#DistanceMA

[oberoieducationaltrust]

Humanities give wings to versatile minds who have an artistic approach towards life and career. If you are such a free bird, now is the time to add feathers for a great fly. Opt for BA or MA via Distance Education program.

𝐅𝐨𝐫 𝐚𝐝𝐦𝐢𝐬𝐬𝐢𝐨𝐧-𝐫𝐞𝐥𝐚𝐭𝐞𝐝 𝐢𝐧𝐟𝐨𝐫𝐦𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧, 𝐜𝐨𝐧𝐭𝐚𝐜𝐭 +91-9915226020          

[dusoladmission]

DU SOL provides MA degree learning through the viable alternative of distance education mode for the students who want in-depth knowledge in their desired specialization with a flexible medium of instruction with relevant study materials.

[ignouadmissions]

The admission date for January 2021 to apply for the distance MA course at IGNOU has extended to 30th April 2021.

[metamorfemo]

Revés

Legu tiun ĉi verkon en: la portugala (originala) | la angla

_______________________________________________

Estis egale kien li rigardis, ĉio, kion li vidis estis la saman scenon ripetata multajn fojojn kun nenombreblaj varioj.

La paro restis la sama, same manenmana, la grupoj estis la samaj, la individuoj la samaj, kaj em la samaj pozocioj restis ĉiuj.

La esprimoj preskaŭ estis al mi klaraj, kvankam estis tiom da malpureco, kvankam estis tiom da sango deverŝanta nehaltante el la vundoj de la plej variataj tipoj, kvankam estis kapoj ne en la devigitaj lokoj tiel kiel aliaj korpa partianoj.

La malordoneco estis totala, tamen ĉio estis, nekontesteble, em sia devigita loko. La seĝoj, la tabulo, la instruistino, la homoj.

Mi leviĝis finfine. Mi, eta kaj kompatinda knabo, levigixis. Pasis preter ĉiun tiun monokromatan ĥaoson kaj eliris. Mi eliris por trovi eksteran mondon tiel organizita kiel la ena.

Mi restis marŝanta, multaj estis la aferoj kiuj kuŝis forgesitaj em la strato, en la trotuaroj, unu sur la aliaj, aliaj sur tiuj lastaj. Amasoj kaj amasoj tiel de nedispenseblaj aferoj kiel de dispenseblaj, tiel de utilaj kiel de malutilaj, tiel aferoj miaj kiel alihomaj, inter kiuj, fotaĵoj.

Unu, kiu kuŝis proksime de mia maldekstra piedo, estis falata tiel ke supren, videbla, estis la blanka flanko, malplena, nula, ne plenigita, krome de eta priskribo de la enhavo trovita en la alia flanko. “Familio” estis kio diris tiu priskribo ĉar familio estis kion ĝi montris, ne em tiu malplena flanko, kies sola funkcio estis priskribi kio troviĝus aliflanke, ne en tiu flanko pri kiu neniu interesiĝus, por kiu neniu serĉis kiam fotoaĵalbumon konsultadis, sed en la alia flanko, en la interessa flanko, en kiu aferoj estis montritaj, mensaĝoj estis disdonitaj, memoroj estis revivitaj, en la flanko pri kiu homoj ja interesiĝis.

Mi turnigis, sen ceremonioj, la dikan paperon, por trovi grupon de ses homoj, inter kiuj estis knabeto, la knabeto, la unu, jes, li. Kaj sai familio, siaj gepatroj, siaj gefratoj kaj gekuzoj. Siaj.

Komence mi ne zorgis pri tiu sceno, kion de interessa havus tiu sceno tiel comuna, tiel distancema de mi. Sed, rigardante denove, pli atenteme, ne estis tute distancema de mi, estis eĉ iom proksime de mi, mi dirus.

La personoj representitaj en la fotaĵo ne estis tiom malproksimaj de tiuj kiuj estus tie se estis mia familio representita anstataŭ la knabeta. Vere, ili estis tre similaj, eĉ samaj. Sed, je la tria fojo, observante ankoraŭ pli atente, mi certis, ili ja estis samaj, estis eĉ la samaj personoj. Ĝis, laste, tiam kiam ne plu estis knabeta familio, estis la mia, estis ne plu la knabeto, sed estis mia bildo tie.

La knabeto, ne plu en la fotaĵo, estis nun proksimiĝanta al mi flanke, ĉirkaŭ dek metrojn for de mi li estis, kaj proksimiĝanta ĉiam pli. Mia unua instinkto estis lin repudii, eble lin agresante, eble forkurante, ne gravis kiel, kion gravis en la momento estis mia travivado, finfine, tiu knabeto estis distancema de mi, eĉ ne havis saman aŭ kompareblan gravecon.

Sed mi ne rajtis, ne rajtis, ne devis sekvi miajn instiktojn, mi ne devis agresi nek repudii tiun knabetan figuron, kiu estis, vere, nenio pli ol mia propra figuro. Mi ne kapablis agresi tiun ulon kiu estis al mi distancema ĉar li estis nenio se ne mi.

En tiaj cirkonstancoj, la alia opcio je kies atingo mi trovis min estis tiu de forkuri foren de la loko kaj apudesto de la impona knabeto. Mi provis, sed, turniĝinte, trafis la figuron de la knabeto, kiu, anksia, petis mian kompaton. Ne gravis kien mi turniĝis, tie estis li, min rigardante, ĝis mi troviĝis ĉirkaŭita de knabetoj rigardantaj min, ĉiu kun senegala esprimo. Kolero, malamo, kompato, gajeco, malfeliĉo, ĉiuj tiuj vizaĝoj fikse rigardis min kaj sole min.

Ĝis mi vekiĝis.

En la sama malsanuleja lito, em la sama ĉambro, kiu restis egale organizita ol kiam mi ekdormis en la pasjntnokto. Mi rigardis flanken kaj tie estis, en la seĝego apud la lito, kvieta, la figuro de la knabeto.

Kaj mi neniam feliĉis pli por vidi lin.

—Ikvero [2016]

_______________________________________________

Agnoskoj

Originale eldonita en: reta revuo The Quibbler Eldono: Aŭtuno 2021 Farita de: r/TheQuibbler Arto farita de: SinsationalDoom