Bi yerden sonra yetemiyor insan kendine.
Başkalarını düşünürken hep kendinden eksiliyor, bitiyor.
Nereye elimi uzatsam hayal kırıklığı..
Ne zaman mutlu olacaktık, ne zaman bunca iyiliğin karşılığını alacaktık?
Sahi söylesene mutluluk ne zaman uğrayacaktı bize?
Ölünce mi?
Duraklamadan geçiyoruz birbirimizin sokaklarından, soluk almadan.. Kimse dokunmuyor kimsenin yarasına.. Herkes kendi içinde.. Herkes kendi iç kanamasında..!