#Theo Leijdekkers | Explore Tumblr Posts and Blogs

huariqueje · 5 months

Text

Echinacea for shed - Theo Leijdekkers

Dutch, b. 1955 -

Oil on canvas, 90 x 90 cm.

#Theo Leijdekkers #dutch artist #garden scene #shed #Echinacea

343 notes · View notes

mscoyditch · 4 months

Text

"Baltic Sea. No. 2".

"Nos rultus amo roses".

"Garden Shed".

Paintings by Theo Leijdekkers. Dutch. b. 1965-

> Huariqueje.Tumblr

#theo leijdekkers #dutch artist

1 note · View note

jurjenkvanderhoek · 1 year

Text

ONWERKELIJKE BORDERS GEZIEN DOOR THEO LEIJDEKKERS

Het essay van Petran Kockelkoren in de uitgave “Kleurenpracht” begint met de vraag wat je van kunst mag verwachten. Waarom kopen mensen een schilderij om thuis aan de muur te hangen? Word je op slechte smaak betrapt met een bloemstilleven of een aangeharkt landschap. Moet kunst behagen of jouw kijk op kunst weerspiegelen. Moet daaruit blijken dat je er verstand van hebt. Een schilderij zal je kijkgewoontes uitdagen en op losse schroeven zetten. De hedendaagse modernistische trend acht bloemschilderijen dan ook ongepast voor boven de bank. Maar kunstenaar Theo Leijdekkers stoort zich daar niet aan, hij wil met zijn werk het kijkplezier van de mens bevredigen. De schilder wil zijn beschouwers verleiden met tuinen van verf. In een realistische stijl zonder de werkelijkheid af te beelden. Een abstracte, in dit geval niet bestaande, omgeving gecomponeerd met planten als bomen en stengels als stammen – de border is een oerwoud en ik ben de pad.

Het boek “Kleurenpracht” belicht leven en werk van Theo Leijdekkers. De man schildert met olieverf op doek de meest prachtige bloemen in imaginaire tuinen. Met de manier waarop hij kleuren, licht en donker, aanbrengt op de drager staat hij op welhaast eenzame hoogte in de rangorde van de bloemstillevenschilders. Het boek brengt een ode aan de schilder, maar meer nog is het een lofdicht op de natuur. De natuur in alle ruimtelijke vormen en met een meervoudig kleurenspectrum is door de mens op het platte vlak vrijwel niet te evenaren. De afbeelding blijft een flauwe kopie, een poging tot weergave. Kunstzinnig en schilderachtig, dat wel. Sentimenteel in alle eenvoud. Maar Theo Leijdekkers waagt het. En hij slaagt er glansrijk in het inspirerende voorbeeld in realisme nabij te komen. Cum laude.

In het boek wordt eerstens zijn leven beschreven. Het verhaal lijkt overgeschreven uit een dagboek, en geredigeerd tot een leesbaar vriendelijke tekst. De lezer van het boek volgt Theo in zijn aanzet tot schilder. Zijn wegen door de eerste levensjaren en de latere paden die hij bewandelt om daar te komen waar hij nu is. Het is een leesbaar verhaal. Sappig voorzien van anekdotes en ervaringen in het tweegesprek met de kunstenaar zelf. Informatie uit de eerste hand en getuigenissen van direct belanghebbenden. Ik volg Theo op de voet. Het verhaal gaat dieper dan de gewone biografie. Het vertelt niet droog de punten in het leven van de kunstenaar, maar zegt veel over de persoon. Hoe hij in het leven staat als mens en geworden is tot kunstenaar. Want dat wordt je niet alleen maar door de opleiding en het talent, ook je omgeving is een voedingsbodem om als creatieve geest op te groeien. Die omgeving moet ontvankelijk zijn en vruchtbaar. Zo zodat jij je kunt ontplooien en ontwikkelen. Je naasten moeten als het ware achter jou staan, je ondersteunen. Dat die aarde vruchtbaar is blijkt uit het verhaal, maar zeker uit de vruchten die de boom Leijdekkers draagt. De plant kan er welig op groeien en uitbundig op bloeien. Niet alleen figuurlijk maar zeker ook letterlijk.

In het boek verlustig ik mij al aan de schoonheid. Maar ik wil die pracht met eigen ogen zien. Dus zet ik koers naar Garnwerd, ergens diep weg in de hooglanden van Groningen. Daar vind ik in een wat al te gemoedelijk tot expositieruimte omgevormd horeca etablissement het werk van Leijdekkers. Mijn stoutste vermoedens worden bewaarheid. Denk ik mij met het boek in de hand al in de hof van Leijdekkers, Bij de Doorrit waan ik mij zeker in het paradijs. Slaan de penseelstreken in gedrukte vorm weg, in de schilderijen zelf kan ik de hand van de meester vinden. De schilder volgt niet zeker het lineair perspectief, maar brengt wel stellig diepte in zijn werk. Zoals wij de wereld om ons heen zien, met een stip op de horizon en het zicht langs lijnen daarnaar toe, zo benadert Leijdekkers zijn onderwerpen niet. Hij zit middenin de planten en benadert haar bloemen als een bij die naar nectar zoekt. Of hij kruipt als een kikker onderlangs de bladen, beziet de planten als monumentale beelden.

De samenstellingen die hij in zijn imaginaire tuinen maakt hebben geen realistisch evenbeeld. De planten en bloemen zijn wel exact en gedetailleerd vorm gegeven. Maar de gecomponeerde stukken zijn zelden ergens in het echt aan te treffen. Het gaat er Leijdekkers dan ook niet om de werkelijkheid vast te leggen, maar het spel te spelen met kleur en vlak, licht en schaduw. De vormen zijn voor hem meer belangrijk dan een tafereel te schilderen dat op waarheid berust. Uit diverse omgevingen haalt hij onderdelen om er een compleet verhaal van te maken waarbij gelijkenissen met bestaande werkelijkheden op toeval berust. Natuurlijk de lelies, de rode kool, de hibiscus en de hosta - om maar wat voorbeelden uit zijn oeuvre te noemen - zijn bestaande planten, maar zijn weggesneden uit hun habitat om te verschijnen in de kleurrijke constructies van Theo Leijdekkers.

Hij legt de werkelijkheid vast, maar niet zoals deze zich gewoonweg aan ons presenteert. "Tussen zijn waarneming en het op doek brengen volgt deze schilder een proces van technische bewerking van de impressie", schrijft Doeke Sijens in een essay in het boek, "geregeld is er zelfs helemaal geen waarneming aan vooraf gegaan en zijn de beelden ontleend aan zijn eigen fantasie." Als basis voor zijn werk gebruikt Leijdekkers foto’s, deze maakt hij bij kwekerijen of in een siertuin. Hij fotografeert ze vanuit allerlei posities, en zoekt net zo lang tot hij een voorstelling heeft die hij wil uitwerken. Hij let daarbij op kleurcontrasten maar ook op sprekende details, die een bloem maximaal doen uitkomen. De schilderijen baseert hij op deze bewerkte foto’s. Daarbij wordt een bloem een object op zichzelf, losgezongen van de natuur. Zijn border wordt een bos. Met planten zo hoog als bomen. Microscopisch realistisch in weergave.

In Garnwerd tref ik bloemstillevens aan. Natura morta zoals de Italiaan dat zo lyrisch zegt. Dode natuur. De natuur op Leijdekkers schilderijen mag dan letterlijk dood zijn, figuurlijk is ze vol leven. Echter in het boek tref ik ook eerder werk aan. De geschreven biografie vertelt het verhaal van zijn leven. Daarnaast vertellen de platen de voortgang in zijn oeuvre. Want de schilder is niet meteen die esthetisch perfecte schilderijen gaan maken. Hij had al eerder oog voor een werkelijkheid boven de realiteit, maar gaf daar een andere uitdrukking aan. Gaandeweg zijn werken bezag hij de niet werkelijke realiteit in de natuur. Door de fotografische werkelijkheid schilderachtig echt te maken creëerde hij de mogelijkheid om via macro-opnamen monumentale afbeeldingen te maken. Voordat hij met verf en penseel de gecomponeerde voorstelling op doek kan zetten, gaat daaraan een technisch traject vooraf. Met fotografie, beeldbewerking in de computer en automatic intelligence manipuleert hij de inspiratie. Hij knipt en plakt als het ware het beeld tot een enkele veelzeggende uiting. Met die hulpen kan hij dat onwerkelijke beeld scheppen dat surrealistisch echt lijkt. Wat ik zie is er maar bestaat niet.

Zo mooi, zo had het moeten zijn, zo was het bedoeld. Zo maagdelijk in schoonheid, zonder afgestorven bladeren of insecten en slakken die de idylle komen verstoren. De planten zijn afgebeeld in de bloei van hun leven. Het moment in de schepping nog voor de zondeval. Deze bloemen kennen geen herfst, enkel hoogzomer. Ze hoeven niet te verdorren om vrucht te dragen, ze hebben het eeuwige leven. Met die kennis heeft Leijdekkers ze vastgelegd, vereeuwigd. Daarom is het onaards, want wij zijn van na de hap uit de appel. Van na het onbezonnen moment van verleiding, die de hele schepping op de kop zette. Ineens wisten we wat goed en kwaad was. Opeens was alle leven eindig. Maar in de wereld van Leijdekkers blijft de eeuwigheid een moment langer voortduren.

Kleurenpracht. Hoe tuinen van verf verleiden. Theo Leijdekkers, schilderijen. Tekst Jannes de Vries, Doeke Sijens, Petran Kockelkoren. Uitgeverij Profiel, 2023. Werken nog te zien tot en met 10 september 2023 in Bij de Doorrit te Garnwerd en bij Kunsthandel Ongering te Groningen.

#theo leijdekkers #bloemstillevens #kleurenpracht #kunst #schilderijen #uitgeverij profiel #boekbespreking

0 notes

worldsandemanations · 4 months

Text