#Ruben van Praag | Explore Tumblr Posts and Blogs

hekwerk51-blog · 8 years

Text

reflectie verslag

Inleiding.

Het semester Hacking was voor mij meer dan het onderzoek doen en het maken van een enkel project. Dit semester gaf me de volle vrijheid om te bedenken wat ik wil met mijn afstuderen en daarna.

Dit kwartaal gaf me ook de mogelijkheid om los van het medium fotografie te experimenteren. Zo heb ik bijvoorbeeld dode vissen proberen te plastificeren (om iets te zeggen over plastic in de oceaan). Ik heb een aantal computers op de kunst academie laten bitcoin minen (met een resultaat van 1 euro en 73 cent). Ik heb onderzoek gedaan op het deepweb. naar hoe makkelijk het is om in Nederland aan een pistool te komen. Iets verder in het kwartaal heb ik nog op een zwarte markt in Tsjechië met een pistool in mijn handen gestaan (en toen heb ik gedacht, zou het een interessant kunstwerk zijn om te laten zien hoe makkelijk je dit met auto Nederland in smokkelend, (gelukkig kwam ik snel tot de conclusie dat dat geen super idee was)). Ook heb ik dit kwartaal mijn telefoon met een VPML laten denken dat hij in Syrië was. Zodat ik via Tinder (dating site) kon praten met mensen uit Syrië. Ik heb via Fiverr mensen in Sri Lanka anti geert Wilders filmpjes laten maken. Ook heb ik dit kwartaal met stockvideo’s geprobeerd een nieuw verhaal te vertellen, alle reclames van katten die ik kon vinden geremixed. en heb ik een beeld van een kip wat ik gekocht heb bij de Action goud geverfd.

(het meerendeel van deze experimenten kunt u vinden op mijn blog http://hekwerk51.tumblr.com/)

Alle bovenstaande experimenten op de laatste 3 na waren voor mij zonder meer interessant.

Buiten deze nieuwe dingen heb ik ook nog gedaan wat ik altijd al doe. Het fotograferen van protesten. Ik heb dit kwartaal een stuk of 5 protesten gefotografeerd in Nederland en Parijs. In Parijs ben ik ook nog naar het grootste fotografie festival geweest. Paris photo. Echter kom ik zo langzamerhand een beetje tot de conclusie dat ik wel klaar ben met fotografie. Fotografie verliest vandaag de dag de positie die het de afgelopen jaren gehad heeft. Misschien vandaar ook dat dit de laatste editie was van Paris Photo.

Wat ga je dan neerzetten op de Hacking Expo? Je zit met een shitload aan losse flodders van experimenten. En je hebt een serie geschoten van een protest dat totaal niet verassend is. Maar misschien toch wel oké is, voor de ‘bases inkomsten 7’ die ons aan het begin van het kwartaal beloofd is. Het project wat ik heb geëxposeerd is was een af gerond project. Maar het had niet de kwaliteit en gelaagdheid van een werk dat ik in het begin van het semester voor ogen had te maken.

(tussen neus en lippen door wil ik nog wel even credits claimen voor de concepten, guerrilla expo op het Rietveld. Solo Expo. en het concept we noemen onze expo Open dag Willem de Kooning)

Dat ter zijde ben ik dus niet tevreden met mijn eindproject. Maar wel super tevreden met mijn kwartaal. Ik heb in dit kwartaal nagedacht over wat ik wil geen doen in de toekomst. Mede door uiteenlopende experimenten ben ik erachter gekomen dat Journalistiek zonder twijfel mijn veld is. Door ervaringen is er veel wat ik zou willen zeggen over Journalistiek met name fotojournalistiek. Maar ik ben er ook achter gekomen dat ik veel en veel meer research moet doen om een zekere (zoals Reinaart zegt: naïviteit te verliezen). Ik heb veel en veel meer achtergrond informatie nodig. Daarom heb ik me aangemeld voor de Pre-master Media studies op de Erasmus Universiteit, om vervolgens een Master te doen in Media Studies en Journalistiek.

Er is blijkbaar veel veranderd dit semester, aan het begin van het semester riep ik nog dat ik na de kunstacademie een paar jaar in Thailand ging wonen om te werken als duikinstructeur. Nu heb ik toch besloten door te gaan studeren.

Belangrijkste dingen die ik dit kwartaal geleerd heb op het gebied van Journalistiek zijn.

-Zilvere Camera en WorldPress leven in het verleden van de fotografie (inzicht met dank aan een discussie met Wim van Sinderen, directeur fotomuseum den Haag.

-Het belangrijkste is dichtbij komen. en het beste is van binnenuit werken.

-Het gaat er niet om wie het beste artikel heeft het gaat erom wie eerst is.

Als ik nu volkomen eerlijk zou zijn is het enige wat ik dit hele kwartaal gedaan heb zoeken naar een concept voor mijn afstuderen. en ik kan nu met trots zeggen dat ik nu een afstudeer concept heb wat nog haalbaar is ook.

Het werk dat te zien was op de expo.

kunt u vinden als u naar deze link gaat https://www.mickey-vissers.com/ en vervolgens klit op ‘one woman protest’. De serie zoals hij op de website staat moet nog worden geüpdate. De serie moet in kleur op de site staan. En de eerste foto moet weg (goede tip van Reinaart. ‘’als het je echt om journalistiek gaat moet foto nummer 1 weg opdat daar geen journalisten bij staan. ook al is het een lekker beeld. Kill your darlings’’). Hoewel hij in ons laatste gesprek zei dat die foto toch niet weg moest. verwarrend…

Hieronder de tekst die bij het werk te lezen was op de Expo

Op 12 november 2016 werden 200 Anti-Zwarte Piet demonstranten aangehouden in Rotterdam. Zij hadden het doel om met bussen naar de landelijke Sinterklaasintocht in Maassluis te gaan. Een demonstrant genaamd Heja, wist de aanhouding te ontlopen en is vervolgens alleen op de trein gestapt. Toen Heja aankwam in Maassluis was de intocht al bijna ten einden. De politie verleende haar geen toegang tot het plein waarop het grote Sinterklaasfeest werd gevierd.

Tijdens het maken van deze fotoserie is er een stap naar achteren gedaan ten aanzien van de andere journalisten. Hierdoor wordt in beeld gebracht hoeveel media-aandacht een enkele demonstrant kan krijgen, van volger tot aan professionele journalisten.

Mijn nieuwe Afstudeer Concept na een kwartaal lang nadenken.

Ik gebruik dit voorbeeld vaak: ‘’Ik heb met vluchtelingen meegereisd van Griekenland naar Nederland’’. Welke foto’s zijn beter? De foto’s die ik als Professional gemaakt heb? of de foto’s die de vluchtelingen zelf gemaakt hebben met hun telefoon. Ik denk de foto’s van de vluchtelingen. De slachtoffers hebben in deze tijd een camera. Het maakt niet uit hoe dichtbij ik kom. De vluchtelingen zijn alleen in staat de tocht van binnenuit te fotograferen. Waar Journalisten vanaf het strand aankomende bootjes fotograferen, filmt een enkele vluchteling misschien wel de aankomst met zijn telefoon. Nu wil ik graag in Nederland in contact komen met grote groepen vluchtelingen. En vragen of zij met mij de foto’s van hun telefoons willen delen. Om zo een serie te maken de het verhaal verteld van de reis van Syrie naar Nederland van binnen uit. Ik denk dat de kracht zit in een veelheid van beeld. Dus misschien 100 telefoons. En dan met al dat beeld, 1 serie te maken. een soort fotoserie van een groep. Misschien is het een goed idee om een boek te maken. wat gerangschikt is op locaties. Niet alle vluchtelingen nemen de zelfde route uiteraard. maar het zou mooi zijn als iedere bladzijde die je omslaat je iets dichter bij Nederland komt.

Musea, Boeken en Films,

Ik doe veel onderzoek op Google en Youtube. Ik denk niet dat het super interessant is om mijn gehele zoekgeschiedenis in dit verlag te verwerken. Ook heb ik dit semester een persoonlijk recored aantal aan musea bezocht. 5 in Parijs, 3 in Tsjechië en 8 in Nederland. Die ga ik ook niet allemaal opsommen. Hier onder een lijstje met dingen die voor mij het meest interessant waren.

-Het boek Bending the frame van Fred Ritchin

-Museum Foam, Amsterdam.

-Het boek: The Messenger (Foam)

-le maison de la photographie, Parijs

-Het boek: The politics of design geschreven door Ruben Pater.

-De expositie van het 3e jaar fotografie (die was schrikbarend goed)

-Het joodse museum in Praag, (met name de kindertekeningen)

-De documentaire 5 broken camera’s

-Palais de Tokyo, Parijs (performance art).

-seizoen 1 tot en met 9 van de comedy serie; How I met your mother.

Die laatste klinkt misschien een beetje vreemd. Maar de manier waarop ze in die serie een verhaal vertellen inspireert me heel erg.

Dit was een lijstje met hoogte punten die me zo even te binnen schoten. Het zijn er uiteraard veel meer. Ik heb veel meer gelezen. Films gezien. documentaires gekeken. Maar dat heb ik niet zo lekker bijgehouden helaas.

Waar ik persoonlijk ook veel van leer is gewoon veel met mensen te praten en te discuseren. Ik zeg altijd op de kunstacademie leer ik soms meer van het koffie drinken in de pauze dan van de lessen.

Onderstaande tekst is van mijn blog gekopieerd. dit waren des tijds mijn onderzoek vragen.

Onderzoeksvragen

Wat is de belang van de Media bij een demonstratie?

Tijdens dit kwartaal ben ik naar verschillende demonstraties toegegaan. De eerste demonstratie die ik bezocht heb was een protest tegen de dolfijn in gevangenschap. De demonstranten hielden dit protest recht voor het dolfinarium. Bij dit protest was ik de enige journalist. Omdat de demonstranten door de strategisch gekozen locatie hun doelgroep bereikte, was het generen van veel media aandacht niet noodzaken.

Later dit semester ben ik naar Parijs gegaan voor het fotofestival Paris Photo. Hier werd ik geïnspireerd door het plein ‘La Republique’ waar iedere dag demonstraties zijn met uitlopende themas. Dit plein is vanuit de geschiedenis gezien ‘de plek’ om te protesteren. Maar is uiteraard minder tactisch. Bij een locatie als dit is de Media essentieel. Wat fijn is dat freelance fotografen altijd weten waar de demonstraties zijn.

Hoe groot het belang van de media echt is heb ik geleerd op de Landelijke intocht van Sinterklaas in Maasluis. Het plan van de demonstranten was om in Rotterdam te verzamelen en dan met bussen naar Maassluis te gaan (slecht idee uiteraard) iedereen werd in Rotterdam gearresteerd. Iedereen behalve 1 vrouw die in haar eentje op de trein gestapt is en is gaan demonstreren. Ook al was ze maar alleen, Journalisten, fotograven, volgers wisten haar te vinden. De rest van het verhaal wordt beter uitgelegd met de fotoserie.

Hoe kom je als Journalist dicht bij een verhaal?

‘goede’ fotojournalistiek is altijd geschoten van binnen uit. Ik heb met vluchtelingen mee gereisd van Griekenland naar Servië, Kroatië helemaal naar Nederland. Komt deze serie dicht bij het verhaal? Ja. Maar wat nou als je van een groep vluchtelingen de foto’s van hun telefoons naast elkaar zou leggen. zou je dan niet dichter bij het verhaal komen?? Dat denk ik wel!

Met dit concept wil ik iets gaan doen.

Ik heb een soort concept video gemaakt van dit concept. Deze video gaat uit van de ideale wereld waneer je al het geld van de wereld hebt en een heel agency van de grond zou kunnen stampen.

Voor mijn afstuderen ga ik wel iets in deze richting doen. maar kleiner. bijvoorbeeld een verhaal in 1 conflict gebied.

Concept video staat onder dit bericht.

Wat is de kracht van Nep Journalistieke berichten?

Nou makkelijk antwoord. Groot! dat hebben we allemaal gezien nadat Trump President werd.

Ik kreeg het idee om ook iets te doen met de Nederlandse Verkiezingen. Ik wil een Ik stem niet op Wilders Facebook Pagina maken. Met allemaal korte grappige filmpjes met de tekst; Stem jij ook niet op Wilders? deel dan deze video.

Het worden allemaal losse video’s maar ik heb op mijn blog even een compilatie geplaatst.

Deze filmpjes zijn gemaakt via Fiverr. Iedereen die in deze video zit is 5 dolar betaald.

video staat onder dit bericht.

In de inleiding zeg ik kort iets over een gesprek met Wim van Sinderen. Ik heb daar een verslag voor moeten schrijven. Ik dacht laat ik dat hier ook nog even bijvoegen zodat ik precies aan 3333 woorden kom.

De Extern Criticus die ik gekozen heb om een nog niet beoordeeld project te laten beoordelen is

Wim van Sinderen. Ik heb voor heb gekozen omdat het me interessant leek om een keer de

mening van een curator te krijgen in plaat van een fotograaf of docent. Wim van Sinderen leek mij

de beste keuze omdat hij de directeur is van het fotomuseum in den Haag, waar vaak exposities

zijn in het veld van fotojournalistiek. Wat mooi aansluit op mijn werk. (mijn verborgen agenda was

uiteraard ook om na de beoordeling een paar kritische vragen te stellen over de World Press Photo

competitie, aangezien hij dit jaar in de jury zit).

Ik heb Wim van Sinderen gebeld eind oktober. Hij had helaas pas tijd op 22 December (best krap

in verband met het Competentie Assessment). Helaas heeft Wim mij nog steeds geen schriftelijke

beoordeling toegestuurd. Ik heb na ons gesprek al 2 keer gemaild en hoop zijn beoordeling snel te

ontvangen. In de tussentijd is hier mijn mening over de beoordeling van de heer van Sinderen.

(mocht het echt te krap worden in verband met punten in Osiris en dergelijke.. kan ik deze week

ook nog wel even een beoordeling regelen van een fotograaf die minder druk is)

Mijn visie op de beoordeling van de heer van Sinderen.

Onderstaande serie is een project dat in Israël niet beoordeeld is. Voorafgaande aan de

beoordeling heb ik van Sinderen mijn portfolio laten zien en uitgelicht waar ik als fotograaf voor sta.

Hierna heb ik de andere projecten die ik in Israël gemaakt heb laten zien om hem een idee te

geven wat ik dat semester nog meer gedaan heb.

>positive punten uit bovenstaand gesprek= -Van Sinderen zag een zekere fotografische

kwaliteit in mijn serie Protest/Conflict (zie www.mickey-vissers.com).

-hij vond het concept achter mijn vluchtelingen serie sterk.

>negative punten= -In al mijn werk dat ik in Israël gemaakt heb zou ik teveel gedacht hebben als

kunstenaar, te weinig als fotograaf.

-Naar zijn mening zou ik niet op de Willem de Kooning Academie moeten studeren omdat dat geen

‘’echte fotografie academie is’’ hij zei dat ik met mijn documentaire insteek beter af was geweest op

de HKU of het Sint Joost.

-Mijn toekomst plan om na de academie een premaster in Media Studies te doen om vervolgens

een master in Journalistiek te doen vond hij ook niet echt een geweldig plan. Hij zei; ‘’Als ik jou

was zou ik de Master fotografie op het Sint Joost gaan doen.

>Mijn mening over het bovenstaande= Ik vond het niet zo tof dat hij zo negatief was over de

WDKA. Hij vroeg bijvoorbeeld heb je goede docenten op de WDKA? waarop ik antwoorden; ‘’ja,

bevoordeeld Willem Popelier en … ‘’waarop ik in de reden werd gevallen met denigrerende

opmerking: ‘’Willem Popelier? dat is zelf nog een student’’.

Het Project

De serie op de volgende bladzijde zijn 2 fotoseries van 2 gebeurtenissen die ik door elkaar heen

gemixed heb om de series uit context te trekken en een tegenstelling zichtbaar te maken. Het

mixen van de series geeft naar mijn mening ook een esthetisch dominoeffect/ beeldrijm.

Bij deze serie hoort oorspronkelijk geen tekst. Ik heb er wel tekst bijgeschreven omdat ik er niet

vanuit ga dat de heer van Sinderen de zelfde achtergrond kennis heeft van Israëlische feestdagen

als Israëliërs. De tekst die ik voor De heer van Sinderen geschreven heb vind u op de pagina

onder de fotoserie.

Link naar mijn fotoserie. https://www.mickey-vissers.com/two-israeli-parades/

Een land, twee totaal verschillende optochten, Israël.

The Gay Parade 03-06-2016, and Yom Yerushalayim 05-06-2016,

Zondag 5 juni 2016 werd voor de 49ste keer de Dag van Jeruzalem gevierd (In het Hebreeuws:

Yom Yerushalayim). Nadat de stad in 1948 werd veroverd door het Jordaanse leger en 19 jaar lang

bezet werd gehouden, slaagde de IDF erin om tijdens de Zesdaagse Oorlog de stad weer te

heroveren van de Arabieren. Om ervoor te zorgen dat deze herovering ieder jaar gevierd kan

worden zonder escalaties, verzoekt de politie de arabische inwoners de straten te verlaten waar de

parade met Israëlische vlaggen doorheen trekt. De parade trekt voornamelijk door arabische

wijken en lijdt daardoor vaak tot provocerend gedrag en fysiek geweld. Er is veel discussie in de

Joodse samenleving omtrent deze viering. Waar een groot aantal mensen dit feest ziet als een

traditie, is een andere groep van mening dit feest niet meer van deze tijd is, en niet bijdraagt aan

het vreedzaam samenleven van Israëliërs en Palestijnen.

Als je in deze optocht mee loopt ervaar je een voelbare spanning. Het is bijna niet voor te stellen

dat twee dagen eerder, nog geen 60 kilometer hier vandaan, de Gay Parade in Tel Aviv werd

gehouden. Mensen liepen daar met spandoeken: ’Israël word wakker! homofobie en rasisme zijn

beide misdrijven van haat’. De jaarlijkse Gay Parade gaat om meer dan het vechten voor

homorechten. In een land als Israël is het ook een optocht voor verdraagzaamheid, vrijheid en

vrede.

Beoordeling Wim van Sinderen.

Hij zei dit project is: ‘’Oke’’. Hij zei school technisch gezien is het wel een voldoende. Hij was dus

niet erg positief.

>Positieve punten= -Hij zei iets vaags over Nationalisme vs de universele regenboog vlag.

- Foto 7 vond het hij sterk. Het beeld element van het meisje dat in de Gay Parade loopt met een

geweer.

- Foto 10 vond hij ook stek door de Moskee op de achtergrond, de regenboog vlaggen in het

midden en de hand op de kont van de mannen in de voorgrond.

- Foto 4 verteld het verhaal misschien wel het beste.

>Negatieve punten= - Omdat ik aan de Willem de Kooning Academie studeer wat meer in de

richting van kunst fotografie zit zou ik deze serie misschien moeten uitwerken in de vorm van een

installatie?

- Het mixen van de 2 series snapte hij niet helemaal. Waarom niet 2 series onder elkaar?

- De serie is te groot? naar zijn mening zou 4 foto’s een mooi aantal zijn voor dit werk. omdat het

nu meer lijkt op een fotoserie verhaal zoals je dat in een museum zou presenteren.

Mijn prints moeten groter.

Mijn menig over deze feedback.

Ik vind het nogal makkelijke feedback. Ik had er zeker meer van verwacht. In het voorafgaande

gesprek was me al duidelijk dat je deze meneer met een gerust hart kan rekenen tot de fotografen

van de oude stempel. Daardoor had ik niet verwacht dat hij de keuze voor het mixen van 2 series

zou begrijpen. Wat hij zag in foto 7 en foto 10 ziet denk ik iedereen er wel in (hoop ik). Het is

grappig dat hij foto 4 goed vind. Dat is de foto die ik het eerst de serie uit zou gooien omdat dit

beeld nogal een fotojournalistiek cliche is. Dat mijn serie te groot is daar ben ik het gewoon niet

mee eens. Ik zou de serie maximaal kunnen terug brengen naar 8 foto’s, maar slechts 4 foto’s zie

ik niet voor me. Prints moeten groter, daar ben ik het mee eens. Als ik dit ergens zou exposeren

zou ik ook zeker groter printen dan A3. maar het leek me niet praktisch bespreken om prints van

een meter de stuk mee te nemen. tot slot dat puntje over de Willem de Kooning Academie. Ja dat

snapte ik eigenlijk niet zo goed. wat heeft de soort kunstacademie waaraan je studeert te maken

met wat voor uitwerlkingsvorm het beste bij een project past?

Na deze beoordeling hebben we nog wat gepraat over fotografie in het algemeen, ontwikkelingen

in fotojournalistiek, de toekomst van fotojournalistiek, de World Press foto wedstrijd, de Zilveren

camera fotowedstrijd. Ook heb ik nog mijn afstudeer concept gepitcht. In mijn afstudeer concept

zag hij wel potentie en toen heeft hij mij nog het telefoon nummer geven van Martijn Kleppe. Daar

zou ik even mee moeten gaan praten in verband met mijn afstuderen.

Al met Al, vond ik Wim van Sinderen persoonlijk best wel een aardige man, best Sympathiek. Maar

onze meningen op het gebied van fotografie liggen nou eenmaal ver uit een. Daarentegen heb ik

wel degelijk iets geleerd van deze ontmoeting. Nu hoop ik alleen dat hij spoedig mijn beoordeling

opstuurt.

0 notes