#dat vond ik wel interessant

[stomgetoeter]

.

[heartyearning]

😭😭😭 dit is zoooooooooo ambetant dit is echt zo vervelend hier heb ik nu echt geen zin in... ook gewoon zo stom want je zou denken dat een 13 in het eerste sem zou meetellen naar het 2de sem toe like ok ja ik ga eerlijk zijn door een misverstand van studie materiaal heb ik wel en zeker niet mijn volledige vak gestudeerd maar in my defence. ik wist dat toch niet !!!! die gast had zo hoofdstukken van filosofie boeken laten afprinten door de school bib en ik ging ervan uit dat ik die teksten online zou kunnen terug vinden (yk geen hele stapels papier gaan laten afdrukken) maar dat was dus niet maar niemand van mn vriendjes had door dat ik dit niet door had en dat je dus echt naar de bib moest gaan en erom vragen EN met de kostuum afdeling hebben we zo elk jaar tijdens de pre-examen periode mandatory fun day (dat natuurlijk nooit op een normale manier gepland wordt) en dat was de dag voor dit examen en like UGH het is allemaal fine het is één examen ik ga er niet van dood maar ik heb dit gewoon echt niet nodig. UGHHH ik ben hier pissed over. meer dan dat ik dacht dus.

[handlewithcare-delicate]

reposted als een ask omdat ik niet wist hoe kosher t is om te gossipen in public comments secties, maar re: de nieuwe eftel pins:

Blijkbaar had dit een "stille verkoop" moeten zijn en nu is er herres intern omdat ze storm verwachten morgen lmao. Last minute nog volk zoeken om morgen shifts te draaien in de marskramer. Wij vingen dingen op van medewerkers die met elkaar stonden te gossipen.

Wacht ik pak effe een mok erbij voor deze hete Efteling Thee (tm)

Ik was vandaag al 2 keer eerder in de marskramer geweest, ik kom namelijk altijd even langs om te checken of er niks nieuws is. Zo heb ik ooit toch nog een spookslot boek kunnen bemachtigen dus sindsdien is het een traditie. Vanmorgen hing er nog niks...maar er stonden wel andere Eftelgekkies bij de kassa. Ik ben daar heel casual langsgelopen, en toen hoorde ik hen met de medewerkster praten om te vragen "of ze er al waren". De medewerkster gaf aan dat "ze" er nog niet waren, dat ze niet zeker wist of "ze" vandaag of dit weekend pas zouden komen, omdat de ene "post" iets anders zei dan de andere. Vermoedelijk was het nieuws dus al eerder vandaag gelekt via andere kanalen dan looopings.nl. Ze gaf ook aan dat ze van niks wist totdat anderen haar dezelfde vraag kwamen stellen.

Ik vond dat vrij interessant 👀👀👀 want ik vermoedde al dat het om een nieuwe pin zou kunnen gaan. Ik ben dus een aantal keer teruggekomen naar de Marskramer, en de derde of vierde keer dat ik er was stond er opeens een rij bij de kassa... Achter de kassa stonden 3 mensen. Toen ik aan de beurt kwam vroeg ik of het ging om een nieuwe pinset, de medewerkster zei ja, en toen ik zei dat ik dat helemaal niet wist verteldr zei dat ze nét waren binnengekomen, haar collegas waren ze zelfs nog aan het ophangen! Ik heb een pinset uit de doos waarin ze aankwamen gekregen👀👀👀

Dus anyway dit ondersteunt wel wat jij zegt over dat het een stille verkoop had moeten zijn, en dat zelfs de meeste medewerkers niet op de hoogte waren, en OH BOY wat een verhaal, en wat een toeval dat wij er nét die dag waren, heb jij ze nog kunnen bemachtigen??? Want lemme tell you, dezr babies zijn echt helemaal thuis tussen mijn andere pins!

[puttingwingsonwords]

neopronouns in het nederlands?

TL;DR: I thought it would be a fun exercise to translate some neopronouns to Dutch, so I did! This post will be in Dutch, explaining some background, my thought process, and listing my translations.

Een paar jaar geleden schreef ik een verhaal in het Engels met een hoofdpersoon die neopronouns (neovoornaamwoorden) gebruikt. Sindsdien denk ik er vaak over na hoe ik die naar het Nederlands zou kunnen vertalen. Daarnaast wil ik het ook in het Nederlands kunnen hebben over mensen die Engelse neovoornaamwoorden gebruiken. Voor zover ik weet zijn er nog geen boeken naar het Nederlands vertaald waar neovoornaamwoorden in zitten (ik hoor het graag als die er wel zijn!). Er is wel een Nederlandse versie van pronouns.page waar een aantal neovoornaamwoorden op staan. Sommige zijn uniek aan het Nederlands, andere lijken op Engelse neovoornaamwoorden en een paar zijn vertaald uit het Engels.

Om al die redenen besloot ik zelf te proberen een aantal van deze voornaamwoorden te vertalen. Het begon als een vertaaloefening voor mezelf, maar ik wil het graag delen zodat meer mensen kunnen meedenken. Ik ben geen professionele vertaler, maar ik heb een talenstudie gedaan (Grieks en Latijn) en schrijf fictie in zowel Engels als Nederlands.

NB: Dit zijn allemaal puur suggesties, geen definitieve vertalingen. Input is zeer welkom! Vooral van mensen die zelf neovoornaamwoorden gebruiken en mensen met (ver)taalervaring.

Bij mijn vertaalproces heb ik gekeken naar de klank van de Engelse woorden, hoe ze overeenkomen met andere voornaamwoorden (of ze bijvoorbeeld lijken op vormen van they, he, of she of juist niet) en welke vergelijkbare dingen er in het Nederlands mogelijk zijn. Vaak ben ik op meerdere opties uitgekomen. Mijn doel was niet om op een juiste vertaling uit te komen, maar om te onderzoeken welke mogelijkheden er zijn.

Op dit moment zijn de meest gebruikte genderneutrale voornaamwoorden hen/hen/hun en die/die/diens, of de combinatie daarvan die/hen/hun. Deze kunnen beiden vertaald worden naar they/them/their in het Engels. Maar hoe zit het met alle andere genderneutrale voornaamwoorden die er in het Engels zijn? Voor dit vertaalexperiment ben ik een lijst van neopronouns (neovoornaamwoorden) afgegaan op pronouns.page en heb ik geprobeerd ze allemaal te vertalen. Op die pagina staat ook informatie over waar de voornaamwoorden vandaan komen, mocht je daar interesse in hebben! Wanneer er een vergelijkbare set voornaamwoorden op de Nederlandse versie van de website stond, heb ik die met een link overgenomen; sommige daarvan staan daar gelinkt als vertaling, andere vond ik zelf passen maar zijn niet als vertaling gelinkt.

Voornaamwoorden en mogelijke vertalingen

ae/aer/aer — kan onvertaald blijven.

co/co/cos — optie 1: co/co/con; optie 2: co/co/cor; optie 3: onvertaald. In het Nederlands zijn voorbeelden te vinden van zowel -n, -r, als -s als bezittelijke uitgangen, dus vaak is de keuze in de vertaling een kwestie van smaak (al wordt -r in het algemeen gebruikt voor grammaticaal vrouwelijke woorden). Er is ook nog de -w van ‘jouw’ en ‘uw’, maar die past niet achter een ‘o’.

e/em/eir — optie 1: ie/em/eer; optie 2: ij/em/eer. Bij optie 1 heb ik alleen de spelling aangepast om de uitspraak te behouden. Bij optie 2 heb ik de klank ‘ij’ overgenomen van hij/zij, analoog aan ‘e’ en ‘he/she’. Dat is niet per se nodig, want 'ie' wordt ook al in het Nederlands gebruikt. Officieel is het een verkorte vorm van 'hij', maar door sommige mensen (inclusief mezelf omdat ik altijd dacht dat het van 'die' kwam) wordt het gender neutraal gebruikt. Of je 'ie' als mannelijk of neutraal ervaart zal dus afhangen van hoe je het gewend bent.

e/em/es — optie 1: ie/em/ies; optie 2: ij/em/ies.

ey/em/eir — ee/em/eer.

fae/faer/faer — optie 1: kan onvertaald blijven; optie 2: fee/fee/fees. Bij optie 2 heb ik ‘fees’ gekozen, omdat ‘feer’ de uitspraak van de ee-klank verandert.

hu/hum/hus — optie 1: hu/huum/huun; optie 2: hu/huum/huw. Luister. Dit was mijn enige kans om de -w te gebruiken. Over de dubbele ‘u’: hu/hum zijn de humanistische voornaamwoorden. Op deze manier wordt dus de uitspraak van ‘hu’ uit ‘humaan’ behouden. (In het Engels worden ze dus uitgesproken met een ‘hju’ klank.)

it/it/its — optie 1: het/het/hets; optie 2: het/het/zijn. ‘Zijn’ is officieel het bezittelijk voornaamwoord dat wordt gebruikt bij ‘het-woorden’, maar niet iedereen die ‘het’ voor zichzelf gebruikt zal het fijn vinden om ‘zijn’ te gebruiken. Vandaar ‘hets’ als andere optie.

ne/nem/nir — nij/nem/nir. Bij dit soort uitgangen die in het Engels lijken op ‘they/them/their’, had ik graag iets met ‘hen/hun’ gedaan, maar dit werkt niet zo met de n- aan het begin. Toevallig passen de -em en -ir uiteindes wel bij een mengeling van ‘hem’ en ‘haar’, waardoor het genderneutrale aspect op een andere manier naar voren komt.

ne/nir/nir — optie 1: nij/nir/nir; optie 2: nij/ner/nijr. Optie 2 komt van pronouns.page, maar staat daar niet gelinkt als vertaling.

per/per/per — kan onvertaald blijven (zelfs de etymologie van ‘person’/‘persoon’ houdt stand).

s/he /hir/hir — z/hij /her/hijn. NB: het persoonlijk voornaamwoord (eerste vorm) is s/he, z/hij. Ik heb een spatie gebruikt om de verwarring met de extra / te voorkomen.

thon/thon/thons — dien/dien/diens. ‘Thon’ is een samentrekking van ‘that one’, dus ‘dien’ als samentrekking van ‘diegene’.

ve/ver/vis — optie 1: vij/veer/vis; optie 2: vij/vaar/vijn. Omdat ‘ver’ klinkt als ‘her’ en ‘vis’ klinkt als ‘his’ heb ik bij optie 2 de uitgangen van respectievelijk ‘haar’ en ‘zijn’ gebruikt.

ve/vim/vis — optie 1.1: vij/vim/vis; optie 1.2: vij/vim/vir; optie 2: vij/vem/vijn; optie 3: vij/vijn/vijns. Optie 3 komt van pronouns.page, maar staat daar niet gelinkt als vertaling. Omdat ‘vim’ en ‘vis’ lijken op ‘him’ en ‘his’ heb ik bij optie 2 de uitgangen van ‘hem’ en ‘zijn’ gebruikt. Wat betreft 1.1 en 1.2, vond ik ‘vis’ minder passen bij de andere Nederlandse bezittelijk voornaamwoorden (vergelijk haar, zijn, hun) — ‘vir’ voelde gewoon beter. Daarnaast is ‘vis’ natuurlijk al een woord; ik denk niet dat het verwarrend zou zijn aangezien de woorden verschillende grammaticale functies hebben, maar misschien is het een ongewenste associatie. Deze optie heb ik bij ve/ver/vis/verself hierboven weggelaten, omdat ‘veer’ en ‘vir’ te veel op elkaar lijken. (Twee keer ‘veer’ zou dan nog evt. een optie zijn.)

ve/vir/vis — optie 1: vij/vir/vis; optie 2: vij/vir/vir. Zelfde als 1.1 en 1.2 hierboven.

xe/xem/xyr — optie 1: xij/xem/xyr; optie 2: ex/exem/exyr; optie 3: ex/ex/ex; optie 4: zie/zem/zyr. Deze was moeilijk. De letter 'x' werkt in het Nederlands minder goed aan het begin van een woord, waardoor optie 1 lastig uit te spreken is. Door er een ‘e’ voor te zetten wordt de uitspraak makkelijker, maar alle vormen behalve de eerste zijn daardoor langer en daardoor weer lastiger uit te spreken. Optie 3 lijkt eigenlijk niet meer op het Engels. Daarnaast betekent ‘ex’ ook al wat anders (dit hoeft niet per se een probleem te zijn, homonymen bestaan, maar het kan ongewenste associaties opwekken). Optie 4 zit dichter bij de uitspraak van het Engels, maar daarmee is de 'x' wel verloren gegaan.

ze/hir/hir — optie 1: zie/hir/hir; optie 2: he/zem/hijn; optie 3: he/her/zer. Bij optie 1 heb ik vooral naar uitspraak vs. spelling gekeken en ben ik verder dichtbij het Engels gebleven. In opties 2 en 3 heb ik een poging gedaan om hij- en zij-voornaamwoorden te mengen, net zoals ‘hir’ een mengeling lijkt te zijn van ‘her’ en ‘him’. ‘He’ heeft dezelfde e-klank als ‘ze’.

ze/zir/zir— optie 1: zie/zir/zir; optie 2: zem/zeer/zeer. Hier heb ik weer de spelling aangepast om de uitspraak te behouden. Een ‘ij’-klank werkt hier minder goed omdat je dan gewoon ‘zij’ krijgt. Optie 2 komt van pronouns.page.

zhe/zher/zher — optie 1: zhij/zheer/zheer; optie 2: zhij/zhaar/zhaar. De ‘zh’ vormt een ‘zj’ klank (zoals een Franse ‘j’). Optie 2 had ik zelf bedacht en vond ik toen precies zo ook op pronouns.page.

Tenslotte, ‘nounself’ voornaamwoorden: voornaamwoorden waarbij een zelfstandig naamwoord (‘noun’) als voornaamwoord wordt gebruikt, bijvoorbeeld star/starself of bun/bunself. Technisch gezien valt fae/faer hier ook onder. Vaak (maar niet altijd) gaat het om woorden met één lettergreep waarbij de verbuiging — hier met star als voorbeeld — star/star/stars/starself is. Er zijn ook vormen als fae/faer en cy/cyb/cyber/cyberself waarbij het woord in meerdere vormen wordt verbogen.

Bij deze voornaamwoorden is het een kwestie van een passende vertaling vinden van het grondwoord. Verder kan de vervoeging op dezelfde manier worden overgenomen. Bovengenoemde voorbeelden zou ik vertalen als ster/sterzelf, en nijn/nijnzelf. Fae/faer staat al eerder in de lijst, en ‘cyber’ wordt al als leenwoord in het Nederlands gebruikt en hoeft dus niet vertaald te worden. ‘Nounself’ vertaal ik als ‘woordzelf’ omdat ‘zelfstandig naamwoordzelf’ nogal een mondvol is.

[bramsnor]

Hoi….. hier is Kato weer,

Ja ik beleef dagelijks iets maar ga niet alles aan jullie vertellen. Het moet wel nieuw of interessant zijn om te lezen anders haakt straks iedereen af. Ik vraag me toch wel eens af of ik het niet voor "de kat zn viool" zit te doen, van een enkeling krijg ik wel reacties gelukkig, bedankt daarvoor.

Vandaag dus zo'n dag dat de moeite waard is om te (laten) schrijven. Vanmorgen bij de 2e wandel (de 1e doet het vrouwtje altijd) vond ik het al zo kort dus dacht er komt weer iets. Wel dat klopte, we gingen eerst in de auto, altijd leuk, boodschapjes halen/brengen. Daarna een eind rijden langs een rivier, toen een smal weggetje over en mocht ik er uit en kreeg gelijk de lange lijn aan.

Na een kort loopje stond ik oog in oog met een verre nicht van me denk ik. De baas begon een heel gesprek met haar baas, maar "mijn nicht" mocht niet van haar baas met mij spelen. Iets over ziektes of zo, jammer! Maar zal wel ergens goed voor zijn. Even later bleek er nog een "flinke neef" zich gedeisd op commando, zich achter een bosje te zijn.

Bleken dus beiden van een schapenhouder te zijn en mijn twee familieleden zijn opgeleid om echte schapen te drijven. Je kent ze wel van die hondsoorten die met een hele dikke gekrulde jas bijna wit in groepen in het land zomer en winter rond struinen. Uiteindelijk moest mijn neef een korte demonstratie geven hoe dat in zijn werk gaat. Ik vond het razend interessant (die neef trouwens ook). Dat zou ik ook wel willen leren.

Na een lang lang gesprek gingen we eindelijk verder een leuk land weggetje af, heerlijk wat een nieuwe geuren daar, geweldig. We hebben samen heel wat afgestruind, kwam zelfs een "slapende" haas tegen, had geen ogen meer dus denk een hele diepe slaap. Ik mocht er nauwelijks aan ruiken van de baas, dus weer door.

Op de terugweg moest ik ineens op een boomstam gaan zitten, nou ja, ik moest dus "poseren", snapte er geen reet van. En dat heeft hij wel een paar keer herhaald, snapte er niets van natuurlijk, nu wel kijk maar hier boven. Na deze ervaring zijn we na zo'n drie uur stekkeren weer naar huis gereden, kon ik eindelijk een beetje bij "maffen". Als er weer iets nieuws gebeurt laat ik het weer vermelden. Groetjes,

Kato 🐕

[brilmans]

Over oude Schotse shit

Strandvakantie in Edinburgh

Begin deze maand vertoefde ik tot mijn verbazing in een zonovergoten Edinburgh. Niet het feit dat ik in de Schotse hoofdstad verbleef, verbaasde mij, dat was tenslotte ruim van tevoren gepland, maar dat het er suptropisch warm was, daar had ik niet op gerekend; dat bedenk je niet. 27 graden!

Gelukkig had ik voor vertrek, de baduitrusting staat standaard op de checklist, een zwembroek en een lichtgewicht badhanddoek tussen mijn poncho, regenbroek en zuidwester gepropt. Die kwamen nu mooi van pas. Mijn strandvakantie kon beginnen! Ik hoefde ik alleen nog maar een strand te vinden.

Na ampel speurwerk, Edinburgh is op z’n zacht gezegd geen echte badplaats, vond ik met behulp van Google Maps ergens langs de kustlijn van de Firth of Forth iets dat op een strandje leek. In Wardie Bay, tussen de golfbreker van Newhaven en die van Granton Harbour leek een strook zand zichtbaar. Omdat het op loopafstand lag, besloot ik erheen te gaan.

Wardie Bay

Bij aankomst bleek het grootste deel van Wardie bay ontoegankelijk. Een stijle zeedijk belemmerde de opgang. Ruim een kilometer verder dan gehoopt, vond ik uiteindelijk bij etablissement Old Chain Pier, van de oorspronkelijke pier was overigens niets meer zichtbaar, een doorgang. Om bij de zee te komen was nog wel het nodige klim- en klauterwetk vereist. Maar dat deerde niet. Ik wilde het strand op. Eenmaal onder aan de zeewering viel alles wat tegen. Het strand was amper dertig centimeter breed en het water ijzig koud.

Omdat ik het door alle inspanningen bloedverziekend heet had, nam ik een snel een plons, brrr, en maakte rechtsomkeer.

Terug in het vakantieverblijf bekeek ik de kaart nog eens aandachtig en vond waar het mis was gegaan: Ik had voor het strand nog ruim een kilometer verder moeten lopen. Het strand was geconcentreerd rond de pier van Granton.

Een strand met historie

De volgende dag liep ik de opgang bij de Old Chain Pier voorbij en volgde de kustwal richting Granton. Halverwege trof ik een interessant informatiebord met de titel: Fossils, Feathers and Flowers. Volgens het bord was het door mij gezochte stukje strand een paleontologische vindplaats met een rijke historie. Grote namen uit de natuurhistorie bezochten Wardie bay om er te verzamelen. Louis Agassiz, Hugh Miller en Ramsey H. Traquair deden er geweldige vondsten. Veelal goed geconserveerde fossielen van beenvissen en haaien. Ook is er een amfibie gevonden. Veel van die vondsten liggen nu in het National Museums Collection Centre in Granton. Op een steenworp van de vindplaats dus.

Een coproliet in matrix van een onbepaalde vis uit het Vroeg Carboon. In Wardie bay zijn dit de algemene fossielen.

Fossielen

Eenmaal op het strand kon ik het niet laten even in de voetsporen van Agassiz, Miller en Traquair te treden. Hoe vaak krijg je die kans. In een klein uurtje, ik had mazzel met het lage water, verzamelde ik een aantal fossielhoudende knollen. Precies zoals beschreven op het informatiebord. Helaas bevatten de knollen geen delen van een vissenskelet, dat zou wat zijn geweest, maar met de 340 miljoen jaar oude vissenpoep als inhoud ben ik al meer dan tevreden. Dergelijke vondsten maken een strandvakantie compleet.

Een voor Wardie beach typische Sideriet knol. Met daarin goed zichtbaar een coproliet. De coprolieten die in Wardie Bay gevonden worden kunnen van zoet en zoutwatervissen zijn. Gedurende het Vroeg Carboon moet er op de desbetreffende plek een zoetwatermeer zijn geweest dat zo nu en dan verbonden raakte met de zee, zodat marine fauna’s er toegang toe hadden.

De concentrische lagen, zoals goed zichtbaar in dit exemplaar zijn een typisch kenmerk van de vis coprolieten

Thuis heb ik een klomp doorgezaagd en gepolijst. Hierdoor werd het mogelijk de doorsnee van de coproliet te bestuderen. Onder de microscoop leverde dat interessante beelden op.

In de coproliet zijn duidelijke onverteerde resten zichtbaar. Wat dat durf ik niet met zekerheid te zeggen, maar het lijken wel graten.

Meer lezen

Fossil hunting around the city

Sharks that lived off edinburgh beach brought to life once again

Fossil fish coprolite discoveries on Wardie fossil hunt

Bringing the ancient sharks of Wardie bay back to life

Stan wood and challenging edinburgh fossil site

Granton and Wardie Shore, Edinburgh excursion

Fossil fishes of Great-Britain

[veselinasboekenkast]

Appreciatie over het boek!

Mijn beste lezers,

Zoals jullie misschien hebben gelezen in mijn vorige post heb ik mijn boek eindelijk uitgelezen. Ik had het einde niet verwacht, maar dat is niet zo erg. Als je wilt weten wat er gebeurd is raad ik je aan om mijn voorlaatste post te lezen. In deze post zal ik jullie mijn persoonlijke appreciatie geven over het boek.

Ik vond het boek persoonlijk zeer leuk. Ten eerste vind ik de titel echt goed gekozen. Het geeft je niet te veel weer maar ook niet te weinig informatie, je weet zo niet waarover het gaat, maar wel dat het niet een vrolijk boek zal zijn. Ik denk ook dat ik daarom het boek gekozen heb omdat ik zo een titel nog nooit heb gezien. Ten tweede vond ik de hoofdpersonage Jas zeer interessant. Door heel het boek heen kon je haar mindset/gedachtens lezen en zien hoe ze verder evolueerde tot een tiener, niet perse altijd in de goede richting. Ik vond ook dat haar familie goed gekozen was in verband met hun karaktereigenschappen. Ze pasten allemaal in het verhaal. Je had een strenge vader met een vriendelijke/kalme moeder die niet echt liefde voor elkaar hadden. Je kon duidelijk zien dat ze niet voor de liefde getrouwd waren, maar omdat dat de norm was in die tijd. Haar zus Hanna en broer Obbe pasten ook goed in het verhaal. Ik vond het prettig dat ik meer over hen kon leren tijdens het lezen van het boek. Wat ik wel jammer vond is dat ik niet veel heb kunnen lezen over Matthies. Alleen dat hij gemist werd, maar ik las nooit echt concrete situaties waar je zijn karakter kon lezen en zien wie hij als persoon was. Daarnaast mochten er volgens mij meer bijfiguren toegevoegd worden. Gewoon om het verhaal interessanter te maken, want hier kwamen we vaak de veearts en Belle tegen maar die waren ook de enige. Het mochten volgens mij er veel meer zijn. Ik vond de plaats die gekozen werd voor het boek ook zeer passend omdat als ik aan Nederland denk, denk ik vooral aan het landbouw met dieren en de zee ernaast. Deze familie leefde ook van de koeien en hadden een zeer grote tuin vol met groenten en platen. Ik kon het verhaal helemaal verbeelden en dat hielp enorm bij het lezen en begrijpen van het boek. Daarnaast vond ik het leuk dat het boek niet zo een lange hoofdstukken had. Dat zorgde ervoor dat ik verder wou lezen en dat ik ook sneller kon stoppen met het lezen omdat je dan niet een hoofdstuk van 20 pagina's in een keer moest lezen. Aan de andere kant vond ik het niet zo fijn dat er zo veel details geschreven werden. De schrijver had soms volgens mij te veel informatie gegeven die ik niet perse nodig had. Wat ik ook niet leuk vond is dat er bijna de hele tijd flashbacks waren. Ik vergat soms waar we waren in het verhaal. Dat bracht me ook in verwarring toen ik de samenvattingen van de hoofdstukken zat op te schrijven. Daarom kon ik vaak die extra informaties niet opschrijven omdat die niet in verband kwamen met wat ik ervoor schreef. En ik vind in het algemeen flashbacks niet zo fijn om te lezen. Uiteindelijk krijgt het boek van mij een 8,5/10. Het krijgt geen 10 van mij omdat ik ook vond dat er niet genoeg actie werd genomen. Het werd soms heel repetitief, ik kon in bepaalde situaties al zeggen wat er zal gebeuren zonder dat ik het gelezen heb. Dat vertraagde ook mijn leesproces.

Samenvattend was het volgens mij een goed boek, maar er kon veel meer actie gebeuren.

Zo dit was mijn persoonlijke appreciatie, hopelijk kunnen jullie hiermee akkoord gaan en jullie mogen natuurlijk ook altijd jullie eigen mening achterlaten in de reacties.

Tot de volgende keer!

Veselina☺︎

[peterpijls1965]

De neus van Michael Jackson

Op Flickr vond ik foto´s van Jan Ronald Crans, die net als ik de tentoonstelling Vodou had bezocht in het Amsterdamse Tropenmuseum, in 1996 of 1997. Jan Ronald Crans vat de expositie als volgt samen:

´Levensgrote poppen, potten met bovennatuurlijke krachten, een Vodou-altaar en magische tekens. Het Tropenmuseum is nog tot mei in de ban van deze mysterieuze kunstvoorwerpen. Wie echter aan met spelden doorboorde poppen denkt, heeft het mis. Deze hebben meer te maken met 'voodoo', dat geassocieerd wordt met Hollywoodiaanse horrorfilmproducties. In het Tropenmuseum blijkt Vodou veel meer in te houden dan wraakzuchtige machten en krachten. Vodou is de Afro-Amerikaanse volksreligie van Haïti. De naam is waarschijnlijk afkomstig van het Afrikaanse woord 'Vodun', dat kracht of onzichtbare geest betekent. De Vodou-priesters zelf spreken over de Lwa. Lwa's zijn geesten maar laten zich het beste vergelijken met katholieke heiligen en engelen. Dat is niet toevallig. Vodou ontstond namelijk uit een mengelmoes van godsdienstige ideeën en rituelen afkomstig van Afrikaanse slaven, inheemse indianen en christenen. Het katholicisme heeft in de loop der tijd meer dan eens geprobeerd het Vodou geloof uit te bannen. Dit is altijd tevergeefs geweest: de Haïtiaanse bevolking is nog immer nauw verbonden met Vodou.´

Ik ging naar die tentoonstelling omdat een artikel in Trouw mijn belangstelling wekte. Ik las een interessant betoog van een dichteres over Vodou, en haar overtuiging dat Michael Jackson een praktiserend aanhanger was. Ze verwees daarbij naar zijn neus, die na operaties opzettelijk zou zijn verwijderd, om plaats te maken voor een kunststof variant.

Misschien was dat waar, wellicht niet. Net als Jan Ronald Crans vond ik de tentoonstelling in al z´n griezeligheid fascinerend en ook wel beangstigend. Maar dat kan ook aan de uitgekiende belichting hebben gelegen.

[letizialeest]

persoonlijke appreciatie

Mijn lieve lezers,

Na mijn laatste post over mijn boek waar ik een korte inhoud over hebt geschreven, heb ik een persoonlijke appreciatie van het boek geschreven. Dit boek is geschreven door Petra Doom en ik wou jullie aantonen wat ik leuk vond in dit boek.

-----

Dit boek was spannend en vlot om te lezen. Ik vind niet dat het de beste fantasieboek is dat ik ooit hebt gelezen maar het was best wel goed. In het begin was het moeilijk te begrijpen wat er aan het gebeuren was, maar dat denk ik dat het bij de meeste fantasieboeken zo is. Het idee was best wel goed gevonden en het feit dat men een beetje Griekse mythologie verhalen weten te komen is ook best wel interessant. Je kan goed voelen hoeveel werk dat het auteur heeft gehad om zoveel informatie en details te kunnen vinden. Wanneer ze bijvoorbeeld het verhaal van Orpheus zo goed uitlegt en dat ze die gebruikt tijdens het hele boek. Ze heeft het verhaal van Orpheus een beetje kunnen omvormen om daarna die te gebruiken in haar boek.

Ik vond dat de karakters hun lied (superkracht) altijd bij hun personaliteit goed passeerden.Bijvoorbeeld met het karakter die Elena heet is zij een schreeuwer (soort superkracht) en zij gaf Elena als personaliteit dat ze altijd haar menig  geeft, dat ze niet bang is om actie te nemen, dat ze het niet leuk vind om te wachten en dat mensen altijd een beetje bang van haar zijn.

Wat ook best wel leuk is, is dat ze het tijdens de hele boek over muziek heeft. Je kon goed voelen hoe muziek belangrijk was voor de personages, hoe ze ook verschillend waren met hoe ze zich met muziek voelden en hoe ze met muziek hun gevoelens kon laten voelen. Toen bijvoorbeeld Lorcan zijn lied speelde en Ariane zijn gevoelens kon luisteren want haar superkracht is luisteraar en zij kan met haar lied de gevoelens van andere mensen voelen. En in die passage was het heel intiem dat Lorcan aan Ariane zijn gevoelens liet horen.

Wat ook best wel emotief in het boek was vond ik het broederschap tussen Lorcan en Colin. We konden goed zien hoe slecht Lorcan zich voelde toen Colin in coma was. In het boek zijn er bijna nooit tweelingen geboren omdat ze zich van elkaars lied voeden wanneer zij in het buik van de moeder zijn en dan overleeft één van de twee niet. Maar dat wanneer ze geboren zijn dat ze een speciaal bond hebben en dat die bond ook best wel mooi is.

[nevasliteratuurblog]

Reactie op twee recencies van Jekyll en Hyde

Mijn eerste gekozen recensie is “De tijd heeft zijn werk gedaan” geschreven door Els Swol, over het boek “De zonderlinge geschiedenis van Dr. Jekyll en Mr. Hyde” van Robert Louis Steveson. Niet alleen is het een recensie daarvan, maar van de precieze uitgave en vertaling die ik gelezen heb. De beschouwing heeft een standpunt van buitenaf en is vooral informationeel in plaats van mening gevend. Desondanks houdt de schrijver het boek duidelijk hoog in het vaandel.

De tekst begint door de namen “Jekyll en Hyde” te vergelijken met “Romulus en Remus”. De schrijver noemt dit om aan te geven dat de twee namen hand in hand bekend zijn. Daar kan ik het niet méér, mee eens zijn. Dat is omdat ik zo het boek zo in eerste instantie gevonden en gekozen heb. Ik hoorde de namen op korte termijn vaak zoals toen ik “Wednesday” op Netflix had gekeken (waar “de Hyde” een mens dat monster word) of toen ik een lied van de musical “Jekyll en Hyde” hoorde dat ik leuk vond. Dit inspireerde me om te googlen waar “Jekyll en Hyde” vandaan komen, en zo vond ik het boek dat ik graag wilde lezen.

De vier daaropvolgende paragraven zijn te objectief om eigen inzicht over te geven maar in de 6e paragraaf is er weer wat interessants voor me. Hier wordt een interview met hoogleraar psychiatrie, Jan van Os. Hij wordt er bij gehaald om het verband tussen het verhaal en het ziektebeeld van schizofrenie, van Os vind dit “echt onzin” en spreekt liever van psychose. Hoewel ik geen hoogleraar in het vak ben, weet ik wel het een en ander over deze aandoeningen en ik herken geen van beide in Jekyll of Hyde. Ik zie Jekyll meer als iemand die het niet kan helpen bewust te zijn van moraliteit en zich daar druk over maakt. Daarom voelt hij zich zo goed als Hyde, omdat hij eindelijk van die spanning af is.

Mijn indruk daarvan is ook logisch aangezien het boek duidelijk gebaseerd is op moraliteit en wat dat met een mens kan doen. Dit wordt ook genoemd door de recensie in paragraaf 7 en in het nawoord van de uitgave van het boek zelf “De novelle uit 1886 [gaat] over de ambiguïteit van karakter en identiteit, de morele strijd tussen goed en kwaad in één individu.”

De tweede recensie die ik heb gekozen is “Jekylls kwade zelf” geschreven door Juno de Buin. De Bruin begint met korte anekdote over zijn kennismaking met de twee figuren door een spiderman stripboek. Dat doet hij om “een idee te geven van hoe wijdverspreid deze personages zijn als popiconen.” Daarna geeft hij een samenvatting die een redelijk goed idee geeft van de leeservaring.

Wanneer hij dat gedaan heeft noemt hij hoe Stevenson “het boek op als een langzame accumulatie van clues die uiteindelijk samenkomen in een alomvattende uitleg over de transformatie en het ontstaan van Mr. Hyde”. Volgens Bruin is dit bedoelt om de lezer steeds nieuwsgieriger te maken en uiteindelijk in één slag te bevredigen. Hierna kaart hij een probleem aan met de moderne leeservaring.

Bruin vind dat deze opbouw niet werkt omdat de hedendaagse lezer het antwoord al heeft op de relatie tussen Jekyll en Hyde. Hier ben ik het niet mee eens. Ja, als moderne lezer weet je dat de twee uiteindelijk de zelfde persoon zijn waardoor je voorafgaand niet nieuwsgierig bent in hun relatie, maar de nauwkeurig vervaardigde relatie is ver van hoe de personages in moderne media worden afgebeeld. Voor Jekylls uitleg zou je denken dat hij zo goed als bezeten is en simpelweg van Hyde af wil. Dit blijkt na zijn uitleg onwaar te zijn, hoewel hij zich er ongemakkelijk bij voelde, verwelkomde hij Hyde en de vrijheid die hij dan voelde. Ik wil Jekylls nood aan die verlossing, aan Hyde, zelfs met een verslaving vergelijken. Ook al de Dr. de gevolgen van Hyde’s acties had meegemaakt en Hyde afzweerde, koos hij toch weer zijn tweede gedaante te worden.

Ik begrijp dat Bruin vind dat dit het moeilijk kan maken om het boek in deze tijd te lezen maar ik ben het vooral met hem eens wanneer hij het boek “interessant vanwege de filosofische implicaties” noemt. Ik vind dat ook het belangrijkste en interessantste aan het boek. Daarvan dat ik me niet kan vinden in het jammer zijn van het verlies in het mysterie-element in de verhaallijn. Want ook al die ontbreekt in de verhaallijn houdt de schrijfstijl van rapportages er genoeg mysterie in. Ik vind dat het meeleven met Utterson, de verteller, in de vorm van zijn schrijven mysterieus genoeg is.

[cezar-araya]

Strategic design

De lezing over strategic design van Alexis Jakoby vond ik persoonlijk nuttiger voor mij als het gaat over een beeld te vormen van de afstudeerrichting dan de Inspo van Muze. Ik ga dan ook zijn presentatie gebruiken als inspiratie voor deze post en voor verdere bedenkingen bij mijn afstudeerkeuze.

Tijdens de lezing kwamen er soms foto's zoals deze naar boven. Die zien er natuurlijk heel imposant en ingewikkeld uit maar iets in opdrachten zoals deze trekt mij toch altijd aan.

Toen de case over het herontwerpen van het schoolsysteem van een heel land kwam was ik helemaal verbaasd en trots ook dat we met productontwikkeling zo een kanten op kunnen gaan. Trots is iets dat heel belangrijk is voor mij. Dat klinkt soms een beetje oppervlakkig maar als ik op zen minst tegen mijzelf niet kan pronken met wat ik heb bereikt of waar ik aan heb meegewerkt verlies ik soms wat mijn drijfveer.

Ik heb het gevoel dat ik echt veel trots en voldoening kan halen uit de cases die werden voorgesteld bij strategic design.

Mijn algemene zin naar entrepeneurship zorgt er ook voor dat ik de business kant van deze richting ook zeer interessant zou vinden. Al twijfel ik ergens wel of het niet misschien beter is om ooit verder te studeren. Michael, een medestudent, had al eens voorgesteld dat hij misschien een extra opleiding economie wou doen als hem dat later in zijn carrière zou interesseren.

Strategic design is echt een moeilijke voor mij en ik ben er nog zeker niet helemaal uit welke kant ik wil opgaan.

[boekreviewsvannenad]

Boekreview 1 De Leeuw Van Vlaanderen

https://literairecanon.be/nl/werken/de-leeuw-van-vlaenderen

De recensie over het boek dat ik heb gelezen, De leeuw van Vlaanderen geschreven door Hendrik Conscience, vind ik opzich wel goed. Het geeft ons een duidelijke kijk op het boek en de invloed op de Vlaamse culturele identiteit. Over het algemeen ben ik het eens met de meeste punten dat er in de recensie word geschreven, maar er zijn ook een paar punten waar ik het juist niet mee eens ben. De recensent prijst Hendrik om zijn goede documentatie en zijn vermogen om verbeelding te mixen met de historische feiten, waardoor de roman door iedereen in elk tijdperk kan worden gelezen, hiermee bedoel ik dat dit boek tijdloos is. Consience weet een feodaal conflict te veranderen in een epische nationale vrijheidsstrijd. Deze verandering, om het in een epische vrijheidsstrijd te maken,  is belangrijk voor de impact van het boek op het Vlaamse nationale bewustzijn. Door een historische feit te verheffen tot een mythische strijd voor de vrijheid van Vlaanderen, heeft dit verhaal wel iets. Iets waar veel Vlamingen trots op zijn. De recensent merkt ook op dat De leeuw van Vlaanderen meer is dan een historische roman, dit boek heeft iets bijgedragen aan de vorming van een speciale identiteit, een Vlaams identiteit. Dit punt is heel belangrijk en mogen we niet over het hoofd zien. Het werk van Conscience verscheen toen België net onafhankelijk was geworden, in 1830 dus. En dit gaf de Vlaming een trots verleden, wat heel belangrijk was voor hun zelfbeeld. De invloed van de roman op heel Vlaanderen, zoals de invoering van symbolen als de Vlaamse leeuw en de viering van 11 juli, is enorm. Een kritiekpunt dat de recent aanhaalt, is dat Hendrik’s werk door de tijd heel anders werk bekeken. Met de komst van de kunst-om-de-kunstopvattign verloor het werk aan populariteit en werd hij gezien als een ouderwetse schrijver. Dit is een goede en terechte observatie. Literatuur en kunst veranderen van smaken doorheen de tijd, wat ooit werk gezien als revulotionaire kan later ouderwets lijken. Dit laat zien dat historische werken hun eigen tijd moeten worden beoordeeld en niet alleen met de normen van vandaag. In de recensie zegt het ook dat, ondanks dat Hendrik’s werk minder populaire werd, het een mythische status kreeg in de Vlaamse cultuur. Dit vind ik opzich wel een interessant verschijnsel. De symbolen en personages uit het boek hebben een belangrijke bijdrage aan het politieke Vlaams-nationalisme. Dit bewijst dat literatuur een blijvend invloed kan hebben op, niet alleen onze, maar op elke cultuur, zelf al is de literaire genre niet echt meer populaire. In conclusie ben ik het grotendeels eens met de recensie, vooral over Hendrik’s rol in de vorming van de Vlaamse culturele identiteit. Hendrik’s werk blijft een belangrijk cultureel artefact, zowel literaire als politiek gezien, en verdient een plaats in de Vlaamse geschiedenis. Ik vond dit een leuk en boeiend boek en zou het aanraden aan mensen die geïnteresseerd zijn in de Vlaamse geschiedenis.

[adelebruss]

Recensie ; Maan en zon - Stefan Brijs

Koen Driessens start zijn recensie met het zin " Een Vlaming die schrijft over een verdofte parel aan de Nederlandse kroon?" En dat vind ik zeer interessant. Ik had er niet echt aan gedacht maar ja, Stefan brijs is een vlaming die over een zeer nederlandse 'risqué' onderwerp schrijft. Het zet het hele verhaal in een verschillende en redelijk interessante perspectief.

Beide recensies spreken over een hele aangrijpende verhaal en met dat ben ik min of meer niet akkoord mee. Ik vond het verhaal interessant, zeker maar ik vondt het niet per say aangrijpend. Ik moest erg veel concentreren om het boek echt beginnen. Het is een relatief langzame verhaal dat over een lange periode zich afspeeld. Er gebeurt veel, maar het voelt niet zo, het manier waarop het is geschreven maak me echt teleurgesteld.

Zoals in beide recensies vind ik ook dat het familie relatie aspect van dit boek heel goed is en het deel dat ik leukste vond. Ik vond dat waneer Max gaat trouwen en vader wordt, wordt het verhaal eerder boeiend. Ik vind enkele thema's en personages waarmee ik een band kan voelen, Sonny de zoon van Max vind ik nog een realistische geloofwaardige personage, zo kom ik terug op de recensie van Koen Driessens ; "Samen met zijn kansarme, tragische zoon Max en zijn in de greep van blingbling en patserige drugsbaronnen verzeilde kleinzoon Sonny vormt de leugenachtige charmeur Roy een trio levensechte en geloofwaardige personages."

Er zijn drie generaties van familie en het is heel boeiend om Max te zien proberen om zijn zoon verschillend opvoeden dan hoe hij werd opgevoed door zijn 'macho' vader Roy en dat het niet altijd goed gaat.

Je hebt deze eerste deel van het verhaal, een ongewikkelde familie verhaal en je heb ook een andere deel die gaat alles moeilijker maken ; het Curacao bezet door nederlanders. En al de problemen die ermee komen. Er is een zekere begrip van binnenlanders en het conflict dat er daar gebeurde. "De gelatenheid van de eilanders wordt in het boek goed beschreven." (recensie van Nathalie Brouwers) Stefan heeft niet zelf in Curacao geleefd maar zijn vrouw wel.

Curacao dient hier meer als een soort personage dan als een ruimte, het is een plaats die dezelfde problemen gaat veroorzaken als een personage.

In het algemeen ben ik redelijk mee eens met de recensenten, ik vond het misschien toch minder boeiend dan wat zij schrijven maar dat is misschien omdat zij ouder zijn en iets meer zien in het verhaal dan ik.

[brilmans]

Een zandsteen met plantenresten

Zandsteen met een platte slijkgaper.

Onlangs vond ik op de zandmotor een plaatseigen (althans daar ga ik van uit) zandsteen met daarin de fossiele resten van een platte slijkgaper (Scrobicularia plana). Omdat het een doublet in natuurlijke positie betreft ga ik er van uit dat het fossiel daar is gevormd waar het huisde vlak voordat het weekdier het leven liet: zo’n dertig centimeter diep in het slijk van een voormalige wadachtige kuststrook. Wanneer, dat is een op basis van de schelp niet te zeggen, de platte slijkgaper komt hier al vanaf het Vroeg Pleistoceen voor, maar op basis van de steen en vindplaats wel te schatten. Tenminste dat meen ik.

Limoniet aan een kant van de steen.

Een kant van de steen bestaat uit limoniet ofwel ijzeroer. Het ijzeroer dat we op de Zandmotor vinden is ontstaan vlak nadat het Pleistoceen overging in het Holoceen, zo’n tienduizend jaar geleden.

Van het iets grovere doorgaand blauwgrijs gekleurde plaatseigen zandsteen dat we regelmatig op de zandmotor vinden, wordt gesteld dat het tijdens het Atlanticum is gevormd. Ik schat zo dat deze steen dus ergens tussen de tienduizend en achtduizend jaar oud is.

Diverse plantaardige insluitsels.

Wat de steen extra interessant maakt, is dat er stukjes plantaardig materiaal in zitten die nog niet zijn gemineraliseerd. Iets dat we ook vaak zien bij het verijzerde hout dat op de zandmotor te vinden is.

Aan de hand van deze stukjes moet het mogelijk zijn middels c14-datering de exacte ouderdom van het gesteente te bepalen. Maar omdat dat te kostbaar is, moet u het toch doen met mijn schatting.

[veselinasboekenkast]

Deel 3-Hoodstukken 5-9 van De avond is ongemak

Hoodstuk 5

Het is best een korte hoofdstuk dus veel zal er niet te zeggen zijn. Jas is net wakker geworden en gaat naar buiten. Ze wandelt richting de begraafplek van Matthies. Ze was zo vroeg wakker zelf vroeger dan haar vader omdat ze niet kon slapen. Ze zat de hele tijd te denken aan haar poep probleem waarover ze met haar vader had gepraat. En dat haar vader geen oplossing vond in de bijbel, ze was bang dat het niet oplosbaar ging zijn. Ze is naar buiten gegaan om daar te proberen poepen. Uiteindelijk is er diarree gekomen.

Hoofdstuk 6

Het hoofdstuk begint niet echt blij. De moeder zegt plotseling uit het niets dat de dood wil gaan. Ze zegt als er een auto over haar heen rijd dat ze daar geen probleem mee zou hebben. Obbe was er ook bij en reageert zeer hard terug. Hij zegt: 'Ga dan toch lekker dood', Jas probeert hem te kalmeren en zegt dat hij dat niet moest zeggen. Obbe werd daar nog bozer van en gooide zijn Nokia tegen de muur. De Nokia kon zo een harde klap natuurlijk niet aan en dus brak hij in stukken. Toen kwam ook de vader de keuken binnen. Hij voelde aan dat er iets mis ging en toen hij de Nokia op de grond zag liggen werd hij pas echt boos. Hij duwde Obbe tegen de keukenvloer. Obbe zat nog dingen terug te schreeuwen tegen zijn moeder. De moeder wist niet hoe ze moest reageren en bleef ze effe stil. Ze zei: 'zie je wel, ik ben een slechte moeder'. Jas is haar moeder gaan troosten door haar complimenten te geven. De vader zat ondertussen tegen Obbe te schreeuwen terwijl Jas aan haar moeder vroeg of ze echt dood wou gaan. Haar moeder antwoordde heel eerlijk met Ja. Dit was best een hectisch hoofdstuk was ook zeer gruwelijk. Ik denk dat Obbe voor het eerst zijn gevoelens heeft geuit. Hij kon zijn gevoelens en gedachtes niet meer opstapelen. Iedereen is er klaar mee dat de moeder maar niet probeert om verder te leven. Ik snap dat helemaal, het is natuurlijk niet leuk om van je moeder te horen dat ze dood wil. Ik vond het persoonlijk zeer interessant om te lezen. Je kan nu de echte karakter eigenschappen van de personages zien. Je kan zeggen dat Jas altijd voor vrede zoekt en haar broer gewoon dingen in de conversatie gooit.

Hoofdstuk 7

Dit is een droom van Jas die over Belle gaat. Ze zijn dus samen in het bos aan het wandelen, waar Jas ontdekt dat Belle half mens half vos is. Er gebeuren altijd rare dingen in dromen die niet uitlegbaar zijn.

Hoofdstuk 8

Jas kijkt haar ouders toe uit de keuken hoe ze schilderijen ophangen. Hier is er weer een voorbeeld dat toont dat de vader de leiding in het huis heeft. De schilderijen hangen dus schuin de moeder ziet dat en zegt het aan haar man. De vader reageert en zegt dat ze niet schuin liggen. De moeder reageert niet en blijft stil, ze kon niet eens haar mening uiten of ze werd al op haar plaats gezet. Terwijl Jas ook zag dat de schilderijen schuin zaten. Obbe werd pas rond een uur of een in de namiddag wakker omdat hij de vorige avond op een feestje was. Jas wou niet met hem praten omdat ze bang was dat ze bacteriën van hem zou krijgen. En dat ernstig ziek worden. Toen besloot ze samen met haar zus om Het Plan (om naar de overkant te geraken) in actie te brengen. Ze zijn dus naar een brug verder in de dorp gefietst. De echte plan zal pas morgenochtend uitgevoerd worden, maar ze zullen nu al oefenen. Plotseling duwt Jas haar jongere zus het water in. Hanna schrikt super hard en stikt bijna in het water. Uiteindelijk kan Jas haar uit het water halen en wordt Hanna wakker. Ik was super hard geschrokken en wist niet waarom ze dat heeft gedaan, maar ik denk dat ik nu weet wat en waar de overkant is. Het is bij Matthies. Ze willen weer terug naar de oude tijden wanneer Matthies er wel was. Ze willen weer vrede opzoeken. Wat ik wel snap, maar ik vind dat dat niet niet de oplossing is.

Hoofdstuk 9

Hoofdstuk 9 is weer een droom. Deze keer is Jas een stoel en is Hanna de hoofdpersonage in haar droom. Ze is aan het schaatsen, Jas is een mens die in een stoel vast zit. Ze probeert haar zus te beschermen, maar als stoel zijnde kan je niet veel doen. Ze wilt voorkomen dat Hanna ook dood gaat.

Zo dit was het voor deze 5 hoofdstukken. Ik ben bijna klaar met het boek. Ik ben echt benieuwd hoe het zal eindigen, hopelijk niet te droevig. Tot de volgende keer!

Veselina☺︎

[kiriakisblog]

Recensie opdracht

Eerste recensie :

In Half leven, een generatieroman, neemt Aya ons mee naar het Marokko van de jaren vijftig, waar de stille Fatna misschien niet de luidste woorden heeft, maar wel de gave om je met kruiden en ingrediënten te betoveren zodat je voelt, proeft en ruikt hoe haar leven verkruimelt tot brokjes geluk, die je ontglippen als je niet oppast. Het leven van Fatna is het lijvigste verhaal, waaraan de brieven van haar dochter aan een achtergelaten geliefde in Marokko en de schitterende essays van haar kleindochter aan vastgebreid worden. Kleindochter Shams (alter ego van Aya?) goochelt met woorden en doet dat meesterlijk met zinnen als: "Ze zegt dat mijn oma de helft van haar leven heeft geleefd en een heel leven van haar. Anderhalf. Ze gunt me een heel leven, zegt ze dan, doe er mee wat je wil, verpest het op je eigen creatieve, schattige manier." Dit boek wil je niet wegleggen, maar gulzig lezen. Probeer je ondanks de smakelijke woorden toch te beheersen, en lees ingetogen, en verlekker je aan de kleurrijke beelden en zuurzoete verhalen. En onthoud de naam van deze beloftevolle jonge schrijfster, Aya Sabi, want zij gaat nog potten breken met haar literair lekkers!

Tweede recensie :

Half leven van Aya Sabi. Het verhaal gaat over drie generaties Marokkaanse vrouwen. Grootmoeder Fatna, de naamloze dochter en kleindochter Shams. Het verhaal van Fatna is in een mooie stijl verteld met soms zelfs poëtische zinnen. De naamloze dochter schrijft in een briefstijl en kleindochter Shams schrijft essays. Door de verschillende schrijfstijlen zou je denken dat het wat rommelig wordt, maar niets is minder waar. Alles wordt één geheel. In alledrie de verhalen gaat het over moeder worden (wel of niet) en de gevolgen daarvan, maar bovenal ook de keuzes die je maakt. Ik vond het boeiend, indringend en origineel.

Half leven" van Aya Sabi.

mijn recensie :

Het verhaal neemt ons mee op een reis door de levens van drie Marokkaanse vrouwen: oma Fatna, haar dochter en kleindochter Shams. Oma Fatna is een speciaal karakter . Hoewel ze niet de luidste stem heeft, weet ze je aandacht trekken met haar verhalen en haar talent voor koken. Het boek speelt zich af in het Marokko tijdens de jaren vijftig. Je voelt doorheen het verhaal hoe moeilijk ze het heeft en hoe haar leven uit elkaar valt. Haar dochter schrijft brieven aan haar oude liefde in Marokko, en dan nog de  kleindochter Shams die essays schrijft. Ze hebben allemaal een verschillend stijl van schrijven maar het mixt zich allemaal goed samen. Je ziet hoe verschillende generaties in elkaar zitten en hoe ze omgaan om een vrouw of moeder te zijn. Hoe keuzes je leven kunnen beïnvloeden. Ik vond dit boek ook super interessant hoe we de verhaal en verschillen zien tussen verschillende generaties. Ook is de schrijfstijl bijzonder maar helemaal niet slecht. Ik vond het zelf aangenaam om te lezen. Je kan je in de personages inleven en begrijpen. Ik raad die sterk aan.