#14.03.23

[sleepsucks]

[dreamings-free]

Joshua Halling answering questions on instagram 14/3/23

[ehghtyseven]

👀 

[stylesarchive]

Manila, Philippines (14.03)

[dailyamane]

[equinoxdust]

MUSE Will of the People | 2023 Montreal

[beyazmantoluu]

ona hep ananemin bahçesindeki çiçekleri anlatırdım. renklerini, kokusunu, hangilerinin nazlı olduğunu, hangilerini daha çok sevdiğimi, akşam sefalarının akşam olunca nasıl güzel koktuğunu, güllerden en çok hangisinin kokusunun yoğun olduğunu. her açtıklarında sanki ilk kez açıyorlarmış ve biz ilk kez görüyormuşuz gibi heyecanlanıp yine tekrar tekrar anlatırdım. o da sıkılmadan heyecanla dinlerdi. bir gün tohumlarının nasıl toplanacağını keşfettik. tohumu oluşan çiçeklerden tohumlar toplayıp peçeteye sardım. o zaman ona verebilmeyi umut ediyordum ama ihtimalinin düşük olduğunu düşünüyordum. yine de yanımda belki bir gün gelir diye taşıyordum. o tohumları ellerimle ellerine verdim. hayal ettiğim gibi. onları dün ekti, ekerken de kısa videolar almış. heyecanı o kadar tatlı ki. bir de videonun bir kısmında tohumları ekerken dönüp yeni açan çiçeğimizi sevip öpüyor caniçim (◍•ᴗ•◍)🧡 hep çiçek seven, büyüten birinin hayatımda olmasını isterdim ama bu kadar güzel olabileceğini tahmin etmiyordum. o çok güzel ve ben onu izlemeye doyamıyorum. ikimiz de çok heyecanlıyız. ona hep anlattığım o güzel çiçekler artık onun yanında ve açtığında o da artık renklerini, kokularını, güzelliklerini görecek. biraz da ben ondan dinleyeceğim <3 tohumları çok önceden toplayıp isimlerini de yazmadığım için hangisi hangi çiçekti hatırlamıyorum. o da sürpriz olmasını istedi. o kadar heyecanlıydım ki bunları konuşurken cümlelerime bile yansıyordu :')

çok fazla seviyorum canım sevgilim. bir gün kendi bahçemizde, balkonumuzda çiçekler yetiştireceğiz. bazen yer bulamayacağız, hangi çiçeği eksek diye tartışacağız. önce açan çiçeklerimizi koklayıp öpeceğiz, sonra dönüp birbirimizi.

[draqe]

hi 😌

[frezyavari]

Zihnim o kadar doluki uyuyamıyorum. Yediğim yemeklerin tadı tuzu yok. Görüşmek isteyen bütün arkadaşlarımı işim var bahanesiyle erteliyorum. Kimseyi görmek istemiyorum. Kimse de beni görsün istemiyorum. Çok sevdiğim kitaplarıma sırtımı döndüm. Ders çalışamıyorum. Bir şeylere artık özlem duymuyorum. Anlatılanlar beni güldürmüyor. Sorulan sorulara cevap verme isteğim köreldi. Çok istediğim hayallerim bir bir gerçekleşti, hiçbir şey beni artık mutlu etmiyor. Çok sevdiğim çocuk sesleri şimdilerde benim için sadece koca bir gürültü. Korktuğum karanlık saklandığım bir sığınak. Zaman algımı kaybettim. Hep öğrendiğim gündeymişim gibi geliyor. Sanki günler hiç geçmemiş gibi... Yitirdiğim tek şey, aslında her şeyimmiş koca bir yılda bunu anladım. Bir şeyler yapmak için ne hevesim var ne de isteğim. İlk zamanlar hep geçer sandım, kendimi avuttum. İnsanlar bana kırılgan bir cammışım gibi davranırken ben aslında çok güçlü olduğumu bunların geçeceğini her insan gibi benimde kabullenebileceğimi düşündüm. Üçyüz yetmiş sekiz gün sonra anladım ki, hiçbir şey geçmeyecek. Ben hep geçer sanacağım ama geçmeyecek..

[umi-no-onnanoko]

-umi-no-onnanoko (@umi-no-onnanoko / 14.03.23)

[donguanto]

"-yavrum ben kulağımı deldireyim diyorum

+hayır be erkek adam küpe takmaz"

konuşmasının sonunda öpücükle ikna etmeye çalıştım ama işe yaramadı.. olsun yine de ben kazandım.

[dreamings-free]

14/3/23

read the article here

[i4219s]

— i stay fresh as hell.

[stylesarchive]

Manila, Philippines (14.03)

[dailyamane]