#Jacobus Johannes Pieter Oud

[germanpostwarmodern]

Jacobus Johannes Pieter „Bob“ Oud was one of the most prominent protagonists of Dutch modern architecture, a member of De Stijl and famously featured in Philip Johnson’s and Henry-Russell Hitchcock’s MoMA exhibition „The International Style: Architecture since 1922“ in 1932. With the Café de Unie in Rotterdam, the Hoek van Holland housing complex and the row houses at Weissenhof estate he designed significant buildings of the modern movement in the first half of the 20th century. After the Second World War and until his death in 1963 Oud collaborated with his son Hans, most importantly on the Nederlands Congressgebouw in Den Haag, who in 1984 published his PhD thesis on his father: „J.J.P. Oud, architect 1890-1963“, published by Nijgh en Van Ditmar, isn’t a son’s biography of his father but a chronological workup of Oud’s architectural oeuvre that digs deep into each building but less into the architect’s personality. This notwithstanding the reader understands that Oud was a somewhat stiff yet liberal character. The primary focus of the book lies on the manifold built and unbuilt projects of the architect that span more than half a century of Dutch architecture: with unexpected critical distance Hans Oud describes his father’s architecture and demonstrates how he approached each project as a step forward that entailed a great deal of variants regarding plans, facades, color schemes etc. etc. In view of this attention to detail one also senses the son’s admiration for his principled father.

In conclusion the book leaves the reader with a mixed impression: on the one hand Hans Oud provides a comprehensive overview of his father’s architectural oeuvre but on the other hand leaves out a great deal of context. Hence the 2001 publication „J.J.P. Oud - Poetic Functionalist“ still remains the essential volume on this important Dutch architect.

With many thanks to @kundst

[joostjongepier]

Wat?   Straatje met een bakkerij bij een stadsmuur, vermoedelijk de Waterstraat in Zwolle (na 1646), Straatje met een bakkerij bij een stadsmuur, vermoedelijk de Waterstraat in Zwolle (na 1653),  Vrouw bij een venster, kijkend naar een kind (na 1656) met detail en Interieur met lezende oude vrouw, met een jongen achter het raam (na 1655) met details door Jacobus Vrel

Waar?   Tentoonstelling Vrel, voorloper van Vermeer in het Mauritshuis, Den Haag

Wanneer?   28 mei 2023

Wie heeft er nog nooit van Johannes Vermeer gehoord? Als er nog zulke wereldvreemde types bestonden, zijn die dankzij de publiciteit rond de blokbuster-tentoonstelling in het Rijksmuseum inmiddels wel verdwenen. Heel anders ligt dat met Jacobus Vrel. Zelfs een kunstfreak als ik had nog nooit van de man gehoord. Toch heeft ook hij op dit moment een eigen tentoonstelling, en wel in het Mauritshuis in Den Haag. Wie hij was? Over het leven van Jacobus Vrel is niets bekend. De enige zeventiende-eeuwse bron is een handgeschreven inventaris van de schilderijencollectie van aartshertog Leopold Wilhelm van Oostenrijk. We weten niet waar Vrel werd geboren of stierf, noch waar hij woonde of werkte. Omdat enkele door hem geschilderde gebouwen mogelijk in Zwolle te vinden zijn, wordt dat gezien als een mogelijke woonplaats. Zijn schilderijen werden lange tijd toegeschreven aan andere schilders, onder meer aan Johannes Vermeer.

Net als Pieter de Hoogh en Johannes Vermeer schilderde Vrel interieurs en straatjes. Er werd dan ook van uitgegaan dat hij mogelijk een volger van Vermeer was. Dendrochronologisch onderzoek (onderzoek op basis van het aantal jaarringen van een paneel) bracht echter aan het licht dat zijn werk ouder is dan steeds gedacht. Vrel was dan ook geen volger, maar een voorloper van Vermeer. Of die het werk van Vrel kende is onbekend.

Opmerkelijk is dat Vrel verschillende werken eigenhandig meerdere keren reproduceerde. In de zeventiende eeuw was dat alleen gebruikelijk bij portretten. We kunnen uit het maken van de reproducties opmaken dat er blijkbaar de nodige belangstelling bestond voor zijn werk. Op de tentoonstelling hangen twee schilderijen van een straatje met bakkerij. Hoewel dezelfde scène is weergegeven, zijn  er verschillen. Wie even de tijd neemt, kan dan ook het spelletje ‘Zoek de verschillen’ spelen zoals dat soms in een dagblad staat. Een opmerkelijk onderscheid is het ooievaarsnest op één van de schilderijen, dat op het andere paneel is vervangen door een schoorsteen. Röntgenonderzoek laat echter zien dat ook hier eerst een ooievaarsnest was geschilderd. Vrel besloot later te variëren op het eerdere werk. De scène werd vroeger beschreven als een straatje in Delft, maar recent onderzoek lijkt erop te wijzen dat het straatje zich aan de andere kant van het land bevindt, en wel in Zwolle. Mogelijk gaat het om huizen in de Waterstraat in die plaats.

Waar Vermeer erom bekend staat dat zijn werken ‘verstilling’ uitstralen, kan dat zeker ook over het werk van Vrel worden gezegd. Zijn interieurs tellen vaak één of twee personen, een enkele keer drie. Niet zelden zijn personages op de rug of afgewend afgebeeld. Op een aantal van zijn werken zijn kinderen te zien. Op twee daarvan bevindt het kind zich achter glas. Op één schilderij laat de vrouw haar stoel kantelen in de richting van het raam waarachter een meisje te zien is. De gekantelde stoel is, qua perspectief, wat onbeholpen geschilderd. Het andere schilderij toont een lezende vrouw die met haar rug naar het raam zit, waarachter een jongetje te zien is. Dat werk is gesigneerd op een stukje papier dat rondslingert op de vloer, een trucje dat Vrel vaker toepaste. Overigens signeerde hij op allerlei manieren: met initialen of voluit, als Vrel, Vreelle of Frell.

[nestorleont]

DE STIJL

El término de Stijl, que significa estilo en holandés, es también conocido como Neoplasticismo o Constructivismo holandés, y fue un nuevo enfoque de las artes plásticas, fundamentado en las relaciones universales, que nace en Ámsterdam en 1917 a partir de la agrupación de varios artistas holandeses, con ideas similares respecto a la necesidad de sustituir lo individual por lo universal en el…

[loeilareaction]

Werkbund Ausstellung "Die Wohnung", Weissenhof Stuttgart

1927

[ovogon]

[danismm]

Low easy chair and high easy chair by Jacobus Johannes Pieter Oud, The Netherlands 1954.

[floopydoopy1969]

Jacobus Johannes Pieter Oud, 1933

[mia-decorative]

Piano lamp, Jacobus Johannes Pieter Oud, c. 1928, Minneapolis Institute of Art: Decorative Arts, Textiles and Sculpture

Cylindrical horizontal lamp on a stem with a round base and counterweight solid sphere on the terminating end Size: 11 1/4 x 7 1/2 x 11 in. (28.58 x 19.05 x 27.94 cm) Medium: Nickel-plated brass

https://collections.artsmia.org/art/6959/

[up-groupe-hospitalite]

Theo Van Doesburg et Jacobus Johannes Pieter Oud, Hotel de von 2 Noordwijkerhout

[havenpoort]

Lisse, verdwenen buitenplaatsen

Veel van de landhuizen zijn ontstaan of juist verdwenen door de zandwinning in de Oude Duinen langs de Heereweg van Lisse. Om te kunnen overleven na de Goude Eeuw hadden de rijke patriciërs families geld nodig. Zand bleek geld waard. Voor de groei van de steden: Amsterdam, Haarlem en Leiden was veel zand nodig en Lisse gelegen aan de Haarlemmermeer was een plaats waar dit voor handen was. Sloten werden gegraven die verbinding maakte tussen de Haarlemmermeer en het duingebied.

Buitenplaats Grotenhof

Voorbij Wassergeest lag de buitenplaats Grotenhof, aan de Achterweg-Zuid 56. De huidige eigenaar heeft op deze plaats een woonhuis laten bouwen. Van de oude buitenplaats is, als herinnering slechts het hek enigszins herkenbaar als oud. In de geschiedenis is het ook bekend geweest onder de naam Knappenhof.

In de 16e eeuw werd een boerenwoning vermeld. De eigenaar was toen Cornelis van de Laen, lid van een bekende Haarlemse familie en tevens eigenaar van het nabijgelegen Ter Specke. In 1603 blijkt het eigendom over gegaan naar de familie Hoingh uit Amsterdam, die de buitenplaats Knappenhof in 1640 verkoopt aan Anna Wijmer, weduwe van Jan Six.

Na het overlijden van Anna in 1654 erfde haar oudste zoon Pieter Six, die getrouwd was met Johanna Six (dochter van Karel Six en Margaretha Oetgens). Onder de familie Six strekte het bezit zich uit van de Achterweg tot aan de Leidsevaart.

Tot 1763 bleef de buitenplaats in bezit van de familie Six, waarna het in bezit kwam van Cornelis Jacob van der Lijn (1733-1800), die het had geërfd van zijn tante Geertruid Six-Van der Lijn.

In 1782 wordt het door verkoop samen gevoegd met de nabijgelegen buitenplaats Wassergeest.

De firma G. van Parijs huurde reeds in 1900 Grotenhof en de percelen bloembollengrond ten zuiden daarvan.

Buitenplaats Uytermeer

Petrus Scriverius, een Leidse geleerde en schrijver. Hij liet het huis bouwen in de door de gezamenlijke kerken van Leiden drooggemaakte Poelpolder, in 1642. Slechts een gedenksteen herinnerd ons aan dit huis en moet hebben gelegen in de buurt van de huidige Uitermeer en de dijk bij de molen aan de 1e. Poellaan

Deze buitenplaats was in het bezit van een achternichtje van Jan Six, Johanna Jacoba Six (1645-1700). Zij was getrouwd met Simon van der Stel, gouverneur van Kaap de Goede Hoop.

Van 1699 tot 1707 was Willem Adriaan van der Stel gouverneur in Zuid-Afrika. Hij was de opvolger van zijn vader Simon Van der Stel, de eerste gouverneur van Kaap de Goede Hoop. Stellenbosch herinnert nog altijd aan hen. Willem bouwde het werk van zijn vader verder uit en koloniseerde Kaap de Goede Hoop. Helaas voor hem ontstond er een opstand tegen hem en Willem werd door de VOC afgezet. In 1733 overleed hij en werd in de Hervormde Kerk begraven.

De gevelsteen uit 1642 is ingemetseld in de hal van het appartementen gebouw dat staat op de plaats van de voormalige buitenplaats aan de Fazantenstraat

Buitenplaats Berkhout

Bouwer was Hendrik Valkenaer (Poortugal 1600/1669) ambachtsheer van Duyckenburg en Portengen, schout van de stad Utrecht (van 1633 tot 1662 ambachtsheer van Lisse).

De familie Valckenaer bleeft tot 1679 eigenaar. In deze tijd tijd waren zij ambachtsheer van Lisse

Carel Valckenaer reisde in 1660/1661 op het schip “Middelburg“ met een gezelschap hoogwaardigheidsbekleders naar het Koninklijk Hof in Spanje.

In 1679 wordt: Hannard van Gorcum (Lisse, 1632-1681) de eigenaar en bewoner. Hij is notaris, schout en secretaris van Lisse, zoon van Adriaen van Gorcum en Cornelia Cornelis de Jonge. Hannard van Gorcum kocht Berkhout van Carel Valckenaer voor “vier duijsent sevenhondert gulden“.

In 1682 wordt zijn vader eigenaar/bewoner. Adriaen van Gorcum (Lisse, 1690) was  schout en secretaris van Lisse,

Berthout wordt in 1698 gekocht door een koopman uit Haarlem: Pieter Colaert. Deze laat het in 1705  de tuin herinrichten.

In 1722 wordt eigenaar en bewoner: Johan Albrecht von Barner (Lisse, 1725), Op zijn verzoek en met goedkeuring wordt hij begraven op zijn buitenplaats.

Hij was luitenant-generaal van de Holsteinse troepen, in dienst van stadhouder–koning Willem III.

Na het overlijden van Von Barner in 1725 worden Christian Ludwig von Plessen (Schwerin, 1676 -Kopenhagen, 1752) en Carl Adolph von Plessen (1678-1758), geheimraden van de koning van Denemarken en Noorwegen eigenaar. Dit is een gevolg van de voogdij die zij hebben gekregen over r Christiaan Siegfried von Barner, de minderjarige zoon van Johan Albrecht von Barner.

In 1728 gaat het eigendom over naar Christiaan Jonk, koopman te Amsterdam.

Vervolgens wordt in 1735 eigenaar/bewoner:  Justus Westerveen (A’dam, 1670), deze woont aan de Keizersgracht 276, Amsterdam hij is de zoon van Jacobus Westerveen en Elisabeth Nielis.

Door diens overlijden in 1738 wordt de volgende eigenaar/bewoner Pieter Jan Fremeaux (A’dam, 1738), zoon van Justus Westerveen en Gloudina Fremeaux.

De laatste eigenaar komt in 1765: Jan Isaac Fremeaux, koopman, hij woont aan de Keizersgracht 284, A’dam.

Berkhout wordt in 1775 gesloopt, de gronden worden in percelen publiek geveild.

Bronnen: Hulkenberg: ’t Roemwaard Lisse, blz. 20–21

Buitenplaats Rosendaal

, Deze buitenplaats is voor veel mensen onbekend, is mijn vermoeden. De buitenplaats lag aan de Heereweg op wat voor oud Lissers het terrein was van het vroegere Lisser Automobielbedrijf. Grofweg tegenover Bakker Vermeer.

De eerste eigenaar van de buitenplaats was Adriaan Block Maartensz, geboren in Gouda, Commandeur der Vereenigde Oostindische Compagnie. Hij begon in 1620 huizen en gronden aan te kopen in Lisse.

Zo kocht hij aan de Heereweg van Cornelis en Apolonia van Immerzeel het door hun bewoonde huis en croft groot 750 roe. Het duurde nog tot 1641 voor hij zich en voor zijn gezin een buitenhuis liet bouwen dat in het "Quoyer van de nieuwe getimmerten ten platten lande van Lisse" als volgt werd vermeld: "den selven Bloc een woonhuis 8 gulden jaarlijks".

Hij heeft niet er niet lang gewoond want in 1646 kocht hij na de dood van zijn schoonvader van Adriaan van der Laan het Huis ter Specke waar hij in 1663 overleed. Voor zijn overlijden had hij de buitenplaats Rosendaal verkocht aan Abraham Gilles Jansz. (1612-1689), die in 1657 onder de naam Sinjeur Jelys als eigenaar te boek staat en had slechts een zoon, Jan.

Jan Gilles (1642 - 1721). Hij heeft twee zonen, Jacob en Jan François. Jan Gilles overlijdt in 1721, zijn weduwe in 1743. In de buitenplaats vestigde zich daarna Jan van der Plas Jansz. In 1808 is er al weer een nieuwe bewoner op Rosendaal, Huybert Breero.

Vervolgens vestigde Aert van der Mey zich in 1815 op de buitenplaats. Hij overlijdt in 1827. Zijn weduwe blijft nog op de buitenplaats wonen en besluit later het huis te verkopen aan de nieuw benoemde burgemeester Ernst Joseph van den Bergh. Hij nam in 1832 intrek in zijn nieuwe huis. Na het overlijden van de burgemeester erft zijn zuster Gezina het huis. Op 19 april 1844 wordt door Hermanus Scherpenzeel, gemachtigd van zijn echtgenote Gezina van den Bergh, erfgename van haar broer Ernst Joseph van den Bergh, de buitenplaats publiekelijk geveild.

"Een welingericht Zomer- en Winterverblijf met 5 beneden en 3 bovenkamers, waarvan 6 behangen en 5 van stookplaatsen voorzien, twee dienstbodenkamers, zeer ruime keuken en kelder, zolders, stalling voor vijf paarden en zes koebeesten en ruim koetshuis, wijders een aangename tuin met fijne weldragende vruchtbomen, wandelboschje, goudvisschenvijver, grote moestuin en verdere bepoting en beplanting".

Voor 4.700 gulden werd het gekocht door Henri Joseph Huysmans. Na tien jaar vertrok hij naar Haarlem en verhuurde het huis aan de kunstschilder Cornelis Kruseman. Na het overlijden van Kruseman in 1857 komt het huis leeg te staan.

Eigenaar Huysmans betrekt het huis zelf weer. Op 29 december 1862 verkoopt hij de buitenplaats voor 8.500 gulden aan de heer Johann Fredrick Fick, R.K. priester en pastoor te Berkel. Hij woonde er met zijn zuster Catharina Egberdina en de dienstbode. Hij verkocht de blote eigendom van de buitenplaats voor 5.000 gulden voor 1/3 aan het kerkbestuur van Berkel en Rodenrijs en voor 2/3 aan het armbestuur. Hij bedong dat hij er tot zijn dood vrij zou wonen, en zijn huisgenoten nog een jaar daarna. Hij heeft nog zes en half jaar van dit vruchtgebruik geprofiteerd tot 8 juni 1889. Het kerk en armbestuur had, na het vertrek van zijn zuster op 28 oktober naar Haarlem, de volle beschikking over de buitenplaats. Zij verhuurden het aan diverse mensen.

Voor 1900 kwam het in gebruik bij de geneesheer Cato Metzlar. In 1902 vertrok hij naar Apeldoorn en praktijk en huur overdeed aan de arts Martinus de Graaf. Een deel van de tuin werd voor bloembollenteelt verhuurd. In 1912 werd besloten om het pand te verkopen. Het pand wordt voor 20.000 gulden verkocht aan dokter M. de Graaf.

Na de Eerste Wereldoorlog begon de versnippering van het ommuurde terrein. Aan de noordzijde werd de Veldhorststraat aangelegd. Verder verrezen er garages en woonhuizen van het Lisser Automobielbedrijf. In 1962 werd het huis afgebroken om plaats te maken voor een toonzaal van de aangrenzende garage.

Buitenplaats Zandvliet: Lisse - Stationsweg 164-166 Deze buitenplaats was gelegen op wat nu het tentoonstellingsterrein is van Keukenhof. Er wordt ook wel gesproken van Sandvliet. Jeronimus Coymans, handelaar in Indische producten zoals kruidnagelen en andere specerijen en ambachtsheer van Meerestein in Beverwijk, kocht in 1635 de hofstede Zandvliet met de omliggende landerijen. Hij breidde zijn bezit in de jaren daarna verder uit. Na zijn overlijden in 1658 zette zijn erfgenamen de uitbreiding van het grondbezit voort.Omstreeks 1660 werd er een nieuw herenhuis Zandvliet gebouwd en aan de andere zijde van de huidige Stationsweg tegen het 'keukenduin' van Teylingen verrees eveneens een herenhuis met de naam Keukenhof.In 1720 kwam het landgoed Keukenhof in handen van de rijke Amsterdammer mr. Joan Henry van Heemskerk, ambachtsheer van Achttienhoven en Eyndschoten en kapitein der Burgerij van Amsterdam, die het landgoed verfraaide met Franse tuinen en klassieke tuinbeelden en tinvazen.Rond 1760 vererfde Zandvliet op Jacob Adriaan baron du Tour, die een grote verzameling van levende en opgezette dieren bezat. In de tuin van het landgoed hield hij onder andere Mexicaanse bokken. wijngaardslakken, slangen en zijdewormen, maar vooral allerlei vogels: Chinese fazanten, kalkoenen, parelhoenders, Utrechtse hennen, een lepelaar en krieltjes. In de vijvers hield hij diverse soorten zwanen, allerlei eenden en siervissen. In 1772 liet hij in de wildernis achter zijn reeds bestaande tuinen een Engelse tuin aanleggen. het huidige tentoonstellingsterrein.In 1781 werden deze tuin compleet met de gouden en zilveren vissen in de vijvers verkocht aan de Amsterdamse koopman en assuradeur Matthijs Ooster, ambachtsheer van Meygisfelde in Holstein, die met zijn gezin afwisselend hun huis de Herengracht en Zandvliet in Lisse bewoonde. In 1797, 16 jaar later verkocht hij het landgoed voor 65.000 gulden aan Lucas Boon te Rotterdam en in 1800 werd het opnieuw doorverkocht. Terwijl vele. landgoederen en bijbehorende tuinen verdwenen, bleef Zandvliet met Engelse tuin en de daghuurderswoningen op het huidige ‘Hoogje’ aan de Stationsweg, dit lot bespaard. In 1803 werd het verkocht aan mr J.A. Went uit Hillegom, die de aankoop verrichtte in opdracht van Simon Petrus Joosten uit Amsterdam. Went was getrouwd met de stiefdochter van de eigenaar van het landgoed Keukenhof en in 1808 werd Zandvliet voorgoed een deel van het landgoed Keukenhof.

[germanpostwarmodern]

The story of Jacobus Johannes Pieter “Bob” Oud’s (1890-1980) career is a story of praise and condemnation: as member of De Stijl Oud in the 1920s and 1930s was one of the most important Dutch architects, hailed by Philip Johnson in his epoch making International Style exhibition and named in the same breath as Le Corbusier and Mies van der Rohe. But with his design for the Shell headquarters in The Hague he “offended” orthodox modernists because the building featured ornaments and actually was intended by Oud as a break with stringent functionalism. The present book “J.J.P. Oud 1890-1963: Poetic Functionalist - The Complete Works”, edited by Ed Taverne, Cor Wagenaar & Martien de Vletter and published by NAi Publishers in 2001, is the most profound monograph on Oud to date and offers an all-encompassing account of the architect’s life and work: it forges a bridge from his days as Rotterdam’s municipal housing architect until his late works in postwar Netherlands, elucidating the historic circumstances for the flourishing of modern architecture in the Netherlands but of course also featuring Oud’s complete works in photos, drawings and plans. In addition the book also sheds light on the extensive network of Oud who maintained close dialogues with e.g. Dudok and Berlage. This multifocal perspective makes it a highly readable, important book on one of modernism’s tragic figures and initiates a welcome reflection about the dogmatism during modern architecture’s heroic period. Highly recommended!

[napoleon045]

La arquitectura moderna (Parte 1)

Como mencionamos anteriormente, los arquitectos buscaban una nueva manera de interpretar sus obras, fue gracias a la Bauhaus que se encontraron muchas respuestas, pues muchos ya optaban por formas geométricas para habitar, aunque eso si, cada arquitecto le dará su toque personal. Adolf Loos buscaba que el usurario se sintiera cómodo, pues al combinar las formas geométricas y texturas cálidas hacia que este se sintiera como en casa.

Looshaus, Adolf Loos.

Jacobus Johannes Pieter Oud buscaba que sus estructuras fueran simples, pues recordemos que la idea era l menos es mas, esto también ayudaba que la obra fuera mas barata y rápida de construir.

Villa Allegonda, Jacobus Johannes Pieter Oud

Debido a la sobrepoblación se buscaba una alternativa para meter a toda la gente en un lugar donde pudieran convivir y a su vez vivir cómodamente. Esta necesidad se busco solucionar con condominios verticales donde pudiera habitar toda esta población, que es algo que hasta la fecha se hace.

[seatsnbeats]

Jacobus Johannes Pieter Oud :: Chromed Tubular Steel and Cord Chair :: Metz & Co :: 1933

[werwerwerwerwerwre654654645]

El racionalismo, también llamado Estilo internacional o Movimiento moderno, fue un estilo arquitectónico que se desarrolló en todo el mundo entre 1925 y 1965, aproximadamente. Suele ser considerado como la principal tendencia arquitectónica de la primera mitad del siglo xx. Fue un movimiento de amplio alcance internacional, que se desarrolló por toda Europa, Estados Unidos y numerosos países del resto del mundo. Entre sus figuras sobresalen: Walter Gropius, Ludwig Mies van der Rohe, Le Corbusier, Jacobus Johannes Pieter Oud, Richard Neutra, Rudolf Schindler, Philip Johnson, Alvar Aalto, Eliel y Eero Saarinen, Erik Gunnar Asplund, Josep Lluís Sert, Louis Kahn, Pier Luigi Nervi, Gio Ponti, Kenzō Tange, Lúcio Costa y Oscar Niemeyer.

Este movimiento no tiene una designación homogénea en todos los países. En español se suele emplear más el término «racionalismo», aunque en otros países —especialmente en el mundo anglosajón— dicho término se suele circunscribir al ámbito italiano, al racionalismo practicado por el Gruppo 7 y el M.I.A.R. En cambio, en esos otros países se suele emplear con más frecuencia el término «Estilo internacional» (en inglés, International style), que tiene su origen en la exposición organizada por Henry-Russell Hitchcock y Philip Johnson en el Museum of Modern Art de Nueva York en 1932 y en el libro publicado por ambos The International Style: Architecture since 1922. Un término sinónimo es «Movimiento moderno» (en inglés, Modern Movement), procedente del libro Pioneers of Modern Movement from William Morris to Walter Gropius (1936), de Nikolaus Pevsner. Este último tiene un sentido más extenso e incluiría, además del racionalismo o Estilo internacional, a los movimientos de vanguardia de las dos primeras décadas del siglo xx, como el expresionismo, el cubismo, el futurismo, el neoplasticismo y el constructivismo, considerados en ocasiones genéricamente como un «prerracionalismo» o «protorracionalismo».

Leer

Todos los artículos destacados

Artículo bueno

Sepulcro de Gutierre de la Cueva

El sepulcro de Gutierre de la Cueva es una obra escultórica española correspondiente al periodo intermedio entre el gótico-tardío y el primer renacimiento castellano, efectuada en alabastro entre los años 1500 y 1510 para el panteón que el Ducado de Alburquerque edificó en el monasterio de San Francisco de Cuéllar (Segovia). El sepulcro fue mandado construir por Beltrán de la Cueva, valido de Enrique IV de Castilla y primer duque de Alburquerque, para su hermano el obispo don Gutierre de la Cueva, que ocupó la silla episcopal de Palencia y con ello fue conde de Pernía, muerto en 1469.

Leer

Todos los artículos buenos

Recurso del día

La Piedad del Vaticano de Miguel Ángel

La Piedad del Vaticano es un grupo escultórico en mármol realizado por Miguel Ángel entre 1498 y 1499. Sus dimensiones son 174 por 195 cm. Se encuentra en la Basílica de San Pedro del Vaticano.

Archivo

Portales

Artes: Arquitectura – Cine – Danza – Literatura – Música – Música clásica – Pintura – Teatro

Ciencias sociales: Comunicación – Derecho – Economía – Filosofía – Lingüística – Psicología – Sociología

Ciencias naturales: Astronomía – Biología – Botánica – Física – Medicina – Matemática – Química

Geografía: África – América – Antártida – Asia – Europa – Oceanía – Países

Historia: Prehistoria – Edad Antigua – Edad Media – Edad Moderna – Edad Contemporánea

Política: Feminismo – LGBT – Marxismo – Nacionalismo – Socialismo – Terrorismo

Religión: Ateísmo – Budismo – Cristianismo – Iglesia católica – Islam – Judaísmo – Mitología

Tecnologías: Biotecnología – Exploración espacial – Informática – Ingeniería – Software libre

Actualidad

Eventos

Proceso de destitución de Donald Trump

Protestas en Bolivia, Líbano, Cataluña y Chile

14 de noviembre: Premios Grammy Latinos

12 de noviembre: Miss Internacional

10-17 de noviembre: ATP Finals

26 de octubre-17 de noviembre: Copa Mundial de Fútbol Sub-17

Fallecimientos

12 de noviembre: Mitsuhisa Taguchi, futbolista japonés (64)

11 de noviembre: Osvaldo Brandi, actor argentino (80)

11 de noviembre: Josep Ildefons Suñol Soler, empresario, abogado y coleccionista de arte español (92)

10 de noviembre: Jaime Manzur Londoño, director de teatro, actor y marionetista colombiano (82)

10 de noviembre: István Szívós, waterpolista húngaro (71; en la imagen)

9 de noviembre: Dwight Ritchie, boxeador australiano (27)

9 de noviembre: Mario Jorge Álvarez, futbolista argentino (50)

8 de noviembre: Lucette Destouches, bailarina francesa (107)

8 de noviembre: Robert Freeman, fotógrafo británico (82)

8 de noviembre: Anatoli Krútikov, futbolista ruso (86)

8 de noviembre: Fred Bongusto, cantante italiano (84)

Conmemoraciones y fiestas

14 de noviembre: Día Mundial de la Diabetes

12 de noviembre: Día Mundial contra la Neumonía

11-17 de noviembre: Semana Internacional de la Ciencia y la Paz

Véase también: Categoría:Actualidad, 2019, Categoría:2019

Otros eventos actuales

Efemérides

13 de noviembre

1619 (hace 400 años): Fallece Ludovico Carracci, pintor italiano (n. 1555).

1969 (hace 50 años): Nace Ayaan Hirsi Ali, activista y política somaloestadounidense.

1969 (hace 50 años): Nace Gerard Butler, actor británico (en la imagen).

1969 (hace 50 años): Fallece Iskander Mirza, político pakistaní (n. 1899).

1994 (hace 25 años): En Bandō (Japón), se inaugura el Parque Museo Natural de Ibaraki.

12 de noviembre

13 de noviembre

14 de noviembre

Otros proyectos de la Fundación Wikimedia

Commons

Imágenes y multimedia

Wikcionario

Diccionario libre

Wikidata

Base de datos libre

Wikilibros

Libros de texto y manuales

Wikinoticias

Noticias libres

Wikiquote

Colección de citas

Wikisource

Biblioteca libre

Wikispecies

Directorio de especies

Wikiversidad

Recursos de aprendizaje

Wikiviajes

Guía de viajes

Meta-Wiki

– Coordinación de proyectos

Menú de navegación

No has accedido

Discusión

Contribuciones

Crear una cuenta

Acceder

Portada

Discusión

Leer

Ver código

Ver historial

Buscar

Portada

Portal de la comunidad

Actualidad

Cambios recientes

Páginas nuevas

Página aleatoria

Ayuda

Donaciones

En otros proyectos

Wikimedia Commons

MediaWiki

Meta-Wiki

Wikiespecies

Wikilibros

Wikidata

Wikimanía

Wikinoticias

Wikiquote

Wikisource

Wikiversidad

Wikiviajes

Wikcionario

Imprimir/exportar

Crear un libro

Descargar como PDF

Versión para imprimir

Herramientas

Lo que enlaza aquí

Cambios en enlazadas

Subir archivo

Páginas especiales

Enlace permanente

Información de la página

Elemento de Wikidata

En otros idiomas

Aragonés

العربية

Asturianu

Aymar aru

Български

বিষ্ণুপ্রিয়া মণিপুরী

Bosanski

Català

Chavacano de Zamboanga

Cebuano

Chamoru

Čeština

Dansk

Deutsch

Ελληνικά

English

Esperanto

Eesti

Euskara

Estremeñu

فارسی

Suomi

Français

Galego

Avañe'ẽ

עברית

Hrvatski

Magyar

Bahasa Indonesia

Italiano

日本語

한국어

Latina

Ladino

Lumbaart

Lietuvių

Bahasa Melayu

Mirandés

Nāhuatl

नेपाल भाषा

Nederlands

Norsk nynorsk

Norsk

Occitan

Papiamentu

Polski

Português

Runa Simi

Română

Русский

Simple English

Slovenčina

Slovenščina

Српски / srpski

Svenska

తెలుగు

ไทย

Tagalog

Türkçe

Українська

Tiếng Việt

中文

Lista completa

El texto está disponible bajo la Licencia Creative Commons Atribución Compartir Igual 3.0; pueden aplicarse cláusulas adicionales. Al usar este sitio, usted acepta nuestros términos de uso y nuestra política de privacidad. Wikipedia® es una marca registrada de la Fundación Wikimedia, Inc., una organización sin ánimo de lucro.

Política de privacidad

Acerca de Wikipedia

Limitación de responsabilidad

Desarrolladores

Estadísticas

Declaración de co

[simonedeiacobis]

Jacobus Johannes Pieter Oud, Kiefhoek, Rotterdam, The Netherlands (1930).