#dwang

[ralph-mulder]

zelfbeschadiging

[bygiornogiovanna]

A karaoke night plan

Featuring: Best friend! Josuke x GN! clueless! reader

Reimi lives in this. Also yes, in fact, you did make out with Josuke in front of everyone. hehe

A loud knock could be heard at your front door, along with some yelling. "The carolers had arrived!" Okuyasu's voice could be heard behind the door, signaling Josuke's and your friends' presence.

You giggled and as soon as you opened the door, the whole group was in your face, giving you a big, tight hug. Rohan and Sugimoto were holding the pizzas and the cake, Yukako and Koichi shoot confetti before joining the hug while Okuyasu handed you the big present and Josuke was holding a big bouquet of roses.

"Happy birthday!" they said at the same time after breaking the hug and you couldn't help but smile as a tear rolled down your face.

Growing up, birthdays weren't a thing. It was a normal day, no presents, no cake, only a hug or two. Nothing much. So, seeing your friends put effort and money into celebrating this day, made you tear up.

Soon, they all made their ways around the house and, while you were sitting and doing nothing, your eyes were wandering between them and the presents they all got for you. Except the gigantic teddy bear you got, each individual got you their own gift.

A set of tears started falling down your rosy cheeks and you quickly wiped them. You honestly still couldn't believe that this was real.

"Hey, no crying is allowed on this day!" Josuke said after noticing you were constantly wiping your eyes. He kneeled before you and took your hands from your eyes. "I know what you think, but you do deserve this." The boy wiped your tears again and pulled you into a tight hug.

"But...you spent too much money on me. Especially you. Really? A golden necklace? Isn't it too much for your friend?" you said, a pout decorating your face.

"Correction, my best friend. And it's not too much. You deserve the world. Now, let's go, they want to have a karaoke night." The boy said and you sighed, munching on your lower lip. Without further do, he pulled you up and you followed, still thinking about his present specifically.

Josuke always spent his savings on you, always helped you and was the first to come and befriend you when you first arrived in Morioh.

"Good! Our special guest came!" Reimi said, clapping her hands as if she was a showcaster. "Now we can start our karaoke night! Okuyasu, please sing your desired song."

Okuyasu started his song and everybody laughed as his awful singing. "Booo! Next one!" Josuke said and you laughed, leaning your head on his shoulder.

Next on the "stage"—which was basically your couch—were Yukako and Koichi, followed by a forced Rohan with Reimi. The both couples had their numbers ending with a kiss.

"Now, now, the only ones who weren't on the stage were our special guest tonight and their best friend, Y/N and Josuke! Please take the mics and start singing!" Reimi continued her prestation and you giggled, climbing onto the couch.

"Since at every karaoke night we sing what you want, today we will sing 'Here with me'" Josuke said and you raised your shoulders, taking the mic he handed you.

The song started off and you followed the lyrics. Both of you were singing, even if it wasn't a duet and, as the song progressed, a connection formed between you two. The rest of the people disappeared into a void and you were not hearing anything besides yours and his voice.

At some point of the song, around the chorus, you stopped singing, only listening to him. Maybe he hadn't the most angelic voice, but you loved how it sounded.

"As long as I'm with you I got a smile on my face. Save your tears, it'll be okay, you're here with me." you both sang the last verses and, even if the song was almost done, you didn't take your eyes off his, not even realizing your hands interlocked.

In the heat of the moment, Josuke let his thoughts lose while his heart won and he pressed his lips against yours. The whole room erupted into a set of gasps and murmurs like "he did it!", "finally!", etc, but you ignored them.

Your only focus right now was Josuke. Your heart was racing in your chest and questions were flooding your mind. Everything was happening too fast, what if this was wrong? What if he didn't actually like you and it was just the heat of the moment? What if you ruined your friendship with one of the best people you have ever met?

You leaned into the kiss to deepen it, trying to make it last as much as possible. Damned be air, Josuke broke the kiss while you two were both gasping for your much-needed oxygen.

You stared at him as he stared back at you and the whole room was silent. "Damn this feels like a fuckin' movie bro" Okuyasu whispered and Reimi hit him. "Shhh!"

"Look, Josuke, I'm sorry I kissed you and possibly ruined ou-" you started rambling but he stopped you. "I love you."

"Wait what."

_

AHAHA I HAD TO END IT HERE, IT'S TOO FUNNY JUST IMAGINE YOUR FACE SHOCKED PLEASE I'M DYING. I might make a part two, goodbye people.

[aquablues-archive]

y aren’t yechan and daewang on the next with pf ☹️

[sora-ndom]

Im not finishing that hand dwang i forgor how to draw

[languageenthusisast]

Ik wil graag vaker nederlands oefenen, dus ik lees nu eindelijk een van de twee nederlandse boeken, die ik 2023 in Maastricht heb gekocht.

Mijn gedachten over "Dwang", een boek van Lauren Brown

1] Prolog:

Ik dacht, dat het boek over OCS (engl. OCD) gaat, maar het gaat om dermatillomanie. Het is van de 'obsessieve-compulsieve en verwante stoornisse', mar net hetzelfde als OCS, maar dat is niet erg. Ik begrip het meest zonder problemen maar er zijn woorden die ik helemaal niet versta, alleen door het context dat is niet erg en ik ignoreer ze - ik wil niet beginnen elke woord op het internet te zoeken, het zin grappen is genoeg.

[jurgenameen]

197, 13, straf

Wat is er de bedoeling van het gegeven?

Zeker weten of juist niet

Correctie of inzicht

Een tik op de vingers

Rode kaart

Wat is de bedoeling of beloning van de straf?

Wie bepaalt de waarde van de les?

Rijlessen voor de kinderen

Het gevang en gevolgen

Dwang naar buiten of juist vrijheid

-copyrights Amir 2024-

[brunsie1980]

Als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er in ieder geval aan iedereen gedacht

Toen ik in de eerste aflevering van het programma Sander versus de socials - een aanrader overigens - presentator Sander Schimmelpenninck de uitspraak hoorde doen dat Big Tech gebaseerd is op de libertarische filosofie dat als iedereen aan zichzelf denkt, er aan iedereen gedacht wordt, zette dat mij, als zelfverklaard Libertariër, aan het denken.

Egoïsme zal de wereld redden, zo stelde Sander. Wij geven het grootste goed van onze democratie, het vrije woord, uit handen. Niet zomaar uit handen, maar aan bedrijven die overheden ondermijnen en belasting ontwijken. Zoals hij de woorden uitsprak klonk het enorm verwerpelijk. Maar is aan jezelf denken wel zo negatief als Schimmelpenninck het hier stelt?

Het uitleggen van deze filosofie lijkt een beetje op het gesprek dat je voert over een op het agorisme gebaseerde samenleving. Het grotendeels afschaffen of ondermijnen van wetten en regels dus. Zonder er geweld voor te gebruiken.

In dat gesprek ontstaat er weerstand en onbegrip. De meeste mensen zien het dan direct gebeuren dat er een periode van anarchie volgt. Daarna zal er iemand opstaan om de macht te grijpen. Mensen strijden immers altijd om de hoogste positie op de apenrots, zo is de gedachte.

Maar is dat wel zo? Volgens de basis van het Libertarisme ben je vrij om je leven op jouw manier te leven. Die ruimte stopt op het moment dat je de vrijheid van anderen gaat beperken. Er komt dus geen machtsstrijd. Hooguit onderlinge afspraken om met elkaar samen te kunnen leven. Als je dat zelf wilt.

We hebben elkaar als mensen nodig om in een maatschappij te kunnen samenleven. Dat wordt nu geregeld in wetten en regelgeving. Dwangmatige afspraken die ons opgelegd worden en waarbij we gestraft worden als we deze overtreden. Zonder dat je er als individu mee akkoord bent gegaan. Als we die wetten en regels nu grotendeels schrappen, dan veranderd er niets aan de kern van onze samenleving. Het blijft het een feit dat we er met elkaar voor moeten zorgen dat iedereen mee kan doen in de maatschappij. Maar dan met respect voor individuele vrijheid in plaats van dwang.

Ik ben er van overtuigd dat we momenteel sterkere en zwakkere mensen in de samenleving hebben. Niet omdat ze dat van nature zijn, maar omdat de overheid alles overgereguleerd heeft. Dat de sterkeren hun schouders ophalen voor het lot van de zwakkeren omdat de overheid primair een zorgtaak voor deze mensen heeft. Het voelt niet als elkaars probleem. Tot zover kan ik de uitspraak van Schimmelpenninck volgen.

Hier zit inderdaad een stuk egoïsme in, maar dat is egoïsme dat gecreëerd is door een megalomane overheid. Dat het anders gaat als we meer vrijheid hebben om ons leven met elkaar te leven, daar ben ik van overtuigd. Ik voel me in die overtuiging gesterkt door een vliegtuig en corona.

Wanneer een vliegtuig in de problemen raakt wordt je geleerd om eerst jezelf te redden. Hoe tegennatuurlijk dat ook voor een vander van jonge kinderen voelt. Eerst je eigen zuurstofmasker opdoen alvorens je je om je kinderen bekommerd. Om hen te kunnen redden moet je immers eerst jezelf kunnen redden.

Wanneer een auto te water raakt, zul je eerst je eigen gordel los moeten kunnen doen voordat je de gordels van de mensen op de achterbank los kunt doen. Dit is eerst aan je zelf denken, maar heeft absoluut niets met egoïsme te maken.

Dat zag ik ook gebeuren ten tijde van de Corona pandemie. Mensen toonden zich socialer en meer betrokken bij elkaar dan doorgaans. Waarom? Omdat we allemaal - rijk/arm, homo/hetero, blank/gekleurd, tot mens gemaakt werden door de omstandigheden. De overheid had de antwoorden niet panklaar, dus we moesten zelf improviseren. We bleken oog voor elkaar te hebben en elkaar de helpende hand toe te steken.

Ik ben er van overtuigd dat dit ook kan gebeuren zonder uitzonderlijke crisissituatie. Het enige dat we nodig hebben is een minder gereguleerd en afgekaderd leven. Wanneer een ondernemer niet over iedere eurocent die hij verdiend heeft 3 verschillende belastingen moet betalen, is hij veel eerder geneigd zijn personeel beter te betalen.

Dan durft hij wel in medewerker met een afstand tot de arbeidsmarkt te investeren.

Dan kan hij wel een leer-werkplek faciliteren voor die jongen die niet in het huidige schoolsysteem past.

Dan kunnen er dus meer mensen meedoen in de maatschappij. Dan gaat de veelbesproken bestaanszekerheid in al deze situaties omhoog.

Terug naar de libertarische filosofie. Als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er aan iedereen gedacht. Dat klopt, maar dat heeft niet met egoïsme, maar juist met saamhorigheid te maken.

[walhella]

Obsessie

het draaft in je hoofd als waanzin het legt je leven lam je wil er wel van los maar bent voor de leegte bang

want na dit is er niks meer zonder dit ben je alleen hoe moet je dan nog verder waar gaat je toekomst heen?

dus verwoed houd je vast als een leeuw zijn prooi je leeft een lange winter en schuilt voor elke dooi

je wroet maar in je dwang je bent een kleuter groot want zonder deze grip ga je langzaam dood

[cheemers-writing-archive]

Dwang Gang's tastes in anime

Josuke:

Josuke absolutely LOVES retro anime. If he watches anything new anymore, it’s either based off of a manga from the retro days, or it’s a reboot. That’s not to say he wouldn’t try anything new, but he just doesn’t love it quite as much. He’s probably rewatched his favorite shows more times than he’s watched a new show.

“I know this is supposed to be brand new and super cool and all, but it just doesn’t have the same charm as Sailor Moon or Samurai Champloo, you know?”

Koichi:

I mean it’s basically already canon that Koichi loves suspense horror manga, so I feel like that’d translate to anime, as well. He loves shows that keep you on your toes and make your heart feel like it’s beating way faster than it should.

“The Promised Neverland is pretty good, but I feel like it still can’t compare to Pink Dark Boy. I wonder when that’ll get an anime adaptation?”

Okuyasu:

Okuyasu, like Jotaro in his prime time, also likes the simple battle shonen anime, but he also likes it when it gets deep. He will cry about it, and he won’t be embarrassed.

“Enta just wanted to tell his friend how he felt! Why didn’t he ever get the chance? And the big brother! Why did the big brother have to do that?”

Rohan:

Rohan just wants to see a Pink Dark Boy anime adaptation soon. He dreams about his own stories more than he consumes the stories of others.

“I have no time to watch your silly little ‘My Hero Academia’, I’m in the middle of drawing!”

Jotaro:

Now that he’s older, Jotaro has quite the taste for anime that show a vulnerable part of the human spirit. He’s been through some of those same trials, and even if he hasn’t, he understands where they’re coming from. But he absolutely does not let anyone else know about this.

“Huh? What? Oh, nothing, I was just watching… Blood Blockade Battlefront. What do you mean, you couldn’t have seen a different anime on when you first entered the room because I wasn’t watching anything else. No, I did not stop time.”

[reneleijen]

Cel en tbs met dwang voor man die steekpartij filmde

Acht jaar cel en tbs met dwang, dat blijkt de straf – het vonnis werd onlangs gepubliceerd – voor een man (19, uit Oldenzaal) die met een mobieltje in zijn linkerhand en een mes in zijn rechterhand op station Arnhem-Centraal een slapende zwerver neerstak. De beelden van de steekpartij stuurde de verdachte daarna naar vrienden. Die steekpartij, juni 2023, maakte veel los. Het slachtoffer…

[hauntedenemylady]

What's something your parents did that got you like dwang this fella needs therapy

[iklees]

Wij zijn licht / Gerda Blees

Wat onze bewoners betreft, sinds de andere drie bij Melodie zijn ingetrokken, sinds ze met zijn vieren wonen, lijkt de eenzaamheid tussen onze muren ook wel verviervoudigd. Waar Melodie vroeger in haar eentje monotone melodietjes humde, doen ze dat nu vierstemmig. Waar ze vroeger in zichzelf of tegen de telefoon klaagde over de losgezongen toestand van de maatschappij, praten ze daar nu samen over. Waar ze vroeger in de spiegel keek en glimlachte in een poging zichzelf aardig te vinden, doen ze dat nu naar elkaar, en naar hun fotocamera. En hoewel ze vaak genoeg hardop zeggen hoe aardig ze elkaar vinden, hoewel ze wekelijkse momenten hebben ingepland waarop ze elkaar vertellen waarom ze zo blij zijn met elkaar, kunnen zelfs wij, toch maar een eenvoudig jarentachtighuis, van hun gezichten aflezen dat meer dan de helft van wat ze zeggen gelogen is. En elke dag gaat er wel iemand op de bank liggen en huilt, of schopt zijn voet kapot tegen de buitenmuur. Wij zijn de plaats delict. Maar welk delict, kun je je afvragen. De politie zoekt naar sporen van verwaarlozing, van dwang om een hongerdieet te volgen, van nalatigheid. Wij hebben een andere misdaad in gedachten. Wij verdenken de bewoners van woongroep Klank en Liefde ervan dat ze elkaar gevangen hebben gehouden in een kooi van eenzaamheid. En Elisabeth heeft zichzelf bevrijd.

Na de dood van Elisabeth worden haar zus Melodie en medebewoners Muriel en Petrus in hechtenis genomen. De schrijfster vertelt vanuit het perspectief van dingen — zoals het plaats delict, een pen, twee sigaretten, de twijfel — hoe het leven van de vier was tot aan die nacht en hoe de drie overblijvers dat ieder voor zich ervoeren. De verschillende en ongebruikelijke gezichtspunten leveren een mooi en beklemmend verhaal op. De schrijfster werd geïnspireerd door een ware gebeurtenis, maar geeft nadrukkelijk aan dat dit niet meer was dan inspiratie.

[preachingdrummer]

Met een blij hart geven?

Als het over geven gaat zijn we meestal niet thuis. Alhoewel, als er acties op tv zijn na een ramp of zo, worden er miljoenen opgehaald, dus het valt best mee! Paulus geeft hier gewoon en goed advies: ‘Iedereen moet zelf besluiten hoeveel hij wil geven. En laat hij dat dan van harte geven, zonder tegenzin of dwang. God houdt van mensen die met een blij hart geven.’‭‭2 Korintiërs‬ ‭9‬:‭7‬…

[hetmeisjemetrodeharen]

Het voelt soms alsof ik de paden in mijn brein opnieuw moet aanleggen om af te leren de schuld bij mezelf neer te leggen. Waarom bijt ik nog steeds op mijn tong wanneer ik dezelfde lucht adem als hij? Alsof hij geen koolstofdioxide maar dwang uitademt, dat zich vermengt met mijn zuurstof en mijn longen vult met angst. Ik rookte allang niet meer, maar in zijn bijzijn vulde ik liever mijn longen met teer dan dat ik de angst liet doorsijpelen in iedere vezel van mijn zijn.

Je leest het weleens in de krant: een automobilist die doorrijdt na een dodelijk ongeluk. In de Nederlandse taal hebben we geen term voor “hit and run”. Dat was ongeveer wat hij keer op keer met mij deed. Iedere uitreiking van zijn kant voelde als een nieuwe inslag. Als iemand doorrijdt na een ongeluk, ga je naar de politie. Als iemand je stilletjes achter gesloten deuren klein houdt, maak je gebruik van je zwijgrecht.

[psycholoogopafstand]

Maxime Psycholoog op afstand Sportpsycholoog POA site Sportpsychologie

Maak kennis met Maxime, (sport-)psycholoog bij Psycholoog Op Afstand! 🌟 Maxime heeft uitgebreide ervaring in het werken met mentale stoornissen en ontwikkelingsstoornissen zoals depressie, angst, dwang, trauma, ADHD en autisme. Ze maakt voornamelijk gebruik van Cognitieve Gedragstherapie (CGT) en EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing). Daarnaast is Maxime een expert in het behandelen van (top)sporters met diverse problematiek. Ze hanteert een wetenschappelijke en gestructureerde benadering in haar werk. Maxime is gevestigd in Zwitserland en spreekt zowel Nederlands als Engels. Bij Psycholoog Op Afstand kun je starten met een gratis kennismakingsgesprek om te ontdekken hoe Maxime (of één van de overige 44 psychologen uit ons team) jou kan ondersteunen. Bezoek onze website voor meer informatie: www.psycholoogopafstand.nl 🏔️💬 #Psycholoog #Therapie #Zwitserland #GratisKennismaking

[sora-ndom]

Wtf happened to my artstyle dwang