#Château Algonquin

[whileiamdying]

The Untouchable Tina Turner

Some people perform music; some people become music.

By Amanda Petrusich May 25, 2023

On Wednesday, one of the great American voices—gritty, vehement, tender, and red-hot, containing, somehow, both the entire history and future of rock and roll—went silent. Tina Turner, who was born Anna Mae Bullock, in 1939, in Brownsville, Tennessee, died at her home in Switzerland, at age eighty-three. She was known for her superhuman resilience, and, in a way, I came to believe that she was actually invincible. In 1988, when she was forty-eight years old, she performed to some hundred and eighty thousand fans in Rio de Janeiro, ousting Frank Sinatra from the record books by drawing what was, at that point, the largest-ever ticketed crowd for a solo performer. The show was filmed, thank heavens. The energy is uncanny. Bionic. It’s like watching an Olympic final in Being Badass. Early in the set, wearing a fringed minidress, heeled ankle boots, and a pearl necklace, Turner performs “Better Be Good to Me,” a single from 1984. It’s a song about being in love with someone you don’t entirely trust. “Should I be fractured by your lack of devotion?” she wonders in the first verse. The next bit contains all of her magic. She’s asking a question, but her tone isn’t earnest, it’s incredulous. How dare this person expect her to compromise? “Should I? Should I?” she roars. You will want to holler “NO!” at your screen—but, of course, the question was always rhetorical.

Turner was brought up on a cotton farm and educated in a segregated, one-room schoolhouse. She grew up singing in the choir of the Spring Hill Baptist Church in Nutbush, about sixty miles northeast of Memphis. Her great-great-grandfather, Logan Currie, Sr., had been enslaved in the same region. “I hated the cotton field,” she told Henry Louis Gates, Jr., in a 2007 interview for PBS. “There were those hairy worms crawling, the spiders.” Turner later moved to St. Louis, where she met Ike Turner at the Manhattan Club, a Black bar and venue. She eventually persuaded Ike to let her sing with his band, the Kings of Rhythm. They became romantically involved, and, in 1960, formed the Ike & Tina Turner Revue, becoming hugely popular on the Chitlin’ Circuit, a series of Black-owned night clubs throughout the southeast. In 1971, they had a crossover hit with their cover of Creedence Clearwater Revival’s “Proud Mary,” and performed the song on “The Ed Sullivan Show.” For the broadcast, Turner wears a gold flapper dress. She bounces around the stage vigorously, so gleeful and open and strong that it feels as though, surely, she must have an extra set of lungs stashed somewhere. There’s a looseness to her performance that’s far funkier and more human than the hyper-choreographed, steel-eyed stylings of her modern counterparts. I don’t know how to describe it. She is simply very, very alive.

It’s still hard to write about the sixteen years she spent in that abusive, ugly relationship with Ike. She escaped the marriage in 1976. She was thirty-seven years old, and in possession of just thirty-six cents and a Mobil gasoline card. “I didn’t fear him killing me when I left, because I was already dead,” she told People, in 1981. It was the first time that she had spoken publicly about the abuse, and she described it as “torture.” Besides the usual subjugations (beating and berating her), Ike had changed her name and assumed control of her career and finances. It’s easy to think of this experience as the defining trauma of Turner’s life and art—to presume that it shaped and informed her music in a deep and irrefutable way—but it feels stupid, even unfair, to give Ike, who died of a cocaine overdose in 2007, any more air in her story. There have been two memoirs, a Broadway musical, a feature film, interviews. Turner was asked to confront and remember her abuse for decades after it ended. It feels proper to free her of it now. “I don’t like to pull out old clothes,” Turner said in “Tina,” an HBO documentary from 2021. “It’s like old memories, you just want to leave that in the past.”

Let us look, then, to the nineteen-eighties, a decade in which Turner, liberated from her marriage, dominated the charts and the national imagination: the voice, the power, the presence, the legs, the wardrobe, the hair. My God, the dancing! How free does a person have to be to move that way? Freer than I have ever felt or been, certainly. Some people perform music; some people become music. If you’re having a miserable day, one foolproof cure is typing “Tina Turner live 1985” into the YouTube search bar, and bearing witness to something virtuosic, if not divinely ordained. At the time, Turner was on tour in support of the multiplatinum “Private Dancer,” her fifth full-length album, and the record that resuscitated and then ignited her solo career. There’s some extraordinary footage of David Bowie joining her onstage at a show in Birmingham, England, for a duet of “Tonight,” a song first released on Iggy Pop’s “Lust for Life,” in 1977. Bowie, who co-wrote the track—it features a repeating Aretha Franklin sample—appears on the original; he went on to record it for an album of his own, in 1984. Turner guested on Bowie’s version (they skipped Pop’s spoken-word intro, which describes a heroin overdose). Watching them do it live is electrifying. Bowie is grinning so much and so wildly that I wonder how he even manages to keep on singing. They slow dance for a bit in the middle, while Tim Cappello plays a shirtless saxophone solo. I would call this section “steamy,” but it feels like too chaste of a word. “This is a privilege,” Bowie says, when it’s all over. Boy, does he mean it.

Turner’s later years were appropriately lavish. After she retired, she lived in Küsnacht, Switzerland, in an estate known as the Château Algonquin, with clear views of Lake Zurich, and, according to a 2019 profile in the Times, “a life-size two-legged horse sculpture suspended from a domed ceiling, a framed rendering of Turner as an Egyptian queen, a room stuffed with gilded Louis XIV style sofas.” A plaque on the gate announces that, of course, no deliveries should be attempted before noon. Who would dare? Turner stopped performing in 2009, freeing herself of a substantial burden: “I was just tired of singing and making everybody happy,” she said. “That’s all I’d ever done in my life.” How glorious that must have felt—having only to worry about her own joy.

I was having lunch in Chinatown with friends when the news was announced. I had ordered a glass of white wine—indulgent for a weekday afternoon, I suppose, but I was feeling a little indulgent. I experienced a quick pang in my gut when one of my companions announced that Turner had died—the sharp, needling ache that comes when someone who you didn’t know personally, but who you understood to have contributed, in a profound and robust way, to the general goodness of the world, had left it. I swallowed the last of my drink. It felt right to be a little unsteady in that moment. “Tina would have had the wine,” the group chat later confirmed. Did Turner even drink? Who cares? The point was that she found a way to tap into some deep wellspring of ease and abandon and self-love, and drew from it when she needed to. And now she has left that for us, in her music, in her voice, in the singular way she occupied a stage. In this sense, she is untouchable, forever. ♦

[equipesollazzo]

THINGS TO DO AROUND LAVAL

Laval, a vibrant and dynamic city nestled in the province of Quebec, Canada, is a captivating blend of natural beauty, modernity, and cultural richness. Located just north of Montreal, Laval is the third-largest municipality in the province, boasting a unique identity that combines urban sophistication with a deep appreciation for its natural surroundings. 

Laval boasts a rich history, diverse population, and a driving economy. It has become a prominent destination that offers visitors and residents alike a wide range of experiences, from lush parks and recreational opportunities to a thriving arts and culinary scene. In this blog, the team at Equipe Sollazzo will delve into the key aspects that make Laval a compelling and enchanting city worth exploring.

LAVAL ACTIVITIES

The city can be toured on foot, by bicycle, or by car. First, the city features a free shuttle bus that loops across downtown if you plan on visiting several locations. Also, the highways are easily accessible making visits to the neighboring cities in the Greater Montreal area easy. Laval has plenty to offer and listed below are just some of the most popular activities:

GET YOUR HEART RACING

Laval provides a wide range of possibilities for you if you enjoy a thrill. AeroSim Experience offers flight simulator experiences, whereas Maeva Surf offers indoor surfing, Clip ‘n Climb offers rock climbing, iFly offers indoor skydiving, and so much more!

COSMODOME:

If you’ve ever dreamed of walking on the moon, you should surely include a trip to the Laval Cosmodome on your bucket list. The city is home to the only space sciences museum in Canada. Visitors can explore permanent and temporary exhibitions, take part in virtual missions, use training simulators, and enjoy 4D movie activities.

FARM TOUR:

Take a trip to see local farming in Laval. You will get to know the farmers who support the region’s thriving agriculture as well as the chefs who employ the locally sourced ingredients in their dishes. You will also discover the importance of protecting the natural resources that the land has to offer.

LAVAL NATURE CENTRE:

If you can’t get enough of being outside, head to the Laval Nature Centre. The sizable urban park is accessible for a range of summer and winter activities 365 days a year. Ice fishing, cross-country skiing, snowshoeing, and skating are available for the latter. You may also browse 13 tropical greenhouses and gardens.

RIVIERE-DES-MILLE-ILES PARK

While engaging in enjoyable water sports like kayaking and canoeing, explore Laval’s diverse wildlife. On an ecological history trip? Take a rabaska, the classic birch bark canoes developed by the Algonquin people, available for the passionate outdoor enthusiast.

HOUSE OF ARTS OF LAVAL

The Maison des Arts de Laval has been providing the community with diverse creative expression for more than 36 years, ranging from stage productions to sculpture exhibitions.

CHÂTEAU TAILLEFER-LAFON

This vineyard and cider mill was the first in Quebec to be granted permission to use the title “Chateau.” Given that the appellation is often only used for European vineyards, this is quite a feat.

LAVAL RESTAURANTS

All this activity working up your appetite? You can find a little bit of everything in Laval’s culinary and cultural offerings, including contemporary cafés and classic French cuisine. Here are some well-known favorites:

LE MITOYEN:

Le Mitoyen is a renowned French restaurant in Laval known for its elegant and upscale dining experience. The restaurant offers a sophisticated menu featuring classic French dishes with a modern twist. The impeccable service and a carefully curated wine list complement the delectable cuisine, making it an excellent choice for special occasions.

RESTAURANT THE QUARTER:

Restaurant Le Quartier is a contemporary Canadian restaurant that prides itself on using fresh, locally sourced ingredients to create inventive and seasonal dishes. The restaurant’s commitment to quality and creativity in its cuisine makes it a favorite among locals and visitors alike.

IL PIATTO DELLA NONNA:

Il Piatto Della Nonna is a charming Italian restaurant in Laval that specializes in traditional Italian fare. Guests can enjoy a cozy and inviting atmosphere while indulging in dishes such as homemade pasta, wood-fired pizzas, and other Italian classics. It is an ideal spot for a comforting and authentic Italian meal.

LES ENFANTS TERRIBLES:

Perched atop the Place Bell, Les Enfants Terribles offers not only a diverse menu but also stunning panoramic views of the city. Whether you’re visiting for brunch or dinner, you will find a wide range of French and international dishes to choose from. The combination of delicious food and breathtaking scenery makes this restaurant a must-visit.

IN CONCLUSION

Whether you’re a nature enthusiast, a foodie, an art lover, or simply someone looking to unwind and have fun, Laval has an abundance of things to see and do. Conveniently located just north of Montreal, Laval is a gem waiting to be explored, offering a perfect blend of natural beauty, culture, and entertainment. So, pack your bags and get ready to begin on an unforgettable journey of exploration!

The city of Laval has so much to offer its residents and is beginning to be a favorite when it comes to family-friendly cities. Contact us today if you want to view homes in Laval .

[toweringfiction]

Tower-ing Fiction #18: The Algonquin, Silent Trigger (1996)

by Shawn Gilmore

The unfinished Algonquin skyscraper, situated in downtown Montreal, serves as the main settling for most of the action of Silent Trigger (dir. Russell Mulcahy, 1996), the Dolph Lundgren-starring action thriller that simultaneously serves as a meditation on the lives of those who find themselves mere weapons in the service of forces they don’t understand.

The tower appears prominently throughout the film, as well as on its theatrical one-sheet—it stands to the left of Lundgren, balanced on the other side of Lundgren’s glower at the viewer, with his character (Waxman, nearly always referred to only as “Shooter” in the film) holding his distinctive Iver Johnson AMAC 1500 sniper rifle vertically, bisecting the image. Shooter and his sometimes partner, Clegg, nearly always referred to as “Spotter,” spend much of the film in the unfinished penthouse of the Algonquin, having been tasked by the mysterious “Agency” with a political assassination that can be best accomplished at a distance from the upper floors of such a building. (Interestingly, the film was originally titled “The Algonquin Goodbye.”)

The Algonquin is frequently situated against other Montreal skyscrapers. In early establishing shots, the Algonquin appears with the tallest building in Montreal (on the left), 1250 René-Lévesque (architectural height, 743’/226.5m; roof height 653’/199m), and a cluster of buildings on the right: Château Champlain with its round upper cap, now home to a Marriott hotel (456’/139m), the boxy Place-du-Canada (371’/113m), and 1000 de La Gauchetière, with angled upper stories (673’/205m).

These appearances emphasize that the building is still under construction, with most of its 30+ floors exposed, a pair of flared upper features making the Algonquin’s overall shape a rough T-shape, akin to the various iterations of the Titans Tower in various DC Comics properties. An oval window—part open eye, part gritted teeth—is centered on an upper concrete façade that dominates the most finished portion of the tower near its roof, the exterior of the building’s penthouse, perhaps hinting at what a finished version of the Algonquin might look like. Given its position and the orientation of that penthouse window, the Algonquin is positioned around the intersection of Jean d'Estress St. and Rue Saint-Jacques, such that it has a commanding view of the St. Lawrence River and various highways and bridges to the east.

The lower floors of the Algonquin are covered in scaffolding and tarps, bounded by fencing and surveilled by cameras.

These unfinished elements contribute to the Algonquin’s aesthetics, including uneven lighting and exposed mechanicals, which contribute to various cat-and-mouse chases through the building’s interiors (à la Die Hard (dir. John McTiernan, 1988)).

Shooter and Spotter spend most of the contemporary portion of Silent Trigger in the Algonquin’s open penthouse, which is more complete that other areas of the building and dominated by the oval window, often tinted by a yellow light.

The penthouse and roof above thus serve as the location of much of the main action of the film.

The penthouse window allows Shooter and Spotter to surveil the highways along and across the St. Lawrence River, allowing them to gauge distances and potential places to strike the speeding vehicle containing their eventual target.

Throughout the middle of the film, the Algonquin is sheeted in rain, standing stoically as Shooter and Spotter realize that they are mere instruments for other’s designs.

Near the film’s climax, Shooter finally sights their target, though does not fire.

In response to Shooter’s inaction, the Agency sends an assault team to the Algonquin, who repel dramatically into the penthouse.

As the Shooter and Spotter escape, they set off any explosion that rocks the Algonquin, providing them cover.

At the end of the film, Spotter exits the Algonquin, crosses Rue Saint-Jacques, onto Rue Des Rivieres, even closer to the cluster of Château Champlain, Place-du-Canada, and 1000 de La Gauchetière behind a spouting fire hydrant. The building she walks toward is Windsor Station, with Montreal’s historic Federal Building on her right.

The film’s production relied on a mix of miniatures and matte paintings, in combination with sets and location work:

The film was actually shot in a very old-fashioned way on actual locations, built sets, miniature sets and matte paintings (becoming rare in the mid-1990s and that budget range), with only minimal C.G.I. visual effects. “I think models are underrated sometimes. I used a gigantic model of the city with the camera flying around the skyscraper, that’s all a big model, not C.G.”, says the director.

The models, made at Ron Miniatures and supervised by director/coordinator Gus Ramsden, included 1/6 scale miniatures of the actors, a 1/6 shaft for the bombed elevator at the end, and a giant 1/24 scale miniature of the Algonquin building with the surrounding buildings and no man’s land. Mulcahy admits, “The model makers were very good with the shots, great models. I think maybe it’s cheaper to do C.G., but there’s a certain quality that you can’t get with C.G.”

And the rest were sets or locations: “We built that one big set, we built a bit of an elevator shaft, a tiny bit of a little set of the sequence where they’re shooting the helicopter on a hill at the beginning, but most of that is matte painting. Then when the people are repelling down in a helicopter that was actually an abandoned church, right in the middle of Montreal somewhere.”

In particular, the models for the film were produced by Ron Miniatures, including a 20’ tall 1/24 scale model of the Algonquin—making the building around 480’—which can be seen in various orientations throughout the film.

This model and surrounding terrain, with additional models of ruined buildings, was then filmed with the Montreal skyline in the background. The upper tiers of the Algonquin model include a good deal of detail, serving as the exteriors for the penthouse and building’s roof, matching views through the penthouse’s oval window.

Compare with the pull-back shot in the film that includes Shooter and Spotter in the window.

Further, the elevator shaft in the film, which helps orient viewers, evokes both the elevator explosion in elevator explosion in Die Hard (dir. John McTiernan, 1988) and the opening of Speed (dir. Jan de Bont, 1994). As in Die Hard, Silent Trigger’s elevator shaft was filmed in miniature.

The elevator shaft appears throughout the film, often in shadow, eventually as the site of climactic explosion mentioned above.

Finally, late in the film, Shooter realizes that a second sniper team has installed itself on top of Tour de la Bourse (636’/194m), north of the Algonquin, with another commanding view of the highways along the St. Lawrence.

This second team kills the unnamed target of the assassination when Shooter refuses to do so, then fires on the Algonquin, before the armored team assaults the penthouse in the film’s climax.

[gilmore74manning]

Evaluation For Customized Name Tag With Industry Logo

The project continues to be within the planning process, however Leduc says the association’s purpose is to test Openn Offers in choose markets throughout Canada this summer time. The Canadian Real Estate Association is launching a pilot project that can enable patrons to see registered presents positioned on a property as they are submitted. An email message containing instructions on the means to reset your password has been sent to the e-mail handle listed on your account. Industry veteran Sandra Frampton has joined @properties Christie’s International Real Estate’s Algonquin office as its new managing broker. There, she's going to focus on the firm’s northwest suburban enlargement and work carefully with Stephanie Szigetvari, vp of brokerage services. “Getting the real estate players to embrace sustainability is our collective goal. realtor name tags I assume somebody remembers your face, but they don’t bear in mind your name,” stated Bray. Make your name badge stand out with our realtor® name badge with bling choice. If you would possibly be at an workplace or shared community, you presumably can ask the community administrator to run a scan across the community on the lookout for misconfigured or infected devices. Completing the CAPTCHA proves you are a human and provides you temporary access to the net property. The Georgian-inspired mansion was designed by architect James Dolena and encompasses a H-shaped structure to supply metropolis, ocean and backyard views from all 60 of its luxurious rooms. Located less than 10 minutes from Los Angeles' iconic Rodeo Drive, the property benefits from optimum privacy, surrounded by the fairways of the Bel Air Country Club golf course. The Hamptons is overflowing with prestigious addresses, but none is kind of as unique as Meadow Lane in Southampton. With the nickname 'Billionaire Lane', this five-mile strip of land is home to celebrities together with Calvin Klein, as properly as Wall Street tycoons escaping Manhattan for the weekend. So, what can $175 million (£143m) buy you on this ultra-elite street? The answer is a 15,521-square-foot, trendy Tudor-style mansion. The 56,500-square-foot château can be discovered within the affluent Holmby Hills area of town and was inbuilt 1991 for TV producer Aaron Spelling – the man behind Dynasty and The Love Boat. Yet it seems Ecclestone spent time updating the mansion during her possession. To create a GIF carousel from photos, gather the images you wish to showcase and size them to one hundred px sq.. Then use an internet device like GIPHY's GIF maker to transform them into a slideshow. Add the GIF to the signature the identical way you'll add a photo. A common scenario seen in Ontario’s cottage nation during the last two years.

[rabbitcruiser]

Nature in Quebec City (No. 2)

Quebec City, officially Québec, is the capital city of the Canadian province of Quebec. The city had a population estimate of 531,902 in July 2016 (an increase of 3.0% from 2011), and the metropolitan area had a population of 800,296 in July 2016 (an increase of 4.3% from 2011), making it the second largest city in Quebec after Montreal, and the seventh largest metropolitan area and eleventh largest city in the country. Until the early 19th century it was the metropolis of present-day Canada, after which it was surpassed by Montreal.

The Algonquian people had originally named the area Kébec, an Algonquin word meaning "where the river narrows", because the Saint Lawrence River narrows proximate to the promontory of Quebec and its Cape Diamant. Explorer Samuel de Champlain founded a French settlement here in 1608, and adopted the Algonguin name. Quebec City is one of the oldest European cities in North America. The ramparts surrounding Old Quebec (Vieux-Québec) are the only fortified city walls remaining in the Americas north of Mexico. This area was declared a World Heritage Site by UNESCO in 1985 as the "Historic District of Old Québec".

The city's landmarks include the Château Frontenac hotel that dominates the skyline and the Citadelle of Quebec, an intact fortress that forms the centrepiece of the ramparts surrounding the old city and includes a secondary royal residence. The National Assembly of Quebec (provincial legislature), the Musée national des beaux-arts du Québec (National Museum of Fine Arts of Quebec), and the Musée de la civilisation (Museum of Civilization) are found within or near Vieux-Québec.

Source: Wikipedia

[deepartnature]

Quebec City and Lunenburg, Nova Scotia

Quebec City "Quebec City officially Québec is the capital city of the Canadian province of Quebec. ... The Algonquian people had originally named the area Kébec, an Algonquin word meaning 'where the river narrows', because the Saint Lawrence River narrows proximate to the promontory of Quebec and its Cape Diamant. ... The city's landmarks include the Château Frontenac hotel that dominates the skyline and the Citadelle of Quebec, an intact fortress that forms the centrepiece of the ramparts surrounding the old city and includes a secondary royal residence. The National Assembly of Quebec (provincial legislature), the Musée national des beaux-arts du Québec (National Museum of Fine Arts of Quebec), and the Musée de la civilisation (Museum of Civilization) are found within or near Vieux-Québec. ..." (Bill D. + Max B. 1986, Wesley D. 1991) W - Quebec City YouTube: Quebec City, Quebec

Culture of Quebec ""The Culture of Quebec emerged over the last few hundred years, resulting predominantly from the shared history of the French-speaking North Americans majority in Quebec. It is noteworthy in the Western World; Quebec is the only region in North America with a French-speaking majority, as well as one of only two provinces in Canada where French is a constitutionally-recognized official language. ..." Battle of Quebec (NHL) Kingsburg and Lunenburg, Nova Scotia

"Kingsburg is a village in Nova Scotia, Canada. The community is approximately 130 kilometers from Halifax Regional Municipality, 30 kilometers from Bridgewater and 25 kilometers from Lunenburg and now primarily a summer vacation and weekend getaway destination. Kingsburg features two large beaches, Hirtle's Beach and  Kingsburg Beach. There is also a protected cape which features hiking  trails called Gaff Point. Kingsburg has three large and two smaller  ponds that are used for swimming. ...  For many decades Kingsburg was mixed a fishing and farming  community. By the mid twentieth century, with the widespread decline of  small-scale Atlantic fishery, most fishing culture has disappeared. ..." (Bill D. + Max B. 2001, Wesley D., Renata D.) W - Kingsburg, Nova Scotia YouTube: Hirtle's Beach "Lunenburg /ˈluːnənbɜːrɡ/ is a port town on the South Shore of Nova Scotia, Canada. Founded in 1753, the town was one of the first British attempts to settle Protestants in Nova Scotia in an effort to displace the French Roman Catholic Acadians and indigenous Mi'kmaq. The economy was traditionally based on the offshore fishery and  today Lunenburg is the site of Canada's largest secondary  fish-processing plant. The town flourished in the late 1800s, and much  of the historic architecture dates from that period. ..." W - Lunenburg, Nova Scotia W - Bluenose II YouTube: Lunenburg Fisheries Museum of the Atlantic

Lunenburg, Nova Scotia

[straightupstrangetimes]

Creepy Canada: 10 Historic Haunted Hotels

Contributed by Canadian Girl, Host of Nothing Ever Happens In Canada Podcast

10 -BANFF SPRINGS HOTEL - BANFF, ALBERTA

Canada’s very own haunted castle in the Rockies. A horrible murder took place in the room 873. Today this room has been blocked off and made to look like the wall that’s there now, hoping most will pass by not realizing there is any room there at all. Guests and hotel staff have reported seeing apparitions in the hallway for years, in the exact area the room has been blocked off and meant to be forgotten. They are believed to be the souls of the family that lost their lives in that room.

There’s also the famous burning bride of the hotel… she is the Banff Spring’s more famous haunted guest. The story goes the beautiful bride was on the staircase when her dress caught one of the candles that lit her way. In a panic to put out the flames on her dress, she tragically fell down the stairs and broke her neck. She is often seen dancing in a flaming dress in the hotel’s grand ballroom. She is also known to grace the stairwell that took her life.

9 - FORT GARRY HOTEL - WINNIPEG, MANITOBA

She was built in 1903, and was almost named The Selkirk. The hotel’s doors have seen a few famous guests pass through such as Queen Elizabeth, King George the VI, Louis Armstrong and many more. In this hotel the haunted room number is 202. It is said a women hung herself in the room’s closet. Since this terrible day guests and staff have reported seeing a ghostly woman wearing a cloak. Her favourite trick is to hover just above your bed as you sleep. She also likes to scream and blood is often seen coming from the rooms walls.

8 - FAIRMONT CHÂTEAU LAURIER - OTTAWA, ONTARIO

The previous owner of this hotel was a passenger on the Titanic who did not survive the voyage. He is said to have returned to his beloved hotel, shortly after the accident. The hotel was still being built when he died, so many believe he came back to oversee the work being done. He is known to be a little mean at times, he has broken stuff and opens doors to rooms without knocking. Most of these doors are said to have been locked, making his ghostly presences even more believable and he likes to roam the halls once in awhile.

7 -JAMES BAY INN - VICTORIA, BRITISH COLUMBIA

Emily Carr, a famous Canadian painter passed away at this location. Her room was turned into a men’s room, which is attached to the pub that’s now on the location today. Emily seems to be very unhappy about it, as she is known to slam doors, turn lights off and water on, in the men’s room. Guests often report receiving phones calls in the middle of the night, only to pick up and find no one there. Others complain they feel as if someone is watching them sleep.

6 - FAIRMONT LE CHÂTEAU FRONTENAC - QUEBEC CITY, QUEBEC

Another haunted Fairmont - what’s going on here? So who’s haunting this property? It’s reported Louis des Buade, Count of Frontenac, a 17th century governor general and the hotel’s namesake. He’s often seen roaming the halls of the hotel looking for his beloved wife who he was separated from in death. Some guests have reported seeing the general with a lady in a white dress, so maybe he did indeed find his wife after all.

5 - THE ALGONQUIN HOTEL - ST. ANDREWS, NEW BRUNSWICK

This iconic hotel is very similar to the “Overlook” hotel in famous horror movie The Shining and it just may be for good reason. There’s tales of Stephen King staying at this location before and many times after his beloved masterpiece was written. Some suspect this very haunted hotel may have just inspired parts of his tale. If you do stay here keep your eyes out for the lady in the dining room. She enjoys rearranging the table settings to her desire. There’s also a Bellhop who takes you to your room, all while telling you some amazing history facts and a watchmen still on patrol, listen for his keys.

There is an old stylish tower that survived a fire in 1914. Guests and hotel staff report seeing lights on in the tower and a girl in a white dress looking out the window. She is also heard weeping throughout the halls of the hotel. Legend says in room 473 a bride could be heard weeping so loud, after being left at the altar early that day. The poor girl took her life in that room and those who stay in it, prepare to get no sleep. As she slams and bangs stuff, as well as weeps until you are forced to leave her room.

Other haunted rooms in this spooky hotel are 308 and 373, an interesting fact about room 373 is, that it is directly below the bride’s room. The 4th floor is known for objects to suddenly just go missing. On the 2nd floor, the door knobs turn, so choose your floor wisely.

4 - THE CARIBOO HOTEL - CARCROSS, YUKON

Built over 100 years ago, this hotel could tell a few good stories if her walls could talk. She’s been burnt to the ground, rebuilt again, had numerous renovations and there’s even a tale of her floating across a lake. Former owner Mrs. Bessie Gideon and her husband Edwin would rebuild the hotel after the Christmas Eve fire in 1909. Mrs. Gideon would pass away in her beloved hotel on October 27th, 1933. Many have claimed to see her looking out the windows as they walk by the hotel. She also likes to rock in the rocking chair on the 3rd floor. Another popular tale told over and over again, is she is seen on the 3rd floor as well, but with her beloved parrot resting on her shoulder.

3 - WEST POINT LIGHTHOUSE INN - O’LEARY, PEI

The lighthouse was first lit May 21st, 1876. The Inn was built in 1984 and was the first lighthouse inn, in Canada. Not only has this inn offered views of burning ghost ships for the last 35 years, that can be seen just off the coast past the lighthouse, where they have been reported for over 200 years. It also has a guest known as Willie who is said to be, William MacDonald, the first lighthouse keeper. For some reason he prefers to spend his days around the inn, instead of his lighthouse.

2 - HOTEL SASKATCHEWAN - REGINA, SASKATCHEWAN

This Victorian style hotel will take you back in time, with just one step inside her doors. As beautiful as this place may be, for some reason many guest have taken their lives here, leaving behind many lost and unsettled spirits. Staff and guests for years have reported apparitions coming and going at all times, objects moving that shouldn’t be and cupboards slamming. There are even stories of vases flying across rooms, only to smash to pieces while no one else is around. The 5th and the 8th floors are said to have the most disruptions if you do stay here.

1 - FAIRMONT ROYAL YORK - TORONTO, ONTARIO

It’s starting to look like every Fairmont comes with a ghost and this one certainly comes with a few. The hotel has a beautiful ballroom that has been shut down for years, but guests and staff still report hearing music in there from time to time. The elevator will also take you to the Crystal Ballroom, without pushing a single button; the doors will open, as if it wants you to enter the room.

The biggest complaint the hotel receives, is of children laughing and playing in the hall. When these complaints are look into, there are often no children in the area at all. There’s also man in a purple coat, which likes to hang around the 8th floor.

Sources:

http://www.travelandstyle.ca/7-haunted-hotels-in-canada/

https://www.hauntedrooms.com/11-most-haunted-hotels-in-canada

Canadian Ghost Stories by Barbara Smith

https://www.narcity.com/ca/on/ottawa/travel/10-haunted-hotels-canada-need-stay-least-life

https://whatsupyukon.com/Yukon-Lifestyle/paranormal/mrs-gideon-s-ghost/

https://www.turretbell.com/prince-edward-island-ghost-stories/

_________________________________

Enjoyed this piece of high strangeness? Share it with your world!

[periklislivas-blog]

Πώς η διάδοση των θρυλικών αφηγημάτων από γενιά σε γενιά φωτίζει την μεταναστευτική ιστορία των ανθρώπων μέχρι την Παλαιολιθική περίοδο.

Άρθρο του Julien d’Huy το οποίο δημοσιεύθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2016 στο περιοδικό Scientific American

Cover image Credit: Illustration by Jon Foster

Απόδοση στα Ελληνικά, επιμέλεια παρουσίασης, προσθήκη φωτογραφιών, επεξηγηματικά σχόλια, σύνδεσμοι: Πυθεύς

Ελληνική εκδοχή πασίγνωστου μύθου ξεκινά με την Αρτέμιδα, θεά του κυνηγιού κι ένθερμη προστάτιδα της αγνότητας των νεανίδων, να απαιτεί από την Καλλιστώ «την πιο όμορφη» αλλά και τις υπόλοιπες Νύμφες της συνοδείας της, όρκο παρθενίας. Ο Δίας πλανεύει την Καλλιστώ, η οποία χάνει την αγνότητά της και του χαρίζει ένα γιο, τον Αρκά. Η Ήρα, ζηλόφθονη σύντροφος του Δία, μεταμορφώνει την Καλλιστώ σε αρκούδα και την εκδιώκει στα βουνά. Στο μεταξύ ο Αρκάς ανδρώνεται, γίνεται κυνηγός και κάποια μέρα απαντά μια αρκούδα να τον καλωσορίζει με ανοιχτές αγκάλες. Δίχως ν΄αναγνωρίσει την μητέρα του, την σημαδεύει με το δόρυ του, αλλά εμφανίζεται ο Δίας κι αποτρέπει την μητροκτονία σχηματίζοντας την μορφή της στον ουρανό, με άστρα απ’τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου, κοινώς της μεγάλης αρκούδας και αυτήν του Αρκά ως αρκουδάκι κοντά της, με τ΄αστέρια της Μικρής Άρκτου.

Ινδιάνοι Iroquois Library of Congress Prints and Photographs Division Washington URL 

Όπως τον αφηγούνται οι Ιροκουά, ινδιάνοι της Βορειοανατολικής Αμερικής, τρεις κυνηγοί καταδιώκουν μια αρκούδα· το αίμα του πληγωμένου ζώου χρωματίζει τα φύλλα του φθινοπωρινού δάσους. Εκείνη αναρριχάται στην κορφή ενός βουνού κι από ‘κεί  πηδά στον ουρανό. Θήραμα και θηρευτές συνιστούν τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. Για την φυλή των Τσούκτσι στη Σιβηρία, ο αστερισμός του Ωρίωνος κυνηγά έναν τάρανδο, την Κασσιόπεια, ενώ άλλα Φινοουγγρικά φύλα θέλουν το θήραμα να είναι μια άλκη η οποία παίρνει τη μορφή της Μεγάλης Άρκτου.

Γυναίκα Τσούκτσι στη Σιβηρία Tchukchee Woman, Siberia. Foto by Loman Bros, Nome, 1922 wikipedia URL

Παρά το ότι ζώα και αστερισμοί ίσως διαφέρουν, δεν συμβαίνει το ίδιο με την βασική δομή της ιστορίας. Αυτά τα έπη ανήκουν στην οικογένεια των θρύλων που είναι γνωστή ως Κοσμικός Θηρευτής και διεδόθησαν ευρέως σε Αφρική, Ευρώπη, Ασία και Αμερική, ανάμεσα σε λαούς οι οποίοι έζησαν 15.000 χρόνια πριν.  Κάθε εκδοχή του Κοσμικού Θηρευτή μοιράζεται την ίδια κεντρική ιδέα —κάποιος άνθρωπος ή ζώο καταδιώκει ή σκοτώνει ένα ή περισσότερα ζώα και οι μορφές τους μετατρέπονται σε αστερισμούς.

Εδώ και πολύ καιρό ο προβληματισμός λαογράφων, ανθρωπολόγων, εθνολόγων και γλωσσολόγων εστιάζεται στο πως είναι δυνατόν να ομοιάζουν τόσο εντυπωσιακά ποικίλες μυθογραφίες πολιτισμών, ευρύτατα απομακρυσμένων τόσο τοπικά όσο και χρονικά.

Τα τελευταία χρόνια αναδείχθηκε η συγκριτική μυθολογία, μία πολλά υποσχόμενη επιστημονική προσέγγιση, κατά την οποία, ερευνητές εφαρμόζουν εννοιολογικά “εργαλεία” παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούν οι βιολόγοι για την αποκρυπτογράφηση της εξέλιξης των ζώντων ειδών. Στα χέρια εκείνων που αναλύουν τους θρύλους, η μέθοδος, γνωστή ως φυλογένεση (φυλογενετική ταξινόμηση: μελέτη της συγγένειας διαφορετικών οργανισμών, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στην εξελικτική ιστορία τους) συνίσταται σε συσχετισμό των επικρατέστερων μύθων και κατασκευή οικογενειακού δέντρου στα ίχνη της εξέλιξης τους με την πάροδο των ετών.   

Πυγμαλίων Pygmalion by Jean-Baptiste Regnault, 1786, Musée National du Château et des Trianons. URL

Στις προσωπικές μου φυλογενετικές μελέτες, χρησιμοποιώ αποκλειστικά στατιστικές και υπολογιστικές τεχνικές μοντελοποίησης από την βιολογία, ώστε να  διευκρινίσω πώς και γιατί μύθοι και θρύλοι εξελίσσονται.

Πέραν του Κοσμικού Θηρευτή έχω αναλύσει και άλλες μεγάλες οικογένειες μύθων οι οποίοι μοιράζονται με αυτόν κεντρική ιδέα και στοιχεία πλοκής, όπως για παράδειγμα αυτές που σκιαγραφούν τον Πυγμαλίωνα, δηλαδή κάποιον που φιλοτεχνεί ένα γλυπτό και το ερωτεύεται ή τους μύθους για τον Πολύφημο, όπου κάποιος παγιδεύεται στη σπηλιά ενός τέρατος και δραπετεύει καμουφλαρισμένος από ένα κοπάδι ζώων, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του θηρίου.

Ο Οδυσσέας διαφεύγει από τη σπηλιά του Πολύφηµου, δεµένος κάτω από την κοιλιά του κριαριού. Aρχαίο ελληνικό αγγείο. URL

Αυτή η έρευνα παρέχει νέα, συναρπαστικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι μύθοι και θρύλοι ακολουθούν τις μετακινήσεις των πληθυσμών σε όλο τον πλανήτη. Αποκαλύπτει ότι κάποια αφηγήματα χρονολογούνται από την παλαιολιθική περίοδο, όταν οι άνθρωποι κατασκεύαζαν πρώιμα πέτρινα εργαλεία και εξαπλώθηκαν μαζί τους με τα πρώτα μεταναστευτικά κύματα πέρα από την Αφρική. Επιπροσθέτως οι μελέτες προσφέρουν θέα στις καταβολές των μύθων αυτών, συνδέοντας προφορικές ιστορίες και θρύλους που πέρασαν από γενιά σε γενιά, με σκηνές που εμφανίζονται σε παλαιολιθικές καλλιτεχνικές βραχογραφίες. Ελπίζω, ότι η αδιάκοπη προσπάθειά μου να διακρίνω προϊστορικούς μύθους, ενδέχεται ακόμη να προσφέρει οπτική του ψυχισμού των προγόνων μας, τότε που ο Homo sapiens δεν ήταν το μόνο ανθρώπινο είδος στη γη.

Διάσημη προϊστορική βραχογραφία της Tassili n’ajjer, Αλγέρι. URL

Το μονοπάτι του Κοσμικού Θηρευτή

Ο Carl Jung, πατέρας της αναλυτικής ψυχολογίας, πίστευε ότι παρόμοιοι μύθοι εμφανίζονται σε διαφορετικούς πολιτισμούς επειδή προκύπτουν από περιοχή του εγκεφάλου η οποία αποκαλείται συλλογικό ασυνείδητο: “Οι μύθοι είναι τα πρώτα και κύρια φαινόμενα που αποκαλύπτουν τη φύση της ψυχής” υποστήριξε ο Jung.

Αλλά η διασπορά των ιστοριών του Κοσμικού Θηρευτή ανά τον κόσμο, δεν είναι δυνατόν να εξηγηθεί από κάποια παγκόσμια ψυχική δομή. Αν πράγματι ήταν έτσι, οι θρύλοι αυτοί θα φύονταν παντού. Αντιθέτως απουσιάζουν σχεδόν παντελώς από την Ινδονησία και τη Νέα Γουινέα, σπανίζουν στην Αυστραλία, αλλά απαντώνται σε αμφότερες τις πλευρές του Βερίγγειου Πορθμού, όπου γεωλογικά και αρχαιολογικά ευρήματα καταδεικνύουν ότι ενώνονταν πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, την περίοδο από το 28.000 έως το 13.000 π.Χ.   Η πλέον αξιόπιστη λειτουργική υπόθεση είναι ότι οι Ευρασιάτες πρόγονοι των πρώτων Αμερικανών, έφεραν τους μύθους μαζί τους.

Για να δοκιμάσω αυτή την υπόθεση, δημιούργησα ένα φυλογενετικό μοντέλο. Οι  βιολόγοι χρησιμοποιούν την φυλογενετική ανάλυση για να διερευνήσουν τις εξελικτικές σχέσεις μεταξύ των ειδών, δημιουργώντας δεντρο-διαγράμματα ή δέντρα τα οποία αναπαριστούν σχέσεις κοινής καταγωγής βασιζόμενες σε γενικά χαρακτηριστικά.  Οι μύθοι συνιστούν ιδανικούς στόχους μιας τέτοιας ανάλυσης, καθώς όπως και τα βιολογικά είδη, εξελίσσονται σταδιακά  με την προσθήκη νέων κεφαλαίων στον πυρήνα της ιστορίας και την απώλεια άλλων με την πάροδο του χρόνου αλλά και την διασπορά τους από περιοχή σε περιοχή.

Το 2012 κατασκεύασα  σκελετό μοντέλου με βάση 18 εκδοχές του Κοσμικού Θηρευτή, οι οποίες είχαν προηγουμένως συλλεχθεί και δημοσιευτεί από λαογράφους και ανθρωπολόγους. Ανέλυσα το κάθε αφήγημα σε συστατικά στοιχεία ή μυθήματα  —όρος δανεισμένος από τον αείμνηστο Γάλλο δομιστή ανθρωπολόγο Claude Lévi-Strauss.

[ … Το μύθημα, αποτελεί το συστατικό κύτταρο του μύθου, το οποίο μπορεί να ενεργοποιηθεί και να λειτουργήσει σημασιολογικά μόνο όταν συναφθεί σε μεγαλύτερες ενότητες, με τρόπο τέτοιον ώστε να ευνοείται η δημιουργία μιας νέας μυθικής αφήγησης, που θα συνδέεται με την προηγούμενη αλλά και θα διαφέρει απ’ αυτή, χάρη ακριβώς στην ύπαρξη των μυθημάτων … ] Δ.Ε. “Η πρόσληψη του μύθου του Φιλοκτήτη στη νεότερη δραματουργία: André Gide, Philoctète∙ Βασίλης Ζιώγας, Φιλοκτήτης∙ Heiner Müller, Philokte” ⇒url 

Όπως τα γονίδια έτσι και τα μυθήματα αποτελούν κληρονομικά χαρακτηριστικά του είδους των αφηγημάτων τα οποία μεταλαμπαδεύονται από γενιά σε γενιά και τροποποιούνται αργά. Στα παραδείγματα μυθημάτων από τον Κοσμικό Θηρευτή περιλαμβάνονται ενδεικτικἀ: γυναίκα η οποία παραβιάζει κάποια θρησκευτική απαγόρευση·  θεϊκό πρόσωπο το οποίο σταματά έναν κυνηγό· θεός που μεταμορφώνει ζώο σε αστερισμό. Η αρχική μου ανάλυση απέδωσε ��άση δεδομένων 44 μυθημάτων . Στη συνέχεια, για κάθε εκδοχή μιας ιστορίας, τα κωδικοποίησα με τους αριθμούς ένα (1) όταν υπήρχαν και μηδέν (0) όταν απουσίαζαν. Εφάρμοσα επιτυχημένη ακολουθία στατιστικών αλγορίθμων ώστε να ιχνηλατήσω εξελικτικά μοτίβα και να δημιουργήσω οικογενειακά δέντρα. Το 2013, επέκτεινα το μοντέλο το οποίο πλέον περιελάμβανε 47 εκδοχές της ιστορίας και 93 μυθήματα. Τελικά, χρησιμοποίησα τρείς ξεχωριστές βάσεις δεδομένων για την εφαρμογή διαφορετικών αλγορίθμων και την διασταύρωση των αποτελεσμάτων μου.

Ένα από τα πιο ενημερωμένα φυλογενετικά δέντρα για τον Κοσμικό Θηρευτή (βλ. παρακάτω εικονογράφηση) προτείνει ότι η μυθική αυτή οικογένεια, έφθασε στην Αμερική σε πολλά διαφορετικά σημεία. Ένα κλαδί του, ενώνει τις εκδοχές του μύθου Ελλήνων και  Αλγκόνκιν (γηγενών της Β.Αμερικής). Άλλο κλαδί υποδεικνύει πέρασμα μέσω του Βεριγγείου Πορθμού στην γη των Εσκιμὠων και την βορειοανατολική Αμερική, πιθανόν σε δύο διαφορετικά κύματα. Άλλα κλαδιά υποδηλώνουν ότι κάποιες εκδοχές του μύθου διεδόθησαν αργότερα σε σχέση με άλλες από την Ασία προς την Αφρική και την Αμερική.

Ζευγάρι Algonquin. Υδατογραφία του 18ου αι. _wikipedia

Μεταμόρφωση μύθου

Οι εξελικτικοί βιολόγοι έχουν παρατηρήσει ότι τα περισσότερα είδη δεν μεταβάλλονται για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας τους. Όταν συμβαίνει σημαντική εξελικτική αλλαγή περιορίζεται συνήθως σε μεμονωμένα ακαριαία γεγονότα διαφοροποίησης της ειδογένεσης.  Το φαινόμενο αυτό αποκαλείται διακοπτόμενη ισορροπία (punctuated equilibrium).

Διακοπτόμενη ισορροπία: μικρές περίοδοι ραγδαίας αλλαγής διακόπτουν μακρές σταθερές περιόδους και προκαλούν δημιουργία νέων ειδών _ βλ. Παν/μιο Πατρών Εξέλιξη του Έμβιου κόσμου- Παλαιοντολογία url  

Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και με τους μύθους. Όταν αδελφές μυθολογικές εκδοχές αποκλίνουν γρήγορα εξαιτίας μεταναστευτικών εμποδίων, προκλήσεων από ανταγωνιστικούς λαούς ή νέων περιβαλλοντικών και πολιτισμικών δεδομένων, ακολουθούνται από εκτεταμένες περιόδους σταθερότητας. 

Σε γενικές γραμμές, δομές μυθιστοριών, οι οποίες κάποιες φορές παραμένουν απαράλλαχτες για χιλιάδες χρόνια, ακολουθούν από κοντά την ιστορία των μεγάλης κλίμακας μεταναστευτικών κινήσεων της ανθρωπότητας. Σαν ειρωνία, η φυλογενετική ανάλυση αποκαλύπτει ότι μία από τις πιο σαγηνευτικές μυθιστορίες αιφνιδιαστικής μεταμόρφωσης —αυτή του Πυγμαλίωνα— συνιστά χαρακτηριστικό παράδειγμα  του σταθερού αυτού μοτίβου της εξέλιξης.

Πυγμαλίων Joachim von Sandrart © The Metropolitan Museum of Art

Αναλύοντας του Μύθους

Οι μύθοι του Κοσμικού Θηρευτή, οι οποίοι απεικονίζουν με άστρα, ζώα και κυνηγούς, είναι ευρέως διαδεδομένοι σε Ευρασία και Αμερική. Οι συγκριτικοί μυθολόγοι μελετούν τις εκλπηκτικές ομοιότητες  και τις λεπτές διαφοροποιήσεις ανάμεσα στους μύθους των ευρύτατα διασκορπισμένων πολιτισμών, χρησιμοποιώντας εργαλεία ανάλυσης ανεπτυγμένα από εξελικτικούς βιολόγους.

Αρχικά διασπούν θρύλους συγκεκριμένης οικογένειας σε μικρά δομικά στοιχεία (ανάλογα των γονιδίων): τα μυθήματα. Στη συνέχεια καταγράφουν παράγοντες όπως η συχνότητα εμφάνισης των στοιχείων αυτών σε διάφορες ιστορίες. Η υπολογιστική ανάλυση των στοιχείων που ομοιάζουν, αποκαλύπτει την πλέον πρώιμη εκδοχή  και το πώς η κεντρική της ιδέα μεταποιήθηκε με την πάροδο του χρόνου αλλά και την διασπορἀ σε άλλους τόπους. Τα μυθήματα που απεικονίζονται στο σχεδιάγραμμα συνιστούν τα δομικά στοιχεία (κύτταρα)  διάφορων ιστοριών της οικογενείας του Κοσμικού Θηρευτή,  οι οποίες σχετίζονται με την Μεγάλη και την Μικρή Άρκτο, τον Ωρίωνα και τις Πλειάδες. 

♦

Περιγραφή σχεδιαγράμματος

Πώς διαβάζεται

Καθένας από τους 88 κύκλους που απεικονίζονται, αναπαριστά μύθημα του Κοσμικού Θηρευτή προσδιορισμένο από  τον συγγραφέα. Στην πρώτη απεικόνιση (από τα αριστερά προς τα δεξιά) και στον κατάλογο από κάτω, βρίσκονται ελεύθερα διατεταγμένα τα μυθήματα σε κατηγορίες που περιλαμβάνουν ζωήματα [(ομάδες μεμονωμένων ειδών του ζωικού βασιλείου τα οποία μοιράζονται ορισμένα συναφή βιολογικά χαρακτηριστικά και για τα οποία ισχύουν κοινοί θυσιαστήριοι κανόνες (περισσότερες λεπτομέρειες στα αγγλικά )]  λεπτομέρειες για την θήρευσή τους, μεταμορφώσεις ζώων και θηρευτών και τον καταστερισμό των ιστοριών τους.

Τα νούμερα (στην πρώτη απεικόνιση) αντιστοιχούν με τον αριθμό των μυθημάτων (που ακολουθούν στον κατάλογο).

Το μέγεθος του κύκλου και οι αποχρώσεις από το γκρι (#1) έως το λευκό (#43) ανταποκρίνονται στον αριθμό των ιστοριών στις οποίες εμφανίζεται το μύθημα.

Οι γραμμές συνδέουν μυθήματα που έχουν εμφανιστεί μαζί σε θρύλους. Το χρωματιστό στεφάνι φανερώνει τις περιοχές που σχετίζονται με την ιστορία του κάθε μυθήματος. Περιοχές και χρωματισμοί περιγράφονται πάνω από τον κατάλογο των μυθημάτων.

Η διαδρομή μιας ιστορίας

Η μπλέ έντονη γραμμή ιχνηλατεί το μονοπάτι που ακολούθησε ένας μύθος των Ινδιάνων Λενάπε [Lenape: (το παλαιότερο και ως εκ τούτου) Αυθεντικό Έθνος ή Λαός, αλλιώς γνωστοί ως Ινδιάνοι του Ντέλαγουερ) της βορειοανατολικής περιοχής των Ηνωμένων Πολιτειών, για το πώς απέκτησε ο αστερισμός της Μεγάλης Άρκτου, μορφή Αρκούδας.

Συνθήκη μεταξύ William Penn και φύλαρχων Λενάπε (1682)_wikipedia

Ο θρύλος αυτός μοιράζεται αρκετά μυθήματα με παραδόσεις της οικογενείας του Κοσμικού Θηρευτή οι οποίες διατηρούνταν από άλλες πολιτισμικές ομάδες στην Ευρασία και την Αμερική, περιλαμβάνοντας: Το ζώημα είναι μεγάλο θηλαστικό (1)· οι διώκτες εντοπίζονται εκεί ή φτάνουν από τον ουρανό (29)· το ζώο είναι ζωντανό όταν μεταμορφώνεται σε αστερισμό(49)· ένας από τους αστερισμούς της ιστορίας είναι η Μεγάλη Κουτάλα (86) [Big Dipper: αστερισμός ο οποίος απαρτίζεται από τα επτά λαμπρότερα άστρα της Μεγάλης Άρκτου].

Κατάλογος Μυθημάτων

Μεγάλο θηλαστικό

Φυτοφάγο

Σαρκοφάγο

Κερασφόρο

Οπληφόρο

Κουνάβι

Αρκούδα

Άλκη

Τάρανδος

Ελάφι

Αμερικάνικη έλαφος

Καμήλα

Αγριοκάτσικο

Αντιλόπη

Ζέβρα

Γουρούνι

Βόδι

Τάπιρος

Η μητέρα του θηρευτή η οποία έχει μεταμορφωθεί σε αρκούδα

Εξάποδο ζώο

Κατοικίδιο

Κάποιο ζώο

Τέσσερα ζώα

Επτά ζώα

Δύο ζώα

Τρία ζώα

Οι Πλειάδες είναι ζώο

Τα ζώα σχετίζονται με τον ιδιοκτήτη τους

Οι θηρευτές βρίσκονται εκεί ή είναι ουρανοκατέβατοι

Υπάρχει ένας διώκτης

Δύο διώκτες

Πέντε διώκτες

Τρείς ή τουλάχιστον τρείς διώκτες

Ο Ωρίωνας είναι θηρευτής

Επτά θηρευτές

Το σπαθί του Ωρίωνα είναι διώκτης

Γυναίκα παραβιάζει θρησκευτική απαγόρευση

Αιχμαλωτίζει τον Ήλιο

Ζώο τιμωρείται για την περηφάνεια του

Κάποιος κατεβαίνει μόνος από τον ουρανό και καταστρέφει ξοπίσω του το μονοπάτι.

Θεότητα σταματά θηρευτή

Το κυνήγι συνεχίζεται μέχρι το φθινόπωρο

Οι Υάδες είναι παιχνίδι

O Μπετελγκέζ (Betelgeuse) είναι παιχνίδι

Η Κασσιόπεια είναι παιχνίδι

Οι θηρευτές είναι σκυλιά

Οι θηρευτές ανήκουν στην ίδια οικογένεια

Ζὠο κυνηγά ζώο το οποίο κυνηγά άλλο ζώο

Το ζώο είναι ζωντανό όταν μεταμορφώνεται σε αστερισμό

Το ζώο είναι νεκρό όταν μεταμορφώνεται σε αστερισμό

Άντρας μεταμορφώνει τ’αδέλφια του σε αστέρια

Κυνηγοί γίνονται άστρα εξαιτίας κάποιου συγγενούς

Θεός μεταμορφώνει Νύμφη σε αρκούδα

Θεός μεταμορφώνει ζώο σε αστερισμό

Σκύλος μεταμορφώνεται σε άστρο

Κάθε ζώο μεταμορφώνεται σε άστρο της Μεγάλης Κουτάλας

Οι Πλειάδες είναι κυνηγοί

Τα τρία άστρα της ζώνης του Ωρίωνα νοούνται ως ζώα

Μέλη της ίδιας οικογένειας μεταμορφώνονται σε Μεγάλη και Μικρή Άρκτο

Ένα ζώο μεταμορφώνεται σε άστρο της Μεγάλης Κουτάλας

Δύο ζώα μεταμορφώνονται σε δύο άστρα της Μεγάλης Κουτἀλας

Τέσσερα ζώα μεταμορφώνονται σε τέσσερα άστρα της Μεγάλης Κουτάλας

Επτά ζώα δημιουργούν τα επτά άστρα της Μεγάλης Κουτάλας

Τρία άστρα από την ζώνη του Ωρίωνα εκλαμβάνονται ως ένα ζώο

Τρία άστρα της ζώνης του Ωρίωνα λογίζονται ως τρείς κυνηγοί

Ένα από τα γειτονικά άστρα του Ωρίωνα είναι μαχαίρι που ρίχτηκε από τον κυνηγό για να χτυπήσει τα ζώα

Λίπος ή αίμα στάζει από το σώμα ζώου, πέφτει στην γη και γίνεται κάτι άλλο

Το λίπος γίνεται μελίτωμα

Αίμα που στάζει από ζώο, βάφει τα φύλλα του φθινοπώρου

Η χειρολαβή της Μεγάλης Κουτάλας είναι κυνηγοί

Το λίπος γίνεται χιόνι

Επτά άστρα της Μεγάλης Κουτάλας σχηματίζουν κυνηγούς

Τέσσερα άστρα της Μεγάλης Κουτάλας σχηματίζουν ζώο

Πέντε άστρα της Μεγάλης Κουτάλας σχηματίζουν κηνυγούς

Αποκομμένα μέλη είναι άστρα τα οποία φαίνονται τον χειμώνα

Ζώο σχηματίζει την Μεγάλη Κουτάλα

Η Μεγάλη Κουτάλα είναι ζωγραφιά

Τρία άστρα είναι η σκιά ζώου

Ο Αλκόρ (ο αστέρας 80 της Μεγάλης Άρκτου) είναι σκύλος

Ο Άλκορ είναι αντικείμενο

Ο Άλκορ είναι βέλος

Ο Άλκορ είναι μαχαίρι

Ο Άλκορ είναι κατσαρόλα

Ο ήρωας είναι η πηγή της θερμότητας

Το κοσμικό ζώο χτυπιέται από μικρό ή μεγάλο βέλος

Ένας από τους βασικούς αστερισμούς της ιστορίας είναι η Μεγάλη Κουτάλα

Ένας από τους βασικούς αστερισμούς της ιστορίας είναι ο Ωρίωνας

Ένας από τους βασικούς αστερισμούς της ιστορίας είναι οι Πλειάδες

Credit: ACCURAT; Source: “A Cosmic Hunt in the Berber Sky: A Phylogenetic Reconstruction of Palaeolithic Mythology,” Julien d’Huy, in Les Cahiers de l’AARS, No. 16; 2013

♦

Θρυλείται από τους Έλληνες ότι, ένας όμορφος γλύπτης από την Κύπρο αποκρούει την συντροφιά ντόπιων γυναικών καταδικασμένων να εκπορνεύονται σε μια ζωή δίχως αγάπη, επειδή αμέλησαν να επιδείξουν τον δέοντα σεβασμό στην Αφροδίτη, θεά του έρωτα και προστάτιδα του νησιού. Πρόκειται για τον Πυγμαλίωνα, ο οποίος αφοσιώνεται στο έργο του, σμιλεύει ελεφαντόδοντο δίνοντάς του γυναικεία μορφή και το ονοματίζει Γαλάτεια. Ντύνει το άγαλμα με φανταχτερά ρούχα και κοσμήματα, το φιλά, το θωπεύει και του μιλά καθημερινά.

Κατά την διάρκεια τελετής προς τιμή της Αφροδίτης, ο Πυγμαλίων πηγαίνει στο ιερό της θεάς, θυσιάζει έναν ταύρο και προσεύχεται για μια σύζυγο ακριβώς ίδια με το αγαπημένο του είδωλο. Όταν επιστρέφει στο σπίτι του και φιλά την Γαλάτεια, μένει έκπληκτος από την ζεστασιά του αγάλματος. Η Αφροδίτη είχε χαρίσει ζωή στην Γαλάτεια.

Ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος, απαθανάτισε τον Ελληνικό θρύλο στις Μεταμορφώσεις, εμπνέοντας έκτοτε αμέτρητους συγγραφείς, δραματουργούς και καλλιτέχνες.

Σύμφωνα με την έρευνά μου, η εξέλιξη του μύθου αυτού συμβάδισε με μεταναστευτικό κύμα από την βορειοανατολική στην νότια Αφρική για το οποίο προγενέστερες γενετικές μελέτες, καταδεικνύουν ότι συνέβει πριν 2.000 χρόνια. Σε θρύλους, τους οποίους αφηγήθηκαν διάφορες φυλές κατά μήκος της διαδρομής αυτής,  ένας άντρας σκαλίζει την μορφή μιας γυναίκας και την ερωτεύεται· το είδωλο ζωντανεύει και παντρεύεται τον δημιουργό του. Σύμφωνα με τους  Βέντα της νότιας Αφρικής, ένας άντρας δίνει μορφή γυναίκας σε ξύλο. Όταν το έργο ολοκληρώνεται, ζωντανεύει και ο φύλαρχος επιχειρεί να την απαγάγει. Ο γλύπτης προβάλλει αντίσταση, ρίχνει την γυναίκα στο έδαφος και τότε εκείνη ξαναγίνεται ξύλο.

Παραδοσιακή παράκτια εγκατάσταση Vedda _wikipedia

Φυλογενετικό δέντρο που κατασκεύασα χρησιμοποιώντας ως αφετηρίες, την Ελληνική εκδοχή για τον μυθικό Πυγμαλίωνα και αυτή του λαού των Μπάρα της Μαδαγασκάρης, απέφερε ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Οι θρύλοι Ελλήνων και Μπάρα αντικατοπτρίζουν ο ένας τον άλλο, παρά το ό,τι εκπροσωπούν το μεγαλύτερο γεωγραφικό διαχωρισμό οποιασδήποτε άλλης ιστορίας από αυτές που περιελήφθησαν στο υπολογιστικό μοντέλο.

Isambo, βασιλέας του λαού των Bara (1906) _wikipedia

Επιπροσθέτως, οι Μπάρα κατοικοέδρευαν σε νησί, γεγονός το οποίο δεν άφηνε πολλά περιθώρια αφενός στην εξάπλωση του πληθυσμού τους και αφετέρου στις μυθολογικές διαφοροποιήσεις, οι Έλληνες δε, παρέμειναν για μεγάλο μέρος της ιστορίας τους απομονωμένοι, μακριά  από κάθε επαφή με Αφρικανικούς μύθους. Ωστόσο, αμφότερες οι εκδοχές των Μπάρα και των Ελλήνων, φέρουν αξιοσημείωτες ομοιότητες ως προς μία προγενέστερη παραλλαγή της ιστορίας από τις φυλές των Βερβέρων της Σαχάρας.

Οικογένεια Βερβέρων διαπλέει ποταμό. Γκραβούρα του 19ου αι. –wikipedia

Από στατιστική κι εμπειρική ανάλυση προκύπτει ότι τα αφηγήματα Ελλήνων και Μπάρα είναι πιθανό να διατηρούν εκδοχή του Πυγμαλίωνα η οποία εμφανίστηκε με τους Βερβέρους την χιλιετία ανάμεσα στο 3000 και το 4000, φαίνεται δε, να εμπεριέχει πολύ πρώιμη εκδοχή του θρύλου: Άντρας ο οποίος κατασκευάζει άγαλμα από κορμό δέντρου για ν’απαλύνει το αίσθημα της μοναξιάς του·  ο ίδιος ή κάποιος άλλος, το ντύνει με ρούχα· χάρη σε κάποιον θεό το είδωλο ζωντανεύει και μεταμορφώνεται σε όμορφη νεαρή κοπέλα· εκείνη γίνεται σύζυγος του δημιουργού της μολονότι κάποιο άλλο πρόσωπο, επίσης επιθυμεί την συντροφιά της. Βέβαια, ο αυθεντικός  αρχικός μύθος ήταν πιθανόν εξίσου περίπλοκος με τις εκδοχές στις οποίες βασίζεται η ανακατακευή.

Το τέρας και το σπήλαιο

Στο παρελθόν, οι ερευνητές της συγκιτικής μυθολογίας βασίζονταν κυρίως στην διαίσθηση και την χειρωνακτική κατεργασία των πληροφοριών, γεγονός το οποίο περιόρισε το εύρος και την ενδελεχή μελέτη των λεπτομερειών του έργου, που θα μπορούσαν να κάνουν. Με την φυλογενετική ανάλυση να υποβοηθείται από υπολογιστές, ο αντίκτυπος του μυθογραφικού δανεισμού ανάμεσα σε διαφορετικές πολιτισμικές ομάδες, μπορεί πλέον να δοκιμασθεί. Μπορούμε να δημιουργήσουμε εκτενείς και ευπροσάρμοστες τράπεζες πληροφοριών οι οποίες ενσωματώνουν τον πλούτο των εμπειρικών παρατηρήσεων από μέρους των μελετητών με την πάροδο των ετών. Μπορούμε να συνάμα να τις διευρύνουμε ώστε να περιλαμβάνουν νεότερες εκδοχές των ιστοριών, υποβάλλοντας παράλληλα σε δοκιμασία προηγούμενες αναφορές.

Το 2012, διαμόρφωσα το αρχικό μοντέλο φυλογενετικής μελέτης της ιστορίας του Πολύφημου, βασισμένο σε 24 εκδοχές του μύθου —από την Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική— και 79 μυθήματα. Στη συνέχεια, σταδιακά επέκτεινα το μέγεθος των δειγμάτων ώστε να περιλαμβάνει 56 εκδοχές και 190 μυθήματα, αντλημένα από ποικιλία προγενεστέρων μελετών δημοσιευμένων σε Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία.  Δημιούργησα επίσης, τρείς διακριτές βάσεις δεδομένων και εφάρμοσα εξελικτικούς και στατιστικούς αλγορίθμους διαφόρων ειδών ώστε να βαθμονομήσω και να διασταυρώσω τα αποτελέσματά μου.

♦

Γενεαλογία των Μύθων

Ανάλυση ποικιλίας εκδοχών του Κοσμικού Θηρευτή με την χρήση διαφορετικών στατιστικών μοντέλων, φανερώνει ότι οι πρώτοι άνθρωποι που κατοίκησαν την Αμερική έφεραν μαζί τους τις ιστορίες, όταν διέσχισαν το πέρασμα του Βερίγγειου από την Σιβηρία περισσότερο από 15000 χρόνια πριν. Οι διακλαδώσεις του μοντέλου αυτού υποδεικνύουν ότι, αφηγήματα του μύθου πέρασαν από γενιά σε γενιά και σε άλλες πολιτισμικές ομάδες κατά την διάρκεια τεσσάρων διαδοχικών μεταναστευτικών κυμάτων. Για παράδειγμα, στον πίνακα που ακολουθεί, φαίνεται στην ρίζα του δέντρου με αριθμό 1 να βρίσκεται το μύθημα-κλειδί του αστερισμού της Μεγάλης Κουτάλας και ο Ωρίωνας στην ρίζα του δεύτερου, όπου κάνουν την εμφάνισή τους επίσης, οι Πλειάδες.

Credit: JEN CHRISTIANSEN; Source: JULIEN D’HUY

♦

Ο Πολύφημος, τερατόμορφος μονόφθαλμος ανθρωποφάγος απόγονος του Ποσειδώνα, θεού της θάλασσας, κάνει την δραματ��κή του εμφάνιση στην Οδύσσεια του Ομήρου. Όταν ο Οδυσσέας φθάνει στο νησί των Κυκλώπων, σε αναζήτηση τροφής αυτός και οι δώδεκα συνταξιδιώτες του τρυπώνουν στην σπηλιά του Πολύφημου. Ο γίγαντας επιστρέφει όταν τελειώνει με την βόσκηση των ζώων του, σφραγίζει την είσοδο της σπηλιάς και καταβροχθίζει τέσσερις από τους άντρες του Οδυσσέα πριν φύγει το επόμενο πρωί για να φροντίσει το κοπάδι του. Εκείνο το βράδυ, αφού ο Πολύφημος έφαγε δύο ακόμη άντρες, ο Οδυσσέας τον μεθά  με ανέρωτο κρασί. Ο Πολύφημος ζητά από τον γενναιόδωρο επισκέπτη του να μάθει το όνομά του και ο Οδυσσέας απαντά «Κανένας». Κάποτε ο Πολύφημος αποκοιμιέται και ο Οδυσσέας τον τυφλώνει με ένα αιχμηρό ραβδί σκληρυμένο στη φωτιά. Ο Πολύφημος φωνάζει βοήθεια αλλά όταν καταφθάνουν οι άλλοι Κύκλωπες και ρωτούν ποιός τον τύφλωσε, εκείνος απαντά ο «Κανένας». Στο μεταξύ ο Οδυσσέας και οι υπόλοιποι άντρες του, διαφεύγουν δεμένοι κάτω από τις κοιλιές των τεράστιων προβάτων όταν ο Πολύφημος τα βγάζει έξω να βοσκήσουν.

Η τύφλωση του Πολύφημου _wikipedia

Οι Μαυροπόδαροι Ινδιάνοι, φυλή των Αλγκόνκιν της οποίας η επιβίωση ήταν άμεσα συνδεδεμένη με το κυνήγι του βουβάλου, διατήρησε από γενιά σε γενιά μιά συναφή ιστορία. Ο κατεργάρης Κόρακας, πουλί και άνθρωπος μαζί, κρύβει κοπάδι βουβάλων σε σπηλιά. Όταν συλλαμβάνεται, τοποθετείται πάνω σε καμινάδα, μαρτυρία η οποία εξηγεί γιατί έκτοτε τα κοράκια είναι μαύρα. Ο Κόραξ υπόσχεται να ελευθερώσει τα ζώα, αλλά δεν τηρεί την υπόσχεσή του. Δυό ηρωικοί κυνηγοί μεταμορφώνουν τους εαυτούς τους —ο ένας σε κουτάβι κι ο άλλος σε ξύλινο ραβδί. Η θυγατέρα του Κόρακα παίρνει το σκυλάκι και την ράβδο και τα πηγαίνει στην σπηλιά. Εκεί, οι δύο κυνηγοί μεταμορφώνονται εκ νέου, ο ένας σε μεγάλο σκύλο κι ο άλλος σε άντρα, για να οδηγήσουν έξω τους βουβάλους. Μαζί τους πέρασε και ο Κόρακας κρυμμένος κάτω από το δέρμα ενός ζώου, την ώρα που το κοπάδι όρμηξε έξω από την σπηλιά.

Σύνθετο φυλογενετικό δέντρο της οικογενείας των μύθων του Πολύφημου, φανερώνει ότι οι θρύλοι ακολούθησαν δύο μεγάλα μεταναστευτικά μοτίβα: Το πρώτο, τους Παλαιολιθικούς χρόνους, έσπειρε τον μύθο σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική και το δεύτερο, την Νεολιθική περίοδο, τον παραλλήλισε με την εξάπλωση της κτηνοτροφίας.

Εκδοχή της ιστορίας του Πολύφημου, συντηρημένη σχηματικά στην Ελβετία, ενδέχεται να διατηρεί μια αρχαία μορφή: Κυνηγός συναντά τέρας, μονόφθαλμο γίγαντα και κύριο των τεράτων κάποιου βουνού. Αλλά, αυτό το σχήμα εξαφανίστηκε, κατά την διάρκεια της εξέλιξης του φαινομένου των παγετώνων, η οποία κορυφώθηκε πριν από περίπου 21.500 χρόνια.  Μια νέα εκδοχή, η οποία έρχεται αργότερα στο προσκήνιο και θέλει το τέρας να βρίσκει καταφύγιο, φαίνεται να διαδόθηκε  χάρη στις διαδοχικές μεταναστεύσεις από περιοχές του Καυκάσου και της Μεσογείου οι οποίες είχαν προσφέρει προστασία στους ανθρώπους και άλλα βιολογικά είδη από την δριμύτητα των κλιματικών αλλαγών. Οι σύνδεσμοι στο φυλογενετικό δέντρο υπαινίσσονται ότι εκδοχές του Ομηρικού Πολύφημου, δημιούργησαν προφορική παράδοση με ανεξάρτητη διαδρομή ανάμεσα σε πολλές ομάδες, όπως για παράδειγμα, στους προγόνους των λαών της σύγχρονης Ουγγαρίας και Λιθουανίας.

Αναζήτηση αρχέγονων πρωτομύθων

Φυλογενετικές ανακατασκευές αμφοτέρων των μύθων του Πολύφημου και του Κοσμικού Θηρευτή δημιουργήθηκαν μετά από δεκαετίες ερευνών από ειδικούς οι οποίοι στήριξαν το έργο τους πρωτίστως σε προφορικές και γραπτές εκδοχές θρύλων και παραδόσεων. Τα σημερινά μοντέλα ενσωματώνουν επίσης, εμπειρικές παρατηρήσεις μυθολογικών μοτίβων της προϊστορικής βραχογραφίας.  Οι ομοιότητες μεταξύ κάποιων από αυτές και οι αναπαραστάσεις των ιστοριών, ανοίγουν νέο παράθυρο στο σύμπαν της νόησης των πρώτων ανθρώπων, οι οποίοι μετακινήθηκαν μέσω του Βερίγγειου Πορθμού προς τον Νέο Κόσμο την εποχή πρίν από 30000 έως 15000 χρόνια. 

Στον μύθο του Πολύφημου, όπως κατά πάσα πιθανότητα τον άκουσε αρχικά το κοινό του, κάποιος κυνηγός αντιμετωπίζει ένα ή πολλά τέρατα τα οποία έχουν στην κατοχή τους κοπάδι άγριων ζώων. Μπαίνει στον χώρο όπου το τέρας φυλά τα ζώα και βρίσκει την έξοδο του να εμποδίζεται από κάποιο μεγάλο αντικείμενο. Το τέρας προσπαθεί να τον σκοτώσει. Ο ήρωας καταφέρνει να δραπετεύσει προσδενόμενος στο υπογάστριο κάποιου από τα ζώα.

Ο πρωτομύθος αυτός —όπως αποκαλύπτεται από τρείς ξεχωριστές φυλογενετικές βάσεις δεδομένων, αρκετές στατιστικές μεθόδους και ανεξάρτητα εθνολογικά στοιχεία— αντανακλά την πεποίθηση, ευρύτατα διαδεδομένη από τους αρχαίους πολιτισμούς, στην ύπαρξη ενός αφέντη των ζώων —ο οποίος τα κρατά σε σπήλαιο—  και στην ανάγκη μεσολάβησης κάποιου τρίτου για να τα ελευθερώσει. Θα μπορούσε επίσης να αποτελεί μέρος παλαιολιθικής αντίληψης ότι τα αγρίμια αναδύονται από κάποιον υπόκοσμο.

This slideshow requires JavaScript.

Στο σπήλαιο των Τριών Αδελφών στα Γαλλικά Πυρηναία, όπου σύχναζαν άνθρωποι της Ανώτερης Παλαιολιθικής Περιόδου,  απεικονίζεται σε μια ζωγραφιά, μικρό πλάσμα με κεφαλή  βίσωνα  και ανθρώπινο σώμα, το οποίο μοιάζει να κρατά ένα μικρό τόξο. Χαμένο ανάμεσα σε κοπάδι βισώνων, ένα άλλο ζώο, παρόμοιο με αυτούς, στρέφει το κεφάλι του προς το ανθρώπινο υβρίδιο και τα βλέμματά τους συναντιούνται.  Κατά την εξέταση, ο πίσω αριστερός μηρός «βίσωνα» δεν βρέθηκε να ταυτίζεται με αυτόν ενός μηρυκαστικού· οι αναλογίες του είναι κατά πολύ μικρότερες, όπως του ανθρώπινου μηρού —τόσο πολύ μάλιστα που ο αρχαιολόγος  André Leroi-Gourhan το εξέλαβε στο σύνολό του ώς ανθρώπινη σιλουέτα. Εξάλλου, ο καλλιτέχνης έχει σχεδιάσει σχολαστικά  τις οπές της έδρας και του γενετήσιου οργάνου. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά μπορούν να συγκριθούν με κάποιες εκδοχές για την ιστορία του Πολύφημου, από Ινδιάνους της Αμερικής, όπου ο άνθρωπος κρύβει τον εαυτό του εντός του ζώου εισερχόμενος από την έδρα του.

Όλες οι φωτογραφίες από το σπήλαιο αντλήθηκαν από εδώ

♦

Η πρώτη εκδοχή του Κοσμικού Θηρευτή, πρόγονος όλων των υπολοίπων αφηγημάτων για την Καλλιστώ, ανακατασκευασμένη από τρείς διαφορετικές βάσεις δεδομένων θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι: Άντρας κυνηγά οπληφόρο· το γεγονός διαδραματίζεται ή ολοκληρώνεται στον ουρανό· το ζώο είναι ζωντανό κατά τον καταστερισμό του· και ο αστερισμός αυτός είναι γνωστός σε ᾽μας με την ονομασία Μεγάλη Άρκτος.  

Η εικόνα αντλήθηκε από εδώ  ASTRONOMY AT LASCAUX CAVE by David C. Bossard

Τούτη η αναδόμηση μύθου του Κοσμικού Θηρευτή ενδέχεται να ερμηνεύει την πασίγνωστη Παλαιολιθική «σκηνή της σπηλιάς» η οποία βρέθηκε σε σπήλαιο στο Λασκώ (Lascaux) της Γαλλίας. Η αινιγματική και μοναχική μαύρη κηλίδα κοντά στο ακρώμιο του βίσωνα θα μπορούσε να συμβολίζει κάποιο αστέρι [εμπεριστατωμένη μελέτη παρέχεται από τον παραπάνω σύνδεσμο (Astronomy at Lascaux cave)]. Η αίσθηση που αναδύει η απεικόνιση, ότι το ζώο είναι ακίνητο και στην πραγματικότητα δεν εφορμά, θα μπορούσε να έχει νόημα εφόσον αναπαριστούσε έναν αστερισμό αντί μιας σκηνής δράσης. Επιπροσθέτως, σύμφωνα με ορισμένους εμπειρογνώμονες, ο άνθρωπος θα μπορούσε να είναι όρθιος και ο βίσωνας σε πορεία ανόδου, το οποίο αντηχεί την ανάβαση του πρωτομυθικού ζώου στον ουρανό.  Τέλος, τα μαύρα στίγματα κάτω από το ζώο παραπέμπουν στα βαμμένα φθινοπωρινά φύλλα από το αίμα του πληγωμένου βίσωνα.

Η σύνδεση μύθου με Παλαιολιθική εικόνα είναι δύσκολη υπόθεση. Τα παραδείγματα που παρουσιάστηκαν χρησιμεύουν απλά για την επεξήγηση της ερμηνευτικής δύναμης της φυλογενετικής μεθόδου, η οποία καθιστά εφικτή τόσο την  παρουσίαση εύλογων υποθέσεων όσο και την ανάκτηση ιστοριών χαμένων στα βάθη του χρόνου.

Αρχέγονοι δράκοι και φίδια

Η τρέχουσα έρευνά μου προσδίδει αξιοπιστία στην θεωρία προέλευσης του ανθρωπίνου είδους από την Αφρική, υποστηρίζοντας ότι από ανατομική σκοπιά οι σύγχρονοι άνθρωποι πρωτοεμφανίστηκαν στην Αφρική και από εκεί διασπάρθηκαν στον υπόλοιπο κόσμο.  Συμπληρώνει φυλογενετικές μελέτες εκπονημένες από βιολόγους, οι οποίες επισημαίνουν ότι το πρώτο μεγάλο μεταναστευτικό κύμα ανθρώπων απομακρύνθηκε από την Αφρική, ακολούθησε την νότια Ασιατική ακτογραμμή, εποίκησε την Αυστραλία περί τα 50.000 χρόνια πριν και πλησίασε την Αμερική  από την πλευρά της ανατολικής Ασίας.  Βιολογικές και μυθολογικές μελέτες καταδεικνύουν αμφότερες δεύτερο μεταναστευτικό ρεύμα να φθάνει στην Βόρεια Αμερική, την ίδια περίπου εποχή με αφετηρία την βόρεια Ευρασία.

  Χάρτης μετακινήσεων των πρώτων ανθρώπινων πληθυσμών. _wikipedia 1: Homo sapiens – 2: Νεάντερταλ – 3 : Πρώιμα είδη ανθρώπου

Πρόσφατα κατασκεύασα ένα τεράστιο φυλογενετικό δεντροδιάγραμμα για την ιχνηλάτηση της εξέλιξης μύθων με πρωταγωνιστές δράκους και φίδια, οι οποίοι εμφανίστηκαν κατά την διάρκεια των δύο αυτών μεταναστευτικών ρευμάτων. Ένα πρωτοαφήγημα το οποίο κατά πάσα πιθανότητα προϋπήρχε της εξόδου από την Αφρική, περιλαμβάνει τα ακόλουθα κύρια στοιχεία στον πυρήνα της ιστορίας του: Μυθολογικά ερπετά φυλάσσουν τις πηγές του νερού, ελευθερώνοντας την ροή του μόνο κάτω από ορισμένες συνθήκες. Έχουν την ικανότητα να πετούν και να σχηματίζουν ουράνιο τόξο. Είναι γιγάντια κα�� έχουν κέρατα ή ελαφοκέρατα στα κεφάλια τους. Μπορούν να προκαλέσουν βροχές ή καταιγίδες. Ερπετά, αθάνατα όπως αυτά που απαλάσσονται από το δέρμα ή το κέλυφός τους κι έτσι αναγεννώνται, αντιπαραβάλλονται με τους θνητούς ανθρώπους αλλά και θεωρούνται φορείς του θανάτου, ενδεχομένως μέσω του δαγκώματός τους.   Σε αυτό το πλαίσιο, ένας απελπισμένος άνθρωπος παρακινείται να παρατηρήσει τον τρόπο με τον οποίο κάποιο φίδι ή άλλο μικρόσωμο ζώο είτε αναβιώνει είτε θεραπεύει τον εαυτό του ή άλλα ζώα. Εκείνος χρησιμοποιεί την ίδια θεραπεία και επιτυγχάνει. Ο πρωτομύθος αυτός δομήθηκε από πέντε διακριτές βάσεις δεδομένων μεταβάλλοντας τόσο τον ορισμό δράκου-ερπετού όσο και τα στοιχεία της ανάλυσης που περιλαμβάνουν μεμονωμένες εκδοχές συναφούς ιστορίας, είδη ερπετών-δράκων καθώς και πολιτισμικές ή γεωγραφικές περιοχές.

Η πορεία του ανθρώπινου είδους. _wikipedia

Τελικά, ελπίζω να ανατρέξω ακόμα πιο πίσω στον χρόνο και να εντοπίσω μύθους που μπορεί να φωτίσουν αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε πρώιμους Homo sapiens και είδη ανθρώπων που εξαφανίστηκαν κατά την διάρκεια της Παλαιολιθικής περιόδου. Οι εξελικτικοί βιολόγοι έχουν αναγνωρίσει πιθανές διασταυρώσεις με Neandertals, Denisovas και ίσως άλλους αρχαϊκούς ανθρώπους. Ανταλλαγές υλικών, γλωσσικά και μυθολογικά δάνεια είναι επίσης πιθανό να έχουν συμβεί. Στοχεύω πιο άμεσα στην επέκταση και βελτίωση της αναπτυσσόμενης διακλάδωσης του φυλογενετικού υπερ-δέντρου των Παλαιολιθικών μύθων, το οποίο περιλαμβάνει ήδη ιστορίες με τον ζωωδότη ήλιο να είναι τεράστιο θηλαστικό και γυναίκες αρχέγονους φύλακες των αδύτων της ιερής γνώσης.

Julien d’Huy

♦♦♦

Άρθρο αναφοράς (διαθέσιμο μόνο με συνδρομή)

Μελέτη (pdf)

A Cosmic Hunt in the Berber sky : a phylogenetic reconstruction of a Palaeolithic mythology

  Γνωστοί θρύλοι στα ίχνη πρωτόγονων πληθυσμών Πώς η διάδοση των θρυλικών αφηγημάτων από γενιά σε γενιά φωτίζει την μεταναστευτική ιστορία των ανθρώπων μέχρι την Παλαιολιθική περίοδο.