#anders week 2017

[dragonagefanevents]

Dragon Age Fan Event Listings

The beauty of fan events is that they are run by fans.

Including you.

▸What are the types of fan events? - #education

▸Start a new event! - #how tos (coming soon)

▸Ask Box - send us advice, or ask for it!

▸Blog Tag List

Below is a list of all Dragon Age fan-run events we can find. The links should bring you to the most recent iteration of the event. Where possible, the time period the event covers is listed next to the event.

Want to get an event listed? Check out the link and submit. Look here for multi-fandom events, or more events in general.

Event Masterlist - #compendium

Bangs

25k Big Bang (July - November)

10k Big Bang (March - April)

Dragon Age Reverse Bang

Exchanges

Arlathan Exchange (April - June)

DA Polyshipping (August - November)

Handers Exchange (March - May)

Templartations Exchange (March - May)

Black Emporium Rare Pair Exchange (June - September)

Platonic Ideal Gen Fic Exchange (December - February)

Smutquisition (January - March)

Theme Weeks/Months

Krem Week 2024 (July 22 - 28)

City Elf Week (August 5 - August 11)

Zevwarden Week (2024 dates TBD)

Tranquil Week (August 25 - 31)

Sera Appreciation Week (Oct 13 - 19)

Kink Memes

Dragon Age Kink Meme (Dreamwidth) | DAO | DA2 | DAI

Zines

Dragon Age Flower Zine (Creation Period)

Wanderers Zine (Creation Period)

Dragon Age OC Zine (Mod Apps Open)

Alistair Zine (Creation Period)

Special Events

Dragon Age Drunk Writing Circle

Dragon Age Annual (2025 Production Period)

Dragon Age Create-A-Thon (Begins Sept 15 2024)

Reddit Weekly Dragon Age Writing Prompts

Unofficial Dragon Age Day (Dec 4)

Solavellan Day (April 11)

Past Events

Retired Bangs

DragonAgeBB (last: 2015; formerly on LJ and elsewhere)

Retired Exchanges

Demands of the Qun (Qunari)

A Paragon of Their Kind (DA Dwarves)

Solas Lovers

Hightown Funk (Varric/Hawke)

Retired Theme Weeks/Months

Autumn of Anders (Anders Appreciation Event)

Dalish Week

30 Days of Dorian (Dorian Appreciation Event)

Dragon Age Fan Week (2013)

Cullen Appreciation Week (2019)

Cullen Week (2021)

14 Days of DA Lovers

Fenris Appreciation Month (2017)

Rylen Appreciation Week (2018)

Sera Appreciation Week (2019)

Sub!Solas Week (2016)

Past Zines

Adoribull Fairytales

Age of Romance Zine (Incomplete)

ApprovesGreatly (Incomplete)

Andoralis Zine

Arcana: A Dragon Age Zine

Arlathvhen Zine (Incomplete)

Beyond the Veil Zine (Zine)

Bring Down the Sky Bioware Fanzine

Dragon Age 2 10th Anniversary Zine (Zine)

Dragon Age Codex Zine & Myths and Legends Zine

Fortitudo Dorian Artbook

Good for Each Other (Adoribull Zine)

In Peace, Vigilance Zine

Insufficient Skill Fanzine

Legend Mark Zine

Lotus and Root OC Zine

Love Across Thedas Zine (Zine)

Na Via Lerno Victoria (Fenris Zine)

Patron of the Arts Zine

Rebel Hearts Handers Zine (Zine)

Road to the Imperium Zine

Solasmancy Zine

Sunlight (Anders Zine)

The Coming Storm Zine (Ukrainian Zine)

The Dragon Age Zine (Russian Zine)

The Keeper's Codex Fairy Tale Zine

The Unsung Dragon Age Zine

The Zevran Zine (incomplete)

Thedosian Archives (incomplete)

to be happy (FenHawke Zine)

Wicked Eyes: A Dragon Age Finery Zine

Year of the Mabari (Incomplete)

Other Past Events

Dragon Age Calendar 2018

Dragon Age Calendar 2021

For Fans by Fans - Fan Forge

[sirfrancisvarney]

So as the show is halfway through, and before episode four drops, I've tried to put together and organize all the information I've gathered so far.

In 2005 (18 years ago), Anders Lund found Tsalal station. Raymond Clark joins. The shots of the website don't show when everyone else joins, but some of them join within the next few years. The source of Tsalal's funding is hidden by several shell companies that link back to Tuttle United.

Seven years ago (or possibly earlier), in 2016, Annie Kowtok insists on joining her friend on her visit to Tsalal station, and immediately starts a relationship with Clark. This behavior is apparently unusual for her. Did she go to Tsalal specifically to meet Clark? Why keep it a secret? Also in 2016, Clark bought a trailer. It's assumed this was used to meet Annie K in secret.

Next year, sometime in spring 2017, Oliver Tagaq left Tsalal for reasons unknown. In April, Annie is killed. She records herself, clearly frightened and afraid of getting caught, on her smartphone in what appears to be an ice cave, saying, "I found it. It's here. I found it, I found it. My name is Annie Kowtok. If anything happens to me please--" she's pulled away from the camera and she is heard screaming. The camera view at the end is on the skeleton of some marine animal encased in ice.

On April 18, Annie's body is found. She was stabbed 32 times with a star-shaped instrument, ribs and teeth broken. She was kicked after her death and her tongue was cut out. Four days later, on April 22, Clark gets a spiral tattoo that match's Annie's. I don't know how long it takes to arrange getting a tattoo, so I don't know if he already had plans to get it, or if he got it because of Annie's murder.

Time passes. At some point, Clark turns the trailer into a shrine of some sort for Annie. The mannequin in the bed is wearing her cardigan, and there are baby dolls and children's toys placed around it, possibly a reference to her role as a midwife.

Clark covers his research notes with writing, including repeated phrases and words such as "her eyes her face," "I can hear her coming/moving outside," "cold," "dark," and "her fingers." It's unknown when this behavior started.

Fast forward to the end of 2023. A few weeks before the show starts, Clark's behavior becomes noticeably stranger. At some point before December 17, he obtains Annie's smartphone, which appears to have video of her last moments, and he is assumed to have acquired her tongue. He could have gotten these at the time of Annie's death, or at any point since. If he didn't take Annie's tongue himself, maybe getting them caused his mental instability to get worse?

On December 17, the last sunset of the year, a hunter watches as a herd of caribou get spooked from an unknown stimulus, and flee. It's unknown if this is connected to the events of the series, or merely meant to be symbolic. On the same day, the water in the villages goes bad, for reasons unknown. The mine is blamed. Also on December 17, the scientists at Tsalal are living their lives, relaxing in the evening, doing chores. Anders Lund is going over old data on a whiteboard (no spiral is visible on his forehead). Molina is filming himself making a sandwich, when he sees Clark, shaking or shivering. Part of Clark's hair is dyed blue, and where his hair touched the parka, the dye has transferred. He has clearly been outside in the snow. When Molina asks if he's ok, Clark turns and says "she's awake," which is immediately followed by a power outage that also affects Molina's smartphone.

On December 22, the delivery guy arrives and finds the place empty. A figure moves inhumanly fast through one corridor, but no other sign of life is present. The TV is playing "Twist and Shout" in repeat. He finds Annie's tongue on the floor underneath a table (several feet away from where Clark had been standing) and calls the police.

The next day, Rose finds the bodies of the scientists. They are frozen together, almost completely buried in the ice, bodies twisted in agony. They are naked, with burnt corneas and blood from their ears. Some have scratched their eyes out or bit themselves. Lund has Annie's spiral drawn on his forehead. Somehow, he is also still alive. (I don't know if this is important, but Danvers had to brush snow away to see the spiral, but Rose knew about it and told Navarro. Maybe it was more visible when she found the bodies and snow covered it before the police arrived, maybe Travis told her.) The scientists's clothes were found folded neatly near the corpsicle. The shoes look like indoor slippers, and it's likely that the clothes match what they were all wearing the night of December 17. A single handprint was taken from one shoe. It appears to be missing part of the ring and pinky fingers on the right hand (or they just couldn't get the print of those fingers).

Lund wakes briefly. He tells Danvers and Navarro, and I quote, "we woke her. She's awake. And now she's out. She's out there in the ice. She came for us in the dark."

Those are all the relevant facts concerning the main murder case (to my knowledge) as of episode three. I suppose I could have included a picture of Annie's stab wounds, but I couldn't make any kind of pattern out of them, or take a guess at what the weapon was. There's also the snow Navarro hit in the first episode, but I couldn't tell what it is, or if it's anything more than dirt and snow piled on the road. Personally, they do not suggest a microbial origin or cause. Diseases take time to infect, and they don't progress in everyone at exactly the same rate. The scientists were found together, practically climbing over each other. They died at almost exactly the same time, apparently in abject panic. I don't think a disease can kill that precisely. How did Clark avoid getting infected, since he lived with them all? Plus, whatever happened to them happened shortly after the power outage, since Molina' left his sandwich behind. One would assume he meant to eat it, since he went through the trouble to make it. The death of the scientists, the power outage, and the water going bad are all too closely linked in time to be unrelated. I wish I had a map of Ennis. I'd like to see how close these are in physical distance.

I also don't think there are any real clues to be found in the website. Their bios look about like what you'd get if you asked someone to come up with backgrounds for people studying ancient microorganisms in glacial ice. Plus, I think most of the scientists are ultimately going to be unimportant as individuals. Out of all eight men, Lund and Clark are the only ones focused on by the narrative. When interviewed, the cleaning ladies only mentioned Lund (yelled at them for touching his stuff) and Clark (his crying, probably over the brutal unsolved murder of his girlfriend kept them from being able to clean his room) by name. Lund survived (for a while, at least). Clark is missing and is closely connected with Annie's case. Oliver Tagaq mentioned Lund by name when he learned the scientists were dead. (On a side note, I really wish Danvers and Navarro (mostly Danvers) hadn't been so hostile when questioning him. They might have gotten more information from him if they hadn't gone at it like assholes. Granted, that's practically an impossible task for Danvers.) The rest, sadly, don't seem to be important. They are effectively ignored and dismissed, much like how they ignored the cleaning ladies.

So what could have happened on December 17, and how is it tied to Annie's murder? Honestly, I don't know yet. I'm not sure there's enough information given to answer those questions. Lund's speech and the way the scientists died suggest a supernatural explanation, but other details surrounding their murder seem to suggest more prosaic, human causes. There's no sign of a struggle at the station, but maybe someone cleaned up after themselves. The way part of the note at the bottom of the whiteboard is erased looks unusual, like it could have happened accidentally. Maybe someone got knocked against it, or their coat brushed against the board when they were writing the message. It's also possible the murderer was able to make them all leave without a fight. The power had just gone out, so maybe they all gathered together to put it back on? Where's the circuit breaker or generator for the station? Maybe that's where the actual crime scene is. The folded clothes feel like something you'd make a person do right before you execute them, sort of like making your victim dig their own grave. It could also have the opposite motivation: I could see a person not in full possession of their faculties (like Clark, or maybe one of the cleaning ladies in a fugue state) instinctively trying to straighten things up. Both feel like very human actions.

Finally, who is "she"? Is that even the right question? When did "she" wake up? The scientists didn't seem to be doing anything that would trigger her awakening on the 17th, so it must have happened before. I wish I knew more about what made Clark's mental illness ramp up in the weeks before sunset. It feels like there could be an important clue there. Too bad Clark is missing and anyone else who could answer the question is dead.

[starlight-blvd]

thomas orson hunt, he/him (hwu)

(more under the cut! this is gonna be a long one, folks.)

Where do I even begin? Thomas was the first character from HWU (or any of PB's work, for that matter) that I ever got attached to. To this day, I don't really know why. Sometimes, I just want to put him under a microscope and intensely study him (aka write from his perspective for pages on end to Figure Him Out™).

(Please excuse the weird menagerie of a playlist this time around; it's best to turn shuffle on for this one.)

He's inspired heavily by Henry Cavill.

He grew up in a dysfunctional household in Providence, Rhode Island; he's always been close with his mother, but his father was an alcoholic and put the two of them through hell.

Rachel is Thomas's half-sister due to his father having an affair during the first few years of his life.

He, Dr. Ethan Ramsey, and Gabe Ricci have been friends since childhood.

To earn money for his mother and for college during high school, he was a Sears catalog model. He mostly modeled underwear, sleepwear, swimwear, and holiday collections.

Thomas dated Yvonne in high school. She was a French exchange student, and they started dating their sophomore year. When they were planning their futures, they realized they were on very different paths in life, with her going to her first opera run in the West End and him going to film school in L.A. Neither were sure if they could handle a long-distance relationship while they both put their careers first, so they called off the relationship.

When he attended Hollywood U as a student for his first film degree, his roommate and longtime boyfriend was Diego Barrantes. This would be the first time either of them dated another man, during a time when it was not as widely accepted. They would spend summers at Diego's mother's home in San Francisco, and it's where Thomas gained a fondness for carne asada tacos. The two never "broke up" officially, but Diego decided to spend more time with his family after his brother got into a car accident that gave him long-term medical issues, and as much as Thomas loved him, they would find each other again when the time was right.

During his master's degree work in film is when he met the mysterious Marianne Delacroix, who was going for her master's degree in fashion at the exact same time.

Trying to finish films during his master's program as an creative fully in the industry was a whole different beast compared to his student films. Having to work with figures like Brian Ratzik and Anders Stone to get his films distributed in theaters during this time, Thomas had to learn to be his own advocate for his work in more ways than ever before.

During his first few years of teaching at Hollywood U, he pursued open relationships and wanted to try polyamory. He still saw Diego when he could, but he also dated actress/business mogul Bree Wesley and musician/bartender Kane Washington, two best friends who moved out to buy homes in Hollywood after their careers took off in New York. During this time, he also dated fellow professor Priya Singh, though they only lasted a few months and have been professional rivals ever since.

It's when two of his students began fighting for an internship at Faux Pas Magazine that everything changed. Through this, Marianne re-entered his life, and the two began a relationship that would prove detrimental to his health, to say the least.

Without going into too much detail, Thomas's relationship with Marianne was rife with emotional manipulation and physical harassment. The worst events of their relationship happened while he was directing his first two television series — Desire & Decorum in 2017 and 2018, and The Unexpected Heiress in 2019. Cast and crew were terrified when Marianne was on set, as she was the costume director for both shows.

After a particularly difficult altercation on set during the last week of filming The Unexpected Heiress, Thomas ended up in the hospital with multiple severe injuries when cast members found him unconscious in his dressing room. Marianne was arrested, and Rose stepped up to help finish directing the project, consulting with Thomas remotely.

Four months before The Unexpected Heiress premiered, the pandemic hit. Editing the show remotely and doing press interviews occupied his time, but could only do so to a point.

Dealing with the pandemic also meant that Marianne's assault trial would take longer to begin, especially as more charges were added as time went on and multiple pre-trial hearings needed to take place.

Thomas coped with all of this in a few ways: vlogging, cooking, screenwriting, songwriting, and getting to know his new-at-the-time neighbor across the street, Sadie Kennedy-Appleton.

When the trial began in September of 2021, the media covered it relentlessly. Thomas never answered questions paparazzi or news reporters alike asked him, relegating them to his lawyers. When it concluded in December, the court ruled in Thomas's favor and then some. It could never make up for the damage that was done to him, but at least he had closure.

He kept himself out of the spotlight aside from teaching at HWU, not working on his filming his latest project, The Deadliest Game, until January of 2024.

[fransopdefiets]

1-6 Kleine update

Afgelopen week stond helemaal in het teken van de uitvaart van mijn broer Tom. Na een ontroerend afscheid met de bewoners van Dennendal vorige week, hebben we gister met familie en vrienden afscheid genomen.

Tom in 2023

Mijn plan is wat gewijzigd maar het is nog steeds plan A. Mayke vond nog een vrije periode in haar zomer en heeft haar vliegticket kunnen verzetten.

Maandag 3 juni vertrek ik vanuit Nieuw Schoonebeek richting Denemarken. Mayke landt op 21 juli in Tromsø, zodat ik per saldo 48 dagen de tijd heb om daar te komen. Als ik 2.700 kilometer deel door 48 dagen, dan hoef ik maar 56 kilometer per dag te fietsen. Dat is wel heel erg weinig, maar ik zie een leuke kans. Als ik in Denemarken langs de westkust fiets, dan zie ik nog eens wat nieuws, want anders zijn die eerste 1.000 kilometer vooral een herhaling van 2017.

Er komt dan 200 kilometer bij en de gemiddelde dagafstand stijgt naar ruim 60 kilometer. Dat lijkt mij een heel acceptabel gemiddelde voor een parcours waarvan de eerste 1.000 kilometer hoofdzakelijk vlak zijn. Op hoofdlijnen ziet de trip er nu zo uit:

3 juni start Nieuw Schoonebeek - Frederikshaven  1200 kilometer = 14 dagen

17 juni Oslo - Trondheim 600 km = 9 dagen

26 juni Trondheim - Tromsø 1174 km = 18 dagen

Dan ben ik in principe 14-7 in Tromsø en heb ik nog een week speling.

Dus vanaf maandag 3 juni pak ik hier de draad weer op.

[mostlysignssomeportents]

This day in history

#15yrsago Tim Wu profile in Business Week https://web.archive.org/web/20150924150030/http://www.businessweek.com/print/bwdaily/dnflash/content/nov2007/db2007117_264711.htm

#15yrsago Early calculator watch prototype https://watchismo.blogspot.com/2007/11/vintage-watching-1970-prototype-concept.html

#15yrsago HOWTO Use Creative Commons licenses https://www.locusmag.com/Features/2007/11/cory-doctorow-creative-commons.html

#10yrsago Warcraft-playing Maine senate candidate wins, despite opponents anti-orc smears https://www.bangordailynews.com/2012/11/07/politics/elections/world-of-warcraft-candidate-vanquishes-opponent-in-waterville/

#10yrsago Philip Pullman’s Grimm’s Fairytales https://memex.craphound.com/2012/11/08/philip-pullmans-grimms-fairytales/

#5yrsago Facebook’s “shadow profiles”: the involuntary dossiers of information you never provided, and can’t opt out of https://gizmodo.com/how-facebook-figures-out-everyone-youve-ever-met-1819822691

#5yrsago GOP tax plan punishes people who work, rewards passive income https://www.washingtonpost.com/opinions/who-wins-biggest-in-the-gop-tax-plan-the-lazy-rich/2017/11/06/0d010482-c337-11e7-84bc-5e285c7f4512_story.html

#5yrsago After a show of solidarity from America’s critics, Disney caves on blacklisting the LA Times from movie screenings https://www.techdirt.com/2017/11/07/disney-bans-la-times-writers-advance-screenings-response-to-negative-articles/

#1yrago Right-Clicker-Mentality: Bezzlers coin a phrase to describe the anti-bezzle https://pluralistic.net/2021/11/08/tina-v-tapas/#spoilsports-r-us

#1yrago Charlie Jane Anders’ Victories Greater Than Death: YA space opera that is thoroughly modern and crackling with adventure https://pluralistic.net/2021/11/08/tina-v-tapas/#the-chosen-ones

#1yrago Imagining the end of capitalism: TINA, TAPAS, and Ministry for the Future https://pluralistic.net/2021/11/08/tina-v-tapas/#its-pronounced-tape-ass

[peterpijls1965]

Gelukkig voel ik me daar niet schuldig over

(30 augustus 2017)

Ik ben een sensitieve man die zijn lat hoog legt. Daarom leef ik constant met het gevoel de ander tekort te doen.

Schuldgevoelens zijn het gevolg.

Schuldgevoelens zijn niet objectief. Ze zijn het resultaat van het verkeerd interpreteren van de werkelijkheid. Schuld kan niettemin lelijk aan je vreten. Ik voel me schuldig over m’n echtscheiding. Over voorheen m’n alcoholisme, waarmee ik m’n zoon verdriet deed, en m’n ex-vrouw tot wanhoop dreef.

Vroeger dronk ik m’n schuldgevoelens weg, maar dat kan niet meer. Daarom komen schuldgevoelens nu onverdoofd bij me binnen. M’n ex-vrouw en zoon zijn makkelijk in die dingen. Zij zeggen dat ik me nergens bezwaard over hoef te voelen. Vergeven en vergeten.

Makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik ben rooms opgevoed en hield daar een formidabel ontwikkeld geweten aan over. Niet dat ik zo heel vaak tegen m’n geweten in over de schreef ging, maar vaak genoeg voor een levenslang schuldgevoel.

Ergens ben ik jaloers op psychopaten die geen geweten kennen. Hun calculerende egoïsme is grenzeloos. Net als mijn vermogen me schuldig te voelen.

Mijn door de drank onaangetaste geheugen doet de rest. De schennis die ik pleegde toen ik manisch was, opgestookt door alcohol, xtc en joints. Het vreemd gaan. De hoeren. Ik was weliswaar buiten zinnen toen ik dat deed, maar het is lastig jezelf ontoerekeningsvatbaar te verklaren. Dat moeten anderen voor je doen, en in die tijd zag ik geen psychiater.

Manisch was ik losgeslagen en intimiderend. Depressief probeerde ik me dood te drinken, althans in coma, wat vaak lukte. En tegen een psychose aan betrad ik een grenzeloos parallel universum vol angsten en bedreigingen. En verpletterende schuldgevoelens, paranoïde van aard.

Ik voel me schuldig omdat ik een plekje bezet houd in een beschermde woonvorm, volgens mijn begeleiders nog hoogstens een jaar. Dan moet ik weg, tenzij de gemeente anders beslist en mij weer een indicatie geeft.

Ik voel me soms schuldig omdat ik niet op de crematie van mijn vader was. Weliswaar door psychische overmacht, maar toch.

Mijn geweten speelt op omdat ik laatst een week niet sprak met m’n huisgenote. Ik zeg niet veel tegen m’n medebewoners, ook dat zit me dwars.

En dan de lening die ik niet terugbetaalde aan mijn vader. Weliswaar om mij moverende redenen, maar het knaagt.

Dat ik mijn ziektekostenverzekeraar de afgelopen tien jaar zo op kosten joeg, spookt ook wel eens door mijn bezwaarde hoofd.

Ik ben geen masochist. Ik vind het niet lekker dat m’n geweten me kwelt. Maar ik weet niet hoe mezelf blijvend te verlossen van de demonen in mijn hoofd.

Heeft iemand tips?

Ik overleefde alles, dat wel. Gelukkig voel ik me daar niet schuldig over.

[shoefunhouse]

Duitsland en Real Madrid grootheid Toni Kroos gaat met pensioen na Euro 2024

Toni Kroos stopt met voetbal nadat hij heeft geprobeerd Real Madrid nog een Champions League-trofee te bezorgen en Goedkope Duitsland voetbalshirts thuis naar de EK-titel te leiden.

De 34-jarige Duitse middenvelder zei dinsdag dat het een moeilijke beslissing was, maar dat de timing “op de een of andere manier perfect” voelde.

“Ik wilde altijd vertrekken op de top van mijn kunnen en ik weet, en aan de hand van veel voorbeelden die je ziet, dat het niet makkelijk is, dat je dat punt in de tijd heel snel kunt missen,” zei Kroos in een podcast die hij samen met zijn broer host.

“Ik wilde nooit het gevoel hebben dat de club, de fans, de mensen om me heen me aan het einde zouden moeten vertellen: ‘Dat is genoeg’, of dat ik nog twee of drie jaar op de bank zou zitten.”

Madrid bedankte Kroos en prees zijn prestaties bij het team.

“Real Madrid wil zijn dankbaarheid en genegenheid uitspreken voor Toni Kroos, een speler die de geschiedenis van Real Madrid zal ingaan als een van de grootste legendes van onze club en het internationale voetbal”, aldus de club.

Kroos werd in 2014 wereldkampioen met Duitsland in Brazilië en had ook een succesvolle carrière bij Bayern München, waar hij één Champions League en drie Duitse competitietitels won.

Madrid staat op 1 juni in Londen tegenover Borussia Dortmund in de finale van de Champions League. Zijn Europese trofeeën met Madrid kwamen in 2016, 2017, 2018 en 2022. Hij won de Champions League met Bayern in 2013.

Kroos is sinds 2014 bij Madrid en heeft Madrid geholpen 22 titels te winnen, waaronder vier Europa Cups en vier Spaanse competities. Hij speelde 463 wedstrijden voor de club, die de middenvelder “een belangrijke speler in een van de meest succesvolle periodes in de 122-jarige geschiedenis van Real Madrid” noemde.

“Toni Kroos is een van de grootste spelers in de geschiedenis van Real Madrid en deze club zal altijd zijn thuis blijven”, aldus clubvoorzitter Florentino Pérez.

Voetbalshirt Sale

Madrid zei dat Kroos voor altijd in de harten van elke fan zal blijven “dankzij zijn meesterschap in het spel en het feit dat hij alles heeft gegeven voor ons shirt, een standvastig voorbeeld van de waarden van Real Madrid.”

Kroos' contract bij Madrid liep aan het einde van dit seizoen af en de club en de speler waren naar verluidt in onderhandeling over een verlenging.

Kroos zei in februari dat hij akkoord ging om voor Duitsland te spelen op Euro 2024 na een verzoek van bondscoach Julian Nagelsmann. Hij heeft al bijna drie jaar niet meer gespeeld voor de nationale ploeg, sinds het verlies van Duitsland tegen Engeland in de tweede ronde van het laatste EK.

Kroos werd vorige week opgenomen in de voorlopige selectie van Duitsland voor het toernooi.

Hij had een paar maanden geleden gezegd dat hij niet wist wat er volgend seizoen zou gebeuren.

“Ik heb er heel lang over nagedacht en in de afgelopen dagen ben ik tot de conclusie gekomen dat dit seizoen, dit prachtige seizoen, het 10e seizoen bij Real Madrid kinder voetbalshirts, ook mijn laatste seizoen bij Real is,” zei Kroos dinsdag.

“En iedereen die de afgelopen maanden of jaren goed naar me heeft geluisterd, zal ooit de zin hebben gehoord dat de enige optie voor mij was om mijn carrière bij Real Madrid te beëindigen. En als je één en één bij elkaar kunt optellen, weet je dat mijn laatste seizoen bij Real betekent dat het deze zomer voorbij is. Geen Real meer, geen voetbal meer.”

[rotterdamvanalles]

Het examen van 770 kandidaten voor het Vakdiploma Aannemer in het Ahoy-complex, 17 april 1962.

De basis van het huidige Ahoy werd gelegd in 1950: vanwege de voltooiing van de wederopbouw van de Rotterdamse haven werd de tentoonstelling 'Rotterdam Ahoy!' gehouden op het Land van Hoboken waar nu het ziekenhuis Erasmus MC staat. De voor de tentoonstelling tijdelijk neergezette ruimte bleef staan en werd onder de naam Ahoy'-hal geëxploiteerd tot 1966. Zo vond er onder andere de Nationale Energie Manifestatie 1955 plaats. Na '66 werd een tijdelijk onderkomen gevonden aan de Hofdijk / Pompenburg in Rotterdam op het terrein van het voormalige Heliport.

De bouw van de basis het huidige complex begon in 1968. Het Sportpaleis (met daarin een vaste wielerbaan) en een drietal tentoonstellingshallen waren in 1970 gereed en werden officieel geopend op 15 januari 1971 door Prins Claus. 1980 werd een uitbreiding met een tweetal hallen (toen Leuvehal en Eemhal genaamd) gerealiseerd. Het oude gebouw op de hoek van de Zuiderparkweg en Ahoyweg is een voormalig pompgebouw uit 1950.

In 1988 werd besloten het complex te renoveren om te kunnen voldoen aan de stijgende vraag van de gebruikers. Er werd hierbij veel aandacht besteed aan het up-to-date brengen van de werktuigbouwkundige en elektrotechnische installaties. Ook werd de inmiddels weinig gebruikte wielerbaan uit het Sportpaleis weggebroken om meer capaciteit te bieden voor bijvoorbeeld concerten.

In 1997 werd Ahoy verbouwd, om te kunnen voldoen aan de vraag van de markt. Toenmalig Ahoy' werd uitgebreid met een zesde evenementenhal (de Scheldehal) en een ontvangsthal (het Plaza). Grenzend aan deze multifunctionele ruimte werden kantoren, horecagelegenheden en kleinere congres- en vergaderruimten gerealiseerd. Ook werd de entree van het Sportpaleis aangepast naar de huidige situatie. Daarbij verdween de directe brugverbinding die het complex had met metrostation en winkelcentrum Zuidplein. De brug werd deels verwijderd en de loopbrug eindigde bij een trap die uitkwam op het plein voor het Plaza. Op 3 maart 2017 werd begonnen met het afbreken van het laatste deel nadat de brug onveilig geworden was doordat een vrachtwagen eerder die week tegen een van de liggers van de brug gereden was.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

Bericht van 2021

[judocritics]

GSL Dushanbe (Tjk) - heren: Toma 5° - Sami out

(03/05-May-2024)

>> 2024 GSL Dushanbe (Tjk): results ijf.org

copy-paste van het vrouwen-verslag: Mina en Toma (vergeten we Matthias uiteraard) zijn de enige 'Vlamingen' met een écht GP/GSL top-8 potentieel, als de loting niet tegen zit alvast. En Toma kwam dit vandaag dus opnieuw bevestigen.

Sami Chouchi (°93; /-90kg; 34° WRL) : out (1 own) als je het mij vandaag vraagt, dan worden het géén Olympische Spelen voor Sami. Voor het onrechtmatig bevrijden van zijn hand met de knie via de rug/schouder van de tegenstander, krijgt Sami hansoku-make en zit het tornooi er vroegtijdig op. Er wordt dus danig gemorst met kansen... Vandaag scoort hij alvast géén extra olympische ranking-punten. - 1/16-fin: niet vaak zie je twee judoka's zij-aan-zij in de wereldranking een onderlinge wedstrijd betwisten, maar dat was nu dus wel het geval tussen Sami en Jamal Petgrave (°97; Gbr; 33° WRL). In 2017 ooit 3°EK u21/-90kg, maar als senior bleef Jamal wel steken op "zeer goed WCup-niveau". 3 shido's voor de Brit (00s0/00s3) justifiëren zowat de overwinning van Sami, die wel domineerde, maar ook geen uitgesproken kansen afdwong. - 1/8-fin: tegen Theodoros Tselidis (°96; Gre; 15° WRL) zit de kamp er dus al op na 42"sec. De Griek die 2 jaar terug brons pakte op het EK, bleek afgelopen maart verrassend sterk met 1° GSL Tashkent & 3° GSL Tbilisi, en zal hier uiteindelijk stranden als 5°.

Toma Nikiforov (°93; /-100kg; Defensie; 21° WRL): 5° (3 own) Het wil maar niet meer lukken voor Toma, dat podium; sinds zijn GSL overwinning in Paris (Feb-2022) wordt dit vandaag zijn zevende 5°-plaats. Het zet hem wel in een comfortabeler positie naar de Spelen toe. - 1/16-fin: tegen een goede Rhys Thompson (°96; Gbr; 51° WRL) moet hij een waza-ari ophalen, maar het gebeurt in stijl met ippon na 3'11"min. Toma liet goeie dingen zien. - 1/8-fin: tegen de jonge thuisjudoka Parviz Abdurakhmonov (°04; Tjk; 105° WRL; 5°WK'23 u21/-100kg) scoort Toma zowel waza-ari als ippon (o-soto-gake). - 1/4-fin: Dzhafar Kostoev (°99; Uae; 15° WRL) werd in 2016 Europees kampioen u18/-90kg en Russisch senior kampioen in 2018 (ook /-90kg), maar week uiteindelijk uit naar de Emiraten. Ondertussen (steeds in de /-100kg): 5° Masters'22, drie GSL-podia in 2023, en 3 opéénvolgende jaren een medaille op de Aziatische Championships. Met andere woorden, het serieuze werk. Na 17"sec een goeie seoi-nage van Toma die misschien wel meer verdiende, en het spectakel blijft duren: na 43"sec opnieuw Toma met o-soto, maar nog beter van Kostoev met tomoe-nage na 1'05"min (waza-ari). En het blijft een promo-wedstrijd voor het judo: Kostoev countert Toma met ura-nage, en wat mij betreft terecht een 2de waza-ari voor de Rus. Wat een geweldige 2 minuten ! Kostoev wordt uiteindelijk 3° want verliest in 1/2-fin tegen een al even geweldige Gennaro Pirelli (°00; Ita; 22° WRL), die hier na Tokyo'22 zijn 2de GSL zal winnen. - repechage: tegen Gonchigsuren Batkhuyag (°99; Mgl; 10° WRL): 4x op het podium van een GSL, en o.a. 5° Tokyo'23; 3 jaar op rij ook een medaille op de recentste Aziatische kampioenschappen. Verloor hier tegen Gennaro Pirelli. Na een tweede aanval van Toma vroeg in de kamp moet de Mongool opgeven (met allicht een verrekking in de rechter-hamstring). - bronze: een kamp tegen thuisjudoka Dzhakhongir Madzhidov (°00; Tjk; 54° WRL); slechts sinds dit jaar in de /-100kg, en won 2 weken terug bronze op de Aziatische kampioenschappen. Na zó een tornooi, maakt Toma hier toch écht een knullige inschattingsfout en laat hij de Tadzjiek als op training een tomoe-nage uitvoeren... Echt jammer toch. - Helaas.

[jurjenkvanderhoek]

MEESTERLIJKE MENSELIJKHEID IN DE RUIGHEID VAN MALAGA

“Nog steeds ga ik graag naar Malaga. We verblijven er iedere winter een paar maanden. De sfeer is aan het veranderen, dat wel.” Mariët Meester trekt met levensgenoot Jaap de Ruig graag de grens over de wijde wereld in. Dat is wat zij het liefst doen: rondreizen, onderweg schrijven, fotograferen en tekenen. En als het even kan daarvan leven. Een nomadenbestaan met ‘vrijheid’ in het vaandel. Het beleven van een andere streek wordt genoteerd, de beschrijving is echter geen reisverslag. Beeldend verhaalt Meester over haar verblijf in de voor mij als lezer vreemde omgeving. Uit bestaande taal met gangbare woorden houwt zij als het ware haar vertelling. Met beschrijvende details stelt zij de sfeer van leven en werken vast. Het is alsof ik als derde wiel aan de wagen de dingen uit de eerste hand mee beleef, getuige ben. Meester wijst mij niet op zonnige stranden en de beste restaurants, maar laat mij het dagelijks zijn in de smalle straten zien. De armoedige maar gelukkige omstandigheden van de plaatselijke bevolking waarvan zij op dat moment onderdeel uitmaakt. Want het beeldend schrijven geeft mij een lezend kijken. Ik zie voor mijn ogen het alles gebeuren, als in een film trekt het aan mij voorbij.

Mariët Meester is op zoek naar de waarde van het leven. In armoede worden zij en haar partner als allochtonen opgenomen door de autochtonen. Op zoek naar woonruimte stuurt men het duo in eerste instantie van het kastje naar de muur. De bewoners van Malaga moeten wennen aan deze nieuwkomers. Maar al snel worden ze geïntegreerd in de eigenheid van Andalusië. Hoe dat gaat en op welke manier Mariët en Jaap aansluiten in handel en wandel van hun thuis voor enkele maanden per jaar, beschrijft het boek “De tribune van de armen”. Waar deze titel de herkomst vindt blijkt gaandeweg de uitgave. Het boek heeft een eerste druk in 2017. Deze mij voorliggende heruitgave, de derde druk in 2023, heeft een verklarende ondertitel gekregen, namelijk “Menselijkheid in Malaga”. Want, lees ik in het nawoord bij de nieuwe uitgave, “nog steeds is de menselijkheid het belangrijkste dat mij naar Malaga trekt”. In de vriendelijke, ontspannen manier waarop de mensen elkaar er behandelen ga je als buitenlander vanzelf mee, schrijft Meester. Op je medemens letten in het besef dat het leven voor niemand makkelijk is.

Door haar beschrijvende en verbeeldende manier van vertellen, leer ik al lezende de mensen van de straat kennen. Het echte leven van in dit geval Spanje. Ik bezoek geen hotel of boulevard, maar ga op in kleine winkels en smalle straten. Dat leven dat de toerist niet zoekt, maar wel een land levend maakt. Het verhaal over een voettocht door Andalusië heeft als kern het vrijlaten van een gevangene tijdens een processie met Pasen. Het is een ritueel dat mijns inziens stamt uit het lijdensverhaal van Jezus in de bijbel. Waar moordenaar Barabbas vrij man is en Pilatus de onschuldige Jezus laat kruisigen. Dit religieuze gebruik, dat in deze een meer seculier karakter heeft, wordt in het boek gedetailleerd beschreven. Van voorbereiding tot uitwerking. Ik ben erbij, bij de Semana Santa.

Het boek is niet enkel een beschrijving van de omgeving, een omschrijving van de gebruiken, het heeft tevens autobiografische elementen. De jeugd doorgebracht in gevangenisdorp Veenhuizen schuurt aan de gebeurtenissen rondom de processie in Malaga. De ziekte en het sterven van haar broer krijgen plaats door datzelfde Semana Santa. De heilige week roept emoties op.

Meester en De Ruig trekken rond en proeven van de omgeving. Ezel Sevillana draagt de lasten terwijl Mariët en Jaap zich laven aan de lusten. Om de kosten van hun verblijf te dekken verkoopt Mariët door haar geschreven artikelen en columns aan Nederlandse tijdschriften en maakt Jaap illustraties voor een Spaans blad. Ze moeten wennen aan de omgeving en de gebruiken in deze totaal andere wereld, maar haken aan door meerdere malen terug te komen omdat de plek magnetisch trekt. De verschillende gebruiken en diverse gewoonten worden eerst met verbazing, met afkeer en in bewondering, tegemoet getreden. Ook bij mij valt tijdens het lezen de mond meerdere keren open. Want, ik zie het al voor mijn ogen gebeuren, sta in de rij achter Meester en de Ruig. Vergaap me dus aan het onbeschaafd beschaafde, het alledaags dagelijkse, de ordinaire banaliteit. Die onopvallende doorsnee is door Mariët Meester in een gebeeldhouwde roman gegoten. Maar zonder versieringen, het gewone leven is zonder opsmuk uitgeschreven. Enkel de decoraties die een jaarlijks ritueel kenmerken hebben de pagina’s van de tribune van de armen gehaald.

“Olijfbomen, een weids uitzicht op een stuwmeer. Oleanders in bloei. Een kloof met loodrechte wanden, een trein die zich als een worm door de rotsen bewoog. Vervallen huizen, een vervallen kerk. Amandelbomen, braamstruiken, kruiden, grote gele distels. Wonden op een eucalyptusboom die waren vergroeid tot schaamlipachtige vormen.” (…) “Vanaf de balkons van het sociale complex werden met regelmaat papiertjes en blikjes naar beneden gegooid, en eenmaal zag ik uit een open raam een heel pakket naar buiten zeilen dat neerplofte op het plaveisel: een volle luier.” Wanneer ik me losmaak van de regels en opkijk uit het boek zie ik dat zo voor me; de volle luier die langs mijn raam zeilt, de bloeiende oleanders in mijn voortuin. De film die buiten werd afgedraaid verveelde nooit merkt Meester ergens op. De rolprent waarvan haar boek het script is verveelt niet maar prikkelt juist de fantasie.

De tribune van de armen. Menselijkheid in Malaga. Mariët Meester. Uitgeverij Caprae, 3e druk 2023 (Uitgeverij De Arbeiderspers, 1e druk 2017).

[benbrecht]

Titel nog onbekend

In dieselfde week woon ek ʼn vertoning van Goed wat wag om te gebeur by, ek kyk weer die eerste seisoen van Westworld, en ek lees Kika Hatzapoulou se Threads that bind (2023). Een goue (en prominente) draad wat ek deur al hierdie kunswerke kon naspeur, is die idee/verwagting/illusie dat die noodlot reeds alles bepaal het en jy/ek/ons kan geen invloed uitoefen op dit wat vooraf bestem is nie. Elkeen van hierdie stukke skep uiteindelik spanning deur hierdie idee (oor ʼn algehele gebrek aan agentskap en beheer in jou of ander se lewe) teenoor die wil, besluite en selfbeheer van die karakters te stel. Boeiend, nè?

ʼn Opinie wat ek nederig en nogal oortuigend aan klou, is dat mense baie lief is daarvoor om te glo hulle is in beheer. Mense maak vyfjaarplanne, hulle belê in verhoudings of markte, hulle vang grade by dosyne – alles as checkpoints op die groter padkaart wat hulle vir hulle lewens uitgewerk het. As jy hard en lank genoeg werk dan kan dinge mos nie anders as om in jou guns uit te werk nie? Almal wat ongelukkig, effe mismoedig of heeltemal ontkoppeld van hulle lewens lewe probeer net nie hard genoeg nie. Maar dit is nie waar nie, is dit? Jy kan kliphard werk en in die sweet van jou aangesig oortuig wees dat niiiiiiiiks verkeerd kan gaan met jou planne nie, dan doen dit eenvoudig net. Wie kan sê hoekom, maar dit is bes moontlik glad nie ʼn gevolg van ʼn gebrek aan probeer van jou kant af nie.

Die illusie dat ons in beheer is van enige iets is bitter sterk. Ek glo wel ook dit is baie nodig: Ek sidder om te dink waar ek sou wees (indien ek nou sou wees) as ek nie op bepaalde oomblikke in my lewe liederlik, en sonder enige gronde, geglo het ek is in beheer van seker situasies nie. So swaar as wat baie van ons aan selftwyfel dra, so help illusies ons om aan te gaan. Jy glo jy kan daardie vak deurkom (al verstaan jy net die inleidende hoofstuk), jy is vas oortuig jy kan met daardie aantreklike persoon gaan praat (al het hulle nog nie een keer in die afgelope ses jaar in jou rigting gekyk nie), en jy glo alles gaan in jou guns uitwerk (al is die geskiedenis genoeg rede om effe minder daarvan oortuig te wees).

In teenstelling met die illusie van beheer is daar diegene wat liewer die illusie dat ons regtig níks kan beheer nie verkies – what will be will be. Ek dink ook dit is ʼn gevaarlike posisie, aangesien dit soms verkeerdelik daartoe kan aanleiding gee dat mense absoluut geen verantwoordelikheid vir enige iets aanvaar nie. Alles is vooraf bestem en gebeur met ʼn rede, dus sou hul aksies in elk geval nie ʼn invloed op die uitkoms gehad het nie. Dit kan sekerlik ook nie die regte manier wees om oor dinge te dink nie? Die sleutel lê moontlik in daardie pragtige woord balans – vind ʼn goue middeweg tussen ʼn volslae verslawing aan die illusie van beheer en die absolute ontsegging van jou eie rol in jou en ander se lewens. Daar is beslis onvermydelikhede in hierdie aardse bestaan wat ons voer, maar daar is wel enklaves waar jy tog ʼn besluit kan neem om dinge vir die beter te verander.

My een-ding-red-dalk-ʼn-duisend vir vandag is ʼn aanhaling uit Robert Wright se Why Buddhism is True (2017) (kursivering is sy eie):

"Far be it from me to try to talk you out of all your illusions. By and large, my philosophy is Live and let live: if you're enjoying the Matrix, go crazy. Except, maybe, when your illusions harm other people in your life or contribute to larger problems in the world."

[tjenkehpala]

“Je bent nooit alleen, onze lieve Heer is altijd bij ons”.

Mijn naam is Isaac Pattikawa, ik ben 2e generatie orang Maluku. Mijn vader heet Mesach Pattikawa en mijn moeder heet Batseba Silahoi beter bekend als tante Nene, beide orang Oma. Samen met mijn twee broers en twee zussen ben ik opgegroeid in het kamp Vaassen. Ik ben de jongste van ons gezin. Ik ben altijd een sporter geweest, vroeger bij Molukse verenigingen speelde ik voetbal en volleybal totdat ik bij een evenement in aanraking kwam met de motorwereld. Zo hebben mijn broer en ik ons aangesloten bij Satudarah. Ik was van de first chapter en ben nog steeds trouw aan deze organisatie. Tegenwoordig heb ik de gepensioneerde titel binnen de club waar geen verplichtingen meer zijn. Wandelen is mijn passie. Zo heb ik 14 keer meegelopen met de Nijmeegse 4 Daagse totdat de corona roet in het eten gooide. Vandaag de dag loop ik nog steeds met wandelevenementen mee zowel in Nederland als in België. Soms wandel ik alleen, maar ook wandel ik samen met mede Molukkers uit verschillende wijken zoals bijvoorbeeld met de wandelclub ”Kawan-Kawan Djalan”. Dan lopen we met trots met onze Molukse vlag en dragen we zo onze Molukse identiteit uit. Onderweg is er vaak belangstelling van omstanders waar wij onszelf graag voorstellen en vertellen wie wij als Bangsa Maluku zijn en waar onze vierkleurige vlag voor staat. Ik ben in 2017 benaderd door een goede vriend en wandelmaatje, Francis Janssen, om een wandeltocht van twee a drie weken te maken op het eiland Vanuatu; Pacific Island voor de “Walk Against Impunity”, een wandeling tegen straffeloosheid, opgedragen aan de mensen van Papoea en Maluku die worstelen om vrij te komen van Indonesië. Ik heb hier een week over moeten nadenken en natuurlijk met het thuisfront moeten overleggen. Zo zijn wij op 9 februari 2017 met de vlaggen van Maluku en Papoea op onze rugzakken aan onze reis begonnen. Het was een bijzondere emotionele ervaring. Er was een planning gemaakt voor de weken maar liep het anders dan gepland, het warme welkomst, de bijzondere ontmoetingen, de mooie gesprekken, onverklaarbare gebeurtenissen en zegeningen die we kregen, die je niet kunt plannen. Die kwamen op ons pad en zou mijn vader hebben gezegd; “itu djalan djalan Tuhan”. Ik heb me nooit zo met politiek beziggehouden maar naast de mooie ervaringen van deze wandeltocht is de uitspraak van de zus van wijlen eerste president Walter Lini van Vanuatu mij bijgebleven; “Als je onafhankelijk bent is het meest belangrijke dat er geen ruimte is voor afgunst. We moeten het elkaar gunnen en elkaar niet afvallen”. Deze inspirerende reis heeft mij aan het denken gezet en neem ik alles mee om het hier door te vertellen aan onze bangsa Maluku. Op deze sportieve manier wilde ik een bijdrage leveren aan en het ondersteunen van Maluku en Papoea met hun strijd voor vrijheid tegen de Indonesische onderdrukking. Wat ik mijn generatie mee wil geven is dat je op je eigen manier moeten vechten en zolang het een bijdrage heeft, je dit blijft uitleggen. Wat ik de volgende generatie wil meegeven is dat je met elkaar in contact moet blijven aangezien zij goed bezig zijn. Probeer niet te verzwakken en blijf in jezelf geloven.

[captainmdhridoyhossain-blog]

[ad_1] Niio, a Tel Aviv-based virtual artwork platform that provides get admission to to virtual artwork, from fresh artists and galleries to NFTs, introduced these days it has closed $15 million Sequence A investment within the wake of a strategic partnership with Samsung Displays last week. The spherical was once co-led through L Catterton, which is a three way partnership corporate between LVMH and Catterton, Entrée Capital and Pico Challenge Companions. Further buyers additionally joined, together with Saga VC, in addition to main artists, artwork creditors, museums, gallerists and trustees at establishments akin to MOMA and Guggenheim in addition to Shalom McKenzie, who just lately bought a CryptoPunk NFT at Sotheby’s. Previous to the Sequence A spherical, Niio had raised $8 million, to begin with from strategic angels, adopted through a seed spherical from establishments in 2017. Niio will use its capital to develop its artist neighborhood and scale its app-enabled subscription and buy platform, which is blockchain–founded and can come with a trading-enabled market for NFTs and different virtual artwork property. “Virtual artwork has change into an authorized, mainstream medium with the marketplace accelerating in large part because of the explosive enlargement of NFTs,” stated Niio CEO and co-founder Rob Anders. “The transformation other folks are experiencing is essentially the most important and consequential second for tradition in many years, making new forms of artwork out there and skilled on displays in techniques like by no means earlier than,” Anders added. Niio’s generation allows customers to circulation virtual art work on any virtual display screen or canvas anyplace, bridging the distance between artwork and making a platform very similar to what song and leisure streaming products and services have carried out for albums and films. Niio, based through Rob Anders and Oren Moshe in 2014, combines an out there streaming subscription carrier along the facility for other folks to buy editioned NFT art work without delay from artists, galleries and content material house owners, via its public market or by the use of non-public transactions, Anders advised TechCrunch. Niio is launching its subscription carrier on the finish of 2021 adopted through its NFT market — which makes Niio, sponsored through an international neighborhood of artwork pros, essentially the most complete end-to-end resolution for the virtual artwork medium and making sure that top rate virtual artwork is definitely out there through somebody on any display screen, Anders persevered. Through offering Niio’s gear to an international neighborhood of 6,000 galleries, establishments and artists from famend to rising, Niio’s platform and blockchain allows artists to require, distribute, organize and monetize and keep their paintings. Niio shall be unfastened for all artists, perpetually, to appreciate and give a boost to the ingenious neighborhood and artists’ skill for publishing, managing and protective their lifestyles’s paintings. “We now have discovered our imaginative and prescient for a platform that before everything empowers artists and allows their paintings to be skilled digitally and to be had globally. We're gratified through the believe that greater than 6,000 artists have positioned in us — as we permit them to put up, organize offer protection to and monetize their lifestyles’s paintings,” Niio co-founder Oren Moshe stated. Roughly 10,000 international industry consumers had been the usage of the Niio platform for the previous two to 3 years, Anders stated. Shoppers vary from artwork pros, together with galleries, museums, studios and artwork faculties, to luxurious manufacturers, lodge chains and actual property builders, who subscribe and show curated artwork streams from the 15,000 top rate works to be had at the platform, to hundreds of thousands of other folks throughout public areas and puts in over 30 nations, Anders stated.

“There are over 1 billion Good TVs out there and our spouse Samsung has 30-40% of the marketplace contributing to our skill to provide a ‘final mile’ proposition,” Anders stated. The virtual artwork marketplace is projected to be roughly $50 – $100 billion through 2025, consistent with Anders. “The virtual artwork has lengthy been on our radar at L Catterton. We're very bullish on its long term, and our ongoing analysis of the field introduced us to Niio,” stated Michael Farello, managing spouse at L Catterton’s Enlargement Fund. “We're satisfied that their platform manner together with each subscription and an NFT providing blended with the popularity they've constructed within the crucial artist neighborhood and the validation from their partnership with Samsung – will lead them to a marketplace chief.” [ad_2] Source link

[regioonlineofficial]

Van 3 tot met 30 juni brengen de inwoners, ondernemers en maatschappelijke organisaties van Stad aan 't Haringvliet op Goeree-Overflakkee hun stem uit over het project Stad Aardgasvrij. Hiervoor ontvangen zij in de week van 15 mei per post een officiële stempas waarmee ze hun stem uit kunnen brengen. De hele maand juni kan er gestemd worden in het dorp. Informatiepakket en stempas Om ervoor te zorgen dat iedereen in Stad aan 't Haringvliet alle informatie heeft om een keuze te kunnen maken valt in de week van 8 mei een uitgebreid informatiepakket op de deurmat. Hierin staat alles over het project en hoe het stemmen in zijn werk gaat. Inwoners en ondernemers kunnen de hele maand juni op woensdagmiddag en -avond, vrijdagmiddag en zaterdag hun stem uitbrengen in 't Trefpunt, op afspraak vanuit huis en bij de GO-bus die de laatste twee weken als mobiel stemlokaal ingezet wordt. Met de stempas die in de week van 15 mei in de bus ligt, kunnen de inwoners naar één van de stemlocaties waar zij een stembiljet krijgen. Kom stemmen! Omdat het projectteam wil dat alle inwoners van Stad aan 't Haringvliet betrokken zijn bij deze belangrijke keuze gaan zij uit van een opkomst van 100%. Dit houdt in dat als iemand niet komt stemmen, dit een nee-stem betekent. Uniek en bijzonder voor de energietransitie Waterstof als warmtevoorziening voor woningen is iets nieuws. Stad Aardgasvrij is dan ook een pilotproject waardoor er landelijke subsidiemogelijkheden zijn. Hierdoor kan het project een mooi aanbod doen aan de Stadtenaren. De overstap is kosteloos en er wordt een gunstige plafondprijs voor waterstof gerekend, die vergelijkbaar is met een aardgasprijs van € 0,90 per m3 inclusief belastingen en BTW. Als de aardgasprijs hieronder daalt, wordt tijdens die periode een lagere prijs voor waterstof gerekend. Dit is allemaal vastgelegd in de belofte Betaalbaar. Dit is één van de acht beloften waar het project aan moet voldoen anders gaat de overstap niet door. Deze beloften zijn: Veilig of anders niet, Altijd warm, Betaalbaar, Voldoende draagvlak, Groen, Het mag, Het kan en Vertaalbaar. Als de overstap doorgaat, is Stad aan 't Haringvliet het eerste dorp in Nederland dat collectief met groene waterstof wordt verwarmd. Uniek in Nederland en zelfs in Europa. De lessen en ervaringen die in Stad worden opgedaan zijn belangrijk. Hierdoor kunnen in de toekomst andere dorpen of wijken mogelijk ook overstappen op groene waterstof en op deze manier aardgasvrij worden. Stad aan 't Haringvliet, een klein dorp met grote ambities In 2017 startte een groep inwoners uit Stad aan 't Haringvliet het initiatief Stad Aardgasvrij. Zij zochten samen met de gemeente naar duurzame manieren om het dorp van het aardgas af te kunnen halen. Groene waterstof bleek een goede optie. Vooral omdat Stad veel oudere woningen heeft. Met waterstof kunnen ook deze woningen goed verwarmd worden. Inwoners kunnen daarna zelf bepalen wanneer ze hun huis willen isoleren. Vrijdagavond 30 juni wordt de uitslag van de stemming bekend gemaakt. Dan zal blijken of er voldoende draagvlak is. In de tussentijd op de hoogte blijven? Volg Stad Aardgasvrij dan op social media en via stadaardgasvrij.nl.

[peterpijls1965]

Portret van een vader (zelfportret)

(2017)

Je bent nu 3 jaar dood. Ik ging niet naar je crematie. Ik was te labiel. Ik liet me vertegenwoordigen door mijn zoon. Ik vond het groots van hem dat hij ‘ja’ zei.

Over mijn zoon zei je altijd: hij is nergens bang voor. Goed gezien.

Sinds je kist in een crematie-over verdween, bij mijn afwezigheid, denk ik meer dan ooit aan je. Ik ben je gaan herwaarderen.

De mortuis nil nisi bene. Spreek over de doden louter in correcte zin. Ik zal er alles aan doen mij daar aan te houden.

Je was een paradoxale man. Je kon uitbundig lachen, maar ook opvliegend zijn. Waar ken ik dat van. Je was scherpzinnig en lucide, maar je kon ook ongegeneerd vooroordelen koesteren, vooral jegens progressieve mensen, door jou ook wel ‘rooien’ genoemd. Later, toen ik wat ouder werd, en switchte van D66 naar de VVD, nam ik een deel van die vooroordelen trouwens over.

Je lustte hem graag, bij vlagen ook problematisch, tot mijn moeder ingreep. Ik neem je niets kwalijk. Ik ging niet drinken omdat jij dronk. Al kreeg ik niet het goede voorbeeld. Toen ik in de verslavingskliniek zat, en in het weekend bij je op bezoek was, zat je recht voor m’n neus jenever en wijn te drinken. Dat vond ik wreed van je. De sociotherapeuten in de kliniek noemden dat het gedrag van een alcoholist op leeftijd. Je moest op vaste tijden je borreltje en je wijntje hebben. Dat, samen met de vele sigaretten (je stierf aan longkanker) bewezen je verslavingsgevoeligheid.

Die ik genetisch van je erfde. Ook daar kon je niets aan doen.

Je was een hardwerkende boer die er trots op was dat hij de studies van zijn 4 kinderen zelf betaalde. En altijd bijsprong als een van zijn kinderen de eerste auto of het eerste huis kocht. Je was genereus in al je spaarzaamheid.

Je was een materialistische katholiek. Trouw lid van het kerkbestuur, en kerkmeester die de collecte verzamelde. Maar tegenover bisschop Gijsen stond je kritisch. Je vond hem te rechtlijnig. Dat waardeerde ik in je.

Je sloeg je kinderen niet, hoewel die opstandig en rebels konden zijn. Dat apprecieerde ik ook, want ik was als kind erg bang voor je als weer eens je toch al harde stem verhief. En er werden wat commando’s geblaft op zo’n boerderij.

Al dat geschreeuw was niet nodig geweest. Waarvan akte. Maar tegelijkertijd doet het er niet meer toe. Het is ijlheid geworden. Voltooid verleden tijd. Verloren gegane decibellen. Ik kan nog steeds niet tegen mensen die schreeuwen, dat wel.

Laatst hoorde ik van iemand uit Buggenum dat je een integere reputatie had in het dorp. Ik denk dat je mij niet degelijk genoeg vond, een avontuurlijke, vrijgevochten flierefluiter, al zei je dat nooit direct. Mijn ex-vrouw daarentegen vond je een goede keuze, al kwam ze uit Japan. Een racist was je niet, wel op je eigen roomse manier tolerant. Je ging mee toen ik trouwde in een tempel te Kyoto. Ook dat waardeerde; je stelde je ondanks je rechtse wereldbeeld open voor een radicaal andere cultuur.

Je zonen namen de boerderij niet over. Dat vond je geen probleem. Ook dat verbaasde me in je, dat je de hoeve die generaties in de familie was zo makkelijk verliet. Je ging meteen maar in een ander dorp wonen. Je nam afscheid van een traditionele boerencultuur, en daar had je het wel moeilijk mee. Zoals je wel vaker depressieve buien had. Maar je gevoel voor humor behield je altijd.

Ik had ooit een zware belastingtegenvaller die ik niet kon betalen. Je leende me het forse bedrag. Dat ik nooit terugbetaalde, omdat je me een vernederende schuldbekentenis liet ondertekenen. Misschien was dat fout van me. Van de andere kant doe ik boete door in de schulden te leven. Dat is mijn louteringsberg. Ik doe het ook voor jou, pappa. Kunnen we dit boek hiermee sluiten?

Je zweet rook lekker, als je in de velden aan het werk was. Ik weet nog dat ik als kind die zoete geur opsnoof, als ik bij je op de tractor mocht. Je was klein maar gespierd en atletisch. Je kon knoeperthard werken, zo’n boerderij ging 7 dagen per week door. Je was trots op je stand. Misschien te.

Ik zal je vaak teleurgesteld hebben. M’n huwelijk strandde. Ik verloor m’n werk. Ik raakte verslaafd aan drank. En als toegift m’n benen eraf, niet lang voor je dood. Je zult je de levenswandel van de jongste zoon anders hebben voorgesteld.

Toch investeerde ik decennia in een betere band met je. Ik liet je wel eens artikelen lezen die ik schreef. Maar het wederzijdse ongemak bleef. Allebei gevoelige types die dat verborgen achter een zekere botheid van praten.

Daar kwam ik van terug, vooral door m’n omgang met hulpverleners en ambtenaren.

Jij bleef tot het einde je eigen ouderwetse zelf. Wat de boer niet kent, dat vreet hij niet, zei je vaak. En dan had je het niet alleen over eten.

Als echtgenoot was je veeleisend. Gelukkig had je een sterke vrouw, die na haar hersenbloeding trouwens weer alive and kicking is. Buiten de familie had je weinig vrienden, maar je ging op zondag na de kerk wel graag naar het cafe, waarbij je regelmatig veel later dan afgesproken weer thuis kwam, licht waggelend. Ik begreep dat niet en werd er schuw van. Kloppende kinderlijke intuitie. Later zou ik mijn zoon hetzelfde aandoen.

Misschien leken we wel te veel op elkaar. Je was best handsome om te zien, en ik hoorde vaak dat ik op je lijk. Als ze dat zeggen… De mortuis nil nisi bene. Over de doden niets dan goeds.

Ik deed mijn best. Generlei kwetsing van andersdenkenden beogend.

Rust zacht, Pierre Pijls.

[rotterdamvanalles]

Het examen van 770 kandidaten voor het Vakdiploma Aannemer in het Ahoy-complex, 17 april 1962.

De basis van het huidige Ahoy werd gelegd in 1950: vanwege de voltooiing van de wederopbouw van de Rotterdamse haven werd de tentoonstelling 'Rotterdam Ahoy!' gehouden op het Land van Hoboken waar nu het ziekenhuis Erasmus MC staat. De voor de tentoonstelling tijdelijk neergezette ruimte bleef staan en werd onder de naam Ahoy'-hal geëxploiteerd tot 1966. Zo vond er onder andere de Nationale Energie Manifestatie 1955 plaats. Na '66 werd een tijdelijk onderkomen gevonden aan de Hofdijk / Pompenburg in Rotterdam op het terrein van het voormalige Heliport.

De bouw van de basis het huidige complex begon in 1968. Het Sportpaleis (met daarin een vaste wielerbaan) en een drietal tentoonstellingshallen waren in 1970 gereed en werden officieel geopend op 15 januari 1971 door Prins Claus. 1980 werd een uitbreiding met een tweetal hallen (toen Leuvehal en Eemhal genaamd) gerealiseerd. Het oude gebouw op de hoek van de Zuiderparkweg en Ahoyweg is een voormalig pompgebouw uit 1950.

In 1988 werd besloten het complex te renoveren om te kunnen voldoen aan de stijgende vraag van de gebruikers. Er werd hierbij veel aandacht besteed aan het up-to-date brengen van de werktuigbouwkundige en elektrotechnische installaties. Ook werd de inmiddels weinig gebruikte wielerbaan uit het Sportpaleis weggebroken om meer capaciteit te bieden voor bijvoorbeeld concerten.

In 1997 werd Ahoy verbouwd, om te kunnen voldoen aan de vraag van de markt. Toenmalig Ahoy' werd uitgebreid met een zesde evenementenhal (de Scheldehal) en een ontvangsthal (het Plaza). Grenzend aan deze multifunctionele ruimte werden kantoren, horecagelegenheden en kleinere congres- en vergaderruimten gerealiseerd. Ook werd de entree van het Sportpaleis aangepast naar de huidige situatie. Daarbij verdween de directe brugverbinding die het complex had met metrostation en winkelcentrum Zuidplein. De brug werd deels verwijderd en de loopbrug eindigde bij een trap die uitkwam op het plein voor het Plaza. Op 3 maart 2017 werd begonnen met het afbreken van het laatste deel nadat de brug onveilig geworden was doordat een vrachtwagen eerder die week tegen een van de liggers van de brug gereden was.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

Bericht van 2021