#Sorunlar

[yagmurd3niz]

Bir geceden daha sağ çıkmak istemiyorum. Artık bitsin, gücüm kalmadı.

[efsungeradam]

Akademik gelişimim

[irem1sworld]

[ayperisisworld]

Sorunları uyuyarak halleden biriydim artık uyuyamıyorum bile...

[imzabendepp]

bi insan kime kıyamaz?

[ervanin-bos-hayalleri25373]

Şimdilerde kendimi kimseye anlatamayacak kadar yorgun, anlamasını beklemeyecek kadar kırgınım...

[petrikori]

Anla beni bu şarkıdan

[muhendisbey21]

Erkekler ağlamaz dedikleri doğru mu ? Yada gaddar dediğimiz insanların içinde gerçekten duygusal duygular yok mu ? Aslında erkekler ağlamaz değilde erkekler güzel ağlar olarak diye değişmesi gerekiyor. Çünkü erkeklerin çoğu ağladıklarında karşısında kimse olmaz. Sessiz sakin bir yerde her şeyi düşünürken ağlar yada acısı varsa ona ağlar. Peki neden kimse yokken ağlamak ister erkekler? Bunu hiç düşündünüz mü ? Birinin karşısında ağladıklarında güçsüz olduğunu düşüncesinden dolayı mı ? Bence hayır. Ağlama duygusu sadece kadınlara fazla verilmiş bence. Bana sorarsanız bence erkekler ağladığında ona yeni çözümler üretiyor. Mesela çıkmazda ise yeni yollar bulmakta, düşünceler varsa yeni fikirler bulmakta , işten dolayı ise yeni mucitler bulmak ve eğer aşkı için ağlıyorsa burda bir çok şey ortaya çıkmaktadır. Çünkü bir erkek aşkı için ağlıyorsa ortada çözülmeyen ve ilişkide düzelmesi gerektiğini düşündüğü şeyler olduğundan ağlamak. Bana göre erkek ağlıyorsa hayatında olan kadın oturup düşünmesi gereken konularının olduğunu düşünüyorum. Kadın ağlıyorsa eğer erkekte kendisini sorgulaması gerekiyor. Sizce aşta en çok erkek mi ağlar kadın mı ağlar ?

[bloodybs]

Hayatın elinde olmadan kaymasını engelleyebilen var mı? Ben tuttukça daha da batıyorda. Çözümü bilen varsa çok makbule geçer.

[mervvsimss]

iyi misin

İyilik tanımımıza bağlı tabi ama bence kendi iyilik tanımıma göre iyiyimdir sen nasılsınn

[pembe-patya]

Bazen sadece beklersin neyi beklediğini bilmeden :)

[ehilal]

Mayıs Raporu

Yazmaktan hatta düşünmekten bile kaçtığım, önüme geleni hakkıyla uzun uzun yaşadığım günlerin umuyorum ki sonlarından selamlar. Bir insan ne kadar kaosa batar çıkarsa benden de o kadar işte. Hastalıklar, hastane koşturmaları, memlekette geçirilen uzun bir süre, üzerine düğün, kişisel kaoslar, evlilik, tartışmalar, üzerine bir düğün daha, misafirler gelenler gidenler, misafirliklerimiz... derken günler günleri kovaladı. Bu süreçte durup da ehilal nasılsın diyecek vaktim oldu mu derseniz kendim bile inanmakta zorluk yaşıyorum ama olmadı. Artık üzüntülerim de mutluluklarım da kısa sürmeye başladı garip bir şekilde. Kaygılarım kaygı olmaktan çıktı bir topak olup kalbimin üstünde daimi bir ağırlığa dönüştü. (yine de şükür)

Tüm bunlar yaşanırken belki de hayatımda ilk kez her şeyden kaçmak, normalmiş gibi yaşamak, normalmiş gibi kararlar almak istedim. Yaptım da. Gel gelelim bir psikolog randevum tokat gibi yüzüme çarpıcı geçti. Ben buraya neden geliyorum diye ağlayarak mekanı terk etsem de bir saatin sonunda sakinleştim. "Ulan bu kadın bunu görüyor da ben nasıl göremedim" dediğim bir yere, kendimi hallice salak hissederek vardım. Fakat gerçeklerle yüzleşmenin getirdiği sorumluluk diye bir şey var bilir misin sevgili okuyucu? Biliyorsan beni anladın. Gerçeği bilmek sorumluluk gerektirir. Gerçeği hissetmek, sorundan kaçmayı değil, o soruna bir çözüm bulmayı, bazı kararları ertelemeyi, gerçek gündemleri ortaya dökmeyi de gerektirir. Hiç yoktan huzurum kaçtı diyecek oldum ve sonrasında kendime güldüm. Psikoloğa o kadar vakti ve nakdi sırtımızı sıvazlasın diye vermiyoruz. Gerçek bir huzur ve mutluluk hali için bazen huzurumuzun kaçması da gerekmez mi? Gerekirmiş. Bir oyunda önümde aşmam gereken yeni bölümler açılmış, daha birinci seviye olup seviyesini yükseltmek durumunda kalan bir karakter gibi hissediyorum kendimi. (Gibi 13.bölüm selam olsun)

Ama bir takım huzurlar kaçtı kaçırıldı. Bir takım yol ve yöntemler belirlendi. Ben ne ara öteleyecek, görmezden gelecek, üstünü kapatacak, kapattığı yere uzanıp keyif çatacak biri oldum diye kendime biraz kızıldı. Ama toplayacağız sanırım, bunu da halledeceğiz.

Hafta sonu en yakın ve en eski arkadaşım evlendi. Nikah şahidi olmak gururlu ve tatlı bir şey. O kadar heyecanlandım ki. Onu sevdiği biriyle hayatını birleştirirken görmek, aramızdaki 26 yıllık ilişki.. Bilemiyorum Altan zaman ve dostluklar çok garip..

Tam bu yazıyı finale erdireceğim derken gelen bir telefonla bir saatlik ara verdim. Ama nasıl güzel bir ara vermek. Yine can dostum kilometrelerce mesafeden kaygılarımı aldı. Bir telefon konuşmasıyla hayatlar ancak bu kadar iyi paylaşılabilir. İyi ki demekten kendimi alıkoyamıyorum.

[hayaletveyasa]

Annemin de sorunları vardı ama kalkıp kahvaltı hazırladı

Benimde sorunlarım var ama kalkıp ders çalışmalıyım..

[onderkaracay]

[parcalaryokolus]

nescafe her şeyi çözer,çözemezse de çay içeriz*

21:11 22.11.22

[petrikori]

Sormak istediğim tek şey vardı, o da neden? Yani neden ya neden? Bu sadece bir soru değildi. Bu soru bin derdin cevabıydı. Hakettiklerimizin, belki de haketmediklerimizin cevabıydı neden. Ama soramadım. Sustum. Olur öyle dedim. O an beni anlayan yine bendim. Başkası değil, ben. Bugün yaşıyorsak kendimiz sayesinde. Başkaları değil. Başkasının seni seviyorum sözü bizim için istersek çok anlamlı olabilir, istersek sadece bi kelime gözünde görürüz. Bu bizim seçimimiz. Düştüğüm gibi ayağa kalkacağım. Ama önce kendimi bulmam gerek.

Ötesi mi var?

Yanlızlığı yanlız

Seninle aldattım.

Kıskandı yıldızlar...