#Hans Dorresteijn

[twafordizzy]

Dorrestijns ode aan de koperwiek

foto: Louis Fraanje; bron beeld: develuwenaar.nl Ik denk natuurlijk steeds vaker aan mijn einde. Dan vraag ik mij af wat ik het ergste zal missen. Hoog op de lijst staat de glimlach van knappe meiden, maar dat is geen kunst. De partita’s van Bach zal ik missen en van Stravinsky het Capriccio voor piano en orkest. De gedichten van Achterberg en Lucebert, de grappen van Teeuwen, de schilderijen van…

[dewetenschap-blog-blog]

Onderzoek: leven blijkt ‘mooi’

Kwantitatief onderzoek aan de Universiteit van Leiden heeft uitgewezen dat het leven ‘mooi’ is. Dit blijkt uit het artikel De zon die opkomt, een vers kopje thee: geluksbeleving in Nederland in de bundel Dingen die leuk zijn, dingen die stom zijn (red. Blom e.a.), van de hand van Arnd van Duijn. Van Duijn: “In mijn eerdere artikel Een zingende merel, de geur van de zee, heb ik al aangetoond dat het meer spierbewegingen kost om te fronsen dan om te lachen. Dit vond ik zo’n prikkelende gedachte, dat ik me afvroeg of geluk en de beleving daarvan gekwantificeerd zouden kunnen worden. Wat blijkt nu: dat is uitstekend mogelijk! Samen met een paar post-doc’s die hier toch niets om handen hadden, zijn we kraaiende baby's gaan tellen in het park. Dit leverde zoveel positieve data op, dat we met een mooie beurs van het NWO het onderzoek hebben uitgebreid. Er was een team dat de geur van versgemaaid gras inventariseerde, een team dat stoeiende puppies filmde en een team dat wildvreemden een dienst bewees.” Van Duijn concludeert: “lach, en de wereld lacht met je mee.”   Hans Dorresteijn laat in een eerste reactie weten ‘verrassend verheugd’ te zijn met de uitkomsten van het onderzoek. “Gisteren vond ik vijf euro op straat, en daarna lachte een wildvreemde naar me. Ik heb me in jaren niet zo goed gevoeld - sinds 2005 om precies te zijn, toen ik een poedel de vaart in trapte. Maar daar voel ik me nu opeens juist weer naar over.” Ook Maarten Biesheuvel omschrijft zichzelf als ‘om’. “Als ik denk aan de dagen dat ik met een heupfles in mijn ochtendjas naar de Appie slofte, kan ik mezelf nu wel voor het hoofd slaan. Maar dat doe ik dus juist niet! ‘Maak je fouten en lach er de volgende dag om’, is mijn nieuwe levensmotto. We kunnen ons schild van cynisme en mensenschuwheid allemaal wel manshoog optrekken, maar als je toch alleen maar wacht op de dood, kun je net zo goed niet wachten. En als je het niet erg vindt, dan ga ik nu een Cornetto eten met de buurkinderen.”

[twafordizzy]

Dorresteijn dwaalt af in de natuur

Hans Dorrestijn vertelt beeldend en met humor; bron beeld: trouw.nl Typisch voor Hans Dorrestijn (1940) om het boekje Dorrestijns natuurgids te noemen en het dan vooral over (belangrijke) bijzaken te hebben. In het lemma Aal gaat het eerst over het vissen van paling, dan over jeugdvrienden om vervolgens bij schoolherinneringen terecht te komen. De schooluitvoering maakte veel indruk op de…