#Dija Mo

[henplota]

Ndjej se te dua cdo dite e me shume. Ndjej gjithashtu se si ventiesh sa here nuk te takoj. Ndjej se jam marrosur pas teje. Ke dicka ndryshe ti. Te kane thyer. Te kane thyer aq shume sa ndjej nevojen te te sheroj deri ne copen e fundit te zemres tende. Ndjej se duhet te te perqafoj sa here me thua se nuk ndihesh mire. Ndjej se duhet te jem prane teje sa here ti ke nevoje per mua. Ndjej se duhet te te jepem e tera dhe nese ne fund e di se shume do me dhembi nese nuk do te te kem. Ndjej ti dal gjithe botes kunder per ty. Ndjej te uleras me sa fuqi kane mushkrite e mija dhe ti tregoj botes se kush je ti ne te vertete.

Syte e tu. Ata sy te cilet buzeqeshin dhe me ndjekin kudo shkoj. I kam memorizuar aq mire ne mendjen time sa eshte kaq e veshtire ti harroj. Por une nuk dua ti harroj… nuk dua te harroj asnjehere menyren se si ato me shohin mua.

Buzeqeshja jote. Buzeqeshja me e bukur ne bote. Buzeqeshje e cila me mbush zemren plot sa here e shoh.

Ti e di qe te shoh gjithe kohes. Edhe kur ti nuk e ke mendjen tek une. Te shoh, te ndjek me sy sepse dua qe te memorizoj qarte cdo pjese te fytyres tende. Sepse nese ndodh qe ti te shkosh… te pakten te te kem ne memorien time.

Nje dashuri kaq e madhe sa kjo e imja per ty. Nje dashuri nga ana jote per te cilen ende jam e paqarte. Here ndjej se me do me shume se universi, e here te tjera ndjehem sikur kurre sme ke dashur. Ama… sa here me thua se dhe ti ndjen… brenda meje hapen kaq shume porta. Jane te gjitha per ty zemra ime. Jane te gjitha per ty.

Me sherove. Ndaj ndjej se duhet te te sheroj. Ndjej se duhet te te degjoj. Zeri yt eshte si melodi ne veshin tim. Ah… ti se ke iden sa here ne dite mund ti lexoj mesazhet tona. Filloj qesh si budallaqe dhe me pas kujtohem se duhet te kthehem ne toke.

Mendoj vertet se duhet te kthehem me kembe ne toke dhe pse koka ime eshte ende ne qiell nga mendimi se ndoshta nje dite do te te kem ty.

“Ka ardhur momenti te heqesh dore Henplot…” me thone te gjithe sa here une i flas per ty. Por une nuk mund te heq dore nga ty. Kjo dashuri kaq e madhe nuk mund thjesht te harrohet ashtu papritur, per pune sekondash.

“Te pelqej, por smundem te jem me ty. Jo se ti ke dicka gabim… por nuk mundem. Nuk dua te te humbas.” – keto fjale me the. E keto fjale rrotullohen cdo dite ne koken time time. Po sikur te provoj dhe pak. Po sikur te mundohem te te ndryshoj mendjen. Po sikur te dy ne ta bejme te mundur kete dashurine tone? Apo duhet te them me mire… dashurine time…. Nuk e di jam shume lemsh. Por ti je lemshi me i bukur qe me ka ndodhur.

“Nuk do gjesh as 10 minuta per mua?” – me thua, sikur te mos e dije se cdo minut te jetes time do ta falja ty. Jo vetem 10… po per ty do mundja te jepja gjithe minutat e botes. Do e stopoja oren vetem e vetem qe te kisha me shume kohe per te qendruar me ty.

“Do vish vertet?” – me thua sa here je larg dhe mendon se une nuk jam e cmendur mjaftueshem sa per te ardhur deri ne fund te botes per te kaluar qoft 10 sekonda me ty.

Jam e cmendur mjaftueshem per te te dhuruar gjithcka kam. Gabim ose jo. Nuk me intereson. Le te jesh ti mesimi me i bukur i jetes time.

Do te te dua pergjithmone… e une kisha kaq shume kohe qe nuk e dija se cfare ishte dashuria.

Dashuria je ti. Dashuria eshte cdo gje jo perfekte qe ti ke. Prandaj te dua. Sepse je ti. E kurre mos ndalo se qeni ti.

Me beso. Te premtoj. Te premtoj me shpirt. Qe ne nje jete tjeter do vij dhe do te te kerkoj perseri si e marrosur dhe do te te gjej. Dhe te premtoj, qe ne ate jete gjithcka do jete perfekte. Dhe ne do duhemi deri ne pafundesi.

Te dua. Dhe je personi i vetem ne kete bote qe e degjon cdo dite kete fjale te dali nga goja ime.

Jam e gjitha e jotja. Pres vetem te me thuash se je i gatshem te hidhesh ne kete fluturim. Mos u shqeteso shpirt… kam une parashuta per te dy ne.

[qattuss]

Sot mora vesh qe ai eshte martuar, mbreme e pash ne enderr dhe e dija qe dicka do i kishte ndodhur. E kontrollova rastesisht te dashuren e tij dhe kur pash foton qe me zor symbyllur e puthte me erdhi per te vjelle. pash qe foton e kishte vendosur edhe ai. Sa gjate kam shpresuar qe ajo do te isha une ose edhe ajo por qe sdo martoheshin kurre. Tani ne sfond degjoj kengen e Dafines; si mua, si mua je ti dhe mu kujtua kur me thoshte si jam me ty sjam me asnje. Ne diten qe ai ka ngrit dolli per jeten qe e pret, nje vit me pare un hoqa femijen time te pare. Si me jane mbledh lotet ne mjeker vetem shpirti im e di. Dua te zhdukem qe mos te me gjej me por edhe dua te qendroj te me shikoj. Po ndihem shum vetem sot as nje udhetim ne Singapor sma rregullon gjendjen.

[weathering-with-u]

Si ja kalove mund te tkerkoj 1 nder me accountin tim personal por mos ti postosh ? Ktu tumblri mka ca probleme nese mund te me ndihmosh do ta dija per nder

Hi

https://www.tumblr.com/support

[empire-land]

Ju rekomandoj ta lexoni kur të keni kohë, në heshtje për ta shijuar.

Kjo është një perlë... Nga Jorge Luis Borges, shkrimtar dhe poet.

“JAM VLERË”

Nga humbja aq shumë mësova të fitoj; nga e qara aq shumë vizatova buzëqeshjen që kam.

Unë e njoh dyshemenë aq shumë sa shikoj vetëm qiellin. Kam goditur fundin e shkëmbit aq shumë herë sa që sa herë që zbres poshtë e di që nesër do të jem lart.

Habitem se si është qenia njerëzore, që kam mësuar të jem vetvetja.

Më duhej të përjetoja vetminë për të mësuar se si të jem me veten dhe të dija se jam shoqëri e mirë.

U përpoqa aq shumë herë të ndihmoj të tjerët, saqë mësova të kërkoj ndihmë.

Gjithmonë u përpoqa të bëja gjithçka perfekte dhe kuptova se me të vërtetë gjithçka është aq e papërsosur sa duhet të ishte (përfshirë edhe mua).

Unë bëj vetëm atë që duhet, në mënyrën më të mirë që mundem dhe të tjerët bëjnë atë që duan.

Pashë aq shumë qen që vraponin pa mendje, saqë mësova të jem një breshkë dhe të vlerësoj udhëtimin.

Mësova se në këtë jetë asgjë nuk është e sigurt, përveç vdekjes.. prandaj shijoj momentin dhe atë që kam.

Mësova se askush nuk më përket mua, dhe mësova se ata do të jenë me mua për aq kohë sa ata duan dhe duhet të jenë, dhe kushdo që është vërtet i interesuar për mua do të më njoftojë në çdo kohë dhe kundër çfarëdo qoftë.

Se miqësia e vërtetë ekziston, por nuk është e lehtë ta gjesh.

Se ai që të do, do ta tregojë gjithmonë pa e pyetur ti.

Se të jesh besnik nuk është obligim por kënaqësi e vërtetë kur dashuria është pronare e jotja.

Kjo është të jetosh. ... Jeta është e bukur me ardhjen dhe ikjen e saj, me shijet dhe shijet e saj...

Mësova të jetoj dhe të shijoj çdo detaj, mësova nga gabimet por nuk jetoj duke menduar për to, sepse ato janë gjithmonë një kujtim i hidhur që të pengon të ecësh përpara, sepse ka gabime të pa riparueshme.

Plagët e forta nuk fshihen kurrë nga zemra jote por gjithmonë ekziston dikush vërtet i gatshëm t'i shërojë me ndihmën e Zotit.

Ec në dorën e Zotit, çdo gjë bëhet gjithmonë më e mirë.

Dhe mos u shty shumë sepse gjërat më të mira në jetë ndodhin atëherë kur nuk i pret. Mos i kërko, ata të kërkojnë ty.

Po ndodh më e mira.

✍️ George Luis Borges

[zeroluce]

CANTO - FANTASMA

Lo so ora cato mo non mi rompete le palle cazzo so bene chi cantera queste casoni.

Bueno ora os jodo soy maldición che asei ora yo mi diverto con un po de música.

Hooo hoooo hooo il fantasma canta che scomparira.

Il mío sangue di un re scomparso dalle mappe.

Haora che asei yo me aburro lo sé el burro che ríe con dolzura love my.

Sapet sfere del drago sono legende per bambini della terra hoooo hoooo...

E música clásica e ora che di me che piano dentro me sentó dolore lecrime di me si sa quanto o soferto pero facio il malato di testa perche mi va.

Yo ya lo sé soy un maldito e los malditos no mueren nunca ni dios puede con mijo.

Ora fumo un cigarro con lágrimas de odio e di tristezza odio las lágrimas de cocodrilo tengo che dar un beso mui special a alguien special che me comprenda che me dija te quiero una ves al día che quando estaremos juntos nuestros deciderios se averan pero la verdad esque estoy solo como un perro abandonado.

Il mio silencio vale tanto quando esto dedo tranquilo pero pure io me enfado escrivo con beethowem con la dolcezza amara de los silencios muchos y vago per le calle della mia ciudad con un silencio meraviglioso tra ma dolores tra folgli cancellados e riscrito la vera veridad a sanno en pocos.

Bianco nero qualle sceglioro qualle spada scegliero e scelsi un bastone. E il bastone mi fece vedere la realtà.

[ashtu-kshtu]

Dhe nese t'pysin najher , tregoju qe i kam mbijetu fuqishem dallgeve t'nates .

Ndoshta jo edhe aq bukur , se n'mengjes i kam ngja fantazmave qe ecin si t'gjalle , por i kam mbijetu.

Madje pa anije. Me krahe! T'mijt.

Tregoju qe i kam puthit mire andrrat me jeten , e penin qe i prente aq lehte ne ankthet e nates e kam fsheh nen 7 pale lekura.

Tregoju qe pikat e shiut prapa xhamave i kam pa si shoke t'mi qe s'm'harronin e s'm'braktisnin as ne ftyren tem t'zbehun.

Tregoju qe prej qe nji kohe , s'kam pa kand n'sy ma . Se prej pasqyrave t'shpirtit m'jane shendrru n'iluzione qe m'frikesojne !

Tregoju qe kaos me ishin ba menimet,koka e jeta ! Nese i thuhet jete hala. S'e besoj.

E pastaj mos harro,

Tregoju qe deti ma s'me ish ilaq, e le hana .

Tregoju qe kish net  qe hana fshihej pas reve e mirrte me vete edhe yjet . Se i vinte keq prej copave t'shpirtit qe i shperndante era neper ajer . Pa zhurme, por qe krisnin fort.

Tregoju qe fryme s'kisha marr prej kohesh e n'tentimin e pare me e marr nji nuance prej grimcave qe t'jepnin fryme , kraherori m'kish shperthy brenda. E prape , drite s'shihja .

Tregoju sa shume kam dasht me pi se veq ajo digjte sa jeta. Gati njesoj.

Tregoju sa here jam deh prej shisheve t'mbushuna plot me kujtime t'ambla e t'hidhuna helm n't'njejten kohe.

Tregoju qe akrepat ma n'ore s'i percillja. Ora ish prish, se edhe ajo m'bante lojen e saj t'ndyte kinse hala dy here n'dite ish e sakte . Po jo, ajo u ndal njiher. Ma kurre s'u ndreq. Tregoju.

Tregoju qe ma as si shihja me sy pllumbat qe mbushnin qiellin ne dite pranverash me vallen e tyre .

E le ma, rruget qe linin prapa aeroplanet e qe gjithmone m'ngjanin ne fije shprese , tashme , tregoju qe po m'baheshin si trajektore ikjeje.

Tregoju qe ma se dija kah lindte e perendonte dielli qe e prisja cdohere me te njejtin emocion.

Tregoju qe kaq kish mbet nga une.

Aq.

Aq pak.

Hiq.

Asgje!

E;

[harmpaslupa]

#Pizza #mo #dija.. #tulo #dos #ra #sinco #tacos #tapok ... 😜🍕#laboratory (at CCNHS Main Campus School of Champions) https://www.instagram.com/p/B7rqCKCpQXj/?igshid=1w4x953z0anq4

[mr-gentlemann]

Ke te drejt vallaj , te besh ka shume gjera e qr te tradheton amo mos u turpero shoki nuk ke bo asgje me u ndje i turperu

Nga gjithe ndjesite apo emocionet qe ndjej dhe kam ne zemer , turpi nuk eshte nje prej tyre .

Nuk kam pse te kem turp. Se e mbeshteta , se i qendrova prane , se e doja , se kujdesesha , se beja gjithcka per te , se e quaja Familje ?

Jo nuk kam turp per keto gjera , dhe nuk kam pse te kem o shok . Pse duhet te kem une ndjenjen e turpit kur ajo tradhetoj ?

Edhe nese une nuk do e dija , edhe nese prinderit e saj nuk do e marrin vesh kurr , edhe nese njerezit qe ka perreth nuk do e marrin vesh kurre , edhe nese ai qe do te ket ne krah nje dite nuk do e marri vesh . Po vetes se saj si do ka fshehi ?

Njenjat e vetme qe kam une , jane malli per kujtimet , jo per te , urrejtje per ato qe beri , mosbesimi i gjithckaje qe kaluam , dhe dyshimi ne pothuajse gjithcka . Edhe pendesa qe nuk degjova njerez qe kujdesishin per mua dhe me keshillonin .

Turp kurre ! Ai ose ajo qe tradheton duhet te ket turp .

Madje edhe ajo qe eshte besimtare . Mbase faljet dhe ritualet qe ben , i falin gjithe mekatet , tradhetite , genjeshtrat , ofendimet , perdorjen e te tjerve etj etj .

[donkishoti-in-acid]

Ishte nje dite vere,e nxeht.Zoti e di se sa grade mund te ishte.Nje i nxeht i padurueshem.Dhe ja ku isha un duke qendruar jasht ne mes te asaj vape perveleuese.I mbeshtetur pas nje kolone mermeri gjoja per tu freskuar at cop shpirt te pa djegur nga dielli pervelues.Takohem me disa miq ku ndermjet tyre ishte nje fytyre e re,nje vajze te cilen nuk e kisha par me perpara.U magjepsa nga bukuria e saj por nuk e dhash veten.U afrova si i pezmatuar si duket vapa ben te veten.I takova te gjith nga i pari tek i fundit pervec bjondes sy hirt.I dhash nje shikim mosperfilles sikur doja ti thoja qe ti nuk me intereson por perbrenda po vdisja ti thoja nje ckemi.Ç'idiot.Ndonese duart mu mpin sikur te ishin te mberthyera nga akulli dhe as doren nuk ia dhash.Ajo po priste qoft edhe per nje ckemi por ma ktheu me nj veshtrim te vranet dhe ktheu koken duke me injoruar si te mos ekzistoja.Thash me vete dreq o pun si e lash veten te bie kaq posht.Mblodha forcat,u bera gati ti flisja.I thash ckemi me nje ze te mbytur dhe duke belbezuar.Djers te ftohta me mbuluan ballin,dhe mu pershkrua trupi nga nje ndjenj ankthi.Vajza u kthye drejt meje me qeshi embel,me tha ckemi dhe mu prezantua.I perhumbur mes asaj bukurie u kthjellova.Ankthi mu shtua pasi e dija se do duhej te prezantohesha dhe un para se te beja figuren e idiotit.Perseri duke belbezuar u prezantova me nje ze te ngjirur.U ndjeva sikur kisha gjith peshen e botes mbi supe per hic gje.Ç'klloun thash me vete.Dita vazhdoji si nje e premte e zakonshme vere.Por nga ta dija un qe te nesermen ajo nisej per ne Itali.Ajo ishte dita e par dhe e fundit qe pash bjondinen te cilen fytyra e saj e bukur do ngeli gjat ne memorien time.

[ratkozahiri]

Pra, sic mund te shihni keni nje sallon te madh, gjithcka eshte e re, dhe impianti ajrosjes.. dhe c' eshte me e bukura, te gjitha shpenzimet e mbuluara nga njerezit qe jetojne ne kte apartament!

Lidhet me kuzhinen?

Patjeter! Mjafton te tejkalosh kte murin..

Urdheroni!

Faleminderit.

Pra eshte shtepia pare qe merrni pasi keni.. vdekur.

Ne qofte se varri nuk quhet po.

He he he jo, jo..

Shikoni, njerezit qe jetojne ketu jane persona te mire ama sa per te krijuar nje ide, njehere per disa klithma nate thirren ghostbusters he he he

Jo pa merak, ne nuk jemi ato lloje fantazmash, pervec ndonje muhabeti te vogel gjate nates asgje tjeter.

Epo atehere nuk do te keni asnje lloj problemi.

Zemer, mendoj se kjo shtepi eshte perfekte.

Do e marrim!

Eh..jo kaq shpejt, domethene doja te dija ju me cfare merreni, cfare beni per te jetuar?

Per te vdekur?

HE HE HE HH

HE HE HE HH

Kam pasur nje agjensi, dicka modeste, por gjerat shkuan si shkuan dhe u detyrova tu pershtasja si autor profesionist i fshehur i cili shkruan tekste per persona te trete.

...

...

Qe i bie?

Ghostwriter!

HE HE HE

Nje pune transparente pra HE HE HE

Mund te vazhdojm me firmen e kontrates.

Ju jeni martuar perseri pasi vdekja ju ndau?

Po!

Ju pini cigare?

Jo

Substanca narkotike?

Jo, jo

Klithma nate? Te hidhni korniza ose hapa te shpejta gjate nates? Ose thjesht te luani nota te larta pianoje ne oren 12?

Jo, jo , jo pa merak

Ehm ehm.. ehm.

Ka dicka per te cilen doni te me informoni?

Okay ne rregull, ndoshta ndonje gote edhe e hedhim gjate nates.

Ju me siguroni qe vetem ndonje gote njehere ne kaq?

Po patjeter.

Atehere me mbetet vetem t'ju them qe duhet te paguani qerane brenda dates 5 te cdo muaj.

Te kontrata thuhet se duhet te paguajm paradhenie 3 muajt e pare?

Te kjo nuk mund te diskutojm, eshte problem?

Jo aspak, domethene te ishte per djalin tone po..

"Ikni, argetohuni, shijoni jeten"

Karin! E sheh qe bera mire te vendos leket into the bar, ne varr! Do linim nam.

Te vdekur po, por jo urie!

Eh, te rinjt e sotem mendojne gjithmone e me pak per jeten pas vdekjes. Ju lutem te mos futeni padashje ne fotot e njerzve, kane dhe ato te drejten te ruajn kujtime pa pasur midis tyre photobombers HE HE HE!

Ben sens.

Shihemi ..shihemi HEHEHEHEH.

[empire-land]

“Të pashë i pari

Ti dukeshe tamam

Njësoj si më parë

I gjatë dhe i sikletshëm dhe i turpshëm

Eca drejt teje

Duart e mia të shtrënguara

Ndjeva ftohtë brenda

Të brendshmet e mia dridheshin

Nuk mund të vrapoj

Kjo është ajo.

Më pe mua

Fytyra jote ndriçoi

Një buzëqeshje e pikturuar në fytyrën tënde

E humba

Buzëqeshja jote

Më solli të kaluarën.

Ti ecje

Unë eca

Më afër

Ndjehet si në

Kinema

Dy njerëz

Një djalë dhe një vajzë

Takimi në gjysmë të rrugës

Shpresojmë për një lumturi

Përherë më pas

Ndalova

Pak para se të arrija tek ti

E kuptova

Kjo nuk është si filmat

U ktheva

I thashë vetes

Mos buzëqesh.

Më arrite mua

Afër

Kaq afër

Ndjeva urinë

Të të prek

Të përqafoj

Dhe ndoshta

Të puth

Nuk kishte Hellos

Vetëm lutje të heshtura

Duke buzëqeshur

Ti më zgjate dorën

Duke më dhënë diçka

Ti e dije që unë dua

Ishte e çuditshme

Ti po qëndron atje

Unë duke qëndruar atje

Kaq afër

Shumë afër

Megjithatë deri tani

Të shikova ty

U përpoqa të pyes veten

E ke seriozisht?

Buzëqeshe më gjerë

E turpshme por e lumtur

U largove shpejt

Ndërsa ti u ktheve

Ishte për një sekondë

E urreja kohën

Do doja të ishte

Pak më gjatë

Me atë,

E dija

Unë ende të dua. ”❤

― Marianne Escobar

[elephantforlunch]

Jehonat dëgjohen në katër anët e shtëpisë sime. Ekstazi e rrallë e shpirtit të një shtegtari. Erërat po fryjnë dhe ma shkundin petkun e bardhë të veshur për dasmën time.

E bardha është ngjyrë lumturie. Me të bardhë po martohem. E nusja ime ka qëlluar goxha njëfarë mbretëreshe. Puthjet e saj janë të ftohta. Të vjedhura i ka buzëqeshjet. Lule nuk po mban në duar. Po vjen nga dritarja e krisur e kohës.

"Mos e ndjell fatin e keq të të shoh para ceremonisë" - i them i frikësuar. Ajo vjen e mbuluar me hije dhe më fal një buzëqeshje — megjithëse e ëmbël, më llahtaris — dhe ec rreth e rreth dhomës.

Kam dashur tash ca kohë të martohem. Dhe pikërisht me këtë grua që tani ma ngjall frikën. Kam menduar se mund ta doja. Mund t'isha falenderuese ndaj saj. Mund të qepnim një grimcë lumturie së bashku, sado e shkurtë qoftë ajo. Por tani, nuk jam më i sigurt në mund t'i them lamtumirë botës së beqarisë. Në mund t'i lë pas këto fusha me tulipanë të qenies sime për një përjetësi mundane.

Të them të drejtën, ndoshta kam ndryshuar mendje. Ky ajër, këto shtigje ende nuk më kanë falur mjaftueshëm gëzim. Ende nuk jam ngopur me gjirin e sime mëje që të rritem. Lojërat e puhizave nuk më kanë mbështjellur ende sa duhet.

Por erdhi koha edhe e dasmës sime. Sot rreth meje kam shumë të njohur. Miqtë e mi nuk i kam. Më thanë se kanë ikur për tjetër dhé. Ç'ti bëj? E dija që në fund të ditës prapë vetëm do ikja në shtratin e dhëndrit. Edhe pse, më duhet ta pranoj, do të kish qenë më lehtë t'a përqafoja ngushëllimin se me mua kanë qenë njerëzit e mi të zemrës.

S'ka rëndësi. Asgjë nuk përkon me dëshirat e mia. Më nuk kam dëshira. Tani dua vetëm të kryej dasmën. Të puth nusen time. Të largohem me të në shtegun e përjetësisë. Kushedi, ndoshta do të jem i lumtur.

[planetiinente]

22:32

Music

Tani qe po shkruaj jam vetem tek diga e liqenit, nuk kam internet se ofert nuk bej ndonjiher as verdall nuk po kap ndonji vale. Jam ulur ke shkallet ke moli, kam ven kufjet me vesh dhe 400 kenget qe kam ne cel i kam ber shuffle. Kalojn nga kenget depresive, ne kenget shqiptare, ne rrokun e 90, ne keng spanjolle dhe shum te tjera po prap nuk esht se ndryshon si ndihem un.

Vetem, bosh, pa shoqeri, pa dike per te folur, zgjidhni ke te doni , shtoni dhe te tjera dhe prap do jet si ndihem un. Pse kujtoni qe jam ktu kaq von si budalla. Se u mbyta ne shpi. Sinqerisht ndihesha i mbytur. Jo se po beja dicka dhe u lodha dhe doja pushim. Jo jo, krejt e kunderta, kam nji jav nuk bej asgje. As te msoj, qe i kam ven shkelmin me koh e pse e urrej vetem per kte gje, as te dal per vrap dhe te bej stervitje ku te pakten harxhoja pak kohe nga kjo monotoni e keqe boshe e merzitshme, as te bej ndonji nga 20 "projektet" e vogla neper shpi qe kam menduar po si kam nisur akoma. Pra po kaloj kohen kot, po jetoj kot e di qe cdo gje qe spp bej po me le shum mbrapa qellimeve te mia por nuk e kam me ate vullnet qe te bej dicka. Dhe uri nuk kam me dreqi ta haj kur dikur haja si derr dhe nuk ndaloja, kurse tani nje tost me mban gjith diten pasi pertoj dhe tcohem nga divani. Nuk esht se nuk dua tbej gje, po mduken te pavlera, tgjitha cdo gje mduket e kot. Dhe sa me shum koh kaloj kot aq me shum e ndjej qe po shuhem nga brenda.

Para disa ditesh vizatova nje karton te vogel per vllain qe ta marri me vete ta perdori per bookmark pasi do iki ne vend tjeter per te punuar. E kam shtyr kaq koh se ca do vizatoja aty pasi nuk me vinte frymezimi ne bot se doja te beja dicka me kuptim, ne fund u dorzova dhe vizatova si tme shkonte dora dhe mendja ne nji moment qe me kapi frymezimi. Me pelqeu ckisha ber, nuk ishte gje per tlen koken pas saj po aq sa mundja bera dhe mu duk lezecem. Reagimi vllait ama me dhimbti. Nuk u duk fare entuziast, nuk e di cpriste... Me lendoi por e anashkalova dhe gjys shaka gjys serioz i thash po ste pelqeu ma jap se e mbaj vet. Direkt e mori nuk ma kthehu po reagimi i par me mbeti ne mendje sbesoj se do e harroj se spara vizatoj dicka per te tjer, kjo mund te ket qene hera e pare qe me kan kerkuar tbej dicka dhe hera e dyt qe e kam ber me deshir. Po prap me hypi qefi ti beja nji vizatim mlta kishte kujtim. Bera gati cdo gje. Planin se cdua tbej, iden si do e bej, bera dhe nji skech tvogel n3 te nates, u ngrita nga krevati dhe e vizatova ne nji nga ato fletat e verdha tvogla. Cdo gje mu duk gati do e nis neser thash patjeter u emocionova shum qe do i kthehesha vizatimit pas dy viteve..... Kjo ishte para nji jave dhe telajo qe do perdorja esht akoma e bardh. Doja ta beja paraxege ikte ta merrte me vete po me shum mundsi do ja dergoj me von nese e mbaroj ndonjehere...

Leviza pak me posht tek diga se era e nates te ftof po te rrish me nji vend dhe thash po shkruaj duke ecur. Gjeja par qe mshkoi ne mendje ishte jam vetem, si me shofin robt pasi ky esht perceptimi me te cilin jemi rritur. Por kam kufjet ne vesh dhe ndodhem ne boten time tashme kshuqe nuk me intereson shum, po dua sdua ai momenti i pare qe e mendoj gjithmon ndodh.

Po dreqi ta haj, kaq jet kari qenka sa mos te gjesh dot nji shoqeri tamam. Lere pastaj per tkerkuar dicka me shume po shoqri si fillim dreqi ta haj shok shoqe tamam tkalosh kohen sic duhet tbesh qefin sic duhet jo vetem me intriga drama e budalliqe . Prandaj ndodhem vetem tani. Se ata persona me te cilet rrija nuk i flas me se i thash qe sjellja qe po benin nuk me pelqente dhe u zum dhe aq ishte pra ajo "shoqeri" e ndritur. Aq vlera kisha un per ata, po nuk me erdhi cudi e dija qe heret a von do ndodhte dhe me mir ta mbyllja vet se nuk dua shoqeri aq fallco dreqi ta haj. E di qe thjesht po shfryhem po ca shoku je dreqi ta haj kur nuk bem dot nji mhb srz me ty. Eh i hodha pas krahve se ashtu meritonit dhe nuk pendohem aspak dhe pse tani jam vetem pa asnji. Me mir vetem se sa me ju njerez te poshter, interesaxhij. Dhe ate qe gjojash e konsideroja shok te ngusht e kuptova qe rrethanat na ben te till, ne cdo version tjeter sdo kishte ndodhur. Po nuk dua ti futem detajeve se e di sdo mbaroja kurr qe ske qen pothuajse asnjehere aty per mua dhe pse jam perpjekir gjithmon te jem aty per ty. Varja se me acaroi qe i rimendova te gjitha kto prap.

As per tshkruar nuk mvjen me po kenga qe u vu tani gjithmon me ben te kercej. Ritmi i saj po dhe teksti jan shum tbukura. Nese dikush do doj ta degjoj :

https://www.youtube.com/watch?v=dARAN1z2KqY

Eh dreqi ta haj as ty nuk te harroj dot se mendoj cdo nate per ty dhe ti di mir kte gje dhe kenget qe me dedikon ne story te instas dhe snapit i shof i degjoj kenget, ja dgjoj mir tekstin e tyre dhe me dhembin kur i degjoj po cado qe ti te besh dhe pse gjithmon do tet dua, kurr nuk do kthehem me me ty. E bera njiher gabimin dhe te fala dhe prap njelloj veprove po nfund un jam idjoti po mos ki merak se nuk do ndodhi me qe tme perdoresh deri sa tmerzitesh e pastaj tikesh me nji mesazh.

-R

P.S. Sado qe perpiqem tani te rikujtoj dicka te mir , vetem momentet e kqija me vijme ndermend.

[iamdebbi3]

Sot deshta met than shum sene...Un do ta kisha bere duke te kerkuar ty me krejt zhurmen teme. Ti Nuk e din sa her kom kajt, nuk e din sa her i kom premtu vetit met lan ty per qato sjelljet e tua “tbukra”, per qat banalitetin tan,per qto fjalt e mallkuara qe mthu...Nejse ni pjes e jemja ty nuk tlen sikur asht e lidhme me ato momentet e bukura qe i kalova nkraht e tu,nga aro buzqeshjet,nga krejt qat shakate e tuja, per krejt qato pamjet qe tash mungojnedhe njona asht te i kerku.Nje filon ma i kerku qato syt e pafajshem por qato kan ndryshu. Sot pranova si brenda meje diqka ka ndryshu. Kam zgedh ma e than tvertetn dhe e verteta osht se nuk mjafton mi than vetit “mbaroj”.Tvertetn e kqyr e lexon nsyt e mi qdo her qe ti del nga askundi.E verteta asht se un e kaloj krejt kohen teme duke shpjegu diten time, momentet e mia,ndjenjat e mia etj.E kaloj kohen duke kerkuar duart e tua qe mos tet le te shkosh. Ne realitet do te doja ti thosha krejt kto senet nftyr ama vetem tdhash ni buzqeshje. Vetem tkam kqyr edeh pse e dija shum mire se syt e tuj ishin tjeter vend. E verteta asht se nuk do ta kem kurajon me humb n ato syt e tuja blu.😣🥰

[thelil-devil]

Shpirti im...

Pak nga pak po mbushen 5 vite qe u largove.e adhuroje kengen e diten qe ndrrove jete mu duk e denje te gjeja nje kenge qe do te te perkufizonte ty(si femije 10 vjece qe isha).ishte "if i die young"...gjithmone i degjoja me kujdes lyricsat se mos ndoshta me kujtonin ndonje cast me ty.e di dikur i vija vetes faj qe ti ndrrove jete.sikur ta dija,sikur te mundja te te paralajmeroja...ishe femija me naiv, me shpirtin me te bardhe qe mund te njihja ndonjehere dhe nuk ka cast qe nuk te mbaj mend duke buzeqeshur.dikur i premtuam njeri tjetrit se do ishim miq deri ne fund te jetes.ishte data 26 nentor 2014...ti arrite ta mbaje premtimin...me mungon fort tmerresisht shume...sikur te mundja te te shihja edhe njehere te pakten per here te fundit dhe te te perqafoja.ne qofte se ne kete jete jam penduar per dicka eshte qe nuk arrita te te perqafoja heren e fundit qe te pashe.dhe pasi ndrrove jete te pashe nje nate ne enderr.ishte makthi me i bukur qe pata pare ndonjehere...te pakten arrita ta degjoja zerin tend te bukur edhe njehere ne nje mnyre a me nje tjeter ne mendjen time...ishe ne castet me te bukura te femijerise time e kam frike se pak nga pak do te te humbas edhe nder kujtimet e mia te ruajtura.engjelli im i vogel ne qiell...do te doja te te kisha prane edhe njehere...tani, sot, shpresoj te jesh duke kenduar me shpirtin tend te cliret nga lart dhe shpresoj qe te jesh sadopak krenar per mua...ka shum, tejet shum qe dua te te them, ndoshta nje dite ndoshta do arrij te te tregoj...nderkohe do te te mendoj me lot ne sy teksa mundohem te rikujtoj syte e tu te mrekullushem qe gjithmone arrinin te me shprehnin dashamiresi...nuk do arrij kurr te sherohem nga humbja jote...thjesht me nje buzeqeshje dua te kujtoj edhe njeher ftyren tende te paster plot drite..me mungon fort mrekulli...

❤

[zemna-malokut]

Eshte turp qe nje vajze 20 vjece te jete e virgjer dhe mos ket patur ndonjehere te dashur? Sado te jete e bukur, e mencur dhe shume meshkuj i shkojne mbrapa? A tallen meshkujt me kete fakt ? A gjykohen keto femra?

A tallen meshkujt?

Disa po...

A gjykohen kto femra?

Nuk e di se si mund te gjykohen...

A eshte turp?

Te them te drejten nuk e di si ti pergjigjem kesajt pytjeje, si fillim nuk e dija se virgjiniteti eshte per tu pasur turp dhe mungesa e tij per mburrje (ne fakt dija te kunderten).

It's not everything to have a boyfriend and lose your virginity, and if your circle is making you feel like that change that circle. Focus on the things that matter to you and i guarantee you'll be praised for that.

Have a good day 😊