#Rolstoel

[chiltern100]

Jeroen Kampschreur and Niels de Langen, Dutch legless ski champions

[zezienmerollen]

Dit is je lichaam! Oh nee, toch niet.

Stel je voor: je hebt een lichaam (best een herkenbare start, toch?). Dat lichaam ken je al je hele leven. Misschien had je er een deel van die tijd niet zo'n heel goede band mee. Dat herkennen veel van ons wel. Maar inmiddels zijn jullie wel vriendjes, dat lichaam en jij. Je weet hoe je lijf werkt, hoe het voelt, hoeveel ruimte het ongeveer inneemt. Net alsof je lijf een auto is en de wereld een wat smal aangelegd straatje met geparkeerde auto's. Je weet welke straatjes wel kunnen en welke niet. Het is een lichaam waar je op durft te vertrouwen.

En dan ineens, verrassing!, niet meer. Want ineens ben je gehandicapt. Wat nu?

Dat is dus mijn situatie. Ik was een vrij gemiddelde adolescent met een vrij gemiddeld leven. Ook weer niet helemáál, want ik ben niet hetero en niet monogaam, wat me met een ferme ruk buiten het gemiddelde parkeert. Maar ik was goed onderweg de boel op te bouwen. Net klaar met een opleiding voor een baan die ik ontzettend tof vond, samenwonend met één van mijn fijne geliefden, kat geadopteerd, dat soort leven.

Ja, en toen. Toen kreeg ik een ziekte die mijn zenuwstelsel nogal molde. Ken je al die processen die je lichaam helemaal zelf regelt, dat je niet omvalt als je gaat staan enzo? Dat soort processen doet mijn lijf dus niet meer, of niet altijd meer, goed. Dus ik ben ziek. En een beetje kapot. En ineens stond mijn wereld op zijn kop.

Want dat leven van mij, dat was niet zo ingesteld op een lijf dat niet werkt. Die ontzettend toffe baan was er eentje waarbij je veel moet staan en lopen. Gaat niet meer. Gaat zo ontzettend niet meer dat ik de deur niet uit kan zonder mijn stok of mijn rolstoel. Dus streep door de baan.

De geliefden zijn er nog wel, maar ik kan niet meer de partner zijn die ik was of wil wezen. Kan niet veel meer doen in huis. Kan niet meer spontaan iets leuks doen. Kan sowieso weinig leuks doen zonder dat ik zes jaar moet bijkomen (kan ook geen maat meer houden in tijdsaanduidingen. Alles duurt tegenwoordig zes jaar of drie seconden. Maar dat komt denk ik niet door mijn ziekte, maar gewoon omdat ik een beetje dramatisch ben.)

Alleen de kat is er wel content mee. Vooral omdat er nu bijna altijd iemand thuis is die terugpraat als ze 'mieuw' zegt.

Ieder aspect van mijn leven, groot en klein, is geraakt en veranderd door mijn ziekte en mijn handicap. En dat is al heel wat. Maar tegelijk ervaar ik óók hoe anders de wereld is als je wielen hebt. Soms in goede zin, vaker in minder goede zin. Dus daar ga ik maar eens over schrijven. Want schrijven is wat ik doe. En tijd heb ik genoeg.

[atevegter]

3212 Een echte MAN

Vrijdag draai ik dan mijn eerste dienst met de nieuwe buurtbus en dat valt niet tegen. Hij zoeft soepel de weg op en kan zich ook goed weren op de smalste weggetjes, al is hij behoorlijk breder dan een personenwagen, zeker dan een Volvo 240, want die is door zijn leeftijd wat smal uitgevallen. Er zitten allemaal nieuwe snufjes op zo’n nieuwe bus, waarvan het merendeel gelukkig uitstaat, maar ik…

[disabled-not-dead]

[michielwithwheels]

Schaduw is fijn....

[goofyahhhhwriter]

Yuji: Dudes, what are some weird shit yall have ate?

Y/n: I used to eat an ungodly amount of sand.

Megumi: I ate newspaper.

Nobara: I ate dirt and mud.

Yuji: Damn. Yalls shit is normal- I ate a motherfucking finger-

————

South African reader au*

Y/n: Wanna hear an afrikaans joke?

Megumi: No? Why would I wanna hear it if I can’t understand it?

Yuji: YES! Tell me!

Y/n: Okok- Wat noem jy ń muslim in ń rolstoel?

Yuji: What?

Y/n: IS-LAM!

Yuji(laughing hysterically despite not knowing what the fuck she just said): HEJSHSJAHAJHAHSHAHAHHAHAÆ-

————

Nobara: God- I am so gay for Maki, it’s unbelievable.

Y/n: Same.

Yuji: Ha! Gay!

Y/n: Bro, I have seen you sneak into Megumi’s bedroom at 3 am. You ain’t slick.

————

Gojo(drives passed KFC): You ever just feel annoyed? Like randomly?

————

Yuji: Oh! Can we go to KFC!

Megumi: Why?

Yuji: I heard their food was-

Nobara: Was what? Say it, Yuji.

Y/n: Yeah. Say it Yuji… what is KFC’s slogan?

Yuji: …

Megumi: Finger-

Nobara: Lickin’-

Y/n: Good.

————

Yuji: What’s the worst pick-up lines you guys have ever heard?

Nobara: Did it hurt when you fell out the vending machine? Because you look like a snack.

Megumi: Are you bedrock? Because I heard you liked it hard.

Y/n: Some guy once told me- “Gurlll! Are you royalty? Because you look inbred.” And I swear to god, that was my last straw.

————

[daan72]

Pech

En daar lag ik dan. Languit op de stoep. Afgelopen dinsdag met hond uitlaten. Geen idee wat er misging maar ineens kwam ik hard ten val. Drie mannen hielpen me overeind en huilend ben ik strompelend naar huis gekomen. Huilend van pijn, woede, schaamte en alles wat onder een dikke laag verstopt zat van de afgelopen maanden. Lang verhaal kort: ik heb mijn rechtervoet op meerdere plaatsen gecompliceerd gebroken. Nu in de gips en 10 juli een operatie. Wat ze precies moeten doen zien ze pas tijdens operatie. Daarna 6 weken niet belasten en daarna revalidatie. Omdat ik nog aan het herstellen ben van mijn longoperatie is mijn conditie al laag en nu kan ik dus echt werkelijk niets. Krukken lopen is bijna niet te doen. Ik moet overal bij geholpen worden en er staat weer een bed in de kamer naast een rolstoel, looprek en Trippelstoel. Vakantie is geannuleerd. Hoeveel krijgen we nog op ons bordje? Ik had ons een fijne relaxte zomer gegund na alle spanning en hectiek de afgelopen maanden. Helaas komt er alleen maar meer gedoe bij. Henry verdient een lintje. Wat hij voor mij doet is geweldig. Dag en nacht is ie aan het zorgen. Een vaste uitspraak van mijn vader is: het kan zo donker niet zijn of het wordt weer licht…helaas zie ik de lichtpuntjes even niet.

[taylorvecseyblog]

ROLSTOELBUS

Bierman heeft een groot assortiment nieuwe & tweedehands rolstoelbussen. Dit zijn bussen aangepast voor rolstoelgebruikers. Een rolstoelbus is geschikt voor het vervoer van één of meerdere rolstoelpassagier(s). Afhankelijk van de afmetingen van de rolstoel(passagier), kunt u minimaal 3 tot maximaal 6 personen vervoeren met een rolstoelauto (incl. rolstoelpassagier & bestuurder).

ROLSTOELBUS VAN BIERMAN

De standaard Bierman bus ombouw bevat o.a.:

een nieuw grondplan 

binnen- / hemelbekleding 

(extra) stoelen of bank

inrijplatform of rolstoellift 

rolstoel-vastzet-systeem

drie-puntsgordel voor rolstoelgebruiker

Een nieuwe ombouw wordt altijd geheel naar wens van de klant ingericht. Indien gewenst kunt u kiezen uit diverse standaard of op maat gemaakte rolstoelbus accessoires voor rolstoelbussen. In bepaalde gevallen kunt u ook een rolstoelbus occasion met enige aanpassingen, tot uw ideale rolstoelbus laten aanpassen. Immers hier zijn wij een aanpassingsbedrijf voor.

ZELF RIJDEN IN EEN ROLSTOELBUS?

Door de riante binnenhoogte is het in de grotere rolstoelbussen ook ook mogelijk om op de 1e zitrij te komen met rolstoel. U kunt dan plaatsnemen vanuit uw rolstoel als bestuurder of als bijrijder.

Indien u meer over de zelfrij mogelijkheden voor een rolstoelbus wilt weten kunt u dit vinden bij: zelf-rijden (met rolstoel).

ROLSTOELBUS - INDELING / PLATTEGROND

Onderstaande opstelling is mogelijk in de volgende modellen:

Citroën Jumpy Citroën Jumper Fiat Ducato Ford Transit Ford Transit Custom Mercedes-Benz Vito Mercedes-Benz Viano Mercedes-Benz Sprinter Nissan Primastar Opel Vivaro Opel Movano Peugeot Expert Peugeot Boxer Renault Trafic Renault Master Volkswagen Transporter Vokswagen Crafter

NIEUWE OF GEBRUIKTE BUS LATEN AANPASSEN?

U kunt een nieuwe bus bij uw (lokale) dealer aanschaffen. Voordeel is dat u deze bus geheel naar uw wensen kan samenstellen. Wij kunnen deze bus vervolgens ombouwen tot een rolstoelbus (standaard ombouwtijd 1 tot 2 weken). Daarnaast kunt u er ook voor kiezen deze bus als tweedehands wagen aan te schaffen (bijvoorbeeld: via marktplaats.nl of gaspedaal.nl). Ook deze kunnen wij ombouwen tot een rolstoelbus.

ROLSTOELBUS OCCASION

Naast een nieuwe of tweedehands bus, kunt u ook voor een kant en klare Bierman Occasion kiezen. U kunt dan direct wegrijden uit onze showroom. Omdat al onze Bierman Occasions zijn voorzien van de 10 Bierman Zekerheden, bent u ervan verzekerd dat u altijd een kwaliteits occasion koopt. Kijk bij onze tweedehands rolstoelbussen voor ons huidig aanbod.

KIES UW OPTIMALE ZICHT!

Om te kijken welke rolstoelbus het best bij u past, kunt u bij ons vele bussen passen en proberen. Immers niet elke rolstoelbus is even geschikt voor elke rolstoelpassagier. Hierdoor kan het zicht in bepaalde rolstoelbussen tegen vallen voor de rolstoelgebruiker. Door ons ruime assortiment heeft u voldoende mogelijkheid om diverse rolstoelbussen te proberen en te vergelijken. Ook kunt u met al onze modellen een proefrit maken. Hierdoor bent u verzekerd dat uw rolstoelbus u voldoende zicht geeft. Ook zullen wij u altijd adviseren in welke rolstoelbus u het beste zicht heeft.

Het is overigens een misvatting dat een lagere bodem altijd meer zicht geeft. Dit is namelijk altijd sterk afhankelijk van het type rolstoel en de lengte van de rolstoelpassagier. Daarnaast heeft een verlengde lagere bodem een sterke invloed op de carrosseriestijfheid. Vandaar bieden wij u een goed zicht met behoud van de carrosseriestijfheid.

GARANTIE

Op een nieuwe Bierman aanpassing geven wij standaard 2 jaar garantie of tot 100.000 Km. Op onze Bierman Occasions geven wij standaard de 6 maanden BOVAG garantie.

EEN ROLSTOELBUS AANPASSEN IS MAATWERK

Een rolstoelbus aanpassen is maatwerk. Ondanks dat een bus groot lijkt, vallen de afmetingen in bepaalde gevallen erg tegen. Met als gevolg dat de rolstoel(gebruiker) niet altijd in de gewenste rolstoelbus past, of dat er een nog grotere bus nodig is. Dit is dan ook de hoofdreden dat wij ook altijd een passing adviseren, alvorens een rolstoelbus aan te schaffen.

In bepaalde gevallen is een passing niet mogelijk. Dan adviseren wij u om de juiste afmetingen mee te nemen naar onze showroom. Onderstaand een simpele instructie over hoe u dient te meten. Indien er een tafelblad aanwezig is, gelieve de breedte hiervan dan apart ook op te meten.

Breedte = de volledige breedte van de rolstoel (incl. hoepels, indien aanwezig) Hoogte = de volledige hoogte van de grond tot de kruin van de rolstoelpassagier Lengte = de volledige lengte van de rolstoel(passagier, indien liggend in rolstoel)

PROEFRIT OF PASSING?

In onze showroom hebben wij altijd meerdere demonstratie-bussen staan, aangepast voor rolstoelvervoer. Of uw voorkeur nu uitgaat naar een nieuwe of een gebruikte rolstoelbus, wij raden u aan vooraf altijd (uiteraard geheel vrijblijvend) een "passing" te doen. Immers niet elke rolstoel is altijd even geschikt voor elk (type) ombouw. U kan nare verassingen voorkomen, om u vooraf goed te laten informeren. Wij helpen u hierbij graag met persoonlijk advies. Klik door voor onze contactgegevens / contactformulier.

[handlewithcare-delicate]

Der is oprecht, oprecht niks geilers dan zo de trein in the kunnen stappen ZONDER DAT KIT TRAPPETJE

Ik ben een trein autist, maar voor mij gaat het om de binnenkant niet de buitenkant.

Stemmen was dus ernstig moeilijk.

Fr fr ik haat dat kut trappetje zo erg

En dan voor mij is het een minor inconvenience maar dit is ook echt een probleem voor de toegangelijkheid van het openbaat vervoer

Ik hou mn hart vast elke keer dat ik op een kleiner station sta om een intercity te pakken die daar 30 seconden stilstaat en je ziet iemand met een kinderwagen

Laat staan iemand in een rolstoel die kunnen nieteens zelfstandig met de intercity. Met de meeste sprintens theoretisch gezien wel trouwens want die hebben wel een gelijkvloerse instap hallelujah

[peterpijls1965]

Job Klijn, een kunstenaar uit Nieuw-Zeeland. Hij is een immigrant.

De zin van het lijden

Op 8 mei 2015 probeerde ik uit te leggen waarom de christelijke god uit het Oude Testament een minder aangename atman is. Samen met de duivel vindt hij het nodig de rechtschapen Job alles af te nemen wat hem dierbaar is, en hem met open zweren te slaan. En dat alleen maar om het ijzeren geloof van de maatschappelijk geslaagde Job sadistisch op te proef te stellen. Bah.

Ooit hoorde ik een Nederlandse kardinaal iets bazelen over de zin van het lijden. Als goede katholiek moest deze prelaat de kruisdood van J. Christus rechtvaardigen. En de stille boodschap aan zijn kudde was: lijden is goed.

Ik kan deze Simonis uit de droom helpen: lijden dient geen enkel doel.

Nietzsche beweerde ook al dat uit pijn de beste zaken voortkomen. Nog zo’n wauwelaar. We weten hoe hij eindigde: in het gesticht.

Ik heb nu zo’n zeven weken non stop de ergste pijnen door vaatproblemen. Die kostten me recent een vinger. En mogelijk gaat ook mijn linker bovenbeen eraf.

Gisteren werd in het ziekenhuis van Venlo na een scan geconstateerd dat de belangrijkste slagader in het linker bovenbeen over een serieuze lengte potdicht zit. Maandag krijg ik te horen hoe de vaatchirurg deze verstopping gaat oplossen. Ik hoor in de verte een cirkelzaag.

Door die verstopte slagader doorbloeden mijn knie en stomp zwaar onvoldoende. Gevolg: een constante, ijskoude pijn, vooral ´s nachts.

Daardoor heb ik voortdurend de neiging me vol te laden met bier en marihuana. Die combi is namelijk de enige echt effectieve pijnbestrijder. Vergeet morfine. Gelukkig heb ik toch geen Jupiler en Bob Marley in huis.

Daarbij heb ik meestal geen budget voor alcohol en wiet. En gezien mijn verslavingsgevoeligheid is dat maar goed ook.

De uitdaging is nu mezelf mentaal in balans te houden. Ik ben bang en depri door alles wat er gebeurt. Vooral omdat het zo mysterieus is. De vaatchirurg kon gisteren geen enkele verklaring geven voor de verstopte slagader, die er op een scan van 2 jaar geleden nog prima uitzag.

Dat sterkt me in het donkerbruine vermoeden dat ik langzaam bezig ben dicht te slibben. Ik ben nog geen 50, maar ik heb het vaatstelsel van een ketting rokende bejaarde met een crush op Ketel 1.

Eerlijk gezegd heb ik me al neergelegd bij de volgende amputatie. De vaatchirurg had het er gisteren over dat de verstopte slagader misschien open gaat door sterke bloedverdunners. Aan zijn gezicht kon ik zien dat hij er zelf niet erg in geloofde. Hij had me ter plekke willen laten opnemen, maar het ziekenhuis ligt bomvol. Dus: patiëntenstop.

Ik weet nog dat ik vroeger verbijsterd het Bijbelboek Job las. Job was een meer dan rechtschapen man. Zijn oudtestamentische god stelde hem wreed op de proef met de ergste tegenslagen denkbaar. En dat alleen maar om uit te zoeken of het geloof van Job stand zou houden. Dit bleek het geval.

Sadistischer dan in het boek Job is het christendom nergens.

Zelf voel ik me dezer dagen ook op de proef gesteld. Al weet ik niet waarom, of door wie. Slechte bloedvaten zitten van vaderskant enigszins in de familie. Ik ben altijd een roker geweest, maar de vaatchirurg acht het uitgesloten dat een man van mijn leeftijd alleen door nicotine en teer zijn benen verliest.

Dus wie het weet mag het zeggen.

De enige zin van het lijden is misschien een reality check. Het afgelopen jaar was het beste in mijn leven: mentaal stabiel, droog en gelukkig met het weinige dat ik had. Dat feestje wordt nu verstoord door de amputatie van mijn vinger en de mogelijke amputatie van mijn bovenbeen.

Het zou betekenen dat ik in Hoensbroek een jaar vergeefs heb gerevalideerd met onderbeenprotheses. Tot tien dagen geleden liep ik als een kievit op de kunstbenen. Links kan ik de prothese nu niet dragen door de pijn. En misschien zit ik de rest van mijn leven in de rolstoel.

Die nieuwe uitgangssituatie is het zoveelste proces van aanvaarding en rouw. Ik probeer de lichtpunten te zien. Dat ik heb geleerd te incasseren, en te leven met verlies. Meer winst zie ik niet.

[josephinesliteraireblog]

DOVDH - Hoofdstuk 47-50

Hallo lezers,

Dit is wat ik tot nu gelezen heb in het boek de ontdekking van de hemel:

Hoofdstuk 47, p 629

Themaat was er slecht aan toe. Hij was doodmoe en knipperde amper. Het boek speelt zich nu in 1984 af,Quinten was nu al inmiddels 16. Themaat en Quinten hadden een conversatie over wat de toekomst zou brengen en hoe architectuur en muziek een verband hebben met elkaar. Ze legde verbanden over historicussen, de bijbel en filosofie. Themaat vertelde over een architectuurtentoonstelling in Venetie met het thema "de presentie van het verleden". Hij sloeg een boek open met daarin 'De Acropolis in een lachspiegel'. De afbeelding was bijna identiek als wat Quinten zag in zijn droom: De Burcht. Dit was een leuk stukje uit het boek:

Na het gesprek ging bekeek Quinten de cello van zijn moeder.

Hoofdstuk 48, p 640

Themaat verhuisde voor een onbekende tijd naar een psychotherapeutisch centrum in Apeldoorn. Evert, de zoon van Nederkoorn en Arend Proctor werden goede vrienden. Proctor, de vader van Arend, werd razend op de twee vrienden, doordat ze de binnendeuren ineens begonnen door te hakken met een bijl. Na een avond drinken, twee weken later, hadden Arend en Evert een auto gestolen. Uiteindelijk waren ze verongelukt en Evert was zwaargewond geraakt terwijl Arend stierf. Nederkoorn zei niks tegen Proctor, terwijl hij er kapot van was. De Proctors zijn na Arends begrafenis vertrokken. Blijkbaar moest Evert voor altijd in een rolstoel zitten. Ook Ada's toestand was aan het verslechteren, er was een grote kans dat ze baarmoederkanker heeft. Sophia en Max hoopten dat Onno weer tevoorschijn zou komen, maar dat deed hij niet.

De dokters zeiden dat ze niks voor Ada konden doen. Sophia wilt geen trage dood voor haar dochter. Ze wilt dat de dokter haar gaan abstineren, zodat het snel gebeurt zonder 'pijn'.

Max was het komende half jaar geobsedeerd door de MQ 3412. Hij droomde ervan, praatte erover, dacht eraan. Alles wat er mee te maken had aanbidde hij bijna. de Quasar, oftewel de MQ 3412, was een geheimzinnig, superzwaar object aan het limiet van het waarneembare heelal, dat even veel energie uitzond als duizend melkwegstelsels van elk honderd miljard sterren. Een quasi-ster was kleiner dan een sterrenstelsel, vermoedelijk zat er een zwart gat in, het monstereachtigste van alle hemerverschijnselen. De MQ 3412 was een sterke komische radiobron dat Max had ontdekt, het bevind zich op alle punten van een lijn, ookal heeft het geen energie.

Eerst wouden de ingenieurs en zijn collega's niet luisteren omdat er misschien een " fout" in zijn berekeningen en observaties waren. Dus ging hij aan de slag, want hij wilt iedereen bewijzen dat hij gelijk heeft.

Hoofdstuk 49, p 653

Tsjallintsje, Max' secretaresse, was onder de indruk over Max zijn uitvinding. Er speelde iets tussen de twee karakters. Liefde of gewoon vrienden? Ze had een diner met bloemen en oesters georganiseerd voor Max, dat ze normaal nooit deed. Uiteindelijk zei ze aan Max dat ze een kind wou, een kind van hem. Max was geschrokken en dacht er logisch over na. Hij zou 70 zijn als het kind 18 was. Zoiets wou hij niet. Hij ging weg, terug naar huis en ging zitten op en stoel. Hij dacht na over alles dat hij tot nu toe heeft meegemaakt. Hij dacht aan Cuba, Marylin, Sophia, Ada, alles en iedereen. Hij was dronken en viel bijna in slaap, maar zijn brein bleef maar doorwerken. Ineens wist hij het antwoord en snapte hij het. De MQ 3412 was geen fout, zoals al zijn collega's on de hele wereld nu dachten, maar zij onthulde een constellatie die in niemands hoofd opkwam. Het was net zoals de ontdekking van penicilline door Fleming. Hij dacht verder na over de Quasar en dat het misschien niet eens een zwart gat bevat , maar de oersingulariteit zelf: het punt aan het firmament, waar de bigbang nog was te zien. Hij moest nu snel slapen en dit de volgende dag publiceren, voordat een ander op het zelfde idee komt. Hij dacht na over een conferentie in Bari waar hij naar toe zou moeten gaan. Hij dacht aan het heilige getal tien en dat de Big Bang theory net als oneindige muziek is. Hij kreeg een hele epifanie over het universum en de wetenschap. Uiteindelijk, voelde hij zich gelukkig en begon te lachen.

-> Dit is hoe ik me voorstel hoe zijn openbaring was in zijn hoofd en hoe hij zich voelde op dat baanbrekend moment.

Hoofdstuk 50, p 672

Vier dagen later was er een begrafenis op het kerkhof van Westerbrok. vershcillende technici en astronomen kwamen. Sophia, Selma, Theo, Quinten, iedereen was er, buiten Onno. Max was gestorven doordat er een meteoor op hem viel en zelfs zijn beste vriend kwam niet. Quinten voelde zich alleen. Iedereen stierf rond om hem en hij kon het niet meer aan. Sophia was de jongste, 62 om precies te zijn. Hij besloot om zijn vader te gaan zoeken. Quinten zit nu in het vijfde en overwoog om met het gymnasium te stoppen. Sophia wou dit niet, ze wou dat hij optenminste zijn secundair onderwijs afmaakte. Sophia zou binnen een paar maanden op straat belanden. Max, Onno, haar man, niemand kon haar nu helpen. Quinten was vastbesloten om zijn vader te zoeken en uiteindelijk liet Sophia hem gaan.

Quinten ging naar Giltay om daar iets te vinden over zijn vader, maar hij heeft zijn sporen goed uitgewist. Hij dacht om misschien op reis te gaan naar Italie om daar misschien de Burcht te vinden.

[chiltern100]

From: www.tumblr.com/yeahbaby1213

[zezienmerollen]

Werk zoeken op wielen

Ik had dus toen ik ziek werd net een nieuwe baan. Echt een hartstikke leuke ook. Hele andere sector dan ik een diploma voor heb, maar echt een goede keus. Alleen was het een baan waar ik de hele dag voor moest staan en lopen. Dat wordt toch stukken lastiger als je wielen hebt.

Dus deze week liep mijn contract af, heb ik mijn uniform en portofoon ingeleverd en een bos bloemen gekregen van mijn lieve en ondersteunende teammanager.

Ik ben mijn ex-werkgever in het algemeen en de manager in kwestie in het bijzonder ontzettend dankbaar voor hoe ze me gesteund en begeleid hebben toen ik ineens ziek werd. Dat hebben ze echt heel goed gedaan en ik neem het ze absoluut niet kwalijk dat ze me niet aan konden houden. Maar het was geen verrassing dat mijn contract niet werd verlengd, dus ik wist al een tijdje dat ik zonder werk zou komen te zitten.

En ik ben heel blij met het (uitgeklede maar functionele) sociale stelsel dat we in Nederland hebben, maar als ik er geen gebruik van hoef te maken, doe ik dat liever niet. Dus de afgelopen maanden heb ik me een slag in de rondte gesolliciteerd.

Perspectief pluspunt? Wie mij kent, weet: ik geloof sterk in de kracht en kennis van geleefde ervaring. Ik geloof dat dat meetelt, dat het een deel van je rugzak is zoals de kennis van je diploma dat ook is. En als ik dat niet al deed, dan hebben mijn lieve rolstoelgebruikende vrienden (jullie weten wie jullie zijn!) dat er wel bij me ingestampt: dat mijn perspectief anders is en dat dat voor een bedrijf óók een voordeel is. Naast mijn eigen niet al te bescheiden hoeveelheid kennis, intelligentie en vaardigheden heb ik tegenwoordig ook meer inzicht in een wereld en doelgroep die veel gezonde mensen niet hebben. Ik ben dus eigenlijk een voordeel.

Dat heb ik mezelf de afgelopen maanden regelmatig in de spiegel moeten vertellen om de moed erin te houden. Want allemensen, wat is solliciteren als gehandicapt mens ontmoedigend.

Hallo, ik ben: gehandicapt Het begint al bij de brief. Zet je daarin dat je gehandicapt bent? Moeilijk. Ik snap de mensen goed die het niet doen. Je weet dat je het risico loopt direct onderop de stapel terecht te komen. Zelf heb ik het wél gedaan, vanwege wat ik hierboven schrijf en omdat ik het eerlijk vind. Wel heb ik er in elke brief een zinvolle draai aan geprobeerd te geven. Dat het iets zegt over mijn vermogen me aan te passen, dat het een perspectief is dat ik kan vertegenwoordigen binnen het bedrijf, zoiets.

Mijn handicap is onderdeel van wie ik ben en hoe ik functioneer en dat mogen ze weten. Als ze me daarom niet willen, heb ik liever dat dat meteen duidelijk is. Maar ik wil óók geen "excuus rolstoeltruus" zijn, dus ik wilde wel in de brief al laten zien dat ik een aanwinst ben, ook (juist!) mét mijn wielen.

Daarnaast is het in praktische zin het vermelden waard: ik moet wel het gebouw binnen kunnen waar ik zou gaan werken. Een kantoor op driehoog achter met kruip-door-sluip-door-trappetjes is geen geschikte werkplek voor mij. Daar kom ik dan liever niet tijdens het gesprek pas achter, dus noem ik de rolstoel even.

'Kun je hier wel komen?' Ik heb dus een heleboel brieven verstuurd en een aanzienlijk aantal afwijzingen ontvangen. De reden was vaak niet heel duidelijk. Ik kan me voorstellen dat de rolstoel bij een deel ervan een rol (haha) heeft gespeeld. Maar heel vaak zal "beter gekwalificeerde kandidaten" ook gewoon dát hebben betekend. En dat is niet erg. Op sommige plekken mocht ik gelukkig wél op gesprek komen.

Maar sjezus, wat waren dat vaak eigenlijk nare gesprekken. In een paar gevallen waren ze alsnog verbaasd over mijn rolstoel, die ik twee keer expliciet in de brief had benoemd en die op de foto op mijn cv stond. In één gesprek is me vier keer gevraagd of ik écht in staat was om op kantoor te komen. Het kantoor waar we op dat moment een gesprek zaten te voeren (was wel grappig geweest als ik dan 'nee' had gezegd, net als wanneer iemand je vraagt 'kon je het vinden?' als je ergens al bent). Ging dat echt wel lukken? Kon ik dat echt? Maar wist ik dat wel zeker?

Voor mijn gevoel heb ik in veel van die gesprekken niet gesolliciteerd naar de functie uit de vacature, maar naar de functie 'gezond mens'. Het ging vaak niet, of maar heel kort, over mijn vaardigheden, mijn talenten, mijn leerpunten en mijn doelen. Een groot deel van de tijd ging het over mijn lichaam en mijn gezondheid. Het voelde alsof ik langs een meetlat lag waar ik altijd een paar centimeter tekort kwam. En in het gesprek ging het dan vooral over hoe ík ervoor kon zorgen dat zíj zo min mogelijk last hadden van mijn gebrek.

Denken in mogelijkheden Spoiler alert: ik heb toch een nieuwe baan gevonden. Het gesprek was de enige uitzondering op wat ik hierboven beschrijf. Bij mijn nieuwe werkgever was de insteek hoe ze mij het beste konden ondersteunen zodat ik alles uit mezelf kan halen wat erin zit. Wat ik wel en niet kon, wat ik aan aanpassingen nodig had om mijn mogelijkheden te kunnen benutten.

En verrassing: spontaan konden we het ook over de inhoud van de functie hebben. Want zij hadden vertrouwen in mijn eigen inschatting van mijn kunnen. Omdat ik, you know, een volwassen vrouw ben met een goed ontwikkeld beoordelingsvermogen en bovendien ervaringsdeskundig rondom leven met dit lichaam. Zij geloofden mij als ik zei dat ik iets wel of niet kon. En dus was er ruimte om te praten over het werk. Waardoor ze nóg zekerder wisten dat ik een goede match voor het bedrijf ben, en ze me een dag na het gesprek belden om me een baan aan te bieden.

(mijn -inmiddels- nieuwe manager was trouwens ontzettend verbaasd dat andere bedrijven er zo ingewikkeld over deden. 'Huh, maar solliciteerde je dan op een heel ander soort banen dan deze? Nee? Nou ja. Daar hoef je toch niet voor te kunnen lopen?' Ik ben nu al fan van haar.)

Een schitterend gebrek Iedereen heeft een rugzak. Daar zitten vaardigheden in en kennis, ervaringen, dingen die je wel en niet goed kunt, dingen waar je wel en geen last van hebt. Ik denk dat mijn rugzak me inderdaad ongeschikt maakt voor sommige soorten werk, net als die van jou dat doet. Maar ik denk dat ik ook een heleboel te bieden heb, niet ondanks mijn handicap, maar dankzij. Ik kan, weet, zie en begrijp dingen die jij niet snapt. Ik ben een aanwinst. Ik ben een weelde. En dat veel bedrijven dat anders zien, is vooral hun verlies.

Maar dit is heel makkelijk gezegd met de geruststellende inkomenszekerheid van een nieuwe baan. Volgens cijfers van het UWV leeft een kwart van de mensen met een handicap in armoede en zijn ze zo'n twee keer vaker werkloos dan gezonde mensen. En ik had zomaar een van die mensen kunnen worden zonder dit ene bedrijf dat bereid was verder te denken dan hun neus lang is.

[disabled-not-dead]

[regioonlineofficial]

Zaterdag 28 september is de landelijke Burendag. Deze dag opent het COA haar deuren van de noodopvang aan de Scharenburg in Druten. Ook gemeente Druten zet de deuren van het opvangschip voor Oekraïense vluchtelingen aan de Veerdam open. Op beide locaties zijn inwoners en andere belangstellenden welkom om een kijkje te komen nemen en de bewoners en medewerkers te ontmoeten. Burendag is dé dag in het jaar waarop je samenkomt in de buurt. Om elkaar te ontmoeten, beter te leren kennen en samen leuke dingen te doen. Open AZC dag valt samen met Burendag Elk jaar organiseert het COA landelijk een Open AZC dag. Deze valt samen met Burendag op zaterdag 28 september. Ook het COA in Druten doet hieraan mee en heeft Open dag op de noodopvanglocatie aan de Scharenburg. Hier verblijven sinds eind april 100 vluchtelingen.  De gemeente Druten opent op Burendag ook de deuren van het opvangschip voor Oekraïense vluchtelingen. Op deze locatie vangt de gemeente sinds mei 2022 zo’n 130 mensen op. Inwoners en andere belangstellenden zijn op beide locaties welkom tussen 13.00 en 16.00 uur. Ontmoeten Op de Open dag kunnen bezoekers van dichtbij zien hoe het leven en werken op een opvanglocatie is. En kunnen zij de bewoners en medewerkers ontmoeten en met elkaar in gesprek. Er zijn rondleidingen en er staan hapjes en drankjes klaar. Ook is er alle ruimte om vragen te stellen. Burgemeester Sigrid Sengers: “Als gemeente zetten we ons actief in om in onze dorpen het ontmoeten en verbinden te bevorderen. We stimuleren buurtinitiatieven en staan klaar om te helpen waar nodig. Laten we Burendag dit jaar gebruiken om te kijken wat ons verbindt. Samen maken we Druten tot een plek waar iedereen zich thuis voelt.” Goed om te weten Het opvangschip is niet toegankelijk voor mensen die moeilijk ter been zijn of in een rolstoel zitten. De toegang is namelijk via een trap en loopbrug. En in verband met veiligheid is het opvangschip helaas niet toegankelijk voor kinderen zonder zwemdiploma. Locaties noodopvang De locaties zijn open tussen 13.00 en 16.00 uur. Aanmelden voor de Open dag is niet nodig. Het verzoek is om lopend of met de fiets naar de locaties te komen, omdat er geen of weinig parkeerruimte voor auto’s is. De noodopvang asielzoekers is aan de Scharenburg 8a in Druten, het opvangschip ligt aan de Veerdam in Druten.

[megakarina66-blog]

UIT MIJN NIEUWE BOEK.DL.120;TERUG NAAR DE HUISARTS.