψω και τη τηλεοραση του γειτονα.

Αλλα θα καταπιω αυτη τη θεληση.Θα τη ξεχασω.Θα σκασω.Γιατι που λεφτα για νεα τηλεοραση στον γειτονα;Και ο μηνας πως σκατα θα βγει;

Πολυ πεζος δεν εγινα;

Εσεις περιμενετε ποιηματα και ερωτες απο μενα.

Και γω περιμενω απο σας ποτε θα τα βαρεθειτε να παμε κανα βημα παρακατω.

[romantiko-bolero]

Τελευταια φορα που ενιωσα ευτυχία

Μαζευα λουλουδια

Ακουγα τον ηχο της κουκουβαγιας

Και εκανα τσουλιθρα, και κουνια

Τα χερια μου μυριζαν σκουριά

Και τα παπουτσια απτο χωμα βρομισμενα

Τελευταια φορα που ενιωσα ευτυχία

Ξαπλωνα εκει που εσκαγε το κυμα

Μαζευα πετρες και κοχυλια

Εκει, στην αμουδια την παραλίας

Και μυριζε καρπούζι και αλμύρα

[vrwmikh-texnh]

Θα θελα να ημασταν εραστες.

Δυο τελευταια σπιρτα μεσα σε ενα χαρτοκουτο.

Δυο καμμενα δεντρα σε ενα καταπρασινο  δασος.

Να ειμαι το χωμα...

Να εισαι ο κακτος..

Βρωμικη τεχνη

[detestme666]

ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΣΠΡΑ . WARNIGN: (in to the shit bro. I am just tripping. ) Δεν ξερω πως να ξεκινησω κατι τετοιο. Ισως να θελω να δοκιμασω να εκφραστω στο χαρτι ωστε να ξεφυγω απο οσα γινονται ή ελπιζω να με βοηθησει το να τα ξερασω ολα εδω με την ελπιδα να μην τα σκεφτομαι ή απλα γραφω αυτες τις μαλακιες σαν βιβλιο ωστε να το πουλησω μετα και να μπορεσω να παρω πιο πολυ κοκα και να την πιω υστερα μεσα σε 2 μερες.

 FUCK THE POLICE .

I AM FULL OF SHIT.

Ειλικρινα δεν ξερω τι γινεται. Κυνηγαω την κοκα ολη μερα ειμαι το πουτανακι της. Και αυτη με γαμαει και φευγει μακρια μου μετα και οσο και να με ποναει την θελω ξανα και ξανα και ξανα. Ειμαι καλυτερη χωρις αυτη μεσα μου αλλα την θελω αναρωτιεμαι γιατι την θελω γιατι να νιωθω ετσι χωμα και σκατα ολη μερα..ψεμματαααααααααα. ΡΕ. ΕΙΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΡΙΜΟ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟ ΜΑΛΑΚΙΣΤΗΡΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΛΟΒΟΛΕΜΕΝΟ. ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑΚΑ, ΠΟΥ ΤΗΝ ΖΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΗΝ ΕΛΕΓΞΩ, ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΝΩ ΞΕΡΩ ΚΑΘΟΜΑΙ ΚΑΙ ΠΟΝΑΩ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΜΕ ΓΑΜΑΩ ΓΙΑΤΙ ΘΕΩΡΩ ΑΣΥΝΑΙΣΘΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΞΙΖΕΙ. ΚΑΙ ΓΑΜΑΩ ΚΑΙ ΕΙΜ ΓΤΠ. ΑΚΡΑ. ΓΑΜΩ.  ΜΙΣΟ ΝΑ ΜΠΩ ΣΕ ΜΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΓΙΑΤΙ ΦΡΙΚΑΡΑ. 

ΛΟΙΠΟΝ .

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΩ ΤΟ REALITY. 

Εφοσον πλεον οι στιγμες χαρας που μου δινει ειν το τιποτα. Νιωθω οτι η μαμα παει να με προστετεψει αλλα γτ η νεκρη μητερα μου να ασχολειται μαζι μου? μεγαλη ιδεα εχω για τον εαυτο μου. Τα χω ισοπεδωσει ολα θελω να μιλησω στον μπαμπα μου να του πω μα δεν θα καταλαβει θα με υποτιμησει ακομα μια φορα και θα δειξω ποσο αδυναμη ειμαι. AXOΥΤΟ ΕΙΜΑΙ 28 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΠΑΜΠΑΚΑ. ΤΕΛΕΙΑ. ΤΟΥ ΔΙΝΩ  του το πατημα να δικαιωθει σε ολα οσα ελεγε. Θα τον απογοητευσω ακομα μια φορα. Η σχολη μου χριστε μου που η μαμα με τοσο αγαπη και κατανοηση μου προσφερε που πιστευε σε μενα οσο κανεις αλλος η σχολη μου γαμωτο τα ονειρα μου γκρεμιζονται. Τα χω χασει ολα πλεον εκτος απο την ψυχη μου. Η ψυχη μου ποναει υπομενει και ποναει και ειν συνηθισμενη αν....ΜΑΥΡΙΛΑ MOOD.

TO BE CONTINUED. ΠΑΩ ΓΙΑ ΜΠΑΦΟ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ.

CHEERS. 

+ DON’T FORGET TO JOIN ME IN DEATH.

[razakos]

29/08/2024 1:40AM

τι και εαν ειμαι στο κεντρο του μυαλου σου;

τι και εαν σκεφτεσαι μονο εμενα;

τι και εαν με αγαπας οσο τιποτα αλλο σε αυτον τον πλανητη;

θα ηθελες να εισαι δικια μου για παντα;

θα ηθελες να με δεις να μπαινω στο χωμα μεσα σε ενα λιτο φερετρο;

θα ηθελες να ζησουμε μαζι;

τι και εαν τελικα δεν ταιριαζουμε;

τι και εαν τελικα οτι νιωθεις ειναι επειδη επεισες τον εαυτο σου οτι αυτο πρεπει;

τι και εαν ειμαι απλα ενα ακομη αγορι σου;

απο δικιας μου μεριας εχω να σου πω οτι,

σαγαπαω παραπανω απο οτι μπορεις θα φανταστεις ποτε σου,

πως καθε φορα πεθαινω οταν δεν εισαι καλα ειτε σωματικα ειτε ψυχικα,

πως ο μεγαλυτερος μου φοβος ειναι πως θα με αφησεις για κατι καλυτερο,

δεν ξερω εαν σου αξιζω πλεον,

σε εχω πληγωσει,

σε εχω πονεσει,

αλλα η αγαπη σου και τα συναισθηματα σου για εμενα δεν επεσαν.

Γιατι με αγαπας τοσο δυνατα;

γιατι νιωθεις τοσα πολλα;

τι εχω κανει για να τα αξιζω αυτα;

@soupiarar

[bamya-c]

jolly little rococo death march - bamya

GLARC, 2018

lyrics:

Tooth Garden

Io ti do un’altro dente ma non so se ti stara bene 

io ti do un’altro dente ma non so se ti andra bene

Why do you narrow your eyes

Who is your mother 

Eating mushroom soup 

Rufus

Fly past the train down to the creek you’re blue you’re a freak you’re a rufus

When will they go

Place without location

The wind will not tell them

Your thoughts are in a hurry

Despite your disbelief in deadlines

When will you go draw out the night long

Drink the water

Njabbbmlts:

μα η φωτιά είναι φωτιά, μα η φωτιά είναι λαύρα, η θάλασσα μου τα ‘κανε τα σωθικά μου μαύρα.

Credit lyrics/music: Γιώργος Μπάτης/Giorgos Batis

The Sudden:

I had nothing to say they looked away, i have nothing to say look away. In this cave my mind ticks in the rain i have nothing to say and i am saying it now,

The Great New Thing:

I was going

going

going

going

gone

Old Hair:

"akşama eve gel / akşama eve gel / akşama eve gel dere geliyor / akşama eve gel / eve gel güzelim / gel yanıma da bir / rakı demleyelim / dere geliyor dere / dere geliyor / dere geliyor sana bana geliyor / akşama eve gel / dere geliyor dere / raks ediyor ......

//"come to the house tonight / come to the house tonight / come to the house tonight the river is coming / come to the house tonight / come my beauty / come next to me and lets brew some raki / the river is coming the river / the river is coming / the river is coming to you and to me / come to the house tonight / the river is coming the river / it is twisting and turning ....

lyrics by Dilara Kuran

Fish Ψάρι:

Δε το πήρες χαμπάρι μιλούσες για ένα ψάρι που θυμήθηκες, κοιτούσες ενα πτώμα, το χωμα, ήτανε κατάμαυρα τα σταβά σου δόντια. Ακόμα σε βλέπω

Αδερφέ μου (Aderfe Mou):

Αδερφέ μου τώρα που ‘σαι άρρωστος, έτυχε και γω να είμαι άφραγκος. Πού θα βρούμε χρήμα να πληρώσουμε, τον ιατρό να μην τα κακαρώσουμε. Αίμα τρέχει πάλι στο μαντίλι σου, πυρετός κακός καιεί τ’ αχείλη σου.

Lyrics: Argiris Mpakirtzis

Music: (Χειμερινοί Κολυμβητές/ Himerinoi Kolimvites)

[paranoia-me-podia]

σε εναν αλλο κοσμο...

Σε εναν αλλο κοσμο η μητερα μου θα ηταν σε μια ευτυχισμενη σχεση, θα την αγαπουσε και θα τον αγαπουσε το ιδιο, δεν θα εμενε μονη της στα 39 να μεγαλωσει 2 παιδια το ενα στην εφηβεια και το αλλο στο δημοτικο, θα ζουσε τη ζωη της χωρις το αγχος αν ειναι αρκετη για τα παιδια της, δεν θα προσπαθούσε να υπερασπιστει τον αντρα που την πληγωσε, σε εναν αλλο κοσμο θα ζησει ολα οσα ηθελε κ της στερησαμε...

Σε εναν αλλο κοσμο ο πατερας μου δεν θα μας αφηνε, δεν θα ηταν πατερας μονο με ενα χρηματικο ποσο καθε μηνα, δεν θα μειωνε την μητερα μου, δεν θα χαλούσε το σπιτι μας για να φτιαξει αλλη ζωη, δεν θα εκανε την ζωη του χωρις να σκέφτεται ποσες ζωες εχει γκρεμίσει, δεν θα ξεχνουσε τις ευθυνες του, σε εναν αλλο κοσμο ο πατερας μου θα μας αγαπουσε οπως εκανε καποτε...

Σε εναν αλλο κοσμο ο αδερφος μου θα με αγαπουσε, θα με προστατευε οταν αλλοι με εκαναν ενα χωμα, δεν θα μου ευχοταν στα γενέθλια μου να μην υπηρχα ποτε, δεν θα προσπαθούσε να με πνίξει οταν ημουν μικρή, δεν θα μου χαλουσε τα πράγματα μου, δεν θα με παρατουσε μονη μου σε ενα αγνωστο μερος κ θα φευγε, σε εναν αλλο κοσμο ο αδερφος μου θα με προστατευε οταν επρεπε...

Σε εναν αλλο κοσμο θα ξερω πως να εκτιμαω τη ζωη μου, δεν θα νιωθω εμπόδιο κ βαρος κανενος, θα νιωθω αρκετη, δεν θα με μισω απο τα 9 μου χρονια, δεν θα σκέφτομαι μονο αρνητικά για μενα, σε εναν αλλο κοσμο θα μπορω να εμπιστευτω την οικογένεια μου...

Σε εναν αλλο κοσμο...

[hadnews-greece]

Τι να αλλάξουμε για να πονούν λιγότερο τα γόνατά μας-FITNESS ΧΩΜΑ Η ΔΡΟΜΟΣ Γρασίδι, χώμα, τσιμέντο ή διάδρομος; Τι διαφορά έχει κάθε επιφάνεια τρεξίματος και τι να επιλέξουμε όταν πονούν τα γόνατά μας ούτως ώστε να τα προστατέψουμε YGEIAMOU.GR TEAM 14/01/2024 10:30:13 Γράφει η personal...

[femalemusketeer]

Οταν ηταν παιδι, ο πατερας μου φυτεψε ενα δεντρο στην αυλη, μια καρυδια. Ηταν πιο κοντη απο εκεινον, τοτε. Τωρα, ακομα κι μπορουσα να σταθω στους ωμους του, το δεντρο θα μας ξεπερνουσε και τους δυο. Μεγαλωσε η καρυδια, γερασε. Δεν βγαζει καρυδια, αλλα χαριζει απλετη σκια. Καποτε το ειχα σκοπο να φτασω το πιο ψηλο κλαδι, μα παραμεγαλωσα κι εμαθα τον φοβο πριν το καταφερω.

Οταν ημουν παιδι, φυτεψα ενα δεντρο στην αυλη, ενα κυπαρισσακι. Ηταν πιο κοντο απο εμενα, και καθε χρονο ελεγχα ποσο ψηλωσε. Κοντευε να με φτασει οταν αρρωστησε απο την ριζα, ξεραθηκε ολοκληρο, κι ενας βαρυς χειμωνας εσπασε τον λεπτο κορμο και το σωριασε. Το καψαμε μαζι με τα υπολοιπα ξερα στο χωραφι, και τωρα δεν ειμαι σιγουρη αν το θυμαται κανεις αλλος. Κι ομως εγω ονειρευομουν καποτε να το δειχνω στα παιδια μου, οπως μου εδειχναν εμενα καποτε εκεινη την καρυδια.

Αν δεν ξαναρθω ποτε εδω, δεν θα μεινει τιποτα σε αυτην την αυλη να με θυμιζει. Ισως αυτη ειναι η ανησυχια στην καρδια της υπαρξης μου. Οτι ολοι θα αφησουν κι απο μια καρυδια στον κοσμο, ενω εγω ειμαι καταδικασμενη στα νεκρα κυπαρισσακια, σταχτες ανακατεμενες και χαμενες στο χωμα στο διπλανο χωραφι, χαμενες στο περασμα του χρονου. Και οτι δεν θα καταφερω ποτε ουτε να σκαρφαλωσω μια καρυδια που θα βρω στον διαβα μου. Θα ειμαι παντα στο εδαφος, κοιτωντας το ψηλοτερο κλαδι του θεορατου δεντρου, φοβουμενη οτι θα πεσω αν προσπαθησω να το φτασω.

[missdevildoll]

μερικες μερες κλαιω τοσο πολυ που σοκαρομαι ανασκουμπονομαι  και ξαναθυμαμαι ποτε τους συγκινησε το δακρυ? ποτε ειδανε ματια ? ποτε ειδανε ψυχη? αραγε ειχανε ποτε την τυχη να αντικρυσουν καμια? πως γινεται να εισαι κοινος θνητος και να βαστας τετοια λαθη για την ζωη σου και οταν βαστας τοσες ζωες νεκρες να μην λυγιζεις μεσα σου πως γινεται να βγαινεις στην τηλεοραση ζοφερος και σοβαρος και να μην λυγας να μην τραβας τα μαλλια σου να μην τρελενεσαι να μην κανεις ανω κατω τον κοσμακι να βρεις ποιος φταει για αυτο το λαθος πολιτικο κυβερνητικο ανθρωπινο ατυχημα ?με ποιο γλυκο να συνοδεψουμε την πικρα ποιο κουταλακι του γλυκου θα μας σταθει παλι στο λαρυγγι και δεν θα μπορουμε να πουμε λεξη τι να πουμε. τι αλλο να πουμε περα απο τα ατελειωτα δακρυα που ξεπηδανε σαν ενοχες δικιες σας κατευθειαν απο τα πλευρα σας μεσα μου και ξανα σαν ποταμι να ρεει ποιον να ποτισω πιο ξυλο? που δεν εφυγα εγω? γνωστη μου ? που εφυγαν οι αγνωστοι μου ? που δεν θα ξαναρθω πια ποτε στο αρχικο σταδιο ? οπως και αυτοι ? που θα προσποιηθω παλι οτι το παλευω και οτι προσπαθω? τι να προσπαθησω? να φυγω? να δουλεψω? να ζησω? να πεθανω? που να παω? μανα ειχα εγω? ποιον να γιαννω ποιον να παρω αγκαλια να τον φιλισω στο μετωπο ενω λυγιζει μονος του και να παω στο διπλανο που δεν αναπνεει με ποιον θα περνω ανασες σημερα και θα κυλανε τα δακρυα μου ποιον βοηθαω με αυτα ποιο χωμα αορατο ποτιζω? το δικο μου ? θελω να ρθω να σας βρω να κλαιω μαζι σας να ουρλιαξω μαζι σας να βγω μαζι σας να παρω εκδικιση μαζι σας αλλα ποτε δεν το εκανα.. ουτε για μενα ουτε για κανεναν. κλαιω σιωπηλα μπας και το δακρυ μου χορτασει καναν χαροντα

[xehasmenesithakes]

Και φοβαμαι,φοβαμαι μη καπως ξεφυγει απο τα χερια μου μια απο τις μερες που σκεφτομαι κατι αλλο,φαινομενικα σημαντικοτερο και χασω αυτη τη δειψα που χω να γεμιζω το χαρτι και φοβαμαι μη χασω αυτη την ελπιδα για τον κοσμο και και αυτη τη λαχταρα για τον ερωτα.

Παντα σκεφτομουν τη ζωη μου σα ταινια,και ειναι ορισμενα τελη που ερχονται και καπου νιωθω πως τα χω ξαναδει πια.Και φοβαμαι ,μη νιωσω οτι το χω μαθει το εργο και χασω τον ενθουσιασμο .

Εντελει πιο πολυ με τρομαζει μια ζωη χωρις αισθημα παρα μια γεματη παθη και ας ειναι γεματη λαθη.Δεν ξερω τι να πω,νιωθω μεγαλος,και ταυτοχρονα μικρος.Μια,τα χανω στο βημα και την αλλη νιωθω πως ξερω ολο το δρομο.

Δεν μαρεσει η αισθηση του να ξερω,ακομα και αν ειναι παραισθηση.Δεν θελω να ξερω τιποτα,δεν θελω να ξερω τιποτα για τη ζωη και τιποτα για μενα και τιποτα για σενα και για οποιον εσυ,και δε θελω να ξερω τον ερωτα και ουτε ποσο πονα οταν χωριζουν ζωες ανθρωπων που αγαπηθηκαν και ουτε θελω να ξερω πως μυριζει το γιασεμι ή πως τελειωνει η ιστορια.

Και θελω να ξεχασω τους στιχους απο το πιο αγαπημενο τραγουδι μου και θελω να ξεχασω τι χρωματα εχει ο ουρανος οταν ο ηλιος δύει και θελω να ξεχασω την αισθηση των δαχτυλων σου στο κορμι μου και τον τροπο που φιλας.

Και να τα μαθω ολα απο την αρχη,να τα δω απο την αρχη να τα ακουσω να τα γευτω σαν να ταν χθες η πρωτη φορα που πατησα αυτο το χωμα.

Τι δεν θα δινα να ακουσω τις μουσικες μου σαν να ναι η πρωτη φορα,και να ξαφνιαστω απο το τελος της ιστοριας.Να ερωτευτω σαν να μη εχω νιωσει πονο ποτε.

Θελω να μεινω παιδι και να κοπω στη ταξη και καποιος να μου τα ξαναμαθει..ολα και να γινω καλυτερος.

Δε μπορω να σταματησω να ονειρευομαι λευκο χαρτι και ποσο αλλιωτικα θα μπορουσα να τα γραψω για τα ιδια,αν καποιος με μαθαινε ξανα.

Με κοιτω στον καθρευτη,και εχω αρχισει να με αναγνωριζω αλλα το μονο που σκεφτομαι ειναι οτι δε θα θελησω να κατασταλαξω ποτε.

[wolfyrainbow]

Δεν θα ξανά πιω ποτέ !!!

[daimewdis]

Φτύνω στάχτη απ’ το στόμα, και βάζω στα πνευμόνια μου χώμα.

-Δαιμεώδης

[ntwrean-paideia]

Sardoniscorn

Μέσα στην καταχνιά της πιο βαθιάς αβύσσου εκεί όπου το κρύο αναδύεται από το χώμα και ο βλάστηση σαπίζει πάνω στην παγωμένη υγρή γη αναπαυόμουν και περίμενα

Ξαπλωμένη ανάσκελα τα μαλλιά μου αναμιγνύονταν με το νωπό χώμα τα δάχτυλά μου σπαρακτικά και βίαια μπηγμένα μέσα στην γη παρακαλούσα τον πλανήτη να με εσωκλείσει μέσα του να γεμίσει τα πνευμόνια μου με λάσπη για να μην αναπνεύσω ποτέ ξανά

Κάθε νύχτα γευόμουν ένα διαφορετικό είδος κρύου κάθε βράδυ θαύμαζα μια διαφορετική απόχρωση του μαύρου Κάθε σούρουπο αναρωτιούμουν πως θα ήταν ο κόσμος το επόμενο πρωί που εγώ δεν θα ήμουν πια εδώ

Αλλεργική στην ίδια μου την γλώσσα έσκυβα κάθε βράδυ να γλείψω τις πληγές μου και ούρλιαζα Κυλιόμουν μέσα στην λάσπη βογκώντας σπαρακτικά έφτυνα κίτρινο σάπιο σάλιο, δάγκωνα και κατάπινα το νωπό χώμα

Σε παρακαλώ, σε ικετεύω αγκάλιασε με όπως πάντα μου άξιζε τύλιξέ με στην κρύα παγωμένη φλούδα σου και εξαφάνισέ με Θάψε με και πάρε με μακριά από τούτη την άβυσσο  πάρε με και κρύψε με κάπου μυστικά και απόκρυφα

Κάπου όπου κανείς δεν θα μπορεί να με βρει για να με φέρει πίσω

[companionofthemoon]

μολις διαβασα μια πασιβ αγκρεσιβ παραγραφο σε ενα βιβλιο για το ποσο πολυτιμο ειναι το χωμα και εμεις θεωρουμε την υπαρξη του δεδομενη