#11:00 wekker heel

[offtoljubljana]

128. Let’s go to the beach, beach, let’s go get away

4/07/2020

Opmerking toegevoegd achteraf: Deze blogpost werd lang, want dit is de post voor zowel zaterdag als zondag. Ik was zaterdag te moe om te posten. In het weekend heb ik zowat 100 foto’s gemaakt en die kan je allemaal hier vinden.

Get a cup of tea.

Hallo vanaf het strand. Welk strand? Geen idee! Ik zoek het op als ik thuis ben. (EDIT: bij Strunjan Nature Park). Vanochtend werd ik helaas om 7:30 wakker, terwijl ik mijn wekker om 8:30 had gezet. Uiteindelijk kwam ik rond 9:10 mijn bedje uit nadat ik Animal Crossing had gespeeld. Ik heb nog nooit de 8AM muziek gehoord, want normaal speel ik niet tussen 8:00 - 9:00. De Ables waren zelfs nog dicht.

Deze outfit noem ik “Bubblegum Cheerio”, vernoemd naar Bubblegum Bitch van MARINA en de Cheerios van glee.

Ik moest zo vroeg op staan, want vandaag was het een reisdag. Rond 9:45 stond Cristina voor mijn deur (ze zei eerst 10:00 dus ik heb mijn ontbijt niet helemaal opgekregen).

Rond 10:00 waren we compleet. Een Duitse vriendin van Cristina ging mee (Tabea) en zij had weer 2 andere Duitsers meegenomen. Ik geef eerlijk toe dat ik niet precies weet hoe de laatste twee Duitsers heten (ik ga ervan uit dat ze mijn naam ook niet meer weten), maar het klonk als Aly en Joanna.

We gingen eerst naar de grotten. Het zijn de Škocjan Jame, de Škocjan grotten. Ze staan op de UNESCO Heritage lijst.

Het was ongeveer 50 minuten rijden vanaf Ljubljana en om 11:30 begon de tour. Het was zowat 2 uur lang en op een moment waren we 160 m onder de grond. Het was verboden om foto's te nemen, want dan zou het te lang duren. Het licht beschadigd namelijk de grot, dus de mensen van de tour legden uit dat ze een strak schema handhaven. De lichten gaan ook uit als de laatste persoon uit dat gedeelte is. Het is eigenlijk best eng als je ziet dat de lichten achter je uitgaan, want dan is het één zwart gat. Er waren twee delen: silent dry cave en messy wet cave. Door het tweede deel stroomde namelijk de Reka rivier. Reka is rivier in het Sloveens. Het heet dus de rivier rivier. Het was heel mooi en er waren ook nog resten van de bouwwerken van de eerste explorers. Zij hebben met de hand allemaal trappen gemaakt.

In de grot was het 12 graden en daar waren we op voorbereid. Ik had mijn bikini onder mijn trui en lange broek en ik had luchtige kinderkleding in mijn rugzak.

Bij het einde van de grot konden we wel foto's maken. Toen was het tijd voor nog 300 traptreden naar boven. In de grot zelf hadden we er al 500 gehad. Als je het echt niet meer aankon, dan mocht je mee met de lift maar ik dacht FUCK IT. Ik ben buiten dus ik hoef geen masker meer. Ik krijg nu meer lucht. Dit gaat goed.

Dit ging niet goed, maar ik had wel mooi uitzicht dus het was het wel waard. Ik had mijn trui nog aan maar ergens midden op die lange trap besloot ik om me om te kleden, want het was niet te doen. Ik deed snel mijn topje aan. Ik had toch een bikini eronder aan. Weer het rare gedoe dat een bikini totaal anders is dan ondergoed. Achter ons liep een Nederlands koppel en zij bezweken ook van de hitte. We waren nu buiten en het werd heet. 

Het koppel was er ook wel klaar mee en op een moment was er een uitkijkpunt in de zon en ik hoorde ze afvragen of het mooi was (en waardevol om ervoor in de zon te staan) en ik zei: "Ja, het is mooi".

We onderbreken het verhaal voor een belangrijke mededeling: een natte Border Collie liep net langs. Een andere hond is nu aan het zwemmen met het baasje.

Oké. We hadden de 300 trappen overleefd en we stonden voor een keuze: rechtdoor naar de receptie of 200 meter rechtsaf naar een uitkijkpunt. Alweer: ik kom hier voorlopig niet terug, dus ook al ga ik dood van binnen, op naar het uitkijkpunt.

Het was het waard wegens het geweldige uitzicht maar ook wegens de harde wind. Dat was fijn. Je kon ook helemaal naar beneden kijken en het was raar om te bedenken dat ik daar liep. Cristina, Tabea en ik namen dus even een rustmoment (de anderen waren al naar de receptie gelopen, want die liepen heel ver voor ons) en we hadden het over Kroatië. Het is inderdaad jammer. Ik mag Kroatië in en uit, want ik heb mijn Temporary Residence Permit, maar ik ga natuurlijk niet alleen. Zij hadden ook Residence aangevraagd en het was ook klaar, maar toen ging alles dicht wegens Corona en ze hebben het nooit kunnen ophalen. Het is blijkbaar nog steeds dicht.

Maar ze waren blij voor mij over Nederland. Groene lijst, bitches! Ze waren best wel verbaasd, want iedereen vertelden ze dat Nederland het vreselijk deed qua maatregelen (en be honest, dat klopt ook), maar volgens Sloveense standaarden is Nederland een veilig land. Om eerlijk te zijn voel ik me nu ook beter over de vakantie in Zeeland. Hier in Slovenië voel ik me comfortabel om te reizen, want het is nog steeds veilig (.... hopelijk blijft dat zo). Dit reizen zou ik namelijk nooit goedkeuren in een land zoals Amerika. Don’t go the fucking LA beach!

Anyway.

Inmiddels was het heet. Het weer is weer warm. Gisteren was het ineens 19 graden (ik had weer eens een lange broek en een jas aan), maar nu is het terug naar de 31 graden. Zo blijft het ook even.

We aten fabrieksijs bij het eetgedeelte van de ingang (er is dus Bueno ijs) en toen gingen we weg.

Het was het wel waard. De grotten waren heel mooi.

Het originele idee was om naar Izola te gaan voor het strand, maar de anderen hadden veel goede dingen gehoord over Moon Bay (of Yue Bay, zoals ik het noem, want dat is een locatie in de Avatar wereld en yue is nu eenmaal maan), dus we gingen richting Moon Bay. Nou, we kwamen er niet. De navigatie liet ons via wegen rijden die doodlopend zijn. Er was wel een parkeerplaats, maar dat was voor een ander strand en het was helemaal vol.

We reden weg en stonden even stil om dingen op te zoeken en toen kwam een vrouw ons helpen. We waren blijkbaar in beschermd natuurgebied met stranden, dus overal zaten mensen om te helpen. De parkeerplaats was dus voor het huidige strand, maar het was vol. De eerstvolgende lag 10 minuten lopen verderop. Vanaf die parkeerplaats naar Moon Bay was 40 minuten lopen. Er is geen andere goede manier om er te komen met de auto.

Dan maar dit strand. We parkeerden de auto en liepen door de hitte. Het eerste deel van het strand was mega druk. Er was ook een speeltuin en een restaurant. Cristina en ik hadden beiden geen eten mee, dus we kochten een veel te dure salade (€6,50 voor wat stukjes tomaat, feta, komkommer en veel paprika in balsamico) en zochten de rest.

Het is geen zandstrand maar een strand met grote stenen. Het is niet fijn om op te lopen en te liggen. Nu snap ik waarom zo veel locals een dikke slaapmat meenamen. Er was ook een beetje schaduw bij de bosjes, maar dat werd steeds minder.

Het water is heerlijk en rond de 20 graden, maar de stenen zijn zeer glad en het is moeilijk om in en uit het water te komen. Ik viel, maar mijn handen vingen de val op. Ouch. Het water is ook zeer helder en er zaten allemaal kleine schelpjes op de stenen onderwater.

Het strand is geen echte aanrader, want je ligt niet lekker op de stenen en er is bijna geen schaduw. Als je van zonnen houdt en als je een dikke slaapmat of iets soortgelijks meeneemt, dan is het wel een aanrader. Helaas zou ik niet van zonnen en ik heb geen slaapmat.

Het is wel echt heel mooi. Als je in het water zit, dan ze je de witte klif. Aangezien het zo glad is, ga ik het niet riskeren om mijn telefoon mee te nemen voor een foto.

Inmiddels is het 18:08 en tijd gaat dus echt mega snel. Rond 13:00 waren we klaar bij de grotten. De schaduw blijft krimpen. Ik heb mijn handdoek in een kussentje gevormd om op een paar grote stenen in de schaduw te zitten, maar mijn voeten zijn weer in de zon. Ik ga misschien nog even het water in.

Ik begin een beetje hoofdpijn gekregen. Daarom had ik die hoed gekocht! Nou, raad eens wie de hoed niet heeft meegenomen! Na 128 blog posts is het wel duidelijk dat ik niet de slimste ben.

***

18:29

De anderen hebben net verteld dat de Boni gisteren is afgelopen. Gelukkig heb ik nog de Roza Slon gehaald.

***

5/07/2020

Het is 7:34. Ja. Wow. Helaas werd ik alsnog voor mijn wekker wakker, namelijk rond 6:00. Om 7:00 ging die wekker en Animal Crossing rond 7:00 is een ervaring. Het is mooi wegens zonsopkomst, de muziek van 7AM is cool, de "nacht" critters zijn er nog (eindelijk een hammerhead shark!!!) en de helft van mijn villagers slaapt nog. Zelfs de Nook's Cranny is nog dicht.

Ik wil niet dezelfde fout als gisteren maken, dus ik ga nu eerst ontbijten voordat ik de rest doe. Cristina rijdt rond 8:30 bij haar huis weg.

Je voelt pas hoe moe je bent als je je bed uit komt. Vandaag gaan we naar Vintgar Gorge en dan naar Lake Bohinj. We moeten wel vroeg, anders wordt het weer te heet om rond te lopen. Oh ik ben niet gemaakt voor dit weer.

Ik ben niet gemaakt om zo vroeg op te staan. Kan je geloven dat ik 1,5 jaar geleden rond deze tijd al zat te werken bij VdV? Wack.

Ik moet het verhaal van gisteren nog afmaken. Ik had thee gezet en ik zat achter mijn computer, maar nadat ik de foto's naar mezelf had gestuurd, dacht ik: NOPE.

Ik heb 3 minuten Hamilton gekeken (Schuyler Sisters aka Best Song Ever) om mijn thee te drinken. Rond 23:00 lag ik in bed. Ik geef toe dat ik eventjes een paar blog posts heb teruggelezen (alsnog, ik denk dat ik hilarisch ben), maar ik denk dat ik misschien voor middernacht sliep. Wat een concept!

Ik schrijf dit op mijn notitie app dus dit is een pointer voor mezelf: zet hier een gif neer van een verbaasde kat. (EDIT: done!)

De thee zat in de thermoskan, dus de rest van de thee drink ik nu op. Hoera.

Maar oké. Terug naar gisteren. De Boni is voorbij. We wilden wat eten en Cristina zag op de Boni app dat er Boni plaatsen in de buurt waren. Toen vertelden de anderen ons dat de Boni maar t/m 3 juli liep, want dat is het einde van het semester. Toen keken Cristina en ik op onze apps en yes, het is voorbij.

Shit.

We waren beiden zeer verdrietig. We waren onder de indruk dat we t/m midden juli hadden. Ik hoorde dat van Rita. Cristina hoorde dat van anderen. Deze drie Duitsers kwamen er ook eergisteren pas achter. De Roza Slon was dus op de laatste Boni dag. Goed dat ik mijn gut feeling volgde en het ben gaan halen, want ik was bijna te lui om die 10 minuten te lopen. Ik was gewoon luier om te gaan koken.

Dan maar op het strand eten halen. De plek waar we eerder de salades gingen halen, had ook ander eten. Cristina en ik hadden honger. We gingen zitten en toen we wilden bestellen, zei de ober dat we dat aan de andere kant moesten doen. Toen bleek dat de keuken dicht was. Het was open van 12:00 - 18:00. We waren net te laat. We konden wel nog een tosti bij de bar halen, dus dat deden we.

Als drinken probeerde ik nu de normale Cockta met suiker. Het was niet veel beter. Cockta is goed, maar niet geweldig.

Rond 19:30 besloten we te gaan, want we hadden maar betaald parkeren t/m 19:58. Toen zeiden Aly en Joanna dat ze terug naar het strand gingen. Aly was namelijk haar beurs (of portemonnee voor de Rotterdammers die dit mogelijk lezen) kwijt. Oh kut. Ik stelde voor dat de rest alvast naar de auto liep om daar te kijken en daarna zouden we ze oppikken.

Op weg naar de auto heb ik was foto's gemaakt van de omgeving en blijkbaar hadden we maar t/m 18:58 betaald, maar we hadden geen boete. Ook vonden we de beurs snel, dus we belden de anderen en we pikten ze op.

Uiteindelijk reden we naar de Hofer in Koper, want de rest wilden eten kopen. Alles is vandaag dicht en Aly gaat vannacht terug met de trein naar Duistland, dus ze moest eten hebben voor de reis.

Toen was het nog een uur terug naar Ljubljana. Cristina bracht ons naar huis en ik was moe en ging meteen douchen. Toen at ik mijn restjes Pad Thai (mijn laatste Boni) en ik kookte wat pesto pasta voor vandaag om mee te nemen. Ook was K.K. Slider op mijn eiland.

En toen? Toen ging ik naar bed.

En nu is het 8:00 en ik fluisterde net (tegen de lucht): "ik ben al 2 uur wakker wHAT THE FUUUUCK".

***

11:45

Wandelen. Do not recommend.

***

13:33 en ik ben bij Lake Bohinj, oftewel één van de bekendste meren van het land. Ik ben alleen, want Cristina en Tabea zijn een berg aan het beklimmen. We zijn vandaag met z'n 3en. Aly gaat namelijk weg en Joanna had andere plannen.

Vintgar Gorge was prachtig. Ik heb belachelijk veel foto's genomen en ik heb een paar video's gemaakt. Hopelijk gaat deze klote site ze allemaal goed uploaden. (EDIT: lmao fu tumblr)

Er was ook een Amerikaans (?) gezin met drie kleine kinderen en wij gingen voor en de moeder zei: "Let the ladies go first."

"Why do the ladies go first?"

"It is a very good principle to have."

Ik zag ook een paar Nederlandse auto's. Volgens Tabea lijdt de omgeving aan het gebrek van Nederlanders, dus ze zijn vast blij dat Nederland nu op de groene lijst staat. Het lijkt erop dat de fam makkelijk het land binnen komt, tenzij er iets vreselijks gebeurd in deze week. De greenlisting heeft vast geholpen.

Er waren ook veel honden. Het was grappig om te zien dat de grote pitbull gedragen werd, terwijl een kleine loslopende chihuahua alles zelf kon. Maar het was dus heel mooi en het water was ongelofelijk helder. Je zag de vissen zwemmen. Ik ken de geschiedenis van deze Gorge niet, dus dat ga ik zo opzoeken. Tenminste als dat lukt. De data is niet geweldig.

Ik wist dat het 2 uur zou duren, maar de terugreis was dus via het dorpje Vintgar en via de bergen. Dat, uhm, dat vond ik eigenlijk echt niet leuk. Er waren wat mooie delen en we liepen als het ware boven de Gorge aan de andere kant, dus dat was cool, maar ik kon niet wachten tot en met het voorbij was.

Inmiddels begon de temperatuur te stijgen en aangezien is vreselijk niet-atletisch ben, kan ik niet echt zeggen dat ik ervan genoten heb. Wandelen. Dat is echt niets. Cristina en Tabea waren de hele tijd gezellig aan het kletsen, maar ik was vermoeid wegens mijn zwakheid.

Hier is het moment dat jullie mogen lachen. Het is oké. Ik en sport/enige vorm van lichamelijke activiteit zijn geen vrienden.

Dus toen de anderen het idee hadden om nog een wandeling te doen, oh BOY. We gingen naar Lake Bohinj en vanaf een bepaalde berg is er geweldig uitzicht over het meer. Dat klinkt cool, maar het zou minimaal 3 uur duren om die berg op en af te gaan. Het is niet helemaal vanaf de top van de berg, maar er is dus een uitkijkpunt.

Eén deel van mij: ik wil het niet voor ze verpesten en ik kom waarschijnlijk niet meer terug, dus nu is mijn kans.

Ander deel van mij: FUCK NO.

Het andere deel won, want ik kan dat uitzicht ook via Google Images zien, maar ik wilde het niet voor de anderen verpesten, dus ik gaf aan dat ik het helemaal oké vond als ze mij gewoon bij het meer afzetten. Dat doet iedereen. Shoppen? Zet mij maar voor een paar uur in een boekenwinkel. Activiteit? Zet mij maar ergens voor een paar uur neer. Ik geniet daar veel meer van dus het is een win-win situatie. Zij hebben een coole berg en ik heb een chill meer.

Zie je het al voor je? Ik, met mijn zwakke conditie, 3 uur wandelen tijdens het warmste deel van de dag? Pfff.

Maar ja, Vintgar Gorge! Een aanrader? Het was zeker mooi en ik heb er geen spijt van, maar ik zal niet terug komen. Misschien in de winter, want ik zou best wel willen zien hoe het eruit ziet met sneeuw en ijs, maar nu was alles al mega glad dus dan zou het nog gladder zijn. De terugreis was gewoon meh, maar ik ben heel blij dat ik ben gegaan. Ik kan me voorstellen dat natuurliefhebbers dit geweldig gaan vinden. Het is ook cool dat ze in 1906 een stenen brug voor een trein hebben gebouwd op 33,5 m hoogte!

Daarna was het tijd voor Bohinj. 

We reden naar het meer en Google raadde een andere weg aan, want er was file rondom Bled. Google liet ons toen langs Lake Bled, één van de mooiste plekken van het land, rijden. Dit was de eerste keer dat ik Lake Bled zag, maar zelfs voor de anderen was het mooi. Ik heb geen foto's gemaakt, want we zaten in een bewegende auto en er waren veel bomen, maar thuis ga ik kijken of ik een goede foto vind. (EDIT: yeeeee)

(x) (x)

De weg naar Bohinj was ook heel mooi. Het is gewoon fijn om iets anders van Slovenië te zien. Ljubljana is een mooie grote stad, maar de Sloveense country side is ook heel mooi. Ik had waarschijnlijk ook meer genoten van mijn wandeling door het dorpje Vintgar als het weer niet zo warm was. 

Bij Lake Bohinj hadden we een geweldige parkeerplaats en we besloten om snel te lunchen. Iedereen had eigen lunch mee en ik had dus mijn spinazie pasta pesto. Nu had ik wel eten (en mijn hoed), maar ik was de vork vergeten.

Shit.

Ik was oprecht bijna geneigd om met mijn handen te eten, want ik heb toch hand sanitizer bij me (Corona tijden!) en toen zei ik eventjes: "This is why my sister always has a pair of chopsticks with her!"

Dit is niet helemaal waar, maar Lu is inderdaad slim genoeg om stokjes mee te nemen als ze denkt dat ze het nodig zal hebben. Toen herinnerde Cristina dat ze toevallig stokjes in haar tas had. Ze had sushi bij de Mercator gekocht en dan krijg je van zo'n uitschuif stokjes erbij. Die had ze niet gebruikt. Wat een toeval.

Alweer een onderbreking! Er is een hond op met het baasje op een surfplank. Of zoiets. De mevrouw staat erop met een peddel en zo bewegen ze. Er zijn veel van die planken.

Het was een mooi zicht en er was en eend en veel vissen en een eend. Een goede plek voor lunch!

Het water is zo helder. We zagen ook veel paragliders afdalen vanaf de top van de berg.

We hadden even lunch en toen besloten we om op te splitsen. Zij namen de auto mee naar de berg om vanaf een bepaalde parkeerplaats te gaan wandelen. Ik ging foto's maken van de vissen, dus ik deed mijn slippers aan. 

Daarna ging ik lopen. We waren namelijk op een relatief saai stuk van het meer en de anderen gaven aan dat ik verder kon lopen naar een beter strand met beter zicht. Nu ben ik op het meer toeristische deel. Er is namelijk een volle parkeerplaats. Ik zit nu op het gras onder de bomen. Ik kon nog verder lopen naar een strandeel dat meteen naar het water gaat (hier moet ik drie traptreden naar beneden, wat een schande), maar daar zijn alleen kiezelstenen in de schaduwdelen.

Cristina en Tabea zijn al een uur weg, dus ze zijn er bijna. Ik ga misschien zo het water in, maar ik zit hier fijn met mijn musical playlist en mijn snacks. Chill.

Dit is nou een strand dat ik zou aanraden.

***

15:12 stranden met kiezelstenen zijn vreselijk. De meneer met waterschoenen weet hoe het zit. Mijn slippers vallen namelijk af. Er zijn hier ook vissen.

Rationele brein: je moet er in 1 keer ingaan en dat is even koud, maar dan went je lichaam aan de temperatuur van het water.

Emotionele brein: stapje voor stapje het water in.

***

15:31

Eén mevrouw hier heeft dezelfde bikini. Primark buddies. Je kan ook een bakje friet halen, maar daar heb ik geen zin in. Wanneer is de laatste keer dat ik friet heb gehad? Het laatste dat ik me herinner was bij de Lars & Sven voor lockdown.

Oh nee. Bij de FANY& MARY had ik ook friet. Dat was misschien twee weken geleden.

***

15:54

Ik heb een deel door het water gelopen. Mijn slippers bleven gelukkig aan mijn voeten hangen. De vissen gingen natuurlijk meteen voor me weg.

Living on the edge met mijn telefoon, maar de stenen niet zijn gelukkig niet glad.

In de schaduw is het fris, maar in de zon is het heet. Dan kies ik de schaduw.

***

16:12

Waarom dragen zwemmer een heel pak + muts? Zijn ze dan meer gestroomlijnd? Er gaat namelijk weer een zwemmer het meer in. Net was er een zwemmer die helemaal naar de overkant was gezwommen en terug.

Oh ik denk dat deze dat ook van plan is.

Blijkbaar eten vissen ook brood, want een meisje blijft brood in het meer gooien voor de vissen.

***

17:09

Ik ben net weer even in het water geweest. Ik ben verplaatst, want Cristina en Tabea zijn teruggekomen. Elkaar zoeken was moeilijk wegens de slechte 4G/data. Het water is best fris.

***

18:13

Op weg naar Ljubljana, maar we staan bij Bled in de file.

***

18:33

“Road work ahead? Uh, yeah, surely hope it does.”

Alhoewel, meme aside, ik hoop niet dat deze file is ontstaan door wegwerkzaamheden.

***

18:47

Google zei dat het maar 30 minuten zou duren.

***

19:13

It has been an hour.

***

20:11

THUIS

***

21:12

Ik ben gedoucht. Ik zit aan de thee en limonade (yup) en ik heb weer wat spinazie pasta pesto gekookt, want ik was te lui om iets anders te maken. Nu ga ik alles hierboven eens formatten en foto’s toevoegen. Dit gaat lang duren, maar ik zet He doesn’t deserve you op.

***

22:27

Oké, dat duurde langer dan verwacht. Dit kwam grotendeels door de foto’s en video’s. Ik stuur foto’s naar mezelf in WhatsApp en dan download ik ze naar mijn computer en dan upload ik ze hier. Ik had mijn telefoon aan mijn laptop gekoppeld, maar dat werkte niet. Dit is mijn nieuwe vijand:

Maar ja, we reden weg rond 18:00, want Cristina en Tabea hadden in de stad afgesproken om 19:30. Toen kwam er een grote file. We hebben dus een uur in de file gestaan vanaf Bohinj naar Bled, want Bled was ongelofelijk druk. Volgens de anderen zijn er ook wegwerkzaamheden. Het was niet eens een snelweg, maar een redelijk grote provinciale weg. Vanaf een stuk voor Bled stond het helemaal vast. We stonden gewoon stil. Mensen waren dingen uit kofferbakken aan het halen enzovoort. Dit was tot aan de snelweg! We schatten dat het nog minstens een uur zou duren.

Toen kwam Google met een alternatieve weg. Dit zou ongeveer 12 km omrijden zijn en we zouden terug naar Vintgar gaan. We namen die weg en we reden weer langs Lake Bled, maar toen kwamen we bij een afgezette weg. Andere auto’s draaiden toen om om terug naar de file te gaan. Ze hadden hun tijd verspild. Wij zaten te twijfelen, want we hadden die weg ook op de heenweg genomen. We waren toen gewoon langs het bord gereden.

Een andere auto reed met zeer veel zelfvertrouwen die weg in, dus toen besloten wij om erachter aan te gaan. Oh het voelde goed. We reden! De auto voor ons ging toen weer richting Bled, maar wij wilden niet riskeren dat we dan alsnog in die file kwamen (alsnog, door heel Bled tot aan de snelweg), dus we namen die omweg via Vintgar en het was heel mooi. We reden door kleine provinciale wegen en steden. Ze hebben hier leuke busstations met houten dakjes. Tijdens het rijden had ik twee stadsborden opgeschreven, maar achteraf blijkt het dat dit ook natuurgebieden zijn, dus ik kon geen foto’s van het kleine stadje Savica vinden. Ik vond wel foto’s van Boh Bistrica, want dat is blijkbaar de grootste stad rondom Bohinj.

Eenmaal op de snelweg begonnen we te juichen. We hadden 15 minuten omgereden, maar dat was veel beter en mooier dan nog een uur file. Daarna was het nog maar 40 minuten richting Ljubljana. We hebben er langer over gedaan om van Bohinj naar Bled te komen. Ze zetten mij af bij mijn huisje en zij reden toen naar hun vrienden (een uur later dan gepland).

En nu ben ik moe. Ik denk dat ik misschien even ga zwemmen op Animal Crossing en dan ga ik misschien weer vroeg slapen. Twee dagen achter elkaar vroeg slapen? Wat een concept!

[melaniewebbers]

Week 2 ; Borneo & Brunei

Woensdag 11 oktober

Na een slapeloze nacht door al het hoesten en benauwdheid, zat ik om 7.00 uur al in de Grab taxi naar het vliegveld van Sandakan. Omdat ik op de heenweg van Kota Kinabalu naar Sandakan 8 uur over mijn busrit deed, heb ik er nu voor gekozen om terug te gaan met een vlucht van 35 minuten, wat qua prijs niet veel scheelt met de bus. Ik vlieg deze keer met Malaysia Airlines en het kostte me €18,- Het vliegtuig ging perfect op tijd en ondanks dat de vlucht maar 35 minuten duurde (incl. opstijgen en landen), had ik wel inflight entertainment (groot assortiment aan films en muziek) en kreeg ik zelfs een gratis snackje en een drankje! Wauw, wat een verschil met Air Asia! Aangekomen in het hostel voelde ik pas hoe ziek ik me eigenlijk voelde. Ik werd heel lief ontvangen en kreeg gelijk een bed, ookal was ik er ver voor de inchecktijd. Er waren nog wat andere mensen in het hostel die zich ook niet zo lekker voelde, dus we hebben gezellig met z'n allen bij elkaar gezeten in de woonkamer en hoestsiroop en hoestpilletjes met elkaar gedeeld. Lekker rustig aan doen. In de middag ben ik toch maar even naar buiten gegaan om naar de apotheek te gaan. Het hostel waar ik zit, heeft een goed gevulde keuken met brood, beleg, diverse soorten cornflakes, melk, thee, koffie, chocolademelk en veel soorten fruit. Daar mag je heel de dag van eten en drinken dus dat is wel fijn als je ziek bent. Daarna gelijk weer het hostel in gegaan, waar de rest nogsteeds zat te lezen/computeren/schrijven etc. In de avond hebben we weer een film gekeken.

Donderdag 12 oktober

Na een onrustige nacht met veel gehoest en genies, ging om 7.30 uur mijn wekker. Ik voel me wel iets beter al en mijn holtes lijken wat minder verstopt. Na een goed ontbijt, ben ik begonnen aan mijn 3,3km lange wandeling van het hostel naar de haven. Om 9.15 uur kwam ik aan bij de haven, waar ik eiland-hop-kaartje kocht voor 2 eilanden; Sapi Island en Manukan Island. Een kwartiertje later arriveerde ik al op Sapi eiland waar ik een kaartje kocht voor he ziplinen tussen Sapi Island en Gaya Island. Eerst werd ik met een bootje naar Gaya Island gebracht (1 minuut varen) zodat ik weer op Sapi Island zou "landen". Vervolgens moest ik best een vermoeiende jungletocht gaan afleggen naar boven. Het was best wel stijl omhoog en de hitte werkte ook niet echt mee. Eenmaal boven werd ik in een tuigje gehezen en gecheckt. Binnen 20 seconden was ik alweer aan de overkant en het ging eigenlijk zo snel dat ik er weinig van heb kunnen genieten, maar het was wel eventjes leuk.. alleen wel erg duur voor zo'n klein stukje zipline (68RM). Daarna begon het ineens erg te bewolken en in plaats van dat ik wilde gaan snorkelen, besloot ik gewoon lekker te gaan zwemmen in de zee, aangezien ik nog maar een uurtje had voordat de boot naar Manukan Island zou vertrekken. Vond het zonde om dan een snorkel te huren. Op Manukan Island heb ik direct een snorkel gehuurd en ben ik lekker gaan snorkelen. Het was even zoeken naar de koraalriffen, maar toen ik er eenmaal boven hing, zag ik allerlei pachtige soorten koraal en anemonen. Veel knalgekleurde visjes (die ik op de markt had zien liggen). Levend zijn ze nog mooier en feller van kleur. Ook veel clownvisjes (Nemo) en een zeeschildpad gezien. Ik was echt zo onwijs gelukkig om die zeeschildpad te zien, dat was wel echt de reden dat ik op Borneo wilde snorkelen! Ook rare enorme schelpdieren die ik al eerder op de markt van Kota Kinabalu had gezien, zag ik nu tussen de koralen liggen. Na een goed uur snorkelen, heb ik even geslapen op het strand en vervolgens weer een lange tijd gesnorkeld. Om 16:00 uur nam ik de laatste boot terug naar het vaste land. Vervolgens ben ik via de markt weer 3,3km terug gelopen naar het hostel. Lekker veel fruit meegenomen van de markt! Terug in het hostel ben ik gaan opzoeken hoe ik naar Brunei moet komen en waar ik zou gaan slapen. Dit was zo makkelijk nog niet, dus het nam heel mijn avond in beslag. Het hostel was bijna leeg, alleen ik sliep er en 2 Ierse mannen. Toevallig waren deze 2 Ierse mannen ook van plan om de volgende dag naar Brunei af te reizen. Dus met elkaar hebben we de beste route opgezocht en slaapplekken. Er zijn 3 opties om naar Brunei te gaan: vliegen, per bus of per boot. We besloten om de boot te nemen omdat dit de goedkoopste optie was en sneller dan met de bus. Eerst zou de boot naar het belastingvrije-eiland Labuan gaan waar de mannen een nachtje wilde doorbrengen. Ik zou dan zelf overstappen op een andere boot direct naar Brunei. Qua slaapplek had ik echt moeite. De 1e nacht is het probleem nog niet, maar de 2e nacht is gewoon echt alles volgeboekt. Dus ik heb nu voor 1 nacht een dure kamer geboekt (alles is daar duur) en dan zie ik wel waar ik de nacht erna slaap.. misschien ga ik wel na 1 nacht door naar Miri, waar ik maandag vandaan vlieg.

Vrijdag 13 oktober

Na opnieuw een slapeloze nacht door het hoesten, ging om 6.30 uur mijn wekker. Ik merkte gelijk de bultjes op mijn lichaam op. Kleine rode bultjes op meerdere plekken, waarbij er 3 op een rijtje zitten. Ik dacht gelijk aan bedbugs. Helaas ben ik nu echt niet in de gelegenheid om mijn spullen allemaal uit te zoeken en te wassen, aangezien alles netjes in een heel schoon kluisje stond, denk ik niet dat er iets in mijn spullen gekomen is en dat het wellicht alleen in het bed of in de handdoek zat. Het kan ook heel goed zijn dat het zandvlooien zijn van het strand gisteren. Als de bultjes erger of meer worden de komende dagen, zal ik toch echt stappen moeten ondernemen wat betreft mijn bagage. Gelukkig had ik  wel insectenbeten-creme mee die gelijk effectief is, waardoor het niet echt jeukt. Om 7.20 uur hadden de Ierse mannen en ik afgesproken om een Grab-taxi naar de haven te nemen. Rond 7.30 uur kwamen we daar aan en kochten we een kaartje voor de boot. Het leek goedkoper te zijn dan ik had verwacht; €12,- voor een boottocht van 3 uur + een boottocht van 1 uur. De bus zou €18,- kosten en ongeveer 15 uur duren. Het vliegtuig zou €70,- kosten en duurt ongeveer 45 minuten. Dus ik heb een goede keuze gemaakt met de boot van Kota Kinabalu naar Labuan. De boottocht ging best snel, maar wederom was het echt ijskoud binnen. Net als tijdens al mijn andere reisjes van A naar B, heb ik veel geslapen en tussendoor wat gelezen in mijn boek. Aangekomen in Labuan heb ik afscheid genomen van de 2 Ierse mannen en ben ik wat winkeltjes ingegaan om te zien of het echt zo goedkoop was. Er waren veel winkeltjes met alleen maar chocola, alleen maar alcohol of alleen maar sigaretten. De prijzen van de alcohol en sigaretten kan ik niet echt vergelijken.. maar het leek wel of de chocola hier duurder is dan wat ik in de supermarkten in Kota Kinabalu tegenkwam. Dus net als op Schiphol wordt je hier mee misleid omdat ze het duurder maken. Na een hapje eten bij een lokaal restaurantje vlakbij de haven, had ik niet veel zin om met mijn backpack rond te slenteren door die hitte. Gisteren tijdens het snorkelen is mijn rug flink verbrand, waardoor het dragen van mijn backpack nu echt verschrikkelijk is. Vervolgens maakte ik nog een boottrip van een uur naar Brunei. Bij de paspoortcontrole was ik de enige blanke, samen met een andere jongen. Hij zag aan mijn paspoort dat ik Nederlands ben en sprak mij aan in het Nederlands. Hij had nog geen plek om te verblijven dus ik stelde voor dat we samen met de bus naar het centrum zouden gaan om te zien of er in mijn hotel nog een kamer vrij zou zijn. Het bussysteem in Brunei is erg onduidelijk en er zijn niet echt haltes. De bussen zijn echt primitief en ze lieten ons superlang in een bus wachten totdat er een andere bus kwam waar in we moesten overstappen zonder reden. Even later moesten we weer op een andere bus overstappen. In eerste instantie kregen we te horen dat het hotel vol zit voor een extra kamer voor Wim, maar nadat ik even op internet had gekeken naar de website waar ik had geboekt, bleek dat er nog een kamer was en moest hij het via die website boeken. We besloten samen Brunei te ontdekken. In de avond hebben we de lokale omgeving het hotel een beetje bekeken, maar zo leuk was de omgeving niet

Zaterdag 14 oktober

We hadden om 8.30 uur afgesproken bij de receptie om op pad te gaan. Met de bus naar een ander gedeelte van de stad geweest waar we vervolgens met een bootje naar Kampung Ayer zijn gegaan, een groot leefgebied waar alle huizen op palen boven het water zijn gebouwd en door middel van houten 'paden' op palen aan elkaar verbonden. Het zou bekend staan als Venetië van Azië. Eerst zijn we me de boot er door heen gevaren en vervolgens ter voet door de huisjes heen gegaan. Erg leuk om te zien maar erg armoedig. Nadat we een bootje terug naar het vast land hadden genomen, gingen we naar de Masjid Omar Ali Saiffudien (moskee). Echt een prachtig uitziende moskee met weer zo'n vijver als bij Kota Kinabalu. Hierdoor weerspiegelt de moskee heel mooi op het water. Hier gingen we naar binnen en ik moest een hijab (hoofddoek) en een soort enorme zwarte lompe jurk dragen. De moskee van binnen was niet zo groot als ik had verwacht, maar wel erg mooi. Hierna zijn we naar het Royal Regalia museum gegaan, hier staan allemaal foto's van de sultan en zijn voorgangers en alle cadeaus die de sultans ooit hebben gekregen van andere landen, best bijzonder om te zien wat voor cadeaus andere landen aan Brunei schenken. Na het museum begon het enorm hard te regenen. Inmiddels begon BSB helemaal vol te stromen met lokale bevolking, ik geloof dat heel Brunei hier wel is vanavond. Er is namelijk een heel speciaal moment; de sultan opent een nieuwe brug en daarbij wordt het feestelijk gevierd met een parade van bootjes, muziek en vuurwerk. Dit is voor de bevolking echt heel bijzonder. We zijn op de avondmarkt wat gaan eten en toen richting de rivier gelopen. Onderweg werden we nog geinterviewd door het lokale nieuws TV (vergelijkbaar met ons NOS journaal / RTL nieuws). Morgen wordt het uitgezonden! We zijn vervolgens tussen de menigte gaan staan vlakbij de rivier. Het was echt zo enorm druk, heb nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien! Rond 21:00 uur werd de brug ineens verlicht en begon iedereen te klappen. Vervolgens kwam er vuurwerk en kwamen de bootjes voorbij gevaren. Wij stonden naast een Brunei's gezin van een vader met zijn 3 kinderen. Met hun hebben we superlang gepraat en dat was echt heel leuk om te horen hoe zij dit spectakel ervaren, de vader liet ons filmpjes zien van vorige week dat de Sultan door de stad ging op een koets vanwege zijn verjaardag etc. Ik vind het echt heel leuk om de lokale bevolking te leren kennen. Toen wij rond 21:30 uur weer richting het hotel wilde gaan, bleek dit geen optie. Alle wegen waren afgesloten, bussen rijden in Brunei maar tot 18.30 uur dus dat kon ook niet en taxi's heeft Brunei ook niet echt, maar vanavond reden ze sowieso allemaal niet werd ons verteld. We hebben geprobeerd te liften maar niemand wilde ons meenemen. Toen besloten we om die 4,7km te gaan lopen, volgens Google Maps zou het 1 uur lopen zijn. Na ongeveer 30 minuten lopen, kwam er uit het niets een enorme tropische regenbui naar beneden en waren we binnen 30 seconden beide helemaal van top tot teen doorweekt. Ook konden we niet goed meer zien waar we heen moesten en we konden nergens schuilen. Mijn telefoon was helemaal nat dus Google Maps was ook niet meer te gebruiken. Om 0:15 uur kwamen we dan eindelijk, helemaal doorweekt, aan in het hotel. Ik heb een heerlijke warme douche genomen en was blij toen ik eindelijk in bed lag.

Zondag 15 oktober

We hadden om 9.30 uur afgesproken om naar de Masjid Jame Asr Hassanil Bolkiah (moskee) te gaan. Na een heerlijk ontbijtje van een soort van roti met gebakken ei en kaas erdoorheen, liepen we in ongeveer 30 minuten in de extreme hitte naar de moskee. Deze was echt super groot en onwijs mooi gedetailleerd. We zijn binnen geweest en dit keer hoefde ik geen hoofddoek op, maar wel weer zo'n zwarte lompe jurk. Vergeleken met de vorige moskee die best strak was, was deze moskee meer versierd en had een erg luxe uitstraling. Toen we terug wilde lopen naar het hotel, stopte er onderweg een local of we met hem mee wilde rijden, dat vonden wij wel een goed idee want het was super heet. Om 12:00 uur zijn we uitgecheckt en liepen we naar de bushalte. Om 12:20 uur was er nogsteeds geen bus en weer werden we door een local gevraagd of hij ons ergens heen kon brengen. Echt super vriendelijk! De man zat met zijn vrouw en 2 kleine kinderen in het busje en bracht ons helemaal naar de plek waar we moesten zijn. Hij wilde er geen geld voor hebben. Om 13:00 uur stapten we op de bus naar Miri, een stadje wat weer in Maleisisch Borneo ligt. In de bus kwam ik de 2 Ierse mannen weer tegen van mijn hostel in Kota Kinabalu, dus dat was erg gezellig! Na 2 grenscontroles en extra stempels in mijn paspoort, kwamen we rond 17:00 uur aan bij het busstation en vervolgens zijn we met een Grab taxi naar het hotel gegaan. Ik ben samen met Wim naar het stadje van Miri gelopen waar we veel Chineze invloeden opmerkten. We gingen eten bij een restaurantje waar ze naast een verse visafdeling (soort aquarium waarin je de vis kan uitzoeken die je wil eten), ook een kikkerafdeling hadden. Ik heb nog nooit in mijn leven zulke enorme kikkers gezien! Echt kikkers ter grootte van een konijn! Wim vond het wel leuk om het te proberen en koos de kikker uit die hij wilde eten. Even later kreeg hij een gewokt gerecht, waar meer botjes en pezen inzaten dan daadwerkelijk vlees. Super vies! Verder hebben we Miri nog een beetje verkend en het was best gezellig, heel modern en veel barretjes. Ik denk alleen dat er overdag echt helemaal niks te doen is! Gelukkig ga ik morgenochtend al met het vliegtuig naar Kuching!

[spotlight78]

Dag 11, 26/07/2017, 460km

Vandaag staat de wekker om 7:00 (6:00 voor de lezers thuis). Ik sta op met een zwaar gevoel en begin in te pakken. Het ontbijt wil niet smaken. Ik heb echt geen eetlust en ik dwing mezelf om toch wat te eten onder 2 koppen thee om het weg te spoelen. Dat gevoel achtervolgd mij al een paar dagen en wordt steeds sterker. Ik mis mijn gezinnetje 😍. Al ruim 30 jaar wil ik van huis zijn en nu ervaar ik hoe het is om weer graag thuis te komen 👏🏼. Had ik dichterbij geweest was ik misschien wel omgedraaid? Nee hier moet ik zelf doorheen zien te komen en het is fijn om te weten om ook gemist te worden 😘. Gister schreef ik hier al over. Dat hoort ook bij het experiment om alleen op reis te zijn en ik ben dankbaar om deze kans te krijgen.

Gister heb ik een route uitgezet van ruim 400km. De rit vandaag gaat naar Belgrado. Inderdaad Servië. Ik heb behoefte om weer even onder mensen te zijn. Het is een historisch rijke stad. Owja en bovenal ook nog eens super goedkoop voor een city trip. Ik vind online een mooi appartement in het centrum met een parkeerplaats vlakbij die ik kan huren. Later op de avond krijg ik een reclame mail van de inmiddels bekende website. Ja die schoften weten precies wat ze moeten sturen, die hebben natuurlijk een digitale waakhond die meekijkt naar mijn zoekacties in hun app. In dit geval deden ze hier goed aan want ik had nog niets geboekt en ik reserveer alsnog een hotel midden in het centrum met een bewaakte parkeerplaats dichter bij het hotel. Het was het bovenste hotel uit de mail en verder hoefde ik niet meer te kijken 🙄. Voor het verschil in parkeerkosten maak ik de helft van het prijsverschil van het verblijf goed. De andere helft betekend 1 ijsje per dag in deze stad minder 😜. Ik vertrek bij 13 graden. Een heerlijk frisse afwisseling na alle hitte van de afgelopen dagen en als eerst rij ik een stuk terug over die mooie weg waarover ik gister hierheen ben gekomen om af te slaan op de DN67D naar het zuiden richting de Iron Gate. Ik was bijna van plan om dit punt over te slaan maar het was slechts een uurtje om en met een stedentrip op de planning ben ik echt niet eerder thuis door dat te missen. Aan de overkant ligt Servië. Aan het einde van de 67D sla ik af naar het oosten en wijk een stukje af van mijn route. Die loopt namelijk niet helemaal naar de Iron Gates. Ik ben op het zuidelijkste punt van mijn reis en vanaf hier begint de terug weg. Ik voel mij meteen een stuk beter en mijn eetlust trekt weer aan 💪🏼. Ik heb nog een paar Lei om op te maken en stop bij een terras aan het stuwmeer met een vlonder boven het water en bestel wat te eten 😎. De iron gate zelf ligt aan de andere kant van het stuwmeer nog een klein stukje verder maar ik vind het dichtbij genoeg. Tot zover heb ik hier nog geen Orc’s, Gnomen, trollen, dwergen of hobbits gezien. Iets wat wel zou passen bij de naam Iron Gates 😈. Ik kies ervoor om nog een stuk door Roemenië door de bergen richting Servië te rijden en rij terug westwaarts over de DN6. Het is hier druk met veel internationaal vrachtverkeer uit alle landen uit zuid en oost Europa en ik slalom soepel tussen alle vrachtwagens door. Even verder sla ik af richting Oravita en volg de DN57B. Op de Garmin speelt het liedje ‘My way’ en er zwelt een trots gevoel op vanuit mijn borstkas. Trots en blij dat ik zover in mijn uppie op deze reis ben gekomen. Met frisse moed en nieuwe energie begint de reis terug naar mijn lieverds thuis 😍 en ik voel mij weer helemaal top💪🏼. Voor 96km volg ik de DN57B en het asfalt vliegt onder mijn voeten voorbij. Regelmatig zelfs iets te dicht onder mijn voeten en mijn laarzen worden steeds weer een beetje lichter 😉. Het is echt een schitterende weg tussen 2 berg kammen door. Overwegend goed asfalt en veel schaduw tussen alle rotsen en bomen. Een echte aanrader 👍🏼. De geschatte aankomsttijd vliegt omlaag en het voelt echt heerlijk. Onderweg kom ik langs een stuk zwart geblakerd asfalt met een zwart stompje naast de weg en houtsplinters overal waar je kijkt. Het weer ging hier goed tekeer gister en hier zal vast de bliksem zijn ingeslagen. Wederom een goede timing om gister een rustdag te houden 😎. Ik stop bij een kleine benzine pomp. No card, only cash wordt er geroepen. Ja ja, prima en voor mijn laatste 20 Lei gooi ik een paar liter benzine in de tank. Een half uurtje later zie ik links van mij voor de laatste keer de Karpaten voordat ik de grens naar Servië bereik. Er staat een korte rij en ik sluit aan. Er is maar 1 loket open en er komt een extra douanier naar buiten. Hij begint vluchtig de auto’s voor mij te inspecteren maar het is duidelijk dat zijn interesse en aandacht daar niet ligt. Hij werkt de rij door naar mij en nodigt mij uit om vooraan bij een naast gelegen loket plaats te nemen. Ik rij naar voren en meneer kijkt op mijn kentekenplaat waar ik vandaan kom en vraagt enthousiast met wie ik op reis ben. Het kost hem wat moeite om te geloven dat ik alleen uit Nederland ben vertrokken en roept naar zijn collega die aan het open loket werkt. Beide mannen reageren vrolijk en geïnteresseerd op waar ik als eenzame Hollander naar op weg ben en ik mag voor in de rij voor de paspoort controle plaatsnemen. Toppie, bedankt en de heren wensen mij veel succes 👍🏼. Aan de andere kant gaat het net zo. >‘Is this your first time in Servië?’ <Yes, it is. >'very Good!’ De man in het hokje is vermaakt dat ik hier alleen op de motor naar toe kom om zijn land te bezoeken en trots geeft de beste man mooie woorden mee over Belgrado. Dat mag een warm welkom heten en mijn bezoek aan dit land begint top! 👍🏼 (en dat is bij een andere grens post een paar dagen terug ook heel anders geweest 😬) Eenmaal over de grens breekt voor het eerst vandaag de zon door en de rest van de middag kijk ik naar een strak blauwe lucht. In mijn helm klinkt 'the piano man’ en dat beschrijft precies hoe ik mij op dat moment voel. In een woord geweldig! 👏🏼🎉😃😃😃 Het landschap is hier weer totaal anders dan in Roemenië. In dezelfde straat staan huizen aan elkaar gekoppeld waarbij de een op een paleisje lijkt, een ander nog een gevel vol gaten heeft en bij nog een andere een oude ingestorte voorgevel alleen nog als afzetting wordt gebruikt waar een kleiner huis alweer achter herbouwd is, of zelfs alleen nog maar puin ligt 😳. Het maakt mij dankbaar dat hier al enige jaren een ander beleid wordt gevoerd en mijn generatie deze ellende in Nederland bespaart is gebleven. Dat met de herinnering aan Auschwitz nog vers in mijn geheugen 😖. Mijn Garmin stuurt mij zonder problemen naar de juiste straat waar mijn hotel ligt en ik vraag in een restaurant waar het juiste nummer op de gevel plakt zit of ik op de juiste plek ben. De ingang ligt 50m verderop in een voetgangerszone en de receptie is na verbaast rond te kijken op de 2 verdieping te vinden 😳. Ik wordt er super vriendelijk ontvangen door een slanke jonge blonde dame op hoge hakken en er wordt zelfs aangeboden om mijn bagage vanaf mijn motor op te laten halen. Nou graag. Het begint in de stad inmiddels weer aardig warm te worden in een motorpak en dat maakt dat ik zelf niet zo heel veel behoeft meer heb om al mijn zooi alle trappen op te schouwen. Terwijl ik mijn motor naar de parkeerplaats aan de achterkant van het hotel verplaats wordt mijn bagage (inclusief mijn kampeer spul) alvast naar mijn kamer gebracht. De parkeerplaats is een open terrein en mijn motor mag naast de 24x7 bemande bewaking staan. Terug in het hotel wordt ik door dezelfde dame naar mijn kamer begeleid en ik versta geen woord meer van wat ze zegt door het lawaai van de hakken op de tegelvloer 😬. Aangekomen bij mijn kamer geef ik de hulp 200 Dinar (€1,66) en bied mijn excuses dat het helaas niet veel is maar ik niets anders gepast op zak heb. De knul vind het moeilijk om het aan te nemen, maar ik vond het echt heel fijn om niet in een heet pak met mijn spullen te hoeven sjouwen. Later blijkt het hier ongebruikelijk te zijn om in een hotel fooi te geven omdat dit min of meer al in de hotel kosten verrekend zit? 🤔 Any way, voor mij de beste €1,66 ooit besteed 😎. Nog even het thuisfront berichten waar ik nu weer uithang, lekker douchen en dan ga ik te voet de stad verkennen om op de terugweg een hapje te eten. Het is hier echt super druk op straat. Mijn hotel ligt in een momenteel hippe straat met veel eet tentjes met gezellige terrasjes en overal live muziek. Ik bestel een lokale specialiteit, wat ik eenmaal op mijn bord het best kan beschrijven als een opgerolde schnitzel gevuld met kaas 😋. Voor morgen heb ik een toeristische rondrit geboekt om wat van de stad te zien en te leren kennen. Ik heb er weer zin in! 💪🏼

[captaintennessee-blog]

Weekend Groningen

Weekend Groningen 10 en 11 juni 2017

  Op zaterdag ging de wekker al vroeg en we stonden meteen naast ons bed want we gingen heerlijk een weekend weg. De bestemming was Groningen, Hotel Prinsenhof. De kleine koffertjes stonden al ingepakt, de broodjes voor onderweg waren gesmeerd (Harry gaat nergens heen zonder zijn broodjes) en de auto was volgetankt.

  Het was lekker rustig rijden op de heenweg, dat was de vorige weekendjes weg richting Limburg en Brabant wel anders. De sluis van de afsluitdijk werkte ondanks de hoge temperatuur naar behoren en we zagen auto’s vol Oerol-gangers die allemaal afsloegen richting Harlingen om de boot naar Terschelling te nemen. Wij kregen ook al een vakantiegevoel, radio aan, geen file en lekker om ons heen gekeken naar de bedrijven en landerijen waar we langs reden. Ik maak er altijd een sport van om roofvogels te spotten als we naar Duitsland rijden en ik zag nu ook een roofvogel in een weiland, prachtig.

  Hotel Prinsenhof

Voor we het wisten reden we Groningen binnen. Er was wel wat werk aan de weg met een omleiding precies op onze route maar dat ging allemaal prima en we reden zo de Prinsentuin binnen en zetten de auto voor het hotel. Wat zag dat er prachtig uit. Hotel Prinsenhof zit in een monumentaal pand en dat is goed te zien, prachtige ramen en muren en een mooie toegangspoort. We hadden tevoren  valet parking gereserveerd en de auto werd weggezet door een receptioniste. Wij hadden daar niet veel vertrouwen in en Harry dacht erover om aan te bieden om mee te rijden maar dat was echt niet nodig.

  Een koninklijke suite

We waren er eigenlijk veel te vroeg omdat we officieel pas om 14:00 de kamer in konden, wij kwamen 10:00 aanrijden. Maar de kamer was al gereed en we mochten er kosteloos in! We moesten een steegje door en kregen een kamer met een aparte deur, een apart gebouw, ook een monument. Het is een geweldige suite, kamer 1. Willem-Alexander en Maxima hebben ook in dit hotel geslapen en ik ben benieuwd of dat in deze kamer was. Het ziet er wel heel koninklijk uit met het hemelbed en de luxueuze inrichting.

  De receptioniste is meegelopen en vertelde dat de badproducten van Aqua di Parma zijn en dat ik die absoluut mee naar huis moet nemen. Toen ze ons in de kamer achterliet ben ik meteen even gaan checken wat er allemaal stond, vrij grote flessen shampoo, conditioner, bodylotion en doucheschuim. Hier zit allemaal 75 milliliter in en het ruikte allemaal geweldig. Verder lagen er genoeg handdoeken, het bad was enorm en er was een heerlijke regendouche.

  Goudkantoor

We hebben ons het meteen gemakkelijk gemaakt, koffers uitgepakt en de stad in. Op het terras van Goudkantoor op de Grote Markt dronken we in de zon een cappuccino en we konden vanwege de tijd nog geen broodje bestellen (de broodjes die thuis zijn gesmeerd heeft Harry al in de auto opgegeten), dat kan pas 11:00. De Bakker Bart zit aan de overkant dus dat kwam mooi uit. We bestelden daar een heerlijk bruin broodje ei met van alles er op en eraan.

  Daarna waren we klaar om te gaan winkelen. De eerste winkel was Nikki, een mooie winkel met heel veel gestreepte jurken in erg kleine maatjes. Harry was zeer gecharmeerd van de verkoopster. Ik pas niet in die jurkjes want er hing alleen s en xs, dus we gingen verder. Op zoek naar de Folkingestraat, winkelstraat van Nederland 2016. Wij vonden het niks, veel cadeauwinkels, een feestwinkeltje en wat kappers. Wel leuk om even lekker te wandelen. We hebben er wel een telefoonhoesje gekocht.

  We slagen bij Tommy Hilfiger, ik kocht mooie open schoenen bij Ziengs en Harry slippers en verder slagen we bij Maison Scotch, Jack & Jones, Didi en natuurlijk Expresso, wat een prachtige kleding hebben ze daar. Intussen kregen we weer trek en we besluiten weer bij Goudkantoor op terras te zitten. Ik bestel een tosti Goudkantoor en Harry neemt een broodje filet americain. Ik heb nog nooit zo’n lekkere tosti gegeten! Met jonge kaas, cheddar, salami, ham, zongedroogde tomaten en ui. En geserveerd met een mosterdsaus. Harry is ook zeer te spreken over zijn broodje.

  Daarna winkelden we nog wat en gingen op terras zitten op de Grote Markt, bij Ocean41. Er is veel keus in bier en het rosébier van Hoegaarden smaakt fantastisch. We besluiten voor het avondeten te reserveren bij het naastgelegen Café Hooghoudt (Bij van Boven). We nemen nog een biertje en besluiten lekker te genieten van de kamer.

      Café Houdhoudt

We testen de badkamer en helemaal opgefrist gaan we de stad weer in. We waren onze tandpasta vergeten in te pakken maar na 1 belletje naar de receptie lag er een tube tandpasta voor onze deur. Eenmaal bij Café Hooghoudt blijkt het restaurant leeg, iedereen zit op terras. Wij wilden toch lekker binnen zitten dus we nemen plaats voor het raam en genieten van het uitzicht en onze gin tonic. Het eten was heerlijk. Harry koos voor het menu van de dag, een steak met champignons en roseval aardappels. Ik had een varkenshaassaté met een heerlijk pittige satésaus, ik hou ervan. We namen niets na en wandelden naar het Holland Casino om daar koffie te drinken, wij verdwalen wat onderweg, het is erg dichtbij en makkelijk te lopen maar de wandeling die wij ervan maken is ook gezellig, en je ziet nog eens wat van de stad. De terrassen zijn allemaal gezellig vol.

  Holland Casino

Het casino is klein vergeleken met wat wij gewend zijn in Amsterdam en toch ook wel Zandvoort, maar het is ontzettend gezellig en we nemen direct plaats aan twee roulette machines. We wonnen flink en je kon wel uit zes tafels kiezen om op te spelen. Rond 23:30 liepen we met winst en na een paar heerlijke alcoholische versnaperingen voldaan naar onze mooie suite. Het bed was heerlijk en ik overwoog een kussen aan te schaffen, ik las in het boekje van het hotel dat dit mogelijk is. De prijs is best hoog dus ik ga er nog even over nadenken.

  Ontbijten in Prinsenhof

Na een goede nachtrust genoten we weer van de regendouche en besluiten te gaan ontbijten in het café-restaurant van het hotel. Dat bleek een goede keus. Het ontbijtbuffet was heel uitgebreid, met mijn favorieten brie en zalm, en Harry’s favorieten yoghurt, muesli en fruit. Ik nam ook een smoothie watermeloen, we sneden zelf het verse brood af en er waren verse croissants. Er was erg veel keus in beleg en de verse ham was het aller lekkerst.

  We vroegen aan de receptie of we de kamer voor € 25,00 tot 17:00 mochten houden, die aanbieding zagen we bij inchecken al staan, en dat was mogelijk! Na het ontbijt nog een cappuccino op het terras van het hotel, inmiddels was het 25 graden al, en daarna zijn we weer de stad in gelopen voor een koffie bij Goudkantoor.

  Alweer Goudkantoor!

Daar zagen we de start van de ladiesrun die aan de gang was en daardoor was het ondanks de zondag lekker druk in de stad. Ik kocht nog een broek bij Zara en wat spullen bij Kruidvat. We dropten dat in onze kamer en hebben nog een tijd op terras van wederom Goudkantoor gezeten. Ik bestelde weer zo’n overheerlijke tosti en Harry koos voor een omelet met cheddar erin. We hebben genoten.

  Daarna inpakken en de auto voor laten rijden. Intussen zien we dat er een Duitse rondleiding voor onze kamer stond. De reisleidster vertelt haar groep over de kamer waar wij slapen, ook leuk. En het hele weekend zien we veel mensen foto’s maken van het pand. Het uitchecken verliep allemaal goed . Op naar een rustige rit naar huis. Wat een heerlijk weekend.

[offtoljubljana]

125. CICADAS

30/06/2020

Broadway blijft voor de rest van 2020 dicht. Oh boy, oh boy. 

Zo, vandaag heb ik de hele dag in bed gelegen om Sense8 af te kijken. Uiteindelijk had ik het idee om pizza te eten voor de avond (want daar had ik gisteren zin in) en ik moest ook nog naar de Mueller.

Nou, uh, om 19:35 kwam ik erachter dat de Mueller om 20:00 dicht gaat. Oké. Geen pizza. Dan pasta.

Alsnog, koken is leuker als je mee kan zingen met Hamilton. Ik had dus vandaag boodschappen gedaan en ik kocht dit:

Dit is dus typisch Sloveens (of eigenlijk voormalig Joegoslavisch) en het is een soort van cola. Victor raadde het aan. Hij is inmiddels in Frankrijk, maar ik zag dit in de Spar en ik besloot om het te proberen. Victor noemde het “Sloveense cola”, maar het smaakt heel anders. Blijkbaar is het belangrijkste ingrediënt rozenbottel. De ijsthee van gisteren was beter, maar dat was niet Sloveens.

Ugh. Morgen ga ik dus muggenspul bij de Mueller halen, want ik ben net weer 2 keer gestoken. Ik denk dat ik morgen mijn ereader mee neem. Ik ben bijna klaar met mijn Erasmus en ik heb dat ding niet gebruikt. Oeps.

Dus ja, kleine blogpost. Ik heb gewoon niet veel interessants gedaan. Phil Lester heeft een nieuwe video geuploaded en ik heb 10 minuten gelachen. Dat is iets. En ik heb weer Starkid Homecoming gekeken, aangezien musicals dus voorlopig niet meer doorgaan. Nerdy Prudes Must Die zou waarschijnlijk ook in 2020 gebeuren 😔.

Ik wilde gewoon praten over Cockta. Het is typisch Sloveens!

***

1/07/2020

Het is 20:58 en het is officieel juli. Het einde komt eraan. Nog precies twee weken voordat ik hier weg ben en BOI het is raar. De blog post hierboven voelde ik me net als Isabelle in Animal Crossing die elke ochtend nieuws moet geven, maar als er geen nieuws is, praat ze over televisieseries en magazines enzovoort.

Gisteravond wilde ik op tijd naar bed gaan, maar om middernacht kwamen de nieuwe Animal Crossing critters, dus daar gingen mijn plannen. Het is juli. Het is cicada seizoen! Alhoewel, ik was voor mijn doen vroeg gaan slapen.

En in de ochtend had ik de wekker gezet voor stonks en ik ging weer eens naar Australië in zomerkleding.

Ineens kreeg ik een bericht van de RU dat er een nieuw punt was ingevoerd, dus ik was helemaal gestrest en toen opende ik de app: Professionalisering.

Alle stres voor niets! Het is maar Professionalisering! Nu moet ik dus nog langer wachten op Methoden A.

Toen ging ik chillen en ik wilde dus nog steeds die pizza. Toen belde ma, dus het was een interessant moment aangezien Isabelle het er over had. Ik had even een Corona update gegeven: Kroatië gaat de shit in. Het is eigenlijk niet meer veilig volgens de Sloveense standaarden, maar het blijft op de groene lijst om toerisme of zoiets te stimuleren.

Je hebt dus veilige landen op de groene lijst. De gele lijst zijn twijfelgevallen (zoals Luxemburg). De “shit lijst”, zoals ik het noem, is de rode lijst. Ik weet alleen niet precies wat het verschil is qua maatregelen tussen de gele en de shit lijst, maar het belangrijkste is dat de groene lijst lang blijft.

Cristina wilde op zondag naar Kroatië. Nu moeten we maar eens even kijken wat er gaat gebeuren.

Ineens kwam Anouk: mijn hoodie is aangekomen. Het is te warm om het te proberen, maar ik heb het naast de RU hoodie gelegd.

Toen besloot ik om pizza te gaan eten...

***

Het is 15:36 en ik zit weer in the place to be: universiteitspark! Ja, het is nu 15:36. Waarschijnlijk schrijf ik het deel hierboven (over mijn Animal Crossing ochtend) als ik thuis ben. Ik wil dat de blog post in chronologische volgorde is, dus dan moet ik het maar op een niet-chronologische manier schrijven.

Het is rond de 31 graden en in e schaduw tussen de bomen is het uit te houden. Ik heb net de pizza op die ik gisteren wilde eten. Het was met spek en pepperoni. Fun fact: mijn eerste kat op de Sims heette Pepperoni. Toen Pepperoni stierf, kregen Quinn en Jia Li een nieuwe kat genaamd Pepperoni 2. (EDIT om 21:07: foutje! De eerste kat heette Pepper. De tweede kat heette Pepperoni. Ik dacht echt dat ik een Pepperoni 2 had...)

De bus was raar. Ik kwam aan en er stond dat ik 11 minuten moest wachten op lijn 6 en 3 minuten op lijn 11. Lijn 6 kwam eerder aan. Uiteindelijk heb ik dus lang gewacht. Eenmaal bij de bus realiseerde ik dat ik mijn e-reader was vergeten. Ik schreef gisteren al dat mijn plan was om te gaan lezen in de stad.

Nou. Nope.

Ik wilde ook mijn Cockta meenemen, maar die ben ik dus ook fijn vergeten (🤦🏻‍♀️). En ja, ik ga zo naar de Mueller en ik weet dat de Spar ernaast ligt en dat ik daar wat drinken kan kopen en dat het mega goedkoop is, maar ik wil ook zo min mogelijk plastic flesjes gebruiken. Hashtag SAVE THE WHALES.

Hopelijk hebben ze goedkope alternatieven voor elektrische tandenborstel bovenstukken.

... Ik heb wel dorst. Daarom wilde ik de Cockta meenemen. Inmiddels heb ik geleerd dat ik dorst krijg als ik in de stad ben.

***

16:14. Terug in het park met drinken, cause I am weak and flawed. Het is weer de goede ijsthee die ik ook in BTC heb gekocht. Helaas niet gekoeld.

EEEEEEH EEN MUG.

Ik ben ook geslaagd met mijn tandenborstel bovenstukken. Ik heb de goedkoopste. Hopelijk passen ze. Verder heb ik drie kleuren markeer stiften gevonden bij de Mueller.

***

16:29

Abrupt einde. Ik stond op het punt om te schrijven dat ik helaas geen muggenspul kon vinden in de Mueller, maar ironisch gezien kwamen alle muggen toen op me af. Dus ik ende weg van het veld en ik ging naar dm voor muggenspul. Daar wist ik waar ik het kon vinden. Ik ben net 6 keer gestoken in de paar minuten dat ik er zat!

Nu zit ik op een bankje bij de brug waar ik e foto's van mijn ijsjes nam. Het is een toeristische bestemming voor foto's. Helaas zit ik bij een lounge dat club muziek afspeelt.

Ik zie dit, by the way:

Oh hey, Duitse toeristen.

Een ding dat ik steeds vergeet om te schrijven: sinds mijn fiets is gestolen, merk ik hoeveel mensen hier een blauwe fiets met witte banden hebben. Ik denk constant dat ik mijn fiets zie, maar dan is er een klein ding mis, zoals een ander frame of andere handvaten of andere achterlichten. Mijn fiets is gewoon weg.

***

21:08. Ja, dat was mijn dag. Toen ik eenmaal terug kwam, was het 17:00 en een paar critters op Animal Crossing zouden verdwijnen rond 18:00, dus dat deed ik eerst. Ik vond de walking stick 10 minuten voor het einde! En toen ging ik ook even lezen. En toen bloggen bla, bla, bla. Tumblr heeft weer eens de lay-out verkloot. XKit, help us.

Oh en deze plant is nu in de tuin:

[offtoljubljana]

47. I love Animal Crossing a lot

21/03/2020

Het is 0:10 en ik ben moe. Ik eet wat en dan ga ik mijn bedje in. Waarschijnlijk schrijf ik dit ook af als ik weer wakker ben. Hoe kan het dat ik zo moe ben? Nou... Animal Crossing. Als je 46. A N I M A L C R O S S I N G hebt gelezen, dan heb je een hint.

Maar eerst gaan we het hebben over mijn geweldige kookkunsten! We gaan even terug naar donderdagavond 19/03/2020. Ja, ik loop achter, maar dat komt ook door Animal Crossing.

Ik had niets meer in huis op donderdagavond, maar ik zag dat Barbara 400 gram passata achter had gelaten, dus ik had mam geappt om te vragen hoe ik daar pastasaus van kon maken.

Nou herinner: ik ben een idioot in de keuken die alles of kant-en-klaar koopt of alles basic-bitch houdt. Lang verhaal kort: ik gebruik nooit kruiden en specerijen. In Nijmegen ben ik er een beetje mee begonnen, maar ik kom niet echt ver. Ik had mam dus een foto gestuurd met alles dat in huis was en met haar hulp koos ik wat kruiden en andere spullen. Zo ging ik ten werk:

(De afwasmiddel ging er overduidelijk niet in zo dom ben ik nou ook weer niet).

Het was niet slecht, maar ook weer niet goed. Ik had overduidelijk één kruid teveel gebruikt, dus dat was pittig (?) en overheersend. Maar aangezien ik niet echt weet welk kruid het was, weet ik ook niet wat ik de volgende keer anders moet doen.

Ik heb ook niet echt een recept gebruikt. Ik heb gewoon alles op gevoel erin geknikkerd en soms geproefd. Blijkbaar is het niet goed voor je om een handje met paprikapoeder los op te eten. Toch weet ik niet wat het nu was. Ik denk misschien de peper? Geen idee, joh. De tomaten würzsalz, wat dat ook mag zijn, was wel heel lekker.

Op een moment was het niet meer te redden, dus ik ging maar eten.

Volgende keer beter?

Op vrijdag 20 maart 2020 zat ik om precies 0:00 op mijn Switch om... Animal Crossing niet te kunnen spelen. Oh. Oké. Misschien kan het een paar minuutjes duren. Huh, maar iemand anders kon wel al om 0:01 spelen? HuH?

En ja hoor, om 0:05 was dan echt de tijd om... een melding te krijgen dat ik te weinig geheugen had op mijn Switch. Motherfucking fuck. Mijn Switch had het automatisch naar mijn systeem gedownload, niet naar mijn micro SD kaart.

Dus... ik heb het opnieuw moeten downloaden en zo om 0:39 was het tijd om... weer een notificatie van te weinig opslag te krijgen. De data van het spel komt natuurlijk op mijn systeem te staan. Ik heb snel wat software gearchiveerd en eindelijk rond 0:41 was het zo ver! 

Ik heb gespeeld tot 2:00. Het was misschien goed dat ik ‘s nachts begon, want toen was er niet veel te doen. De spellen van Animal Crossing werken namelijk op “real time”. Als het 2 uur ‘s nachts is in het echte leven, is het ook 2 uur ‘s nachts in Animal Crossing.

Toch kwam ik om 3 uur weer mijn bedje uit. Ik had gelezen dat je Blathers snel kon krijgen, dus als ik voor 6 uur Blathers kon toevoegen aan mijn eiland, dan zou hij er al weer zijn als ik wakker wordt, want dat is dan de volgende dag.

Dus ik had het geweldige idee om dat te doen. Uiteindelijk viel ik rond de 4 uur in slaap. I regret nothing!

Nou, de regret kwam om 6 uur ‘s ochtends toen ik voor geen enkele fucking reden wakker schrok. En daarom ben ik dus mega moe. Uiteindelijk ben ik rond 8 naar de keuken geslopen om wat te eten, want ik had zo’n honger. Ik dacht dat het 10 uur was.

Ik had koppijn en wow ik was zo moe. Eenmaal terug in bed zag ik dat het dus 8 uur was. Hallelujah. Ik zette de wekker, want om 11:00 had ik een Zoom afspraak en geluk boven geluk viel ik in slaap! Normaal heb ik moeite met slapen, zelfs als ik heel moe ben. En normaal slaap ik ook nooit nadat ik eenmaal wakker ben. 

“Thank dead God!”

EN HET ERGSTE? IK WAS VERGETEN OM DE TENT VAN BLATHERS TE PLAATSEN DUS ALLES WAS VOOR NIETS!!

Om 11:00 had ik dus dat theekransje met Danila en mijn tutoren. Alleen Ana kon er uiteindelijk bij zijn. We waren met z’n 8en misschien. 

***

Abrupt einde. Ja, het was 0:21 en ik gaf het op. Inmiddels is het 14:16. Ik werd rond 11:30 wakker, dus ik heb 11 uur geslapen. Ik had het nodig.

Gisteren had ik wel snel een overzicht gemaakt van wat ik allemaal wilde vertellen, zodat ik dat nog zou herinneren:

Dus laten we verder gaan met het theekransje. Ik luister nu naar de soundtrack van Animal Crossing: New Horizons. Ik zat tijdens het 2 uur lange theekransje de hele tijd te spelen. Multitasking!

Danila gaf aan dat ze heel verbaasd was over de reactie. Blijkbaar blijft meer dan de helft van de Erasmusstudenten aan onze faculteit gewoon in Ljubljana. Dat maakte haar blij. Ze was wel een beetje teleurgesteld voor ons. Ze zei ook: “This is supposed to be such an amazing time for you guys!” 

Ach, we hebben tenminste een once in a lifetime Erasmus experience (hopelijk).

Sommigen blijven omdat hun landen gevaarlijker zijn dan Slovenië, anderen omdat het onmogelijk is om uit te reizen, anderen omdat ze simpel weg niet willen. De Slowaak kon maar niet stoppen met praten. Hij praatte ook constant door anderen heen. Het was zo irritant en ik had hem bijna uitgescholden. Iemand vraagt Ana iets, laat haar dan ook antwoorden.

De Slowaak blijft hier omdat hij hoopt dat het in mei beter zal zijn, maar Danila betwijfelt dat. Dan alsnog, niemand weet wat er gaat gebeuren.

Maar ja, we konden Danila vragen stellen over onze lessen en wat dan ook en zij probeerde die zo goed mogelijk te antwoorden. Tadeja and “Wiet” waren er niet, maar “Wiet” is ook een dorm student, dus misschien daarom. Alle domitories in Slovenië zijn ook gesloten, dus Sloveense studenten moesten verplicht terug naar ouderlijk huis. Dit ging niet makkelijk, want niet iedereen was hierop voorbereid en sommigen hebben ook nog andere obligaties in Ljubljana of Maribor.

Alleen buitenlandse studenten mogen nog in de dorms blijven. Wat een toestand. Verder hebben we ook landen met elkaar vergeleken, niet alleen maar rondom Corona, maar ook rond prijzen. Danila en de Slowaak zijn het er niet mee eens dat Slovenië een derde ranks land is in de Erasmus beurs, want Ljubljana is een dure stad om in te wonen. De rest van Slovenië? Ja, oké, maar met de Erasmusbeurs in Ljubljana ben je niet rijk.

De meesten in de chat komen uit landen zoals Macedonië en Slowakije enz. en ze konden het niet geloven toen ik zei dat de huur in Amsterdam tot €700 per maand kon oplopen. Misschien wel meer. Ik had al eerder verteld dat de mega dure toeristische plekken in Slovenië ongeveer hetzelfde kosten als Nijmegen of Heerlen of zoiets. Dat wordt gezien als mega duur voor andere Slovenen. 

Maar ja, het klopt wel qua huur dat Ljubljana dus wel als een tweede ranks land had kunnen tellen.

~~En nu onderbreken we dit verhaal om te praten over Jasper, die eindelijk een goed punt heeft voor Engels! Ik ben heel blij en trots en ik vond het ook heel leuk dat hij het me liet weten!!!~~

Het volgende in mijn lijstje: Spar!

Ik ben voor de eerste keer in een hele week naar buiten geweest.

Ja ik heb er meteen een foto van gemaakt. Het was ook zo’n goed weer. Ik had een t-shirtje aan, maar ook nog de jas van Delaney. Dat was dus totaal onnodig.

En er was een mooie duif:

Simple joys, man.

Dani zei al eerder dat deze quarantaine wel mensen rust geeft om dingen te waarderen die je eerst niet zag. Kijk, een duif!

Het was niet mega rustig. Er reden nog geregeld auto’s en er waren zeer veel fietsers. Uiteindelijk kwam ik aan bij de lege supermarkt. De schappen waren vol, maar de winkel was leeg. Er stond bewaking voor de deur en iedereen moest in een rij wachten met ieder 1,5 meter afstand.

Dan mocht je één voor één naar binnen en je moest je handen desinfecteren en plastic handschoenen aan. De schappen waren dus best vol. Alleen pastasauzen, bakmeel en pasta was iets leger. Er was zelfs nog mega veel wc papier!

Ik denk dat de wc papier craze uit Australië komt. Daar was in februari een ban op wc papier, waardoor er gevechten in winkels ontstonden. Een krant had zelfs 6 pagina’s gebruikt om wc papier te printen, aangezien de Australische overheid nu een limiet had gezet op wc papier.

Het meest ironische? Die ban was niet wegens de Corona-crisis, maar wegens de bosbranden crisis.

Al deze shit voor wc papier rondom Corona klopt dus niet. Wel raar om te bedenken dat er al zoveel is gebeurd in 3 maanden. 

In januari: conflict VS en Iran, mogelijke nieuwe oorlog

In februari: Australië staat geheel in de fik

In maart: pandemie

Please, april, please laat ons niet in de steek. Mijn verwachtingen zijn zeer, zeer laag, maar ik heb toch nog wel hoop. 

Maar ja, boodschapjes gedaan. Tijd voor weer een week binnen zitten. 

Toen ik eenmaal thuis was, ging ik nog meer Animal Crossing spelen. Waarom niet? We hebben nu tijd. (Antwoord: studie, maar yada yada Animal Crossing). Plus ik heb donderdag dus de hele dag besteed aan Sociologie, omdat ik wist dat ik nu in een Animal Crossing mood ben.

Oh, het volgende punt op mijn lijstje: Corona update.

Hiermee bedoel ik het uitreizen. De Belgische ambassade gaf de Belgen een bericht dat er op zondag, dus morgen, een vliegtuig vanuit Parijs naar Amsterdam zou gaan. De stagiaire van de Nederlandse ambassade bevestigde dat. Nou, Anouk heeft het afgewezen. De Belgische ambassade zou vervoer naar Parijs regelen, maar zij wilt dus zeker hier blijven (yo, ik ben niet alleen!!!!). Anderen gingen meteen een vliegticket boeken.

€500 of meer.

Oh, ja. Sommigen haakten toen ook af. Plus, de rit naar Parijs zelf is ook al risky. Ook was de vlucht heel snel volgeboekt. Inmiddels zijn we een dag verder en twee Nederlanders, toevallig beiden van de RU, hebben een ticket. Ze vliegen vanuit Ljubljana naar Parijs naar Amsterdam. 

Sanne had dit ook gezien, maar de vlucht was ineens weg van de site. Waarschijnlijk dus ook vol. 

Dus dat is nu de stand van zaken. Helaas is er wel nog onduidelijkheid over Parijs, aangezien Frankrijk in total lockdown modus is. Maar ze nemen het risico.

Ik zit er nu naar te neigen om helemaal niet te gaan, zelfs als er een kans is. Het is gewoon mega veel gestress en zoals Anouk al zei: “Wat is de meerwaarde?”

Maar zoals anderen ook al zeiden in die groep: emoties gaan de hele tijd heen en weer. Iedereen zit met de onduidelijkheid. Corona neemt alles over.

Maar mijn blog niet meer! Ik heb eindelijk andere dingen in mijn reblog tag gegooid die niet gerelateerd zijn aan Corona. Het zit nu vol met dingen die me nu even bezig houden, zoals ook de bedoeling was (alhoewel, Corona houdt me natuurlijk ook bezig), dus er zit wat Animal Crossing in. Ook wat Red, White & Royal Blue, zoals “afgesproken” en ook The Most Popular Girls In School.

Ik was het vergeten te zeggen, maar op donderdag heb ik eindelijk na 8 jaar MPGIS gekeken. Please, iemand, zeg dat je MPGIS herkent! Lucas, Maura? Het is een webseries ging mega viral in 2012. 

MPGIS was overal anno 2012. Ook werd de audio overal voor gebruikt. Iemand moet het toch wel kennen? Je weet wel, de serie met de goedkope Action namaak Barbie poppen en de grove humor?

Ik kan niet geloven dat ik na 8 hele jaren eindelijk seizoen 1 heb gezien. Ik kende maar een deel van één aflevering en ik moet bekennen dat ik het nog helemaal uit mijn hoofd kende. Seizoen 2 t/m 5 moeten maar wachten, want nu heb ik Animal Crossing. Als ik niet bezig ben met “verantwoordelijkheden”, doe ik dat.

Volgend punt op mijn lijstje: Sofia/Sophia. Geen idee hoe je het schrijft.

Dit wordt nog een lange blogpost, maar ik moet alles inhalen van donderdagavond t/m nu, want ik was te druk met Animal Crossing om te schrijven. Ik ben nu ook Animal Crossing tijd aan het gebruiken voor dit.

Maar ja, we hebben een nieuwe kamergenoot. Ik had het verhaal nog niet helemaal uitgelegd, want ik werd onderbroken door die nieuwe regel.

Sofia is een Duitse Erasmus student en een vriendin van Kath. Kath heeft Matjaz gevraagd of Sofia dus bij ons in kon trekken, aangezien Caroline’s kamer leeg is.

Dat kon. Kath ging Sofia halen met al haar spullen. Ze konden de auto van Sofia’s voormalige huisbaas lenen. Anouk en Aga hielpen met verhuizen. Ik had geen idee dat ze er al was, want ik lag in bed, want ik was moe. Alsnog: weinig slaap.

Matjaz was er blijkbaar ook even en hij vertelde de rest dat hij niet in Corona gelooft. 

Huh?

Hij gelooft er gewoon niet in. Het is allemaal nep in zijn ogen. Hij denkt dat het allemaal propaganda is.

Toen de rest vroegen “propaganda waarvoor?”, had hij geen antwoord. Dude, als je een complottheorie gaat verspreiden, geef het dan tenminste inhoud. Propaganda waarvoor? Wie de fuck heeft hier baat bij? 

Dus ja, Sofia trok in en ik stuurde een mail naar mijn Sociologie lerares. Toen was het tijd om te eten. Met mijn nieuwe boodschappen heb ik weer de pasta met spinazie en crème gemaakt. Kath was ook aan het koken voor haar en Sofia en we waren aan het praten, dus ik besloot om maar bij hun te zitten. Ik had eigenlijk het idee om te eten in mijn kamer terwijl ik Animal Crossing ging spelen, want Evelien en Merel waren ook online.

Maar nope. Toen kwam Anouk binnen voor de magnetron en ze bleef ook hangen. Het was mega gezellig en we hebben het over veel dingen gehad, waaronder Corona, maar ook adoptie. Dit gebeurt vaker: ze willen weten hoe alles zit. Ik vind het niet erg.

Toen hadden we het meer over human rights en die dingen, want Anouk heeft stage gelopen bij Amnesty International. Het was dus een gezellige en interessante avond. 

Maar op een moment was het voorbij dus ik belde mama even terug en toen was het tijd voor Animal Crossing!!! Met Evelien en Merel!!!!! Give me peaches!!!!!

Elk eiland heeft exclusieve items, dus je wordt gemotiveerd om elkaar te bezoeken om dingen te ruilen. Dat ga ik zo weer doen. En ja, dat was de rest van mijn avond. Tot middernacht heb ik Animal Crossing met ze gespeeld, maar ik had al aangegeven dat ik mega moe was. Dus ik at wat en ik begon deze blogpost en nu...

Nu ga ik weer Animal Crossing spelen. 

[offtoljubljana]

33. Nou, daar gaat de studie

9/03/2020

Blijkbaar ben ik in een sad mood, want ik luister naar It’s a sad song, mijn sad musical playlist. (Nu speelt Everybody’s Talking About Jamie’s He’s My Boy op en ik kan niet wachten om dit live te zien in Amsterdam. Mits het doorgaat. Corona cancelt alles. Daar komen we later wel op.)

(Ah. Did you miss the music recs?)

Ik heb maar weer eens de wekker gezet en dat was ook nodig. Ik lag redelijk op tijd in bed, maar toen besloot ik om heel veel dingen over de etnografische en demografische geschiedenis van Avatar door te nemen. Ja. Take that in. In mijn vrije tijd denk ik aan de demografische opdeling van een fictionele wereld. Maar dit komt allemaal door Kirima, die met Avatar Kyoshi reisde. Haar etniciteit is water, maar haar nationaliteit is Aarderijk, want ze immigreerde als jong kind. Ik wist dat Kyoshi een gemengde etniciteit heeft, namelijk aarde/lucht, maar in de tijd van Aang is dat zowat onmogelijk. Daar is pure segregatie en etniciteit en nationaliteit komen overeen, terwijl er weer in de tijd van Korra een vijfde nationaliteit bij is gekomen.

Mensen die niets van Avatar weten, hebben nu echt geen idee wat er aan de hand is, maar dit houdt me dus bezig midden in de nacht. Je vraagt je misschien af waarom ik zoveel gedetailleerde achtergrondinformatie over deze serie weet, maar dat komt omdat ik mijn bachelorscriptie over deze serie gaat. Of ging. Ik zie wel hoe dat af gaat lopen.

(Ik ben nog steeds pissig over de slechte kostuums in de Nederlandse versie van Kinky Boots. Anyway, Not My Father’s Son is zeer dramatisch.)

Oké, ik werd dus wakker door mijn wekker en heel snel kreeg ik groot nieuws: de Faculty of Arts gaat dicht. Yup. Als een opfrisser: ik heb lessen op twee verschillende faculteiten, namelijk Social Sciences (MC, B&T, Sociologie) en Arts (GLINT). Wegens het Corona virus heeft Arts besloten om de universiteit helemaal dicht te gooien t/m de 13e. 

Caroline zei al dat de faculteiten vandaag gingen overleggen wat het plan van aanpak zou worden. Ik had vorige week al een mail gekregen van Social Sciences met het nieuws dat een crisis team wordt opgesteld. 

Eén ding dat ik ook al heb aangestipt is dat de universiteit van Ljubljana een zeer gedecentraliseerde universiteit is. Alle faculteiten zijn totaal los van elkaar en ze werken soms samen onder de naam “University of Ljubljana” en zo presenteren ze zichzelf ook, maar elke faculteit heeft eigen regels enz. 

Als een resultaat krijg je dus dat er in tijd van crisis, zoals het nu wordt gezien, er overal verschillende aanpakken worden gehandhaafd. Dit vind ik eigenlijk best slecht. De decentralisatie t.o.v. studiemateriaal etc. is te begrijpen, maar op dit soort vlakken zou ik wel denken dat je een universeel plan zou hebben.

Tuurlijk, de universiteit heeft richtlijnen opgesteld, maar alle faculteiten mogen die zelf inkleuren. Als een resultaat zijn sommige faculteiten open en anderen gesloten. Niet alleen dat, maar de “sluitingstijden” verschillen ook. Mijn faculteit, Arts, is dus dicht t/m de 13e, maar die van Caroline, Social Work, is dicht t/m de 23e. Dan is Animal Crossing al uit! Dan is het officieel lente!

(Six’s All You Wanna Do is zo verraderlijk. Op het eerste gezicht lijkt dit juist een mega vrolijk en leuk lied. De Ariana Grande/Britney Spears geïnspireerde pop-sound is ook een groot contrast met de vele dramatische ballads op deze playlist. Het begint ook heel goed en als een soort van feest, maar het wordt steeds slechter... en slechter... en slechter... en slechter... en uiteindelijk heeft K. Howard een mental breakdown. De studio versie is tenminste nog oké om naar te luisteren, want het is gedeeltelijk gecensureerd en ze hebben al het gehuil en geschreeuw eruit gehaald.)

Zover ik weet zijn andere faculteiten ook nog open. Ik weet niet hoe het bij faculteiten zoals Medical en Law zit, want daar ken ik niemand. Ik weet niet eens hoeveel faculteiten er zijn.

Een kleine Google search later en wow, 26 faculteiten! Mom, holy fuck!

Wel zijn studentenfeesten en evenementen allemaal geannuleerd. Ook het sportcentrum is dicht.

Er zijn maar 16 besmettingen in Slovenië, dus Sanne en ik vroegen ons wel af waarom de universiteit zulke grote stappen maakt. Er zijn 2 miljoen mensen in dit dunbevolkte land en 16 besmettingen. Vergelijk het met het dikbevolkte Nederland met 17 miljoen mensen en 320 (of zoiets) besmettingen en alle universiteiten lopen nog goed.

Ja, oké, ik weet dat scholen in Brabant gesloten zijn, maar dat is echt maar een klein deel.

Maar ja, zijn wij Nederlanders gewoon te nuchter? Er is een Radboud student met het virus en alles is nog steeds “up and running”. Of is er toch iets ergers gebeurd in Ljubljana? Who knows. Not me.

De Faculty of Arts schreef in de mail dat het is als een preventieve maatregel en oké, dat kan ik wel inzien. Ze willen niet dat die 16 ook richting de 320 gaat. Maar dan alsnog: de universiteit stilleggen wegens “maar” 16 mensen?

(Terug naar de ballads. Choosing Not To Know van In Transit is heartbreaking, sowieso op het moment dat de acapella muziek stil valt en als moeder begint te zeiken over de Bijbel.)

Dit is het gekke aan Corona, in mijn ogen. Het dodental en het gevaar is niet eens zo erg. Hiermee bedoel ik niet dat de doden niet belangrijk zijn bla bla bla en dat de besmetting niet erg is la la la, maar dat is niet het grootste probleem. Nee, dit virus legt de hele wereld stil op zowel economisch, toeristisch, cultureel, financieel, medisch en educatief vlak.

De wereldeconomie ligt stil en de toeristische sector werkt niet. Beurzen, feesten, filmpremières enz. gaan niet door. De beurzen gaan naar beneden. Tandartsen en doktoren kunnen hun werk niet meer doen. Scholen en universiteiten gaan dicht.

Damn.

(Ik waardeerde Lea Michele (ja, Rachel in glee) eerst niet in Whispering, het nummer van Spring Awakening. Misschien is het omdat ik Katie Boeck het beste vond in de rol, maar ik ben bijgedraaid.)

Ugh. Genoeg Corona praat. Dat zei ik gisteren ook al, maar deze nieuwe ontwikkelingen hebben wel te maken met mijn verblijf in Slovenië. Ik had natuurlijk niet gedacht dat mijn Erasmus er zo uit zou gaan zien.

(Flowers van Hadestown. Ouch. Eva Noblezada klinkt zo goed.)

Het plan van vandaag was simpel: First Residence Permit ophalen met Sanne. Aangezien Sanne eerst college had, gingen we pas rond 12:00. Op de bus zaten we dus veel te praten over de university shutdown en andere dingen en op een bepaald moment vroeg een oud vrouwtje welke taal we sproken. Ze dacht namelijk dat het Zweeds was.

Wij legden uit dat het Nederlands was, maar hey, is Zweeds niet deel van dezelfde taalgroep? Toen vroeg ze wat we deden in Slovenië en of we al een beetje Sloveens konden. Nou, we komen voorlopig niet veel verder dan “dober dan”. “prosim” and “hvala”, maar het is iets.

Om 12:30 kwamen we binnen en we hadden nummer 20093 en 20094 en op dat moment waren ze bij 20079, dus hoera, minder dan 20 mensen. En wow, het ging best snel in het begin. Binnen een half uur of zo waren we al bij 20089.

Natuurlijk hadden we te vroeg gejuicht. Alweer was een deel van de balies dicht en nu was er een omgekeerde situatie. Vorige keer waren 2 van de 3 balies voor afhaal, terwijl wij aanvraag waren. Nu waren 2 van de 3 balies voor aanvraag, terwijl wij afhaal waren. Nou. Shit.

(Mijn grote enthousiasme voor Dear Evan Hansen is minder geworden, maar So Big/So Small is zo goed. De hele OBC is goed.)

De wij wachtten. Wij waren ook gewoon aan het praten, maar een man die voor ons dat zei dat we stil moesten zijn. Well, fuck you too, sir. Het irriteerde ons, want ze zaten in een gewone openbare ruimte. Wij waren niet eens de enigen die praatten. Er was zelfs een schreeuwerig kind aanwezig. Meerdere keren gaf hij ons nog steeds nare blikken, maar ik had zoiets van: “uhm mate, kick that tiny child in the shins first?”

Wij proberen tenminste nog een gezellige situatie ervan te maken. Wij kunnen er niets aan doen dat hij een ongezellige zak is die de hele tijd op zijn telefoon zat terwijl hij met zijn rug toe naast zijn vrouw zat. Ze hebben vast een leuke middag gehad.

Op een moment gingen ze ergens anders naar toe en, welp, ik vind het leuk om te geloven dat wij hem weg hebben gejaagd.

(Heather’s Lifeboat is veel te kort.)

Dus we moesten wachten. Het was ook raar, want er gingen soms ook mensen voor ons, zonder dat ze een nummer hadden. Gingen die gewoon naar binnen? Nee, want er was ook een bewaker die mensen wegstuurde, dus die mensen die toch eerder naar binnen zijn gegaan, hadden dus een reden.

(Costume Party is zo interessant. Er is een hint van hulpeloosheid. Come From Away is een 9/11 verhaal dat niet focust op New York!)

Dus ja. Uiteindelijk duurde het toch nog 1 uur en 40 minuten voordat Sanne aan de beurt was. Ik zat op mijn telefoon en ik wachtte. Toen bedacht ik me: wat nou als ik weer mega snel aan de beurt ben?

Ja. Bleek dat een balie al een minuut op me aan het wachten was. Sanne zei later dat ze de timer op 47 seconden zag en dat ze zich afvroeg waar ik was. Nou, ik rende meteen naar binnen en 10 minuten later was ik klaar!

Er was wel even gezeik, want Matjaz stond niet in het systeem.

Oké, hij stond wel in het systeem, maar zijn handschrift is zo slecht, dat de vrouwen achter de balie het niet konden lezen. De vrouw achter mijn balie was aan het praten met die naast haar. Gelukkig kon de vrouw aan de andere kant het horen. Zij had net Sanne gehad, dus zij wist wie ze bedoelden. Dus het contract ging ook van persoon naar persoon en ze lachten en op een moment zei de vrouw van mijn balie ook dat het een catastrofe was.

Alles is nu wel geregeld en Sanne en ik gingen toen een burek eten bij NOBEL BUREK. En ja, dat is het voor nu.

***

Heh. Zowat een uur nadat ik dit had opgeslagen in mijn drafts kreeg ik te horen dat 2 van mijn vakken niet door gaan deze week. 

Ach. 

(We zitten nog steeds in de sad playlist. Nu speelt Grease’s There Are Worst Things I Could Do. Ik wilde altijd dat Santana en Blaine dit nummer in glee deden. Santana deed dit nummer, maar ze moest het delen met Ms. July en Unique 😕.)

Ik had het erover met Kath. Kath heeft nog steeds geen informatie, dus ze gaat maar morgen naar de uni. Kath en ik waren beide aan het koken en het is wel een contrast. Kath is helemaal bezig met kruiden en groenten en wat dan ook en ik kook simpele basic bitch pasta. 

Maar deze keuken is gewoon shit. Het is mega klein. Kijk, waarschijnlijk zou ik nooit van koken gaan houden, maar in Nijmegen nam ik het goede voornemen om meerdere basic bitch gerechten te proberen en dat ging best wel goed.

De enige reden dat ik een lente uit herkende vanwege de game Stardew Valley.

Hier ben je gewoon niet gemotiveerd om veel ingrediënten te kopen, want de koelkast is mega klein. Ik ben ook niet echt geïnteresseerd in veel te koken, want het vriesvakje is mega klein, dus ik kan niets voorbereiden of bewaren. Ook heb je maar 2 elektrische platen en maar weinig pannen, dus zelfs al had ik de geweldige ingrediënten, dan had ik geen plaats.

(Spring Awakening’s Those You’ve Known is eigenlijk het einde van de musical. Wat een depressief einde. Melchior staat te janken op een begraafplaats.)

Oh, terug naar het uni verhaal.

Blijkbaar is de universiteit niet het enige dat gedecentraliseerd te werk gaat. De faculteit dus ook? Alle lessen met meer dan 100 leerlingen zijn zeker afgeschaft, maar de kleinere vakken kunnen het dus zelf bepalen. MC en Sociologie hebben al doorgegeven dat ze niet door gaan. MC gaat niet door t/m de 20e (Animal Crossing day babey!) en Sociologie heb ik pas weer in april, maar dat was al gepland. Ik heb Sociologie namelijk maar één week per maand ofzo, maar ja, nu slaan we maart dus over.

(Something’s Missing van Come From Away is zo’n grote whipslash na het soort van “happy ending” gevoel van het vorige nummer. Happy ending? Nope, welcome back to New York. Two towers are missing.)

Zover ik weet heb ik nog maar één vak, namelijk B&T, maar het kan ook zijn dat we morgen pas te horen krijgen hoe dat gaat. Aan de andere kant, de dude van B&T is die “chill” professor, dus wie weet?

En oké, ik geef toe dat ik heel erg opkeek tegen deze week. Alsnog, meeste vakken zijn om de week/paar weken, dus de vakken zijn slecht verspreid. Ik heb of een mega rustige week, of een mega drukke week. En ja, dit zou een drukke week moeten zijn.

Maar toch ben ik ook wel een beetje teleurgesteld? Ik ben grotendeels teleurgesteld vanwege GLINT en MC. Ik weet dat voordat ik vertrok, iemand ook zei: “Wow, je gaat nu echt doen wat je leuk vindt!” en... ja...

Sociologie viel toch nog grotendeels tegen en al dat gedoe, dus ik ga niet zeggen dat ik het erbarmelijk vind dat dat vak niet doorgaat, maar het is wel een beetje een meh gevoel. Plus, wat moet ik nu gaan doen? 

Vorige week had ik dus bijna de hele week vrij en die week ging mega snel voorbij en ik had constant het gevoel dat ik iets wilde doen, maar ik wist niet wat. Alhoewel, Caroline zei dat studenten deze week gratis naar musea kunnen, dus misschien is de timing toch wel goed.

(Ouch. You Gotta Die Sometime. Falsettos is een musical die niet goed afloopt.)

De lessen zijn niet weg ofzo. Het meeste wordt nu gedaan via zelfstudie en mail, of via e-learning classrooms, of via weblectures, maar ik baal van GLINT, want de atmosfeer van de mensen bij GLINT is gewoon mega gay cool en bij MC is het handig om de media samen te bekijken.

En jullie hebben mijn geklaag over de literatuur van Sociologie meegekregen. Ik had een beetje gehoopt dat het zou helpen om alles van de lerares te horen. Ik kan natuurlijk mailen, maar nu moet ik alsnog proberen om alles zelf uit te vogelen.

(Ahhhh. Hamilton. It’s Quiet Uptown. Weer een ballad. Ik heb het nagekeken en All You Wanna Do van Six is echt het enige niet-ballad op de playlist.)

Hmm. Dit is gewoon niet hoe ik Erasmus had voorgesteld. Obviously, niemand had dit voorgesteld. Niemand zag het aankomen dat 2020 stil zou staan wegens dit vage virus, maar l’chaim. Natuurlijk ging ik ook niet naar Slovenië puur voor de studie, maar zoals ik net al zei, het was wel een deel ervan.

Pffff. Misschien krijgen jullie deze week dus veel musea te zien? Verlengde vakantieperiode?

[offtoljubljana]

31. Ugh, deel 2

6/03/2020

“I’m back, you sorry bastards!”

Ik luister weer eens naar Glee guilty pleasures (geen zin in music recs vandaag) en ik heb zeer waterige Cup-A-Soup. Voordat ik mijn geweldig chronologische verhaal ga beginnen, kijk naar dit:

Ik heb een kaart van mijn oom Ton en tante Marjo gekregen! Dat had ik niet verwacht en ik vond het heel lief! Ik was van plan om een magneet te kopen zodat ik mijn Dito! kaart op de verwarming kon hangen, maar nu wil ik deze ook ophangen.

Oké, terug naar gisteren (5 maart). Ik, uh, werd wakker om 13:00. Ja. Dat was niet gepland, maar het was deels mijn schuld, want in de avond was ik tot 3 uur ‘s nachts wakker vanwege Check, Please! I needed to appreciate Jack Zimmermann.

(x)

I love one (1) hockey player.

Dus ja, ik werd mega laat wakker en om eerlijk te zijn, raad ik dat niet aan. Een groot deel van de dag voorbij. 

Er was nieuws: de eerste corona patiënt in Slovenië is in Ljubljana. Ik heb niets op NOS gelezen, terwijl de NOS normaal ook bijhoudt welke landen last hebben van besmettingen, maar Barbara was weer panisch. Twee nachten op een rij heeft ze luidruchtig en gestrest gebeld. Heel Italië is natuurlijk besmet.

Eén geval klinkt als niets, maar we hadden het wel weer even over hamsteren. Net zoals in Nederland en België zijn alle hand gel en desinfecterende spullen uitverkocht. In Nederland zijn we ook binnen een week van 1 naar 100 gegaan en in België ook. Ik las net dat de Carnavalsoptocht in Sittard definitief is afgelast. Ik geef niet echt om Carnaval - dat heb ik nooit gedaan - en optochten heb ik altijd irritant gevonden (ik denk dat het komt door die ene keer dat een kar een harde zak snoep tegen mijn kop heeft gegooid), maar ik weet hoeveel werk en tijd mensen in deze optochten stoppen, dus ik vind het wel erg. 

Ik kan alleen echt niet geloven dat Vindicat nog steeds op ski trip is gegaan. Ach. Hopelijk komen ze veilig terug.

~~Mijn waterige soep is een fout in het leven ik had er twee zakjes in moeten doen~~

Maar dat was het nieuws. 

Had ik plannen? Nee, maar rond 15:00 ben ik met Caroline naar BTC gegaan. Caroline heeft maar één stopcontact in haar kamer, dus ze wilde een verlengsnoer. Ik was al een tijd opzoek naar een stand voor mijn Switch en online zag ik dat ze op voorraad waren bij Big Bang BTC. Er is geen grote tech winkel in het centrum. Big Bang is te vergelijken met Media Markt en de dichtstbijzijnde was dus in BTC. Hoera, weer 50 minuten met de bus en nu stonden we ook nog in de file wegens drukte. Je kunt echt van alles vinden in BTC, maar het is een shitty verbinding met de bus. Eerst moet je van ons huis naar de stad en dat is maar 10/15 minuten, maar daar heb je een kwartier overstaptijd en daarna een half uur met bus 27 naar BTC. Gelukkig is de overstap op de terugreis maar 1 minuut.

Ik vond uiteindelijk mijn Nintendo stand en ik kwam duurder uit dan gepland (de stand van €15 die ik wil is echt nergens te vinden in Slovenië. Ik heb zelfs de Sloveense variant van Marktplaats bezocht) en het is zo klein dat de stand in de verpakking in mijn jaszak past.

Toch ben ik er wel blij mee. Deze stand is overduidelijk steviger dan de slappe backstand van het Switch systeem en de grootste reden dat ik een stand wilde, is dat je nu je Switch kan opladen tijdens het spelen in tabletop modus.

Kleine pauze, want ik heb mijn dece-waterige Cup-A-Soup geknoeid 🙃🙃🙃. En alle pasta zit vast op de bodem van mijn thermosfles en ik krijg het er niet uit 🙃🙃🙃. Soep in thermoskan is dus geen goed idee 🙃🙃🙃.

Hier is the finished project:

Zie je hoe klein de stand eigenlijk is? Damn. Maar ja, het is wel een goed ding en ik snap gewoon niet wie bij Nintendo niet na heeft gedacht over het opladen bij tabletop modus. De plaatsing van de kabel is logisch en bruikbaar bij handheld en TV modusen (modi? modia?), maar totaal onlogisch en onhandig bij tabletop modus.

Maar ja, BTC. We zijn ook nog bij andere winkels geweest, want anders voelt het echt nutteloos om 50 minuten te reizen voor een paar minuten, en we hebben wat gegeten bij de Spar To Go. Ik weer de kip wrap, maar Caroline has cheesecake met Oreo in een bakje, zonder dat ze wist wat het was. Blijkbaar heet “kwark” in België “platte kaas”.

Soep update: het grote deel van de soep poeder zat ook vast op de bodem. Ik heb mijn thermos een paar keer geslagen en zo heb ik de meeste pasta en soep poeder eruit gekregen. Nu is de soep een stuk beter.

Maar je kan bij de Spar dus ook een hele maaltijd krijgen. Het is een beetje te vergelijken met de IKEA. De mensen naast ons zaten aan de friet met schnitzel.

Bij de Spar heb ik natuurlijk ook even boodschappen gedaan, want ik wil Lulu’s recept voor pasta met spinazie en crème wel proberen. Toen we thuis kwamen, realiseerde ik me dat ik de bladspinazie was vergeten, dus ik heb maar weer gebakken rijst met diepvriesgroenten in sojasaus gemaakt. 

Ik vind het oprecht lekker, dus ik klaag niet.

Verder heb ik weer aan de uni gewerkt en literatuur gelezen. Gotta love it, al moet ik zeggen dat de literatuur van GLINT en MC zo veel beter te begrijpen is, want die teksten zijn niet geschreven door mannen die zichzelf geweldig intelligent vinden.

Oh, wacht, nee. GLINT’s literatuur is geschreven door Michel Foucault. Ik neem dat terug.

Om mijn verloren ochtenduren in te halen, ben ik dus door gegaan t/m 22:00 en dat is shit. Normaal is na 20:00 de studietijd voor mij voorbij, zodat ik in de avond leuke dingen kon doen. Nog een reden om niet tot 13:00 in bed te blijven! Nog een reden om niet tot 3:00 Jack Zimmermann te waarderen! 

Self-control! I did it! Ik wilde eigenlijk zo snel mogelijk mijn Switch stand uitproberen, maar nope, verantwoordelijkheden zijn er ook nog. Alsnog, de vakantieperiode komt ten einde.

Ik heb ook nog de nieuwste Showmance geluisterd en de gast was een mega glee fan, dus er was een interessante Q&A. Veel nice tibits. Volgende week is Wheels!!!

Vandaag besloot ik dus de wekker te zetten om 9:00 om tenminste niet mijn dag te verspillen. Ik lag alsnog tot 10:00 in bed want ik was moe, want alweer gingen mijn oogjes pas rond 3:00 toe. Deze keer was het niet mijn schuld, maar mijn hersenen besloten ineens om de hele chronologische Avatar cyclus vanaf Avatar Wan t/m Avatar Korra door te nemen. Ik had bijna een boek over Avatar Kyoshi om 2 uur ‘s nachts gekocht, maar a) Animal Crossing b) ik heb al €10 meer uitgegeven aan die stand, c) ik wil voorlopig alleen het Check, Please! boek kopen en d) het was 2 uur ‘s nachts.

Caroline was vroeg opgestaan om haar Residence Permit te halen. Ik kreeg toevallig gisteren een mail, helemaal in het Sloveens, met het nieuws dat mijn documenten klaar zijn om op te halen. Wow, toch snel. Ik hoorde wel dat er een totaal nieuwe regering een intreden heeft gemaakt op woensdag, dus de “constitutionele crisis” is over. Ik zat te twijfelen of ik het vandaag moest halen, maar Caroline appte dat het mega rustig was, dus rond 11:00 nam ik de bus naar administration.

Ik was voorbereid. Ik heb een musical en Starkid Homecoming op mijn telefoon gezet. Ik had mijn Switch ingepakt. Ik kon eindelijk mijn nieuwe paraplu gebruiken!

Ik kwam aan bij de administratie en toen realiseerde ik dat ik het belangrijkste vergeten was: mijn papieren en mijn bewijs van afhaal.

Fuck.

Het had totaal geen zin om verder te gaan en het had ook geen zin om op en neer te gaan. De administratie gaat op vrijdag al om 14:00 dicht en het zou ong. 50 minuten reistijd zijn. Dan zou ik pas rond half 1 terug zijn bij administratie en ik verwachtte een wachttijd van minstens 2 uur. Ja, het zou sneller zijn om af te halen en dat merkte ik ook toen ik me ging registreren, maar het kon toch lang duren.

Dus dat zou mogelijk later van 14:00 zijn. En als het dicht is, is het dicht. Daarom gaan mensen ook relatief vroeg. Overal hangen ook waarschuwingen: rond sluitingstijd helpen ze niemand meer, ook al hebben mensen uren gewacht.

Nou. Shit. Maar ik had geen zin om meteen terug te gaan. Ik heb door de klote regen moeten lopen voor dit! Kath zei dat er een leuk cafeetje dicht bij de administratie lag, genaamd Čin Čin, dus daar ben ik naar toe gegaan. Ik bestelde Earl Grey thee met citroen en een chocolade croissant. De hele sfeer in het café was best fijn. Een beetje “alternative”, maar ik kon de bass in de muziek niet waarderen.

Er was ook een loft. Daar kon je alleen komen via een strakke dunne ladder, dus de drankjes en afval werden vervoert via een makeshift lift. De bediening trekt aan touwen om het te besturen. Ik heb een uurtje gezeten en uhm, de thee...

Ten eerste, de kop was ijzer. Oh my fucking God als er één ding is dat ik haat bij eten enz. dan is het ijzer. Zelfs nu dat ik erop terug kijk, ril ik. Ten tweede, de citroen was dus een shotglaasje pure citroensap. Ik was even bang dat ze me een glas limoencello hadden gegeven, maar ze zouden me geen sterke drank voor 30 ct. geven. Ik had gewoon een schijfje citroen verwacht. Ten derde, ik was fucking dom en ik yeete zowat dat hele shotglas in mijn thee.

My tea tasted like regret.

Bah, het was zo fucking zuur, maar ik heb het toch maar opgedronken, want dit was mijn eigen idioterie 🤷🏻‍♀️.

Eenmaal thuis heb ik weer literatuur gelezen en heb ik ANNE+ gekeken, want het nieuwe seizoen is begonnen! Doris verdiende beter! Dit is niet de DORIS+ die ik verwachtte! Ach, het was een goede serie en ik kijk uit naar de rest. Met NPO Start Plus kun je al het hele seizoen bekijken, maar ik ben geen binger, dus ik wacht wel. Ugh, ik kan niet wachten tot Sara terug komt.

En ja, dat is het voor nu.