#brdo Gorica

[crnagora]

Dujović: Jutrošnje detonacije u podnožju Gorice vrhunac bahatosti DPS-a u Podgorici

Ana Dujović, sekretarka Odbora Prave Crne Gore poručuje da su jutrošnje detonacije u podnožju Gorice vrhunac bahatosti DPS-a u Podgorici. #Vijesti #CrnaGora #Gorice #Podgorica

Ana Dujović, sekretarka Odbora Prave Crne Gore poručuje da su jutrošnje detonacije u podnožju Gorice vrhunac bahatosti DPS-a u Podgorici. Njeno saopštenje prenosimo integralno: Detonacije u podnožju Gorice, u centru Glavnog grada, vrhunac su bahatosti i bezvlašća koje vlada u Podgorici. Samo se u gradu kojim rukovodi OKG DPS može dogoditi da se građani bude minama koje eksplodiraju u našem…

[senatme]

Brdo Gorica: uskoro akcija masovnog pošumljavanja

Brdo Gorica: uskoro akcija masovnog pošumljavanja

Brdo Gorica: uskoro akcija masovnog pošumljavanja  Brdo Gorica: uskoro akcija masovnog pošumljavanja  Glavni grad planira da, 20. septembra, na dan 30. godišnjice od proglašenja Crne Gore ekološkom državom, organizuje akciju pošumljavanja brda Gorica, najmasovniju do sada. Istovremeno, dužni smo podsjetiti da pomenuti termin, kao i sve druge pojedinosti, zavise od procjene struke. Da bi se ova…

[kovaludyswata]

181) Bułgarzy w Albanii, Bulgarians in Albania. W dzisiejszej Albanii etniczni Bułgarzy mieszkają głównie na obszarach Mala Prespa, Golo Brdo i Gora. Według Bułgarskiej Państwowej Agencji ds. Bułgarów za Granicą w Albanii mieszka od 40 000 do 50 000 osób pochodzenia bułgarskiego, ale inne źródła szacują liczbę Bułgarów w Albanii nawet na 100 000. Tożsamość etniczna może być płynna wśród słowiańskiej populacji Albanii, która może identyfikować się jako Albańska, Bułgarska lub Macedońska, w zależności od okoliczności. W latach 2001–2016 około 4470 obywateli Albanii złożyło wnioski o nadanie obywatelstwa bułgarskiego, a ponad 2600 z nich otrzymało obywatelstwo. Mniejszość bułgarska została uznana przez rząd Albanii w październiku 2017 r. Pierwsza wzmianka o obecności Słowian w Albanii pochodzi z 548 roku, kiedy Słowianie dotarli do Epidamnos (Durrës), zdobywając twierdze w pobliżu miasta. Słowiańska osada w pobliżu Epiru w południowej Albanii jest wspomniana w notatce z X-wiecznego rękopisu Strabona Geographica oraz w pobliżu Durrës w środkowo-bułgarskim tłumaczeniu Kroniki Manassesa. Archeolodzy zasugerowali istnienie bułgarskiej kultury archeologicznej w dzisiejszej Macedonii i wschodniej Albanii, powołując się na twierdze, pochówki, różne produkty metalurgii i ceramiki, które mogą być pochodzenia bułgarskiego. Według danych toponimicznych osadnictwo słowiańskie koncentrowało się w rejonie między rzekami Vjosë i Devoll. Słowiańskie nazwy miejsc w tym regionie sugerują wschodniosłowiański (tj. Bułgarski, w przeciwieństwie do serbsko-chorwackiego) dialekt. Bułgarscy Słowianie pozostawali znaczącą grupą w środkowej i południowej Albanii do XV wieku. W latach osiemdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku pierwsze imperium bułgarskie Symeona I obejmowało zamieszkane przez Słowian obszary dzisiejszej zachodniej Macedonii i południowej Albanii, które stanowiły prowincję administracyjną Kutmiczewicy. Kutmichevista obejmowała miasta Ochryda, Glavinitsa (Ballsh), Belgrad (Berat) i Devoll (we wsi Zvezdë). Wiadomo, że bułgarscy oświeceniowcy Klemens z Ochrydy i Naum z Presławia pracowali w Kutmiczewicy, gdzie według XI-wiecznej opowieści o Teofilakcie z Bułgarii, Klemens miał 3500 uczniów. Działalność Klemensa i Nauma, a także umocnienie bułgarskiej władzy religijnej i państwowej pomogły w ustaleniu bułgarskiej tożsamości tej słowiańskiej populacji. Od 989-995 do 1005 Albanią rządził Samuel z Bułgarii. Pod rządami Samuela regionem rządził Iwan Włodzimierz, jego wasal i mąż jego córki Kosary. W 1005 roku obszar ten został odzyskany przez Cesarstwo Bizantyjskie. Podczas gdy obszar ten znajdował się pod panowaniem Bizancjum, bułgarski przywódca imieniem Tihomir stanął na czele powstania przeciwko Bizantyjczykom w pobliżu Drach; najpierw był wspierany, ale potem zabity przez innego powstańca, Petera Delyana, który stanął na czele powstania i krótko rządził Albanią, Macedonią, Serbią i zachodnią Bułgarią. W 1078 roku Nikephoros Vassilaki zebrał armię z okolic Drach, składającą się z „Franków (którzy przybyli z Włoch), Bułgarów, Rzymian (tj. Bizantyjskich Greków) i Arwanitów (tj. Albańczyków)”. Obszar ten ponownie znalazł się pod panowaniem bułgarskim między 1231 a 1240 rokiem pod wodzą Iwana Asena II, który „rozgromił armię grecką ... i podbił całą ziemię grecką, albańską i serbską od Odrin [Edirne] do Drach”. John Kukuzelis, słynny średniowieczny kompozytor bułgarskiego pochodzenia, urodził się w mieście pod koniec XIII wieku. W okresie Angevin (1250–1350) ludność słowiańska zamieszkiwała głównie miasta i wioski nad morzem, wzdłuż rzeki Drin oraz w pobliżu Jeziora Ochrydzkiego. Francois Pouqueville w swojej książce Podróże w Epirze, Albanii, Macedonii i Tesalii z 1820 r. opisał bułgarskie wioski w regionie Devol. W latach dwudziestych Albańczycy nazywali prawosławnych Słowian w Albanii Bułgarami. W 1932 roku Bułgaria i Albania podpisały protokół dotyczący uznania mniejszości etnicznej Bułgarii w Albanii. Nie został jednak ratyfikowany przez stronę albańską z powodu nacisków ze strony Jugosławii. Uznanie to wciągnęłoby Albanię głębiej w konflikt między Sofią a Belgradem o Słowian macedońskich. W albańskiej Macedonii panowały silne nastroje bułgarskie, a probułgarska, paramilitarna Wewnętrzna Macedońska Organizacja Rewolucyjna miała swoje bazy, skąd przeprowadzała ataki na Królestwo Jugosławii. Belgrad był podejrzliwy co do uznania tam mniejszości bułgarskiej i był zirytowany, że utrudniłoby to jego politykę przymusowej „serbizacji” w serbskiej Macedonii. Zablokował już ratyfikację podobnego protokołu z Grecją. Protokół wywołał ostrą reakcję w Królestwie Jugosławii. W rezultacie strona albańska była przekonana, że ​​sprzeciw wobec Belgradu w tej sprawie nie leży w jej interesie. Relacje albańsko-bułgarskie uległy całkowitemu pogorszeniu w 1933 r., ponieważ w marcu 150 bułgarskich rodzin zostało deportowanych ze wsi Górna i Dolna Gorica. Bułgarski chargé d'affaires w Tiranie poinformował swój rząd, że plan rządu albańskiego zakłada wyprowadzenie wszystkich Bułgarów z kraju. Spis ludności albańsko-włoskiej przeprowadzony w dzisiejszych zachodnich częściach Macedonii Północnej, wówczas części Królestwa Albanii, a dziś w najbardziej wschodnich częściach Albanii, przeprowadził w październiku 1942 r. Łącznie 234 783 osób mieszkających na tym terytorium. Zgodnie z raportowanymi wynikami dotyczącymi składu etnicznego tej populacji, najwięcej odnotowywali Albańczycy - 61% ogółu, 31% zarejestrowanych to Bułgarzy, a 8% to Serbowie. Mieszkańcy Albanii, którzy zachowali bułgarską tożsamość etniczną, są ważnym świadectwem prawdy o historycznej przeszłości tego kraju, a także regionu geograficznego Macedonii. Dlatego też, w kontekście procesu integracji Albanii do UE, Bułgaria w naturalny sposób kładzie nacisk na równość Bułgarów w Albanii z innymi mniejszościowymi grupami etnicznymi zgodnie z praktyką i ustawodawstwem tego kraju, czyli oficjalnym uznaniem Bułgarów za mniejszość wraz z innymi oficjalnie uznanymi mniejszościami. Społeczność bułgarska jest jedną z najbardziej zagrożonych z trzech głównych powodów:      - W porównaniu z innymi historycznymi mniejszościami narodowymi jest jedyną, która nie jest oficjalnie uznawana;                                                                        - W przeciwieństwie do innych zwartych społeczności, gmina bułgarska znajduje się głównie w trzech różnych regionach, które nie sąsiadują ze sobą. Są to Golo Brdo, Gora i Prespa, gdzie ludność jest rozproszona w małych wioskach, w jednym z najbiedniejszych wschodnich regionów Albanii;                                 - Społeczność bułgarska ma różne religie. W Prespie przeważają prawosławni chrześcijanie, w Golo Brdo społeczność jest mieszana, natomiast w Górze muzułmanie stanowią większość. Czynniki te przyczyniają się do szczególnego statusu społeczności bułgarskiej w Albanii jako zagrożonej i wzmacniają jej potrzebę uznania na szczeblu narodowym.                                                       Chociaż albański spis ludności z 1989 r. wykazał 782 osoby, które deklarowały obywatelstwo rumuńskie, czechosłowackie lub bułgarskie, albański instytut statystyczny zaprzecza istnieniu mniejszości bułgarskiej w Albanii. W 1998 roku Paskal Milo, ówczesny minister spraw zagranicznych Albanii, wydał następujące oświadczenie na temat mniejszości:                                               „Po drugiej wojnie światowej znamy tę mniejszość jako Macedończyków. Wolałbym nie rozwodzić się nad tym, dlaczego wybraliśmy ten sposób, ale reżim komunistyczny sprawił, że przyjęliśmy tę decyzję i trudno nam teraz to zmienić”.                                                                                                             Rząd bułgarski i niektórzy mieszkańcy regionów Mala Prespa, Golo Bardo i Gora kwestionują to. W Albanii istnieją dwie organizacje zrzeszające Bułgarów: „Prosperitet - Golo Brdo” i stowarzyszenie kulturalne „Ivan Vazov” w miejscowości Mala Prespa. Ponad 800 obywateli Albanii pochodzenia bułgarskiego nabyło paszporty bułgarskie na podstawie oświadczeń o bułgarskim pochodzeniu. Według władz macedońskich słowiańska mniejszość w Albanii składa się wyłącznie z etnicznych Macedończyków, a nie Bułgarów. W 2008 r. rząd bułgarski poinformował, że osiągnął porozumienie z rządem albańskim, zgodnie z którym utworzenie w kolejnym spisie ludności Albanii pozwoli Bułgarom zostać społecznością w kraju, która ma być policzona. W 2011 roku minister finansów Bułgarii odpowiedzialny za stosunki z diasporą bułgarską spotkał się z członkami społeczności bułgarskiej w Albanii, zapowiadając otwarcie bułgarskiego centrum kulturalnego w Tiranie. W dniu 15 lutego 2017 r. Parlament UE po raz pierwszy w swoim rocznym sprawozdaniu z postępów w Albanii za 2016 r. wezwał kraj do uznania mniejszości bułgarskiej w tym kraju. Oficjalny tekst raportu mówi:                                                             “zauważa się, że ​​potrzebne są dalsze wysiłki w celu ochrony praw wszystkich mniejszości w Albanii poprzez pełne wdrożenie odpowiedniego prawodawstwa; zaleca, aby prawa osób pochodzenia bułgarskiego w regionach Prespa, Golo Brdo i Gora zostały zapisane w prawie i zagwarantowane w praktyce”.                We wrześniu 2017 r., pomimo presji bułgarskiego MEPS, rządowi Albanii nadal brakuje uznania mniejszości bułgarskiej, zamiast tego rząd Albanii uznał dwie nowe grupy mniejszościowe: Bośniaków i Egipcjan. W dniu 12.10.2017 albański parlament uznał ustawowo mniejszość bułgarską w Małej Prespie, Golo Brdo i Górze.

[tiadash]

ItThese are my OCs ,or better said their genderbend versions. Part 1: Here are who they are and a little bio about them as people: 1.Klokot -Vrbovac (Human name : Dobrila Misic) -Dobrila  She is wearing the tradicional costume of the Glijan District in Kosovo,she`s very tradicional and she`s very religious.  2.Strpce (Human name: Vukosava Misic )-A very shy lady who despite that,she`s good in tourism and a lot of other things! She knows a couple of languages ,her mother tongue  Serbian ,and a bit of Albanian because of the minority in her house as well as surrounding her place, and she learnt English in her free time.Own`s a Sarplaninac. 3.Leposavic( Human name: Leposav Misic)- A very flirty guy who seems to be quite charming and childish . However he is very mature and smart once you get to know him. He sometimes smuggles things to Central Serbia in order to get money,he doesn`t respect Kosovo at all these days. 4.Novo Brdo( Human name: Gorica Misic)- Gorica is really old despite her young looks,she`s also really poor.But that doesn`t keep her from wearing a smile on her face,she`s a tradicional feminine women who enjoys the little things in life,she along with other`s from her family has a lot od IDP`s in her house,aka. Kosovo Serbs at her home. She has mixed feelings about it,she`s happy her population is growing but she`s sad that they live in real bad conditions . 5.Ranilug ( Human name: Veliborka Misic)-A hot tempered young lady who spends most of her days at home,unlike her male counterpart  she is unemployed.She`s a bit shy, thought, if she gets upset she`ll probably just insult you and go on her marry way,She doesn`t do it to be mean, she`s just scared.She`s not sure if people have the best intentions so she keeps her gourd up to almost everyone,she`s very feminine but a tad bit agressive .

[awesomepythagoras]

Gorica, brdo

GORICA, brdo, zapadno – istočnog pravca pružanja. Nalazi se na južnoj strani niške kotline i predstavlja ostatak centralne jezerske ravni u Niškoj kotlini apsolutne visine 333 – 350m. Usled različitih vrsta erozije obližnje Nišave i bočnih potoka od kojih je najveći Gabrovačka reka, disecirana je u današnji oblik s manjim dolinama ( Kovanlučka, Bubanjska itd.) i više rečnih terasa.

Ovaj predeo…

[rajodrobnjak]

Podgorica by night #Podgorica #Montenegro🇲🇪 #night #panorama #sightseeing #sky #horizon #moon #moonlight #city #lights #instagram #instagramhub #instapics #nofilter #nofilterneeded (at Brdo Gorica) https://www.instagram.com/p/B2PlYW9AArJjY0n0lyp_hVy_jlTYtbmLralTjo0/?igshid=dce3f2wdz58q

[kovaludyswata]

175) Macedończycy w Albanii, Macedonians in Albania (macedoński: Македонци во Албанија, latynizacja: Makedonci vo Albanija; albański: Maqedonasit në Shqipëri) są oficjalnie uznaną mniejszością etniczną. Według spisu z 2011 roku w Albanii mieszka 5870 Macedończyków. Jednak przed spisem macedońskie organizacje z Albanii poprosiły Macedończyków o bojkot spisu, ponieważ tylko w gminie Pustec osoby mogły zadeklarować się jako etniczni Macedończycy. W spisie z 1989 r. 4697 osób zadeklarowało się jako Macedończycy. W pewnych okolicznościach tożsamość etniczna może być płynna wśród ludności słowiańskiej Albanii, która może identyfikować się jako Albańska lub Bułgarska, w zależności od okoliczności. Według Edmonda Temelko, burmistrza gminy Pustec, „[...] Bułgaria wykorzystuje ciężką sytuację ekonomiczną Macedończyków w Albanii, aby zaoferować im bułgarskie obywatelstwo, paszporty i możliwości zatrudnienia”. Stan ludności macedońskiej mieszkającej w regionie Prespa jest opisywany pozytywnie i jest szczególnie chwalony, ponieważ we wszystkich wioskach tego obszaru zezwala się na naukę w swoim języku ojczystym. Organizacje macedońskie twierdzą, że rząd zaniża ich liczbę i są niedostatecznie reprezentowani politycznie, argumentując, że w albańskim parlamencie nie ma Macedończyków, dopóki Vasil Sterjovski nie został wybrany w 2019 roku jako reprezentant partii macedońskiej. W poprzednich raportach z Helsinek stwierdzono: „Albania uznaje [...] mniejszość macedońską, ale tylko w regionach południowych. Ci, którzy identyfikują się jako Macedończycy [...] poza tymi regionami mniejszościowymi, nie otrzymują praw mniejszości przyznanych na południu, w tym mniejszości zajęcia w szkołach państwowych”. W połowie XIX wieku przynależność narodowa prawosławnych Słowian Macedonii stała się miejscem rywalizacji Greków i Bułgarów, którzy wraz z Serbią zintensyfikowali swoją narodową działalność edukacyjną w regionie. Zgodnie z wydaniem Encyclopædia Britannica z 1911 r., Na początku XX w. Słowianie stanowili większość populacji Macedonii. Sama Per Britannica większość Słowian była uważana przez prawie wszystkie niezależne władze za „Bułgarów”. Podział ziem osmańskich regionu Macedonii między bałkańskie państwa narodowe po zakończeniu wojen bałkańskich (1912–1913) i I wojny światowej (1914–1918) spowodował, że obszar ten został podzielony. Do Albanii włączono małe macedońskie obszary Golo Brdo i Mala Prespa. W latach dwudziestych Albańczycy nazywali ortodoksyjnych Słowian w Albanii, Bułgarami. Nowe państwo albańskie nie próbowało asymilować tej mniejszości. 9 stycznia 1932 r. delegacje bułgarska i albańska podpisały w Sofii protokół dotyczący uznania mniejszości bułgarskiej w Albanii. Belgrad był podejrzliwy wobec uznania mniejszości bułgarskiej w Macedonii i był zirytowany, że utrudniłoby to jego politykę przymusowej „serbizacji” w serbskiej Macedonii. Zablokował już ratyfikację takiego protokołu z Grecją. Z powodu nacisków ze strony Jugosławii protokół ten również nigdy nie został ratyfikowany. Jednak w 1942 r. spis albańsko-włoski przeprowadzony w dzisiejszych zachodnich częściach Macedonii Północnej, wówczas części Królestwa Albanii, a obecnie w najbardziej wschodnich częściach Albanii, przeprowadzony został pod kątem składu etnicznego ludności słowiańskiej, z których 31% zarejestrowanych stanowili Bułgarzy i 8% zostało zarejestrowanych jako Serbowie. Z drugiej strony, w 1934 roku Komintern poparł ideę, że Słowianie macedońscy stanowili odrębną narodowość. Przed II wojną światową ten pogląd na kwestię macedońską nie miał praktycznego znaczenia. W czasie wojny idee te poparli projugosłowiańska macedońska partyzantka komunistyczna. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na Bałkany do władzy w regionie doszły nowe reżimy komunistyczne. W ten sposób ich polityka w kwestii macedońskiej polegała na wspieraniu rozwoju odrębnej etnicznej tożsamości macedońskiej. W rezultacie mniejszość słowiańska w Albanii została w 1945 roku uznana za Macedończyków. Jednak po upadku komunizmu w 1998 r. ówczesny minister spraw zagranicznych Albanii Paskal Milo stwierdził w sprawie mniejszości słowiańskiej: „Po drugiej wojnie światowej znamy tę mniejszość jako Macedończyków. Wolałbym nie wyjaśniać, dlaczego wybraliśmy w ten sposób, ale reżim komunistyczny podjął tę decyzję i trudno nam teraz to zmienić”. Były premier Aleksander Meksi otwarcie przyznał się do obecności etnicznych Bułgarów w pobliżu jeziora Prespa. Na wniosek bułgarskich posłów do Parlamentu Europejskiego, Komisja Spraw Zagranicznych Parlamentu Europejskiego poruszyła kwestię osób pochodzenia bułgarskiego zamieszkałych w regionach Prespa, Golo Brdo i Gora. W następstwie nacisków bułgarskich posłów do Parlamentu Europejskiego i petycji lokalnej społeczności bułgarskiej, w 2017 roku albański parlament uznał mniejszość bułgarską w Albanii. Jego obecność jest wspierana przez badaczy terenowych z Bułgarii, ale jest kwestionowana przez tamtejszych działaczy etnicznych Macedończyków. Zewnętrzne szacunki dotyczące populacji Macedończyków w Albanii obejmują 10 000, podczas gdy źródła macedońskie podają, że w Albanii mieszka od 120 000 do 350 000 Macedończyków. Pomimo wysokiego poziomu emigracji, oficjalna liczba osób rejestrujących się jako Macedończycy w Albanii podwoiła się w ciągu ostatnich 60 lat, według danych spisu ludności. W 2000 roku Albania przeprowadziła spis ludności, w którym nie odnotowano przynależności etnicznej i jako taki w tym czasie uzyskano różne szacunki dotyczące słowiańskiej populacji Albanii, których nie można było sprawdzić i skorygować. Ówczesny macedoński minister imigracji Martin Trenevski oszacował w 2000 r., że mniejszość macedońska w Albanii liczy 300 000 osób. Po przeprowadzeniu osobistych wizyt na obszarach macedońskiego osadnictwa w Albanii, dyplomata Geert Ahrens uznał te liczby za „rażąco przesadzone”, podobnie jak inni macedońscy rozmówcy. W marcu 2009 r. Komisja ds. Mniejszości przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych Albanii ogłosiła wyniki badania dotyczącego mniejszości narodowych w kraju. Według badań w kraju mieszka 4148 Macedończyków (0,14% całej populacji). Burmistrz Pustec Edmond Temelko skrytykował raport i powiedział, że „ta liczba po raz kolejny dowodzi, że rząd albański zaprzecza istnieniu mniejszości macedońskiej”. Stwierdził, że ludność Pustec, zamieszkana głównie przez etnicznych Macedończyków, wynosi nawet 5300, a mniejszość macedońska w Albanii - 150 000. Etniczne macedońskie organizacje w Albanii ogłosiły, że będą składać skargi do albańskich instytucji i organizacji międzynarodowych. Spis ludności z 2011 r. był kontrowersyjny dla mniejszości etnicznych w kraju. Grupy macedońskie i greckie ostro skrytykowały artykuł 20 ustawy o spisie ludności, zgodnie z którym na każdego, kto zadeklaruje pochodzenie etniczne inne niż to, co jest podane w akcie urodzenia, zostanie nałożona grzywna w wysokości 1000 USD. Jest to próba zastraszenia mniejszości w celu zadeklarowania albańskiego pochodzenia etnicznego. Ponadto niektórzy uważali, że albański rząd oświadczył, że będzie więził każdego, kto nie wziął udziału w spisie ludności lub odmówił zadeklarowania swojego pochodzenia etnicznego. Trudność w liczeniu mniejszości macedońskiej w Albanii wynika z tego, że większość użytkowników macedońskich pochodzi z muzułmańskiego pochodzenia i nie identyfikuje się jako Macedończycy, ponieważ nawet w Macedonii, muzułmańscy użytkownicy macedońskiego nie są liczeni jako Macedończycy, ale Torbeši lub Gorani. W związku z tym Ahrens stwierdza, że ogólne oszacowanie populacji słowiańskiej w Albanii waha się między 10 000 a 20 000 osób. Macedończycy w Albanii tradycyjnie mieszkają w gminie Pustec (macedoński: Мала Преспа / Mala Prespa), Gollobordë (macedoński: Голо Брдо / Golo Brdo), dystrykt Dibër (macedoński: Дебар Поле / Debar Pole), Korçë (macedoński: Горица / Gorica), Pogradec (macedoński: Поградец) i Gora (macedoński: Гора). Niektórzy jednak przenieśli się do większych miast, takich jak Tirana, gdzie według spisu z 2011 roku mieszka około 500 etnicznych Macedończyków. Liceum ogólnokształcące jest w Pustcu, ośmioletnia szkoła w Dolnej Goricy i sześć szkół podstawowych w Šulinie, Lesce, Zrnovsku, Górnej Goricy, Tumincu i Globočeni. W dwóch największych wsiach gminy, Pustec i Gorice e Madhe, działają ośmioklasowe szkoły, w których 20% tekstów przygotowywanych jest w języku ojczystym. W centrum gminy znajduje się również liceum. Historia narodu macedońskiego jest w szkole specjalnym przedmiotem. Wszystkie szkoły mniejszości mają bliźniacze partnerstwa z ich odpowiednikami w Macedonii. Cała kadra nauczycielska jest lokalna i posiada odpowiednie wykształcenie. Macedończycy w Albanii to głównie Macedończycy i muzułmanie. Rozmieszczenie religii wśród Macedończyków odzwierciedla trend wyznawania wyznania u ich sąsiadów spoza Macedonii - Macedończycy z bardziej południowych regionów wyznają prawosławie z dużą koncentracją albańskich prawosławnych z tych regionów, a także miejscowych Aromunów i Greków, którzy są w większości Prawosławni, podczas gdy idzie się dalej na północ, odsetek muzułmańskich Macedończyków rośnie wraz z odsetkiem muzułmańskich Albańczyków (którzy stanowią większość niektórych lokalnych albańskich obszarów w północnych częściach). Macedońskich muzułmanów można spotkać głównie w regionach Golo Brdo, Gora i Peshkopi, z mniejszą populacją na południu kraju w miejscach takich jak Rajca itp. Istnieje jednak znaczna liczba prawosławnych mniejszości macedońskich zarówno w regionach Golo Brdo, jak i Peshkopi. Na południu kraju, w okolicach Mala Prespa, Pogradec, Korçë i Bilisht, Macedończycy są w większości prawosławni. Obecnie gmina jest w trakcie budowy pierwszej z wielu macedońskich cerkwi prawosławnych. Kościół św. Michała Archanioła został zapoczątkowany na początku XXI wieku. Nowy kościół to kościół Najświętszej Marii Panny, na który Macedoński Kościół Prawosławny przeznaczył znaczne fundusze. We wrześniu 1991 r. powstało Stowarzyszenie Polityczne Macedończyków w Albanii „Bratska” (BPAMA). Inne organizacje macedońskie to Macedonian Alliance for European Integration, Macedonian Society Ilinden Tirana, Prespa, Mir (Peace), Bratstvo (Brotherhood) i MED (Macedonian Aegean Society). W marcu 2012 roku Macedończycy w Golo Brdo utworzyli „Most”. Prezes organizacji Besnik Hasani powiedział, że celem ugrupowania jest „walka o uznanie Macedończyków na Golo Brdo przez państwo albańskie i wprowadzenie języka macedońskiego do szkół… Naszym zadaniem będzie także zapobieganie bułgarskiej propagandzie i wysiłki Bułgarii na rzecz bułgaryzacji Macedończyków na Golo Brdo”. Macedończyków w języku albańskim reprezentuje Macedoński Sojusz na rzecz Integracji Europejskiej (macedoński: Македонска Алијанса за Европска Интеграција / Makedonska Alijansa za Evropska Integracija). W 2007 roku Edmond Temelko został wybrany na burmistrza Pustca, a na to stanowisko został ponownie wybrany w 2011 roku, w którym partia otrzymała około 2500 głosów. Edmond Osmani ledwo przegapił wybór na burmistrza Trebište, jednak 5 macedońskich doradców zostało wybranych w Pustcu, 3 w Trebisht, 2 w Bilisht i jeszcze jednym w Pirg. Obecnie w albańskim parlamencie nie ma Macedończyka. Jednak wielu przedstawicieli władz lokalnych jest Macedończykami. Burmistrzem Pustec jest Edmond Vangjel Themelko zgodnie z wyborami samorządowymi w 2007 roku. Jest Macedończykiem. W okręgach Zvezda i Górna Gorica reprezentowani są Macedończycy. Lokalne radio w Korçë nadaje przez pół godziny codziennie przez pół godziny program Fote Nikola (macedoński: Фоте Никола), który zawiera biuletyny informacyjne i piosenki w języku macedońskim dla mniejszości macedońskiej w Albanii. 7 listopada 2002 r. powstała pierwsza prywatna rozgłośnia radiowa w języku macedońskim. Nazywa się „Radio Prespa”. Lokalna stacja telewizyjna nadawała również programy z Republiki Macedonii. W listopadzie 2010 r. oficjalnie uruchomiono pierwszą macedońską stację telewizyjną Television Kristal (macedoński: Телевизија Кристал / Televisija Kristal). Liczne formy drukowanych mediów w języku macedońskim służą potrzebom Macedończyków mieszkających w Albanii. We wczesnych latach 90-tych pojawiło się pierwsze czasopismo w języku macedońskim, znane jako Mir (Pokój). Później jeszcze gazeta Prespa (macedoński: Преспа / Prespa) zaczęła być wydawana przez Macedończyków mieszkających w regionie Mala Prespa. Macedońska gazeta „Ilinden” została wydana w kwietniu 2011 r. przez Macedończyków mieszkających w Tiranie.